Rhythm of the music

Het vage geluid van de muziek was zelfs buiten goed te horen. Hij kon zelf met de beat mee bewegen, zo luid was de muziek. Laat staan binnen, je werd zowat doof. Iets dat één op de zoveel mensen overkwam. Hij had weleens verhalen gelezen over mensen die voor altijd een beschadiging aan hun oren hadden over gehouden aan één avondje feesten. Hij had daar niet veel van gemerkt, hoogst uit die avond. Maar het ging altijd weer over. Trouwens was hij het nu onderhand wel gewend, zeker met Justin en Dean in de buurt.
Een grijnsje was op zijn lippen te lezen, terwijl hij met zijn rug tegen een muurtje geleund stond. Over zijn hoofd had hij de capuchon van zijn donker blauwe vest getrokken, waardoor zwarte plukken ervoor zorgde dat hij te niet te herkennen viel. Al was de kans veel te klein dat dat zou gebeuren. Hij was hier nu net 'nieuw', tja hij wist niet of hij het nu nog zo kon noemen. Ergens was hij hier nu wel een tijdje, maar echt nieuwe vrienden had hij niet gemaakt en Justin was weer terug naar zijn familie. Dus voor kort stond hij hier nu nog in zijn eentje, al zou hij daar vanavond wel verandering in brengen. Even dacht hij terug aan zijn aankomst vanmiddag. Het smsje van Finn. Even glimlachte hij. Schatje had ze hem daarin genoemd, maar ergens wist hij niet of ze dat nog zou zeggen als ze daad werkelijk wist waarom hij naar deze school was gegaan. Hij had net zo goed weer terug kunnen gaan naar zijn oude school, hij had hiermee ook zijn ouders wel wat meer gerust gesteld. Maar nee, hij had deze weg gekozen. En dat lag niet alleen aan het feit dat deze school gigantische uitwegen had. Nee, er zat wel meer achter..
Een hoog geschreeuw deed hem opkijken, zijn gezicht stond nonchalant. Het was duidelijk afkomstig van een meisje en zijn vermoedens werden ook zo beantwoord door het zien van een vrouwelijk figuur. Blijkbaar kon zij niet wachten naar binnen te gaan, weer grijnsde Dwayne. Hij zou zo ook wel een kijkje gaan nemen. Onder zijn vest had hij een shirt dat er wat meer op leek dan het egale vest dat hij nu aan had. Dus daar hoefde hij zich ook geen zorgen om te maken. Voor een moment ging hij met zijn hand door zijn haar heen en graaide in zijn broekzak naar zijn mobiel, die hij gelukkig al snel vond. Snel drukte hij een knopje in waardoor het schermpje licht ging geven. Hij had moeite om er recht in te kijken, aangezien het duidelijk verschilde met de duisternis die zich nu om hem heen hulde. Het was ook logisch dat het al donker was, want toen hij weer op het schermpje keek zag hij 10:02 staan. En ook al was het nu lente, het was rond deze tijd toch wel donker. In een snelle beweging had hij zijn mobiel weer vergrendeld en in zijn zak gepropt. Om vervolgens even om zich heen te kijken. Waar hij op wachtte, wist hij eigenlijk niet. Hij kon net zo goed gelijk naar binnen gaan..

Zane stapte op een paar hoge hakken verder, in het midden van drie andere vriendinnen. Ze begon te lachen om een opmerking van Saar. "Dat is gemeen!" riep ze toen lachend uit. Er was een jongen die ergens liep en hij droeg een fel roze topje, wat Saar duidelijk genoeg was opgevallen.. Tja, anders maakte ze die opmerking niet.
Zanzibar ging zo voor hun open, aangezien ze nogal.. schaars gekleed waren. Zane droeg een zwart cocktail jurkje met een witte streep erop en zwarte hakken. Ook had ze een dunne panty onder alles aan, maar dat zou in Zanzibar niet opvallen. Dan leken haar benen alleen donkerder. Ze liep naar binnen en al gauw was elk meisje uit het groepje hun eigen kant op gegaan. Vervolgens ging ze naar de DJ toe en vroeg of ze het woord mocht. Hij zette de muziek wat lager en kuste haar in haar nek. De helft van de mensen zat aan de kant, het idee dat het leefde in Zanzibar was er zeker niet.. "Als je hard gaat, ga de vloer op! Als je een feest-guy bent, ga de vloer op! Laat je lichaam op de vloer vallen, laat je leven even los. Gooi je drankjes aan de kant en kom dansen!" riep ze door de microfoon en de DJ kwam naast haar staan. Ze fluisterde wat in zijn oor waarnaar hij knikte en "On the floor" van Pitbull en Beyonce opzette.
Al gauw stond ze zelf op de vloer met twee jongens tegen zich aan. Een aan de achterkant en een aan de voorkant en daartegen stonden weer wat mensen. Je kon moeilijk wat lucht krijgen, want iedereen danste op elkaar. Ach, ze wou even loslaten van alles wat er was gebeurd. Ze had geen zin om haar nacht te laten verpesten door die herinneringen, dus liet ze de muziek maar even overnemen. Ze ging door haar heupen op de beat en ging toen weer omhoog. Ze kende een boel mensen die op dat moment in Zanzibar waren, maar enkele kende ze niet. Waaronder de jongens voor en achter haar. Haar handen legde zich even onder zijn T-shirt, met haar duimen in de zijkant van zijn broek, terwijl ze op haar lip beet.

Er vormde zich nog een groepje mensen voor de ingang. Het was nu ook zo'n tijd dat de meeste mensen in de Zanzibar te vinden waren. De glimlach van zonet verbreedde zich, waardoor je het wel degelijk een lach kon noemen. De capuchon die hij over zijn hoofd getrokken had, deed hij af en met zijn hand woelde hij door zijn warrige haren heen. Hij betwijfelde of zijn haar ooit nog in model zou krijgen. Maar veel maakte het eigenlijk ook niet uit. Het zou tijdens het dansen toch wel weer verkeerd gaan zitten.
Dwayne zette zich van de muur af en in een paar passen was hij al bij de ingang aan gekomen. Er stonden nog een aantal mensen voor hem, maar het duurde niet lang of hij was binnen. Automatisch trok hij zijn vest uit en liep naar de garderobe. Om vervolgens daar ook in de rij te gaan staan. Het was iets drukker dan bij de ingang, maar er waren ook al mensen die hun jassen kwamen ophalen. Ergens snapte hij dat niet, het was toch nog veel te vroeg? Rond deze tijd werd het vaak pas leuker.
Al snel was hij aan de buurt en gaf hij zijn vest af en stopte het genummerde kaartje -die hij van de vrouw achter de balie gekregen had- in zijn zak en liep rechtstreeks door naar het dans gedeelte. Eigenlijk hoefde je niet eens te zoeken, aangezien je gewoon de muziek kon volgen.
De muziek werd luider en luider, toen hij dichterbij kwam. Ook de gekleurde lichten waren nu zichtbaar, iets dat hij al duidelijk had opgemerkt in de vele keren dat hij hier was geweest. Toen hij uiteindelijk tussen de dansende mensen stond werd zijn grijns nog breder. Door het black light, viel zijn shirt dat hij aan had nog meer op. Er stonden verschillende printjes op, maar wat voor hem het meest opviel was de stropdas die er op was geprent. Hij grijnsde weer en hoorde opeens een stem, een galmende stem door de microfoon. "Als je hard gaat, ga de vloer op! Als je een feest-guy bent, ga de vloer op! Laat je lichaam op de vloer vallen, laat je leven even los. Gooi je drankjes aan de kant en kom dansen!" Zijn blik ging automatisch naar een meisje dat naast de DJ stond. Echt goed kon hij haar niet zien, maar ze zag er van een afstandje niet verkeerd uit. Ook het feit dat ze zo door de microfoon durfde te krijsen, zei dat ze lef had. En daar hield hij wel van. Dwayne stapte automatisch werd verder naar voren en hoorde hoe een nieuw nummer werd gestart, hij kende het nummer. Het was al enkele keren gedraaid, maar hij vond het wel een lekker nummer om op te dansen. Al snel klonk er gejoel door de ruimte heen en hij wurmde zich een weg naar voren. En al snel was hij vlak bij het meisje aangekomen. Vanuit zijn ooghoeken zag hij een ander meisje zijn kant op naderen. Hij glimlach toen hij een arm om zijn nek voelde. Kennen deed hij haar niet, maar dat deerde hem niet. "Hey liefje." hoorde hij haar zeggen. Duidelijk wat te veel glazen aangeraakt. Dwayne grijnsde en liet haar los, om vervolgens naar het andere meisje te lopen. Ze was aan het dansen met een andere jongen, maar veel kon het hem niet schelen. "Hé, zin om met mij te dansen?" grijnsde hij en keek haar met een ondeugende blik aan.

Een brede glimlach sierde Zane's mond terwijl ze met de jongen 'speelde'. Het was heerlijk om een keer alles te vergeten. 'Zane, ik ga weg. Ik neem Colin mee.' Dat waren de woorden die haar hele leven hadden veranderd. Nou ja, buiten het feit dat ze op haar zestiende zwanger was geweest van de jongen die zogenaamd haar ware was. Ze had echt geloofd dat het wat had kunnen worden. Maar toen begon hij haar te slaan en te mishandelen, waardoor ze uit elkaar gingen. Nou ja, uiteindelijk was er toch een actie die de doorslag had gegeven. 'Ik moet ergens anders heen, ver weg van jou en de rest van de wereld die me vuil aankeek. Ik had problemen met mijn woede. Ik sloeg je alleen door frustratie en het was nooit mijn bedoeling om je zo hard te slaan dat je tegen de keuken tafel viel. Het was niet mijn bedoeling om 112 niet te bellen.. Ik was gewoon bang.' De eikel. Ze had wel dood kunnen zijn! En dan besloot ie maar geen een-een-twee te bellen. Ughe. Maar het was vreselijk geweest. Ze wist nog goed hoe bang ze zich had gevoeld. Hulpeloos, verdrietig. Hij had haar al bedreigd en meer van die e-mails gestuurd. Ze had vier keer geprobeerd om een straatverbod in te dienen, maar de rechter zei elke keer dat ze onvoldoende bewijs had. Wat kon ze dan nog doen? Haar vriend bleef bezoekrecht houden. Ze had geprobeerd die op zijn minst onder toezicht te houden van een wetshandhaver, maar ook dat vond de rechter niet goed. Het was allemaal zíjn schuld. Uit blinde paniek had ze de politie gebeld. Ze wou gewoon háár Colin terug. Maar nu weet ik wat ik moet doen. Zoek geen contact met mij. Jij wilt me alleen weg houden van Colin. Jij bent misschien wel zijn moeder, maar ik ben evengoed zijn vader. En ik heb de rechten om hem te bezoeken. En jij moet niet steeds proberen om een straatverbod in te voeren. Als je de politie belt en ze me achtervolgen, ik schiet mezelf dood. En Colin ook. Dag. Ze kreeg te horen dat hij uit zijn auto was gestapt met een pistool in zijn handen. Colin huilde en de pistool werd tegen zijn hoofd gehouden.. Haar vriend vermoordde Colin en pleegde toen zelfmoord. Háár Colin. Ze had nog zo geprobeerd hem te redden. Ze had zo hard haar best gedaan om een straatverbod te krijgen.. Maar néé, dat was weer te veel gevraagd. Stomme eikels.
"He, zin om met mij te dansen?" klonk er naast haar en haar blik wendde zich van de ene jongen af, om zich zo op de volgende te vestigen. Het was een jongen met zwart haar - en een paarse gloed, maar dat kwam door de lampen in Zanzibar - en bruine ogen. Dacht ze. Dat was het enige wat ze eruit op kon maken, ze waren in ieder geval donker. Ze keek weer even terug naar de andere jongen, die er ook niet verkeerd uit zag. Ach, daar kwam ze later wel op terug. "Natuurlijk wil ik dat," glimlachte ze even droogjes en draaide zich om, waardoor ze zich op de jongen richtte. Ze begon met hem te dansen zoals ze daarnet nog met de jongen had gedanst en probeerde alle gedachten - wat Colin en haar ex betrof - uit haar gedachten te gooien.

Afwachtend keek hij haar aan, terwijl hij nog altijd luisterde naar de muziek die op z'n volste volume stond. Hij wist zeker dat als hij straks weer buiten zou zijn, dat hij last van zijn oren zou krijgen. Maar dat had hij altijd al gehad. En het zou ook niet meer veranderen, tenminste dat vermoedde hij. "Natuurlijk wil ik dat," De stem kwam nog net boven de muziek uit en hij keerde zich meteen weer tot het meisje die hij zonet had aangesproken, aangezien hij zo'n vermoede had dat de woorden afkomstig van haar waren. De grote glimlach op haar gezicht sprak hem meteen aan en deed hem zijn jongens grijns tevoorschijn halen. Hij was blij dat ze met hem wilde dansen, dan viel er hier tenminste ook weer wat te beleven. Er waren namelijk genoeg keren geweest dat hij was afgewezen en dat hij alsnog veel te snel weer buiten eindigde. Terwijl hij een hele avond vol met feesten had gepland.
Dwayne merkte hoe het meisje met hem begon te dansen en hij danste vrolijk mee. Nog steeds met een brede grijns op zijn gezicht. De muziek dreunde verder door de vele boxen die over de hele zaal verspreid werden en de muziek daardoor extra luid lieten horen. Hij had nu echt zin in de disco en daardoor was het nu extra leuk. "Hé, ik ben Dwayne trouwens." stelde hij zich op een gegeven moment maar voor. "En wat is jou naam?" vroeg hij vervolgens aan haar. De kans bestond dat ze haar naam niet wilde vertellen, want dat kon natuurlijk ook. Maar echt veel zou dat nou ook weer niet uitmaken.
De muziek dreunde al een tijdje door en hij wist ook niet zeker of ze hem kon horen aangezien hij dat zelf maar maar moeilijk kon. Maar ach, dat zou hij zo wel merken. Voor een moment liet hij zijn blik naar zijn shirt glijden die helemaal paars kleurde door de neon lampen en hij grinnikte even. Eigenlijk had hij een ander shirt aan moeten trekken, want hij had het na de zoveelste keer wel moeten weten. Maar ach, het zag er ook wel grappig uit vond hij zelf.

[flut :'D]

"Hé," klonk er en Zane rolde met haar ogen. Moest hij nou echt praten? "Ik ben Dwayne trouwens." Zane lachte even nogal vrolijk en flirterig. De jongen vroeg hoe zij heette, alleen dan heel typisch van 'en wat is jouw naam'. Wat leuk. "Zane.. Zane Hoggard." Haar achternaam kwam er te zacht uit om hoorbaar te zijn, vooral omdat de muziek zo hard stond. Het stond eigenlijk zo hard dat ze er bijna misselijk van werd, maar ze hield van dat gevoel. Meer dan dat ze van elk ander gevoel hield. Voornamelijk omdat ze liever niet dacht aan vroeger en zo.
Na vijftien drankjes was ze al helemaal dronken. "Zullen we maar naar buiten?" vroeg Dwayne en ze knikte even, viel bijna om en kreeg een arm om haar middel geslagen die haar omhoog trok. Ze grinnikte even kort en ze liepen naar de deur. "Is... Is goed." De jongen deed de deur open en liet haar los. Ze ging op de grond zitten en uiteindelijk op haar rug liggen. "Let op, let op Dwayne! Ik ben een worstje!" zei ze en begon over de grond te rollen en heel hard te lachen. Ze vond zichzelf behoorlijk grappig na een paar drankjes. Uiteindelijk rolde ze weer omhoog, viel ze achterover en kroop weer omhoog. "Sjezus.." Ze liet een enorme boer en sloeg daarna lachend haar hand voor haar mond en zei vijftig keer 'sorry', door het lachen heen.
Na ongeveer drie kwartier van gelach begon ze te huilen. "Ik hoor die knal áltijd! Altijd! Altijd!" ze schreeuwde nog een paar keer altijd, terwijl ze naast Dwayne naar haar huis liep, die alle moeite deed om haar overeind te houden. Ze leunde naar voren en kotste wat bier uit, kuchte even en trok zichzelf weer recht. "Sorry, sorry, sorry.. Dit was.. niet de bedoeling." zei ze met een hik er doorheen. De enige hik door die hele dag. Ze ging met een hand voor haar ogen en keek even naar haar hand, die helemaal zwart en bruin was geworden van de make-up die erop zat. Ze bloedde uit haar gezicht omdat ze over de grond was gevallen toen ze een keer probeerde op te staan. "Ik kan niet verder hoor Dwaynie," huilde ze en dropte zichzelf weer op de grond. D'r benen werkte niet meer en ze miste Colin.

[Toestemming om te Godmodden ^^]

Samen met Zane verdween Dwayne uit de disco, en belandde ze buiten bij een muurtje. Hij hield haar ondertussen stevig vast aangezien het duidelijk was dat ze niet alleen maar een beetje aangeschoten was. En dat werd ook wel duidelijker voor hem toen ze op de grond zakte, begon te rollen en vervolgens lachend uitbracht dat ze een worstje was. Oké, het zag er best komisch uit en hij kon het ook niet laten om even te lachen. Maar al snel merkte hij dat toen ze overeind wilde komen dat ze weer naar beneden zakte en hij pakte in een snelle beweging haar beiden handen vast om vervolgens haar omhoog te trekken. Ergens had hij ook naast haar kunnen liggen op te grond en ook doen alsof hij dronken was. Maar dat ging zelfs voor hem te ver. En hij kende haar niet eens, al kon dat nog wel eens veranderen natuurlijk.
Dwayne schudde zijn hoofd en haalde een hand door zijn haar totdat hij erachter kwam dat hij Zane half los had gelaten. Snelle pakte hij haar weer vast en mompelde een korte 'sorry.' "Sjezus.." klonk er opeens, gevolgd door een reusachtige boer waar hij zelfs onder de indruk van was. "Wow, daar kan ik niet tegenop." zei hij lachend, maar stopte al snel toen hij merkte dat het niet helemaal goed met haar ging aangezien ze in het niets begon te krijsen. De kracht waarmee hij haar handen vasthield werd steviger nadat hij had gezien hoe ze haar halve maaginhoud over de tegels had geleegd.
"Ik kan niet verder hoor Dwaynie," hoorde hij Zane zeggen. Hij grinnikte even toen hij zag hoe ze zich ter plekke op de grond liet zakken. Snel trok hij haar weer omhoog. "Nee, we kunnen hier moeilijk de hele nacht blijven zitten. Dus je gaat mooi wel verder." Hij kon het niet laten om bij deze woorden een grinnik toe te voegen. Maar al snel werd hij weer serieus en hoorde hoe Zane zei dat ze wel naar haar huis konden gaan. Ach, wat maakte het uit. Zonder hem zou ze in ieder geval niet veilig thuis komen, dus hij moest wel meelopen.
Dwayne volgde Zane totdat ze bij haar huis waren aangekomen.

-----

Knipperend tegen het felle zonlicht opende Dwayne zijn ogen en met wat moeite kwam hij overeind. Waar was hij? Oh ja, het huis van Zane. Hij had haar gister thuis gebracht en blijkbaar besloten om ook even een nachtje te blijven. Hij grinnikte even en keek vanuit zijn ooghoeken naar Zane die aan de andere kant van de kamer lag. Hij grijnsde hij even toen hij zag dat ze nog lag te slapen. Ergens had hij het idee dat ze na al die drankjes van gister vast wel een kater zou hebben. Nou ja, eigen schuld toch.
In een nogal wat trage beweging stond hij op en liep naar de tv die vlak bij hem te vinden was. Hij pakte de afstandbediening en zette de tv aan, om vervolgens in een stoel te zakken en te gaan zappen. Hij was zich er sterk van bewust dat het nogal raar over zou komen dat een jongen waarvan Zane misschien niet eens meer zijn naam zou weten straks in een stoel te vinden was en tv aan het kijken was. Maar ach, als ze het niet meer wist zou hij haar wel vertellen wat er gebeurd was gister. Al hoewel, hij wist niet hoe ze zou reageren als hij haar vertelde dat ze rollend op de grond had gelegen schreeuwend dat ze een worstje was. Nou ja, hij keek wel.

[Ook toestemming om te godmodden.]