Basketballen

Zuchtend strikte Sammy haar veters. Hopelijk zou wat sport haar goed doen.
Sammy pakte haar tas en gooide die op het bankje neer bij het veldje, daarna liep ze trimmend op haar plek om warm te worden. Na een goeie warming-up pakte Sammy een basketbal uit haar tas en begon ze een beetje speels te dribbelen.
Achja, erg goed in basketbal was ze niet. Het feit dat ze een sport móest kiezen, dat was de reden. Maar dat vond ze niet erg. Muziek en beeldend kunst ofzo was meer haar ding, maar dat boeide niet zo erg. Sammy dribbelde langzaam naar de basket. Even bleef ze hangen om de afstand vlug te kunnen overzien en berekenen, daarna gooide ze de bal in de basket. Mis. Precies wat ze had verwacht. Zuchtend stuiterde ze de bal weg en ging ze zitten op het bankje, waarna ze haar flesje water pakte en een slok ervan nam. Zou ze nog veel vrienden hier maken? Weer een zucht verliet haar mond. Een zucht van angst dit keer. Lafaard, beet ze haarzelf toe terwijl ze de flessendop tussen haar vingers liet tollen.

Ze had het strand verlaten nadat ze zichzelf over had gehaalt toch naar school te gaan. Ze was zo jong vergeleken met de rest van de kinderen hier en klein, vergeleken met haar leeftijds genoten was ze al best klein. In de verte was het geluid van dribbelen hoorbaar en bijna uit zichzelf liep ze er op af. Ze stond meteen stil toen ze een meisje opmerkte die uit een vlesje water zat te drinken. Waarom liep ze dan ook op dat geluid af als ze geen mensen wou ontmoeten? Ze had het meisje nu al recht aangekeken dus voelde ze zich lichtelijk gedwongen om een gesprek te beginnen.
Rustig liep Shikara op het meisje af ,,Hoi." zei ze rustig en ze glimlachte lichtjes, het meisje leek even veel problemen te hebben met vreinden maken als zij en daarom voelde Shika zich beter op haar gemak. ,,Mijn naam is Shikara Ichihiki." stelde ze zich voor en ze stak haar hand uit.

Sammy zat nog dieper verdronken in haar gedachtens. Waarschijnlijk tolde haar hoofd nog sneller dan de flessendop. Ineens schrok ze op uit haar gedachtens en werd ze met een slinger weer terug in de realiteit gehaald toen een zoete meisjesstem tegen haar begon te spreken. Sammy glimlachtte terwijl ze het meisje bekeek. Ze was duidelijk aziatisch of chinees. Direct voelde Sammy zich minderwaardig, maar ze gaf niet toe. 'Hey' Zei ze vrolijk en probeerde ook te glimlachen.
Sammy schudde haar hand terwijl ze grijnsde. 'Ik ben Sammy.' Gaf ze als antwoord en klopte naast haar op het bankje als gebaar dat ze mocht zitten. 'Waar kom je vandaan?' Flapte ze er ineens uit. Sammy doe normaal! Haar geweten praatte haar direct al een schuldgevoel aan, maar ze was gewoon nieuwsgierig.

'Hey' zei het meisje vrolijk en ze probeerde te glimlachen, ze schudde Shikara's hand en grijnsde. Shikara glimlachte breed terug. 'Ik ben Sammy.' gaf het meisje antwoord en ze kopte naast zich op het bankje, Shikara ging voorzichtig naast haar zitten. 'Waar kom je vandaan?' vroeg Sammy, ze leek er duidelijk meteen spijtvan te hebben, maar Shikara vond het een hele normale vraag ,,Ik kom van Japan..." antwoorde ze eerlijk ,,En jij?" vroeg ze nu nieuwsgierig terug ,,Kom jij hier vandaan of van ergens anders?" normaal had Shikara dit niet durven te vragen, maar ze voelde zich meer op haar gemak bij Sammy dan bij anderen. Misschien konden ze zelfs vrienden worden, al was dt best wennen want dan zou Sammy haar eerste vriendin zijn hier in nederland, al was ze hier al ongeveer twee jaar.

Sammy glimlachtte even. Toen Shikara zei dat ze uit Japan kwam schrok ze, maar werd ze tegelijkertijd verbaasd. 'Wow.. dat is echt.. Te gek.. Maar mis je het daar niet?' Vroeg Sammy. Het zal vast geen pretje zijn zo'n grote reis te moeten hebben gemaakt, dacht ze in haarzelf en keek het veldje rond dat er verlaten bij lag. 'Ik kom uit Michigan, het is een eind weg van Monica.. ' Zei Sammy. De woorden 'thuis' galmden door haar gedachtens heen. Ze schudde verward haar hoofd.
'Hoelang woon je hier al?' Vroeg Sammy vervolgens. Haar nieuwsgierigheid borrelde op.


-inpiratie, where did you go? x[-

'Wow.. Dat is echt..' begon Sammy, Shikara keek haar even vragend aan 'Te gek..' ging Sammy verder 'Maar mis je het daar niet?' Shikara trok haar schouders op ,,Ik mis veel van de winkels die daar waren en de kleine stukken natuurlijke omgeving." zei ze twijvelend ,,En natuurlijk het eten." voegde ze toe ,,Maar verder heb ik alles wat echt belangrijk was met me mee genomen."
'Hoelang woon je hier al?' vroeg Sammy nieuwsgierig ,,Ongeveer 2 jaar." antwoorde Shikara met een glimlach ,,Het was eerst erg moeilijk om de taal te leren, maar ik kan het nu eindelijk goed spreken."

[Mijn inspiratie is ook weggelopen...]

Met zijn handen in zijn zakken slenterde Matt rond bij de buitenterreinen van Monica High, opweg naar de gymzalen om te kijken of er daar een basketballtraining werd gegeven. Hij had nog steeds geen sport gekozen en hoewel hij behoorlijk sportief was, sprak geen van deze sporten hem aan. Voetbal vond hij te saai, rugby te ruig, vollybal had hij nooit leuk gevonden en ijshockey.. Ijshockey was ruig, maar in tegendeel tot andere ruige sporten vond hij dit wél leuk. Het was hem gelukt van het amateuristische 'ijshockey met je vrienden op het kanaal' naar het ijshockey op zijn vorige school te komen, maar waarom zou hij verder met die sport wilde gaan..?
Zijn gedachtestromingen gingen door terwijl hij de deuren van de zaal opende. De hele ruimte deed hem eigenlijk meer aan het gala denken dan aan een zaal waar ze basketbal en cheerleading uitoefenden, maar dat deerde hem op dit moment niets. Hij had daarnet nog het doordringende geluid van het gestuiter van een basketbal gehoord, maar het was nu stil geweest. Toen hij zijn ogen zoekend door de ruimte liet gaan merkte hij twee meisjes op, die druk met elkaar in gesprek waren. Hij ging maar op de tribune zitten en leunde wat voorover, terwijl hij met zijn handen over zijn gezicht wreef. En nu maar wachten totdat er een paar mensen zouden basketballen, zodat hij zou kunnen weten of hij deze sport helemaal afkeurde of dat het nog een kans verdiende.

Toen Shikara de deur open hoorde gaan keek ze er meteen heen, er kwam een jongen binnen wandelen en ze voelde zich direct minder op haar gemak, het gevoel dat ze altijd had als ze nieuwe mensen ontmoette, al was dat gevoel bij Sammy een stuk minder erg geweest. Shikara volgde de jongen met haar ogen tot hij ging zitten en keek toen weer naar Sammy. ,,Was jij degene die net aan het basketballen was?" vroeg ze met een lichte glimlach, ze was hier heen gelopen toen ze gedribbel had gehoord, maar dat was al gestopt toen ze de zaal binnen was gekomen. Op dat moment was alleen Sammy er, dus eigenlijk was het een best domme vraag. Waarschijnlijk was die jongen hier nu ook om te basketballen... Zelf was Shikara niet goed in sporten, behalve vecht sporten, dus als die twee zouden gaan basketballen zou ze niet goed mee kunnen doen.

Sammy volgde Shikara's blik en zag ook de jongen. Afvragend wie hij was dacht Sammy na. Ze had hem hier nog nooit eerder gezien, laat staan op school zien lopen.
'Dat klopt' Glimlachtte ze en keek weer naar Shikara. 'Speel je soms ook?' Grijnsde ze en pakte haar bal die naast haar lag terwijl ze opstond. Met z'n tweeën spelen was altijd beter dan in je eentje, dacht Sammy terwijl ze het veld langzaam op liep. Ze peinsde. Was dit wel goed? Ze wou niet stoer gaan doen. Ach tuurlijk niet, dacht Sammy, gewoon spelen kan geen kwaad, ik ben hier immers om te spelen. Sammy dribbelde rustig met de bal tot halverwege de zaal, waar ze de bal naar Shikara toespeelde met een grijns.



-Inspi-loos >;[-

'Dat klopt' zei Sammy met een glimlach 'Speel je soms ook?' Shikara keek haar even aan ,,Ik..." ze dacht even na ,,Ik ben er niet zo goed in, maar ik zal mijn best doen." vervolgde ze met een grijns. Sammy dribbelde met de bal tot halverwegen de zaal en ondertussen stond Shikara ook op van de bank en liep iets langzamer naar een plek in de zaal. Sammy speelde haar de bal toe en tot haar eigen verbazing ving Shikara de bal en begon ze voorzichtig rond te dribbelen voor ze onzeker een worp op de basket deed. Mis! Ze zuchtte even diep, maar volgde de bal met haar ogen, die kwam ergens dicht bij Sammy terecht.

[Ik ook... D: ]

Hij vouwde zijn handen losjes in elkaar en staarde er afwezig naar, zijn tas had hij naast zich neer gezet terwijl hij opmerkte dat de bankjes niet echt confortabel waren. Ach, hij was thuis misschien wel luxe gewend.. echt verwend was hij niet. Verre van zelfs, omdat hij graag zelf voor zijn spullen of kunsten wilde werken.
Zijn blik ging verbaasd naar voren toen hij gestuiter van een basketbal hoorde of het rennen van lichte mensen. Een brede grijns verscheen op zijn gezicht toen hij zag dat het de meisjes van net waren die waren gaan spelen, wat hij niet verwacht had. Hij had ze qua schoonheid namelijk meer als cheerleaders ingeschat. Matt was verbaasd over het feit dat er zoveel mooie -onbereikbare- meisjes hier op school rondliepen, was het een school voor mooie mensen? In dat geval wist hij dat hij er niet thuishoorde, niet tussen al die knappe koppen die vol zelfvertrouwen rondliepen.
"Mag ik mee spelen?" vroeg hij plotseling, nadat hij opgestaan was. Het was totaal niet iets voor hem om te doen maar de beste manier om erachter te komen of hij de sport wel leuk vond was om het zelf te spelen. Een twijfelachtige glimlach verscheen er op zijn gezicht waardoor de meisjes hopelijk ja zouden zeggen, hoewel hij het wel begreep wanneer ze dat niet deden.

Toen Shikara weer de bal naar Sammy speelde, pakte ze hem en probeerde te scoren. En hij was mis. 'Fuck..' mompelde Sammy terwijl ze de bal weer naar Shikara speelde, al grijnzend.
Ineens vroeg de jongen die binnen was gelopen of hij mee mocht doen. Sammy grijnsde en glimlachtte daarna. 'Tuurlijk.' Zei ze terwijl ze een rondje rende. Als ze eenmaal basketbalde voelde het alsof haar adrenaline begon te branden in haar aderen, waardoor ze wel móest bewegen en spelen. Automatisch trokken haar mondhoeken omhoog terwijl ze rustig terug naar de basket liep.
Sammy wachtte tot Shikara weer zou proberen te scoren, wat vast hopelijk wel zou lukken.

-Inspi where did you go X_X-

Sammy miste ook, dat maakte Shikara minder onzeker, zelfs iemand die goed was miste af en toe. Sammy speelde de bal weer naar Shikara en die begon er een stukje mee rond te dribbellen. 'Mag ik mee spelen?' vroeg de jongen plotseling, Shikara keek hem even aan, maar voor ze iets kon zeggen gaf Sammy al antwoord 'Tuurlijk.' Shikara werd er lichtjes zenuwachtig van, maar dribbelde nog een paar rondjes, waarna ze de bal richting de basket worp, weer mis! Shikara zuchtte diep en wachtte weer tot Sammy of de jongen de bal zouden pakken. Ze vond het leuk om zoiets gewoon samen te doen, maar ze zou het minder leuk vinden als het echt een wedstrijd zou zijn. Eigenlijk waren wedstrijden helemaal niets voor haar. Als je won dan voelde de verliezers zich rot, maar als andere dankzij jouw verloren voelde die zich weer rot. Anderen hadden vaak gezegt dat Shikara niet alleen rekening met anderen hoefde te houden, maar zo was ze nou eenmaal.

De meisjes reageerden anders dan hij had verwacht, waardoor hij een moment uit verbazing stil bleef staan. Toen beide een worp op de basket hadden gedaan en de bal zijn kant op stuiterde zette hij een stap naar voren om het ding op te pakken, om er vervolgens een paar keer rustig mee te stuiteren. Het was vreemd om een basketbal op te pakken na al die jaren, hij was het compleet ontvreemd. Toen hij dichterbij de basket kwam zakte hij lichtjes door zijn knieën om de bal vervolgens in een ruime boog in de basket te werpen. De bal stuiterde een paar keer op de ring maar viel uiteindelijk door het netje naar beneden, wat hem verbaasde. Hij ging even kort met zijn hand door zijn haren, liet de bal na een keer stuiteren weer in zijn handen belanden en gaf deze door aan Sammy, een kleine glimlach op zijn gezicht getekend. Matt had geen flauw idee hoe hij de bal in het net wist te krijgen maar was blij dat het hem na al die jaren in één keer gelukt was, en keek afwachtend naar Sammy.

Sammy grijnsde terwijl de bal naar haar toe stuiterde. Automatisch pakte Sammy de bal en begon ze wat te dribbelen. 'Na al die jaren maakt een jongen mij in..' zei ze met een quasi- neppe pruillip. Daarna stuiterde ze naar de basket en probeerde ze hem erin te mikken. Tevergeefs, want hij stuiterde er weer naast. Verslagen vloekte Sammy zachtjes in haarzelf terwijl ze de bal weer pakte, en nog een poging deed. De bal rolde gevaarlijk om zijn as op het randje, maar viel daarna uiteindelijk toch door het net. Sammy glimlachtte opgelucht terwijl ze de bal opving en terug dribbelde. Daarna speelde ze hem naar Shikara in de hoop dat zei ook zou gaan scoren.
Sammy wachtte af totdat Shikara een poging zou doen, nog steeds met gekruistte vingers.

Het verbaasde Shikara niet dat de jongen meteen raakte, waarschijnlijk was hij al gewoon heel goed. Maar ze was wel jaloers op hem, want zij zelf kon de basket bijna nooit raken. Hij speelde de bal door naar Sammy, die schoot op de korf maar miste. Daarna probeerde ze het nog een keer en raakte ze wel. Shikara keek naar de grond, maar werd uit haar gedachtes gehaalt toen ze de bal aangespeeld kreeg. Ze kon hem nog net op vangen en dribbelde wat dichter bij de basket, waar ze een sprong maakte en de bal in de korf probeerde te gooien zoals ze de basketballers op tv altijd had zien doen. De bal stuiterde een paar keer op de ring maar viel er uiteindelijk toch naast. Ze zuchtte diep, raapte de basketbal van de grond en worp deze richting de jongen.

"Inmaken? Ik had gewoon geluk." zei Matt lachend, toen het niet-aziatische meisje zei dat ze na al die jaren ingemaakt werd door een jongen. Even later wist ook zij de bal door het net te gooien, waar Matt als reactie op begon te klappen. Zou dit meisje op basketbal zitten? Het zag er wel uit alsof ze op die sport zat, aangezien haar techniek en haar behendigheid een stuk beter was dan de zijne. Hierna keek hij naar het andere meisje die de bal toegespeeld kreeg, de bal mikte op de basket maar mistte. "Volgende keer beter.." zei hij op een vriendelijke toon tegen haar, waarna hij de bal toegespeeld kreeg. Het was anders om zomaar op andere af te stappen, om met hen te praten uit het niets, waardoor het voor hem een beetje vreemd aanvoelde. Toch liet hij niets merken van zijn verlegen innerlijk door een bescheiden glimlach op zijn gezicht te houden, en toen hij de bal richting de basket gooide was hij flink mis. "Aww, crap." grijnsde hij, waarna hij even naar beide meisjes keek. Hij was benieuwd of het aziatische meisje net zo goed in basketbal zou zijn dan het andere meisje, misschien had ze gewoon haar dag niet..? "Matt trouwens." stelde hij zich voor, waarna hij zijn shirt met een simpele beweging weer goed deed.