Vamos a Bailar!

Hij lachte even met haar mee, en daardoor voelde ze zich erg ontspannen en relaxed: de jongen was ook op zijn gemak bij haar en dat vond ze leuk. Toen zijn volgende woorden kwamen, namelijk die over een stempel op zijn hart met haar naam erop, hapte ze even naar adem. Ze voelde hoe de jongen met zijn vinger over haar hals streek en er een kusje in drukte. "Voor altijd gereserveerd, want ik blijf bij je, liefje, no matter what.", De jongen trok een pruillip toen ze van hem afkroop, welke ze negeerde aangezien ze zelf veel moeite had gehad om nog maar van de jongen af te blijven voor nu. Ze luisterde naar zijn wegbeschrijving en knikte toen even glimlachend. "Perfect", mompelde ze even en keek nogmaals naar de mensen toen die naar hen keken. "Ja, ik geloof ook wel dat ze wat bijgeleerd hebben. Wij zijn nu eenmaal goed in..", mompelde ze even, maar wist niet hoe ze haar woorden moest kiezen op het einde. Ze beet kort op haar lip, fronste terwijl ze nadacht en glimlachte toen naar Niels. "Elkaar liefhebben.", grijnsde ze en gaf hem snel een kusje op zijn lippen toen hij dat deed, en boog lichtjes voorover om de kus iétsje langer te laten duren; Sophia glimlachte en stapte uit de auto, keek even naar de mensen en sloeg kort haar ogen neer toen ze terugkeken. Ze wandelde snel naar Niels toe met alles wat ze bij zich had en liet haar hand in de zijne glijden. Het was dus gewoon de parking af, oversteken en links. Geweldig, vlakbij, dus. Ze streek met haar duim over zijn handpalm en glimlachte kort naar de jongen terwijl ze begon te wandelen, en ze meende Bar Copa van ver al te kunnen zien. "Is het daar?", vroeg ze terwijl ze de hand die in de zijne lag wat omhoog bracht om naar de bar te wijzen, samen met zijn hand. Ze keek glimlachend naar de jongen en ging wat tegen hem aanlopen, om de warmte die ze daarnet ervoeren terug op te laten leven en deze keer bij te houden.
[Niels&Me]

Niel glimlachte even om haar woorrden en keek een tijdje voor zich uit. Uiteindelijk stond het meisje da hij lief had weer naast zich en voelde hij haar hand algauw in de zijne vallen. Met een glimlach keek de jongen haar aan en streek een met zijn vrije hand door zijn donkere haren en wandelde haar algauw met haar mee zijn blik nog steeds op haar gericht. Zachtjes voelde hij haar duim over zijn hand gaan wat hem echter een warm gevoel gaf. De jongen voelde zijn hand naar bovengaan waardoor hij even de richting volgdewaar hun handen naar toe wezen. De roze letters waren inderdaad al heel goed zichtbaar waardoor hij even knikte naar haar. 'Jep, daar is het.' Sophia kwam dichter tegen hem aanlopen en daardoor legde hij zijn arm om haar heen en drukte een kus op haar wang. De jongen wandelde rustig met haar verder, ze moesten niet gaan aanschuiven in die meters lange rij om binnen te raken. 'We moeten trouwens niet aanschuiven ofzo. Ik heb geregeld dat wij twee gewoon binnen kunnen. Want anders staan we hier vannacht nog.' Grijnsde hij eventjes naar haar en trok haar ietsdichter tegen zich aan. Uiteindelijk waren ze al rij dicht bij en werd de rij al meteen zichtbaar. Kort liet hij zijn ogen gaan langs de mensen die in de rij stonden. Allemaal vriendengroepjes, en enkele koppels ook, zelfs enkele mensen die nog alleen stonden. Even voelde hij een blik in zijn rugprikken waardoor hij kort iemand zag staan die hem vaag bekend voorkwam. Maar hij kon het gezicht niet meer plaatsen, daarom keek hij Sophia weer aan en drukte een zachte kus op haar wang. 'Dus het is aan jou de keuze, wil je in de rij staan of gaan we gewoon zo naar binnen?' Grijnsde hij naar haar en keek dan weer kalmpjes voor zich uit en ademde even diep in.

Hm, ze had gelijk gehad. Sophia had het juiste gebouw aangewezen, maar zo moeilijk was dat nu ook weer niet, aangezien de roze letters vrij opvallend waren geweest. "Hm, dan is m'n oriëntatie toch wel goed.." mompelde ze glimlachend en sloeg haar arm rond zijn middel toen hij een arm om haar heen sloeg. Verrast keek ze op toen ze zijn volgende woorden hoorde. Huh? Moesten ze niet wachten? Hij regelde wat en ze konden verder? Wie had hij omgekocht? Ze tuurde met haar blik even naar de twee uitsmijters/binnenlaters en probeerde in hun ogen enige schuld door omkoping te vinden, of een herkennende blik als ze Niels zagen. Maar momenteel keken ze nog niet, dus keek ze weer naar Niels. "Ik wil gewoon niet weten hoe je dat gedaan hebt of wat je ervoor hebt gegeven, maar ik ben wel blij dat we meteen door mogen, dus ik kies echt wel die optie. Geen zin in lange rijen, vandaag", glimlachte ze, keek naar de lange rij die ze naderden. Een kusje drukte ze even op zijn wang, terwijl ze dichter bij de ingang kwamen, die donker was, maar de muziek kon je duidelijk horen; en het was haar stijl, de muziek waar het niet moeilijk was om op te bewegen, muziek die je gewoon meenam in je bewegingen en die je kon plezieren op eender welk moment van de dag. Behalve dan de ochtend, maar dat sprak vanzelf.
[Immaaasoorrry ]

Niels grijnsde even. Tja, als je hier mensen kende was het makkelijk om binnen te komen en als je dan nog eens geld had dan kon je overal heel gemakkelijk binnen. Dus, vandaag had hij er maar eens gebruik van genomen, gewoon omdat hij wist dat hij zelf geen zin had om in de rij te staan. Kalmpjes liep hij verder met haar en toen ze bij de twee brede mannen waren keek hij hen kalmpjes aan. Kort knikte ze en lieten hen dan binnen gaan waardoor hij haar met zich mee trok, met het nodige boe geroep van de mensen die nog in de rij stonden. Kalmpjes liep hij verder met haar en voelde hij de muziek al door zijn lichaam gaan. Kalm ging zijn hoofd mee op de beat en keek hij haar met een grijnsje aan. 'Mylady, can I have this dance?' Hij reikte haar de hand en maakte een lichte buiging wat een vrij grappig zicht was natuurlijk. Met een speelse glimlach keek hij haar aan en wachtte tot ze zijn hand zou grijpen en echter mee ging naar de dansvloer, of hem echter meesleurde naar daar. Het duurde een vrij lange tijd voor er nog andere mensen binnen kwamen. Mooi, dan konden deze hem niet uitlachen om zijn buiging en heel die zooi. Uiteindelijk kwam hij weer naar boven en boog hij zachtjes naar zich toe met zijn lichaam om haar een zijdezachte kus op haar lippen te drukken en even tegen haar lippen aan blies. Met een grimas van hier tot achter zijn oren keek hij haar aan, haar al iets verder meetrekkend naar de dansvloer. Toen de wel bekende klanken van Grenade doorklonken ademde hij even diep in. Een lied dat zo veel betekende en sommige stukken pasten bij hun. Alleen zouden ze hetzelfde doen als de andere. Ze zouden bij wijze van spreken beiden een granaat vangen voor elkaar.

De rij, die liepen ze gewoon voorbij, en het gaf haar wel -stiekem- een geweldig gevoel, voor even voelde ze zich belàngrijker dan de rest, en om eerlijk te zijn.. Het deed haar best wel goed toen ze onder luid boe-geroep naar binnen liepen tussen de twee brede mannen door. Ze keek even achter zich, alsof ze verwachtte dat de mannen hen achterna zouden komen, maar schrok even onbewust toen ze bijna tegen Niels aanliep. Ohja, de muziek.. Ze keek naar de jongen en lachte een toen hij een buiging maakte en zijn hand aanreikte. "Offcourse, My Love", sprak ze liefjes naar de jongen en legde haar hand voorzichtig en zachtjes in de zijne, en gaf er een zacht kneepje in. "Silly boy", mompelde ze even toen hij dichter naar haar kwam en ze zijn lippen kort op de hare voelde, maar werkelijk wel lang genoeg om haar even perplex te laten staan. Zijn warme adem streelde haar lippen even en een glimlach verscheen op haar gezicht. Grenade klonk en haar lichaam volgde de beat. Ze zong zachtjes enkele regels van het liedje mee en keek Niels onophoudelijk aan terwijl ze hem tegen hield en hem duidelijk maakte dat ze hier goed stonden. De betekenis van dit liedje kende ze wel, en ze begreep de zanger, alleen dan het feit dat hun liefde even goed werd beantwoord door de ene als door de andere. Ze hóórden gewoon bij elkaar, en zij zou haar leven voor hem geven. En hij voor haar, dat wist ze zeker. Als hij zou sterven, dan kwam ze hem achterna. Zo was het nu eenmaal.

Niels keek haar met een grimas aan toen ze hem de hand reikte. Zachtjes streek hij over haar hand met zijn duim. Ze maakte hem duidelijk dat ze hier goed stonden dus zijn lichaam begon mee te gaan op de beat. Uiteindelijk legde hij zijn hand en even op haar heupen en trok haar toch wat meer met zich mee zodat ze de doorgang niet versperde. Met een glimlachje liet hij zijn handen op haar heupen liggen, al kon ze nog perfect gaan bewegen. 'Throw my hand on a blade for ya. I’d jump in front of a train for ya. You know I'd do anything for ya. Oh, oh, I would go through all this pain, Take a bullet straight through my brain, Yes, I would die for ya baby; But you won't do the same.' Zong hij zachtjes meer waarna hij uiteindelijk haar los liet en zijn lichaam gewoon liet meegaan op de muziek. Er was een glans in zijn ogen verschene en deze zou nog niet gauw vertrekken daar was hij wel zeker van op dit moment. Kort keek hij even rond maar zag voor nu nog niemand bekend, maar het was nog best vroeg dus de bekende mensen zouden nog wel gaan komen daar was hij zeker van. Uiteindelijk het volgende liedje was echter een iets sneller. Like a G6, een vrij goeie plaat om gewoon helemaal op los te gaan, al had hij liever een ander liedje gehad maar ja, hij was niet de dj. Niels keek haar weer aan en boog lichtjes naar haar toe waarna hij haar een zachte kus op haar voorhoofd drukte om daarna even langs haar nek te gaan met zijn hand. 'So ma baby can dance?' Grijnsde hij even vrolijk naar haar toe.

Zijn handen voelde ze zachtjes op zijn heupen eens ze stil stonden en zachtjes begon ze mee te dansen op het ritme van de muziek. Nog voor iemand haar aan kon stoten, voelde ze hoe de jongen haar wat meer met zich mee trok en ze volgde automatisch terwijl ze lief naar hem glimlachte. Ze genoot nog steeds van zijn aanrakingen en ging voor enkele seconden dichter tegen hem aan dansen. Hij zong het liedje zachtjes mee, en fronste even toen ze het begin van zijn laatste zin hoorde. "Niet waar", mompelde ze luid genoeg tegen hem, en smoorde zijn mond bruusk door haar lippen stevig op de zijne te drukken, die enkele seconden vast te houden en dan hem weer los te laten. "I'd do the same, and more", opperde ze koppig en toen hij haar losliet, deed ze hetzelfde en begon sneller te dansen toen het volgende liedje begon, een waarvan ze de beat meteen goed voelde. "Bet I can", grijnsde ze even en sloeg haar armen losjes om hem heen, om dicht tegen de jongen aan te gaan dansen en zich tegen zijn lichaam aan te drukken, al dansend. Ze kuste hem zachtjes op zijn lippen en streelde over zijn schouder, terwijl ze grijnzend met haar heupen wiegde en hem mee wat rond draaide, zodat ze niet op één plek bleven staan. Ze kon wel meer dansen, beter dansen, maar ze was niet zo'n meisje dat alle aandacht zou gaan trekken door enkele moves te maken.

[Sorry =(]

De jongen fronste even maar keek haar vervolgens met een glimlachje aan en schudde zachtjes zijn hoofd. 'Tuurlijk zou je hetzelfde doen, ik weet het wel hoor. Maar dat meer zie ik op de een of...' Hij kon zijn zin niet afmaken omdat ze haar lippen op de zijne drukte. Door dat hij haar had losgelaten was zij sneller gaan dansen en eigenlijk vond hij haar gewoon mega sexy als ze danste. Hm, nog iets waarmee ze hem kon verleiden. Zachtjes voelde hij zijn armen al gauw om zich heen en voelde dat ze dichter tegen hem aankwam dansen. Kort grijnsde hij om haar woorden en voelde vervolgens zijn lippen weer op de zijne en voor een korte tijd legde hij zijn hand op haar wang en voelde hoe ze heel zachtjes met haar heupen bewoog waardoor hij bijna automatisch begon mee te doen. Tuurlijk kon hij beter, maar hij had geen zin op dit moment. Plus hij wou haar niet echt lossen om gewoon zijn dans moves te showen aan de rest van de aanwezige mensen hier. Met de hand die op haar heup lag trok hij haar iets dichter tegen zich toe om vervolgens haar een zachte kus in de nek te drukken. Kort keek hij even recht in de ogen van een bekend meisje, heel bekend zelfs. Het was dat ene meisje van vroeger, maar zij leek hem niet te herkennen dus voor hem was het makkelijker om zich weer op Sophia te focussen. 'We would die for each other ma babey.' Fluisterde hij zachtjes tegen haar nek aan en plaatse daar nog een kleine kus in om haar dan weer recht in de ogen aan te kijken en te glimlachen.

[Moeder weerhield me van te posten. Daarom duurde het zo lang.]

Sophia grijnsde even om het feit dat ze de jongen de mond had kunnen snoeren met een simpele kus, en omdat ze zijn hand op haar wang voelde eens ze weer tegen hem aan danste, en genoot van het bijzijn van de jongen. Ze voelde zijn hand op haar heup en voelde hoe hij haar dichter tegen zich aan trok, waardoor ze even glimlachte en haar hoofd een tikje schuin hield toen hij een kus in haar nek drukte. "Yes we would.", fluisterde ze even, bijna ademloos van zijn woorden, terwijl ze nog een laatste kus in haar nek voelde, om hem dan aan te kijken. De jongen keek haar ook aan, waardoor ze glimlachte en hem een kusje op zijn lippen drukte, en haar hand een seconde in zijn nek legde. Muziek ging verder en voor ze het wist was Like a G6 al gedaan en nam een volgend liedje zijn intrede. Just a dream, van Nelly, maar dan eerder een drum 'n bass versie van de song. Mooi, en goed genoeg om te spelen op dit feestje. Ze grijnsde terwijl ze haar armen om zijn nek sloeg en op haar tippen ging staan om haar hoofd op zijn schouders te leggen en hem even een kusje op zijn oor te geven, waarna ze hem losliet en weer begon te dansen. "Hoe ben ik het mooist? Zo?" - sprak ze terwijl ze één hand in haar linkerzij zette, haar gewicht verplaatste op haar linkerbeen en hem met haar hoofd een tikje schuin aankeek. "Of zo?", grijnsde ze terwijl ze van been en hand en zij wisselde, haar hoofd nu naar de andere kant schuin houdend. Ze moest even lachen en schudde traag haar hoofd, zodat het allemaal een grapje bleek te zijn.
[F-L-U-T]

Toen Just A Dream zijn intrede nam, keek hij weer naar dat meisje dat nu recht naar hem keek waardoor hij kort slikte, door haar armen die ze om zijn nek sloeg werd zijn blik weer naar Sophia getrokken. Zachtjes streek hij langs haar haren en voelde een zachte kus op zijn oor een glimlach omkrulde zijn lippen waardoor hij een kus wou geven op haar voorhoofd maar dat mislukte dus echter wel, aangezien zij hem los liet en weer verder begon te dansen. Toen ze hem de vraag stelde keek hij haar met een fronsje aan, moest hij daar echt uit gaan kiezen? Kort beet hij op zijn onderlip en dacht na. 'Daar kan ik niet op antwoorden liefje. Je bent gewoon mooi van jezelf.' Grijnsde hij even toen hij haar inmiddels al zag lachen. Kort bracht hij zijn hand naar haar wang en drukte zijn lippen zacht op die van haar, maar loste die al meteen weer. Kort keek hij rond en plots voelde hij een harde hand op zijn wang terecht komen. Meteen keek hij recht in de ogen van dat ene meisje. Deze keek hem echter woedend aan. Het was dat ene meisje van vroeger, diegene die hij zwanger had gemaakt en gewoon vrienden wou blijven met hem, aan haar blauwe klederdracht wist hij al meteen dat ze op Pacific zat. 'Wat denk je te doen hier Niels? Meen je het echt, jij samen met haar? Komop, je was beter af met mij dan hoor.' Haar hand stond roodgloeiend op zijn wang. Toen ze sprak over Sophia keek hij haar woedend aan. 'Weet je dan niet meer vroeger? Liefje ik droeg je kind, een echtere verbintenis bestaat niet.' Het meisje voor hem was dronken dat merkte je zo op. Niels handen begonnen te trillen, lang duurde het niet meer hij wist het. Als ze nog verder zou gaan dan zou hij kwaad worden, dan zou hij een aanval krijgen. 'Praat niet zo over haar. Ze is veel meer waard als jij. En er bestaat wel een verbintenis die echter is als dat. Een verbintenis genaamd liefde. Rot gewoon op. Nu, voor er klappen vallen.' Hij sloeg geen meisjes, dat zou hij nooit doen, maar hij wist eenmaal het zo ver was zou hij geen onderscheid meer kunnen maken. Niels taste met zijn hand en vond zo die van Sophia en greep die zacht vast.

Mooi van zichzelf? Achja, liefde maakte Niels blind. De jongen drukte zachtjes zijn lippen op de hare, en net toen ze haar armen om hem heen wilde slaan en hem verder wilde zoenen, werd haar beweging abrupt afgebroken door een furieus meisje, dat hààr Niels sloeg. Had ze er een reden voor? Welke trut sloeg er haar vriendje? Meteen keek ze met een kwade blik naar het blauwgeklede meisje en vormde haar ogen tot spleetjes. Tot ze haar Niels naam hoorde zeggen. Ze kénde Niels? Van waar? Ze beet op haar lip terwijl ze de woorden hoorde en constateerde eerst dat hij een ex van Niels was, en voelde een steekje door haar heen gaan toen ze beweerde dat Niels beter af was met dàt meisje, dan met Sophia. Ze wilde het meisje de mond snoeren, maar haar adem stokte toen ze haar volgende woorden hoorde. Was zij..? Nee, dat kon niet? Van alle meisjes wat zíj wel de laatste die ze zou willen zien. Gewoon omdat de confrontatie haar te zwaar zou vallen, en dat deed het haar nu ook, al liet ze dat helemaal niet zien. Ze beet op haar lip bij de woorden van het meisje, een echtere verbintenis bestaat er niet;waardoor ze opnieuw een steek door haar heen voelde gaan: jaloezie. Dat meisje had een kind van Niels mogen dragen! Zij had het gekregen! Ze voelde zich wat kwaad worden, maar keek naar Niels; die er blijkbaar, op een andere manier dan, erger aan toe was dan zij. Ze zag de woede in zijn ogen, en wist dat er iets kon volgen waardoor hij zich niet zou laten tegenhouden door haar; in een situatie waarin hij haar niet eens zou herkennen. Zijn woorden waren best lief, maar ze maakten haar ongerust: de druppel die de emmer deed overlopen, zou nog zijn dat het meisje zou gaan reageren, dus besloot ze Niels te proberen veilig te stellen toen hij haar hand had gevonden, en hem zachtjes mee begon te trekken. "Kom, we gaan, dat is beter.", mompelde ze zachtjes en tegelijk voorzichtig, terwijl ze zijn hand bleef vasthouden. Ja, ze moesten gaan. Enig ander woord van dat meisje en de boel zou ontploffen. Ze drukte Niels, in een poging hem te kalmeren, een kus op de wang, terwijl ze behoedzaam in zijn hand kneep.

Niels keek nog steeds met een furieuze blik naar het meisje. Hij voelde zijn hart in zijn keel kloppen. Opeens werd hij zachtjes mee getrokken door Sophia, kort knikte hij maar hield het meisje nog steeds in het oog. 'Oh, kijk nu hoe lief. Wat heb je toch weer een lief meisje aan de haak geslagen, ga maar weg. Loop maar weg, dat doe je altijd.' Snauwde het meisje naar hem toe. De korte kus op zijn wang had hem kalm gekregen maar deze woorden schoten weer in een verkeerd keelgat een golf van woede overkwam hem. Hij liet haar hand los en ging op het meisje af dat achteruit deinsde. Woedend keek hij haar aan, alleen vormde er zich tranen in zijn ogen. 'Kun je verdomme het verleden niet laten rusten?' Riep hij kwaad tegen haar. 'Wees blij dat ik je geholpen heb toen, dat ik je niet achter had gelaten met de baby!' Weer die pijnlijke herinneringen. Ze duwde Niels naar achteren en hield zich groot tegenover hem. 'Wow, geholpen. Ja dat heb je inderdaad en door jou werd ik gezien als een moordenaar, want de hele school wist het Niels. Maar ja daar had jij geen last van, want jij was degene die aanbid werd omdat je wat geld had.' Niels keek haar nog steeds kwaad aan, plots voelde hij een tweede klap ditmaal op zijn andere wang. 'Denk je dat ik het leuk vond of zo? Wist ik veel dat school het wist.' Sprak de jongen geïrriteerd tegen haar. 'Weetje, laat het maar gewoon maak haar maar zwanger laat haar maar abortus plegen.' Niels keek kort naar een paar omstanders, deze woorden drongen nog sneller tot hem door. Ze had geen recht omdat te zeggen. Een rode waas verscheen voor zijn ogen en voor hij het wist duwde hij het meisje voor hem hard naar achteren. Meer deed hij niet, hij moest naar buiten. Dat deed de jongen dan ook, niet echt beseffend dat Sophia daar ook nog binnen stond dit alles was even teveel. Hij duwde de deuren open, tot zijn verbazing was de rij van net helemaal verdwenen. Hij leunde tegen een muur aan en staarde voor zich uit. De borst van Niels ging hevig op en neer, stom kind ook. Tranen welde weer op in zijn ogen en ditmaal wisten enkele een weg over zijn wangen te vinden, deze streek hij vlug weg. Waarom nu net haar? Waarom moest hij haar nu tegenkomen hier? Hij voelde een korte steek door zijn hart gaan, zij moest net beginnen over wat er gebeurd was toen hij hier was met Sophia. Het meisje dat zelf ook een abortus had laten plegen en daar nog steeds niet over was.

Het werkte. De jongen kalmeerde en wandelde met haar mee; tenminste, zo begon het toch aan te voelen. Tot het meisje weer wat zei, waardoor Sophia hard op haar tanden beet en onbewust zijn hand iets beter vastnam, tot haar werk voor niets was geweest: de jongen rukte zijn hand zowat uit de hare en voor ze ook maar iets kon zeggen, liep hij weer naar het meisje toe. De woorden en vooral het onderwerp deden haar pijn, terwijl ze probeerde adem te halen en weer naar Niels toe liep. Ze wilde hem vastpakken en hem hier vandaan halen, maar er was iets wat haar tegenhield: de angst dat hij haar opzij zou duwen, dat hij, verblind door woede, haar niet eens zou herkennen. Ze stond als aan de grond genageld toen de woorden vielen, beschuldigingen langs de kant van het meisje. Vreselijk vond ze het, tranen sprongen in haar ogen. Maak haar maar zwanger, laat haar maar abortus plegen. Het meisje haalde veel te veel herinneringen boven, ook bij Sophia. Maar met Niels, had dat kind geluk gehad! Toen de jongen het meisje weer duwde en naar buiten liep, kon ze weer bewegen. Snel liep ze naar het meisje toe, haar met een gekwelde blik aanstarend. "Je weet niet hoeveel geluk jij hebt gehad. Niels blééf bij je om je te helpen. Je wilt niet weten wat het is om alleen te staan op dat moment, in die periode. En over 'laat haar maar abortus plegen', je bent wat te laat. Ik heb een tijd geleden dezelfde beslissing moeten nemen. Niemand hielp me. Wees blij, wees gewoon blij; en get over it. Ik probeer het al een tijdje, ik weet hoe moeilijk het is, maar Niels heeft dit nooit gewild.", sprak ze luid genoeg; al werd iedereen stil, stopte men met dansen en werd de muziek ook stilgezet. Een traan rolde over haar wang en het meisje bleef haar levenloos aanstaren. Sophia slikte de brok in haar keel weg en keek om zich heen, naar de omstanders, die allemaal met open mond aan het staren waren. Ze beet op haar lip - ze was zich niet bewust geweest van de aandacht die ze had- en draaide zich om, om naar buiten te rennen, de deur open te duwen en zoekend rond te kijken. Niels stond tegen de muur aangeleund. Ze keek naar hem, liep naar hem toe met tranen in haar ogen en sloeg haar armen om hem heen. "It's okay, please don't cry; please don't.", klonk het troostend, terwijl ze haar gezicht tegen zijn nek duwde en zachtjes huilde, ze wilde niet dat Niels ongelukkig was, en wilde haar eigen herinneringen weer verdringen. Ze sloot haar ogen en duwde zich dichter tegen hem aan, alsof ze hem niet weer wilde loslaten, alsof ze bang was dat hij haar zou wegduwen of iets dergelijks.

Niels staarde voor zich uit, was die duw die hij haar had gegeven het waard geweest? Toen hij plots voetstappen hoorde keek hij richting de deur en zag daar Sophia in tranen naar hem toe lopen. Haar armen werden om zijn nek gelegd en meteen legde hij zijn armen om haar middel heen. Toen hij haar woorden hoorde reageerde hij er niet op, nee. Zachtjes streek hij over haar rug heen en trok haar stevig tegen zich aan. 'Sorry, ze had er niet over moeten beginnen, ik had me kalm moeten houden. Gaat het met je?' Sprak hij huiverend tegen haar. Voorzichtig tilde hij haar wat op zodat ze nu in zijn armen lag, hij wandelde met haar weg van de Copa om zo naar een klein grasveld te gaan dat niet zo heel ver was de club. Zachtjes zette hij zich neer zodat ze nog steeds op zijn schoot kon zitten. Het meisje had niet zo tegen hem mogen praten en al zeker niet over Sophia en de abortus, dat dit van haar geworden was kon hij niet vatten. Vroeger was ze veel liever, vrolijker gewoon echt iemand die een vriendschap waard was. Zacht streek hij over haar rug. Ook legde hij zijn andere arm weer om haar heen en drukte een korte kus op haar hoofd. Nog steeds rolde er enkele verdwaalde tranen over zijn gezicht. Het was niet toegestaan dat hij huilde, hij was de jongen hier, degene die zich sterk moest houden voor het meisje. Maar dat rot kind van binnen had te veel bij hem losgemaakt. 'Ik laat je niet alleen, of je nu zwanger bent of niet. Ik zal altijd bij je blijven wat er ook gebeuren mag.' Fluisterde hij haar toe. Dat meisje had nooit mogen zeggen dat hij Sooph een abortus zou laten plegen en haar dan gewoon achter liet.

De jongen trok haar tegen zich aan en het meisje aanhoorde zijn woorden; waardoor ze even knikte op zijn vraag, haar schouders tegelijk ophaalde en even zuchtte. "Ik zou me ook niet kalm kunnen houden hebben. Maar ik had je moeten tegenhouden, het spijt me.", fluisterde ze met trillende onderlip tegen de jongen terwijl ze voelde hoe ze zachtjes werd opgetild, en ze even onbewust troost vond bij het feit dat Niels haar droeg. Ze gaf hem enkele troostende kusjes in zijn nek en probeerde niet al te veel aan de woorden van het meisje te denken. Ze concentreerde zich op zijn troostende aanrakingen, en sloot haar ogen kort om de laatste tranen weg te slikken. Hij zou haar niet alleen laten. Nooit niet, no matter what. Ze knikte even en schudde daarna zachtjes haar hoofd. "Ik hoù van je, vergeet dat alsjeblieft niet, liefje, ik twijfel er niet aan dat je bij me blijft. Ik dacht gewoon te veel aan.." Ze slikte even om de woorden 'mijn kind' niet te zeggen, en besloot haar zin niet af te maken. "Ze beseft niet hoeveel.. geluk ze eigenlijk had met je. Geluk dat ik toen, misschien wel had kunnen gebruiken. Niels, ik voelde me gewoon jaloérs op dat meisje.. Ik wilde dat ik hààr was geweest. Ik wil jouw kind dragen, Niels.", mompelde ze en sloeg haar ogen neer, al keek ze hem niet aan. "En als ik het zou mogen dragen, zou ik nooit overwegen om het weg te laten halen." Ze liet hem wat losser, beet op haar lip en keek de jongen twijfelend aan. "Het spijt me dat ik zoiets zeg. Het kan beangstigend klinken ofzo..", mompelde ze erachteraan en fronste even, hem vertwijfeld aankijkend.
[sorry]

'Je had me niet kunnen tegenhouden, dan had ik je alleen maar pijn gedaan.' Sprak ze zachtjes tegen haar en glimlachte waterig naar haar. Nee, ze had het niet kunnen doen, dat zou hij niet toestaan. Hij haatte het om Sophia zo te zien, dat kon hij gewoon niet verdragen, zacht streek hij langs haar wang toen ze haar zin niet durfde af te maken. 'Ik zal het nooit van mijn leven vergeten schat.' Kort liet hij zijn hoofd zakken toen ze sprak dat het meisje geluk had gehad met hem, geluk? Iemand die je zwanger maakte was niet echt geluk te noemen. Maar hij snapte wat ze bedoelde, het ging over het feit van achter laten. 'Je moet je niet jaloers voelen op dat rotmens, je bent veel beter.' Toen ze haar uitleg leek af te maken keek hij haar aan en beet kort op zijn lip. Ze wou zijn kind dragen, hij wou haar ook als moeder voor zijn kind maar al te graag. Ze ging verder en hij luisterde gewoon naar alles wat ze zei, ook de woorden wanneer hij wat losser werd gelaten hoorde hij aan. Uiteindelijk keek hij haar aan en streek nog een keer langs haar wang. 'Het klinkt inderdaad beangstigend.' Biechtte hij eerlijk op en keek haar met een waterige glimlach aan. 'Maar ik kan het niet ontkennen dat ik jou met mijn kind wil zien. Je mag het dragen, zolang het maar niet over enkele dagen of weken is. Ik wil eerst dat je je school afmaakt voor we tot kinderen over gaan. Wachten tot we er klaar voor zijn, tot we een eigen huisje hebben ergens.' Niels drukte een zachte kus op haar voorhoofd en glimlachte dit keer wat breder om meer zekerheid aan zijn woorden te geven. 'Ik begrijp dat je jaloers bent om die reden, maar het hoeft niet. Want je moet weten dat jij de volgende bent die mijn kind zal dragen. Het meisje dat mijn zoon of dochter zou baren, en het meisje waar ik van hou. Voor altijd.' De jongen trok haar iets beter tegen zijn borst aan en plaatste zijn hoofd tegen het hare. 'Wel, nu is onze avond wel een beetje verpest. Maar misschien kunnen jij en ik gewoon hier verder gaan, we hebben wel geen drinken of wat dan ook. Voor muziek kan ik wel zorgen desnoods.' Glimlachte hij liefjes naar haar toe.

"Ik geloof niét dat jij me pijn zou doen, Niels; maar ik moet wel opbiechten dat ik je niet durfde tegenhouden, de tweede keer. Misschien omdat ik bang was dat je me écht pijn zou gedaan hebben, maar dan nog was ik niet bang voor mezelf. Nee, ik was bang dat jíj dan spijt en pijn zou gaan hebben, later. Ik ben niet bang van jou. Ik wil joú gewoon geen pijn doen, liefje." Ze gaf hem kort een aarzelend kusje op zijn wang en sloeg haar ogen ondertussen even neer. Dit was echt even een domper in de avond, gewoon omdat het woord abortus alleen al haar van de wijs kon brengen. Wel ja, zou het ooit beteren? Hij beloofde haar dat hij het nooit zou vergeten dat ze van hem hield, en dat vond ze geweldig.
"I'm not better than her. Vertrouw me, ik ben lang niet zo perfect als jij denkt dat ik ben. Verre van, zelfs.", protesteerde ze, hem met een frons aankijkend. Liefde maakte blind, zag Niels dan niet dat Sophia best wel kon lijken op dat meisje van daarnet? Ze zou hetzelfde doen met haar ex-vriend die weggelopen was, ze zou hem uitschelden en zelfs slaan, dacht ze. Maar ze wist dat ze hoogstwaarschijnlijk gewoon als aan de grond genageld zou staan kijken, en dat de rollen anders zouden liggen. Moest ze hem tegen komen, zou hij haar waarschijnlijk opnieuw gaan aanraken; aangezien hij altijd bleef volhouden dat hij, moest dat 'rotding' er niet geweest zijn, nog altijd bij haar zou gebleven zijn -al was het dan al dan niet voor de seks en de mooie praatjes.
Scary it was. Haar gedachten gingen weer naar Niels eens ze had gesproken over het baren van zíjn kind. Kort beet ze op haar lip en sloeg haar ogen neer, vermoedend dat ze wat verkeerds had gezegd. Dat ze hem nu werkelijk afschrikte. Maar.. Hij wilde ook dat zij de moeder werd van zijn kind? Ze keek op en een aarzelende glimlach speelde om haar lippen. Ze mocht het? Later, maar het mocht? Een zekere glans fonkelde in haar ogen en ze perste haar liefde uit blijdschap op elkaar. "Ik hou ook vreselijk veel van jou.", wist ze enkel uit te brengen en het meisje sloot haar ogen even terwijl ze zijn voorhoofd tegen het hare voelde en zijn warmte kon voelen. Haar buik begon even te kriebelen, waardoor ze gesmoord moest lachen. "Ja, we gaan hier wel verder. We hebben trouwens ook nog andere dingen die gezellig zijn..", grijnsde ze en drukte haar lippen even zachtjes en snel op de zijne, om daarna zijn onderlip zachtjes te kussen.

Niels keek haar aan toen ze vertelde dat ze daarnet bang was geweest. Zacht streek hij over haar haren. Een kusje werd op zijn wang gedrukt maar deze was aarzelend. 'Als het aan mij lag zou ik nooit meer een aanval krijgen, ik ben blij dat je me niet tegenhield. Maar dat meisje kon net zo goed jou geweest zijn, dat weet je toch wel? Ik kan zeggen dat ik je nooit zou pijn doen, als ik bewust er van ben kan ik dat ook niet. Maar daarnet was ik gewoon helemaal van de wereld. Ik wil niet dat dat ooit gebeurt als ik bij je ben. Dus wanneer ik een aanval krijg, loop dan weg, laat me alleen.' Niels zag dat ze haar ogen had neergeslagen en drukte een zachte kus op haar voorhoofd en glimlachte stroef. Toen ze hem tegen sprak fronste hij even en schudde even zijn hoofd. 'In mijn ogen ben je beter als mij, en geloof me je bent beter. Zij aanvaarde mijn hulp, en deed dit, jij aanvaard mijn hulp en we zouden nog altijd samen zijn. Dat weet je.' Kort schoten zijn gedachten naar het meisje, en naar vroeger. Ze waren als vrienden uit elkaar gegaan en nu flikte ze hem dit. Uiteindelijk keek hij op en zag een glans in haar ogen verschijnen en glimlachte even. Zacht streek hij over haar nek en glimlachte even om haar woorden. Mooi, dat was wat hij wou horen, alleen dat. Ze stemde toe dat ze hier verder gingen, maar dat er ook nog andere dingen plezierig konden zijn. Kort werden haar lippen op de zijne gedrukt, daarna begon ze zijn onderlip te kussen en sloot hij even zijn ogen. Hoewel er een cheeky grijns op zijn gezicht verscheen ondertussen. 'Zoals wat?' SPrak hij flirterig tegen haar en drukte enkele kussen in haar nek.

Sophia aanhoorde zijn woorden en fronste even terwijl ze zichzelf in de plaats van het meisje stelde. "Allereerst", mompelde ze nadat ze hem had laten uitspreken, "Zou ik je alleszins niet meteen zo gaan uitdagen en uitschelden zoals dat meisje bij je deed, en ik zou ook nooit echt kwààd op je kunnen worden, Niels. En ten tweede, ik laat je nooit alleen, dat weet jij even goed als ik." Ze fronste even en legde haar hand op zijn schouder, om met haar duim zijn nek te strelen. Zijn volgende woorden begonnen haar misschien zelfs chagrijnig te maken! Ze legde haar wijsvinger op zijn lippen om te voorkomen dat hij nog meer idiote dingen zou zeggen, terwijl ze haar hoofd schudde. "Ik ben helemaal niet beter dan jou, ik kom niet eens in de buurt van jouw goedheid. Je ziet het niet zoals het is, maar als jij het echt zó wil zien, dan hou ik je niet tegen", glimlachte ze even en gaf hem nog een kusje in zijn nek. 'Zoals wat?', herhaalde het meisje glimlachend en hoofdschuddend eens ze zijn onderlip weer losgelaten had, "Gewoon..", mompelde ze met gesloten ogen toen de jongen haar enkele kussen in de nek drukte. Een speelse glimlach sierde haar gezicht. "Als we later dan toch allebei een kind willen.. Kunnen we dan niet al oefenen?" Ze trok een lief pruillipje en ging wat beter tegen hem aanzitten, om hem wat meer achteruit te duwen, zodat hij met zijn rug in het gras kwam te liggen. "Of.. ben je bang dat ze ons betrappen? Zullen we een beter plekje zoeken? Of wil je niet.. in het openbaar?", sprak ze grijnzend tegen hem terwijl ze hem af en toe een kusje op zijn nek drukte om haar handen over zijn borst te laten glijden. Ze was misschien wel één brok vol hormonen, mometeel, maar Hoe kon ze ook weerstaan aan Niels' überleuke charmes? Weet je, hij zocht het zélf.

Niels knikte even en voelde haar duim zacht over zijn nek gaan. Ze had gelijk, zoals altijd had ze dat. De jongen besloot maar niet op haar woorden te gaan reageren, dat leek hem misschien niet gepast. Kort grijnsde hij om haar woorden en dacht even na. Oefenen? Hm, hij begon het weer leuk te vinden deze avond. Zachtjes werd hij neer geduwd in het gras en keek hij haar speels aan, haar pruillipje deed hem even weg dromen. 'Bang?' Hij schudde zijn hoofd lachend en trok haar iets dichter tegen zich aan. 'We kunnen een beter plekje zoeken, maar we kunnen het hier ook toch?' Zachtjes grijnsde hij en kwam even naar boven met zijn lichaam en drukte een kus op haar lippen, vervolgens rolde hij om en streek zachtjes over haar wang. Kalm ging hij met zijn bovenlichaam over haar heen liggen en drukte enkele kussen in haar nek. Niels streek met zijn andere hand over de stof van haar kleedje en glimlachte plagerig. 'Dus, jij beslist of we doen het hier en we kunnen de kans krijgen om betrapte te worden, of we gaan gewoon naar mijn auto en we testen de achter bank uit.' Speels drukte hij zijn lippen op de hare en wreef kort door zijn zwarte haren en keek haar afwachtend aan. 'Een ding, ik zei niet dat je beter was dan mij, maar je bent wel bent beter als dat meisje, dat is het enigste wat ik zeg.' Mompelde hij kort naar haar en drukte vervolgens een lange kus op haar lippen en sloot ondertussen zijn ogen.
[Sorry]

Hier konden ze het natùùrlijk ook ! Het meisje grijnsde en voelde zichzelf warmer worden, terwijl ze boven op Niels was gaan liggen. De jongen schudde zijn hoofd lachend en het meisje lachte met hem mee. "Ik dacht al.." Niels bang van zo'n dingen? So not.. "Hier is niets mis mee..", grijnsde ze even, voelde hoe hij wat naar boven kwam en tuitte haar lippen even zodat het kusje dat hij haar gaf, leuker aanvoelde. Ze rolde met hem mee om en voelde een kriebelend gevoel ter hoogte van haar middenrif, waardoor ze hem enkel maar dichter tegen zich aan wilde voelen. "Kom hier", fluisterde ze zachtjes en overbodig, terwijl haar handen zich een weg werkten naar zijn schouderbladen, zijn rug en zijn onderrug, terwijl ze hem zachtjes streelde. Ze voelde opnieuw zijn lippen op de hare, waardoor ze snel genoeg beslist had. Ze zou het niet eens uithouden tot bij de wagen. "We blijven hier, de achterbank kunnen we later nog testen", grijnsde ze even, wiebelde zoals hij altijd deed, met haar wenkbrauwen en stak vervolgens haar tong lachend naar hem uit; Terwijl ze één hand naar zijn nek bracht en haar wijsvinger langs zijn kaaklijn liet gaan, rakelings. Toen ze zijn woorden hoorde, wilde ze weer protesteren, maar net toen ze wilde spreken en haar mond al open deed, kuste hij haar lang genoeg op haar lippen zodat ze vergat wat hij gezegd had. Haar hartslag begon sneller te gaan en al gauw hield ze haar hoofd een tikje schuiner en opende zijn mond rustig met haar lippen, om een aanloopje te nemen naar een tongzoen, terwijl de hand die op zijn rug lag, naar beneden gleed tot aan het einde van zijn shirt, om de rand ervan vast te nemen en het naar boven te trekken, ze wilde hem, nu, hier.
[me2]

Haar vinger gleed langs zijn kaaklijn en dat deed hem rillen, maar hij besloot gewoon verder te gaan met zoenen.De jongen voelde haar handen over zijn lichaam heen gaan en dat liet hem even vergeten dat ze nog buiten lagen. Zijn mond werd zacht open gedaan door haar lippen, de jongen liet zijn tong bij haar binnen glijden en streek over de hare. Niels had dit niet verwacht dat ze het echter tja in het 'openbaar' deden, maar stiekem vond hij dit gewoon spannend. De jongen streek over haar wang en voelde hoe ze aan zijn shirt begon te trekken. Niels liet zich wat meeslepen door haar en liet een hand naar de onderkant van zijn shirt glijden en hielp haar met het uit trekken. Toen dat uit was trok hij haar eventjes mee overeind en ging vervolgens achter haar staan. Niels streek even met zijn lippen langs haar nek en plaatste vervolgens zijn hand aan het begin van de ritssluiting van haar kleedje die trok hij naar beneden om vervolgens zijn handen over haar schouders te laten gaan, daarna drukte hij enkele kussen op haar schouder en ging zo weer langs haar nek. Ondertussen had hij zich al weer voor haar gezet en drukte enkele plagerige kusjes in haar nek. Dit wilde hij, hier nu, voor altijd. De jongen legde zijn armen om haar heupen heen en trok haar dichter tegen zich aan, zijn hartslag schoot de hoogte al in. Zijn ademhaling was zelf ook al iets sneller aan het gaan, maar dat hij niet echt helemaal door omdat hij er niet op lette. Ergens kon het hem nu zelf niet meer schelen of mensen hen zagen of niet, als ze hen zagen tja dan hadden ze maar pech. Sooph wou het hier, en hij stiekem ook wel, dan was dit ook meteen de eerste keer buiten de deuren van zijn kamer of zijn wagen.

De omgeving telde niet meer, haar keuze was gemaakt: hier en nu, en daardoor telde er niet veel meer mee. Niets eigenlijk, behalve Niels! Ze had een tongzoen uitgelokt die bijna meteen beantwoord werd, zelf streelde ze met haar tong ook de zijne, en glimlachte onderwijl toen hij haar mee hielp zijn shirt uittrekken. Ze loste hem even om het shirt over zijn hoofd te krijgen, waarna ze zijn naakte huid eindelijk weer kon voelen; het leek een eeuwigheid geleden te zijn, al was dat het hélemaal niet zo. Ze wilde hem meteen meer aanraken, maar pruilde even toen hij haar deed opstaan, waarvoor ze hem even moest loslaten. En eens ze recht stond, stond hij al weer achter haar ! Ze wilde zich meteen omdraaien, maar voelde hoe zijn lippen langs haar nek gingen, waardoor ze een rilling over zich heen kreeg die haar onderlip deed trillen. Hij trok de rits van haar kleedje naar beneden, voelde ze, en ze liet de stof gewoon van zich afglijden. Ze was blij met de keuze qua lingerie die ze gemaakt had daarstraks, maar focuste zich nu enkel nog op Niels' goddelijke lichaam. Ze voelde nog hoe de bandjes van het jurkje van haar schouders gleden door zijn handen, en stond perplex over hoe haar ademhaling versnelde toen hij haar opnieuw kusjes drukte, op haar schouder en langs haar nek, en al wat ze wilde was dat hij voor haar kwam staan. Alsof ze geroepen had, deed hij dit in een mum van tijd. Zijn armen omsloten haar heupen en het meisje voelde hoe haar halfnaakte bovenlichaam en zijn naakte, elkaar raakten, waardoor het leek alsof ze niet meer te stoppen was. Haar handen gleden over zijn middenrif naar zijn borst terwijl ze hem op zijn onderlip kuste, naar zijn broeksknop, die ze aarzelend losmaakte. Haar handen gleden weer naar zijn schouders, en zachtjes begon ze hem kusjes in zijn nek en op zijn borst te drukken. "Ik hou van je.", fluisterde ze zachtjes en bleef hem kleine kusjes geven.

Niels hoofd was helemaal leeg gemaakt, het enigste wat er eigenlijk nu nog in zat was Sophia, niemand anders, geen enkele gebeurtenis. Hun warme lichamen raakte elkaar weer en meteen voelde hij hoe ze haar handen over zijn bovenlichaam liet glijden en ze toch iets aarzelend naar zijn broeksknop bracht en die losmaakte. De witte jeans gleed langs zijn benen naar beneden en kort keek hij hoe deze op de grond viel, maar door dat zij haar armen weer op zijn schouders had geplaatst en hem nu kusjes begon te geven zowel in zijn nek als op zijn borst. Zacht streek hij met zijn vinger langs haar ruggegraat en drukte haar zelf enkele kusjes op haar sleutelbeen. Vervolgens moest hij haar even loslaten en trapte zo zijn broek uit zodat die gewoon ergens neer kwam op het gras. Met een grimas op zijn gezicht nam hij haar hand vast en trok haar met zich mee op het grasveld. De jongen begon haar enkele kusje te geven in haar nek, en op haar buik. Toch bracht hij zijn lippen uiteindelijk weer naar de hare en trok haar dicht tegen zich aan, met zijn vrije hand streek hij even over haar onderbuik. Het gras onder hem kriebelde even tegen zijn benen, maar dat kon hem eigenlijk niet schelen, want hij had degene die hij bij zich wou bij zich. 'Te amo.' Fluisterde hij even toen hij zijn lippen had losgemaakt van de hare. De jongen had een dol verliefde blik in zijn ogen. Iets wat wel meer voorkwam als hij bij haar in de buurt was. 'Sólo tú, nadie más. Para siempre.' Inderdaad, alleen van haar, niemand anders. Voor eeuwig. Deze woorden bezegelde de jongen met een passionele kus op haar lippen.

Haar donkere haren sloeg ze even naar achteren toen zijn jeans langs zijn benen naar beneden gleed en grijnsde even speels terwijl ze haar hand over zijn onderbuik liet gaan. Zijn vinger gleed over haar ruggengraat, waardoor ze sneller begon te ademen en dichter tegen hem aan ging staan. Ze voelde zachte kusjes op haar sleutelbeen en legde haar andere hand op zijn schouder. Gewillig liet ze hem zijn broek uittrappen en liet zich meetrekken tot op het gras. Het kriebelde aan haar ontblote lichaam terwijl ze glimlachend voelde hoe hij kusjes gaf op haar buik, en het kietelde, waardoor ze haar beide handen op haar eigen buik legde, en zachtjes lachte. "Niels, het kietelt", lachte ze terwijl ze hem weer naar boven voelde komen. Ze glimlachte en kuste hem terug terwijl haar lichaam weer goed tegen het zijne werd getrokken, haar ogen sloten zich terwijl ze genoot en haar ademhaling ging met de seconde sneller. Niels' lippen lieten de hare los. Ze hoorde zijn woorden en keek hem toen glimlachend aan en aanhoorde zijn woorden, die haar dolgelukkig waren. Ze voelde een zijn lippen weer op de hare, nu sterker, passioneler, beter én ze werd er nog meer opgewonden door. Ze begon hem sneller te kussen en duwde zich harder tegen hem aan en klemde haar benen zachtjes om de zijne, terwijl ze met haar lippen de zijne nu losliet, en hen langs zijn kaaklijn liet gaan. ze ademde alsof ze gehaast was en blies zachtjes tegen zijn oor, beet voorzichtig in zijn oorlel en glimlachte even. "Para siempre", grijnsde ze liefjes en gaf hem nog enkele kusjes daar, op één van zijn gevoeligste plekjes.