Verveling!

Emble zat in het park. Het was een saaie dag! Het was ver in de middag. Ze was zich al de hele dag aan het vervelen! Ze was naar het park gegaan! Niet dat het daar veel leuker was! Overal liepen mensen. Verliefde stelletjes en vrienden. Ze zat alleen op een bankje. Ze zuchte. Hoelang ging deze dag nog duren?! Ze pulkte aan haar nagels. Ze zag nog één iemand die ook alleen was. Ze ging naast haar zitten. 'Hoi' sprak het meisje. Emble keek haar aan. 'Hey' Sprak ze terug. De zon scheen op haar gezicht. Het was warm weer. Het was vijfen dertig graden. Ze droeg een shirtje met spaghettibandjes, met een knie broek er onder. De broek was van spijker stof. Daaronder droeg ze teenslippers. Ze keek naar de blaadjes, die over de grond heen waaide, door de zachte warme wind. Ze staarde voor uit, naar het meer.

Luca liep een beetje doelloos door het park, het was een warme zomerdag en veel had ze niet te doen. Met een vertrouwde beweging viste ze haar Ipod uit haar zak en tikte de volgende afspeellijst aan. Zacht zong ze mee met de vertrouwde muziek die haar altijd weer wist mee te slepen. Ze had onderhand wel door dat mensen haar aankeken, maar ze vond die aandacht wel prettig. Mischien keken ze omdat ze haar raar of mooi vonden, of omdat gewone platte gympen droeg onder haar mooi gebloemd kleedje Na nog een tijdje rond te huppelen op het vertrouwde grindpad liet ze zich zacht neerzakken op een bankje onder een grote lindeboom. Weer tikte ze met haar gelakte nagel een neiuwe afspeellijst aan en zette de muziek nog een beetje harder. Bijna had ze niet gemerkt dat er iemand naast haar was gaan zitten. 'Hoi' zei Luca vriendelijk, en ze trok een van haar oortjes uit haar oor. 'Hey' Sprak het meisje met het zwarte haar terug, ook zij was zomers gekleed. "Ik ben Luca" ging Luca vriendelijk verder