Just to drink something

Een beetje dromerig keek hij haar aan, maar Jasmine haalde hem weer naar de werkelijkheid met haar woorden. "ik weet eigenlijk niet echt iets om, ehh, te zeggen na dit 'verhelderende' moment" zei ze terwijl ze een beetje verlegen, maar toch lief, keek. Hij grinnikte, tja, wat zei je in godsnaam na zo'n bekentenis. Even twijfelde of hij over Regina moest vertellen, maar hij wilde de goede sfeer niet verpesten, dus begon hij er toch maar niet over. "Heb je al veel vriendjes gehad?" vroeg hij uiteindelijk aan haar. Nate dacht van wel, het was een lief, spontaan en knap meisje, de jongens vielen vast allemaal voor haar. Hij woelde weer even met zijn hand door zijn haar en liet zijn blik over het volle terrasje gaan. Er was verder niemand aanwezig die hij kende, dus hij ging weer met zijn blik naar Jasmine. Zijn ogen bleven hangen op haar ogen, ze waren prachtig.

[inspi loos even (A) ]

Nate grinnikte eventjes na Jasmine's opmerking en vroeg haar daarna of ze al veel vriendjes had gehad. Ze dacht even na, en kwam toen tot de conclusie dat ze één keer een echt vriendje had gehad, toen ze veertien was. Bijna een half jaar was ze totally in love, tot er opeens een andere prins op het witte paard langs kwam, en haar liefde voor haar vriendje plotseling volledig over was. ik denk dat, als ik het goed heb, ik één keer een echt vriendje heb gehad, toen ik veertien was vertelde ze Nate, de andere keren vonden jongens mij niet leuk of had ik het niet tegen ze gezegd, in de angst om afgewezen te worden, dat is namelijk ook vaak genoeg bij mij gebeurd. Er verscheen een glimlach op haar gezicht bij die woorden. Ze was echt heel vaak afgewezen door de jongens die ze leuk vond. Eigenlijk alle keren op haar eerste vrienje na. en, hoe zit het bij jou? vroeg ze uitdagend met een speelde glimlach om haar mond.

Één maar? Even keek hij haar verrast aan, maar hij herstelde zich snel. "Hmm, ik had eigenlijk een veel hoger aantal verwacht. Ik zou niet weten waarom iemand je zou afwijzen." zei hij op een serieuze toon, maar wel met een glimlach. Oeps. Eigenlijk had hij niet verwacht die vraag terug te krijgen. Sinds hij wist wat verliefdheid inhield had hij wel een aantal vriendinnetjes gehad, maar hij kon moeilijk zeggen dat hij ze allemaal maar kort had gehad, omdat hij het meestal niet lang volhield met één persoon. "Ik heb denk ik 3 serieuze vriendinnetjes gehad. Eerlijk gezegd ben ik niet heel goed in relaties", maakte hij er uiteindelijk van. Jasmine moest er zelf maar iets van maken waarom hij er niet goed in was. Tevreden keek hij haar aan, hij vond dat hij er goed onderuit gekomen was. "Wil je nog wat te drinken?" vroeg hij daarna, want zelf hij had nog wel zin in een nieuw drankje. Ondertussen wenkte hij de serveerster al, die rustig kwam aanlopen richting hun tafeltje.

haha, dankje zei Jasmine lachend als antwoord op Nate's opmerking. Hij was echt lief. Zijn antwoord op haar vraag was een beetje vaag: hij was niet zo goed in relaties, zei hij. Wat Jasmine daarvan moest denken was ook voor haar en goede vraag. Betekende dit nu dat hij indirect zei dat hj geen relaties wilde? was het gewoon om te waarschuwen of deelde hij het gewoon mee. Hij leek zo zeker van zichzelf te zijn; als hij iets wilde zeggen, zei hij het ook. Plots vroeg hij of ze nog wat wilde drinken, en ze knikte rustig, nog steeds in gedachten verzonken. doe maar hetzelfde als net. zei ze, nog steeds een beetj verward om Nate's antwoord. Haar blik bleef op de tafel, en toen ze eenmaal door had dat ze even van de wereld was schudde ze haar hoofd lichtjes en keek Nate weer aan. Hij was dus meer het type wat 'vrij' wilde zijn; niet vast aan een meisje. Ondanks dat veranderde de gevoelens niet, haar gevoel bij hem was niet echt iets wat zo 1, 2, 3 weg was, dit zou wel een tijdje blijven. Elke keer als ze dacht aan de manier waarop hij haar zoende in de Zanzibar kwam er weer een glimlach op haar gezicht, zomaar uit het niets. Nu weer. Ze glimlachte om niets terwijl ze naar de tafel voor haar keek, en toen zedat door kreeg veranderde ze de richting van haar blik snel weer naar Nate, als hij maar niet door had dat ze om niets zat te glimlachen, het was namelijk niet echt iets charmants.

[flut en sorry als er veel spelfouten in mijn Posts zitten, maar ik post via iPod..]

Hij knikte en gaf hun bestelling door aan de serveerster die inmiddels een hun tafel bereikt had. Er verscheen een glimlach op haar gezicht en het gaf Nate een fijn gevoel. Inmiddels besefte hij wel dat hij Jasmine wel heel erg leuk vond en hij merkte ook dat zijn antwoord haar verward had. Uiteindelijk besloot hij maar gewoon te zeggen wat hem dwars zat, hij moest eerlijk zijn, anders zou het nooit wat worden tussen hun. "Jess." begon hij daarom. "Er was nog een ander meisje, hetzelfde weekend als dat ik jou leerde kennen", hij wierp haar een schuldige blik toe, het was vervelend om te vertellen en hij besloot haar de details te onthouden. "Maar zij betekende niks voor me hoor, bij jou is het heel anders, jij bent speciaal." Hij wierp haar een lieve glimlach toe, om haar een beetje voor zich te winnen. Natuurlijk besefte hij dat ze dit alles behalve leuk zou vinden om te horen, nu wist ze wel wat voor soort jongen hij was. Hij keek haar aan, afwachtend op haar reactie.

Nate begon plotseling te vertellen; hij had het over het weekend dat ze elkaar in de Zanzibar hadden ontmoet, er was toen nog een meisje. Ze kon het hem niet kwalijk nemen, omdat ze toen technisch gezien niets met elkaar hadden. Toen hij zei dat zij speciaal was en er een lieve glimlach achteraan schonk glimlachte ze terug. dat is verleden tijd, en je kende mij toen nog niet echt zei ze en het betekende dat ze het niet erg vond. Ze keek hem aan en kon haar ogen niet losmaken van de zijne. Ze ging zo zitten dat ze half op de tafel leunde en glimlachte weer naar hem. Ze voelde hoe haar ogen wat omlaag gingen, naar zijn mond, zonder dat ze het tegen kon houden. De neiging om hem te zoenen was groot, maar ze kon zich inhouden. vind je me echt leuk? vroeg ze plotseling, zonder er echt bij na te denken was het er uit, maar aan de ene kant was ze toch wel blij dat ze het had gevraagd; het was toch wel iets wat Jasmine graag wilde weten.

[flut, maar ik zit ook tv te kijken, dus ben een beetje afgeleid]

Verrast staarde hij haar aan, ze vond het blijkbaar echt niet erg en hij glimlachte opgelucht. Mooi. Dan hoefde hij zich daar ook totaal geen zorgen meer over te maken. Haar volgende vraag was simpel te beantwoorden. Uiteraard vond hij haar echt leuk. In plaats van haar met woorden te antwoorden, leunde hij iets naar voren en drukte spontaan zijn lippen op haar mond. Tevreden leunde hij weer naar achteren. "Zegt dat genoeg, lief?" zei hij daarna vrolijk tegen haar. "Je zult versteld staan van de dingen die je met mij zult beleven." grapte hij vervolgens tegen haar met pretogen. Het ontroerde hem dat ze onzeker was, iets wat ze totaal niet hoefde te zijn. Hij slaakte een tevreden zucht en nam toen wat slokken van zijn net nieuw bezorgde drankje. Life's good, besefte hij plotseling.

Hij leunde naar voren en drukte zijn lippen op die van Jasmine en ze sloot haar ogen. Daarna zei hij "zegt dat genoeg, lief?" en ze glimlachte. zeker fluisterde ze tegen hem. Vrijwel snel daarachteraan zei hij "je zult versteld staan van de dingen die je met mij zult beleven" en lachte naar haar. ik kijk er nu al naar uit antwoordde ze en schonk hem en flirterige glimlach. De mensen om hun heen keken nar hem en een klein meisje begon te joelen en riep zachtjes 'zoenen, zoenen!' en ze moest moeite doen om een grinnik te onderdrukken en sloeg haar ogen neer. Ze pakte haar drankje en nam een slok, waarna ze weer naar Nate keek. Hij was echt heel leuk, vond ze, en ze voelde nu toch we dat ze meer voor hem voelde dan vriendschap.

[Sorry, drukte op school&privé, ik zal nog posten dit weekend, maar daarna tot vrijdag op vakantie]

Een klein meisje riep 'zoenen zoenen' naar hen en Nate glimlachte vrolijk naar haar. Daarna draaide hij zijn hoofd weer naar Jasmine toe. Hij woelde even met zijn hand door zijn haar en pakte toen net als zij zijn drankje op en nam wat slokken. "Is Monica High heel anders dan je andere school?" vroeg hij haar geïnteresseerd. Het was zijn doel zo veel mogelijk van haar te weten te komen en dit vroeg hij zich al eventjes af. Aangezien hij geen idee had hoe een school in Frankrijk was. Al had hij wel gehoord dat scholen in Europa heel anders waren dan die in Amerika.

de scholen verschillen wel iets, maar niet heel veel begon Jasmine met beschrijven van de school waar ze voorheen op zat. je gaat 's ochtends naar school en 's middags kom je weer terug. wel zijn er minder groepjes.. je hebt hier 'populair' en 'nerd' enzo, maar dat was daar helemaal niet zo dat was wel het meeste wennen, vond ze. Opeens werd het belangrijk of je wel bij het goede groepje hoorde. en ze spraken daar natuurlijk een andere taal. Maar daar wen je na een tijdje wel aan eerst vond ze die taal nog wel moeilijk, maar na een tijdje sprak ze het al vloeiend en kon ze gewoon een beetje gezellig mee praten. Het moeilijkste dat ze ooit verteld had in het aan haar vriendinnen was dat ze hierheen ging, naar Amerika. Het was zo ver weg van daar en ze miste ze best wel. Dat was ook een van de redenen dat Jasmine uitkeek naar de vakanties, zodat ze ze weer eventjes kon zien. Ze keek Nate weer aan en lachte. En hoe was jouw vorige school? vroeg ze, terwijl ze nog een slokje nam.

[beetje inspiloos, en sorry voor late reactie, maar ik wist niet dat je al gepost had..xd]

Geïnteresseerd luisterde hij naar Jasmine, hoe ze haar school beschreef in Frankrijk. Wat moest dat een andere wereld geweest zijn.. Af en toe knikte hij begrijpend. Hij grinnikte toen ze vertelde over dat je in Frankrijk geen groepjes had, iets wat in Amerika heel opvallend was op high school. "Ja, hier is dat heel erg inderdaad, die groepjes. Jij zal uiteraard bij de populaire horen." zei hij vrolijk tegen haar. Het was wel zo, je hoefde maar één blik op haar te werpen, of je zou haar indelen bij de populaire meisjes. Haar uitstraling was geweldig en ze was heel erg knap. Ja, als ze het zou willen, zou ze daar zo bij horen. "Hmm, mijn school was precies hetzelfde als deze eigenlijk." zei hij naar waarheid. Zijn oude school had zo dichtbij deze gelegen dat er eigenlijk geen verschil in was. Voor hem zelf was het enige verschil dat hij daar meer mensen kende dan hier, maar dat zou vast wel veranderen. Toen hij weer recht in Jasmine's ogen keek, verscheen er vanzelf een glimlach op zijn gezicht. Spontaan boog hij zich weer naar voren en voorzichtig en liefdevol kuste hij haar. Daarna pakte hij zijn drankje en nam wat slokken. "Met wie slaap je trouwens op een kamer?" vroeg hij daarna aan haar, met nog steeds een warme glimlach op zijn gezicht.

Dankjewel zei Jasmine lachend tegen Nate, die zei dat zij wel bij het populaire groepje zal horen. Eigenlijk was het niet echt iets voor Jasmine om op te vallen. Mensen letten dan zoveel op je en als je eens iets fout of doms doet, je valt bijvoorbeeld over een drempel -waar ze veel ervaring mee heeft- weet gelijk de hele school het; niets voor haar dus. Maar toch, het was wel lief dat hij dat zei. Zijn school was een beetje hetzelfde als deze, vertelde Nate en Jasmine kon er een goed beeld bij krijgen. Plots uit het niets gaf hij haar een kus en er verscheen een glimlach op haar lippen, net zoals bij hem. "met wie slaap je trouwens op een kamer?" vroeg hij, nadat hij wat van zijn drankje had gedronken. hij heet.. ehm eventjes moest ze nadenken, ze had die jongen nog maar één keer gesproken, en dat was niet langer dan 5 minuten, meestal kwam zij de kamer binnen als hij al sliep, en ging ze weg als hij sliep, of andersom. Tylor bedacht ze hardop. hij is wel oké zei ze en glimlachte.. denk ik, tenminste. ik heb hem nog niet echt gesproken zei ze daarna wat zachter. en jij dan? vroeg ze terwijl haar ogen weer de zijne ontmoetten en ze schonk hem een warme glimlach en een stemmetje in haar hoofd zei zachtjes verliefd...

'Hij heet..' Hoorde hij haar antwoorden en afwachtend keek hij haar aan, nieuwsgierig naar de naam die ze zou zeggen. Stiekem vond hij het niet heel erg leuk om te horen dat ze bij een jongen op een kamer lag. Hij schrok van zichzelf, jaloezie was niet eens wat hij vaak meemaakte. Veel recht om jaloers te zijn had hij ook totaal niet, de jongen had blijkbaar niet heel veel indruk gemaakt, aangezien ze zijn naam niet eens meteen wist. De naam die ze daarna noemde zij hij helemaal niks, dus hij haalde zijn schouders op. 'Maja! Maar ik heb al heel lang niet gezien.' antwoordde hij meteen toen ze de vraag terug geketst had. Hij had met Maja afgesproken een kamer te delen, maar erg gezellig was het niet, aangezien ze er nooit was. Zelf spendeerde hij ook niet veel tijd in zijn kamer eigenlijk, hij was veel liever buiten. De zon lokte hem altijd weer naar buiten, naar het strand, de pier, of de stad. Nate slaakte een tevreden zucht, ja, hij had het goed hier. Alleen al het feit dat hij met zo'n bijzonder meisje hier zat, was heerlijk. Wat ze nu precies hadden wist hij niet, maar ze hadden nog tijd genoeg om dat uit te vogelen. Het was goed zoals het was, vond hij. Het drong tot hem door dat hij een beetje in zijn eigen wereldje afgedwaald was, dus hij richtte snel weer zijn ogen met een heldere blik op Jasmine. "Ik heb echt onwijs zin in een lekkere regenbui." zei hij lachend tegen haar. Het was altijd zo bedrukkend warm aan de west kust, dat het je soms deed verlangen naar een regenbui... "Ik leg het af hier." voegde hij er achteraan, voordat ze hem voor gek zou verklaren vanwege die opmerking.

Maja, die naam zei haar niet echt veel. Het was de naam die Nate had genoemd nadat Jasmine hem had gevraagd bij wie hij op een kamer sliep. "maar ik heb haar al heel lang niet meer gezien" zei hij als tweede en zijn gedachten dwaalden, net zoals die van haar, af. "ik heb echt onwijs zin in een lekkere regenbui"zei Nate plotseling en Jasmine moest lachen. haha, ja ik ook.. zei ze maar soms is de warmte wel lekker, vind ik.. De zon scheen op haar gezicht en verwarmde het. Het was op dit moment wel fijn, maar soms waren er van die momenten dat schaduw Jasmine's enigste liefde was. Maar op dit moment was dat Nate. Bij die gedachte verscheen er een glimlach op haar gezicht die ze probeerde te onderdrukken, wat niet erg goed lukte. Wat hadden ze nu precies? Kon ze hem nou beschouwen als 'haar vriendje' en hij haar als 'zijn vriendinnetje' of was dit al te snel? Dit kwam later, besloot ze, en duwde de gedachtes weg, waarna ze haar aandacht weer op Nate richtte. Tot nu toe had hij telkens het initiatief genomen om haar een kus te geven; werd het niet eens tijd dat zij het deed? Ze boog zich voorover en haar lippen raakten de zijne. Niet veel later boog ze weer terug en glimlachte naar hem. ga je vanavond nog wat doen? vroeg ze, toen ze het laatste slokje van haar drankje had opgedronken en het glaasje op tafel had gezet en keek hem vragend aan.