It feels just like home

Zijn eerste schooldag was goed verlopen, maar hij had niet veel contact gemaakt met andere mensen, dus voor de rest van de dag had hij geen plannen gehad. De plek waar hij zich altijd thuis voelde was het strand, dus hij had besloten daar heen te rijden. Nadat hij zijn auto geparkeerd had liep hij de parkeerplaats af, richting het strand. Santa Monica Beach verschilde niet veel van het strand van Malibu, waar zijn vorige school stond. Erg vreemd was dat niet, want heel groot was de afstand tussen de twee steden niet. Het was gelukkig geen hoogseizoen, dus het strand was niet heel druk. Vandaag zou hij niet gaan zwemmen, dus hij had een gewone jeans aan en een vlotte blouse. Op zijn blote voeten liep hij door het mulle zand, wat een heerlijk gevoel was dat toch.. Hij vond een rustig plekje en plofte daar neer in het zand. Met zijn blik speurde hij de horizon af en hij slaakte een gelukzalige zucht. De school beviel hem, het was een grote school met genoeg leuke mensen, het enige wat hem nog te doen stond was vrienden maken, maar dat zou vast niet vee moeite kosten. De mensen die hij vandaag vluchtig had gesproken waren vriendelijk en behulpzaam geweest, daarbovenop had hij nooit moeite gehad om nieuwe mensen te leren kennen...

Maja wandelde over het strand, ze kwam net van haar kamer. Vandaag had ze gewoon besloten om naar het strand te gaan en eens te kijken wie ze daar tegen het lijf zou kunnen lopen. Gekleed in een short met streepje patroon in verscheidene kleuren en een topje wandelde ze op haar bloten voeten door het zand. Haa blik bleef hangen bij een paar jongens die aan he voetballen waren op het strand, kort schudde ze haar hoofd en wandelde met een grijnsje naar hem toe en vroeg ze of zij kon meedoen. Z stemde lachend toe en werd ingedeeld in het team van twee jongens met zwart haar die er niet mis uit zagen. Met een grijns rende ze op een van de jongens van de tegenpartij af en onderschepte de bal toen deze een pas gaf aan de andere. Met een grijnsje trapte ze de bal het doel in en liet daarna de jongens achter zich. Rustig wandelde ze verder en knalde per ongeluk tegen een jongen op waardoor ze op de grond viel. 'Sorry. Ik zag je niet.' Sprak ze verontschuldigend tegen hem en wreef even over haar arm. Juist, dit moest haar weer overkomen. Ze keek op en zag een jongen met blond haar voor zich staan, een blonde jongen echt veel had ze er hier nog niet zien rond lopen. Maar hij was alleszins wel een pracht exemplaar dat hier rondliep. 'Ik ben Maja.' Glimlachte ze even naar de jongen toe. Het drong haar eigenlijk niet echt door dat ze nog steeds op de grond zat door haar botsing met de jongen voor haar.

Inmiddels was hij weer opgestaan, hij was van plan verder te lopen over het prachtige strand. Met zijn gedachtes was hij ver weg, hij had veel dingen waar hij over na moest denken, zijn gedachtes werden ruw verstoord door een plotseling botsing. Toen hij geschrokken keek wie er tegen hem aan was gelopen zag hij dat het een knap meisje was van ongeveer zijn eigen leeftijd. Ze was na hun botsing op de grond gevallen en dat was waar ze zich nog steeds bevond. Nadat ze zich verontschuldigde schonk hij haar een vriendelijke glimlach. 'Geeft niet, ik was ook niet aan het opletten.' reageerde hij eerlijk. Hij stak behulpzaam zijn arm uit om haar te helpen opstaan. Aangenaam Maja. Ik ben Nate. antwoordde hij.

Stiekem bekeek hij het meisje goed, ze had bruin haar en bruine ogen en had het figuur van een model. Het was één van de vele dingen die hem zo erg bevielen aan Californië, het leek alsof alle meiden knap waren hier. Hij keek haar nog steeds vriendelijk aan. 'Volgens mij ben je mijn leeftijd. Zit je dus ook op Monica High?' Vroeg hij geïnteresseerd en nieuwsgierig. Hij hoopte van wel, dat betekende dat hij al meteen iemand had leren kennen die bij hem op school zat en misschien wel iemand die bij hem in de klas zat. Hij was vandaag moe geweest op school, dus hij had niet zo op zijn klasgenoten gelet eigenlijk.

De jongen reikte zijn arm uit aan haar. Met een glimlach legde ze haar hand op zijn arm en trok ze zich op. Toen ze was opgestaan keek ze hem met een grijnsje aan en wreef even met haar andere hand een lok haar uit haar ogen. 'Aangenaam.' Glimlachte ze even er niet doorhebbend dat haar hand nog steeds op zijn arm lag. Maja was lichtelijk aan het wegdromen gewoon door de jongen al aankijken, even beet ze op haar onderlip. 'Ik zit hier inderdaad op school. Jij ook dan neem ik aan?' Grijnsde ze even en keek even naar de grond en merkte vervolgens dat haar hand nog steeds op zijn arm lag. Deze liet ze algauw weer naast haar lichaam hangen en blosjes verschenen op haar wangen hier door. Al gauw wende ze haar blik af en keek ze uiteindelik toch weer op en kruiste haar armen over elkaar. 'Dus ben je nieuw hier? Ik heb je namenlijk nog niet gezien hier.' Even keek ze rond maar liet haar blik weer terug gaan naar hem, en hij liet haar blik toch even over zijn lichaam glijden. Eigenlijk was ze et best wel beu om hier gewoon te blijven staan, misschien konden ze wel wat samen gaan doen ofzo? 'Euhm, het klinkt misschien wat raar maar misschien kunnen we wat gaan doen als je wilt?' Vervolgens liet ze haar blik even afdwalen naar het water dat over het strand ging en weer terug trok. Als ze wat zouden doen, was de grote vraag wat ze zouden doen wat daar had zij geen flauw idee van om even eerlijk te zijn.
[Flut]

Zijn glimlach verbrede toen ze vertelde dat ze inderdaad op Monica High zat. 'Leuk, ik ga daar nu inderdaad ook naar school.' vertelde hij. Pas toen Maja haar arm van de zijne afhaalde besefte hij dat ze elkaar nog steeds vast hadden. De blos die daarna op haar wangen verscheen ontging hem niet, maar om haar zich niet nog meer te laten generen deed hij alsof hij niks doorhad gehad toen ze hem weer aankeek. 'Klopt, ik ben inderdaad nieuw hier. Ik woonde in Malibu, niet ver hier vandaan, dus ik ben hier best vaak geweest, maar op school ben ik helemaal nieuw. Mijn oude school is afgebrand en mijn ouders vonden dat dit een geschikte plek voor me was. vertelde hij eerlijk, terwijl hij met zijn blote voeten met het zand speelde. Na haar vraag keek hij haar eventjes bedachtzaam aan, maar knikte toen instemmend. 'Ja is goed, lijkt me leuk. Heb je een idee of wil je gewoon over het strand wandelen?' vragend keek hij haar aan. 'Het maakt mij niet uit eigenlijk, it's your call.' voegde hij er grijnzend aan toe. Ondertussen streek hij afwezig met zijn hand door zijn blonde haar.

[sorry, beetje stomme post ;$ ]

Malibu, best een leuke plaats om te wonen leek het haar. 'Je school is afgebrand? Aangestoken of gewoon een ongeluk? Ik zelf ben trouwens van Brooklyn naar hier gekomen.' Het meisje glimlachte even. Toch vond ze het raar dat zijn school was afgebrand, daarom had ze die vraag ook gesteld, om te kunnen bepalen wat er gebeurd was. Haar blik ging even naar zijn haar, ze vond het best wel schattig zitten, maar dat was ook wel merendeels omdat ze hier nog maar één of twee jongens had gezien met echt blond haar vanzichzelf. De jongen stemde in op haar vraag waardoor ze even opgelucht adem hield en keek even naar het zand dat langzaam maar zeker onder haar voeten begon te kriebelen. 'Wel, een wandeling zie ik eigenlijk wel zitten.' Kort gingen haar gedachten naar haar zus, alleszins naar de tijd toen ze nog leefde. Daardoor werd de blik in haar ogen even troebel en voelde ze tranen opwellen. Maja wende haar blik even af en knipperde de tranen weg. Nee, ze had zich voorgenomen niet meer te gaan huilen, zich niet meer zwak op te stellen tegen over iemand. Maar ergens bracht deze jongen toch wel iets los in haar. Misschien kwam het door zijn haar kleur, want zowel zij zelf als haar zus waren blond geweest qua haarkleur. Maar dat kon het toch niet zijn? Dat zou ze maar raar vinden eigenlijk dat ze gewoon door iemands haarkleur gewoon aan haar zusht. Maja duwde de gedachten weer weg uit haar hoofd en keek Nate weer aan en glimlachte wat scheef naar hem.

Haar vragen waren logisch, het was niet zo maar iets, een school die afbrandde. 'Ze zijn er niet uitgekomen of het aangestoken is of dat het gewoon een ongeluk was.' vertelde hij naar waarheid. 'Gaaf zeg, om zo dicht bij New York gewoond te hebben.' reageerde hij daarna enthousiast toen ze vertelde waar ze zelf vandaan was gekomen. In het verleden was hij weleens met zijn vader mee geweest op zakenreis naar New York, hij had het altijd een geweldige stad gevonden. Hij knikte instemmend, er ging niks boven een heerlijke wandeling over het strand. Terwijl hij haar nog vrolijk aankeek leek haar stemming in één keer om te slaan. Een verdrietige uitdrukking was op haar gezicht verschenen en ze wendde haar blik af. Toen ze hem weer aankeek twijfelde Nate even of hij het moest laten gaan of dat hij moest vragen wat er aan de hand was. Hij koos voor het laatste. 'Uhh, gaat het? Heb ik iets verkeerd gedaan?' vroeg hij twijfelend. Gevoelens bespreken was niet echt zijn ding, dus het kwam er een beetje onhandig uit. Voorzichtig bracht hij zijn hand naar schouder en legde hem daar troostend neer. De wandeling stelde hij maar even uit, het leek hem nu belangrijker dat Maja zich weer oké voelde. Nate brandde van nieuwsgierigheid, maar ook van bezorgdheid. In zijn hoofd had hij niks gedaan wat dit had kunnen veroorzaken, maar blijkbaar moet hij toch iets hebben gedaan. 'Je hoeft niet te vertellen wat er is, als je dat echt niet wilt.' zei hij vriendelijk op een rustige toon. Hij wilde haar niet pushen, ten slotte kende ze elkaar net pas dus was het niet heel vreemd als ze het niet wilde vertellen. Stiekem hoopte hij toch dat ze het wel zou doen. Uiteindelijk haalde hij zijn hand weer van haar schouder, hij vond dat die daar lang genoeg had gelegen. Op zijn gezicht stond een bezorgde uitdrukking.

Dus ze waren er niet uit gekomen of het een ongeluk was of opgezet spel. Kort streek ze door haar haren en beet kort op haar onderlip. Als ze niets vonden wat wees op een ongeluk was het in haar ogen aangestoken. 'New York, the city of wonders. Ach, het valt best wel mee daar.' Maja keek kalm naar de jongen zijn ogen en beet aarzelend op haar onderlip toen de jongen haar de vraag stelde. Even dacht ze eraan om het te verzwijgen voor de jongen, maar misschien was het wel fout om dat niet te doen. Aangezien de jongen misschien een goeie vriend zou kunnen worden voor haar. Ze voelde een warme hand op haar schouder en meteen voelde ze een drang om haar armen gewoon om de jongen heen te slaan en in huilen uit te barsten maar dat zou nogal raar over komen vond ze zelf, en het zou zwak lijken. Ze zou het maar vertellen want anders zou die jongen zich nog slecht gaan voelen door haar plotselinge ommezwaai van gedrag. De hand verdween na zijn volgende woorden. Kort schudde ze haar hoofd en ademde even heel diep in. 'Het ligt allemaal vrij moeilijk maar jij treft al zeker geen schuld Nate. Mijn zus is een paar maanden geleden overleden door een auto-ongeval. Ik zat naast het ziekenhuis bed toen ze stierf. Ik en mijn zus waren een soort van tweeling en tot op enkele maanden terug waren zowel zij als ik blond, maar mijn haar was al verdonkerd en ik heb het meteen bruin gekleurd na haar dood. Nu ik jou zie, jou haarkleur deed het me terugdenken aan vroeger toen ze nog in leven was. Het is jouw fout niet, alleszins jij kunt er helemaal niets aan doen.' Sprak ze zacht tegen hem en wreef even over haar bovenarm en sloot haar ogen even kort en liet zichzelf weer rustig worden door een paar keer vrij diep in te ademen. Daarna opende ze haar ogen weer en keek ze de jongen voor zich met een glimlachje aan.

Even verscheen er een geschokte uitdrukking op zijn gezicht toen hij naar de zware woorden van Maja luisterde, maar hij herstelde zich snel. Hij schudde zijn hoofd, dat was niet niks om mee te maken. 'Jezus wat heftig, als het pas een paar maanden geleden is, snap ik het dat het je af en toe van je stuk brengt. Wat vreselijk.' reageerde hij vol medeleven. Nate had zelf ook een broer en het idee alleen al om die te verliezen was vreselijk, laat staan als dat echt gebeurde. Hij keek toe hoe Maja zichzelf herstelde en hij beantwoordde haar glimlach vriendelijk. 'Sorry, maar je zult toch moeten wennen aan mijn haar kleur Maja!' grapte hij voorzichtig, hij wist niet of ze het zou waarderen. Hij hoopte en ging er deels vanuit dat hij haar wel vaker zou gaan spreken en hij was niet van plan zijn haar te gaan verven. 'Ook al ken ik je niet echt, als je met iemand wilt praten kun je altijd bij me terecht hoor.' voegde hij er nog aan toe op een serieuze toen. Ze zouden straks nog maar even nummers moeten uitwisselen bedacht hij zich.

Hun plan was geweest om samen verder te lopen, dus Nate begon met haar verder te slenteren. Deze eerste dag hier was tot nu toe beter gelopen dan hij had durven hopen. Hij had verwacht dat hij in de loop van de week wel meer mensen zou leren kennen, maar hij had niet verwacht dat hij dat op de eerste dag al zou doen. Als alle leerlingen zou vriendelijk waren als Maja zou het sowieso wel goed komen. Een tevreden glimlach verspreidde zich over zijn gezicht en hij richtte zijn aandacht weer volledig op Maja. 'Hoe is Monica High? Leuke mensen?' Informeerde hij nieuwsgierig.

Maja haalde haar schouders op en keek de jongen met een glimlachje aan. 'Ik weet het wel.' Glimlachte ze naar hem toe en luisterde naar zijn volgende woorden die haar toch wel deugd deden op de een of andere manier. Ze deed een stap naar de jongen toe en legde haar armen voor een paar seonden om hem heen. Daarna stapte ze weer naar achteren. 'Dankj Nate, geloof me die woorden doen me deugd.' Sprak ze met een grimas tegen hem. Vervolgens ging ze even speels door de jongen zijn haren. Uiteindelijk begon hun wandeling dan toch en wandelde ze rustig met hem mee terwijl ze even kort haar blik op het water naast haar richtte. Al ging haar blik weer meteen naar Nate toe en hoorde ze zijn vraag. 'Er zijn er wel een paar leuke, hangt er wel vanaf wat je percies zoekt in deze mensen, maar een groot deel zijn er wel leuk hoor. Ik heb hier eigenlijk nog geen mensen aangetroffen die echt tja niet leuk zijn.' Het was de waarheid, het meisje was tot nu toe met iedereen die ze had leren kennen bevriend gebleven buiten dan met Alain hem zag ze niet meer zo vaak. Wel jad ze van enkele mensen gehoord dat de jongen in een plaatselijke band zat, misschien dat ze binnen kort eens kon gaan kijken naar de band ofzo. 'Maar vertel eens Malibu. Hoe is het daar? Ik heb er al wel wat dingen over vernomen maar ik ben er nog nooit geweest. Dus vertel.' Grijnsde ze vrolijk naar hem en liet haar beide armen weer naast zich hangen en keek kort naar enkele meiden die hen aankeken. Kort fronste ze, waarschijnlijk weer een van die groepjes die dachten dat ze het waren door andere eens vuil te bekijken.

Na haar korte aanrakingen schonk hij haar een vrolijke glimlach, hij zag zichzelf wel vrienden worden met Maja. Toen ze zijn vraag beantwoordde luisterde hij aandachtig. 'Oké, klinkt goed.' concludeerde hij uiteindelijk. Nadat ze hem vroeg over Malibu begon hij enthousiast te vertellen. 'Het lijkt heel erg op Santa Monica qua uiterlijk. Eerlijk gezegd is het wel een plek met bijna alleen maar rijkelui. Maar ik vond het leven er geweldig.’ Hij volgde haar blik richting het groepje meiden dat hen uitgebreid bekeek. In tegenstelling tot Maja bleef zijn blik echter hangen op één van de meisjes, een knap meisje. Zonder er bij na te denken glimlachte hij naar haar en knipoogde snel. Hij bleef ten slotte een single jongen die van meisjes hield. De meisjes draaiden zich giechelend om. Hoofdschuddend keek hij weer naar Maja. 'Hoe lang geleden ben jij hier gekomen uit Brooklyn en waarom?' vroeg hij terug. 'Als ik zo vrij mag zijn dat te vragen' voegde hij er snel uit beleefdheid aan toe. Het strand begon steeds rustiger te worden, hij vond het fijn het strand met niet al te veel mensen te hoeven delen.

Maja luisterde vrij geboeid naar Nate toen hij over Malibu begon te vertellen. Het woord rijkelui deed haar even opkijken, dus de jongen naast haar was dan rijk? 'Dus jij bent zo'n high class type? Daarmee bedoel ik dus, jij bezit meer geld dan de normale persoon.' Maja keek even naar voor, ach. Haar kon je nu ook niet arm noemen, ze bezitte wel wat geld, maar rijk zou ze zich nu ook niet noemen. Even streek ze door haar haren en keek vervolgens weer naar Nate toen hij haar de vraag stelde hoelang ze hier al was en waarom ze hierheen gekomen was. 'Wel, ik ben hier nu toch al een paar maanden. Ik ben naar hier gekomen omdat er in Brooklyn niet zo'n sportschool was als deze dus mijn ouders hebben me de kans gegeven om hierheen te komen en ik heb die genomen.' Ja, dat was het wel zo'n beetje. Ze liet haar blik weer over het strand gaan en zag dat er al een heel groot deel vertrokken was, het werd dan ook al wel laat. Maar zij zou hier nog wel een tijdje blijven, veel moest ze toch niet doen deze avond, buiten dan misschien nog wat gaan trainen later of misschien ging ze straks nog we naar het Roof van de Living om daar wat muziek te gaan spelen op haar keyboard. 'En wat zijn je plannen nog voor de rest van de dag?' Vroeg ze geïnteresseerd aan de jongen en glimlachte even. Nate zou een goeie vriend worden, en daar was Maja natuurlijk blij mee.

Bij haar vraag keek hij haar even zijdelings aan, de woorden 'zo'n high class type' hadden veroordelend geklonken. Sommige mensen schaamden zich om weinig geld te hebben en anderen vonden het weer vervelend om juist zo veel geld te hebben dat je meteen een stempel op je gedrukt kreeg van het rijkeluiskind. Persoonlijk was hij er nog eerder trots op dan dat hij het verzweeg. Uiteindelijk haalde hij zijn schouders op en antwoordde: ' Ja, ik ben zo'n high class type.' Zijn toon was niet sarcastisch, maar wel iets serieuzer dan net. Toen zij zijn vraag beantwoordde knikte hij af en toe begrijpend. 'Wat fijn dat je ouders je hierheen hebben laten gaan. Maar jij houdt dus ook van sporten?' Vroeg hij enthousiast, sporten was iets waar hij heel veel van hield. Bij haar laatste vraag twijfelde hij even. Eigenlijk had hij er totaal niet over nagedacht wat hij nog verder zou gaan doen, er stond nog niks op de planning, want veel had hij hier nog niet te doen. 'Voor de rest van de dag heb ik eigenlijk nog totaal geen plannen. Jij wel dan?' vroeg hij daarom aan haar. Misschien zou ze wel iets gaan doen waar hij aan mee kon doen, dan had hij tenminste ook wat te doen. Of ze zouden nog wat op het strand kunnen rondhangen.

Maja keek hem aan en glimlachte eventjes. 'Sporten en muziek, het is mijn leven.' Grijnsde ze even vrolijk naar hem toe. Jep, sporten en muziek het was iets waar voor ze leefde. Iets wat niemand haar kon afnemen. Door er gewoon al aan te denken verscheen er een grote glimlach op haar gezicht. 'Wel, ik denk dat ik hier nog even blijf, en straks misschien wat ga trainen of muziek spelen.' Glimlachte ze eventjes naar hem toe en voelde plots haar mobiel trillen. Het was een nummer dat ze niet kende, een beetje argwanend klikte ze het bericht open en gingen haar ogen kort over de letters en fronste even. Een of andere vieze pedo in haar ogen dus, kort rolde ze met haar ogen en stak het apparaat weer in haar zak en keek vervolgens weer naar Nate. Hij was cool, haar kon het niet schelen dat hij bij een van de rijkere cirkels hoorde hier, Nate was een vriend aan het worden en meer had ze niet nodig. 'Oh, sorry trouwens van die vraag van daarnet, het was niet slecht bedoeld ofzo ik was gewoon nieuwschierig.' Grijnsde ze eventjes en keek even naar een jongen die haar zat aan te staren met een iets wat geobserdeerde blik. Iets wat ze best wel akelig vond eigenlijk. Het was een jongen met kastanjebruin haar en een gebruinde huid, best wel knap maar de manier waarop die jongen naar haar keek maakte haar toch wel bang op de een of andere manier. Daarom richtte ze meteen haar blik weer Nate, een beter uitzicht als ze eerlijk moest zijn. 'Je bent trouwens een van de weinige hier met blond haar, dus je moet het niet verven hoor want stiekem vind ik het wel sexy staan.' Grapte ze even, al was het deels de waarheid wel maar dat moest de jongen nu niet echt weten vond zij. Met een onschuldige blik keek ze hem aan, maar kon de grote grimas niet echt verbergen.

Vrolijk keek hij haar aan toen ze vertelde dat ze van sporten en muziek hield. Één van zijn grootste passies was sporten, verder hield hij heel erg van uitgaan, maar hij wist niet zeker of dat ook Maja's ding was, hij bracht het in ieder geval niet op. "Bezwaar als ik bij je blijf?" vroeg hij, maar hij verwachtte dat ze het geen probleem zou vinden. Nieuwsgierig als hij was, vroeg hij zich uiteraard af wie er wat had gesmst, maar hij vond dat smsjes privé waren, dus vroeg hij er verder niet naar. Toen ze zich excuseerde voor haar vraag glimlachte hij. "Maakt niet uit hoor, ik heb die vraag wel vaker te horen gekregen." zei hij eerlijk. Nate volgde Maja's blik toen zij naar een jongen met bruin haar keek, de jongen leek zich heel erg te concentreren op Maja. De opmerking die ze maakte over zijn haar deed hem hardop lachen. "Nou speciaal voor jou zal ik het dan altijd blond houden." zei hij nog na grinnikend terug. Het was wel waar, hij had nog maar weinig blonde jongens gezien hier. Tevreden concludeerde hij dat hij dan meer zou opvallen, en daar hield hij wel van, opvallen. In zijn ooghoeken zag hij dat de jongen nog steeds overdreven naar Maja zat te kijken en hij wierp hem een boze blik toe. "Heb je soms een stalker?" vroeg hij half als grapje, half serieus aan Maja.

'Tuurlijk heb ik geen bezwaar. Ik zou het zelf leuk vinden anders voel ik me zo alleen.' Zei ze met een gespeeld pruillipje tegen de jongen en keek ze nog even naar de jongen. Een ijs koude rilling liep over haar rug heen, die dude moest maar eens stoppen kijken anders zou ze hem een klap gaan geven hoor. Of misschien als Nate zo vrij zo zijn? Maja glimlachte even toen Nate zei dat hij het niet erg vond van die vraag, mooi dan was dat ook weer klaar. Kort wreef ze over haar elleboog en besloot de starende jongen maar te gaan negeren. Plots hoorde ze e opmerking van Nate en schoot in de lach. 'Hm, ik vind je al meteen helemaal lief.' Grijnsde ze even en stiekem verlangde ze toch wel weer naar haar eigen haarkleur, maar ze wist dat als ze dan in de spiegel zou kijken ze te veel aan haar zus herinnerd zou worden en daar had ze geen zin in. Dus ze bleef wel een brunette. Plots hoorde ze zijn vraag en haalde haar schouders op. 'Geen idee, maar als hij nog lang blijft gluren ga ik hem slaan hoor. Ik denk dat hij me trouwens net een sms heeft gestuurd want daar stonden nogal vreemde dingen in.' Sprak ze vrij serieus tegen de jongen. Maja stak haar tong uit naar de staarder en wende zich vervolgens weer helemaal tot Nate. 'Dus lieverd, wat wil je trouwens nu nog gaan doen hier buiten wandelen?' Glimlachte ze naar hem en streek even over de short die ze aan had, om zo het zand daar af te kloppen. Maja boog kort naar Nate toe en vanuit haar ooghoeken zag de de jongen zijn ogen even samen knijpen. 'Oke, ik heb een stalker.'Fluisterde ze in Nate's oor en ging weer gewoon voor hem staan en wachtte kalm af.

Hij lachte naar haar toen ze zei dat ze het goed vond als hij bleef. "Laat dat maar aan mij over." zei hij toen ze begon over de jongen zelf te gaan slaan. De jongen was redelijk gespierd, maar Nate was dat zelf ook door het vele sporten, hij zou de jongen wel aankunnen dacht hij. Toen Maja zei dat hij haar gesmst had trok hij zijn wenkbrauw op. "Dat is best wel creepy, als hij je een sms gestuurd zou hebben." zei hij lichtelijk bezorgde toon. Maja ging op een ander onderwerp over, dus lette hij even niet op de zogenaamde stalker. Schouderophalend antwoordde hij: "Geen idee, we zouden iets kunnen gaan eten in het strandpaviljoen?" Het was bijna etenstijd en het paviljoen was gezellig op dit strand. Plotseling fluisterde Maja hem iets toe. Hij knikte bevestigend. "Laten we anders gewoon nu meteen naar het strandpaviljoen gaan. Die gozer kan ons moeilijk naar binnen volgen." stelde hij voor. Als de jongen hen zou volgen zou Nate hem gewoon confronteren, maar hij betwijfelde of de stalker hen echt zou volgen.

Maja glimlachte eventjes. 'Das lief, maar ik kan hem ook gewoon trappen hoor. Aangezien ik voetbal denk ik dat dat misschien wel meer pijn gaat doen?' Grijnsde ze vrij onschuldig naar de jongen toe. Die voze stalker zou pijn gaan hebben als het aan haar lag, maar Nate zou misschien wel meer kunnen uithalen bij die knul. Stiekem vond Maja het best wel grappig dat ze een stalker had, komop er waren betere mensen om te stalken dan haar hoor. 'Ach, als hij raardere dingen doet dan ga ik hem zo hard slaan, of dan mag jij dat doen. Komop, er zijn interesantere personen om te stalken dan ik hoor.' Zei ze droogjes tegen Nate en glimlachte eventjes kort. Maja kon er nu wel allemaal meelachen enzo, maar ergens was ze stiekem toch wel bang dat die gozer een of andere vieze aanrander was ofzo. Een rilling trok over haar rug heen toen ze daaraan moest denken. Op zijn volende woorden knikte het meisje even. Mooi, ze zouden wat gaan eten, hopelijk volgde die creep niet. Opzich zou dat best wel heel dom zijn als je het haar vroeg omdat in het paviljoen wel veel meer mensen waren dana hier op het strand. Zonder erbij na te denken nam Maja Nate's hand vast en keek hem even met een scheve glimlach aan. 'Vanaf nu ga jij me lekker beschermen tegen dat rare mens daar.' Sprak ze deels grappend, maar eigenlijk was het de waarheid wel. Een jongen was opzich altijd sterker als een meisje, dus als Nate haar liet staan en die gozer kwam op haar af zou ze zich niet echt goed kunnen gaan verweren. Juist daarom wou ze nu bij Nate zijn.

[soooooorry voor de kei late reply]
Hij glimlachte om haar woorden, hij twijfelde er niet aan dat ze hem zelf ook wel zou kunnen trappen. Toen ze zijn hand vastpakte protesteerde hij niet, hij wist dat Maja een goede vriendin zou worden en daar was hij blij om. Nate hield onwijs van contact met andere mensen en heel veel kende hij er nog niet in Santa Monica. 'Vanaf nu ga jij me lekker beschermen tegen dat rare mens daar.' zei ze tegen hem en hij knikte bevestigend. "Uiteraard ga ik je beschermen, hij zal niet dichtbij je komen!" reageerde hij vrolijk terwijl ze samen het paviljoen binnen gingen. Een serveerster wees hen op een lege tafel waar ze aan konden plaats nemen. "Wat wil je te eten?" vroeg hij aan haar toen ze eindelijk zaten. De zogenaamde stalker was gelukkig niet meegekomen.