Eindelijk weer eens in de sportzaal..

De deur stond op een kier door de wind die de deur zachtjes heen en weer bewoog. Er stond dan ook best een strak windje, al kon ze niet ontkennen dat het mooi weer was. Telkens weer als ze een blik op de lucht wierp, was de mooie egale blauwe kleur te zien. En dat zei haar wel genoeg. Met een glimlach op haar gezicht trok ze de deur wat verder open, zodat ze er door kon lopen. Aan haar arm hing de paars kleurige sporttas die ze ooit een keer mee op kamp had genomen. Maar dat was echt een hele tijd geleden, de tijd in Engeland. In de brugklas. Op één of andere manier begreep ze zelf niet waarom ze dat zo goed kon herinneren. Alsof het zo'n spectaculaire tijd was geweest. Maar nee, dat was nou ook niet bepaald het geval.
In een paar snelle passen was ze bij de twee deuren die de jongens en meisjes kleedkamer voorstelde. Ze sloeg die voor de meisje bestemde kamer in en ging op een houten bankje zitten, die er niet bepaald stevig uit leek te zien. Maar veel deerde het haar niet. In een snelle beweging had ze haar tas van haar arm gehaald en naast zich op het bankje gezet. Met haar vinger streek ze zacht over de voorkant waar met stift tekstjes op waren geschreven. Groot en deels namen, maar ook kleine berichten. De glimlach van zonet verbreedde zich en ze liet haar ogen over de gehele tas gaan. Misschien dat ze nu wel wist waarom ze deze tas zo speciaal vond. Door de namen van haar vriendinnen. Die ze al uit de brugklas kende. Het kwam vaak voor dat je na der hand vriendinnen verloor. Gewoon weg door het feit dat je uit elkaar groeide. Maar gek genoeg waren groot en deels van deze namen nog altijd bekend voor haar. Stonden ze nog altijd bovenaan in haar telefoon lijst. Met haar hand ging ze even door haar haar heen en een zucht schoof van haar lippen vandaan. Ondanks dat had ze de laatste tijd toch niet veel contact meer gehad met mensen uit Engeland. Zelfs ook niet met de mensen waar ze de tijd voor haar vertrek écht veel mee was omgegaan. Zoals Sascha. Misschien dat ze haar weer eens moest sms'en. Maar dat zou later wel komen dan.
Iris stond op en keek naar haar kleren. Enkel een joggingbroek en een shirtje, maar ze kwam dan ook enkel om weer even wat aan sport te doen. Het was best een tijd geleden dat ze hier was geweest. Even dacht ze aan haar ontmoeting met Ty, het gesprek dat ze hadden gevoerd over Mike en Ayanna. Ze glimlachte, ze had hier niet veel mensen ontmoet die zo aardig waren als hij. Snel zette ze het van zich af en liep de sportzaal in. Er was niemand, wat ze ook kon merken aan het luide gegalm van haar voetstappen die door de ruimte weerklonken. Ergens was ze daar wel blij mee, dan kon ze in alle rust wat opwarmen, toch vond ze het op één of andere manier wel wat saai.. Van haar pols haalde ze een elastiekje en ze gooide haar haar naar voren om ze vervolgens in een slordige knot te knopen. Voor een moment keek ze om zich heen en begon wat te joggen in de hoop zo wat op te warmen.