Just to drink something

[& Nate] [jaaa, titel suckt, maar moest iets]

Met haar armen over elkaar geslagen liep Jasmine door het stadscentrum, op zoek naar de Burger King, want ze had met Nate afgesproken dat ze voor de burger king op elkaar zouden wachten. Het was tot nu toe de eerste keer dat ze in het stadscentrum was, en ze was daarom als de dood dat ze zou verdwalen. De weg vragen een vreemde mensen haatte ze, dus dan zou ze zichzelf alleen maar meer in de problemen brengen. De huizen en winkels waren erg hoog en veel waren versierd met felle kleuren, ook stonden er veel groepjes mensen te roken en sommige hadden flessen alcohol om een feestje te bouwen. Toen de Burger King in zicht kwam, begon Jasmine sneller te lopen en verscheen er een lach op haar gezicht. Misschien vond ze Nate toch wel iets meer leuk dan vriend-leuk. misschien was het verliefd-leuk geworden, maar daar kon ze maar op één manier achter komen; hem nog eens zien. Voor het fastfood-restaurant stond ze stil en keek ze om zich heen, op zoek naar een knappe jongen met blonde haren. Er stond een groepje jongens achter haar die haar bekeken en naar haar floten.. Het waren ik-ben-zo-stoer-types, iets waar Jasmine een ongelofelijke hekel aan had. "heeee schatje!" riep eentje naar haar, maar ze negeerde het. Als je eenmaal wat terug zei vonden ze het helemaal leuk worden, iets wat haar moeder altijd al had gezegd. Het enigste wat ze nu kon doen was de jongens negeren, en maar hopen dat Nate snel kwam.

Nate wandelde op zijn gemak door het inmiddels bekende stadscentrum van Santa Monica. Vandaag had hij een T shirt in zijn favoriete kleur - blauw - aangetrokken. Zijn gevoelens waren gemengd, hij had na de avond in de Zanzibar nog veel aan Jasmine gedacht, maar hij wist niet hoe betrouwbaar zijn geheugen was. Dit zou de eerste keer worden dat hij haar nuchter zou ontmoeten en hij was benieuwd hoe dat zou zijn. Zijn gedrag was leuker als hij nuchter was, hij praatte meer en was spontaner, dus hij nam aan dat het wel goed zou komen. In de verte zag hij het opvallende logo van de Burger King, waar ze elkaar zouden ontmoeten. Toen hij dichterbij kwam zag hij haar al staan en er ontstond een vreemd gevoel in zijn buik. Eenmaal op gehoorsafstand hoorde hij de groep jongens opmerkingen maken, het irriteerde hem en hij besloot even duidelijk te maken dat zij niet voor hen vrij was. "Hey" groette hij de prachtige blondine, waarna hij haar een lief kusje op haar lippen gaf. Hij glimlachte breed, ze was nog mooier dan in zijn herinnering.

De jongens negeren was niet al te moeilijk maar toch was Jasmine wel blij toen ze Nate aan zag komen lopen. Haar gevoelens voor hem waren toch wel sterk, kwam ze achter, want op het moment dat ze hem zag begon haar hart sneller te slaan. Binnen gehoorafstand riep hij 'he!' en Jasmine lachte terug. Toen hij bij haar was gaf hij haar een kus. Zijn lippen waren zacht en weer was Jasmine even van de wereld. Kennelijk irriteerde Nate zich nogal aan de jongens die achter hun stonden en weer dingen begonnen te roepen als 'blijf bij haar vandaan' en 'doe maar stoer, ik krijg haar toch wel', het was te merken aan zijn gedrag. Ze gaf hem na de kus nog een knuffel en fluisterde in zijn oor dat hij zich niets van die jongens aan moest trekken. zullen we dan maar gaan? vroeg Jasmine aan hem toen ze hem los liet, om maar zo snel mogelijk bij dat vervelende groepje vandaan te zijn. Zonder erbij na te denken pakte Jasmine Nate's hand en trok hem weg bij de jongens. zo niet fijn, die groepjes. Zeker als ze dingen gaan roepen.. zei ze tegen hem en glimlachte. Nog steeds had ze zijn hand vast, en ze keek hem aan. Ja, het was toch meer dan vriendschap-leuk. Dit was misschien-een-beetje-verliefd-leuk.

Hij voelde haar armen om hem heen en een warm gevoel ging door hem heen. Bijna onzichtbaar schudde hij zijn hoofd, het was niks voor hem om zich zo te voelen. Hij knikte toen Jasmine voorstelde om te gaan en nam vrolijk haar hand aan. "zo niet fijn, die groepjes. Zeker als ze dingen gaan roepen.." zei ze tegen hem. "Zeker niet fijn. Maar ik geef ze groot gelijk dat ze het bij jou doen." zei hij lachend terwijl hij haar zijdelings aan keek. Zijn gevoel maakte hem in de war, zaterdagmiddag had hij nog op het strand liggen klooien met Regina en nu liep hij alweer hand in hand met een anders meisje. Zijn blik gleed weer naar Jasmine naast hem, hij had het vreemde gevoel dat hij haar haar bedroog, terwijl ze helemaal nog niks hadden. "Hoe gaat het met je?" vroeg hij vriendelijk, terwijl hij zijn lastige gedachtes aan de kant schoof.

Dankje zei Jasmine als antwoord op Nate's "maar groot gelijk dat ze het bij jou doen". Ze voelde dat hij in de war was. Kwam dat doordat ze hand in hand liepen? Of zou het toch iets anders zijn geweest. Ze liet zijn hand los; ze maakte hem in de war, dat voelde ze. Hij mocht nu zelf kiezen; of 'in de war zijn' en hand in hand, of toch nog even nadenken over wat hij nou echt wilde; ze zou het allebei begrijpen. Zij vond hem leuk, dat was voor haar nu wel duidelijk, maar hij had kennelijk wat meer tijd nodig om het te bedenken, en dat begreep Jasmine ook best wel. Met mij alles goed hoor antwoordde ze op zijn vraag, wel erg druk op school enzo, die leraren houden ervan om leerlingen te kwellen met huiswerk, vreselijk! Het was wel zwaar hier op school, maar nu ze een beetje haar weg had gevonden tussen de mensen vond ze het niet zo erg meer. Als je gewoon goed je best deed ging het wel. En hoe staat jouw leven? vroeg ze met een speelse glimlach op haar gezicht, hopend dat hij haar hand weer zou pakken met als teken dat hij haar wel zag zitten.

Ze liet zijn los en Nate wierp kort een nieuwsgierig blik op haar, zou ze zijn tweestrijd opgemerkt hebben? Even had hij de neiging om haar hand weer in de zijne te nemen, het had goed gevoeld, maar hij had het idee dat hij dat niet kon maken. Hij wilde haar niet de verkeerde ideeën geven, hij wist nog niet of hij vast zou willen zitten aan één meisje. Zachtjes slaakte hij een zucht en hij liet zijn armen langs zijn lichaam hangen. Hij knikte instemmend toen ze antwoordde. "Ja, het is echt vreselijk, als of we niks anders te doen hebben dan huiswerk." zei hij op gefrustreerde toen, hij werd nu al gek van huiswerk en leerwerk, terwijl het qua toetsen nog wel meeviel nu. Hij beantwoordde haar lieve glimlach met een scheve glimlach. "Het gaat goed, ik geniet wel van het leven hier." antwoordde hij vrolijk. Het was waar, hij genoot van de mensen, het strand, uitgaan, ja, eigenlijk had hij de tijd van zijn leven. Zijn blik bleef even hangen op haar hand, ergens wilde hij hem graag vastpakken, maar nog steeds zei iets in hem dat hij haar dan zou 'bedriegen'. "Heb je een doel voor ogen, of wil je gewoon wandelen?" vroeg hij aan Jasmine.

Ze zag dat hij twijfelde: hand vasthouden, hand niet vasthouden.. het was waarschijnlijk een moeilijke keuze voor hem. "Heb je een doel voor ogen, of wil je gewoon wandelen?" vroeg hij opeens, waarna Jasmine even moest nadenken. Wandelen was op zich wel fijn, maar na een tijdje werd het saai. Misschien kunnen we gewoon even lopen, ja, en als we een leuk cafeetje ofzo tegenkomen, dat we daar wat gaan drinken ofzo? stelde ze vragend voor, terwijl ze nog even omkeek naar de jongens die nog steeds bij de Burger King naar haar stonden te kijken. Eigenlijk wilde ze hier zo snel mogelijk weg, dus ze deed een stapje naar voren en keek toen achterom of Nate volgde. Waarom moesten sommige altijd zo stoer doen, begrepen ze dan niet dat je zo geen meisjes je 'leuk' liet vinden, maar alleen maar 'irritant'? Terwijl ze naast Nate liep raakte haar hand telkens de zijne. De neiging om hem te pakken was groot, maar ze wachtte af..

[flutje]

Hij knikte instemmend op haar antwoord op zijn vraag. "Ja, sounds good!" Uiteraard volgde hij haar toen ze begon te lopen, hij was waarschijnlijk net zo blij als zij, om bij de irritante en luidruchtige jongens weg te zijn. Verbeten schudde hij zijn hoofd bijna onzichtbaar, wat konden sommige jongens toch lomp zijn. Als hij iets wist, was het dat als je een meisje wilde, je je eerder tegenovergesteld zou moeten gedragen. Ervaring genoeg. Tijdens het lopen raakten hun handen elkaar en Nate kon zich niet meer bedwingen. Zonder verder te twijfelen of na te denken over wat right was, nam hij haar hand in de zijne. "Vind je dat erg, Jess?" vroeg hij, doelend op het feit dat hij haar hand weer had vastgepakt, eigenlijk had hij er helemaal niet veel over nagedacht wat zij nou eigenlijk wilde van hem. Wie weet vond ze hem helemaal niet zo leuk. Nate sprak haar aan met 'Jess', het klonk wat vriendschappelijker, vertrouwder, dan haar hele naam telkens te zeggen. Hij grinnikte even voor zichzelf, toen hij terug dacht aan dat Regina hem omgedoopt had tot 'Natie' en hij haar tot 'Reggie'. Dat bracht zijn gedachtes even naar Regina, maar hij wilde er even niet aan denken. Hij wilde alleen denken aan het feit dat hij hier nu hand in hand met Jasmine liep. Genietend. Hij merkte dat verscheidene mensen hun bekeken als ze langs liepen, waarschijnlijk dachten ze hier kalverliefde te zien, maar Nate wist nog steeds niet of dat het geval was. "Je bent single, toch?" vroeg hij plotseling aan haar, het was een vraag die zo uit zijn mond flapte, misschien wat plotseling, maar hij was er wel nieuwsgierig naar, ondanks dat hij in schatte dat ze wel single was. Ze was niet het type om vreemd te gaan, vond hij, hoopte hij.

Toen Nate haar hand kreeg Jasmine even een warme gloed door haar heen en moest ze moeite doen om een gelukkige glimlach te onderdrukken. Nee, tuurlijk niet zei ze glimlachend als antwoord of ze het erg vond dat hij haar hand vast hield Helemaal niet erg. in tegendeel juist, het was erg fijn om zijn hand vast te houden. Het drong nu pas tot haar door dat hij haar Jess had genoemd, zoals haar zusje haar ook altijd noemde. Het maakte haar eigenlijk niet uit hoe hij haar noemde, alles mocht. Het feit dat mensen die langs hun liepen hun bekeken negeerde Jasmine maar; het was nu eventjes alleen zij twee, niemand anders. Plots vroeg Nate of ze single was, en half verbaasd keek ze opzij. Nee zei ze en toen ze door had dat ze het verkeerde antwoord had gegeven maakte ze er snel wat anders van; of ik ehh, ik bedoel ja was het, ik ben vrij... Waar deze vraag ineens vandaan kwam wist Jasmine niet, maar nu wist Nate in ieder geval wel dat ze vrij was, en niet zomaar met iedere jongen ging. En hoe zit dat met jou? vroeg ze aan hem, nu toch wel een beetje nieuwsgierig gemaakt door zijn vraag aan haar.

"Nee, tuurlijk niet. Helemaal niet erg," hoorde hij haar zeggen en hij wierp een blije en lichtelijk opgeluchte blik naar haar. Dat was mooi, hij had zich een idioot gevoeld als ze nu had verteld dat ze zijn hand los had gelaten omdat ze niet wilde dat hij hem vast had. Hun handen pasten mooi in elkaar en Nate slaakte een tevreden zucht. Zachtjes lachte hij om haar antwoord, of beter gezegd, antwoorden, op zijn vraag, terwijl hij begrijpend knikte. Blijkbaar had die vraag haar zo overrompeld dat ze niet meer wist wat ze moest antwoorden. "En hoe zit dat met jou?" was haar vraag terug en hij hoorde de nieuwsgierigheid in haar vraag doorklinken. Zou ze twijfelen? Nate kon dat haar niet kwalijk nemen, eigenlijk had ze alle recht om twijfel te hebben. "Ik heb ook geen vriendin." antwoordde hij uiteindelijk en technisch gezien loog hij helemaal niet. Nu zou ze er hopelijk niet meer op doorvragen en dan zou hij helemaal niet hoeven te vertellen over zijn wilde lifestyle. Om het onderwerp ergens anders op te krijgen stelde hij haar een vraag. "En vertel eens, waardoor ben jij opeens in Santa Monica beland?" Nadat hij die vraag aan haar stelde besefte hij pas dat het enige wat hij van haar wist, haar naam was.

"En vertel eens, waardoor ben jij opeens in Santa Monica beland?" voeg Nate aan haar. Het onderwerp vriendjes/vriendinnetjes beviel hem kennelijk niet zo, en het was ook niet Jasmine's favoriete onderwerp, dus ging ze maar mee in deze. Het antwoord van deze vraag was ingewikkeld. Het was eigenlijk helemaal niet leuk, hoe ze hier was gekomen. Even denken waar ik moet beginnen.. zei ze, terwijl ze in haar hoofd naar de woorden zocht om het te vertellen. Het was nog altijd een moeilijk onderwerp voor haar en meestal als ze het vertelde kon ze geen tranen onderdrukken, ook dit keer ontstond er een brok in haar keel, maar ze hield zich sterk. mijn vader is een paar jaar geleden overleden door een auto ongeluk vertelde ze, terwijl ze haar hoofd weg draaide. mijn moeder kwam geld te kort en moest daarom telkens meer werken, en vaak ook van heel vroeg tot heel laat, denk aan van 6 uur 's ochtends tot 9 uur 's avonds. Mijn vader was namelijk degene die het geld verdiende, en mijn moeder was er om voor ons te zorgen vertelde ze, het was eigenlijk een raar verhaal, als je het zo zei, maar het kwam nog steeds voor haar hard aan. toen mijn moeder het niet meer redde met én voor ons te zorgen én het geld te verdienen heeft ze ons naar zulke scholen gestuurd; waar je ook 'woont'. Mijn zusje in Parijs, en ik hier sloot ze af. Een traan rolde over haar wang, maar snel veegde ze hem weg en glimlachte. Het was moeilijk het gevoel te negeren, maar het ging wel. Telkens moest ze weer denken aan die rot auto en die bestuurder, onder invloed van drugs. vreselijk.

Het antwoord dat Jasmine gaf was niet dat wat hij verwacht had, hij hoorde de brok in haar keel toen ze het vreselijke verhaal verteld. Even wist hij niet wat hij moest zeggen, dus kneep hij even zachtjes bemoedigend in haar hand. "Wat naar zeg, sorry.." mompelde hij uiteindelijk tegen haar. Zijdelings keek hij haar aan, het was een naar verhaal, niet iets wat hij had gezocht achter het vrolijke meisje. "En dan is zusje ook nog helemaal naar Parijs gestuurd zeg.." voegde hij er zachtjes aan toe. Soms als hij mee ging met zijn vaders business trips was hij ook in Parijs gekomen en hij wist dat het een end weg was. Hij besefte dat haar hele familie in korte tijd uit elkaar gehaald was. De sfeer was in één keer omgeslagen.

tsja, zo is het nu eenmaal zei Jasmine, en glimlachte, gelukkig is mijn zusje nog vlak bij mijn moeder, in Parijs, anders zou ze het echt niet overleven.. Natuurlijk was het voor Jasmine niet zo leuk dat haar moeder én zusje nog in Parijs waren, maar in de zomer zou ze er vast weer heen gaan, naar haar vertrouwde landje. Ze woonde er al sinds haar tweede, dus ze was daar opgegroeid. Ze haalde even diep adem en besloot er verder niet meer over te praten, ze wilde Nate niet met haar 'problemen' opschepen. Haar hoofd draaide ze naar hem toe en besloot hem toen hetzelfde te vragen. en wat is jouw verhaal? vroeg ze, het vorige onderwerp al helemaal verdrongen te hebben, hoe ben jij hier terecht gekomen? Ondanks de drukte in het centrum hoorde ze haar hakken op de stenen klakken, hoorde ze de vogels fluiten en hoorde ze hoe de bladeren van de bomen elkaar raakten door de wind die door hen heen blies. Haar leven was eigenlijk best wel goed. Op een vader na dan was alles perfect; ze had een moeder die veel om haar gaf, een onwijs lief zusje, en ze liep hier, hand in hand met een jongen door het warme Santa Monica.

Na haar laatste woorden besefte hij dat hij het mis had gehad, haar zusje was niet naar parijs gestuurd, maar zij was naar Santa Monica gestuurd. "En wat is jouw verhaal, hoe ben jij hier terecht gekomen?" vroeg Jasmine nu aan hem en hij voelde zich bijna schuldig zijn lichte verhaal te vertellen, nadat zij net verteld had hoe moeilijk ze het hadden gehad. "Oh, ik kom uit Malibu, dat ligt een half uurtje met de auto hier vandaan. Mijn oude school is afgebrand, per ongeluk of expres, dus toen heeft mijn vader me hier heen gestuurd." legde hij uit. Hij vond het stom te vertellen dat hij uit Malibu kwam, nadat Jasmine had gezegd dat ze geld te kort waren gekomen. Malibu was ten slotte een plek met bijna alleen maar rijkelui.

"Oh, ik kom uit Malibu, dat ligt een half uurtje met de auto hier vandaan. Mijn oude school is afgebrand, per ongeluk of expres, dus toen heeft mijn vader me hier heen gestuurd." zei Nate tegen Jasmine. Malibu dus, een rijke stad, zoals iedereen altijd zei. Jasmine had in Parijs besloten om een aantal dagen per week te gaan werken als serveerster in een nogal duur restaurant, waarmee ze best veel geld had verdient. Ook kreeg ze van elk van haar opa en oma elka maand een vast bedrag op haar rekening, omdat die toch wel medelijden hadden met hoe alles gelopen was. Zij gaven ook per maand een bedrag aan haar moeder, zodat ze alles nog wel kon onderhouden. Haar opa's en oma's waren de beste, ze waren zó ontzettend lief altijd, en zorgzaam. Door hun kwam Jasmine niet in geldnood en kon ze gelukkig nog veel nodige spullen, zoals kleding en soms een duur iets, kopen zonder dat ze gelijk blut was. Verderop in de straat zag Jasmine een café dat haar wel leuk leek. zullen we daar heen gaan? stelde ze dus voor, terwijl ze met haar vrije hand ernaartoe wees.

Na zijn antwoord bestuurde hij haar gezichtsuitdrukking, maar daar was niet veel van af te lezen. Tevreden concludeerde hij dat ze niet oordelend was over zijn geboorteplaats. Laatst had iemand hem gewezen op het feit dat hij dan 'één van die rijkelui' was en hij was blij te zien dat zij daar niet zo over dacht. Ten slotte kon hij er ook niks aan doen dat zijn ouders goede banen hadden. "Zullen we daar naar toe gaan?" vroeg Jasmine en om te kunnen antwoorden volgde hij haar vinger, die naar een cafeetje iets verder op in de straat wees. Het zag er wel goed uit en er was een leuk terrasje met nog plek in de zon waar ze konden gaan zitten. "Ja, prima," antwoordde hij terwijl hij instemmend knikte. Toen ze bij het café kwamen wees de serveerster hen meteen op een fijn plekje aan de zijkant van het terras. Hij ging tegenover Jasmine zitten en keek haar vrolijk aan. Zijn blik ging naar rechts en zijn ogen bleven even hangen op een knap meisje aan het tafeltje naast hen, hij glimlachte naar haar. Plots besefte hij dat hij dat niet kon maken, dus richtte hij snel zijn aandacht weer op Jasmine. "Uhmm weet jij al wat je wilt drinken?" vroeg hij snel om haar af te leiden, al hoopte hij dat ze het niet door had gehad. Hij irriteerde zich lichtelijk aan zichzelf, maar hij bleef tenslotte een jongen. Zelf had hij zijn keuze al gemaakt, hij nam de lekkere verfrissende cocktail 'Tequila Sunrise', dat kon hij wel gebruiken op deze warme dag. Plotseling verlangde hij naar het strand. Hij keek omhoog in Jasmine's ogen, recht tegen over hem en bestudeerde haar fijne gelaatstrekken. Ze was prachtig.

De serveerster wees hun een plekje in de zon aan entevreden ging Jasminr tegenover Nate zitten. Ze volgde zijn blik naar rechts, voor haar links, en zag dat hij naar het meisje aan de andere tafel glimlachte en daarna weer zijn hoofd naar haar daaide. Het was niet super leuk om te zien dat hij ook met andere meisjes bezig was nu hij bij haar was, maar ze hadden tegnisch gezien nog niets met elkaar, dus hij was vrij om te doen wat hj wilde. Jasmine zelf kon ook niet ontkennen dat, als ze een leuke jongen zag, ze niet naar hem lachte, of ze nou een vriendje had of niet. "weet jij al wat je wil drinken?" vroeg Nate aan haar en ze bespeurde en lichtelijke irritatie. Niet hij aan haar, maar hij aan zichzelf. Ze besloot er verder niet teveel aandacht aan te schenken en bekeek de kaart nauwkeurig. ik denk dat ik voor een Amaretto ga bedacht ze hard op en keek op van de kaart recht in Nate's ogen. Ze sloeg haar ogen niet neer, keek niet weg, maar hield haar blik gericht op hem en liet een glimlach om haar lippen verschijnen. Hij was knap, dat was niet te ontkennen. Ze haalde haar hand door haar haar en sloeg haar ogen neer; een van de beste versiertrucs ever, het werkte (bijna) altijd.

"Ik denk dat ik voor een Amaretto ga," antwoordde Jasmine en hij knikte. Ze keek op van de kaart en haar ogen ontmoetten die van hem. Even verdronk hij in haar prachtige ogen, maar ze sloeg haar ogen neer. Even was hij van zijn stuk gebracht door haar schoonheid, maar hij herstelde zich en keek naar haar met een scheve glimlach. Nog even staarde hij haar aan, maar daarna bracht hij zijn hand omhoog en wenkte de serveerster, om vervolgens hun bestelling op een vriendelijke toon aan haar door te geven. Snel verschoof zijn aandacht weer naar Jasmine. "Jess, je bent echt prachtig." mompelde hij haar lachend toe, terwijl hij nog steeds naar haar knappe gezicht keek. Een vreemd, maar fijn gevoel maakte zich van hem eigen. "Wat een geluk hè, dat ik tegen je aan knalde in de Zanzibar." Met glinsterende ogen keek hij haar aan, terwijl hij haar een lieve glimlach toewierp.

De serveerster nam de bestelling van Nate op en verdween daarna weer met een glimlach op haar gezicht. De manier waarop Nate daarna naar Jasmine keek gaf haar een warm gevoel van binnen, en ook zijn woorden waren het liefste wat een jongen ooit tegen haar had gezegd: "Jess, je bent prachtig" zei hij, en er verscheen een rode blos op Jasmine's gezicht. Ze wit niet zo goed hoe ze met complimentjes om kon gaan, en dat was ook duidelijk te merken aan haar. ehh, dankje zei ze tegen hem en sloeg toen haar ogen neer. Zijn glimlach was té lief, en elke keer als ze naar hem keek schoot dat weer door haar hoofd. "Wat een geluk hè, dat ik tegen je aanknalde in de Zanzibar" zei hij plotseling en zijn ogen glinsterden, waarna hij haar een lieve glimlah schonk. Weer dat warme gevoel. Zeker dat ze daar blij mee was, als ze er nu zo over had gedacht. De avond in de Zanzibar was tot nu toe de leukste avond geweest, omdat ze Nate had ontmoet. Hij was gewoon zo aardig en lief.. haha, ja klopt. Ik ben blij dat ik stil was gaan staan in de deuropening zei ze, en ook bij haar verscheen er een glimlach waarbij haar tanden zichtbaar werden. De serveerster kwam weer aanlopen en dit keer met de twee drankjes in haar handen. Met een plastic smile zette ze ze op de tafel en zei "geniet ervan". Jasmine pakte haar Amaretto en zette hem aan haar lippen om een slok te nemen. Daarna belandde het glas weer op de tafel en keek ze Nate weer aan. Misschien was ze toch een beetje verliefd..?

De blos op Jasmine's wangen ontging hem niet, hij vond het onwijs schattig, het maakte haar zo mogelijk nog knapper. Nieuwsgierig bestudeerde hij haar gezicht weer, hij vroeg zich af of ze zelfverzekerd was. "Ik ben blij dat ik stil was gaan staan in de deuropening" antwoordde ze en hij knikte grijnzend. In zijn ooghoek zag hij de serveerster terug komen met hun drankjes. Nate volgde het voorbeeld van Jasmine en pakte ook zijn drankje op, om er een paar slokken van te nemen voordat hij het weer op tafel zette. Het was een heerlijk verkoelend drankje. "Heb je al leuke mensen ontmoet hier eigenlijk?" vragend keek hij haar aan. "Behalve mij natuurlijk." grapte hij er vrolijk achteraan. Op zijn gezicht stond een klein glimlachje, dat automatisch op zijn gezicht verscheen als hij naar Jasmine keek. Nooit had hij gedacht dat hij in zo'n korte tijd al zoveel leuke mensen ontmoet zou hebben. Vrienden maken had hij nooit moeilijk gevonden, maar hij had niet verwacht dat er zo veel leuke spontane mensen op zijn school zaten.

Nadat Nate ook en slok van zijn drankje had genomen vroeg hij haar de vraag of ze nog leuke mensen had ontmoet. Daarn grapte hij er achteraan: "Behale mij natuurlijk" en er verscheen een glimlach op Jasmine's gezicht. Hij leek steeds perfecter te worden; knap, sociaal, aardig, niet arrogant, het leek alsof jij barstte van het zelfvertrouwen en hij had ook humor, hetgene wat toch wel belangrijk was. Ze dacht na over zijn vraag en kwam tot de conclusie dat ze alleen nog maar Tylor, haar kamergenoot, Eloisa, een vriendin die ze in la palapa had ontmoet, en hij de mensen waren die ze van school kende. mijn kamergenoot is wel aardig, maar die heb ik nog niet echt veel gesproken begon ze dus, en Eloisa, zij zit ook op Monica en ik heb haar ontmoet in La Palapa, die club aan het strand. vertelde ze er achteraan, ben je daar al eens geweest? Het is een erg gezellige club. waarschijnlijk was hij er wel eens geweest, want de club stond goed bekend bij Monica High, en werd dan ook vaak bezocht. en heb jij nog leuke mensen ontmoet hier? was haar vraag aan hem en ze liet haar blik van het glas op de tafel omhoog gaan, zodat ze zijn ogen kon zien, en weer stroomde dat warme gevoel door haar heen.

Aandachtig luisterde hij naar de namen die ze opnoemde, maar geen van die mensen kende hij eigenlijk, hij had wel eens van ze gehoord, maar dat was het. De club die ze noemde, La palapa, kende hij uiteraard wel. "Yes daar ben ik geweest, leuke plek inderdaad", stemde hij met haar in. Hij had daar laatst met Regina afgesproken. "en heb jij nog leuke mensen ontmoet hier?" vroeg zij daarna op haar beurt aan hem. "Ja zeker, behoorlijk wat inmiddels." antwoordde hij kort, het zou nog al gênant worden als hij de namen op ging noemen, aangezien het bijna alleen maar meiden waren. Hij pakte zijn cocktail weer op en nam nog wat slokken. "Uiteraard ben jij de leukste", zei hij vrolijk tegen haar. Het was makkelijk en fijn om haar te complimenteren, besefte hij. "Het is wel raar om hier nog nergens bij te horen", begon hij eerlijk. "In Malibu had ik een hele grote vriendengroep, maar dat moet hier nog helemaal komen." Hij keek haar even aan en probeerde te lezen of zij zich daarin kon vinden.

Thank you zei Jasmine tegen Nate als antwoord op zijn 'jij bent de leukste'. De glimlah om haar mond was gebleven en nog steeds keek ze Nate aan, terwijl hij vertelde over dat hij een grote vriendenclub had in Malibu, maar hier nog niet echt ergens bij hoorde. Jasmine kende het; in Parijs had ze ook een grote vriendenclub, jongens en meisjes, en hier nog niet echt veel. Ze kon erg verlegen zijn in het bijzijn van vreemde mensen en dan was meestal wel een minpuntje. Ik ken het, ik had precies hetzelfde. Maar, tsja, mij maakt het niet uit of je bij de populaire zit of niet, of misschien wel meren bij hoort, ik blijf je toch wel leuk vinden, hoor zei ze zonde erbij na te denken. Na een paar seconden drong het pas tot haar door wat ze had gezegd; zojuist had Jasmine hardop in ZIJN bijzijn toegegeven dat ze hem leuk vond. Ze kon wel door de grond zakken, hóé genant. Weer verscheen er een rode blos op har gezicht en sloeg ze haar ogen neer. Wat een flapuit was ze soms toch.

De woorden die ze had gezegd herhaalden zich in zijn hoofd 'ik blijf je toch wel leuk vinden' en met een brede lach om zijn lippen keek hij haar aan. "Ooh, dus je vindt me leuk?" vroeg hij met een grijns, terwijl hij naar haar knipoogde. Blijkbaar was het niet haar plan geweest om dat te zeggen, want ze scheen even niet meer te weten wat ze moest doen. "Stiekem vind ik jou ook heel erg leuk hoor" mompelde hij snel, zodat ze zich hopelijk niet meer zo zou generen. Om zichzelf even een houding te geven goot hij snel de rest van zijn cocktail in zijn keel. Het drong tot hem door dat ze net echt tegen elkaar hadden gezegd dat ze elkaar leuk vonden. "Nou, uhmm, dat was wel even een verhelderend momentje hè", zei hij half lachend, terwijl hij even opvallend haar bekeek. Weer stond hij versteld van haar schoonheid.

Een brede lach verscheen op zijn lippen na Jasmine's woorden. "dus je vind me leuk?" vroeg hij met een grijns om zijn lippen en knipoogde naar haar. Weer bloosde ze en ze knikte. ja, ik denk van wel vertelde ze daarbij en besloot toen om hem weer aan te kijken. "stiekem vind ik jou ook erg leuk hoor" zei hij mompelend en even keek ze verbaasd, maar al snel daarna verscheen er een brede glimlach op haar gezicht. Ze vonden elkaar dus leuk. haha, ja inderdaad antwoordde ze half lachend op Nate's opmerking. Het was inderdaad een verhelderend momentje. Terwijl ze hem aankeek pakte ze het glaasje voor haat, dat nog half vol zat met Amaretto en dronk er een paar slokjes uit. Ze wist niet wat ze moest zeggen. Het was er ui; ze had gezegd dat ze hem leuk vond, maar wat nu? Waar moest je het over hebben als je zojuist had gezegd dat je iemand leuk vond?ik weet eigenlijk niet echt iets om, ehh, te zeggen na dit 'verhelderende' moment deelde ze hem mee met een glimlach, die hem verlegen/lief toelachte.

[best wel flutje, maar het is nog zo vroeg op de ochtend {= ]