find x [tom]

Doug keek slaperig naar de klok, de wijzers leken niet vooruit te komen. Elke seconden voelde als een uur aan. In zijn hoofd telde hij elke de secondes af tot de verlossende bel hem zou redden. Zijn blik wende hij weer af naar zijn afgetrapte schoenen en zijn spijkerbroek die zijn beste dagen had gehad. Doug vond school het saaiste wat er bestond, zelfs bowlen was leuker. Tenminste de verplichte vakken waren een hel. Om de vakken heen was school een groot gebouw voor fun. Pestkoppen laten wensen dat ze nooit waren geboren, leraren het leven zuur maken. En tot slot er liepen een hoop knappe meiden rond, die vast wel een keer met hem wat wouden ‘drinken’. Het beste gedeelte was dat hij een partner in crime had, Tom Mcquaid. Deze jonge man, zijn broer, was altijd wel klaar voor een potje lol en rotzooi trappen. Doug moest meteen weer denken aan een van hun keren toen ze ook deze broers waren, het ruige koppel. Hoe ze de buschauffeur uit de bus hadden gegooid, zonder elkaar er ook maar over hebben gesproken. Ze hoefde elkaar maar in de ogen te kijken en het leek wel alsof ze dan elkaars gedachten konden lezen. Zonder het door te hebben gaapte Doug erg luidruchtig en rekte zich even uit. Enkele leerlingen in de klas moesten even lachen. Maar de leraar was er niet zo blij mee en keek boos naar Doug. Hij voelde zich vast weer voorschut gezet, een van de bezigheden dat Doug graag deed. Hij zou Doug terug pakken en begon dus “Dus omdat Doug” Voor hij verder kon spreken viel Doug hem in de reden en zei “Meneer McQuaid is het voor jou” Het gezicht van de leraar ging van boos naar erger, het zou niet lang meer duren en er kwam stoom uit zijn oren. Echter ging Meneer Cornwall, de wiskunde leraar verder alsof er niks aan de hand was “Als jij de stof zo goed kent dat je je kunt permitteren om te slapen.. Los deze som dan maar op”. Driftig begon Cronwall een driehoek op het bord te teken en zette er enkele maten en afmetingen en grade bij, en een X. Daar boven kliederde Vind X “Nou komt er nog wat van . Kom naar het bord toe, of ben je bang” werd er naar Doug gesnauwd. Doug liet zijn kauwgom belletje knappen en begon op zijn dooie gemak op te staan. Hij kauwde verveeld op zijn kauwgom terwijl hij een hand door zijn warrige haar haalde. Voor hij ook maar een stap verder ging streek hij zijn iets wat vieze witte T-shirt met daar over een open spijkerjasje ‘netjes’. Dit alles deed hij om die vent te pesten. Zijn lichaam wat dreigend verbreederd liep hij intimiderend richting het bord. Bij een van de pestkoppen van Monica high, die hem uitlachte, haakte hij zijn voet achter het stoeltje en trok deze weg. Zo viel het pestkopje verbaast van zijn stoel. Doug hield een pokerface op en knipoogde even naar zijn broer. Zonder veel haast te hebben liep hij naar voren, hij probeerde zo veel mogelijk tijd van de les af te halen. Aangekomen bij het bord nam hij een krijtje en keek naar de som. Een piece of cake, de formule schoot meteen door zijn hoofd. Maar sins de eerste les van meneer Cornwall was de strijd begonnen. Beide waren ze van plan om elkaar zo erg mogelijk voorschut te zetten. Alleen omdat Doug die vent ooit had verbeterd. De stof was dan ook zo ontzettend makkelijk omdat ze deze al hadden gehad in New York. Alsof hij dom was tekende Doug een cirkel om X en riep schaapachtig “ Gevonden” De leraar loep rood aan en schreeuwde “eruit nu! En neem dat broertje van je mee” . Cornwall had ook de pik op Tom omdat deze familie was van Doug . dus het gelach van de kop kleinere kauwgom kauwende jongen, was ook de aanleiding geweest om hem eruit te gooien. Met een voldane grijns zei Doug. “Vaarwel mijn favoriete leraar”

tom