De kamer van Chloë & Ceveriche

Licht geïrriteerd liep Chloë langs alle kamers. Ze bekeek snel wel nummer het was en liep toen meteen weer door. Pas bij nummer 832 stopte ze. Ze liet haar tas en koffers op de grond vallen en pakte het half verroestte sleuteltje. Ze opende haar kamerdeur en zag meteen de twee bedden. Een diepe zucht verliet haar keel. Delen... Daar had ze eigenlijk echt geen zin in. Ze stopte de sleutel weer in haar zak en pakte haar tas en twee koffers op. Ze koos voor het bed aan de rechterkant, waarom wist ze eigenlijk niet. Ze gooide haar tas op haar bed en legde de koffers naast het bed neer. Uitpakken zou ze zometeen wel doen. Met haar voet trapte ze de deur dicht. Ze ritste haar tas open en haalde haar mobieltje eruit. Ze moest toch echt haar ouders en vrienden op de hoogte houden. Ze opende een nieuw berichtje en begon te vertellen over haar kamer, hoe het weer hier was en dat ze het al best naar d'r zin had. Zodra het berichtje af was verzond ze het naar vijf personen tegelijk. Dan scheelde dan weer een hoop tijd. Helaas zouden ze wel vijf verschillende antwoorden krijgen, waar ze dan apart op zou moeten reageren. Ze schoof haar mobieltje dicht en beek haar achtergrond. Een paar van haar best vrienden en zij stonden erop, ze stonden voor haar huis. Een glimlach verscheen op haar gezicht bij die gedachte. Ze had nog geen week geleden een afscheids feest voor haar en twee andere gehouden. Maar helaas was dat voorbij. Ze was niet meer in Toronto, niet meer bij haar vrienden. Ze was nu in Santa Monica en zou toch echt wat nieuwe vrienden moeten maken.

Ceveriche liep langs de kamers af en toe drukte ze op het knopje zodat het volgende nummer op kwam van haar ipod. 832 daar is het dacht ze. 'uhfff' zuchten Ceveriche delen vond ze ook niet zo erg als het meisje maar een beetje cool was. ze blies nog een laatste kougom bel en liep toen de kamer binnen. 'ze liep met twee koffers en onder de ene arm een basketbal en onder de ander een voetbal. ze liet haar spullen vallen op haar bed. 'hoi' zei Ceveriche. Ze vroeg zich wel af hoe ze zou reageren

Chloë pakte uiteindelijk toch één van haar koffers, het moest toch ooit gebeuren. Ze gooide hem op haar bed en klikte hem gemakkelijk open. In deze koffer zaten allemaal school spullen, schoenen, boeken, haar laptop en overige accessoires. Ze zuchtte en liep naar de kast. Ze opende hem en bekeek hem goed. Een paar plankjes en een grote ruimte. Eén voor één haalde ze haar schoen eruit en zette ze die netjes onderin. Haar schoolboeken legde ze in een klein boekje, net zoals haar leesboeken en tijdschriften. De rest van haar spullen gooide ze in het laatje van haar nachtkastje. Nog steeds van de koffer niet leeg, want onderop lagen nog drie verschillende dunne jasjes. Precies toen ze die wilde pakken hoorde ze dat de deur weer openging. Een diepe zucht verliet haar keel, de kamergenoot. Ze draaide zich om en keek het meisje aan die binnen kwam. En toen ze haar begroette glimlachte ze licht. 'Hee' Zei ze. Gelijk richtte ze al haar aandacht weer op haar koffer en pakte ze de zwarte jas eruit. Ze pakte een haakje uit de kast, hing hem eraan en hing de jas netjes in de kast. Nu zag alles er ngo netjes uit, maar dat zou waarschijnlijk snel veranderen.

'Hee' Zei het meisje. Ceveriche vond dat ze er wel cool uit zag. ze legde haar koffers en ballen op haar bed neer. 'ben zo terug' sprak ze. Ceveriche ging terug naar beneden waar haar ouder nog stonden. 'doeg' zei ze terwijl ze haar skate bord pakte. ze skate terug naar haar kamer. vlak voor de deur stopte ze en deed de deur weer open. toen begon ze haar kast in te ruimen. 'van wat voor muziek hou je' vroeg Ceveriche aan het meisje. 'o trouwens ik ben Ceveriche' stelde ze zichzelf voor.

Chloë keek nog heel even om toen het meisje zei dat ze even weg ging. Ze besloot er geen antwoord op de te geven en zich gewoon weer te richtte op de koffers. Ze had ondertussen de volgende gepakte. Ze smeet hem op haar bed en klikte hem open. In deze koffer zaten al haar kleren, alles netjes geordend. Ze pakte een stapel t-shirts eruit en legde die netjes op één van de planken. Ze hoorde de deur alweer open gaan. Ze nam geen moeite om om te kijken, ze wist toch dat het het meisje was. Ze draaide zich pas om toen ze vroeg wat voor muziek ze leuk vond. Chloë haalde haar schouders op. 'K weet niet... van alles' Antwoordde ze. Ze luisterde echt van alles, het was maar hoe haar stemming was. De ene dag luisterde ze rustige muziek vol betekenis en de andere keiharde rock. Ze was ook niet geobsedeerd door één bepaalde artiest, elk soort muziek vond ze goed. Chloë draaide zich weer op en pakte het stapeltje Skinny's en spijker rokjes en legde het ook in haar kast neer. Zodra beide koffers leeg waren klapte ze ze weer dicht en zette ze in een hoekje van de kamer. Tevreden wierp ze een blik op haar kast. Alles zag er nu nog perfect uit. Het was net dat ze rommelig was, maar uiteindelijk zouden alle kleren door elkaar liggen in de kast. Ze was gewoon de lui om alles op precies dezelfde plek terug te leggen.

'K weet niet... van alles' Antwoordde Chloë. 'oke' zei ze terug. Ceveriche legde een van haar koffers op bed en begon hem uit te ruimen. even later pakte ze de anderen met sport spullen en de tweede ruimte van haar koffer zaten anderen spullen. ze trok een la open en legde haar apple laptop er in. daarna ruimde ze haar sport kleding op. wat zou haar kamergenoot van haar vinden? vroeg ze zich af. vond ze haar TE of gewoon lelijk of aardig of wat anders ze wist het niet precies. Deze kamergenoot is voor het hele school jaar dus ze wou graag vrienden zijn. 'zit je hier al lang op school?'vroeg ze. Ze wou toch een beetje contact houden. Even later pakte ze haar skate bord en begon hem te poetsen. Toen die schoon was deed ze hem in een hoesje en ruimde hem op.

Chloë ruimde de allerlaatste spullen netjes op en liet zich op haar bed vallen. Ze pakte haar laptop van haar nachtkastje en opende hem. Ongeduldig wachtte ze tot dat trage ding eens opgestart was. Haar ouders hadden al gezegd dat ze geld zouden sturen zodat ze een nieuwe kon kopen, want dit ding viel bijna uit elkaar. Nou ja, hij zag er nog goed uit, maar hij stond vol met muziek, foto's en overige bestanden waardoor hij extra traag werd. Ondertussen hoorde ze de stem van Ceveriche weer. Ze keek op en haalde haar schouders op. 'Drie dagen' Zei ze. Ook al had ze vandaag pas haar kamer gekregen, was ze hier al best al een tijdje. Ze kende heel Santa Monica ondertussen en wist alles wel te vinden. Ze moest wel, dit was namelijk zo anders dan Toronto. Ondertussen merkte ze dat dat trage ding opgestart was. Ze opende haar mail en bekeek de tien berichtjes. Zes daarvan waren reclames, dus gooide ze die gelijk weg. De andere vier waren van haar vrienden. Er verscheen een klein glimlachje op haar gezicht toen ze de eerste las. Haar vriendin vertelde in haar berichtje over hoe erg ze haar miste en dat de buurt dood saai zonder haar waren. Chloë rolde haar ogen. Haar buurt was altijd haar saai geweest, of ze er nou was of niet. Niks kon die buurt leven in blazen. Het zag er daar allemaal mooi en perfect uit, maar er was niks te doen. En de mensen, op de tieners na dan, waren saai en erg op zichzelf.