Game's chips and cola.

Doug was een paar dagen geleden achter zijn McQuaid brother aan gegaan, hij had hem meteen gezien tja hoe kan je langs z'n iemand kijken. Doug was precies het zelfde als Tom zelfde kleding zelfde additude , misschien zelfs nog brutaler maar zeker spontaner. Nu had hij weer like the 80ties look, een spijkerbroek met gaten, een wit tshirt en een spijkervest erover heen, open staand natuurlijk. Mensen zouden misschien liever om hem heen lopen terwijl hij gewoon een aardige maar jongen was. Misschien wel groot je kon hem vergelijken met een Klerenkast zo groot en breed, maar zeker niet dik, eerder een en al spieren. Als een gehypnotiseerden keek hij op het kleine schermpje van een ninja vecht spel. Het was een goede tijdsverdrijf alleen het koste veel geld, hoewel je er ook leuke bonnetjes voor terug kreeg. Maar je moest veel bonnetjes verdienden, dus veel geld verspillen, eer je een leuk geval kon halen. Driftig drukte Doug op de knopjes van de machine en het blauwe popetje schoot heen en weer en versloeg vele rode poppetjes. Met een grijns keek hij toe hoe veel bonnetjes uit de machine kwam, hij had er nu ongeveer 150, niet erg veel maar ook niet gek weinig. Even keek hij op zijn mobiel hoe laat het was, hij was al weer een paar uur in de hal te vinden, en begon aardig dorst en honger te krijgen. Hij liep langzaam naar de bar en met een glas cola en een zak paprika chips in zijn handen liep hij weer weg, op naar het volgende spelletje. Eigenlijk was het misschien beter om wat te gaan leren maar dit was veel leuker, hij zette zijn chips en cola op automaat waar je een helicopter moest besturen en duwde er wat geld in. Even later keek hij weer gehypnotiseerd naar het schermpje waar inplaats van een ninja een helicopter was , en er vijandige vliegtuigen moesten worden vermorzeld. Af en toe graaide hij wat in zijn zak chips of nam hij een slok cola.

Gehuld in een kort Chanel-jurkje was Regina weer klaar voor een nieuwe dag. Enkele minuten geleden had ze een smsje gekregen, afkomstig van haar vriendin Stacey die vroeg of ze kon afspreken. Na een smsje terug waren ze op de conclusie gekomen dat Stace om twaalf uur klaar zou staan bij de Game Hall. Waarom, wist ze niet. Ach, what doesn't matter.. Op haar mobiel was af te lezen dat het nu half twaalf moest zien, wat betekende dat ze nog eventjes de tijd had. Met haar borstel in haar hand liep ze terug naar de grote spiegel die tegen haar muur geleund stond. Ze liet haar borstel een aantal keren door haar goudblonde lokken gaan waarna ze hem weer terugplantte op haar nachtkastje. Snel smeerde ze nog een laagje glanzende lipgloss op haar lippen en ze was ready to go.
Met een tas hangend aan haar arm sloot ze de deur achter zich en draaide hem op slot om even later het sleuteltje in haar tas op te bergen. Met een zonnebril op haar hoofd en met hakken aan haar voeten liep ze richting de Game Hall. Buiten was te zien, wat betekende dat ze binnen moest zijn. Ze duwde de roodgekleurde deur open en werd omvergeblaasd door enkele schreeuwende jongens die blijkbaar een of ander spel hadden gewonden. Yeah right. Ook waren veel in zichzelf gekeerd door hun intensieve spelletje. Maar het belangrijkste; Stacey was er niet te vinden. Ze wierp haar blik op haar horloge en zag dat het vijf over twaalf was. Niet zo heel erg te laat, maar normaal was ze nóóit te laat. Hmm. Ze besloot het aan iemand te vragen en degene die het dichstbij bezig was met zijn spel was een jongen van rond haar leeftijd. "Hey, heb jij toevallig een meisje met bruin haar gezien?" vroeg ze hem met een glimlach. Ze haalde haar hand even door haar haar en wachtte af. Misschien dat Stace ondertussen ook wel tevoorschijn zou komen.

geld en kreeg er voor terug? Dadelijk misschien een grote teddybeer, Yay echt iets wat Doug altijd altijd al had gewild. Even keek hij op toen hij een jongen hoorde schreeuwde die een spel had gewonnen. So what, je hebt er je maand zakgeld in gegooid en je krijgt er 20 bonnetjes voor terug. Het had een voordeel het lag op MH en kon je dus je hele school leven punten sparen. Doug zag het al voor zich, hij elke keer als hij zich verveelde hier heen komend en dan een spelletje spelen bonnetjes mee naar huis en in een potje doen. Na al die jaren had je dan een kast vol potjes met bonnetjes YaY wat een feest. Een meisje met blond haar in een jurkje stond in de buurt van hem, even liet hij zijn blik langs haar gaan en dacht Woow. Maar om niet te veel te staren ging hij weer verder, en keek op toen hij haar stem hoorde ze vroeg als hij een meisje met bruin haar had gezien. “ Uhhm. 2 op de 3 meiden in Monica High zijn bruin. Natuurlijk heb ik een meisje met bruin haar gezien” zei hij. En deed daarna of hij geintreseerd was in zijn spelletje, in zijn ooghoeken keek hij het meisje aan.

En nee.. Nog steeds geen spoor van enige Stacey te bekennen. En het was ondertussen al een minuut verder. "Uhhm. 2 op de 3 meiden in Monica High zijn bruin. Natuurlijk heb ik een meisje met bruin haar gezien" Regina richtte haar groene ogen op de jongen en glimlachte. "Ja, dat begrijp ik, gek. Ik bedoel hierzo." zei ze hem en grinnikte even. Het was hier best wel donker, de enige lichtjes die er te zien waren waren gekleurde knipperlichten die van enkele apparaten afschenen. Er waren ook geen ramen te bekennen wat vooral een groot deel van de darkness veroorzaakte. Wel ving het nu een lichtstraal op aangezien de deur open was. Ze leunde tegen het muurtje naast het apparaat waar de jongen mee bezig was en keek even op haar mobiel. Ach, ze wachtte wel even. En als het naar haar smaak te lang duurde zou ze haar wel even opbellen. Ze trok haar jurkje even recht terwijl ze op haar nieuwste Blackberry keek of ze een smsje had gekregen. "Stace, where are you? X Regina stuurde ze haar dan maar, zo kreeg ze vast eerder een reactie. Een zucht verliet haar mond terwijl ze met haar lange, gemanicuurde nagels tegen een spelmachine tikte die naast haar stond, aan de andere kant van haar. Een nieuw geschreeuw was te horen en kwam net als daarvoor af van een groepje jongens die blijkbaar weer gescoort hadden ofzo. Whatever, van haar mochten ze plezier maken. Alleen was dat geschreeuw een beetje té kinderachtig voor jongens van rond de zestien, zeventien.

Game over !! stond er op zijn schermpje, zonder een kick te geven- het was maar een spelletje- pakte hij de bonnetjes en propte die in zijn broekzak, iedergeval wat er nog over was van zijn broekzak. Het meisje legde uit dat ze hier bedoelde, dat wist hij ook wel maar plagen was een beetje leuk. “Uhhm nope niet gezien, er komen hier bijna alleen maar jongens” zei hij. Waarna er weer een luid geschreeuw klonk zei hij zuchtend “Die zich als kleine kinderen gedragen” . Hij slurpte het laatste beetje cola uit zijn glas. Hij keek hoe het meisje haar jurkje recht trok en haar bb te voorschijn haalde. Zelf vond hij al die bb te overdreven, hij was al blij dat hij kon bellen en smse met zijn telefoon. Weer klonk er gegil van jongens, tja dat kon je dan ook wel verwachten in een speel hal. “Heb je misschien zin in iets te drinken terwijl je op haar wacht” vroeg hij, terwijl hij even nonchalant zijn haar naar achter streek. Hij dacht even aan de ruzie tussen hem en Tom die overgens zo weer was bijgelegd. Tja broers maken eenmaal ruzie.

Ze zag op het scherm van de jongen 'Game over' staan wat betekende dat zijn spel klaar en uit was. Hij bleek hier niet zo van te gaan schreeuwen als de andere jongens en stopte de bonnetjes die hij had gewonnen ofzo in zijn broekzak en keerde zich tot haar. “Uhhm nope niet gezien, er komen hier bijna alleen maar jongens” zei hij tegen haar. "Oké, jammer. Ze zou er allang moeten zijn..." zei ze hem terwijl er een glimlach verscheen op haar lippen die glansden door de lipgloss die ze ophad. “Die zich als kleine kinderen gedragen” Regina grinnikte eventjes en knikte instemmend. Jésús, die jongens waren echt belachelijk kinderachtig. Zo wou je toch niet gezien worden, helemaal in je spel en telkens schelen. Come on. Er was nog steeds geen piepje te horen uit haar mobiel wat vermeldde dat Stacey nog steeds niet helemaal bij zinnen was. Of ze was het helemaal vergeten - wat haar onmogelijk leek - óf ze had zich verslapen. Wat dan ook, ze moest gewoon op tijd komen en haar niet laten wachten. Punt.
“Heb je misschien zin in iets te drinken terwijl je op haar wacht” Ze keek opzij naar de jongen terwijl ze haar goudblonde lokken naar achter gooide. "Neehoor, thanks" zei ze hem en schonk hem een dankbare tandpastesmile. Met de zilvere armbanden die om haar pols raakte ze zo nu en dan de muur wat een rinkelend geluid veroorzaakte. Overal was het geluid te horen van spelletjes die elk zo zijn eigen muziekje had. Achja, als hun het leuk vinden deden ze het maar. Als ze maar niet verwachtten dat zij ooit achter zo'n ding ging zitten spelen. Nêh, niks voor haar.