Kamer van Amanda

Toen hij haar hand zachtjes langs de zijne voelde gaan, keek hij even naar de grond en beet kort op zijn lip. Wat moest hij nu denken? Hij besloot er maar niet op te reageren. En toen hij de zenuwachtige glimlach zag, voelde hij zichzelf om de een of andere manier nerveus worden. Wyatt keek haar met een glimlach aan. Oke, hij was al blij dat ze met hem wat wou gaan eten. Hij wist nu allesins al zeker dat hij een iemand kon vertrouwen in dit rattenhol. 'Euhm, als het goed is voor jouw om zes uur aan het pleintje dat voor het restaurant ligt? En anders kom ik je hier wel om zes uur oppikken.' Voor hem was het eenders waar hij haar zou zien, zolang hij haar maar ging zien. Kalm haalde hij zijn hand door zijn haar en wreef de zwarte plukken haar die voor zijn ogen hongen weg. 'Oh ja, even doe aan wat je wilt. Het is maar een simpel etentje met een vriend.' De jongen legde zijn beiden handen op het bed en glimlachte eventjes. Waarom was het zo dat hij zich ongemakkelijk voelde bij haar?

Ze keek hem rustig aan en luisterde aandachtig naar zijn woorden, 6 uur. Doen we … ’Klinkt prima’ Die zin begon standaard te worden, ze wist nog steeds niet wat ze aan moest. 'Oh ja, even doe aan wat je wilt. Het is maar een simpel etentje met een vriend.' Antwoordde hij dan weer, Amanda knikte even. Maar dat betekende … dat ze dit aan kon? Nee, ze moest echt iets anders aan. Maar wat? Bloody Fucking wat? Hmm, ze wilde weten hoe hij zou komen … maar om dat te vragen klonk ook weer zo dom. Waarom moest het zo gaan bij hem in de buurt? Eerst kalmeren, ze wilde hem wegsturen maar hoe deed ze dat? Gewoon wachten tot hij weggaat Dacht ze, de beste methode. Haar ogen keken even in de zijne voordat ze de hare afwende, ze betrapte zichzelf erop dat ze veel zin had in vanavond.

Met een glimlach keek ze haar aan en bedacht zich dan dat hij nog moest gaan trainen. Kalm stond hij op en keek haar met een glimlach aan. 'Maar ik ga nu, moet nog gaan trainen.' Zachtjes drute hij een kus op haar hoofd en keek haar nog even aan. Vervolgens schakelde hij zijn muziek weer aan. 'Ik zie je vanavond wel.' Kalm wandelde hij naar de deur en keek nog even naar haar. Voor een moment begon hij te denken dat hij veel te veel naar haar staarde. En dar was dan nog eens echt zo. Uiteindelijk opende hij de deur en wandelde dan ook naar buiten. Waarschijnlijk zou hijzelf gewoon een zwart hemd aandoen met een zwarte broek, dat leek hem wel het beste. Dan was hij wel deftig gekleed, maar dan was het niet te veel. Voilla, dat was zijn outfit voor vanavond gewoon lekker casual. Kalm wandelde hij richting zijn kamer, benieuwd of Sarah en Ian daar waren.

Ze zweeg toen Wyatt haar een kus op haar hooft gaf, ze keek hem met een dromerige blik aan. Niet te dromerig, ook wat gevleid. ’Tot vanavond’ Zei ze nog kalm, ze sloot de deur achter Wyatt en ging op bed zitten. Ze legde haar hooft in haar handen en grijnsde, Wyatt was aardig. Echt aardig. Ze verheugde zich intens op vanavond, ze hoopte dat ze niet te laat zou komen. Desnoods ging ze er vijf uur van tevoren zitten, ze wilde niet te laat komen. Ze pakte het bordje met Niet Storen uit de la en deed hem op de deur, ze sloot hem en liep naar haar kast. Ze bekeek alles even, hmmm … wat kon ze aan doen? Haar ogen gleden langs alles wat erin lag, lange mouwen, korte mouwen, skinny jeans, korte jeans, rokje. Ze rilde, ze had nooit iets met rokjes, ze wist niet eens wat het daar deed. Met een frons opende ze de sokken la, ze graaide tussen de sokken en haalde er een zilveren horloge uit. Het wijzertje stond stil, maar je kon zo zien dat hij duur was. Ze wist hoe ze zoiets moest maken, ze ging op bed zitten om even later het werkende horloge om te doen.