Music Practice.

’Dat van dat kluisje… Was dat lang geleden, of niet? En zo niet, heb je er dan nog last van?... Als die gast je hoofd maar hard genoeg tegen een kluisje opsmijt kan dat misschien een hersenschudding opleveren.’ merkte Cynthia overbezorgd op, Kevan grinnikte even en klopte met zijn hand -die hij tot vuist gebalt had- op zijn voorhoofd ,,Ik kan wel tegen een stootje." dit was meer om haar wat gerust te stellen, daarna keek hij heel even weg en dacht na ,,O, dat was niet zo heel lang geleden, maar ik zorg wel dat het niet zo ver komt dat ik een hersenschudding krijg." antwoorde hij daarna de vraag die in haar zin verstopt zat gewoon maar eerlijk. Daarna keek hij weer haar kant op, een lichteglimlach sierde zijn gezicht ,,Ik wil niet dat je zo bezorgd bent, er is niets aan de hand." ging hij verder, gevolgd door een korte grinnik, hij was het niet gewend dat iemand bezorgd was om hém, meestal was dat anders om. Het voelde raar.

’Ik maak me nog steeds zorgen, sorry daarvoor… Maar ik ben gewoon bang weer een vriend te verliezen, en dat kan ik niet meer over mijn hart krijgen nu… Dus als je me eventjes excuseert…’ Cynthia wachtte niet eens op een reactie en probeerde zijn voorhoofd aan te raken met haar vingers, Kevan keek haar aan met een blik alsof hij op elk moment in lachen uit kon barsten ’Heb je je hoofd gestoten tijdens dat incident?’ vroeg Cynthia bloed serieus, Kevan knipperde even met zijn ogen en keek haar even serieus terug aan ,,Cynthia, echt waar, ik voel me goed." toen was zijn stem nog serieus, maar het werd al snel weer geamuseerd, alsof hij dit grappig vond, wat ook best wel zo was. ,,Maar Cynthia, wees alsjebliefd niet zo bezorgd, je bent net zo'n verpleegsters uit die soapseries die ze hier vaak volgen." zei hij, lichtjes grinnikend, maar daarna was hij direct even stil ,,Ik probeer naturlijk niet de gek met je aan te steken ofzo, ik ben gewoon niet zo goed in dit.." hij dacht even na om een woord te bedenken dat het het beste kon beschrijven ,,Serieuze gedoe."

’Het spijt me… Maar je bent mijn enige vriend hier en ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als je iets zou gebeuren waar ik… Misschien wat aan had kunnen doen.’ verklaarde Cynthia zachtjes, waarna ze weer normaal ging zitten en Kevan met een lichte glimlach aankeek ’Beloof me, dat als je ooit ergens last van hebt; ook al is het maar een griepje, dat je me het zegt. Ik wil niet overbezorgd overkomen; maar ik voel me verantwoordelijk voor de gezondheid van de mensen om mij heen.’ Kevan wachtte even rustig en keek toe hoe Cynthia met haar ring begon te frunniken ,,Als er iets mis met me is vertel ik het je meteen." verzekerde Kevan haar met een lichte glimlach ,,Misschien is het moeilijk te geloven aangezien ik bij jouw waarschijnlijk overkom als een watje, maar ik kan prima voor mezelf opkomen en voor mezelf zorgen." zei hij maar om de stilte wee eens op te vullen, dit zei hij met een grappende ondertoon ,,Maar ik ben blij dat je bezorgd om me bent, omdat dat waarschijnlijk wel betekend dat je me echt ziet als een goede vriend." hij ging weer even met zijn vingers over d snaren van zijn gitaar ,,Welke liedjes ken je trouwens allemaal?" veranderde Kevan opeens van onderwerp.

’Je bent geen mietje, maar soms heeft een man de neiging stoer te doen en daarmee dingen; zoals pijntjes, te verbergen. En dan is het de taak van een vrouw om ze dan toch te verplegen.’ sprak Cynthia, waarschijnlijk ook om de stilte op te vullen, maar ergens klonk het best vreemd. ’Ik ga een liedje zingen, weet niet zeker of je het kent of niet. En als je het kent val je maar in met je gitaar, oké?’ stelde Cynthia voor, toen ze zacht een liedje begon te zingen realiseerde Kevan ergens ver weg in zijn hoofd wle dat hij het kende, maar hij genoot zo van haar stem dat hij pas na een halve minuut met zijn gitaar insprong.Kevan kende bijna ontelbare liedjes omdat zijn zussen allemaal zongen en hemen zijn broertje meestal vroegen om ze te ondersteunen met hun instrumenten. Ze zeiden altijd over de wbewoners vanhun boerderij dat het eerder muzikanten als boeren waren. Zachtjes begon hij mee te mompelen met het liedje, bijna onhoorbaar zodat hij Cynhia niet zou storen, maar het ws voor hem meer gewenning om dat te doen.
[Inspiratieloos]

Ergens in het midden van het liedje begon Cynthia met haar hand een soort ; kom hier' handgebaar te maken, waarschijnlijk wou ze dat hij mee zou zingen. Hij schudde met een lichte grijns zijn hoofd en richtte zijn aandahcht weer op zijn gitaar, hij zong bijna nooit voluit, alleen als hij alleen was op als hij een 'optreden' gaf in One Song, dat was een klein restaurantje wat tegelijkertijd ook een kroeg was en dus één van de bekendste hangplekken in hun dorp. Toch begon hij nu te twijfelen of hij zou zingen of niet en hij nam een flinke hap lucht. ,,I live to make you free... I live to make you free..." begon hij nu met iets meer volume te zingen, zijn stem was nogsteeds zuiver, zijn zingstem klonk aardig uniek maar was niet onprettig om naar te luisteren. ,,But you can set sail to the west if you want to... And pass the horizen till I can't even see you." zong hij nogsteeds rustig met haar mee.
[Ook een flutpost.]