Long time no see...

Met twee vriendinnen aan haar zijde kwam Sarah het biologie lokaal ingelopen, nog lachend om één van de verhalen die de meiden te vertellen hadden van afgelopen weekend. Er was een groot feest geweest in Zanzibar waar naar haar gevoel heel de school heen was geweest, behalve zijzelf: en daar moest ze nodig over worden bijgepraat. Het was geen gewoonte voor de brunette om een feest te missen, maar afgelopen weekend had ze.. andere dingen te doen gehad. Zaterdag zelf was een bijna perfect dag geweest, en om een of andere reden had ze die avond geen behoefte gehad aan een groot feest. Zo te horen leek ze wel heel wat gemist te hebben, maar ergens leek het ook weer niets in vergelijking tot die dag zelf..
De meiden liepen naar hun standaard tafel waar ze nog wat na kletsten, tot ook de leraar binnen kwam en deze hen tot stilte maande. Zodra het geroezemoes was afgenomen begon hij zijn praatje. Er was echter een klein, scheef, bijna onheilspellend glimlachje verschenen op zijn gezicht terwijl hij praatte, wat later verklaard kon worden door hun volgende opdracht: het ontleden van kikkers. Sarah voelde hoe de moed haar in de schoenen zonk, en kon bijna zien hoe precies hetzelfde gebeurde bij haar vriendinnen. De uitdrukking op hun gezicht veranderde van enthousiast glimlachend naar ongerust, bijna moedeloos. Bij de brunette kon er enkel een waterig glimlachje vanaf toen ze zich bedacht dat ze misschien wel een tweetal kon vormen met Matthew, een jongen bij wie ze wel vaker kon aankloppen als ze problemen had met vakken als biologie, scheikunde, wiskunde of.. eigenlijk bijna ieder vak wel: Matthew was iemand die de meeste mensen in het hokje 'nerd' zouden plaatsen, maar Sarah was iemand die hem in het hokje 'handig' stopte. En dat was hij ook zeker.
Net op het moment dat de klas zich op wou gaan splitsen om paren te vormen, kuchte de leraar subtiel om aan te geven dat hij nog niet was uitgesproken. "Voordat jullie de spullen pakken en de labjassen aantrekken.. De indeling". Hij liet zijn blik over de klas glijden, alsof hij ter plekke 'iets leuks' probeerde te beramen, waarna hij vervolgde: "Rij één: jullie linkerhelft vormt een tweetal met iemand uit de rechterhelft van de tweede rij. Dus Rose, jij werkt met Pete, Anna werkt met Mandy, Sarah met Ruby en zo verder". Hierna klapte hij in zijn handen en gebood iedereen de spullen te pakken en aan het werk te gaan. De te ontleden kikkers werden door een onderwijsassistent op een karretje binnen gereden, waar ieder tweetal een bakje uit zou moeten nemen.
In tegenstelling tot de rest van de klas kwam Sarah niet gelijk in beweging: ze liep niet naar de kapstop met witte labjassen, pakte geen bakje met practicum benodigdheden à la mesjes en andere dingen waarmee ze de kikker open konden snijden, laat staan dat ze de kikker zelf pakte. Haar blik was vol ongeloof gericht op de leraar -die ondertussen alweer doodleuk met andere dingen bezig was- terwijl ze zich probeerde te bedenken hoe hij het in zijn hóofd haalde haar te koppelen aan Ruby. Zodra ze doorhad dat de leraar echter geen aanstoot nam aan deze bijna dodelijke blik, verplaatste ze hem langzaam naar de blondine in kwestie. Haar blik was nietszeggend, maar waarschijnlijk kon Ruby er wel uit afleiden dat Sarah niet geheel tevreden was met deze samenloop van zaken. Want hoe was hun laatste ontmoeting ook alweer afgelopen..? Had Ruby niet een mes getrokken en een uithaal naar haar gemaakt? Hoewel ze vast niet van plan was geweest haar te vermoorden in de aanwezigheid van alle mensen in La Palapa, had Sarah er niet aan getwijfeld of de blondine haar ermee wou verwonden of niet. In een reflex had ze haar beweging tegen kunnen houden, hoewel ze er wel een oppervlakkige snee in haar nek aan had overgehouden. Fysiek gezien niks ernstigs, maar mentaal had Ruby de brunette wel degelijk geraakt. En nou moest ze met haar samenwerken terwijl er een heel scala aan verschillende soorten messen en andere scherpe voorwerpen binnen handbereik lagen? Sarah zag het niet bepaald zitten, maar besloot zich niet te laten kennen en deed wat de rest van de klas ook deed: een labjas pakken, aantrekken en vriendelijk glimlachen alsof er niks aan de hand was. "Hallo, partner" waren de enige woorden die er voor nu vanaf konden.

& Ruby

Met een luide klap liet ze haar biologieboeken op haar tafeltje neervallen, waardoor enkele klasgenoten en met name degene waar ze naast stond geschrokken haar kant op keken. Een sadistische grijns verscheen op haar gezicht toen ze de schrik in hun ogen opmerkte en ze wierp een dodelijke blik op de clown van de klas die dacht even grappig te zijn met een "Moet dat nou, Ruby?" opmerking. Deze hield al snel op met lachen toen hij zag dat de blondine niet in een al te best humeur was vandaag, en begon zijn biologieboek geïnteresseerd te bestuderen om haar blik te ontwijken.
De leraar maande de klas tot stilte, en Ruby nam plaats. Ze was er vandaag niet echt bij met haar gedachtes hoewel ze normaal een behoorlijk down-to-earth meisje was, en niet van dat zweverige gedoe hield. Natuurlijk had ze haar eigen geloofsovertuigingen maar ze vond zelf dat dat anders was. De klas was nog altijd wat rumoerig waardoor de leraar nog niet begon met uitleggen wat voor vandaag de bedoeling was, en opnieuw dwaalden haar gedachtes af. Wat zou ze met Alain moeten? Wat hadden de twee, en was het de bedoeling dat ze hem opzocht of dat ze hem juist alleen liet..? Ze had ondertussen wel genoeg afstand van hem genomen, maar tegelijkertijd had hij ook afstand van haar en ze wist niet of dat zo hoorde. Misschien moest ze wachten tot hij wat van zich liet horen, in de tussentijd had ze nog genoeg te doen en hij wist vast een stuk beter hoe je gemeend sociaal moest doen tegen iemand. Want aardige gedeeltes zaten er niet aan Ruby, wat de meeste mensen gelukkig genoeg nog niet wisten. Maar wat sommigen ondertussen misschien al opgevallen was dat ze zich alleen aardig tegen iemand gedroeg als ze in een opperbest humeur was of juist wat van iemand nodig had..
Ze opende haar ogen weer toen de leraar eindelijk de klas tot stilte had weten te krijgen en eindelijk de opdracht uit begon te leggen. Als iedere les zo was, vond Ruby het niet zo'n wonder dat ze wekelijks spijbelde. Kikkers ontleden? Geen probleem, maar ze sneed liever in iets wat niet slijmerig en zacht was. Bovendien vond ze het smerige beesten en waren ze te klein en miezerig voor Ruby om zich ermee bezig te houden. Vervolgens las de leraar de klassenindeling voor, blijkbaar had hij sommigen niet voldoende gemarteld en wilde hij de pret nog meer bederven door ze in tweetalle in te delen. "Rij één: jullie linkerhelft vormt een tweetal met iemand uit de rechterhelft van de tweede rij. Dus Rose, jij werkt met Pete, Anna werkt met Mandy, Sarah met Ruby en zo verder".
Wacht. Wat? Nee, dat meende je niet. Vurig hoopte Ruby dat er nog een andere Sarah in hun biologie-klas zat, maar toen er niemand iets door de klas schreeuwde wat leek op "Welke Sarah?" wist Ruby het zeker. Haar mond vertrok uit walging voor de brunette en eenmaal ze haar gezichtsuitdrukking wat meer onder controle had, keek ze haar kant op. Alleen maar om erachter te komen dat Sarah er ook al achter was gekomen dat de leraar een geweldige combinatie had gemaakt. Enkele seconden nadat hun blikken elkaar hadden gekruist verscheen er een lach op Ruby haar gezicht die niet veel goeds voorspelde, terwijl ze Sarah's blik vasthield. Hierna stond ze op, trok een witte lapjas aan en pakte een mesje om de kikker mee open te snijden, hierna merkte ze dat Sarah al uit zichzelf naar haar toe liep. Fascinerend. "Laat mij die kikker maar ontleden, we weten beiden dat ik beter ben in het hanteren van scherpe voorwerpen." zei ze tegen haar, dit kon nog eens interessant worden..