I can't live in a fairytale of lies

Eens in de zoveel tijd had Esther haar humeur niet helemaal en om die weg te halen ging ze wel eens voor een shotje in een bekende bar, wat dit keer de La Palapa was op het strand. Maar dit keer was het niet bij één shotje gebleven, nee wel meerdere vlogen er simpelweg in. Niet omdat ze er alleen zin in had, maar ook om haar zondes weg te drinken, haar verdriet en pijn weg te laten varen. Het was één of andere karaoke avond in de club, tot een uur of tien en daarna zouden ze weer normale muziek gaan draaien. Maar die activiteit boeide haar geen flikker, ze wou alleen maar drinken en de volgende ochtend met een fikse kater wakker worden. Inmiddels begon ze al wat lacheriger te worden, in ieder geval niet zo chagrijnig en boos meer om naar iemand uit te halen en degene een harde beuk te verkopen, en maakte meer contact met een jongen die naast haar zat. Eerder had hij al geprobeerd een praatje te maken, maar dat had ze afgewezen. Nadat hij dan ook een drankje had besteld voor haar, nadat ze al een aantal shotjes naar binnen had gebracht, had ze die geaccepteerd en waren ze aan de praat geraakt. 'Hee, je moet ook meedoen aan die karaoke, je lijkt erop dat je kan zingen.' Esther schudde haar hoofd, wierp niet eens een blik op het podium en zette het glas aan haar lippen. Stiekem wist ze wel dat ze kon zingen, een mooie stem voor metal en stuff, maar had er nooit wat voor gevoeld om zich voor honderden, duizenden, misschien wel miljoenen mensen te vertonen later voor een bandje en achter een microfoon.
Voordat ze er erg in had, merkte ze op dat de barman een jongen van die hele crew geroepen had om haar mee naar voren te trekken. Stiekeme gluiperd dat het was. Wanneer ze echter merkte dat haar telefoon af ging, pakte ze die uit haar broekzak vandaan en keek er naar. Meh, ze had niet zo'n zin in een onbekend nummer, om die op te nemen. Maar haar vinger ging wel naar het icoontje op het touchscreen 'contacten', waar ze al gauw Nick aantikte en een bericht opende. 'Je moet naar Palapa komen, is lol.' Typte ze met een brede grijns, twijfelde nog enkele seconden of ze hem zou versturen en voordat ze de kans had om hem dan ook daadwerkelijk te weigeren of juist op verzenden te drukken, had de jongen naast haar dat al gedaan en was er een melding gekomen dat hij goed aangekomen was bij diegene naar wie ze hem verstuurd had. Hoewel ze normaliter gevloekt had, zat ze nu enkel en alleen maar stom te lachen, waarna ze voelde dat ze bij haar hand werd vastgenomen en richting het podium getrokken werd. Eenmaal daar borg ze haar mobiel op, duwde de jongen opzij die achter de computer zat en de liedjes regelde, typte de bandnaam in in een zoekbalkje en vond eenmaal het instrumentale liedje. ''Die wil ik.'' Bromde ze wat geïrriteerd naar hem, nam de microfoon aan en liep het trappetje op. Bijna had ze gestruikeld door haar voet niet hoog genoeg op de tree te plaatsen en er daardoor tegen aan te botsen met de punt van haar schoen, maar wist zich te herpakken en stond een beetje lacherig op het podium. Wanneer het metal lied eenmaal begon, bracht ze het apparaat naar haar mond en vlogen de eerste zinnen uit haar mond vandaan met ook maar weinig moeite ervoor te verrichten. Ze zag al enkele monden openvallen, die verschrikt waren van het feit dat ze een dijk van een stem had, waar ze alleen maar meer plezier van kreeg.

[&Nick]

Hij draaide een pluk van haar lange blonde haar rond zijn vinger, hongerig drukte ze haar lippen weer op de zijne. Hij glimlachte, zoende haar terug. Zijn hand rustte op haar onderrug, zijn ogen had hij gesloten. Hoe het meisje heten wist hij niet. Waar ze vandaan kwam, waarom ze hier was, of ze op MH zat. Niks wist hij, het boeide hem ook niet. Het voelde goed, weer gewoon vrij te zijn. Toch was Iana nog niet geheel uit zijn hoofd verdwenen, hoe gek was het als je bedacht dat ze nog geen twee dagen uit elkaar waren? Oké, het zat er al langer aan te komen. Dat kon hij niet ontkennen. De hand van de blondine gleed onder zijn shirt. Hij voelde hoe ze met haar vingertoppen langs zijn buikspieren gleed, beet zacht op haar onderlip. Duwde haar achter over in het mulle zand, een zachte kreun ontsnapte uit haar mond toen hij met zijn hand zacht over de warme huid onder haar shirt streek. Ze begon aan de rand van zijn shirt te frunniken, en hij trok het ding uit gevolgd door de hare. Ze had een mooie lichaam en een licht gebruinde huid. Hij drukte een kus op haar sleutelbeen. Zijn mobiel ging af, zonder wat te zeggen duwde hij zich omhoog. Ging naast haar staan, en viste het apparaatje uit zijn broekzak. "Hé..." Lichtelijk teleurgesteld keek ze hem aan, ze pakte zijn hand probeerde hem naar zich toe te trekken. Hij trok zijn hand los, ontgrendelde zijn mobiel. Esther. Hij klikt het berichtje aan, liet zijn blik over de tekst gaan. Hij glimlachte, stopte zijn mobiel terug in zijn broekzak en pakte zijn shirt van de grond. "Waar ga je heen?" Vroeg het meisje, die overeind was gekomen en zich plots niet meer zo op haar gemak leek te voelen. "Ergens." Hij trok zijn shirt over zijn hoofd. "Wat laat je me nu gewoon achter? Terwijl wel we net..." "Ja." Onderbrak hij haar, stak zijn hand op en begon in de richting van La Palapa te lopen. "Doe je dat altijd? Eikel!" Schreeuwde ze hem na. Hij haalde zijn schouders op, ging er verder niet op in. Waarom zou hij? Dan hield ze nooit haar mond. Het was druk bij de strand club, zoals altijd. Hij stapte naar binnen, baande zich een weg dor de mensen massa. Een stem, die hem bekend voor kwam schalde door de zaal. Esther? Hij wist niet dat ze zo goed kon zingen, ze moest aardig wat op hebben wou je haar op het podium krijgen. Hij grinnikte, liep naar de bar en bestelde een tequila. Hij had eerder vandaag al wat gedronken, een paar glazen met vrienden in een strandtent. Nadat ze de hele middag hadden gesurfd, daar was hij dat meisje tegen gekomen. Dat meisje dat hij achter had gelaten op het strand, verontwaardigd, verbaasd, beledigd en beschaamd. Ze waren zo makkelijk. Nick sloeg het glas achterover zetten het terug op de bar, en baande zich een weg in de richting van het podium. Daar stond ze, met de microfoon in haar hand. Een glimlach verscheen op zijn gezicht, hij kon aan haar zien dat ze er plezier in had. Hij luisterde zwijgend naar haar, gebiologeerd door haar prachtige stem. Dit was een kant van Esther die hij nog niet kende, maar die hij nu al leuk vond. Het deed hem denken aan de oude Esther, het jonge meisje dat hij in Sicilië had ontmoet. Uiteindelijk liep het nummer tot een eind, een oorverdovend applaus. Nick floot, klapte mee met de andere mensen. Een andere meisje kwam het podium op, nam plaats achter de microfoon. Ze had een oké stem, maar kon niet op tegen Esther. Hij glimlachte, liep naar het trapje bij het podium, en wachtte de roodharige meid op. "Hé Es!" Zei hij met een vrolijke grijns, hij tilde haar op van de laatste tree van de trap af gaf haar een knuffel en zette haar op de grond. "Sorry moest even." Een plagerige glimlach stond op zijn gezicht, hij wist niet in wat voor bui ze was. Of ze dit zou pikken of niet. Ach ja, hij zou het wel merken. "Je hebt echt een prachtige stem, je zou vaker moeten zingen. Iedereen vond je echt geweldig!"

''I can't see, 'cause it's burning deep inside. Like gasoline, a fire running wild. No more fear 'cause I'm getting closer now. So unreal, but I like it anyhow.'' Hier nam ze een hap adem en ging gelijk verder met het einde van het couplet. ''I go faster and faster and faster and faster and faster and faster and faster.'' Gelijk ging ze verder met het refrein zonder ook nog maar één hap adem te nemen en sloot daarbij haar ogen, waarbij ze meeging in de muziek en met haar losse hand een aantal bijpassende bewegingen maakte, die haar stem ook wel leek aan te passen qua tonen af en toe. ''I can't live in a fairy tale of lies. And I can't hide from the feeling 'cause it's right. And I go faster and faster and faster and faster for life. I can't live in a fairy tale of lies.'' Hier had ze voor kort de tijd om tot adem te komen, haar haren naar voren te gooien en weer naar achteren, zoals headbangen dat deden, maar zij deed dat maar een enkele keer en moest daarna verder met het volgende couplet dat er aan kwam. ''I can feel that you mesmerize my heart. I feel so free, I'm alive, I'm breaking out. I won't give in 'cause I'm proud of all my scars. And I can see I've been wasting too much time.'' Meteen kwam het volgende 'faster' stukje eraan met daarbij het refrein, waarna ze alleen nog maar in herhaling viel.
Doordat ze in veel tijd haar ogen enkel en alleen gesloten hield, om mee te gaan met de muziek en haar stem in balans te houden ondanks haar dronkenheid, had ze niet veel opgepikt van de open, verbaasde monden van mensen die niet veel van haar hadden verwacht. Ze wist dat er hier en daar ook wel een leerling van Monica High of University erop zat, die haar niet zo hadden gekend. Niemand kende haar eigenlijk zo, alleen de gemene, kwade leidster van Die Hard die het liefste iedereen in elkaar kon beuken als het ook maar even kon.
Wanneer het nummer ten einde kwam, headbangde ze nog enkele keren met haar ogen open die ontzettend veel plezier en sexyness uitstraalde, en gaf daarna de microfoon af zonder ook maar een nette buiging of wat dan ook te maken. Ze was niet zo van dat eer opnemen, vond ze zichzelf niet waardig genoeg voor. Bovendien dacht ze ook niet zo heel helder na, dus wanneer ze naar de trap liep knipperde ze een aantal keer om te kijken of de traptreden echt niet schuin stonden. Voorzichtig ging ze eraf en merkte bij de laatste tree op dat ze in de lucht werd getild, dat iemand haar een knuffel gaf. Pas toen drong het tot haar door dat het Nick zijn stem was die haar zo blij begroet had, waarna ze haar ogen opende wanneer ze haar voeten weer op de grond voelde en antwoordde zijn opmerking met een glimlach. Ze hoorde aan over wat hij te zeggen had van haar optreden. Ah, dus hij had het toch wel gehoord? Esther had gedacht dat hij wat later zou zijn, misschien omdat hij nog van ver moest komen. Blijkbaar was hij hier misschien al geweest, of was hij een wandeling of iets dergelijks gaan nemen op het strand. Ach, ze zou zich er niet te veel druk om maken. ''Ehh, dankje.'' Hierbij krabde ze even voor kort op haar achterhoofd en draaide zich daarna om, met daarbij dat ze haar linkerhand in die van Nick had gestoken en hem mee naar de bar trok. Gauw volgde er een meisje op het podium die ook begon te zongen, wel een stuk minder mooi dan haar bleek al snel, aangezien vele mensen zich al afzonderden van het podium of zich ongeïnteresseerd weg draaiden om met hun vrienden te praten. Bij de bar bestelde ze kort een cola, om niet als stomdronken 's avonds laat in haar kamer aan te komen en op de grond daar eenmaal in slaap te vallen als een halve gare. Enkele slokken gingen door haar keel, ze had dorst gekregen en bovendien was het nogal warm op dat podium geweest. Ze haalde gauw een hand door haar haren heen en keek Nick met een lieve glimlach aan. ''Hoe gaat het met je?'' Vroeg ze, omdat ze even niet iets anders wist te zeggen tegen hem.

Aan de manier waarop ze het trapje af liep, kon hij zien dat ze al behoorlijk wat drank op had. Al had hij dat al geweten, op het moment dat hij haar op het podium had zien staan. Zingend. Normaal gesproken, zou ze dat nooit doen. Hoe mooi haar stem ook was, het was niks voor haar om voor tientallen mensen te gaan zingen. Ze had er geen problemen mee dat hij haar had opgetild en een knuffel had gegeven. Schonk hem een glimlach, die hem duidelijk maakte dat hij vanavond gewoon zichzelf kon zijn. Dat hij niet uit moest kijken, met wat hij deed of zei. Een vrolijke grijns was om zijn gezicht verschenen. Hij knikte kort als reactie op haar dankje, zag hij het nu verkeerd of was ze bijna verlegen. Esther had haar hand in de zijne gestoken, het viel hem op hoe klein haar hand was in vergelijking met de zijne en hoe licht haar huid. Hij liet zich mee voeren naar de bar, ging op een kruk zitten. Nadat Esther had besteld, bestelde hij voor zichzelf nog een tequila. Hij had net genoeg op om aangeschoten te zijn, en wist dat hij nog aardig wat naar binnen kon gieten voor hij dronken was. Dus zich daar druk om kaken deed hij niet. "Ik betaal voor jouw, oké?" Eigenlijk was het geen vraag, hij betaalde gewoon voor haar. Klaar. Hij schoof het geld naar de barman. "Ik betaal voor haar." zei hij, waarna hij zijn glas aan nam. Hij nam een slok van het drankje, voelde het lichtjes branden in zijn keel. Heerlijk. Hij draaide zich iets naar Esther toe, keek haar aan. Een lieve glimlach stond op haar gezicht, iets wat hij niet vaak bij haar zag. Maar wat hem wel beviel. "Wel oké, alleen Iana heeft het uitgemaakt." Bij die laatste woorden gleed er een schaduw over zijn gezicht, hij sloeg zijn ogen voor een moment neer. Gunde zichzelf vijf seconden om zich te herpakken. Hij had niet verwacht dat één meisje hem zo veel pijn kon doen. Haatte het. Liefde was gewoon kut. Je werd en zwak van, fragiel was zo makkelijk te breken. Bah. Hij keek Esther weer aan, een kille leegte stond in zijn ogen. Maar verzachte al snel weer, de glimlach keerde terug op zijn gezicht. "En hoe is het met jouw?" vroeg hij, terwijl hij haar rustig in zich op nam. Opzoek naar kleine veranderingen, die hem iets konden vertellen. Hij nam nog een slok van zijn drankje, zette het glas vervolgens weer op de bar neer.

Ze keek alleen even de barman aan wanneer Nick er op stond dat hij haar drankje moest betalen. Hierdoor had ze haar geld weer weggeduwd in haar broekzak en keek ze daarna Nick met een vriendelijke glimlach aan, wachtte af wat hij op haar vraag zou antwoorden. Hopelijk had hij goed nieuws, in ieder geval niets meer over die Darren. Als het kon dan.. dan sloeg ze hem helemaal verrot, maar qua liefde zou het waarschijnlijk helemaal niets betekenen. Het betekende niet opeens dat Iana terug zou keren of iets. Hetgeen wat Nick uitbracht betekende dan ook niet veel goeds, hun liefde en ruzie had geen liefde meer opgeleverd. Ze merkte op hoe hij zich een klein beetje afwende van haar, waardoor zij met haar rechterhand één van zijn handen pakte en er voorzichtig overheen wreef met haar duim. Enkel een ongeruste uitdrukking rustte op haar gezicht, alleen maar omdat ze om hem gaf. Dat had ze altijd al gedaan, ook al had ze veelal ontkend van niet. Of zich in ieder geval niet zo gedragen, alsof hij gewoon door de grond kon zakken. Dat was hetgeen wat over haar geheerst gehad en vaak nog steeds wel. Maar ze wist zich nog wel eens in te houden, vooral na het gesprek wat ze laatst hadden gehad was alles weer een beetje op het rijtje gezet. ''Het spijt me..'' Was het enige wat ze wist te verzinnen, gewoonweg omdat ze die Iana toch al niet zo pikte.
Hij was gewoonweg beter af zonder haar, maar dat was nogal lullig om te zeggen. Ook al was ze meestal wel rechtuit met uitspraken, toch wist ze zich in te houden op dit moment. Het zou ook niet bepaald plezierig zijn om nu volledig de sfeer te verpesten en opnieuw met een somber humeur haar bed in te duiken. ''Goed hoor. Maar het kan altijd beter.'' Zei ze. Esther was dan wel wat meer dan aangeschoten, toch wist ze haar verstand er wel bij te houden. Dat was gewoon zo, haar concentratie was dan wel wat verlaagd, maar ze kon heus nog wel bedenken wat ze moest zeggen. Hoewel het niets voor haar was, ontstond er een idee in haar hoofd en kwam er een lichte grijns op haar gezicht te staan. Nog gauw nam ze een slok van haar cola, gleed hierna van haar kruk af en trok Nick mee naar een lege plek, wat zij op dit moment als dansvloer beschouwde. ''Laten we dansen.'' Fluisterde ze in zijn oor, wanneer ze voor kort heel dichtbij hem stond en liet hem gauw hierna een pirouette draaien doordat ze haar arm draaide. Een gniffel kwam van haar vandaan en ging mee op de muziek die het meisje best wel verdomd lelijk zong.

Een hand sloot zich om de zijne, voorzichtig streek Esther met haar duim over de rug van haar hand. Na het gesprek dat hij laatst had gehad, leek het beter tussen hen te gaan. Ze behandelde hem niet meer met grof vuil, al zou het hem niks verbazen als ze dat weer zou gaan doen als ze één van haar buien had. Zelf had hij liever deze Esther, de Esther die lief was tegen haar vrienden maar hard tegen de meeste andere mensen. Of haar woorden gemeend waren wist Nick niet. Tenslotte had Esther Iana nooit echt gemogen, waarom dat zo was wist hij niet. Maar dat het zo was, daar was hij zeker van. Bij één van hun ontmoetingen -nog voor dat ze wisten dat ze jaren geleden een hechte vriendschap hadden gesloten- had Esther niets dan slechts gezegd over Iana ze had hun relatie belachelijk gemaakt. Misschien was hun relatie dat ook wel geweest, ze waren altijd compleet verschillende mensen geweest. Ze kwam uit een veel beter milieu dan hem, was onschuldig en vond zijn criminele bestaan niet altijd even leuk.
"Ja, dat is waar." Stemde hij met haar antwoord in, het kon altijd beter. Momenten waren nooit helemaal perfect, het leven was gewoon in perfect. Misschien maar beter ook, anders werd het zo saai.
Zijn hand werd vast gepakt, snel sloeg hij de inhoud van zijn glas achterover zette het op de bar en liet zich mee voeren door Esther. Voor een moment stond ze vlak bij haar, enkele rode lokken van haar haar streken langs zijn wang toen ze het voorstel in zijn oor fluisterde. Zo niet Esther, maar toch leuk. Voor hij het in de gaten liet ze hem een rondje aan haar hand draaien, hij grinnikte. "Moet ik jouw niet een pirouette laten draaien?" Plagend keek hij haar aan, waarna hij daad bij woord voegde en haar er één liet draaien alvorens hij haar hand los liet. Ook hij begon te bewegen op de muziek, Nick was iemand met gevoel voor ritme. Behoorde dan ook tot één van de jongens, die er niet belachelijk uit zagen als ze danste. Met een lichte grijns legde hij zijn hand op Esther’s heup, in zijn ogen de stille vraag of ze het goed vond. Hij wist dat de beste manier om Iana te vergeten vervallen in zijn oude gewoonte was, de afgelopen nachten had hij ook nooit alleen geslapen. Niet dat hij van plan was het met Esther op een one night stand uit te laten lopen. Nee, daarmee zou hij hun vriendschap enkel gecompliceerder maken en dat was het laatste waar hij zin in had. Maar gewoon een leuke avond met haar hebben, kon geen kwaad. Waarschijnlijk was het samen met de alcohol genoeg om niet de hele tijd aan Iana te denken.

''Het maakt mij helemaal geen zak uit.'' Zei ze boven de muziek uit en voelde hoe ze daarna zelf een rondje mocht draaien van de jongen, wat haar onbewust alleen maar liet giechelen en gauw genoeg reikte ze zijn ogen weer. Maar ze stond niet stil, ging ondertussen verder met dansen op het ritme van de muziek. Voor het eerst sinds tijden voelde ze zich misselijkmakend woedend, maar gewoon relaxed en ontspannen. Misschien wel omdat ze zich nu niet in een onveilige zone bevond en ook wel samen met een van haar vrienden was. Vroeger waren ze goede beste vrienden geweest en er waren ook wel momenten in haar leven geweest dat ze zich afvroeg of ze dat nog steeds waren, maar tegelijkertijd moest ze ook haar reputatie hoog houden en nooit de zwakke kant van zichzelf laten tonen.
Op dat moment kwam er een hand van hem op haar heup te liggen, waar ze eerst even verbaasd naar keek, maar vervolgens gewoon accepteerde door hem een fijn knikje te geven en hierna gewoon verder danste op haar gemakje.
Wanneer het nummer ten zijn einde kwam, twijfelde Esther of ze wel moest blijven dansen. Niet alleen omdat ze het niet zo op dansen had, maar ook omdat dit een slow nummer was. Zonder hem bij zijn nek beet te pakken, besloot ze nog eventjes rustig heen en weer te gaan, terwijl ze hem in zijn ogen aankeek.
''Ga jij naar dat Prom gebeuren toe?'' Besloot ze rustig te vragen, zonder het moment te verpesten en ook niet boos te worden. Hij zou vast en zeker wel met iemand gaan, voor haar gevoel lagen er wel vrouwen aan zijn voeten, maar had hij misschien de juiste nog niet gevonden. Bovendien vond zij het ongelofelijk stom, dat bal gebeuren, waar sloeg het nou op. En dan op het einde van de avond, alsof het nog niet suf genoeg was, een stom kroontje op je hoofd krijgen en dan met een onbekend iemand gaan zoenen? Nee, als zij gekozen zou worden en zo iemand tegenover haar zou krijgen, zou diegene alleen maar een klap kunnen verwachten en na het feest in het ziekenhuis belanden.

Het kwam niet vaak voor dat hij Esther hoorde giechelen, hij geluid deed hem grijnzen. Ze leek ontspannen, niet zo opgefokt als anders. Of het door de alcohol kwam, of door de zweer of door een combinatie van beide wist hij niet. Wat het ook was, het beviel hem. Met de hand die hij op haar heup gelegd had, leek Esther geen problemen te hebben. Hij glimlachte, volgde net als haar het ritme van de muziek. De laatste tonen va het nummer stierven weg, en een volgend nummer deed zijn intrede. Een meisje met een zuivere stem, begon te zingen. Het nummer was langzamer dan het vorige, Nick aarzelde maar danste net als Esther rustig door. Of hij naar het Prom ging? Hij moest wel, hij had zich op gegeven voor Prom King. Het enige probleem was dat hij geen date had, oké dat was niet heel moeilijk te verhelpen. Er waren zat meisjes die wel met hem mee zouden willen als hij het aan ze zou vragen, maar hij had geen zin om te gaan met een meisje dat hij de dag er na toch weer zou dumpen. Hij had Iana willen vragen, maar nu het uit was tussen hen was dat geen optie meer. Ze zou met Darren gaan. "Ik heb weinig keus ik heb me opgegeven voor Prom King, en het kan best leuk worden. Alleen heb ik geen date, ik wou Iana vragen maar ja die gaat natuurlijk met Darren." Een lichte woede weerklonk in zijn stem toen hij de naam van de jongen uit sprak. Prom zou nog wat worden, als hij niet oppaste zou hij Darren nog in elkaar slaan. Al verwachtte Nick niet dat de jongen ten onder zou gaan zonder enig verzet. "Es..." Nick aarzelde, keek naar het meisje tegenover zich. Zich afvragend of het slim was wat hij nu ging doen. "Zou jij met mij naar het Prom willen? Gewoon als vrienden? Ik heb geen zin om een meisje mee te nemen dat ik nauwelijks ken, en ik denk dat ik je hulp in Darren's buur wel kan gebruiken. Niet om hem in elkaar te slaan, maar om te voorkomen dat ik dat doe. Ik wil de avond niet voor iedereen verpesten." Met zijn hoofd een tikkeltje schuin keek hij haar aan. Niet wetend wat hij moest verwachtte? Een tirade over hoe hij het in zijn hoofd haalde haar te vragen met hem naar Prom te gaan? Een ja? Hij hoopte het laatste, hij zou haar aanwezigheid echt goed kunnen gebruiken. Zou ze hem helpen Darren niet aan te vallen als ze met hem mee ging, of zou ze hem er juist toe aanmoedigen? Hij hoopte van niet, natuurlijk zou hij niets liever doen dan die gast een lesje leren. Maar niet op het Prom, dat was gewoon too much drama. Dat kon hij Iana niet aan doen. Dat kon hij zichzelf niet aan doen, en zelfs Darren niet. Al hoe wel, de avond van de jongen verpesten klonk best verleidelijk.