|| Found my way ||

Percy lachte een beetje om haar uitleg over dat ze geen ruzie kon krijgen over afslagen of anderen dingen als ze alleen op wereldreis zou gaan. 'Daar heb je wel een punt. Niemand die rust waarneer je goed gaat of niet.' Lachte Percy terwijl hij Chéla achter haar aan liep naar het cafe.
Percy had wel gewild dat het leven een grootte wereldreis was die je alleen maakte. Dat niemand je kon verbieden wat wel of niet te doen. Dat je zelf kon beslissen waar je naar toe ging of waar je wat langer bleef. Helaas zat het leven niet zo in elkaar en had je altijd een soort reisleider met je mee. Percy schudden die gedachttes uit zijn hoofd. Hij wilde niet de hele dag verpesten door zielig te gaan lopen doen over het leven. Chéla had ook genoeg mee gemaakt met haar ooms, dat van hem stelde dan niks voor.
Percy schoof een stoel naar achteren bij het cafe en ging zitten. Hij had zijn besluit al snel gemaakt over wat hij wilde drinken.
'Doe maar een cola.' Glimlachte hij. Van Percy hoefde Chéla niet perse te betalen, hij had niet alleen haar leven gered maar ook het zijne. En Chéla heeft haar eigen leven ook gered door gewoon te gaan rennen. Percy zei er maar niks over.
'Heb je al over na gedacht wanneer je wilt gaan?' Vroeg Percy terwijl hij een kartonnen onderzetterje pakte en er rondjes mee draaide op de tafel.

-Maakt niet uit,
haha afschuwelijk nog wel xD-

Chéla keek opzij en knikte even, waarna ze wachtte op diegene die de bestelling zou komen afnemen. Uit ervaring wist ze dat het wachten daarop een moeilijk moment was voor iedereen die elkaar nog wou ontmoeten. Je wist niet altijd wat je moest zeggen, omdat je geen idee had wat de interesses van anderen waren en dat was altijd heel vervelend, aangezien je dan nooit wist waarover je kon praten, maar bij Chéla leek het er wel gewoon makkelijk uit te komen. Misschien kwam dat ook omdat Percy zo makkelijk was om mee te praten.
‘Direct nadat ik mijn diploma gehaald heb, ben ik weg. Tenzij je nog afscheid wilt komen nemen, natuurlijk,’ grinnikte Chéla. Of mee wilt gaan voegde ze er in gedachten aan toe. Nu ze Percy ontmoet had en voor het eerst echt het gevoel had dat ze een vriendschap ontwikkelde in Monica, leek het haar allemaal opeens zo onzeker of ze wel alleen zou willen gaan. Voordien had ze nooit echt vriendschap gehad en daarom leken haar keuzes zo makkelijk voor haar, maar dat begon nu wel anders te worden.
‘Een cola voor hem en een biertje voor mij, graag,’ bestelde Chéla haar bestelling en ze trok een lichte grijns naar Percy. Ze wist dat velen vrouwen bier niet lekker vonden, maar eerlijk gezegd vond zij het lekkerder dan wijn. Als ze een biertje bestelde in de buurt van haar vader, moest ze altijd lachen om het gezicht dat hij trok, maar ook gewoon als ze bij andere jongens in de buurt was en ze zei dat ze een biertje wou, keken ze verwachtingsvol toe totdat ze het vieze spul zou uitspugen. Haar niet gezien. Bier was de lekkerste alcoholische drank die je kon hebben, vond zij dan toch.
‘Please zeg me niet dat je niet verwacht had dat ik bier drink,’ zei ze smekend en lachend naar Percy toe, waarna ze even grijnsde en het biertje dankbaar aannam die even later kwam. Ze dronk er meteen een hele teug uit en likte langs haar lippen. ‘Ah, lekker.’

- Oh men, ik verlangde toen echt naar huis -

Percy knikte toen Chéla dat ze meteen zou vertekken na dat ze haar diploma had. 'Natuurlijk kom ik afscheid nemen, misschien kan je ik nog wat leren voor als je door enge mannetjes word aangevallen als ik niet in de buurt ben.' Grijnsde percy en hij keek met een op getrokken wenkbrauw op toen Chéla bier bestelde. Percy vond het best wel stoer van Chéla om helemaal alleen op wereld reis te gaan. Hij zelf zou echt wel iemand mee nemen. Je zou maar ergens verdwalen waar je niet bekend bent en waar je de taal niet kan spreken. Dan heb je toch echt een probleem. Of als je inderdaad aangevallen zou worden door iemand en je weet niet precies waar je bent. Percy moest zich er niet druk om maken, het was Chéla idee om op wereld reis te gaan niet de zijne. En hoe lang kende hij Chéla nou? Een paar uur, maar toch hij wilde niet dat Chéla iets over kwam. Anders had hij ook gewoon weg kunnen lopen in plaats van haar te helpen.
'Toch moet ik toe geven. Nee dat had ik niet achter jouw gezocht.' Zei Percy oprecht tegen Chéla met een glimlach. Toch was hij wel benieuwd of ze het niet expres had gedaan en het straks er uit zou spugen omdat het niet te drinken was. Percy beet op zijn onderlip om niet in lachen uit te barsten bij het idee dat Chéla zich stoerder voor ging doen.
Toen de ober aan kwam en het glas cola voor hem neer zetten, hij bedankte de ober en wou een slok nemen van zijn cola. Maar toch wachtte hij even omdat hij zag dat Chéla een grootte teug nam van haar bier. Met een glimlach op zijn gezicht keek hij toe hoe Chéla haar lippen af likte en zei hoe lekker het was.
Percy lachtte zachtjes en nam een slok van zijn cola. 'Mooi dat het zo lekker is.' Grijnsde hij daarna. 'Mijn cola is ook heel lekker.' Zei hij met een plagerig ondertoontje en een grootte grijns op zijn gezicht.

-haha dat kan ik me best voorstellen-

Grijnzend keek Chéla opzij. Het was gewoon werkelijk lachwekkend hoe hoopvol Percy keek. Die dacht zeker dat ze het spul ging uitspugen. Dat dachten er meer en het was haar nog nooit gebeurd, dus waarom nu wel? Ze mocht Percy wel. Een plagerig type, die toch wel serieus kon zijn en in vervelende situaties goed kon helpen. Grijnzend schudde Chéla haar hoofd. ‘Je kunt zoveel zeggen als je wilt, maar ik spuug dit spul toch niet uit. Dit is gewoon geweldig spul en ik neem een hele krat mee als ik op wereldreis ga, alhoewel ik het natuurlijk wel niet mag drinken onderweg.’
Daarna vertrok haar gezicht naar een serieuze trek. Chéla zette kalm haar glas neer en legde toen haar hand bemoedigend op Percy’s been, waarna ze hem aankeek. ‘Hé Perce, je hebt echt een goed karakter. Luister niet naar mensen als die zeggen dat je dat niet hebt, want je bent echt een goede vriendin. Ik weet zeker dat je vriendin,’ hierbij wiebelde Chéla even met haar wenkbrauwen, ‘of je toekomstige vriendin heel blij met je zal zijn,’ zei Chéla en ze grijnsde even, waarna ze zelf van haar bier dronk.
Het voelde ergens wel goed om dat gewoon te kunnen zeggen. Niemand die haar belette om een vriend te complimenteren. Bovendien was een compliment krijgen echt leuk, wist ze zelf, dus was het misschien ook wel leuk voor Percy om het te ontvangen. Het luchtte voor haar in elk geval al op dat ze het gewoon zonder meer kon zeggen tegen hem. Goh, wat haatte ze die types die meteen dachten dat er iets was als je zoiets zei. Maar hier viel dat dus heel erg mee.
Chéla kon een gaap niet onderdrukken en grijnsde even verontschuldigend naar Percy. ‘Sorry, moe van een heleboel dingen, behalve van jou, maak je daarom maar niet druk,’ zei ze plagend tegen hem, waarna ze haar bier in een teug achterover sloeg en het met samengeknepen ogen doorslikte. Teveel was nu ook weer een beetje pijnlijk voor haar hersenen, die helemaal koud werden, maar het was gewoon ook lekker spul, alhoewel het voor andere mensen ook als overdreven kon overkomen.
‘Tja, je kan ook gewoon meegaan en me zelf tegen die enge mannetjes beschermen, maar dat is geen goed idee,’ zei ze en ze grijnsde even, alhoewel het idee eraan nog best simpel was. Met z’n tweeën op wereldreis, waarom niet? Nee, gek, dat mocht ze helemaal niet denken. Ze was gek. Ze was gewoon echt gek.

- En dan ook nog naar kerstmartken en zo heengesleept worden en naar winkels... -

Percy glimlachte. 'Ah jammer, eigenlijk zat ik er best wel op te wachten dat je het bier neer zet en roept dat het eigenlijk niet te zuipen is.' Grijnsde Percy en hij nam nog een slok van zijn cola. Volgens hem moest het er erg leuk uitzien voor de mensen die langs liepen terwijl hij heel braaf aan een cola zat en Chéla aan een bier.
'Maar als je het niet uitspuugd is het ook wel goed, hoor.' Zei Percy terwijl hij zijn glas weer neer zetten op de tafel. Hij luisterde naar het verhaal wat Chéla tegen hem zei. Dat hij wel een goeie vriend was en dat zijn vriendin of toekomstige vriendin heel blij met hem kon zijn. Percy keek even weg van Chéla hij was het niet zo gewend om complimentjes te krijgen van mensen. Toen hij naar beneden keek zag hij dat Chéla haar hand op zijn been had neer gelegd. Volgens hem werkte het alcohol al uitstekend op de hersenen van Chéla. Ergens vond hij het niet erg, hij vond haar erg aardig en kon goed met haar praten. Hij keek weer op naar Chéla en schudden lichtjes zijn hoofd.
'Dankje, jij bent ook echt geweldig om mee te praten en om bevriend met je te zijn.' Zei Percy tegen haar. 'Alleen ben ik het niet zo gewend om complimentjes te krijgen, dus het is een beetje vreemd.' Glimlachte Percy en hij keek weer naar beneden.
Hij vond het idee van meegaan met Chéla op wereldreis leuk aangeboden en misschien omdat ze als eerste naar London gaat kan hij misschien wel mee met haar. Hij ging zoiezo naar huis na school.
'Misschien kan ik wel met je mee naar London, ik ga toch naar huis als ik mijn diploma heb.' Zei Percy en keek haar weer aan. 'Dan kan ik je in elk geval tijdens die reis beschermen.' Lachte Percy

-ken het gevoel als mijn moeder weer kerst inkopen gaat doen... terwijl al zoveel kerst spullen hebben-

Gulzig dronk Chéla het laatste beetje van haar bier en proestte het vervolgens uit toen ze Percy’s woorden hoorde. Oh, oh, oh! Nee! Wat deed ze nu weer? Lachend pakte ze een servetje en begon gauw het beetje vochtige van de tafel te halen, waarna ze hem verbaasd aankeek. Het was geen grapje geweest toen ze het voorstelde, dat wist ze, maar ze wist niet dat Percy het ook niet opgevat had als een grapje. Ze schudde haar hoofd even en sloot haar mond, die al die tijd open was geweest.
‘Ik vang zo nog vliegen,’ mompelde ze even en ze grijnsde. Nee, dit was niet de drank die haar meer open gemaakt had, zo was ze gewoon altijd. Eerst klunzig en verlegen, daarna werd ze wat meer open, vooral tegenover mensen die zij mocht of die opeens vrienden van haar konden worden, zonder dat zij daar echt iets voor hadden hoeven doen.
‘Meen je dat nu? Ik bedoel… Het was niet echt een grapje, dat niet, maar ik zou het wel cool vinden,’ mompelde ze, terwijl ze haar best deed om het rood niet naar haar wangen te laten stijgen, wat mislukte. Natuurlijk gebeurde het weer dat ze zo rood als een biet werd. Het was ook gewoon best gek dat ze opeens zo open kon zijn om iemand te vragen die mee zou gaan, ook al was dat maar tot Londen, het was toch best een rit vanaf hier naar Londen, zijn thuisland.
‘Echt tof van je als je tot dan zou meegaan, maar zouden andere mensen uit je omgeving in Monica dat dan niet vervelend vinden? Misschien heeft iemand anders je veel liever bij zich of zo,’ mompelde ze, terwijl ze alweer een rode kop kreeg. Kon ze nu, in haar open bui, haar woorden echt niet meer goed verwoorden of zo? Waarschijnlijk was, omdat het rood nu eenmaal naar haar wangen gestegen was, het ook allemaal een beetje moeilijker voor haar geworden om te praten over de mensen waarvan Percy hield en die hem misschien liever bij zich hielden.
‘Nou ja, het zou toch kunnen? Niet dat ik dadelijk een of andere jaloerse vriend of vriendin van je op mijn dak heb,’ zei ze plagend en lachend tegen hem, waarna even over haar hoofd wreef. Sukkel dat ze was.

- Naha, arme jij ;D Nu heb ik het geluk om tafel te dekken... NOT! ;P En Chéla blijft klunzig, zelfs met alcohol -

Percy lachte toen Chéla uiteindelijk toch haar bier had uitgespuugd. Ookal was het niet zijn bedoeling om het haar uit te laten spugen bij die zin.
'Ik heb je het toch uit laten spugen.' Grijnsde Perc trots op zichzelf en hij keek naar Chéla die vlug alles van de tafel veegde. Hij zag hoe Chéla hem verbaasd aan keek en Percy glimlachte.
'Ik maakte geen grapje, eigenlijk was ik best serieus. Jij gaat ook naar London, ik ook dus waarom kunnen we niet samen gaan?' Vroeg Percy haar. Hij moest misschien eerst op Ise wachtten, of anders zou hij eerst terug gaan naar huis en daarna weer terug naar Santa Monica om Ise op te halen samen met haar zusje. En alles was niet eens zo duidelijk voor hun beide niet. Percy zag dat de wangen van Chéla rood werden, en hij twijfelde even of hij niet iets verkeerds had gezegd tegen haar. Hij vond haar erg aardig, maar wilde geen verkeerde in druk geven op haar. Hij wilde gewoon vrienden met haar zijn.
'Ik denk niet dat Ise het een probleem zou vinden. Als je haar te minste bedoelt als personen die ik graag bij me heb?' Vroeg Percy onzeker. Misschien trok hij nu wel conclusies die er niet waren.
'Zij gaat eerst terug naar griekenland om haar zusje te halen. Ik weet niet hoelang dat duurt, maar ik denk dat ik in die tussen tijd eerst terug ga naar huis om de schade daar te zien voordat ik Ise meeneem.' Zei Percy, eigenlijk wilde hij het niet zo zeggen, maar hij wist niet hoe hij het anders moest benoemen.
'Je hoeft niet bang te zijn voor een jaloerse vriendin.' Lachte Percy. 'Ze is wel lief.'

-Haha lucky you!-

Grijzend keek Chéla opzij, toen ze Percy’s woorden hoorde. ‘Nou, dat is voor mij dan alvast geluk, stel je toch eens voor dat Ise boos op me zou zijn,’ zei ze lachend, aangezien ze geen verkeerde dingen wou opwekken bij Percy of bij zijn vriendin. Ergens was het best wel een lastige ontdekking dat hij een vriendin had, ook al wist zijzelf daar het punt ook niet echt achter. Nou ja, ze zou er nog wel achter komen. Ze had immers nog een heel leven voor zich om te ontdekken wie ze uiteindelijk was en wat haar punten waren, haar goede eigenschappen en haar slechte eigenschappen.
Haar blik gleed opzij toen ze iemand hoorde praten. Het was niet Percy. Haar ogen verwijdden zich toen ze even dacht de man te zien van daarnet. Ze schoot overeind, maar toen ze beter keek, zag ze niemand staan. Pure verbeelding. Als Percy mee zou gaan, zou ze na Londen voor zichzelf moeten zorgen. Opeens kreeg ze een idee in haar hoofd, alleen wist ze niet of ze dat zelf wel een goed idee vond. Het zou haar misschien meer kosten als ze voor allebei moest gaan betalen, maar het was ook gewoon geen goed idee in verband met Griekenland en in verband met dat Percy gewoon naar huis ging.
‘Ik kreeg het idee in mijn hoofd om jou gewoon af te zetten thuis en dan Ise met haar zusje naar haar bestemming te brengen, maar hoe graag ik dat ook zou willen, ik denk dat ik er het geld niet voor heb. Ik ga ook moeten rondkomen voor ons tweeën, maar ook voor mezelf. Ik weet nog niet precies hoe ik alles ga betalen,’ verzuchtte ze en ze wreef even over haar achterhoofd. Het was überhaupt geen goed idee als Ise haar toch zou tegenvallen om haar dan mee te nemen, of als zij niet in de smaak van Ise zou vallen. En om twee kussende tieners bij elkaar te zien zitten… Tja, het was allemaal een beetje tegenstrijdig.
‘Maar denk er maar eens goed over na en praat er maar eens over met Ise, dan weet je in elk geval waar je aan toe bent, alhoewel je het idee van mij er maar niet bij vertelt, want ik kan niet voor drie man betalen,’ lachte Chéla, terwijl ze nadacht over hoe ze het zelf ging halen. Ze had er al zo vaak over gepiekerd. Ze schudde haar hoofd even en probeerde de gedachten gewoon buiten te sluiten.

Percy keek even naar Chéla, volgens mij vond ze het iets minder om te horen dat hij een vriendin had. Opeens stond ze op en Percy had het gevoel dat ze weg zou gaan omdat hij een vriendin had. Hij opende zijn mond om iets te zeggen tegen haar, maar ze ging weer zitten. Chéla praatte gewoon door alsof er net niks gebeurt was, hij wist even niet of hij moest vragen wat er aan de hand was of gewoon mee moest gaan met haar gesprek.
Chéla had hem verkeerd begrepen, Ise zou met hem uiteindelijk naar London gaan.
'Sorry, maar Ise gaat eerst terug naar Griekenland, daarna gaat ze met mij mee naar London. Dan ga je je afvragen waarom ik eerst naar huis ga-...' Percy stopte in zijn zin. Hij wist niet zeker of hij het wel moest zeggen. Chéla had hem ook dingen vertelt die je niet meteen aan iemand zou vertellen die je ook niet aan iedereen vertelt.
'Om de schade thuis te zien. Aangezien mijn vader niet bepaald zachtzinnig is, daarom ben ik ook hier. Hij wilde mij uit huis hebben omdat ik volgens hem een te grootte mond had en hem tegen hield als hij weer eens mijn moeder aan viel.' Zei Percy vrij snel. Hij schaamde zich dood voor zijn eigen vader.
'Maar je hoeft ook niet voor ons alle drie te betalen, wij betalen gewoon voor ons zelf. Alleen weet ik niet hoelang Ise er over zal doen haar zusje te halen.' Zei Percy tegen haar. Natuurlijk wilde Percy niet dat Chéla zou betalen, normaal moest hij ook gewoon betalen voor zijn reis en Ise ook. En hij wilde dat Chéla haar droom kon waar maken en inderdaad alle steden van de wereld kon zien.