A new start

Thalia omklemde met haar hand de band van haar rugzak. Dit was het dan, haar eerste dag op Monica High. Vergeleken met haar oude school was dit gigantisch, nooit gedacht dat je zo kon verloren lopen in een gebouw. Nog nooit was ze onder zo'n grote groep mensen gekomen. Haar oude school was klein en de meesten kenden elkaar al van kleuters af aan. Hier kende ze niemand. Het leek een beetje eng, geen enkele persoon kende ze, ze liepen langs je en zeiden geen woord tegen je. Thalia hoopte vurig dat iemand wat tegen haar zou zeggen, want zoals het nu was zag het er niet rooskleurig uit. Nogal eenzaam...

'Kan ik je misschien helpen?'
Met zijn handen diep in zijn zakken en de kraag van zijn polo overeind stond de jongen tegen de muur aan geleund. Hij had het meisje een tijd lang in de gaten gehouden en was tot de conclusie gekomen dat ze hier net nieuw was en de weg nog niet wist. Hij glimlachte vriendelijk en zette zich af tegen de muur. Met een paar simpele passen stond hij naast haar en glimlachte. [color=white]'Eerste dag, neem ik aan.'[/color vroeg hij voorzichtig. Niet iedereen vond het leuk om zo maar aangesproken te worden, en al helemaal niet als het ook nog eens op hun eerste dag hier op Monica was. Hijzelf had helemaal niet zo'n entree gemaakt. Niemand had hem eigenlijk opgemerkt, twee dagen geleden toen hij hier binnen kwam. Maar hij had wel aardig wat mensen leren kennen in die korte tijd. Jill, Iana, Boorklyn, Kiara. Alleen maar meisjes, net zoals de dame voor hem. Misschien moest hij eens naar wat jongens gaan zoeken, anders werd hij straks nog voor een player aangezien. En dat was niet echt zijn bedoeling, nooit geweest ook. Hij schoot wakker uit zijn gedachten en keek het meisje verontschuldigend aan. Hij moest echt minder staan te dromen overdag.

-Kud post T_T-

Thalia keek nogal geschrokken op en hoopte er weer niet te stom uit te zien. Als ze weer even weg was en iemand zei wat tegen haar schrok ze zich meestal zowat dood. Ze grijnsde en vroeg zich even af wat hij gezegd had, "Ja... Eigenlijk wel." Zei ze peinzend, "Ik loop hier zowat verloren in deze gigantische school." Had ze gekund had ze misschien achter een plan van de school gevraagd bij het onthaal. Dat zag er wel vreemd uit, plus, ze kon niet kaartlezen. Weer een van de dingen waar ze slecht in was, cijfers onthouden en kaarten lezen. "Eerste dag, neem ik aan." Zei hij, ze knikte, "Ja." Bijna ging ze 'Helaas.' Erachter zeggen. Ze was gewoon ongelofelijk chagerijnig dat ze weg moest gaan van haar oude school. Toegegeven, ze was bijna geflest, maar ze had haar ouders honderden keren beloofd dat ze beter haar best ging doen. Tevergeefs, ze moest nu naar Monica High en ze wist niet of ze daar blij mee moest zijn of niet. Het was nu maar hopen dat deze school meeviel. Misschien wist ze na een paar weken haar weg hier wel te vinden. "Thalia." Stelde ze haarzelf voor.