Left alone

Vol goede moed was Lauren naar the Fun Area vertrokken, ze droeg een lichtroze, strak shirtje met daaronder een lichtgekleurde broek. Daaronder droeg ze zwarte Vans. Ze had zin in vanavond, want ze had afgesproken met Daniel om naar de film te gaan. Daniel was een jongen uit haar klas, iemand waar ze altijd veel lol mee had maar die ze nog niet persé als boyfriendmaterial zag. Gewoon meer als vriend, eigenlijk.
Dat hij haar zou laten zitten had ze niet verwacht. Nadat ze haar bioscoopkaartje al had gekocht en in een stoel wachtte met haar popcorn op schoot tot de zaal open ging kreeg ze een berichtje dat hij om een of andere vage reden niet naar de bioscoop kon komen. Lauren baalde, omdat het kaartje alleen voor vandaag geldig zou zijn en niet goed wist wat ze nu zou moeten doen. Zou ze een vriend of vriendin moeten vragen naar de bioscoop te komen? Ze wierp een blik op haar horloge, maar de zaal zou al over een paar minuten open gaan dus dan zou hij of zij te laat komen. Lauren besloot alleen te gaan en stond op, om vervolgens naar de zaal te lopen die net geopend werd. Hier ging ze ergens bovenaan op een luxe, tweepersoons stoel zitten en zette ze haar popcorn op haar opgetrokken knieën. De zaal was nog redelijk leeg, en omdat er geen vaste plaatsen waren hoopte Lauren dat er iemand naast haar ging zitten die een beetje aardig zou zijn.

[Iedereen welkom! ]

Darren stapte richting de fun arena. Hij was alleen, hij wist niet waar zijn vriend Bradley uithing. Hij had school even geskiped om rond te trekken met Starkid. Niet dat hem dat uitmaakte. Hij had geen idee waar hij heen liep maar, voor die het wist stond hij naar een poster te kijken. Zou de film iets zijn? De poster zag er vaag uit maar, toch leek die interessant. Boeiend het was nou niet dat hij te weining geld had. Hij ging naar de kassa en kocht maar een kaartje. Hij hoopte niet dat er te veel mensen waren. Het zag er waarschijnlijk raar uit dat zo’n knappe jongen als Darren alleen naar de bios zou gaan. Hij grijnsde toen hij langs de kassa naar binnen liep. Hij haalde een grote bak popcorn en cola. Hij checkte even of die de goede zaal had en liep naar binnen. De zaal was nog bijna leeg toen hij binnen kwam. Een aantal stelletjes en groep vrienden. Ze keken hem allemaal aan. Natuurlijk, reclames waren toch niet interessant. Zijn oog viel op een meisje die achterin de bios zat. Ze had haar knieën opgetrokken en een grote bak popcorn eenzaam naast haar staan. Hij kende haar niet maar, het voelde stom om het meisje alleen laten zitten. Hij liep op haar af. Spontaan liep op haar af. ‘Hi There. Is this seat taken?,’ sprak hij op een charmerende toon. Hij tilde haar pak popcorn en plofte naast haar neer. Daardoor vloog een deel van zijn popcorn door de lucht. Hij lachte vrolijk. ‘I’m Darren,’ sprak hij open. Hij legde zijn arm vriendschappelijk achter haar neer. Zo dacht de rest van de bios dat ze bij elkaar hoorde. Hij lachte vrolijk en schoot haar nog een laaste blik voor de zaal donker werd.

Hope you don’t mind that Darren talks English. <3 Anders praat die gewoon NL in zijn volgende post.

Droogjes stak ze haar hand in de bak met popcorn die ze naast haar had neergezet. Zoete popcorn, ze was er nog steeds niet over uit of ze deze nou lekkerder vond dan de zoute variant. Haar blik liet ze over de zaal gaan, waar de meeste stoelen nog onbezet waren, om erachter te komen dat ze de enige was die in haar eentje zat. Erg vond ze het niet. Ze was niet iemand die anderen nodig had om 'niet alleen te zijn', en meningen van onbekenden maakten haar toch niet uit. Dus als ze dachten dat ze zielig was omdat ze alleen zat, dan dachten ze dat maar.
Een jongen liep de trappen op om net als haar op de hoogste rij stoelen te gaan zitten, en omdat er op het grote scherm alleen nog maar reclame werd afgebeeld besloot ze dat het interessanter was om te volgen wat hij ging doen. Ze verwachtte dat hij hier met zijn vriendin of scharrel zou zijn, een plek ver van Lauren af zou kiezen om vervolgens te doen wat ze wilden omdat ze toch op de achterste rij zaten en er verder niemand last van hen zou hebben. Maar dit bleek niet zo te zijn. "Nee, ga zitten!" zei ze vrolijk als reactie op zijn vraag, ze merkte de charmante toon in zijn stem en liet haar blik even op zijn ogen hangen. Vervolgens werd ze afgeleid door het feit dat hij haar popcorn van de stoel af pakte en naast haar neer plofte, waardoor een deel van zijn popcorn door de lucht vloog. Ze kon een korte lach niet inhouden, en lachtte met hem mee. "Ik ben Lauren." stelde ze zich voor nadat hij dat had gedaan, ietwat afgeleid door de arm die hij achter haar had neergelegd, waarna ze vrolijk naar hem glimlachtte terwijl de lichten in de zaal langzaam dimden. Ze schrok toen het eerste harde geluid door de bioscoopzaal galmde, maar ontspande daarna vrijwel direct weer. Een horror, niet bepaald een film voor Lauren.. Ze was benieuwd hoe dit zou aflopen voor haar.

[Nope, niet erg! Maar ik praat wel gewoon Nederlands terug ^^]

Darren zat naast het meisje. Ze was zelfs niet verkeerd ook. Ze had heel blij gesproken. Darren’s wenkbrauwen vlogen blij de lucht in. Fijn, dacht hij. De popcorn vloog door hem door de lucht. Ze moest er om lachen. Ze heette dus Lauren, interessant. Blijkbaar was het een horror aan het begin te horen, en hij dneken dat het een actie film was. Die poster klopte echt niet, vond hij dan. Hij voelde Lauren schrikken en deed zijn arm meer om haar heen. Hij bracht zijn mon naar haar oor. ’Als je bang bent mag je wel bij mijn schuilen hoor,’ sprak hij moedig. Hij trok zijn mondhoeken op. Hier zat hij dan met een meisje genaamd Lauren. Nog nooit gezien of gesproken. Zat hij met een arm om haar heen. Best grappig hoe dingen konden lopen. Hij grijnsde onder de film. Hij zat er naar te kijken en kon gewoon niet bang zijn. IIn de film rende het slachtoffer de trap op. Dat moet je toch nooit doen! Dacht hij met rollende ogen. Ze rende zelfs langs de voordeur. Op die enge momenten voelde hij Lauren steeds meer tegen hem aan kruipen. Ze had een rayban bril op, hij had er echt honderden in alle kleuren maar, de meeste waren roze. Zijn trademark. Zou ze hem eigenlijk kennen? Nu hij net zijn tour had gehad. Waarschijnlijk niet, anders had ze anders gereageerd. Hij was zo diep in gedachtte dat hij uit zijn gedachte werd gehaald door een gil. Damn, zijn oren. Hij keek naar Lauren, ze leek niet zo blij met de film keuze. Toen hij haar aankeek werd de zaal ineens licht. Pauze. Hij moest lachen. Ze zacht best witjes. Arme stakker dacht hij. ’Wil je deze film nog zien? Of zullen gewoon in een andere zaal gaan zitten?,’ vroeg hij medelevend. Hij had de verhaallijn niet echt gevolgd, de film sloeg nergens op. Hij stond op en rekte zich uit. Zonder dat hij het door had kwam zijn roze boxer en gespierde buik deels in beeld. Hij grijnsde naar haar en besloot dat dat het beste was. ’We gaan gewoon in een andere zaal zitten,’ zei hij besluitend. Hij hielp haar overeind en samen liepen ze uit de zaal. ’Jij mag een nummer kiezen en in die zaal gaan we zitten. Niet kijken op het bord welke film het!,’ zei hij lachend. Dadelijk kwamen ze in een kinderfilm. Het was tenslotte gewoon middag.


[Ik doen dan ook wel NL X'D]

"Pff, ik word echt niet bang hoor!" reageerde ze quasi-verontwaardigd, waarna er een brede glimlach op haar gezicht verscheen. Hoe erg zou deze film nou kunnen zijn? Toen ze revieuws las waren mensen -op een paar na- niet echt onder de indruk van de film en vonden ze hem soms zelfs lachwekkend. Tegelijkertijd was Lauren niet echt iemand van de horrors en was de kans groot dat ze bang zou worden..
Gelukkig was deze film net als de meeste horrors niet helemaal volgestopt met enge stukjes, maar iedere keer als het avond werd en de hoofdpersoon was bijvoorbeeld alleen thuis kneep Lauren stiekem een oogje dicht terwijl ze wat dichter naar Darren toe kroop. Terwijl ze haar ogen op haar schoenen had gericht om op alles behalve het grote scherm te kijken bedacht ze zich plotseling dat ze een vreemd déja-vu gevoel had gekregen bij het zien van Darren. Ach, ze was vijf dagen in de week te vinden op Monica High dus misschien zou ze hem daar van kennen? Ze zag dag in dag uit heel wat mensen.. En het zou best kunnen dat ze hem eens had gezien terwijl ze bij de kluisjes stond of buiten genoot van het mooie weer..
Aan het einde van de eerste helft van de film stelde Darren -gelukkig- voor om naar een andere film te gaan. Waarom ook niet, ze was al zo vaak de zaal binnengeslopen zonder te betalen en was nog nooit eerder gepakt. Na een minuut of 20 was er namelijk niet meer iemand om je kaartjes te scheuren en kon je zo doorlopen.. Toen ze met een glimlach naar hem keek om te antwoorden werd ze afgeleid door iets roze in haar ooghoeken. Oh.. Oh? Was het zijn boxer? Ze ving ook nog een glimp van zijn gespierde buik op en wist hierdoor al helemaal niet meer zo goed wat ze nou eigenlijk wilde zeggen. "Ja lijkt me goed." glimlachtte ze nadat ze zich hersteld had en haar blik op zijn ogen had gericht. Nadat hij haar overeind had geholpen liepen ze samen de zaal uit en bleven ze in het midden van alle andere zalen staan. "Mmm.." zei ze bedenkelijk, haar ogen langs de nummers op de deuren glijdend, en koos uiteindelijk voor nummer 8. "Kom, we gaan naar zaal nummer 8." zei ze lachend, waarna ze zijn hand vastpakte en met hem door de grote deuren naar binnen liep.

Darren liep met haar mee. Gelukkig stemde ze in om een andere film te kiezen. Darrem grijnsde breed. Hij liep achter haar de trappen af en de zaal uit. Als je achter een meisje liep kon je haar easy uitchecken. En dat was dus ook was Darren deed. Hij mocht dit meisje wel, ze zag er leuk uit. Ze waren stonden nu voor alle zaal nummers. Hij had haar als een echte gentleman haar laten kiezen. Hij trok een mondhoek op. ’ Dan word het dus acht!,’ sprak hij lachend. Hij volgde haar de zaal in. Ineens liep er iemand van het personeel hun tegemoet. Darren slikte en glimlachte charmant naar de medewerkster. Ze had een aantal gevulde vuilniszakken bij. Het enige is dat ze fronsend naar hun twee keek. Ze liep hun voorbij zonder iets te zeggen. Toen hij over zijn schouder keek zag hij haar lachend haar hoofd schudden. Darren haalde zijn schouders op. Ze gingen zitten. Er zaten hier verdacht veel kinderen. Ze gingen zitten en Darren sloeg zijn arm automatisch om haar heen. De zaal werd donker en gelijk zag hij welke film het was. Winnie the Pooh. Darren kon net zijn lach in houden. Daarom keek de medewerkster zo raar op toen ze de zaal in kwamen. Hij bracht zijn mond naar Lauren’s oor. ’ Weetje zeker dat deze niet te eng is?,’ vroeg hij lachend. Hij keek haar met een brede lach aan. Zijn gezicht wel heel dicht bij de hare. Zijn hazelkleure ogen op haar gezicht gericht. Mocht dit wel? Kon dit wel? Hij kende het meisje niet eens ‘echt’. In de bar was het anders, dan kon je nog doen alsof je dronken was maar onder een Winnie the Pooh film.. Hij zag wel iets in Lauren en voelde zich best tot haar aangetrokken. Pas toen merkte hij dat hij heel de tijd naar haar aan het staren was. Hij trok zijn mondhoek op en zoende haar. Als ze het niet wilde werd hij vanzelf weggeduwd. Achja dan had je een blauwtje gelopen. Hij hoorde een IWLLLL van een kind en werd op zijn schouder getikt. Hij keek verbaasd op en keek in het gezicht van een boze ouder. Hij keek Lauren droogjes aan en deed zijn hoofd richting de uitgang. Als een teken van kom je dan maar mee? Darren stond op en liep naar de uitgang van de zaal…


[Aangezien dit topic best oud is, speelt dit af voor dat Darren en Iana ‘bij elkaar’ zijn (A)]