Time to meet new friends

[Alleen Eliosa & Jasmine]

Gekleed in een zomers kort rokje gecombineerd met een blauw topje liep Jasmine naar de bekende strandclub 'La Palapa'. Ze had er al veel verhalen over gehoord, maar verder was ze er zelf nog nooit heen geweest, iets wat wel snel moest gebeuren zoals de meeste zeiden. Het was er altijd erg gezellig, had ze gehoord, en er waren altijd wel mensen van school. Het was een goede plek om nieuwe mensen te leren kennen, iets wat Jasmine graag deed. Op school kende ze nog niet zoveel mensen. Ze kende Nate, een jongen die ze waarschijnlijk wel zag zitten. Verder kende ze er een paar qua naam, zoals Regina, een über bitch. Zelf had Jasmine over haar geen mening, want ze had haar eigenlijk nog nooit opgemerkt. Misschien als ze eens met haar zou praten zou ze best meevallen. Eenmaal aangekomen bij de club stond ze stil. Het was helemaal niet wat ze verwacht had. Het zou, naar haar idee dan, rustiger zijn, maar hier stond iedereen op elkaar gedrukt. Ook was het in haar gedachte minder gezellig geweest en had iedereen het een beetje overdreven. Maar nee, het was precies zoals mensen het beschreven hadden. Een brede glimlach verscheen op haar gezicht en Jasmine liep door naar de ingang, waar ze met gemak doorheen kwam. Binnengekomen nam ze een cocktail en keek rond, opzoek naar bekenden.

Gehuld in het jurkje dat ze nog geen drie uur geleden liep Eloisa in de richting van La Palapa, haar hakken tikte met enige regelmaat op de stenen waarmee de pier betegeld was. De koele wind streek langs haar blote armen en benen, maar ze had er weinig last van. Ze voelde zich vreemd opgelaten, als een klein kind dat voor het eerst naar de basisschool ging. Maar dit was ook een eerste keer voor haar, welles waar niet de eerste keer dat ze naar een basisschool ging maar de eerste keer dat ze uit ging. Echt uit ging. Tot nu toe had haar vader haar er altijd van weten te weerhouden, bovendien was ze naar het trainen meestal zo moe geweest dat ze helemaal geen energie meer had om uit te gaan. In tegen stelling tot nu, ze had het idee dat ze op dit moment een overdosis aan energie had. Die ze te danken had aan het feit, dat ze al bijna twee dagen niet meer had getraind. Twee dagen die ze niet in de sportzaal had door gebracht, onmerkbaar schudde ze haar hoofd. Sloot zich aan in de rij die er voor de club stond, wat zou haar vader doen als hij hoorde dat ze over enkele minuten in een club zou zijn? Waarschijnlijk zou hij direct in het vliegtuig stappen, en haar mee terug nemen. Dan zou ze alsnog naar Rome moeten, een zucht schoof over haar lippen. Haar ouders begrepen niet waarom ze een kans als deze liet lopen, maar zij hadden gewoon geen idee hoe het was om elke dag minstens twee uur te moeten trainen. Om geen tijd te hebben voor vrienden, voor jongens of plezier. Maar nu had ze wel tijd, nu kon ze doen en laten wat ze wilde. Als ze zou willen zou ze zo midden in de rij een jongen kunnen zoenen, ze lachte zachtjes. Ze zag het zichzelf nog niet zo snel doen. Lang duurde het niet voor ze binnen stond, direct liep ze naar de bar toe. Bestelde een cocktail, nog iets nieuws. Ze had wel eerder alcohol gedronken, maar niet vaak en al helemaal niet in grote maten. Al was ze dat nu ook niet van plan. Met haar cocktail in haar hand liep ze een eindje bij de bar vandaan, liep half tegen een meisje aan. Een deel van de inhoud van haar glas belande op de grond, gelukkig niet op het meisje. “Sorry, ik lette niet op.” verontschuldigde ze zich, ze vervloekte zich voor haar eigen klunzige gedrag.

Op het moment dat Jasmine op stond om naar de dansvloer te gaan botste ze aan tegen een meisje met een cocktail in haar hand. Geschrokken sprong ze achteruit, maar gelukkig viel niets van de cocktail op haar. Ook het meisje bleef gelukkig droog en ze bood haar excusses aan. Nee, het was mijn fout, sorry zei ze is er niks op je gekomen? vroeg ze er achteraan en glimlachte naar het meisje. Ze had donker, lang haar en was ongeveer even groot als Jasmine. Ze zag er niet uit alsof ze hier vandaan kwam, en met hier werd Amerika bedoeld. Jasmine zelf kwam ook niet 'hier' vandaan, ten minste, nu niet meer. Vroeger wel. Na haar geboorte in Los Angeles waren haar ouders naar Parijs verhuisd, waar Jasmine dus haar hele leven heeft gewoond. Hierdoor had Jasmine ook de Franse taal erg goed onder controle. Ik koop wel een nieuwe voor je zei ze tegen het meisje, en wenkte de barman dat ze nog een cocktail wilde en gaf hem aan het meisje. Jasmine zei ze bij wijze van voorstellen en keek vragend naar het meisje tegenover haar terwijl ze een slok nam van haar cocktail.

[EDIT: even Loa Angeles veranderd naar Los.]

“Nee, het was mijn fout, sorry.” verontschuldigde het meisje zich, Eloisa glimlachte even. Was blij dat het meisje het zo op vatte, en haar niet direct uit schold. Zoals je in die Amerikaanse films wel eens zag, Christian had haar gezegd dat het er hier niet zo aan toe ging als in de films. Maar het kon natuurlijk altijd, dat bepaalde delen wel op de waarheid berustte. “is er niks op je gekomen?” vroeg het meisje. “Nee hoor.” zei Eloisa, ze glimlachte even vrolijk. Ging met haar hand door haar bruine haren, en nam een slokje van haar cocktail die direct op was. Ze zuchtte even, keek naar het plasje op de grond. Dat een paar seconden geleden nog in haar glas had gezeten. “Ik koop wel een nieuwe voor je” zei het meisje, nog voor Eloisa er wat tegen in kon brengen werd haar een glas in haar handen gedrukt. “Dank je, de volgende keer trakteer ik.” grijnsde ze. Waarna ze een slokje van het drankje nam, het was heerlijk zoet. En ze moest eerlijk zeggen, dat de alcohol houdende drankjes die ze in Italië had gehad hier niet tegen op konden. Meestal was het geen wat ze daar had gekregen ook champagne geweest, als ze na een wedstrijd de overwinning hadden gevierd. Het was meestal best gezellig geweest, als je haar vader niet mee telde die dan altijd het hoogste woord voerde. “Jasmine.” stelde het meisje zichzelf voor, waarna ze haar met een vragende blik aan keek. “Eloisa.” zei ze. Weer hoorde ze een licht Italiaans accent in haar eigen stem. Zouden andere dat ook horen of viel het haar alleen op? “Zit jij ook op Monica?” vroeg Eloisa, waarna ze het meisje vragend aan keek.

Jasmine knikte dankbaar toen het meisje zei dat zij de volgende keer zou trakteren. "Eloisa" stelde ze zichzelf voor en vroeg daarna of Jasmine ook op Monica High zat. Jasmine knikte. Ja, in 11A antwoordde ze. Ze had net een licht Italiaans accent opgemerkt in Eloisa's stem, en ook aan de naam te zien kwam ze daar vandaan. Jasmine zelf bespeurde soms ook nog bij haar zelf een frans accent, maar gelukkig had zij het niet te veel overgenomen. En ik welke klas zit jij? vroeg ze aan Eloisa, die met haar cocktail in haar hand stond. Jasmine nam een slokje van de hare en praatte toen verder, nadat ze haar vraag had beantwoord. Jij komt hier niet vandaan hè? vroeg ze aan Eloisa met een glimlach. Ik bespeur namelijk een europees accent legde ze uit, waarna ze vervolgde met een wilde gok; Italië toevallig?

[beetje erg inspiloos, volgende wordt denk ik ietsjes langer]

Als reactie op haar woorden knikte het Jasmine dankbaar, Eloisa schonk haar een vrolijke glimlach. Tot nu toe beviel het haar prima in Amerika, de mensen leken aardig en bovendien voelde ze niet constant de hete adem van haar vader in haar nek. Die haar in Florence altijd op de voet gevolg, alsof hij bang was dat ze er vandoor zou gaan als hij even niet op lette. Iets wat ze uiteindelijk ook had gedaan, technisch gezien. Ze glimlachte onwillekeurig, nam een slokje van haar cocktail. Ze voelde zich nog altijd opgeladen, als een springveer die elk moment los gelaten kon worden en dan alle kanten op zou vliegen. Ze lachte zachtjes, om haar eigen wat bizarre vergelijking. “Ja, in 11A” zei Jasmine, Eloisa bespeurde een licht accent in haar stem. Europees, dat sowieso maar wel land dit precies was kon ze niet zeggen. Spanje, Portugal, Frankrijk? “En ik welke klas zit jij?” luidde de vraag die ze eigenlijk al wel had kunnen verwachten. “10B.” zei ze, waarna ze haar ogen voor een moment door de ruimte liet dwalen waarin ze stonden. Mensen danste op het ritme van de muziek, dicht op elkaar gepakt. “Jij komt hier niet vandaan hè?” constateerde Jasmine, kennelijk was Eloisa’s accent haar niet ontgaan. “Ik bespeur namelijk een europees accent.” vervolgde Jasmin. “Italië toevallig?” gokte ze, Eloisa knikte. ”Ja, Florence om precies te zijn. Jij komt hier ook niet vandaan hé?” zei ze glimlachend. ”Jij komt ook uit Europa, of hoor ik dat verkeerd?” vragend keek ze het meisje aan, nam nog een slokje van haar cocktail.

”Ja, Florence om precies te zijn. Jij komt hier ook niet vandaan hé?” vroeg Eloisa aan Jasmine, waarop zij bevestigend knikte, het accent was haar dus toch opgevallen. ”Jij komt ook uit Europa, of hoor ik dat verkeerd?” was de volgende vraag, waarop Jasmine weer knikte. Ik kom uit Frankrijk, Parijs zei ze tegen haar en volgde haar blik naar de mensen op de dansvloer. Eigenlijk had Jasmine wel zin om even los te gaan, maar ze was nu zo gezellig aan het praten, en eigenlijk had ze dat wel even nodig. Mijn ouders waren na mijn geboorde in L.A naar Parijs verhuisd, dus ik heb mijn hele leven op een franse school gezeten en thuis gewoon mijn eigen taal gepraat, dus vandaar mijn accent legde ze uit aan Eloisa. Zij was waarschijnlijk ook gewoon in Italië geboren, want aan haar uiterlijk te zien was ze ook niet hier geboren. Ze zette het cocktail glas aan haar mond en liet de laatste paar druppels in haar mond glijden. Het was zo fijn om gewoon eventjes alcohol te drinken zonder dat een van haar vriendinnen erbij stonden en zaten te zeuren dat het niet goed voor je was. Haar franse vriendinnen waren heel anders dan hier; ze waren veel braver, mochten weinig, deden alles wat moest op school, maakte altijd al het huiswerk.. vreselijk. Ze waren wel aardig, daar niet van, maar bij het uitgaan waren ze über irritant. Was je hier al eens eerder geweest? was de eerstvolgende vraag die Jasmine over haar lippen liet gaan, en keek daarna weer naar Eloisa.

“ Ik kom uit Frankrijk, Parijs.” zei Jasmine. Parijs, het leek Eloisa een prachtige stad. Ze had er altijd al heen gewild, maar het was er nooit echt van gekomen. Ja, één maal had ze voor een wedstrijd naar Parijs gemoeten. Maar ze hadden geen tijd gehad om de stad in te gaan, het enige wat ze had gezien was de sporthal en het hotel waarin ze sliepen. Dat aan de rand van de stad had gelegen. Samen met Samantha had ze geprobeerd hun trainerster er van te overtuigen dat ze best even de stad in konden. Maar daar was ze het niet mee eens geweest, Eloisa’s vader –die meestal mee gin met wedstrijden- ook niet. “Mijn ouders waren na mijn geboorde in L.A naar Parijs verhuisd, dus ik heb mijn hele leven op een franse school gezeten en thuis gewoon mijn eigen taal gepraat, dus vandaar mijn accent.” vertelde Jasmine, Eloisa knikte. Nam nog een slokje van haar cocktail, liet haar ogen nog eens over het meisje dwalen. Haar rustig in zich op nemend, ze had inderdaad iets Amerikaans over zich heen. Al gold dit bijna voor elk meisje met blond haar. Het verschil tussen Noord-Europeanen en Amerikanen was ook moeilijk te zien aan het uiterlijk. De accenten daarentegen kon je wel degelijk uit elkaar halen. “Was je hier al eens eerder geweest?” vroeg Jasmin, een moment keek Eloisa haar niet begrijpend aan. Zich af vragend of ze nu op La Palapa doelde, of op Monica. Ze ging maar voor het eerste, aangezien dit haar de meest logische vraag leek. “Nee, ik ben gister pas in Monica aan gekomen.” zei ze. “Jij?” voegde ze er met een glimlachje aan toe. Ze nam een laatste slokje van haar cocktail, waarna ze het lege glas op de bar zetten.

“Nee, ik ben gister pas in Monica aan gekomen.” zei Eloisa, waarna de vraag “Jij?” kwam. Jasmine schudde haar hoofd en vertelde daarbij dat ook zij nog niet zo lang geleden aan was gekomen. ik ben qua uitgaan eigenlijk alleen nog in de Zanzibar in het centrum geweest, maar dit is ook voor mij de eerste keer hier. vertelde ze er nog bij. De avond in de Zanzibar was erg geslaagd geweest; ze had er een leuke jongen leren kennen, waarmee ze later nog eens had afgesproken. Bij die gedachte kreeg ze een kleine glimlach op haar gezicht, maar ze besloot deze avond even niet aan hem te denken, het was nu nodig om nieuwe vrienden te maken, die ze eigenlijk wel nodig had.

Het meisje schudde haar hoofd, en vertelde haar dat ze zelf ook niet erg lang in Santa Monica was. Eloisa glimlachte onwillekeurig, ergens was ze wel blij dat Jasmine hier ook nog maar net op school zat. Aangezien ze het idee had dat dit de kans vergrote, dat ze vriendschap met haar zou kunnen sluiten. Kort liet ze haar ogen af dwalen naar de dansvloer, misschien dat zij straks ook zou gaan dansen. Maar eerst zou ze even kijken, hoe dit gesprek verder liep. Jasmine, leek haar een aardig meisje. Het soort meisje met wie zij wel bevriend zou willen zijn. “Ik ben qua uitgaan eigenlijk alleen nog in de Zanzibar in het centrum geweest, maar dit is ook voor mij de eerste keer hier.” vertelde Jasmine, Eloisa knikte. “Is Zanzibar leuk?” vroeg ze, keek Jasmine nieuwsgierig aan. “Hoe zit het eigenlijk met de jongens hier?” voegde ze er met een klein grijnsje aan toe. Nu ze van haar vader verlost wat, wou ze gewoon alles doen wat van hem nooit had gemogen. Ze wou genieten van de misschien korte tijd waarin ze kon doen en laten wat ze wilde. Ze wou een gewoon meisje zijn, dat was toch niks te veel gevraagd? In Italië waren veel knappe jongens geweest, sommige hadden haar wel zien zitten. Maar haar vader had haar keer op keer verboden iets met hen af te spreken. Het zou haar te veel afleiden, ze zou niet meer goed kunnen presteren. Iets wat voor haar vader erg belangrijk was. “Doe je eigenlijk aan een sport?” vroeg ze, ze besefte dat ze vrij veel vragen. Vlot achter elkaar stelde, maar ach het was meestal de manier om een gesprek levende te houden. Bovendien zou ze Jasmine op die manier kunnen leren kennen.