shopping

Hij had zich bij school ingeschreven en bij de brandweerkazerne. Ze hadden hem een opleiding aan geraden waar hij naast de brandweerkazerne nog meer mee kon. iets van onderzoeken hoe een brand ontstaan en die dingen. Hij had het maar aangenomen. Als het niks was kon hij altijd nog stoppen. Ondertussen stond hij nu in het winkel centrum. Hij was wel even langs de kamer gegaan. Maar hij had enkel wat spullen gepakt en hij was weer gegaan. Hij had niet gekeken of Valeria er was of iets in die richting. Hij had geen zin om even direct aandacht aan haar te besteden. Ze was even goed fout geweest en hij had geen zin om elke keer weer zelf excuses aan te bieden. Al kwam het er dadelijk toch van. Hij was voor de kleine gaan winkelen en dat was eigenlijk voor haar. Hij had een wiegje en een commode je besteld. Hij moest grotendeels wel zelf in elkaar zetten maar zo bespaarde hij geld. Het was een simpel model. Maar je kon het zelf versieren. Dat was het handigst. Hij zou het ophalen als hij naar huis ging. Om met die spullen door het winkel centrum te sleuren had ook niet veel zin. Hij had ook een soort dekentje met 101 dalmatiers die een brandweerhelm op hadden gekocht. Maar dat was dan ook alles. De rest kon ze beter zelf doen. Dat zou ze ook wel leuker vinden. Hij was ook langs gegaan bij de elektro zaak en had twee camera's gekocht. een voor de baby foto's een licht blauwe dat vond hij wel toepasselijk en een nieuwe voor het meisje van wie hij de camera had gemold. Hij had niet precies het zelfde type gekocht want een andere was in de aanbieding en was normaal duurder maar nu goed koper. Hij moest de kamer nog bij de verkering opgeven en langs brengen. Maar dan was alles ook goed. Nu stond hij in de juwelier. Hij had een

ketting gekocht met een balletje er aan gekocht. De baby zou het belletje horen en later als het geboren zou worden zou het een rust gevend geluid worden. Hij vond het wel een leuk ding. Nu stond hij bij de trouw ringen te staren. Na paar keel lastig gevallen te worden door de juwelier werd hij eindelijk met rust gelaten. Zou hij een trouwring kopen en valeria ten huwelijk vragen. Ze aren maar kort bij elkaar maar ze hadden veel mee gemaakt en de kleine was er. Al was het biologisch niet van hem hij zag het zo wel. Maar om haar nu ten huwelijk te vragen leek hem niet echt slim. Ze was boos op hem en dacht ze hoogstwaarschijnlijk niet na net als hij zelf. Als ze boos werd werd zij gedachte meteen over geschakeld naar aanvallen. Waarom wist hij niet maar het was gewoon zo. Maar hij kon het ook later vragen. Hij had nu een

trouwring in zijn handen. Hij moest hem gewoon kopen open. Als ze niet wilde trouwen dat was tenminste duidelijk