Kamer van Sarah en Jeremy

Jeremy had zijn spullen al bij zich, ingepakt en wel. Een halfuur geleden, ongeveer, had hij te horen gekregen van de kribbige, oude dame die zich meestal achter de receptie toonbank bevond, dat hij moest verkassen naar een andere kamer. Waarom wist hij eigenlijk niet, maar eigenlijk maakte het hem niet veel uit. Deze keer zat hij weer op een kamer met een meisje. Niet dat hij veel woorden had gewisseld met Julia, nee dat totaal niet. Hij had haar nauwelijks gesproken, laat staan gezien. Jeremy haalde zijn schouders op, was op weg naar de kamer waar hij nu heen moest. Met ene Sarah. Het zei hem niets, had de naam nog niet eerder horen voorkomen op Monica High School. Misschien dat hij haar herkende qua uiterlijk. Hij was dan nog niet zo superlang op de nieuwe school, dus veel leerlingen had hij nog niet echt kunnen spotten. Slechts Ayse, Yasmine en Alice had hij ontmoet. Ook alledrie weer meisjes, waarbij nu Julia en Sarah er dus ook bij zouden komen. Hij zuchtte. Hij had, buiten Levi en de andere jongens van het basketbalteam, nog geen enkele andere jongen echt ontmoet. Achja, misschien was hij wel voorbestemd om vele meisjes te ontmoeten. Niet dat hij er echt een kei in was om te flirten of wat dan ook. Maar het was wel gezellig met ze. Eens een keer wat anders, dan de standaard jongens of in een meisje haar geval, meisjes.
Met de sleutel in zijn hand, liep hij vastberaden naar de kamer waar hij wezen moest. Net had hij nog met moeite zijn twee koffers een verdieping hoger moeten sjouwen, maar het was hem gelukt. Nu alleen nog de kamer zien te vinden.

De jongen stond vastberaden voor de deur, zuchtte nog een keer zachtjes en zette zijn koffers naast zich neer. Dit was dan het moment dat hij een nieuwe kamergenote zou krijgen, alweer een meisje. Niet dat hij het erg vond, nee dat niet zo zeer. Maar sinds hij vanuit Zwitserland naar Santa Monica was 'verhuisd', had hij met niemand anders dan alleen maar meisjes te maken gehad. Erg moeilijk, vooral omdat hij het net pas net had uitgemaakt met Crystal. Zijn toenmalige vriendin. Hij had het uit moeten maken, voordat hij hierheen verhuisde.
Het was avond, nog maar net klokslag acht uur. Nog niet heel laat dus, maar de zon was wel al enige tijd ondergegaan. Jeremy legde zijn hand op de deurklink, drukte hem naar beneden. Ja, hij was open. Zou Sarah al op bed liggen? Vast niet, toch? Hij hoopte in ieder geval van niet. Traag opende hij de deur, die overigens geen piepend geluid maakte, zoals in zijn oude kamer waar hij met Julia in zat. Het licht stond aan, dus zou de meid niet op bed liggen. ''Hee!'' Riep hij door de kamer heen, net hard genoeg zodat het door de gehele kamer zou klinken, maar niet té hard voor de andere leerlingen aan de rest van de hal.
''Ik ben Jeremy, je nieuwe kamergenoot.'' Ging hij verder, terwijl hij zijn sleutel opborg en daarna gelijk zijn koffers pakte en die moeiteloos de kamer in sjouwde. Hierna sloot hij met zijn rechterbeen de deur, die zachtjes dichtklikte, en bleef hij even staan in de 'woonkamer'.

Krap een kwartiertje nadat ze haar oude kamer verlaten had, stond Sarah in bijna precies dezelfde situatie als daarnet: haar tassen en koffers stonden netjes ingepakt om haar heen in een -over het algemeen lege- kamer. Het verschil tussen deze kamer en de vorige was echter dat deze nieuw en smetteloos schoon was, terwijl er in de ander duidelijke sporen waren van mensen die er tot vandaag in hadden geleefd. Tenminste; Sarah had geen idee of Wyatt er nog geregeld kwam. Ze had hem al in geen eeuwen meer gezien, en of ze elkaar nou steeds misliepen omdat zij de ene keer na een avond stappen bij een vriendin bleef slapen of de andere keer een weekend naar New York vertrok, of dat Wyatt nou ook van kamer was verkast.. Sarah had geen idee. In iedergeval stond ze hier nu in een volgende kamer -haar derde, om precies te zijn- en zou het niet lang meer duren voordat haar kamergenoot haar hier zou vergezellen. Sarah had haar spullen bij één van de twee bedden gezet en zodra ze langs de spiegel op de kastdeur liep, liep ze verschrikt weer terug.
"Mijngod.." mompelde ze tegen zichzelf, waarop ze zichzelf wat beter bekeek en voorzichtig in haar eigen wang kneep. Die avond uit na een zware training was misschien iets teveel van het goede geweest; haar huid leek bleker en over het algemeen zag ze er gewoon futloos uit. Tijd om daar wat aan te doen... Sarah schatte dat ze minstens een kwartier moest hebben voordat haar kamergenoot Jeremy hier zou komen -waarom ze dat dacht, geen idee. Misschien was het meer een stille hoop?- en besloot dat ze in die tijd nog wel even snel kon douchen. Ze griste een setje kleren bij elkaar en pakte haar toilettas, om vervolgens de badkamer in te verdwijnen.

Hm... Beter. Na een korte douche te hebben genomen draaide ze de kraan dicht, en wrong ze haar haren vluchtig uit. Van de handdoeken die ze over de deur van de douche had gehangen wikkelde ze er één om haar lichaam, en één om haar haren. Haar voeten gleden soepel in de badslippertjes die ze klaar had gezet, waarop ze neuriënd de douche uit stapte en de deur een zetje gaf zodat deze weer dicht viel. Terwijl ze de handdoek alweer uit haar haren had gehaald en ze haar haar nu borstelde, hoorde ze plotseling iemand binnen komen. Oh hemel, ze had de deur niet op slot gedaan.. Nee wacht, dat was expres: de mevrouw van de receptie had haar gezegd dat ze -tezamen met een nieuwe kamer- ook een nieuwe roommate zou krijgen, die net als zij vandaag zijn intrek zou nemen in deze kamer. Sarah had de deur naar de kamer dan ook opengelaten, maar had die van de badkamer op slot gedaan voor het geval vreemd volk van plan was vrolijk binnen te wandelen. Een opgewekte begroeting gaf haar echter het idee dat de persoon die nu de kamer binnen was gekomen geen 'vreemd volk' was, maar waarschijnlijk Jeremy; iets wat niet lang na deze gedachten bevestigd werd door dezelfde stem die verkondigde Jeremy te zijn.
"Haaai!" riep Sarah terug vanuit de badkamer, rommelend aan het slot van de badkamerdeur. Nadat ze deze open had gedaan deed ze een pas de kamer in, de haarborstel nog steeds in haar hand.
"Beetje ongelukkig moment dit, ik kom net onder de douche vandaan.." glimlachte ze de jongen toe die net de deur door kwam. "Maarehm... Maak het jezelf hier gemakkelijk, ik trek even wat fatsoenlijks aan en dan ben ik zo terug" zei ze hem vervolgens, Jeremy een vrolijke knipoog toewerpend. Hierna verdween ze weer de badkamer in, om de handdoek -die nog altijd door de manier van opknopen hoog werd gehouden- te verwisselen voor een simpele jeans-short en een witte top. Na wat in de weer te zijn geweest met crèmetjes, make-up, haarspullen en andere dingen die hoorden bij haar badkamerritueel kwam ze krap tien minuutjes later de badkamer weer uit, klaar en wel.
"Sorry hoor, dat moest allemaal even" glimlachte ze verontschuldigend. "Ik ben Sarah Blake" stelde ze zichzelf voor, de jongen twee zoenen op zijn wangen gevend -een standaard begroeting voor haar. "Hallo, nieuwe kamergenoot" herhaalde ze zijn eerdere woorden, lichtelijk grijnzend omdat dat best schattig had geklonken.

[ Tadadadam =D ]

Een begroeting luidde terug, waarbij hij wat onhandig gestommel hoorde vanuit de badkamer. Een grijns kon hij simpelweg gewoon niet onderdrukken en al helemaal niet toen hij het meisje uit de badkamer zag komen, vooral nog met het lef om een handdoek om haar lichaam te dragen. Ze was mooi, en hij voelde dat elk moment zijn mond open kon vallen, maar hield zichzelf nog onder controle. ''Whaha, dankje.'' Knikte hij kort terug toen ze had verteld dat hij het zichzelf hier gemakkelijk mocht maken, en meer om te antwoorden had hij niet want voor hij het wist was de brunette alweer verdwenen. Even van een lichtelijke verbazing haalde hij vlugjes zijn hoofd van over zijn voorhoofd door zijn haren heen en schudde even met zijn hoofd, waarna hij zijn aandacht weer vestigde op zijn koffers en die mee richting de slaapkamer trok, met de handige wieltjes die soepel meerolden.
Eenmaal daar zette hij de koffers gewoon weer rechtop en bekeek even de kamer. Gewoon een simpele kamer met twee kasten, twee nachtkastjes en... twee bedden. Ho, ho, wacht, wat?! Hij sliep hier met het meisje? Oh god, dat... Hahaha, hij kon zijn ogen niet geloven. Hij sliep nu voor een aantal jaar met een heet meisje op één kamer? Hij voelde lichtelijk een blosje op zijn wangen, maar veegde die gauw alweer weg door aan Crystal te denken. Stomme, irritante gedachtes, waarom kwam zij -als hij ook maar even aan iets anders dacht- toch altijd op het einde weer terug in zijn hoofd? Waarom kon hij gewoon geen afscheid van haar nemen? Ohja, juist. Ze waren ook alweer twee jaar samen geweest, dóh. Ja, dat zou het vast zijn. Een bezorgde blik kwam op zijn gezicht te staan, bij de gedachte hoe hij het uit gemaakt had. God, dat zou nog wel lang duren voor hij er overheen zou zijn-
'Sorry hoor, dat moest allemaal even.' Klonk er achter hem, met daarbij dat ze zichzelf voorstelde. -Of toch niet. Dezelfde grijns van net vormde weer terug op zijn mond en hij draaide zich om en zette daarbij een stap naar voren, bijna een stap teveel. Voor een seconde zag hij hoe intiem ze bij elkaar stonden, en dat was een seconde teveel, als het aan hem lag. Meteen zette hij gebruikelijk een stap weer naar achteren en kuchte kort. Die zin die ze zojuist had gezegd, galmde nog helder na in zijn gedacten. 'Hallo, nieuwe kamergenoot.' Het had haast aantrekkelijk geklonken, vooral omdat dat net op het moment was geweest dat hij dicht bij haar had gestaan, een fout van hem, en hij voelde zich er best schuldig over. Niet alleen omdat hij zo dicht bij Sarah had gestaan, maar omdat hij zichzelf belazerde door het feit te denken dat hij nog steeds dezelfde band had met Crystal. Zelfs al was het nu uit, hij kon het gewoon niet voor hem zien om nu -net dat het uit is- zichzelf met een ander meisje te zien gaan, laat staan om het bed in te duiken of iets dergelijks.
Gauw schoof hij die gedachtes maar uit zijn hoofd en draaide zich weer half om, zodat hij één koffer kon openritsen en die zorgvuldig begon uit te laden. De kleding in één van de twee lege kledingkasten, de gewone -jongeren- tijdschriften in het laatje van zijn nachtkastje en met het overige beddengoed bekleedde hij zijn bed en legde voor de rest de ongebruikte spullen onderaan in zijn kledingkast. Hierna haalde hij opgelucht adem en keek haar met een glimlach aan, terwijl hij op het bed ging zitten. Hij had eigenlijk nog nauwelijks een woord tegen haar gesproken, behalve dan het feit dat hij zichzelf nog geen kwartier geleden tegen de lucht in hun kamer had voorgesteld en een beetje ongemakkelijk had gereageerd op Sarah's woorden over het feit dat ze zichzelf nog even moest fatsoeneren, en daar was nu van plan om verandering in te brengen.
''Dus...'' Sprak hij, terwijl hij met zijn rechterhand in zijn nek wreef -wat hij meestal deed als hem iets irriteerde-, en opmerkte dat hij zich voor de eerste keer erger irriteerde aan zijn Duitse accent dan gewoonlijk. ''Heb jij nu ook nog twee jaar te gaan op deze school?'' Vroeg hij uit beleefdheid en door het feit dat hem niets anders te binnen schoot in zijn gedachten.

-Woow, langer geworden dan verwacht! XD

Nadat Sarah de badkamer weer in was verdwenen met als laatste woorden "zo terug", had ze heel even een klein rondje gedanst zodra de badkamerdeur weer veilig op slot zat. Hoe groot was de kans nou dat je nieuwe kamergenoot geen kwijlende, braceface nerd was? Of weer één van de jongens van de schaak- of wiskundeclub? Ze had al vaak genoeg de meest gekke capriolen meegemaakt; die jongens deden werkelijk alles om in contact te komen met een meisje. Wat Sarah betreft zochten ze dan wel de verkeerde persoon op: soort zocht toch immers soort? Waar verspilden die jongens dan in godsnaam hun moeite aan? Ze was in iedergeval allang blij dat ze haar niet stalkten door haar als kamergenoot aan te vragen; want daar zag ze ze ook nog wel voor aan.
Ondertussen had Sarah haar haren in model gebracht en was ze bezig met haar make-up. Hm, nee Jeremy daarentegen leek haar een stuk beter. Uit de korte glimp die ze van hem had opgevangen had ze kunnen concluderen dat het zeker niet mis was daar een kamer mee te delen, voor onbepaalde tijd. Hij was lang, had een knap gezicht en zijn lichaam had er ook niet verkeerd uitgezien.
"Zo". Sarah had de laatste hand gelegd aan haar make-up, en nadat ze haar spullen bij elkaar had geraapt en de rest had opgeruimd, was ze de badkamer uit gekomen. Jeremy had met zijn rug naar haar toe gestaan, maar zodra ze zich aanwezig had gemaakt had hij zich omgedraaid, daarbij een stap in haar richting zettend. Hij had in die ene stap de overige ruimte tussen hen in overbrugd, waardoor hij nu -bijna aangenaam- dichtbij stond. Sarah had niet gerekend op deze beweging, maar bleef er koel onder; ze staarde hem dan ook met een speelse twinkeling in haar ogen aan, een zweem van nieuwsgierigheid er doorheen die zich afvroeg wat hij van plan was. Ze kantelde haar hoofd een tikje, terwijl haar mondhoek zich omhoog vertrok in een scheef glimlachje. Ze had hem begroet met "Hallo, nieuwe kamergenoot", iets wat in deze positie bijna brutaal klonk.
Jeremy besefte echter al snel dat hij iets té dichtbij stond, en zette een stap naar achteren waarna hij kort kuchtte. Sarah's mond vertrok zich hierbij in een bredere glimlach, terwijl ze kort grinnikte. Zo te zien was het nooit Jeremy's plan geweest zo dichtbij te gaan staan, wat te merken was aan zijn plotselinge verlegenheid. Sarah maakte het niet vaak mee dat jongens verlegen waren; ze hield van spontaniteit en dit was dan ook de troef waarmee de meeste jongens haar nieuwsgierigheid wisten te wekken. Dit verlegene had echter ook weer zo z'n charme. Ze keek toe hoe hij zich vluchtig omdraaide en wat begon te rommelen met zijn koffers, zijn kleren netjes in de kast leggend. Sarah bleef hier enkele seconden naar kijken, nog op dezelfde plaats staande als daarnet, alvorens ze zelf ook naar haar koffers toe liep en aan hetzelfde karwei begon als waar Jeremy mee bezig was. Er was nog steeds een grijns te zien op haar gezicht als gevolg van een binnenpretje over het voorval van daarnet. Ze vroeg zich af of deze jongen écht zo verlegen was als hij op haar overkwam, en was benieuwd hoe hij zich verder zou gedragen. Zou hij het gesprek durven te starten? Expres hield Sarah haar mond terwijl ze beiden bezig waren met hun koffers, afentoe een onopvallende blik op de jongen werpend. Nadat hij klaar was met zijn kleren was hij begonnen met het opmaken van zijn bed, en nadat hij al het overige uit zijn koffers had opgeruimd en nu dus niks meer had om zich door af te laten leiden, liet hij zichzelf zakken op de rand van het bed en keek hij haar aan. Sarah moest haar best doen niet te glimlachen toen hij een ongemakkelijke "Dus..." liet vallen, terwijl hij ondertussen over zijn nek wreef. Sarah sloeg haar armen over elkaar en bleef hem aankijken tot er een vervolg kwam op de 'dus..' van daarnet, terwijl de glimlach die ze eerder had geprobeerd tegen te houden nu doorbrak op haar gezicht. Ze wist niet waar die bui vandaan was gekomen, maar ze moest echt haar best doen nu niet in lachen uit te barsten. Waarom pestte ze die arme jongen zo? Als hij maar niet dacht dat ze altijd zo flauw was. Ach, in iedergeval toonde de glimlach hem dat ze het allemaal niet zo kwaad met hem voorhad.
"Heb jij nu ook nog twee jaar te gaan op deze school?". Ah, er kwam nog wat uit. Sarah glimlachte een scheef grijnsje, waarop ook zij op haar bed ging zitten, Jeremy nog aankijkend.
"Duits of Oostenrijks?" vroeg ze hem, doelend op het accent dat met vlagen door zijn woorden heen te horen was. Aaah ze deed het weer.. Sarah moest zich nog steeds inhouden niet te lachen Ze vond het heerlijk op een speelse manier misbruik te maken van zijn verlegenheid: misschien omdat het feit dat hij zich gedeeltelijk geen houding wist te geven verschrikkelijk schattig was, of omdat ze nieuwsgierig was hoe hij erop zou reageren. Zou hij de stap durven zetten om brutaal terug te doen tegen haar, of zou hij zich geen raad weten wanneer ze hem zo confronteerde en zijn vraag ontweek? Hmm, misschien was het wel zo netjes gewoon zijn vraag te beantwoorden.
Zonder zichzelf voor haar eerdere vraag te verontschuldigen knikte ze. "Uhu" bevestigde ze zijn vraag. "Ik zit nu nog in 11A en ik ga dit jaar gelukkig nog net aan over naar de 12de. Dus nouja, aangezien dit jaar bijna is afgelopen kunnen we wel stellen dat we beiden nog maar één jaar hoeven, toch?" zei ze hem met nog steeds diezelfde speelse glimlach. Ze zou in de 12de misschien wat beter haar best moeten doen, maar hoopte daarna snel te kunnen gaan studeren aan Monica University of aan het werk te kunnen. Monica High was wel okée, maar ergens voelde ze zich te oud tussen de meeste nieuwkomers. Ze hadden simpelweg geen gevoel voor stijl en waren allemaal zo.. zo braaf. De Universiteit leek haar nieuwe kansen en uitdagingen te bieden, evenals het leven wanneer ze ervoor koos niet te gaan studeren; en stiekem was ze daar verschrikkelijk benieuwd naar.

Opnieuw trilde zijn mobiel, die hij op zijn nachtkastje had neergelegd, en hij wist dat dat een smsje van Crystal was, maar hij probeerde het deze keer niet eens om er naar te kijken. Het zou nogal brutaal over komen vond hij dat hij ineens zijn interesse meer in zijn mobiel lag, op zijn ex-vriendin, dan op zijn kamergenote die hij net nog een vraag had gesteld. Rustig wachtte hij af tot ze zou antwoorden en wreef even wat zand van zijn donkergekleurde broek af. Toen hij haar stem hoorde, had hij misschien wel een vreemd antwoord verwacht, maar niet een vraag of hij Duits of Oostenrijks was. Vreemd keek hij even op en fronste zijn wenkbrauwen, al wist hij dat lichtelijk te onderdrukken. ''Duits. Maar ik kom niet uit Duitsland, hoor. Ik spreek alleen Duits omdat we die taal in Zwitserland gebruiken.'' Aargh, hij kwam niet zo goed uit zijn woorden als dat hij zou willen. Nog meer geïrriteerd baalde hij in zichzelf en stond vervolgens op, liep naar de badkamer om daar even een plens water in zijn gezicht te gooien. Misschien luchtte dat op. Eenmaal in de badkamer knipte hij het licht aan, aangezien er uit het raampje niet veel licht kwam, slechts een simpele lichtstraal die niet genoeg was voor de jongen om de badkamer geheel te kunnen bekijken. Erg licht was de badkamer niet, aangezien de gloeilamp nog op z'n laagst was en langzaam aan moest opladen, en tegen de tijd dat hij klaar was, zou die lamp ook wel op de hoogste stand staan. Jeremy zuchtte onhoorbaar en draaide de kraan open met een lichte tegenzin. Even wachtte hij tot het water van koud naar lauw was veranderd van temperatuur en maakte vervolgens van zijn handen een simpel kommetje, waarmee hij het water opving en zo in zijn gezicht kon plenzen. Dat deed hij een aantal keer en draaide vervolgens de kraan dicht, waarna hij in zijn ogen wreef en vervolgens een kast opentrok waar de handdoeken zich bevonden. Daar trok hij nonchalant een witte handdoek uit en begon zijn gezicht behendig mee te drogen. Ah, dat voelde veel beter. Het was in ieder geval weer een stuk opgeluchter in zijn hoofd, niet bepaald leeg, maar hij voelde zich wat vrijer op één of andere manier. Zo was de druk van Crystal even afgezakt en kon hij zich meer focussen op Sarah, zijn kamergenote.
Met een scheve grijns op zijn gezicht knipte hij het badkamer licht weer uit, sloot de deur en liep zo terug naar de kamer waar de bedden stonden en het meisje zich ook nog wel bevond. Eenmaal in de deuropening bleef hij staan, met zijn armen over elkaar geslagen en keek haar uitdagend aan met nog steeds diezelfde grimas op zijn gezicht. ''Eén jaar zei je? Dat word dan wel een superleuk jaar, lijkt mij. Met jou als kamergenote.'' Jeremy voelde niets meer van die irritatie en schaamte die hij net had gevoeld, nee sterker nog: hij voelde zich op één of andere manier een stuk zelfverzekerder en hij liep van de deuropening weg, richting Sarah en bleef een simpele halve meter van haar vandaan stil staan. ''Heb je zin om wat te gaan doen?'' Een twinkeling en een ondeugende blik bevond zich in zijn ogen, gewoonweg omdat hij best blij was dat hij een hotte brunette op zijn kamer had en daar nog wel een jaar -of misschien nog wel langer, gniffel gniffel- mee op zijn kamer zou zitten.

Sarah had met enig gevoel van nieuwsgierigheid gewacht op het antwoord van Jeremy: een leuke Amerikaanse jongen was best okée, maar een jongen die uit het verre Europa kwam was altijd nét een stukje interessanter. Ze vroeg zich dan ook af of haar eerdere gok of hij uit Duitsland of Oostenrijk kwam een juiste was geweest: voor hetzelfde geld kwam hij uit een of ander gat ergens in Tennessee, en had hij daar dat aparte accent vandaan.
Wonderbaarlijk genoeg bleek Sarah echter gelijk te hebben: Jeremy kwam wel degelijk uit een van de Duits-sprekende landen in Europa. Weliswaar niet uit Duitsland of Oostenrijk zoals zij zich had afgevraagd, maar uit Zwitserland, een land dat daaraan grensde. Ze toverde een klein glimlachje tevoorschijn toen hij dat toegaf, waarbij ze begrijpend knikte.
"Zwitserland dus" herhaalde ze nog eens langzaam om niet opnieuw een stilte te laten vallen: iets wat ze echter niet compleet kon voorkomen omdat ze vervolgens in gedachten verzonken raakte. Blijkbaar had Jeremy echter door dat ze niet meer dan dat wist te zeggen, aangezien hij zich al snel terugtrok in de badkamer. Sarah veerde ondertussen wat op en neer op het bed om het matras te testen, waarna ze zich achterover liet vallen op de smetteloos witte dekens. Met haar handen ineen gevouwen op haar buik staarde ze naar het plafond, zich afvragend hoe het zou zijn om zo ver van je familie te zijn verwijderd. Het leek haar een raar idee dat er zo'n immens stuk zee tussen jou en je naasten zat, dat je ze niet kon opzoeken wanneer je zou willen en dat bellen, mailen of skypen de enige manier van contact zou zijn die je in weken of maanden met je familie zou hebben. In de schoolvakanties kon je nog wel eens huiswaarts gaan, maar toch.. Het idee dat Sarah niet even een weekendje naar haar ouders in LA zou kunnen, leek iets onvoorstelbaars. Het was voor haar zo'n gewoonte om ze met regelmaat te zien, het was zo normaal voor haar.. Krap een week geleden had ze hen nog opgezocht, waarna ze met het hele gezin uit shoppen waren gegaan in de binnenstad van Los Angeles. Niet dat Jeremy haar het type leek om vrolijk uit shoppen te gaan met zijn familie, of dat Zwitserland überhaupt een leuke shopstad had.. Maar toch.
Terwijl haar gedachten zo voortkabbelden merkte ze dat Jeremy weer terug de kamer in kwam. Ze bleef liggen, maar draaide wel haar hoofd om haar blik van het plafond af te wenden en deze nu op Jeremy te richten. Hij was in de deuropening blijven staan, zijn armen over elkaar geslagen en met een ietwat speels uitziende grijns op zijn gezicht. "Eén jaar zei je? Dat word dan wel een superleuk jaar, lijkt mij. Met jou als kamergenote". Sarah grimaste hierbij: ze hield er niet van als mensen haar enkel op haar uiterlijk beoordeelden -ze vond namelijk dat ze ook een leuk innerlijk had- maar ze kon het hem niet kwalijk nemen: tegenwoordig was alles wat men deed op uiterlijk beoordelen, en wat dat betreft kon het je mee of tegen zitten. En zeg nou eerlijk; het eerste wat zij van Jeremy had gedacht was ook niet op basis van zijn innerlijk geweest. Ach, ze voelde zich in iedergeval gevleid.
Ze drukte zichzelf omhoog zodat ze nu rechtop op het bed zat, en keek de jongen met een scheve glimlach aan. "Ohja? En dat concludeer jij op basis van wát precies? Dat zou nog wel eens heel erg tegen kunnen vallen weet je" zei ze hem vervolgens, hem een plagerige knipoog toewerpend. Ze moest op het moment enorm opkijken naar hem, aangezien hij ondertussen nog maar net een halve meter van haar verwijderd was.
De stilte die gevolgd was na haar antwoord duurde echter niet lang, aangezien Jeremy vanuit zijn positie vroeg of ze zin had wat te gaan doen. Sarah stond op, keek hem voor een kort moment aan, griste haar handtas van haar bed en flaneerde zich vervolgens langs Jeremy heen in de richting van de deur.
"Maar natuurlijk" glimlachte ze "kom, dan zoeken we een leuk restaurantje op". Ze stond ondertussen al bij de deur met de klink in haar hand, terwijl ze Jeremy afwachtend aankeek. Ze verwachtte niet dat hij haar tegen zou spreken -en zou waarschijnlijk niet eens luisteren naar bezwaar, tenzij er een beter plan uit kwam rollen- maar vond het wel zo vriendelijk zijn reactie af te wachten.

Een bredere grijns op zijn gezicht verscheen toen ze charmant terug antwoordde en hij liep naar zijn bed, waar hij niet ging zitten maar slechts zijn mobiel van zijn nachtkastje afgriste en zich vervolgens omdraaide om Sarah in haar bruine ogen te kijken met de zijne. ''Op je hemelsmooie bruine ogen en je stralende glimlach.'' Een flauwe twinkeling verscheen in zijn ogen en net toen hij terug naar de deur wou lopen, om daar weer droogjes half tegen de deuropening te gaan staan, antwoordde ze op zijn vraag die hij eerder had gesteld. Gauw scheen ze op te staan en kruisten hun blikken sexy elkaar, pakte ze haar handtas van haar bed en liep ze langs hem heen naar de -voor nu- uitgang van hun kamer. Kort grinnikte hij en haalde verward even een hand door zijn haar. Eerst had hij te maken met een nieuwsgierige meid, die vooral dacht dat hij op uiterlijk af ging, waarop zij in principe hetzelfde reageerde op hem, en nu werd ze wel dol enthousiast dat hij haar uit vroeg om wat leuks te gaan doen. Een restaurant, prima. Hij vond het fijn om weer even afgeleid zo te zijn, dan hoefde hij niet continue aan Crystal te denken.
Hij volgde haar braafjes met een ietwat verwarde blik op zijn gezicht, maar wist die er gauw af te zetten zodra hij haar ogen weer vond. Ja, hij had het gelukkig wel getroffen. Dan hoefde hij nu niet zo aan zijn ex-vriendin te denken en bovendien kon die hem toch niet checken, want oh echt waar, zij zou stinkend jaloers worden en zelfs een rechtszaak aanspannen als ze het uiterlijk van Sarah alleen maar zag. Maar daar ging het hem helemaal niet om, hij wou de binnenkant van de brunette leren kennen, en daar was het nu de perfecte timing voor. Samen uit eten, gewoon onschuldig, er zou niets anders gebeuren dan slechts praten, tenzij het verstoord zou worden door een bekende van haar. Ach, hij zou zich er niet druk om maken. Jeremy merkte dat hij door zijn gedachten even staarde naar de deurklink waar Sarah haar hand nog steeds omheen gevouwen zat, en schudde toen even onzichtbaar met zijn hoofd om uit die soort van droom trance te raken.
''Let's go.'' Zei hij bevestigend op haar verzoek en twijfelde even of.. Nee, hij deed het maar gewoon, dat zou wel zo beleefd zijn, zeker voor zo'n mooie dame. Hij pakte voorzichtig de deurklink, op de plek waar haar hand nog niet zat en trok hem rustig open. ''Gaat u voor, pretty lady.'' Daar maakte hij een korte, sierlijke buiging bij, zoals die volwassen onderdanen van die rijke peeps dat meestal deden, voor de grap en er ontstond weer een grijns op zijn gezicht. ''Er wacht beneden een limousine voor ons klaar, daar kunnen we gelijk instappen.'' Lachte hij en trok zijn wenkbrauw even op, waar opnieuw een twinkeling in zijn ogen ontstond, deze keer niet flauwtjes.

Sarah had zachtjes gelachen terwijl ze lichtjes haar hoofd schudde, toen Jeremy verklaarde waarom dit jaar volgens hem zo geweldig ging worden. De verlegen jongen van eerder leek zich te hebben ontpopt tot eentje van het romantische kaliber dat cliché-dingen ging zeggen, maar nog steeds op zo'n manier dat Sarah zich er wel degelijk gevleid door voelde. De eerste de beste jongen die met zo'n opmerking kwam in de bar zou na één keer knipperen een lege barkruk hebben aangetroffen, maar om een of andere reden bleef Jeremy haar aandacht houden. En dat niet alleen omdat ze hem te vriend moest houden en een kamer met hem moest delen: want als hij hetzelfde type was geweest dat ze normaal gesproken altijd gelijk de deur wees, had ze hem nu ook wel laten merken dat ze dit soort opmerkingen niet op prijs stelde. "Dat kan ermee door" had ze flauwtjes terug geantwoord, een quasi-tevreden blik op haar gezicht.
Ondertussen was Jeremy haar kant op gekomen, blijkbaar instemmend met het idee om een restaurantje op te zoeken. Behalve dat het zo veel lekkerder was dan de bijna standaard geworden pizza, leek het haar ook gezellig haar kamergenoot op een manier als deze te leren kennen. Als je bang was voor ongemakkelijk stiltes die zouden kunnen vallen, zouden ze niet zó ongemakkelijk zijn omdat je toch echt in een restaurant was om te eten; die momenten kon je dan makkelijk camoufleren door een hap te nemen van het eten, of door het nemen van een slok wijn. En terwijl je je voedsel dan nuttigde, kon je nadenken over een volgend onderwerp dat je aan zou kunnen snijden wanneer je deze had doorgeslikt. Want hoewel ze nooit gebruik had hoeven maken van een tactiek als deze, wist Sarah precies hoe dit soort dates en alles eromheen in elkaar zat.
"Gaat u voor, pretty lady". Jeremy had ondertussen de deurklink overgenomen, en hoewel hij het duidelijk gemund had op de plek waar haar hand de deurklink nog niet omsloten had, kon hij het toch niet voorkomen dat hun handen elkaar voor een kort moment raakten. Sarah had de hare al snel teruggetrokken, maar bij deze aanraking schoot haar blik vluchtig naar Jeremy alvorens ze haar ogen neersloeg.
"Well, thank you" zei ze snel, in de hoop dat hij deze vleug van verlegenheid niet had gemerkt, waarop ze hem een -alweer iets zelfverzekerder- glimlachje toewierp en ze door de deur liep die hij zojuist voor haar open had gehouden. Een helder lachje had haar lippen gepasseerd bij deze glimlach, geamuseerd door de kleine buiging die hij bij dit gebaar van hoffelijkheid had gemaakt. "Charmeur" lachte ze dan ook, hem een plagerige por in zijn zij gevend. Ze kon het niet helpen dat hij haar deed denken aan Lyron, al was het maar een klein beetje. Zijn gevoel voor humor en zijn manier van doen met dat kleine vleugje geflirt tussendoor was iets waar ze gewend aan was geraakt in de aanwezigheid van haar Italiaanse vriend, en iets waar ze bij hem zo ongeveer lichtelijk voor was gevallen: al was dat laatste iets wat ze nog steeds niet wilde of durfde toe te geven. Hoewel het vreemd was om in deze bijna onbekende jongen met zijn korte, donkerblonde haren en zijn vrolijk-twinkelende blauwe ogen zoveel terug te herkennen van de o-zo bekende Italiaan met de bruine krullen en zijn diep-bruine ogen, maakte het er niet minder plezierig op.

[ Hmmm topic uit? =D ]