Let's ride

Hij grijnsde toen Joël over een tattoo begon te praten. Tsja, hijzelf had er ook een op zijn arm staan. Hic et Nuc stond er. Latijn voor: Hier en nu. Hij had die tattoo nu ook al geruime tijd. Hij vond het niet erg als zijn vriend er ook een zou nemen en brulde van het lachen toen Joël moest lachen om zijn flauwe grap. Zoiets deden ze wel vaker. 'He maat, hoeveel kamergenoten heb jij nu al gehad? Ik twee. Eerst Matthew en daarna Wyatte en Sarah. Jij word mijn derde' zei hij lachend. Het leek net of hij al drank op had. Hij hield op met lachen toen Joël zei dat hij een kogel in zijn knie had gehad. Hij keek hem ietswat ongelovig aan en zei zacht 'Oke, hoe krijg je dat nou weer voor elkaar? zelfs mij is dat nog nooit gebeurt. Op dit ongeluk na dan' voegde hij er wat ongelukkig aan toe. Hoe hat Joël nou weer een kogel in zijn knie kunnen krijgen. De gedachten bleven malen dat hij misschien wel met de FBI in aanraking was gekomen. Hijzelf gelukkig nog nooit en hij staarde naar een graspol aan zijn voeten. Hij bukte en negeerde de pijn die langzaam uit zijn rug wegtrok en plukte een grasspriet. Hij begon er op te fluiten. Langzaam maar zeker begon de pijn te verdwijnen. Dat was aangenamer dan de hele tijd pijn te moeten hebben. 'Wil jij huisdieren op de kamer?' vroeg hij glimlachend.

'Wel, jij bent nu mijn tweede kamergenoot. Eerst had ik Zélie ofzo. Maar ja die is in rook opgegaan.' Zei hij tegen hem en haalde zijn schouders op. Kort streek hij door zijn haren en keek even naar zijn knie toen Ian begon over hoe dat kwam. Tja, hoe kreeg je zoiets voor elkaar. Tuurlijk wou hij het vertellen aan hem, maar het park was hiervoor dus wel niet de juiste plaats. 'Weetje, dat vertel ik je wel als we onze kamer hebben.' Zei hij met een grijnsje tegen hem en keek naar voren. Joël wou weer basket gaan spelen, of gewoon iets van een sport die wat extremer was. Mountainbiken was voor hem niet, dat was nog zeer miniem voor hem. Maar ja, dit was al beter een ding wat hij kon doen om zijn spieren niet te laten verzwakken. 'Trouwens dude, wat moet ik doen met mijn fiets, geen haar op mijn hoofd dat die hier gaat blijven staan vannacht hoor.' Dan had hij morgen waarschijnlijk alleen zijn slot nog over. En dat kon hij nu niet echt gebruiken. Want dan had hij al helemaal geen bezigheidstherapie meer nu hij niet mocht basketballen, buiten dan misschien bij Alice zijn. Kort grijnsde hij om zijn eigen gedachten. Hormonen speelde blijkbaar weer eens een keertje op.

[Eventjes kamer opruimen ><]

Hij knikte even bedachtzaam toen hij een naam van zijn ouder kamergenoot zei. Dit werd zijn 3e al. De rest was bij hem net zo goed in rook opgegaan. [color=white] ‘Joël als je je fiets wilt halen doen we dat wel even met de Porsche.’[color] Hij stond op en zocht naar zijn evenwicht. Langzaam maar zeker vond hij zijn evenwicht terug en bleef toen even zo staan. Zijn rug vertoonde nu geen gebreken meer. Hij had zich altijd snel moeten herstellen in een basketbal wedstrijd. Hij had er toen ook al een hekel aan gehad om vanaf de zijlijn toe te kijken. Hij liep langzaam naar zijn Porsche toe en stapte in. Hij gebaarde dat Joël kon blijven zitten en reed toen zelf langzaam de berg op. Boven waar hij was gevallen zag hij zijn eigen oranje met zwarte bike liggen. Hij liep naar de plek toe en tilde zijn fiets op en bond hem achter op zijn auto. Daarna deed hij hetzelfde met de fiets van Joël. Hij reed aan de andere kant de berg af en reed naar Applebees toe om een sterke kop koffie te halen. Hij betaalde en reed terug naar het park waar Joël nog steeds zat te wachten. Hij parkeerde weer op dezelfde plek en stapte uit met twee dampende bekers koffie. Joël hield van zwart toen hij hem de laatste keer zag en hijzelf hield nog steeds van zwart met een flinke lepel honing. Hij had zelf nooit geweten dat hij het lekker vond totdat iemand hem gewoon een kop koffie voor zijn neus zette met honig erin. Hijzelf wist het toen net eens. Zou Joël ook nog steeds basketballen? Hij grijnsde naar zijn vriend en zette de beker koffie voor hem neer met een zakje suiker en melkpoeder. Dat had hij gewoon meegenomen voor het geval dat Joël van smaak was veranderd. Het was immers 6 jaar geleden geweest dat hij Joël koffie had zien drinken.