Spotting / Minaye

Charlie's eerste dag in Santa Monica. Nou ja, gister was hij aangekomen, maar toen had hij niet veel meer gedaan dan wat geklungeld met zijn gitaar. 'S avonds had hij een pizza besteld - hij kon niet meer koken dan pasta - en toen was hij in slaap gevallen. Hij vond het wel fijn om een kamer voor zichzelf te hebben, al was het nog helemaal niet zeker of hij nog een kamer genoot kreeg of niet. Hij hoopte van niet, dan kon hij zelf uitvoeren wat hij wilde. Vooral als het op meisjes-gebied aankwam.
Over meisjes gesproken... Hij had besloten zijn voorlopige verblijf in Santa Monica in te wijdden met een bezoekje aan het strand. Want waar kon je op een zonnige dag beter meiden spotten dan hier. En luieren natuurlijk.
In een witte tanktop en een donker rode zwembroek liep hij op blote voeten over het strand, zoekend naar een goed plekje. Het zand was heet, hij wilde eigenlijk zijn slippers weer uit de rugzak halen die aan één hengels aan zijn rechter schouder bungelde. Maar hij deed het niet, want hij had al een stukje strand in het oog waar niet té veel mensen zaten, en dan vooral geen mensen met kleine kinderen. Of bejaarden met uitgezakte buiken en zo. Brrr.
Met enige haast zigzagde hij tussen de handoeken en zandkastelen door. Zaterdag middag, tja dan kon je verwachten dat het druk was. Hij bereikte "zijn" plekje gelukkig nog voordat iemand anders er had kunnen gaan liggen en legde zijn handdoek, die over zijn linker schouder had gehangen, op het gloeiende zand neer. Gelijk ging hij er op staan, wat een verademing was na het hete zand. Hij mikte zijn rugzak naast zijn handdoek en ging zitten. In een snelle beweging trok hij zijn shirt over zijn hoofd en legde het naast zich neer. Met zijn linker hand probeerde hij de rits van zijn rugzak open te maken, terwijl hij met de rechter door zijn bruine krullen woelde. Het lukte niet en dus voegde hij zijn andere hand er ook maar bij. Zo gauw de rits open was graaide hij in de rugzak en haalde zijn Ray-Ban zonnebril eruit en stopte zijn shirt erin. Met de zonnebril voor zijn chocolade bruine ogen geschoven ging hij liggen. In New York werd je niet zo snel bruin, maar hier moest hij toch een kleurtje kunnen krijgen. Bovendien was het uitzicht niet slecht.
Hij had al gemerkt dat er best veel jongeren in Santa Monica waren. Een deel daarvan zat natuurlijk op een andere school dan hij, maar het leek hem wel gezellig publiek.
Hij rolde op zijn buik en vouwde zijn rechter arm onder zijn hoofd terwijl hij met de linker zijn mobiel met oortjes uit zijn tas haalde. Hij koos een leuk nummer uit, deed zijn oortjes in en legde zijn gsm neer. Nu vouwde hij ook zijn linkerarm onder zijn hoofd en liet zijn blik over het strand naast zich glijden. Hij werd loom van de hitte en na een tijdje dommelde hij - ondanks dat hij vannacht goed had geslapen - in.

Hij wist niet of hij lang had geslapen, hij had het idee van niet. Wat hij wel wist was dat hij wakker was geworden door zand in zijn gezicht in op zijn rug. Hij kwam overeind, deed zijn zonnebril af en veegde het zand, al was het niet eens zo veel, van zijn gezicht. Daarna keek hij met een beetje chagrijnige blik op naar een persoon vlak voor hem.

Het was een meisje met zwarte krullen, al waren ze hier en daar wat minder krullerig omdat ze nat waren. Ze had sowieso overal natte plekken. Achter haar stond een jongen met een waterpistool. Charlie ging er van uit dat hij de oorzaak was. “Oh, I’m sorry” sprak ze snel. Maar Charlie keek nog steeds chagrijnig terwijl hij opstond en de rest van het zand van zich afklopte. “Don’t blame me, go blame that asshole over there!” Haar vinger prikte - inderdaad - naar de jongen met het waterpistool. 'Ooh yes. Geef je vriendje lekker overal de schuld van.' zuchtte hij terwijl hij snel zijn ogen over haar heen liet glijden. 'Ga lekker ergens anders spelen. Ze hebben vast verderop een speeltuin of zo.'
Charlie kon er nu eenmaal niet goed tegen als je hem wakker maakte. Hij wist wel, als je op een strand zat kon je dit soort dingen verwachten, maar die gedachte drukte hij weg. In plaats daarvan gaf hij de jongen met het waterpistool een vuile blik. De jongen keek niet veel vriendelijker terug, maar draaide zich om en mengde zich weer in het watergevecht met zijn vrienden. Charlie keek het meisje voor hem aan. 'Ga dan. Je net als dat vriendje van je.' mompelde hij.

Minaye schreef:

Minaye De jongen had een paar dingen gemompeld maar ze wou verder geen aandacht eraan besteden. Minaye was gewoon weggelopen. Toen ze rustig doorstapte drong tot haar door dat als ze haar natte kleren in haar tas liet zitten dat ze nooit zouden opdrogen in de zon. Ze graaide haar kleren uit haar tas en hield ze in haar hand. Een "Hey!" Rukte haar uit gedachten en ineens stond de jongen met bruine krullen voor haar neus. "Ik geloof dat dit van jouw is" Zei haar en wapperdemet een bekende portemonnee langs haar gezicht. Minaye sloeg een hand voor haar mond. "Omg ja" zei ze onverstaanbaar want ze hield haar hand voor haar mond. "Wil je zeker wel terug" zei hij en Minaye knikte heftig met haar hoofd. "Ja graag" zei ze overtuigend. Raar dat hij de portemonnee nog kwam brengen nadat ze hem saai en chagrijnig had genoemd, misschien had het woordje 'cutie' haar wel gered van haar portemonnee kwijtraken. "Eerst een toverwoord" zei hij en Minaye glimlachte en grinnikte even. "Oke hier komt ie" zei ze en ze zette haar tas op de grond. Ze deed haar handen op haar rug en hield haar hoofd een beetje schuin. Ze keek hem met lieve oogjes aan. "Alsjeblieft?" Vroeg ze lief en keek even naar de portemonnee. Ze pakte hem snel uit zijn hand en ze keek hem met een kwaadachtig grijsje aan. "Nog bedankt he cutie" zei ze met een licht uitdagend glimlachje. Ze draaide haar hoofd weg en bukte naar haar tas. Ze stopte haar portemonnee terug in haar tas en keek even rond. Eigenlijk wel een mooi plekje. Nice uitzicht op een groepje knappe jongens. Ze pakte dus meteen haar handoek uit de tas en legde hem op het zand. "Mooi plekje" mompelde ze.

Nice!!