Kamer van Kiara & Yasmine

Het verkreukelde briefje kraakte lichtjes in haar handen toen ze er zacht in kneep. Er stonden een aantal letters op gedrukt, en op het laatst een paar cijfers. Die moesten haar naar haar kamer verwijzen. Nou ja, háár kamer. Ze deelde hem met iemand anders, en wie wist ze niet precies. Even glimlachte ze, ergens was ze wel blij dat ze nu van haar tijdelijke kamer af was. Niet dat het zo erg was geweest, maar nu had ze tenminste een echt kamer. En ze kon nu ook nog iemand anders ontmoeten. Hopelijk kon ze het goed met diegene vinden, want ze had geen zin in rellen. Al helemaal niet als je hem of haar elke dag minstens één keer ziet. Yasmine schudde even haar hoofd en met haar vingers streek ze een donkere lok achter haar oor, waarnaar ze haar ogen nieuwsgierig over de gang liet dwalen. Waar moest ze nou precies zijn? Was het al op deze gang of nog eentje verder? Ze zuchtte even hoorbaar en keek weer op het briefje dat in haar handen rustten. 24 Er verscheen weer een glimlachje op haar lippen, hier moest ze dus wel zijn. Met grote stappen liep ze verder, totdat ze een deur tegenkwam waar een bordje ophing dat hetzelfde als op haar blaadje aanduidde. Yasmine legde haar hand voorzichtig op de klink om erachter te komen of de deur op slot was of niet, en tot haar grote verbazing was hij dat niet. Eigenlijk had het niet zoveel uitgemaakt aangezien ze anders toch de sleutel van de balie had gekregen. Na kort gezucht te hebben deed ze de deur open en keek de kamer rond. Er stonden twee bedden. En ze keus willekeurig een bed uit en ging er op zitten. Haar spullen die ze in een weekendtas om haar schouder had geslagen, liet ze afzakken en schoof ze onder haar bed. Die zou ze later wel uitzoeken. Eerst wilde ze wel weten wie haar nieuwe kamergenoot zou zijn..
Na een minuut vond ze het wel te stil worden naar haar zin en ze legde haar hoofd op het hoofdkussen en ging met schoenen en al op het bed liggen. Starend naar het witte vlakke plafon. Ze sloot voor een moment haar ogen en meteen doken er enkele beelden in haar op. Het eerste was haar moeder, en ze had tot nu toe nog maar weinig kunnen veranderen aan de zaak. Ze wilde nu echt heel graag haar vader spreken, al wist ze dat hij daar misschien anders over dacht. Ergens wilde ze gewoon bij haar vader zijn, misschien was dat vroeger anders geweest, maar nu wilde ze hem ook gewoon steunen. Misschien dat hij dan ook weer helderder kon denken. Ze zuchtte even, haar ogen opende ze weer. Ze wilde haar moeder terug, en dan ook niet de vrouw die ze voorheen gezien had. Maar háár moeder, de vrouw van een aantal jaar geleden..
Met een zucht kwam Yasmine overeind, hiermee de gedachtes onderdrukkend. Haar haar hing voor een deel voor haar ogen en ze streek het geïrriteerd weg, om vervolgens haar blik wat neutraal op haar All Stars te richten.

[&Kiara]