~ Nothing else matters ~

Ise en Percy waren eerst teruggegaan naar hun kamer, waar Ise warmere kleding had aan getrokken om naar het strand te gaan zoals ze hadden afgeprokken die dag. Na dat Percy een tijdje op Ise gewacht had gingen ze naar het strand van Santa Monica.
Percy had de hand vast gepakt van Ise terwijl hij zachtjes door het zand schopte waar ze overheen liepen. Hij had altijd van het strand gehouden. Het waren voor dan ook altijd echt vakantie dagen als hij samen met zijn moeder en zusje naar het strand gingen. Net zo als nu voelde het voor als nog een vakantie dag nu hij hier samen liep met Ise. Vanuit zijn ooghoeken keek hij af en toe naar haar en glimlachte. Hij had niet verwacht dat ze depresief was, maar opzich kon je het wel verwachtten. Of nou ja verwachten? Ze had genoeg meegemaakt en had genoeg schuld gevoel om gek er van te worden.
Percy keek voorzich uit en sloeg een arm om Ise heen. Hij moest er zelf ook nog even aan wennen dat hij zo'n omslag had gemaakt van gevoelens, maar opzich vond hij het allemaal wel oke. Hij wendde zijn blik naar de zee, die vrij rustig was. Percy vond de zee het mooiste dat er was. Terwijl ze zo rustig leek kon ze nog heel woest zijn.
'Waar woonde je eigenlijk in Griekenland?' Vroeg Percy aan Ise terwijl hij nog steeds naar de zee keek. Hij was nog nooit in Griekenland geweest en kende het ook alleen van flims of boeken. Hij keek naar Ise en stopte met lopen. Waarschijnlijk zou ze wel in een klein dorpje gewoond hebben waar hij de naam en de plaats ligging niet eens van zou weten. Percy glimlachte naar haar en gaf een klein kusje op haar slaap en trok haar nog iets dichter tegen hem aan. Het liefst zou hij willen dat de dag gewoon even stil kon staan, gewoon voor heel even.
'Ik zelf kom uit London, zo ik kwam niet vaak op het strand, maar als we daar wel waren voelde het echt als vakantie dan.' Glimlachte Percy naar Ise. 'Ik maakte altijd standaard samen met mijn zusje een zandkasteel en dat moest altijd anders mochten we niet naar huis van haar.' Glimlachte Percy terwijl hij teurg dacht aan de laatste keer dat hij samen met haar een zandkasteel gemaakt had. Hij vertelde normaal nooit aan iemand wat hij deed op zijn vrije dagen of waar hij naar toe ging met anderen. Maar bij Ise kon hij het wel kwijt dacht hij. Hij keek weer naar Ise en glimlachte nogmaals.
'Het liefst moest hij zo groot mogelijk en mooi mogelijk met schelpen en takjes en vlaggetjes.' Lachtte Percy zachtjes. 'Eigenlijk was het best leuk om te maken.' Grijnsde hij en keek weer naar de zee die voor hun lag. Ja hij vond het heel leuk omdat soort dingen te maken.


[Ise]

Nadat Ise en Percy op hun kamer waren was ze zich gelijk aan het omkleden. Eenmaal klaar nam ze haar medicijn in en liep met Percy mee. Eenmaal op het strand liepen ze hand in hand. Gelukkig had ze zich toch warme gekleed. Het was nu best koud. Nouja dat vond zij. Maar omdat ze wel eens slecht sliep had ze het sneller koud dan normaal. Ise glimlachte voorzichtig naar hem toen ze een arm om haar heen voelde. Ze ging dichter bij hem lopen en sloeg ook haar arm om zijn middel heel. 'Waar woonde je eigenlijk in Griekenland?' Ise keek naar de zee en zuchtte even. Omdat het er zo mooi uit zag. Ise keek omhoog naar de zon en het duurde niet lang voor dat die ook onder ging. Ik woonde in Athene.Antwoordde ze. Ise keek weer naar Percy toen ze stopte. Ise glimlachte toen ze zijn lippen weer op haar slaap voelde. Ze sloeg haar armen om hem heen toen hij haar dichter tegen hem aan trok. Eigenlijk merkte ze nu pas dat er niet zo veel scheelde in lengte. Net toen Ise wou vragen waar hij vandaan kwam vertelde hij het al. 'Ik zelf kom uit London, zo ik kwam niet vaak op het strand, maar als we daar wel waren voelde het echt als vakantie dan.' Ise glimlachte toen hij vertelde dat het voelde als of ze op vakantie waren als hij met zijn familie naar het strand ging. Ik ben ook niet vaak op het strand geweest.Antwoordde ze. Ise had het veelste druk met school en haar vriendinnen. En ze waren ook niet rijk genoeg. 'Ik maakte altijd standaard samen met mijn zusje een zandkasteel en dat moest altijd anders mochten we niet naar huis van haar.' Ise glimlachte toen Percy dit zei. Zo ken ik er nog een. Mijn zusje wil eerst twee ijsjes hebben voor dat we mogen gaan. Het gebeurde namelijk niet vaak dat ze naar het strand gingen en al helemaal niet dat ze ijsjes aten. 'Het liefst moest hij zo groot mogelijk en mooi mogelijk met schelpen en takjes en vlaggetjes.' Ise glimlachte en was blij dat Percy dit soort dingen vertelde. Het leek wel als of alles bij hem perfect ging. Maar schijn kon bedriegen. Dat wist ze zelf ook. 'Eigenlijk was het best leuk om te maken.' Ise dacht even naar en kwam op een idee. Waarom gingen zij er geen maken. Ise liet Percy los en pakte zijn hand en trok hem zachtjes mee. Op zoek naar een mooie plek. Waarom maken wij er geen een. Oké we hebben de spullen er niet voor maar met een beetje handigheid lust het vast, Zei ze vast beraden tegen Percy en had al een mooi plekje gevonden.

'Ik woonde in Athene.' Zei Ise en Percy knikte. Hij kende de stad Athene wel omdat het de hoofdstad was van Griekenland. Percy wist niet waarom hij ineens zo open was over zijn familie, normaal hield hij het altijd stil over zijn familie en leek het eigenlijk een perfect gezin. Hij keek naar Ise en glimlachte naar haar toen ze zei dat ze ook niet zo vaak op het strand geweest was.
'Misschien kunnen we samen dan naar het strand gaan, nu kunnen we vaker.' Zei hij met een glimlach en keek weer voorzich uit. Toen Ise vertelde over haar zusje lachtte hij zachtjes, gelukkig was zijn zusje niet als enige zo gek om een soort traditie te hebben.
'Waarom maken wij er geen een. Oké we hebben de spullen er niet voor maar met een beetje handigheid lust het vast.' Zei Ise, Percy keek haar even vreemd aan en lachte toen uiteindelijk. 'Je bedoelt nu? hier? meteen?' Vroeg hij ongelovig en hij beet op zijn onderlip om niet in lachen uit te barsten.
'Oke dan!' Zei hij met een grote glimlach en trok Ise naar hem toe. Hij drukte zachtjes zijn lippen op die van haar. 'Dan moeten we eerst een goede plek vinden.' Zei hij terwijl hij even omzich heen keek.

'Misschien kunnen we samen dan naar het strand gaan, nu kunnen we vaker.' Ise knikte en keek hem aan. Lijkt me leuk. Antwoordde ze met een glimlach. 'Je bedoelt nu? hier? meteen?' Ise knikte al weer en beet op haar lip om niet in de lach te schieten. Het was wel grappig hoe Percy reageerde.
'Oke dan!' Ise glimlachte toen Percy haar tegen hem aan trok en al snel voelde ze zijn lippen tegen de hare. Het leek wel als of hij wat in te halen had. Ise kuste hem terug en sloeg haar armen om zijn nek.
'Dan moeten we eerst een goede plek vinden.' Ise liet Percy los en keek omzich heen. Daar is een goeie plek. Ise liep er heen en trok Percy lichtjes mee. Ze ging op haar knieën zitten en begon.

'Lijkt me leuk.' Antwoorde Ise op zijn vraag, om vaker met zijn tweeen naar het strand te gaan. Percy vond het ook leuk en glimlachte. Toen Ise de plek aan wees waar ze het zandkasteel wilde gaan bouwen knikte.
'Oke mooi.' Grijnsde hij terwijl Ise ging zitten op haar knieeen. Percy ging naast haar zitten en haar uit het zand een licht roze schelp die helemaal heel was, met een klein gaatje er in. Hij keek er even naar toen hij hem oppakte en stopte hem daarna in zijn broekzak. Daarna hielp hij Ise om wat zand op te hopen omdat als toren te laten dienen. Ondertussen terwijl er een toren stond, begin Percy aan een soort muur dat de aan de volgende toren vast zou komen te zitten. Zo nauwkeurig mogelijk maakte hij de muur even breed en lang op elk stuk. Nadat hij zijn muur klaar had maakte er kleine blokjes in met een klein takje en duwde die uit zodat je zo'n kasteelmuur effect kreeg.
Percy moest even denken, wat mensen wel niet zouden denken als ze langs hun liepen. Twee zeventienjarige die een zandkasteel bouwen? welke gek doet dat nou? Percy glimlachte om zijn eigen gedachtte en keek naar Ise die ook druk bezig was aan hun zandkasteel. Hij bleef haar even aan staren en keek uiteindelijk weg naar de zee en toen weer terug om hun zandkasteel.

Ise keek af en toe glimlachend naar Percy toen ze hem zo bezig zag. Daarna ging ze verder met haar eigen werk. De toren kreeg een raam en daarna ging ze verder. Ise keek op en zag dat Percy naar hun zandkasteel keek. Hoe is je familie eigenlijk. Vroeg Ise nieuwsgierig terwijl ze verder ging met hun zandkasteel. Ise maakte nu ook een muur en zag dat die van Percy veel beter was dan de hare. Maar wat maakte het uit. Ise ging gewoon verder en luisterde ondertussen naar de geluiden om haar heen.

'Hoe is je familie eigenlijk?' Vroeg Ise. Percy glimlachte zwakjes en wist eigenlijk niet hoe hij het moest vertellen. Hij had het nog nooit aan iemand vertelt, ooit een keer op school en toen werd hij naar huis gestuurt omdat hij te veel gespijbelt had en ze wilde toen zijn ouders spreken over het spijbel gedrag. Zijn vader had een heel verhaal op gehangen dat het thuis perfect verliep en dat er natuurlijk wel eens kleine ruzies waren maar niet zo groot als dat zijn zoon verzonnen had.
'Ik woon samen met mijn moeder, zusje, vader...' Percy beet even op zijn onderlip voordat hij verder ging. 'En mijn oma.' Zei hij zachtjes. 'Niet heel groot, maar we hadden het eigenlijk altijd heel goed. Geen problemen met geld en dat soort dingen, totdat mijn oma vijf jaar geleden heel erg ziek werd. Ze moest worden geholpen met alles eigenlijk en mijn moeder wilde haar niet naar een verzorgings tehuis brengen, maar het zelf doen. Hierdoor moest ze stoppen met werken waardoor mijn vader meer moest gaan werken.' Percy keek even naar Ise en toen weer naar het zandkasteel waar hij begonnen was met zijn tweede toren.
'Mijn zusje was toen nog maar zeven en had vrij veel aandacht nodig, maar mijn moeder had geen tijd voor haar omdat ze mijn oma moest verzorgen. Mijn zusje werd heel erg gepest toen en ik zelf was twaalf en begon eigenlijk voor mijn zusje te zorgen. Ik zorgde er voordat ze optijd ging eten en dat ze optijd op school was, vanalles deed ik. Ik spijbelde vaak van school om mijn zusje op te kunnen halen en om thuis te zijn voordat mijn vader thuis was...' Percy stopte en beet op zijn onderlip, hij wist niet zeker of hij dat wilde vertellen maar deed het uiteindelijk toch.
'Mijn vader raakte aan de drank omdat hij het vele werk gewoon niet aankon plus de schulden die maakten doordat we een inkomst minder hadden. En als mijn vader gedronken had, had hij behoorlijk last van losse handjes en schold hij vaak mijn moeder uit of mijn zusje.' Zei hij zachtjes. 'Ik ben er vaak tegen in gegaan en dan ging mijn vader tegen mij te keer. Ik vond het wel best zolang mijn moeder of zusje maar niks overkwam.' Vertelde Percy en hij probeerde die brok in zijn keel weg te slikken.
'De laatste twee jaar ben ik helemaal niet naar school gegaan, ik heb voor mijn zusje gezorgd en nu wilde mijn vader dat ik hier naar toe ging terwijl ik makkelijk naar een school in London had gekund, maar dat wilde hij niet. Ik snap ook wel waarom hij dat niet wilde.' Zei Percy terwijl hij het muurtje van zijn zandkasteel probeerde te repareren die hij stuk had gemaakt door zijn trillende handen. Altijd als hij over zijn vader dacht of sprak begonnen zijn handen te trillen. Hij keek om naar Ise en glimlachte zwakjes naar haar.
'Ik hoop dat het nu beter gaat thuis, nu er een iemand uit huis is.' Zei hij zachtjes. 'Ik hoop gewoon dat hij mijn zusje met rust laat.' Zei hij het laatste met een zachtte trilling in zijn stem. Hij had het muurtje redelijk opnieuw opgebouwt.

Ise luisterde naar Percy terwijl ze ondertussen verder ging. Ze zag hoe een muur kapot ging. Ise slikte en stond op. Ze liep naar Percy toe en ging naast hem zitten. Even twijfelde ze maar toch sloeg ze haar armen om hem heen en hield hem stevig vast. Ise beet op haar lip omdat ze niet wist wat ze moest zeggen. Wat erg voor je. Fluisterde ze dan ook maar. Ise streelde met haar hand de rug van Percy en voelde zich best ongemakkelijk. Allen omdat ze niet wist wat ze moest doen. Terwijl Percy dat wel leek te weten. En dat deed haar best zeer. Percy ik.Ise stopte even en slikte. Sorry dat ik er over begon Maakte ze haar zin af. Ise keek even beneden maar daarna al snel weer naar Percy. Ze drukte een lichte kus tegen zijn wang aan en legde haar hoofd tegen zijn schouder. Terwijl ze naar de zon keek die nu onderging.

Percy voelde de arm van Ise om hem heen en hij keek haar aan. Hij had het nog nooit aan iemand vertelt en eigenlijk voelde het best goed om het aan iemand kwijt te kunnen.
'Wat erg voor je.' Fluisterde Ise zachtjes naast hem. Percy glimlachte naar haar en keek toen weer naar het zandkasteel dat ze aan het bouwen waren. 'Ach het valt wel mee, vergeleken wat jij heb meegemaakt.' Zei hij zachtjes en keek weer naar Ise. 'Mijn ouders zijn niet dood, alleen een beetje ontspoort.' Lachte hij zachtjes en sloeg zijn arm om Ise heen. Ise begon aan een zin maar maakte hem niet meteen af.
'Sorry dat ik er over begon.' Zei Ise en Percy haalde zijn schouders op. 'Het maakt niet uit, eigenlijk lucht het wel op om het een keer aan iemand te vertellen.' Zei Percy en hij trok Ise tegen hem aan. Hij keek over de zee waar de zon langzaam inzakte. Hij streek een paar plukken uit haar gezicht en liet zich achterover zakken in het zand. Hij trok Ise iets meer tegen hem aan en sloeg beide armen om haar heen.
'Eigenlijk was ik niet van plan om hier lang te blijven, maar jij heb mijn gedachte veranderd.' Glimlachte hij naar haar en drukte een kus op haar voorhoofd.

'Ach het valt wel mee, vergeleken wat jij heb meegemaakt.' Ise keek hem aan en schudde haar hoofd. Het is alle bij erg. Fluisterde ze. Ise vond het echt erg voor Percy. Oké haar ouders waren dood maar dit was ook niet fijn. Toch? 'Mijn ouders zijn niet dood, alleen een beetje ontspoort.' Ise wist niet hoe ze hier op moest reageren. Ze vond het nog steeds erg voor hem. Ise keek hem aan toen hij een arm om haar heen sloeg. Ze beet weer op haar lip en keek even later naar de zee. 'Het maakt niet uit, eigenlijk lucht het wel op om het een keer aan iemand te vertellen.' Ise keek hem weer aan toen hij haar tegen hem aan trok. Als er iets is kun je altijd naar mij toe gaan Percy. Fluisterde ze. Ze meende het. Ze kon dan misschien gek zijn maar toch kon hij altijd naar haar toe komen. Ise glimlachte voorzichtig toen Percy een paar plukken uit haar gezicht veegde. Daarna volgde ze zijn voorbeeld en ging ook liggen. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder aan en legde haar hand op zijn borst. 'Eigenlijk was ik niet van plan om hier lang te blijven, maar jij heb mijn gedachte veranderd.' Ise slikte toen ze de eerste zin hoorde. Maar toen hij hem verder af maakte kwam er een glimlach op haar gezicht. Ze vond het heerlijk dat Percy bij haar bleef.
Maar aan de andere kant. Ze moesten beide een keer terug naar hun eigen land en hoe gingen ze het dan doen? Percy?Vroeg ze zachtjes. Waarna ze een paar seconden stil was. Hoe gaan we het doen als we beide weer terug moeten.Vroeg ze fluisterend.

'Het is alle bij erg.' Zei Ise zachtjes. Percy glimlachte naar haar en streelde met zijn vingertoppen over de hand van Ise.
'Tuurlijk is het beiden erg, maar toch.' Zei hij zachtjes tegen Ise. Percy heeft zich nooit zo druk gemaakt er om en vond anderen mensen belangrijker dan hemzelf. Hij voelde hoe Ise tegen zijn schouder aanging liggen en haar hand op zijn borst plaatste. Hij pakte haar hand zachtjes vast en wreef met zijn duim over de rug van haar hand.
'Als er iets is kun je altijd naar mij toe gaan Percy.' fluisterde Ise zachtjes tegen hem. Percy glimlachte naar haar en knikte. 'Dat zal ik doen, je kan ook altijd mij bij terecht als er iets is.' Zei Percy zachtjes tegen Ise. Hij wilde er graag voor haar zijn, zodat ze zich gewoon veilig voelde bij hem. En alles tegen hem kon zeggen, maakte niet uit wat.
'Percy?' Vroeg Ise, Percy maakte een geluidje dat hij luisterde naar haar. 'Hoe gaan we het doen als we beide weer terug moeten.' Vroeg Ise zachtjes aan hem. Percy slikte duidelijk, zelfs hij had hier niet aan gedacht hoe dat zou gaan. 'Ik weet niet.' Gaf hij toe. Hij wist het niet, als hij weer terug naar London zou gaan en zij naar Griekenland dan... Zouden ze zo verweg van elkaar wonen. 'Wanneer ga je naar Griekenland?' Vroeg hij zachtjes aan Ise. Hij hoefde niet nu perse weg, dat kon hij zoiezo niet doen. Hij moest toch eerst wachten totdat hij achttien was voordat hij deze school kon verlaten.
'Misschien kunnen we dan tot die tijd het beste er van maken.' Zei Percy met een brok in zijn keel.

'Tuurlijk is het beiden erg, maar toch.' Ise keek hem aan en knikte. Ise keek toe hoe Percy haar hand streelde. Ise rilde even door de aanraking en glimlachte. 'Dat zal ik doen, je kan ook altijd mij bij terecht als er iets is.' Ise knikte en drukte een kus op zijn wang. Dat zal ik doen.Fluisterde ze.
'Ik weet niet.' Ise baalde dat ze het nu vroeg. Ze hadden nog geen dag en nu maakte ze zich al zorgen over later. Wie zei dat ze dan nog bij elkaar waren? Misschien waren ze dan wel de dikste vijanden.
'Wanneer ga je naar Griekenland?' Ise slikte en dacht na. Als ik klaar ben met school. Maar dan is de kans groot dat ik weer terug kom.Fluisterde ze. In Griekenland had ze tegen die tijd niks meer. En met het geld van haar ouders kon ze met gemak een huis kopen en voor haar zusje zorgen. 'Misschien kunnen we dan tot die tijd het beste er van maken.' Ja laten we dat maar doen.Fluisterde ze. Ise wist wel zeker dat ze niet mee kon naar Londen. En het zou gek zijn als ze daar in een keer ging wonen. Maar als ze dan nog steeds wat hadden dan kon ze hem niet verlaten. Ik hou van je.Fluisterde ze in het Grieks en kuste even kort zijn lippen.

'Als ik klaar ben met school. Maar dan is de kans groot dat ik weer terug kom.' Zei Ise zachtjes tegen hem. Percy knikte en beet op zijn onderlip. Zijn kans dat hij terug kwam was minder groot, hij wist wel dat hij niet perse terug hoefde naar London, maar dat wilde hij wel voor zijn zusje en moeder. Hij wist niet zeker of hij dat wel tegen Ise moest zeggen of gewoon tegen haar moest zeggen dat hij wel op haar zou wachten. Dat kon hij ook niet maken, hij kon niet tegen haar liegen en gewoon weg gaan terwijl zij terug komt naar Santa Monica. Percy zuchtte zachtjes en opende zijn mond.
'Ik kom waarschijnlijk niet terug.' Zei hij stilletjes. 'Ik wil graag voor mijn zusje en moeder zijn.' Zei hij nog zachter. Hij leek wel een watje, wie wilde er nou voor zijn moeder en zusje zorgen als hij ook met zijn vriendin hier kon wonen.
'Sorry.' Zei hij nog zachter tegen Ise. Hij had dit nog niet zien aankomen omdat het pas het begin van het jaar was en nog helemaal niet had gekeken naar zijn terug reis omdat het nog zolang duurde voordat hij terug kon. Hij gaf Ise nog een kus tegen haar wang en fluisterde zachtjes in haar oor.
'Het liefst zou ik bij jouw blijven, maar dat kan gewoon niet. Jij moet ook voor je zusje zorgen zoals ik dat ook moet doen.' Hierom wilde Percy zo weinig mogelijk vrienden maken, omdat hij geen vaarwel tegen mensen kon zeggen die echt iets voor hem betekende. Hij streek nog een keer met zijn vingertoppen over haar wang en keek naar de zon die boven de zee hing.

'Ik kom waarschijnlijk niet terug.' Ise keek Percy aan en knikte. Ze begreep hem wel. Maar ze zou niet allen terug komen voor hem. Maar ook omdat ze een hoofdstuk af wou sluiten en dat kon ze gewoon niet in Griekenland. Dat was nu juist het probleem. Misschien kon ze mee gaan naar Londen. Ise keek weer even voor zich uit maar al snel weer terug. Wie zei dat Percy dat wilde. Misschien wilde hij dat dus helemaal niet.
'Ik wil graag voor mijn zusje en moeder zijn.' Ise was even stil en keek nog steeds voor haar uit. 'Sorry.' Ise keek nu weer naar Percy. Waar maakte hij nou zo'n probleem van. Ise sloot kort haar ogen toen ze zijn lippen tegen haar wang aan voelde. Het liefst zou ik bij jouw blijven, maar dat kan gewoon niet. Jij moet ook voor je zusje zorgen zoals ik dat ook moet doen.' Ise deed haar ogen weer los en keek hem aan. Hey Percy het maakt niks uit. Ise keek weer even weg maar al snel weer terug. Laten we nu gewoon niet aan de toekomst denken. We moeten nog een zandkasteel af maken of we blijven hier zo zitten Ise vond dat laatste niet echt een erg plan aangezien hij warm was en het lag fijn zo.

'Hey Percy het maakt niks uit.' Zei Ise tegen hem en Percy schudden zijn hoofd. 'Ja wel, het maakt wel iets uit.' Zei hij zachtjes. 'Het liefst zou ik je gewoon meenemen naar London zodat we daar samen kunnen zijn.' Zei Percy tegen Ise. Hij voelde zich echt een zeikerd, maar zo is hij nou eenmaal als hij om iemand gaf.
'Laten we nu gewoon niet aan de toekomst denken. We moeten nog een zandkasteel af maken of we blijven hier zo zitten.' Percy knikte. Ise had gelijk, hij moest niet te veel aan de toekomst denken, misschien hoefde hij wel helemaal niet naar huis of was er een anderen rede dat ze samen konden blijven. Percy pakte de hand van Ise die behoorlijk koud aan voelde en hij glimlachte.
'Waarschijnlijk als we verder gaan werken aan het zandkasteel dan vallen je vingers er af van de kou.' Grijnsde hij en pakte de hand van Ise met beide handen. Hij wreef haar hand zachtjes warm. 'Dan ga ik me helemaal schuldig voelen.' Grijnsde hij naar haar en gaf een kus op haar hand die iets warmer aan voelde.

'Ja wel, het maakt wel iets uit.' Ise zuchtte en had het gevoel dat Percy soms eigenwijs kon zijn.
'Het liefst zou ik je gewoon meenemen naar London zodat we daar samen kunnen zijn.' Ise glimlachte en dacht na. Misschien kan dat ook. Ik bedoel naar dat ik mijn zusje daar weg heb gehaald. En als we dan nog steeds samen zijn. Misschien kan ik dan ook naar Loden verhuizen. Fluisterde ze. Dit vond ze nou echt een geweldig idee maar of dat later ook zo zou zijn dat wist ze niet en kon ze niet zeggen. Ise bloosde toen Percy haar hand pakte. 'Waarschijnlijk als we verder gaan werken aan het zandkasteel dan vallen je vingers er af van de kou.' Het zal wel mee vallen.Fluisterde en keek toe hoe Percy alles deed om haar hand weer warm te maken. 'Dan ga ik me helemaal schuldig voelen.' Ise bloosde nog erge toen Percy haar hand kuste. Je bent lief.Fluisterde ze.

'Misschien kan dat ook. Ik bedoel naar dat ik mijn zusje daar weg heb gehaald. En als we dan nog steeds samen zijn. Misschien kan ik dan ook naar Loden verhuizen.' Fluisterde Ise. Percy glimlachte, hij wilde Ise niet dwingen om naar London te komen. 'Het komt wel goed.' Zei hij zachtjes terwijl hij haar anderen hand ook warm wreef. Hij glimlachte naar haar toen ze zei dat het wel goed kwam, met haar handen.
'zo voelt het anders niet.' Glimlachte hij terwijl hij Ise's hand zachtjes warm wreef. 'Je bent lief.' Fluisterde Ise. Percy grijnsde naar haar,
'Dat weet ik.' Zei hij en hij trok Ise dicht tegen hem aan en sloeg beiden armen om haar heen. Ze mocht zich dan wel warmer aangekleed hebben maar ze bleef koud aan voelen. Misschien konden ze zo wel ergens een cafetje binnen gaan en hij kon haar gewoon warm wrijven.
'Dat zandkasteel komt nog wel een keer als het warm is en we de spullen er voor hebben.' Lacht hij en gaf Ise een kus op haar wang. 'Dan krijg je ook nog een ijsje van mij.' Flusterde hij in haar oor met een glimlach.

'Het komt wel goed.' Ise knikte en keek toe hoe Percy haar andere hand ook warm probeerde te krijgen.
'zo voelt het anders niet.' Ik ga er echt niet dood van hoor Vertelde ze hem glimlachend.
'Dat weet ik.' Ise schudde even glimlachend haar hoofd. Ze kroop meer tegen Percy aan toen hij zijn armen om haar heen deed. 'Dat zandkasteel komt nog wel een keer als het warm is en we de spullen er voor hebben.' Ise wou zeggen dat ze gewoon door konden maar even werd ze afgeleid door een kus op haar wang. 'Dan krijg je ook nog een ijsje van mij.' Toen Ise dit te horen kreeg glimlachte ze. Hmm dat zie ik wel zitten Zei ze glimlachend terug denken aan vanmiddag toen hij het ijs van haar wang af likte. Ise rilde even door de gedachten. Hoe het voelde. Ze vond het niet erg maar het voelde gewoon raar. Ise legde haar hoofd tegen zijn schouder en keek naar de zee. Trouwens houden we dit geheim of? Ise was eigenlijk wel benieuwd hoe Helena hier op zou reageren aangezien hun de eerste dag nog al knus waren.

'Hmm dat zie ik wel zitten.' Percy lachtte zachtjes. 'Dat dacht ik wel, ik zie het ook wel zitten.' Grijnsde hij en gaf Ise nog een kus op haar wang. 'Ik zal je anders wel beloven niet weer het ijs van je gezicht te likken, maar gewoon servetjes ergens vandaag te halen.' Lachtte Percy en hij omhelsde Ise steviger.
'Tenzij je het niet erg vind.' Fluisterde hij zachtjes in haar oor met een glimlach. Percy voelde hoe Ise haar hoofd tegen zijn schouder legde, hij vond het echt geweldig om met haar hier te zijn.
' Trouwens houden we dit geheim of?' Vroeg Ise hem. 'Niet?' Maakte Percy haar zin vragend af. Waarom zouden ze het geheim houden, of beter gezegd aan wie moeten ze het vertellen, hij kende maar weinig mensen hier. 'Ik zou niet weten waarom we het geheim moeten houden, hoeveel mensen kennen we nou hier?' Vroeg hij.
'Ik bedoel, ik ken niemand waar aan ik het niet zou vertellen. Tenzij jij het schreeuwend door de school wil rennen, dan zou ik je wel tegen houden...' Zei Percy. 'Of niet.' Grijnsde hij er achter aan.

'Dat dacht ik wel, ik zie het ook wel zitten.' Ise glimlachte en keek naar zijn lach. Haar glimlach werd groter doen Percy haar een kus gaf op haar wang. 'Ik zal je anders wel beloven niet weer het ijs van je gezicht te likken, maar gewoon servetjes ergens vandaag te halen.' Ise vond hem zo mooi als hij lachte en ze bekeek zijn gezicht. 'Tenzij je het niet erg vind.' Ise werd al weer lichtjes rood. Waarom liet deze jongen haar altijd blozen. Ik vind het niet echt erg Bloosde ze. 'Ik zou niet weten waarom we het geheim moeten houden, hoeveel mensen kennen we nou hier?' Ise haalde haar schouders op. Ze kende wel een paar mensen maar dat was allen hun naam en dat was het. Percy was het enigste die ze meer kende dan de rest. 'Ik bedoel, ik ken niemand waar aan ik het niet zou vertellen. Tenzij jij het schreeuwend door de school wil rennen, dan zou ik je wel tegen houden...' Ise schudde lachend haar hoofd. Ze zag het al hoe zij daar schreeuwend door de school heen rende om het te zeggen. 'Of niet' Ise keek op en realiseerde pas dat ze nog niet eens echt gezoend hadden. Het was allen nog maar met de lippen dicht geweest. Niet dat het haar veel uit maakte maar toch. Ise pakte Percy's hand en speelde er weer wat mee terwijl ze er naar keek. We kunnen ook gewoon niks zeggen maar ook niet geheim doen. Zei ze en drukte haar lippen op de zijne.

'Ik vind het niet echt erg.' Bloosde Ise. Percy glimlachte naar Ise en streelde met zijn vingertoppen over haar licht rode wang. 'Eigenlijk ziet het er best schattig uit als je bloosd.' Lachte hij zachtjes. Ise haalde haar schouders op toen hij vroeg aan wie ze het moesten zeggen en eigenlijk wist hij wel aan wie zij het wou vertellen. Waarschijnlijk zou Ise het graag aan Helena vertellen, in elk geval dat dacht hij. Hij wist het niet zeker en kon het waarschijnlijk ook niet zeggen omdat het misschien niet waar was.
'Maar aan wie zou je het bijvoorbeeld willen vertellen?' Vroeg Percy toch wel nieuwsgierig en hij keek Ise recht in haar ogen aan. 'Zou je misschien iemand jaloers willen maken?' Vroeg hij met een grootte glimlach aan Ise en probeerde het antwoord bijna uit haar te trekken door haar aan te blijven kijken.
'Maar misschien trek ik ook wel conclusies die er niet zijn.' Zei hij met nog steeds een grootte glimlach op zijn gezicht en scheurde zijn ogen af van Ise.
'We kunnen ook gewoon niks zeggen maar ook niet geheim doen.' Zei Ise en Percy knikte.
'Ja dat is goed, ik zou ook niet weten waarom we geheimzinnig moeten doen, mensen komen er toch wel achter.' Zei hij en voelde de lippen van Ise op die van hem en kuste haar terug.

Ise keek naar beneden toen ze zijn vingers tegen haar wang aan voelde. 'Eigenlijk ziet het er best schattig uit als je bloosd.' Ise werd nog rooier en keek hem weer aan. "Jij bent schattig als je lacht."Fluisterde ze.
'Maar aan wie zou je het bijvoorbeeld willen vertellen?' Ise dacht na. Ze had niet echt een persoon aan wie ze het wou vertellen. Ze had Percy immers nou waarom zou ze daar zorgen om moeten maken.
Ise zag de blik van Percy en ze beet lichtjes op haar lip. 'Zou je misschien iemand jaloers willen maken?' Ise dacht na. Ja ze wou iemand jaloers maken maar daarom had ze niet met Percy genomen. Zou ze zeggen dat ze iemand jaloers wou maken. "Eigenlijk wel." Bekende ze. "Maar zonder het haar te zeggen zou het ook wel lukken." Zei ze er achter aan. Ise kuste hem even en daarna liet ze hem los. Ze rilde even. "Zullen we misschien naar een café gaan?" Vroeg ze hopend.

"Jij bent schattig als je lacht." Fluisterde Ise. Percy schoot in de lach en schudden zijn hoofd. 'Dat is niet waar!' Zei hij met een grootte grijns op zijn gezicht. 'Ik ben niet schattig.' Zei hij. Hij gaf Ise een kus op haar wang en glimlachte daarna expres.
"Eigenlijk wel." Bekende Ise. Dus ze wilde iemand wel jaloers maken met hun relatie. Percy duwde haar zachtjes om op haar rug en zetten zijn handen naast haar hoofd neer in het zand. Hij hing nu boven haar met zijn gezicht en lachtte zachtjes. 'Wie wil je dan jaloers maken?' Vroeg hij nieuwsgierig. 'Is het iemand die ik ken?' Vroeg hij door. 'Of is het iemand die ik niet ken.' Eigenlijk was hij wel erg nieuwsgierig.
"Maar zonder het haar te zeggen zou het ook wel lukken." Zei Ise. Het was dus een meisje die ze jaloers wou maken. Percy ging niet opzij toen zij vroeg of ze naar het cafe gingen. Hij wilde eerst weten wie het meisje zou zijn voordat ze weg gingen.
'Ik wil eerst weten wie het is.' Grijnsde Percy naar Ise. 'Ik ken namelijk misschien wel iemand die misschien een beetje vreemd op zou kijken als ze er achter kwam dat wij een relatie zouden hebben. Of ze ook daad werkelijk jaloers zou zijn ik weet niet.' Lachte Percy en drukte zijn lippen op die van Ise.

'Dat is niet waar!' Ise knikte haar hoofd en keek hem aan. "Wel waar" Riep ze half uit en begin toen te lachen. 'Ik ben niet schattig' Ise schudde haar hoofd en keek hem aan. "Voor mij wel." Ise schrok even en liet een klein gilletje horen toen ze met haar rug in het zand belande. Ze keek Percy aan toen hij over haar heen hing. Shit had ze nou maar niet gezegd dat ze iemand jaloers wou maken aangezien hij dit dan misschien niet had gedaan. 'Wie wil je dan jaloers maken? Is het iemand die ik ken? Of is het iemand die ik niet ken.' Ise beet op haar lip en hield haar mond. En begon over dat ze misschien naar een café konden gaan. Maar helaas wou hij het eerst horen. 'Ik ken namelijk misschien wel iemand die misschien een beetje vreemd op zou kijken als ze er achter kwam dat wij een relatie zouden hebben. Of ze ook daad werkelijk jaloers zou zijn ik weet niet.' Voor dat Ise kon vragen wie hij dacht voelde ze zijn lippen tegen de hare. Ise sloeg haar armen om zijn nek en kuste hem. Daarna liet ze zijn lippen met rust en keek hem aan. "Over wie heb je het?" Vroeg ze nieuwsgierig.

"Over wie heb je het?" Vroeg Ise. Percy beet op zijn onderlip, hij was nu in de val gelokt met zijn eigen vraag. Hij schudden zijn hoofd en glimlachte. 'Eerst jij.' Zei hij met een grijns.
'Ik wil eerst weten wie het is, daarna gaan we naar het cafe. Want ik wil je ook niet helemaal dood laten gaan van de kou-...' Zei Percy en gaf haar nog een kus op haar lippen. 'En niet denken dat je er onderuit kan komen door je mond te houden en te wachtten totdat we allebei dood gaan van de kou. Want ik zal blijven wachtten totdat je het zegt.' Grijnsde Percy.
'Ook al sneeuwen we onder.' Lachte hij. Hij bleef haar aankijken in haar ogen en glimlachte speels naar haar.
'Misschien kan je ik je wel een hint geven over wie ik nadacht.' Zei hij daarna en bleef boven Ise hangen. 'Ze houd van spelletjes.' Zei Percy vaag. Het was totaal niet duidelijk voor Ise wie hij bedoelde. Ise was er helemaal niet bij toen hij samen met Helena een spel speelde.
'Dus wie is het?' Vroeg hij.