Fresno Angels - Monica Wings

Alain hield zijn arm omhoog om de basketbal op te vangen en smeet hem direct hard in het net, een perfecte alley oop om in basketbal termen te spreken. De jongen sloeg grijnzend op zijn borst en genoot van het applaus wat het ving. Op het scorebord verschenen de cijfers 77 - 79 met nog enkele seconden te gaan, dit kon niet meer mis, Alain zou net als vorige week de held van het team zijn. Met een grijns zag hij nog hoe een jongen van Fresno High School nog een sneue poging deed om het tij te keren, echter veranderde die blik snel in ongeloof. De bal vloog probleemloos het netje in en de tijd was op. Alain slikte, dit was de meest idiote manier om een wedstrijd te verliezen. Op het scorebord verschenen tot spijt van de Wings de cijfers '80 - 79'. Alain trok zijn basketbalshirt nijdig uit en liet hem op de grond slingeren waarna hij mokkend de tribune in liep, iets wat hij altijd deed na een thuiswedstrijd. Hij vond het wel zo sociaal. Een paar jongens gaf hij een hand en nam vervolgens dankbaar een beker cola van een meisje aan die hij nog niet eerder op de tribune had gezien.
Meestal gingen de meesten al snel weg, tot een select groepje vrienden en fans van het team overbleven om nog even bij te kletsen. Nu ging dat niet anders, de meesten vertrokken al.

Maja staarde naar het spel en toen het was afgelopen bleef zij zelf nog even op de tribune hangen. Kort ging haar blik naar die ene jongen die zijn shirt had uitgedaan op ergens had laten vallen. Kort keek ze naar het scherm van haar mobiel en legde die dan even op de lege lek naast haar op de tribune. Basketbal was best wel een stoere sport, maar toch verkoos ze nog liever voetbal wat waarschijnlijk kwam door het feit dat ze het altijd deed. Kort streek ze door haar haren en ademde even diep in. Het werd tijd om te gaan. Aangezien ze hier toch niemand kende. Rustig stond ze op en wandelde de tribune rustig af zonder ook maar echt door te hebben dat ze haar mobiel had laten liggen. Maja bewoog zich vrij vlot tussen al de mensen door en was voor ze het wist al buiten. Waar ze toch nog even bleef staan omdat ze geen zin had om door de andere mensenmassa te gaan. Rustig wandelde ze naar een muur toe en zette zich daar tegen om zo voor zich uit kijken. Voor haar part mochten die mensen gauw door zijn want zij had geen zin om hier te blijven treuzelen.

Alain tuurde door de tribune en zag onder enkele nieuwelingen een knap meisje met blond geverfde haren, het paste bij het schattige hoofdje. Ze was met der mobiel bezig. Alain zal haar straks wel aanspreken, Deryck -een geblesseerde speler- wilde hem nog een compliment geven. ''Alleen klote dat het voor niets is gewist...'' snauwde hij en krabte aan zijn schouder. Toen hij nogmaals naar het meisje wilde kijken zag Alain dat de stoel leeg was, op haar mobiel na dan. Een overbehaarde kerel greep erna, noem het discriminatie, maar het leek niet of hij het voorwerp netjes terug wilde geven.
''Hey!'' mekkerde Alain naar de man die geschrokken om keek en vervolgde, ''bedankt dat je mijn mobiel netjes aan me gaat geven...'' Een provocerende glimlach verscheen op zijn gezicht toen de man hem mokkend aan Alain gaf. Zonder verder aandacht aan de man te besteden zocht hij naar het blonde meisje. ''Kut, al weg...'' siste hij in zichzelf en maakte brutaal een weg naar buiten toe.
Buiten was het koud, zeker omdat hij zijn shirt weg had gesmeten. Alain zag het meisje niet en dat was een duidelijke domper, stond hij een beetje voor nope in de kou! ''Mist iemand een mobiel...'' probeerde hij boven de luide mensen uit te schreeuwen wat duidelijk niet lukte, hij hield de mobiel zwaaiend de lucht in.

Maja staarde nog steeds voor zich uit. Uiteindelijk toen de hoop wat was opgespleten duwde zij zich weg van de muur en taste even in haar zakken. 'Oh nee, dit ook nog.' Gromde ze duidelijk inzichzelf. Meteen keek ze zoekend op de grond maar nee daar lag niets meer. Damn, waar kon dat stomme ding toch weer zijn? Even beet ze op haar lip. Dat ding had pokke veel geld gekost en nu was ze het weer kwijt. Iets typisch voor haar. Opeens hoorde ze iemand duidelijk roepen of iemand een mobiel miste. Meteen keek ze naar de gene die riep en zag dat het niemand minder was dan de jongen van eerst. Maja wandelde op hem af en keek hem vriendelijk aan. 'Euhm, das de mijne.' Zei ze kalmpjes tegen hem. Voor een moment gleden haar ogen over hem. Niet mis. Kort staarde ze naar haar All stars die toch al wat afgedragen waren. Ach maakte het haar wat uit. Ze vond ze goed zitten en ze kon er goed mee voetballen. 'Maja Hill,' Zei ze vriendelijk.

Het meisje kwam al snel aanlopen en Alain glimlachte, hoefde hij toch niet zo lang in de kou te staan. Hij overhandigde haar het mobieltje, ze stelde zich voor en Alain voelde zich warmer worden van binnen. Ze begon een gesprek! Nouja, ze stelde zich voor, maar dat was in de ogen van de basketballer geen groot verschil.
''Alain Evans...'' zei de jongen met een glimlach en wreef in zijn handen. Allemaal leuk en aardig, maar de jongen bevroor zowat, de zon was immers al onder. ''Zeg eh, Maja... Kan ik je mee uit vragen voor de film? Over een uurtje ofzo?''
De jongen sloeg zijn armen in elkaar en trok zijn schouders op, het was al half tien 's avonds en zijn teammates misten hem vast in de douche.

'Is goed, dan zie ik je daar over een uurtje.' Zei ze vriendelijk tegen hem. Ze nam haar mobiel aan en stak die in haar zak. Vervolgens liep ze tot naast hem en drukte hem een zachte kus op zijn wang. 'Dan zie ik je daar wel.' Zei ze zacht in zijn oor. Dan wandelde Maja rustig tussen de laatste mensen door. Opweg naar haar kamer om haar gewoon even om te kleden en dan ook nog misschien even haar haar te doen. Ja, dan was ze wel klaar voor de avond. De ontmoeting was eigenlijk vrij snel gegaan, maar ja. Kort keek ze nog om naar Alain maar dan was ze helemaal verdwenen uit het zich.

[Inpisloos]