Zitten op de rand van de fontein

Rustig zat er een meisje op de rand van de fontein net buiten Monica High School. Het meisje heette Amy. Ze was net nieuw maar had wel al de taal onder de knie. Kalm keek ze om zich heen. Ze was blij om het feit dat ze een studie kon volgen en ook nog haar sport, voetbal, kon beoefenen maar ergens was ze toch zenuwachtig. Ze had het gevoel dat niemand haar aardig zou vinden en ze haar schooltijd in haar eentje moest doorkomen. Even verliet een korte zucht haar keel en keek ze nogmaals rond. Je kon niet zien dat ze nu een beetje zenuwachtig en van nature nogal verlegen was. Ze wist niet waarom ze rond keek, ze was namelijk te verlegen om op een wildvreemd iemand af te stappen en dan een praatje met die persoon te gaan maken maar ze wilde wel nieuwe mensen ontmoeten. Ze dacht dat het deels te maken had met verveling en het gevoel dat niemand nog je vriend of vriendin was. Ze was niet heel erg afhankelijk van haar vrienden en vriendinnen maar het was fijn om je hart te kunnen luchten en lol te kunnen maken met de mensen die je redelijk goed kende. Alweer zuchtte ze even en keek ze verveeld rond. Even ging haar blik naar de fontein waar zij op zat. Helder water bewoog een beetje rond in de fontein, het maakte steeds maar andere vormen. Na een korte tijd keek Amy weer op. Ze had het gevoel dat ze uren naar dat water had gestaard ook al had ze slechts minder dan twintig seconden naar het water gekeken. Alweer zuchtte ze even. Langzaam liet ze haar hand naar het water toe zakken. Het was een warme dag en het liefst ging ze even zwemmen maar niet in de fontein en ze had geen flauw idee waar ze in Santa Monica kon zwemmen. Even fronste ze haar voorhoofd om diep na te denken. Santa Monica lag aan de kust dus moest er ook vast een strand zijn. Ze kon dus naar het strand gaan maar ze durfde niet in haar eentje, want wat had je in je eentje op het strand te zoeken? Ze zuchtte even en haar vingertoppen raakte het koele water aan. Van schrik, omdat ze in gedachten was toen haar hand het water aanraakte, trok ze haar hand terug. Even keek ze om zich heen, misschien had iemand haar domme actie gezien. Ze dacht dat niemand het gezien had en streek toen een lok haar voor haar ogen weg. Haar ogen zochten de grond maar naar de grond kijken was buitengewoon saai dus al snel keek ze ergens anders naar: de fontein. Al snel begon dat ook alweer te vervelen en keek ze nog een keer rond. Er waren niet veel mensen maar alle mensen die er wel waren kende ze nog niet. De meeste waren huiswerk aan het maken, dat had zij allang gedaan anders was ze niet naar buiten gegaan om uit te rusten en misschien wat nieuwe mensen te ontmoeten. Ze had niet het idee dat iemand wat tegen haar zou gaan zeggen. Bijna overwoog ze om ergens anders naartoe te gaan maar ze had niet zo'n zin in een drukke plek met veel mensen op het moment en dit was een van de weinige plekken waar het lekker rustig was en ze zat goed op de rand van de fontein. Het was een prima zitplek, vooral nu het zonnetje zo heerlijk scheen. Ze besloot om te blijven zitten op de plek waar ze nu zat...

[Max. één ander persoon erbij!]

Bella was de school maar aan het verkennen. Het was aardig druk overal behalve buiten. Het deed Bella verbazen aan gezien het echt heel mooi weer was. Naja eens zoeken naar wat mensen waarmee ze contact kon krijgen. Nieuwe vrienden maken altijd lastig op een nieuwe school. Zacht zuchtte ze, en keek rond. Het leek of alle ogen op haar gericht waren, dat ze iets dom's deed of er idioot uit zag. Het kon haar aan de enekant niet veel schelen maar aan de andere kant tog weer wel. Ze had een vaag vermoede dat hier veel huppel's zaten. Van die meisjes die de hela dag met hun haar jongens en shoppen bezig zijn. Shoppen iets waar ze zelf niet zo van hield al die drukte voor de uitverkoop. Nee, niets voor haar.

Langzaam stapte ze verder. Haar ogen ging iedereen af. Er viel een meisje op bij een fontein. Zou ze et op af stappen en kennis maken. Ze wist niet echt of het een huppel was of dat ze soms wel heel aardig was. Er was maar 1 manier om er achter te komen. Met rustige stappen Liep ze richting het meisje. Ze zetten haar rugzak op de grond, e ging naast haar op de rand van de fontein zitten. Ze bedacht zich wat ze zou zeggen. ''Uuuhh.. hey je bent hier denk ik ook nieuw of niet.'' Zij ze op vriendelijke toon. Het beginnen van een gesprek. '' Bella dat is uuh mijn naam en mag ik misschien vragen wat de jouwe is?'' Wat zeg ze nou weer. Ze kent het meisje niet en zegt al haar naam. Als ze haar maar niet een of andere rare vind. Naja kijken hoe ze reageert dacht Bella.

Amy hield haar ogen nog steeds strak op de fontein gericht. Vanuit haar ooghoeken zag ze een meisje langzaam lopen. De ogen van het meisje gingen iedereen even langzaam af. Amy beet op haar lip en hoopte vurig dat het meisje niet naar haar zou kijken. Even sloot Amy haar ogen. Niet naar mij kijken... Niet naar mij kijken... Niet naar mij kijken... Ze opende nieuwsgierig haar ogen en zag dat het meisje naar haar keek. Even ademde ze in en hield haar ogen nu alweer strak op de fontein gericht. Ze hoorde hoe het meisje rustig naar haar toe kwam. De voeststappen van het meisje veraadde dat ze naar haar toe aan het lopen was. Even zuchtte ze en ging er bijna een schok door haar heen toen het meisje naast haar ging zitten. Amy was niet echt het type om spontaan te benaderen, daar werd ze zenuwachtig en verlegen van. Even keek ze op naar het meisje dat haar begroette. Ze zag er aardig uit maar je kon het nooit weten. Misschien was dit meisje ook wel gemeen en gooide ze haar de fontein in. Even ging er een rilling door haar rug toen ze terug dacht aan de schooltijd in China. Ze was daar al het buitenbeentje sinds haar eerste schooldag, die vreselijke schooldag...

Het was de eerste schooldag van het jaar. Een vrolijk meisje met twee staartjes liep met een grote rugzak op haar rug de school in. Even keek ze nieuwsgierig de hal ron waar ze zich in bevond. Ze had geglimlacht naar een groepje meisjes die druk met elkaar aan het praten waren. De groep keek pissig naar het meisje en het meisje keek ze verbaasd aan. Wat had ze verkeerd gedaan? Ze besloot om er naartoe te lopen, misschien kon ze wel vrienden worden. De meisjes glimlachten schijnheilig maar het kleine meisje en wenkte haar mee naar buiten. Het meisje was natuurlijk blij en liep vrolijk achter het groepje aan. Het groepje op de voet gevolgd door het meisje liep naar buiten toe. De school was omring door een sloot met allemaal waterplanten erin. De groep meisjes wees naar de vijver en zeiden dat als het meisje een mooie plant vond dat ze bij het groepje mocht komen. Het meisje had voorover gebogen en was in het water geduwd. Van schrik verzette ze zich niet en was ze zo in het water geplonsd. Hoestend en proestend kwam ze het water uit. Haar boeken waren nat, vies en niet meer bruikbaar haar schoolkleren waren helemaal groen en ze zag er niet uit. Het groepje meisjes rende lachend weg en het meisje durfde niet meer naar school maar ze was de rest van haar schooltijd gedwongen om naar school te gaan...

Snel stond Amy op en keek ze naar het meisje dat wat vragen aan haar had gesteld. Amy was zo in gedachten verzonken geweest dat ze niet echt had geluisterd naar de vragen. Ze fronste even haar voorhoofd en dacht diep na. Het meisje had zichzelf voorgesteld als: Bella. Amy knikte even als begroeting en als teken dat ze het meisje gehoord had. Even dacht ze na. Ze wilde zichzelf best voorstellen maar niet als Bella gemeen was en haar ook in de sloot wilde duwen, in dit geval de fontein. Een beetje aarzelend streek ze een lok haar uit haar gezicht en keek ze Bella ernstig aan. Ze stak haar hand uit om die vervolgens met Bella te schudden. Ze had een beslissing gemaakt, ze zou Bella als aardig beschouwen. Ze vond Bella wel een beetje raar. Ze stelde zichzelf meteen voor. Zou ze soms zien dat zij niks terug durfde te doen als ze wat tegen haar deed? Daar wilde ze niet aan denken en ze schudde even onmerkbaar haar hoofd. ‘Ik heet Amy. Amy Wong,’ stelde Amy zichzelf voor aan Bella met nog steeds die zelfde ernstige blik als daarnet. Ze wist nog niet echt wat ze van Bella moest denken. Aarzelend glimlachte ze even zwakjes en was de ernstige blik verdwenen waardoor haar gezicht even straalde. Ze wist niet wat ze moest zeggen of vragen aan Bella dus besloot ze haar mond te houden en ging domme dingen te zeggen of te vragen...

Bella merkte dat het meisje er niet echt bij was. Na ze zou anders wel gaan ze wist hoe het was om liever geen mensen om je heen te hebben. Maar met verbazing stond het meisje vlug op en strekte haar hand. Wilde ze handen schudden? Na oke niet gewent maar raar was het niet. Rustig reek ze naar haar hand en geschudden hem.''Aangenaam'' Zij ze rustig. Haar naam was Amy....Amy Wong. Hoog waarschijn lijk uit China of Japan. Je kon het merken aan haar uiterlijk en naam dat ze van een ander land afkomstig was of haar ouders. Ze leek niet echt rustig te zijn. Verder zij het meisje niets. Wat moet ik nu zeggen dan?... Moet ik wel wat zeggen? Ik kan me moeilijk voorstellen en dan dom weg lopen. Bella was een beetje van binnen in de stres geschoten. Van buiten was het niet te merken.

'' Als je liever geen gezelschap hebt moet je het zeggen dan zal ik wel gaan.'' De zin van Bella kwam er gewoontjes uit. Ze wilde haar niet kwetsen of zoiets. Dat zou niet best zijn als je niet eens zo heel lang hier op school zit. Bella bleef rustig zitten. Haar blik ging naar wat mensen die langs liepen. De meeste waren zomers gekleed. Met haar hand frummelde ze wat met een touwtje van haar tas. Ze wist niet wat het antwoord zou zijn van Amy. Ze zag er aardig uit maar haar uit haar gedrag kon Bella alleen merken dat ze erg onzeker was.


(inspiloos T.T)

Amy toverde een klein glimlachje op haar gezicht toen Bella 'aangenaam' zei. Al snel verdween de glimlach van haar gezicht. Misschien vond Bella haar wel raar, ze was misschien wel raar maar dan wilde ze wel weten waarom maar je iemand niet beschuldigen op het idee dat diegene je misschien raar zou vinden. Peinzend zuchtte Amy even uit. Even later keek ze Bella weer aan. 'Als je liever geen gezelschap hebt moet je het zeggen dan zal ik wel gaan.' De zin van Bella kwam er gewoontjes uit. Waarom zou ze, Amy, geen gezelschap willen? Ze was toch geen einzelgänger. Even fronste ze haar voorhoofd. Zag ze er echt zo hopeloos, eenzaam en bang uit. Ze frummelde even aan de onderkant van haar shirt en keek een beetje beschaamd naar de grond. 'Nee, dat hoeft niet. Ik ben... gewoon... verlegen,' zei Amy tegen Bella en puur door nieuwsgierigheid keek ze even naar Bella's gezicht. Even glimlacht Amy en lachte ze even. Was dat nou zo moeilijk om te zeggen, om te zeggen dat ze verlegen was? Ze schudde haar hoofd even onmerkbaar en keek met een kleine glimlach op haar gezicht naar Bella. Voorzichtig ging ze weer op de rand van de fontein zitten. Alleen het geluid van het bewegende water in de fontein en het zachte gepraat van de mensen verderop verstoorde de stilte. Het was nog steeds zonnig en warm. Hierdoor kwam er een vraag in haar op. Ze keek Bella nieuwsgierig aan. Zou zij allang hier in Monica High verblijven? Als dat zou was dan kende ze waarschijnlijk ook de omgeving en dan kon zij, Amy, vragen wat voor dingen er te doen waren in Santa Monica. Alweer glimlachte Amy even bij dat vooruitzicht en ze keek Bella aan. 'Verblijf jij allang hier in Monica High?' vroeg ze aan haar op een nonchalante toon. Even streek ze een lok haar uit haar gezicht en keek ze naar de grond voor hen. Rustig wachtte ze af op een antwoord van Bella. Al snel kon Amy haar nieuwsgierigheid niet meer bedwingen. ‘Zijn er leuke dingen te doen in Santa Monica dicht bij Santa Monica High School?’ vroeg Amy toen aan Bella. Ze ademde even diep in en wachtte geduldig op antwoord. Bella was wel oké, was tenminste normaler dan zijzelf. Snel keek Amy weer naar de grond voor hen…