Feeling down? Saddle up!

Met een ernstige blik in haar ogen keek ze de lege stal in. Op de plek waar normaal gesproken haar grote vriend Kingston stond lag alleen maar een schattige stalkat te slapen in het stro. Een diepe zucht schoof over haar lippen, hadden ze haar weer al het werk uit handen genomen. Behalve als ze meer dan een uur van te voren kwam, hadden ze haar paard al gepoetst en opgezadeld. Als ze eens een middag niks te doen, belde ze altijd de stal om Kingston te huren voor de dag. Het was niet vaak dat ze tijd kon vinden om te rijden, maar daarom genoot ze alleen maar meer van de keren dat ze wel kon. Het geluid van paardenhoeven die het beton raakten bereikte haar oren, dus draaide ze zich hoopvol om. Een mooie bruine merrie liep gezadeld en wel langs, geleid door een stalknecht. Stephanie haastte zich naar de stalknecht toe, hij zou haar vast wel willen helpen. "Sorry, mag ik wat vragen?" begon ze, waarna ze vriendelijk glimlachte. "Weet jij toevallig waar Kingston is?" ging ze verder, zonder de arme jongen kans te geven op haar eerste vraag. De jongen knikte en wist haar vervolgens te vertellen dat ene Sacha bijna klaar was met opzadelen en hem zo hierheen zou brengen. "Bedankt," zei ze vervolgens kort, voordat ze zich omdraaide om weer terug naar Kingston zijn stal te lopen. Ze bond haar blonde haren in een lage staart en zette een o zo sexy cap op. God wat haatte ze die dingen. Ten eerste verpestte het ding haar kapsel en ten tweede zag het er gewoon stom uit. Jammer genoeg was het een voorwaarde van de stal. Niet dat ze het nodig had bij Kingston. De ruin deed nooit een stap verkeerd en was hartstikke braaf. Ze keek op toen ze in haar ooghoeken weer een paard aan zag komen. Direct krulden haar mondhoeken omhoog, dit keer was het wel Kingston. De schimmel was duidelijk gepoetst en zelfs gewassen. Ze schudde haar hoofd, ze wilden op deze stal ook gewoon te behulpzaam zijn. Met een vrolijke glimlach rond haar lippen liep ze op het meisje af dat haar lievelingspaard met zich mee leidde. "Bedankt," zei ze snel, voordat ze de teugels uit de handen van het meisje nam. Ze ritste haar windjack dicht en klopte Kingston op zijn hals. "Hallo sexy," begroette ze haar grote vriend liefdevol. Ze liet de teugels los om zijn nek hangen en controleerde of hij gesingeld was. Toen ze constateerde dat dat het geval was, liep ze weer naar de goede kant, om op te stijgen. Ze draaide zich om toen ze een meisje zag aan komen lopen met een paard. Normaal gesproken had ze zich daar niet door laten tegenhouden, maar het meisje kwam haar bekend voor. Ze greep de teugels van Kingston en leidde hem mee naar de brunette. "Jij bent Ayanna toch?" vroeg ze nieuwsgierig aan haar. Hoewel het meisje, als het Ayanna was, nu niet meer bij haar op school zat, was dat wel even het geval geweest. De enige reden dat ze het meisje was omdat het de ex van Ty was.. Ty was toevallig en goede vriend van haar.

[&Meine Liebe Esmée ~Ayanna]

Sinds ze had ontdekt dat er op vrij korte afstand een stal te vinden was die paarden verhuurde, ging ze tegenwoordig regelmatig een paar uur te paard het bos in. Vroeger had ze veel gereden, maar eigenlijk al vanaf het moment dat ze naar Seattle waren verhuisd was dat gestopt. Haar ouders hadden naar eigen zeggen na de verhuizing geen geld meer om rijlessen te betalen, maar ze betwijfelde of ze dat moest geloven gezien haar 'goede' relatie met haar ouders. Ze had eerder het idee dat ze gewoon geen zin hadden om te betalen. Maar nu was ze niet meer afhankelijk van haar ouders en kon ze doen en laten wat ze wilde. Paardrijden was voor haar een heerlijke afleiding, lekker even haar hoofd leegmaken en nergens aan hoeven denken. Al vrij snel had ze een favoriet gevonden onder de vele paarden die hier stonden, namelijk een lieve vosmerrie met de naam Esprit. De merrie was nog vrij jong en behoorlijk pittig, maar ze hield wel van een uitdaging. Toen ze bij de stal van Esprit aankwam kon ze haar nog net uit de handen van een ijverige stalhulp redden. "Dat doe ik zelf wel hoor," glimlachte ze vriendelijk toen het meisje ietwat overenthousiast aanbood om de merrie voor haar te poetsen en op te zadelen. Het zou vast heel lief bedoeld zijn, maar ze deed het toch liever zelf. Wist ze tenminste zeker dat het helemaal goed gebeurde. Een beetje teleurgesteld droop het meisje af, om vervolgens een nieuw slachtoffer te zoeken. Zelf richtte ze zich tot Esprit. "Hallo mooie dame, glimlachte ze zacht tegen de merrie, terwijl ze even over de fluweelzachte paardenneus streek. De stalhulp had het tuig en de poetsspullen al klaargezet, dus ze kon direct aan de slag. Zorgvuldig borstelde ze al het vuil en stof uit de vacht en krabde haar hoeven uit. Esprit vond al het getut wel prima en stond rustig wat te doezelen. Toen ze de stal in kwam met het tuig draaide de merrie haar oren naar voren en hief ze haar hoofd, gevolgd door een opgewekt gebries. "Heb je er zin in meis?" mompelde ze grinnikend tegen het paard, terwijl ze het zadeldekje en zadel rustig op haar rug legde en de singel goed vastmaakte. Ook het hoofdstel kon ze zonder problemen omdoen en toen waren ze dan eindelijk klaar om te gaan. Zo rustig als de merrie net tijdens het poetsen was geweest, zo vrolijk en energiek was ze nu. Esprit liep gehoorzaam met haar mee de stal uit en bleef ook rustig staan toen Ayanna haar afgetrapte gympen verving voor glimmende leren laarzen. Met enige tegenzin zette ze haar cap op. Ze was nooit zo'n grote fan geweest van die dingen, maar met een explosieve merrie als Esprit wilde ze liever het zekere voor het onzekere nemen en droeg ze hem toch maar. Toen ze alles op en aan had pakte ze de merrie weer bij de teugels en leidde haar richting de uitgang van het erf, welke direct naar het bos leidde. Vlak voordat ze Esprit stil wilde zetten om op te stijgen werd ze aangesproken door een meisje en draaide ze zich weer om. Met licht gefronste wenkbrauwen keek ze haar aan, het meisje sprak haar bij haar naam aan maar voor zover zij wist kenden ze elkaar niet. "Eh, ja, dat klopt? En jij bent.. Stephanie?" gokte ze voorzichtig. Ze dacht haar te herkennen als lid van L8 Nites, de studentenvereniging waar onder andere Ty ook bij zat. 

Het oponthoud dat Stephanie gecreëerd had door het meisje aan te spreken vond Kingston duidelijk geen probleem. Hij bekeek de vosmerrie net zo nieuwsgierig als dat Stephanie naar Ayanna keek. Het kwam niet echt als een verrassing dat het echt Ayanna was en het verrast haar ook niet dat zij haar naam ook kende. "Ja, ik ben Stephanie inderdaad," beaamde ze met een vrolijke glimlach om haar lippen. Een zachte duw van Kingston in haar rug liet haar weten dat de ruin klaar was met de merrie bekijken en wilde gaan. Ze grinnikte en draaide zich kort om naar de schimmel. "Ja ja," mompelde ze zachtjes, waarna ze zich weer naar Ayanna omdraaide. Inmiddels had ze al geconstateerd dat Ayanna ook van plan was buiten te gaan rijden, aangezien de bak de andere kant op was. Twijfelend liet ze haar blik over haar heen gaan, zou ze leuk gezelschap zijn? Uiteindelijk zorgde haar nieuwsgierigheid ervoor dat ze toch wel meer van haar wilde weten. Eigenlijk vroeg ze zich vooral af wat Ayanna voor speciaals had dat Ty maanden had weten te binden. "Zullen we samen oprijden?" vroeg ze vervolgens enthousiast terwijl er een blik in haar ogen opkwam die liet weten dat ze geen 'Nee' wilde horen. Natuurlijk zou ze het meisje niet dwingen, maar ze stond erop dat ze haar zou leren kennen. Ze pakte de zwart leren teugels van Kingston vast en draaide hem weer om terwijl ze zelf naar de goede kant toe liep. Ze pakte de teugels in één hand en greep met het andere zijn zadel vast. In een soepele beweging werkte ze zichzelf in het zadel. Het paard was groot voor haar, maar ze hield nou eenmaal meer van paarden dan van pony's. Op een paard voelde ze zich statiger en ze hield daarnaast ook niet van de eigenwijsheid van sommige pony's. Ze was zelf eigenwijs en dat botste dan vaak. In het zadel draaide ze haar bovenlichaam om, om te kijken of Ayanna ook al zat. "Dus.." begon ze terwijl ze Ayanna nog steeds aankeek, "Je zit nu op de universiteit, of niet?" na die vraag gesteld te hebben ging ze weer recht in het zadel zitten. De wind waaide hard en ze was blij dat ze haar lange blonde haren in een staart had gedaan. Kingston zijn witte manen bewogen ook vrolijk mee met de wind. Wachtend op of Ayanna mee zou komen of niet, speelde ze met haar in handschoentjes gehulde handen met Kingston zijn manen.

Haar blik gleed even nieuwsgierig over het meisje en de schimmel die naast haar stond. Ze kon zich niet herinneren dat ze haar hier vaker had gezien, maar het zag er niet naar uit dat ze niet kon rijden. Of het moest zo'n type zijn wat een complete outfit aanschafte om ermee te pronken en vervolgens nog geen behoorlijk rondje op een paard kon rijden, maar zo schatte ze haar niet in. Het meisje bevestigde dat ze inderdaad Stephanie was, en een opgeluchte glimlach vormde zich rond haar lippen. Ze grinnikte even om de schimmel, die had er duidelijk even veel zin in als Esprit. De merrie stond opvallend rustig te wachten, maar ze had zomaar het idee dat ze straks een uitbarsting kon verwachten als ze zo in het bos waren. "Is goed, gezellig," reageerde ze opgewekt op het voorstel van Stephanie om samen te gaan rijden. Wellicht dat Esprit met een ander paard erbij wat rustiger zou zijn. Af en toe was het net een tijdbom, explosief maar vreselijk onvoorspelbaar. "Je gaat je gedragen dame, of ik zorg er persoonlijk voor dat er frikandel van je wordt gemaakt," waarschuwde ze de merrie grinnikend terwijl ze haar nog eens aansingelde en een verdwaalde strohalm uit de lange manen plukte. Vervolgens besteeg ze het paard met een soepele beweging. Zodra Esprit gewicht op haar rug voelde kwam ze in beweging, maar naast Stephanie zette ze het paard weer stil. "Ik dacht dat ik iets had gezegd over je gedragen?" mompelde ze tegen de merrie terwijl ze iets ging verzitten en haar teugels op maat nam. Kort gleed haar hand over de gespierde hals toen de merrie uiteindelijk volledig stilstond. "Ja, klopt. En jij nog op Monica High, toch?" Ze had Stephanie nog nooit op de universiteit gezien, dus ging ze er maar vanuit dat ze nog naar high school ging. Esprit werd ongeduldig en schraapte even met haar hoef, waarna ze de merrie met een lichte aansporing van haar kuiten over liet gaan in een ontspannen stap. Meer had het paard niet nodig, ze was vrij gevoelig en luisterde perfect naar de meest lichte hulpen. "Fijn zo meisje," mompelde ze glimlachend. Vervolgens richtte ze zich weer tot Stephanie. "Rij je vaker? Ik heb je nog nooit gezien hier," sprak ze nieuwsgierig tegen haar, terwijl ze het terrein af reden en het bos betraden. 

Tevreden knikte ze, mooi, samen rijden was altijd een stuk gezelliger dan alleen. Daarnaast was het ook nog eens een stuk veiliger. Een korte lach verliet haar mond na het horen van de waarschuwing aan de vosmerrie. Blijkbaar was de merrie niet altijd even braaf. Kingston daarentegen deed haast nooit een stap verkeerd, maar was een betrouwbaar paard waar je heerlijk mee kon werken. Enthousiasme en spirit had het dier gelukkig wel genoeg, hij was gewoon makkelijk in de hand te houden. Inmiddels had Ayanna ook in het zadel plaatsgenomen en parkeerde ze haar paard naast Kingston die het allemaal wel prima vond. Bevestigend knikte ze, "Ja, laatste jaar!" Ze wist nog niet of ze het fijn vond dat dit haar laatste jaar was, eigenlijk vond ze de High School wel prima. De merrie ging lopen, maar Kingston bleef braaf staan, wachtend op een aansporing. Een lichte druk was genoeg om Kingston te laten lopen. De teugels lagen losjes rond Kingston zijn nek, maar ze pakte ze op toen ze het bos betraden. "Ja, ik rij hier redelijk vaak. Eigenlijk zodra ik de tijd heb, al is dat de laatste tijd een stuk minder. Een social life onderhouden en andere verplichtingen zorgen ervoor dat ik minder tijd heb." antwoordde ze waarna ze een zucht slaakte. "Het is allemaal heel erg leuk om altijd zo druk te zijn met school, uitgaan, L8 Nites en alles, maar soms word ik er ook wel moe van. Je kent het wel, toch?" Ze wierp een vragende blik opzij naar Ayanna. Kingston stapte ondertussen vrolijk door. Hoewel je heerlijk met hem aan de bak kon, genoot hij net zo hard van een ontspannen buitenritje. "Tijdens het rijden kan ik alles even laten gaan," ging ze vervolgens verder, "even alle boy en girlfriend troubles vergeten." eindigde ze tenslotte met een glimlach. Ze praatte graag en gaf ook gewoon allerlei informatie weg aan semi vreemden, maar het maakte haar niets uit. Ze gooide liever alles eruit dan dat ze alles opkropte vanbinnen en dan op een gegeven moment zou ontploffen. Ze was liever overdreven open, dan een tikkende tijdbom. Misschien vond Ayanna het irritant dat ze veel praatte, maar dat zou ze dan maar moeten zeggen. Nieuwsgierig keek ze naar de brunette. Het was een knap meisje en ze snapte dat Ty iets in haar gezien had, maar toch vond ze het niet het meisje waar ze Ty aan zou koppelen. Qua karakter wist ze niet hoe ze was, ze had het idee dat het altijd een redelijk verlegen meisje was geweest, maar nu kwam dat niet echt zo over.