"I'm so sorry" ~Daniek

Daniek

Snel wandelde Daniek over de stoep heen. Haar lange blonde lokken springen sierlijk mee met het ritme waarop ze liep. Het was lekker slim geweest van haar en Minaye om het WC-papier te vergeten met het boodschappen doen. Gelukkig hadden ze nog een rol gehad van het wc-papier dat ze in het begin al hadden meegenomen maar die was ook al bijna leeg. Dus moest Daniek wel weer even terug naar de supermarkt om nog wc-papier te haan halen. Voor de rest hadden ze wel alles in huis en hoefde ze alleen nog maar voor het wc-papier heen, dat was gelukkig ook niet zo heel zwaar. Was nog een heel gedoe geweest al die boodschappen naar hun kamer te krijgen en een fiets hadden ze niet, nog niet tenminste. Het zou alleen wel lang duren voordat ze überhaupt een fiets kon kopen, ze had nu al bijna geen geld meer voor boodschappen. Geld was echt een groot probleem geworden sinds ze bij haar ex introk, en het was alleen maar erger geworden. Ze had echt geluk gehad dat haar ouders haar school nog wilde betalen anders zou ze haar diploma waarschijnlijk nooit halen en zou ze alleen maar nog meer in de problemen komen. Jack gaf haar ook geld voor boodschappen en de rest, maar dit was ook niet veel omdat hij ook niet de beste baan had. Hij had het ook heel moeilijk met het betalen van alle belastingen en huur maar haar ouders gaven hem helemaal geen cent. Jack was voor hun al helemaal een verloren zaak geworden en was volgens hun alleen maar geldverspilling. Daniek zuchtte diep en sloeg haar blik neer terwijl ze de hoek naderde. Opeens zagen haar ogen een schoen vlak voor haar op de grond gevolgd door de bovenkant van een Starbucks beker. Snel hield Daniek halt maar het was al te laat en ze voelde hoe de beker door haar en de persoon die om de hoek kwam zachtjes geplet werd. Haar ogen schoten omhoog en ze voelde de hete koffie over haar bloes het spatten. Ze deed gelijk een stap achteruit en keek de jongen wat geschrokken aan. "Het spijt me verschrikkelijk" Stamelde de jongen wanneer hij zich gelijk weer omdraaide. Daniek boog haar hoofd naar voren en keek naar de bruine vlek van de koffie op haar bloesje. Ze zuchtte even en trok haar bloes wat naar voren, niet dat dat iets hielp. Onder haar bloes had ze enkel een bh aan dus ze kon het ook niet echt uittrekken, nou ja dat kon ze wel en waarschijnlijk zouden vele jongens dat ook niet zo erg vinden maar natuurlijk deed ze dat echt niet. De jongen kwam er nu weer snel aangelopen met wat servetjes en gaf deze aan haar. Ze pakte ze aan en begon wat te deppen op de vlek koffie. De jongen hielp haar ook alleen wat onnuttig terwijl hij stamelde en stotterde. ”Maakt niets uit, het is goed, kan iedereen gebeuren.” Sprak ze zelf om de jongen geen schuld gevoel te geven. Die vlek kreeg ze er wel uit dus zo vreselijk was het niet. Ze moest alleen even met een rare bruine vlek door de supermarkt heen lopen maar dat zou ze ook wel overleven. Thuis on ze dan gewoon weer iets anders aantrekken. De servetjes werden al wat nat en bruin dus de jongen draaide zich weer om om meer servetjes te halen waarbij hij bijna over een vuilnisbak viel. Daniek glimlachte kort omdat het er wel grappig uitzag maar die haalde ze al weer snel weg wanneer hij zich omdraaide, ze wilde hem niet het gevoel geven dat ze hem uitlachte, dat zou het alleen maar gênanter maken voor hem en dat wilde ze ook weer niet. ”Hee, rustig, het is goed.” Zei ze vriendelijk met een vriendelijke glimlach. ”Het maakt niet zoveel uit.” Sprak ze er nog achteraan. Ze nam nog wat servetjes aan en begon weer te deppen al hielp het niet echt meer. Ze keek naar beneden en de glimlach verdween bij het zien van het probleem dat je hebt bij witte bloesjes die nat worden. Door de bruinkleurige koffievlek kon je haar zwarte bh een beetje zien, erg goed gelukkig niet omdat ze vlek een bruine kleur had, maar als je goed keek kon je het zien. Ze beet op haar lip en trok een mondhoek op waarbij ze wat bedenkelijk keek naar de bruine vlek op haar bloes. Ze mompelde zachtjes wat en keek daarnaar weer omhoog naar de jongen. Nou ja, maar hopen dat hij er niet op lette. Ze kreeg ook ineens een kleur omdat ze zich er wat voor schaamde, niet alleen voor het doorschijnen maar ook voor de lelijke bruine vlek op haar bloes. Ze glimlachte wat beschaamd naar de jongen. ”Hey, jij zit toch bij mij in de klas?” Vroeg ze hem vriendelijk om te zorgen dat het niet zo opviel dat ze zich schaamde, al was ze bang dat het daarvoor al te laat was. ”Daniek” Stelde ze zichzelf voor en stak haar hand uit naar de jongen.