Afterparty [Undress to Impress]

Nog na lachend van een grap die Stephanie had gemaakt, liep Lyron alvast wat voor op de rest. Hij droeg een fles Disaronno in zijn ene hand en in zijn andere hand droeg hij een six-pack bier, omdat hij niet alleen maar sterke drank naar achteren kon slaan. De anderen droegen waarschijnlijk ook flessen met zich mee, hoe veel wist hij niet aangezien de helft van alles wat hij opmerkte gewoonweg langs hem heen ging.
Af en toe zaten er kuilen in het diepe zand en moest Lyron zijn best doen zijn evenwicht te bewaren als hij met één voet in een kuil belandde en zo dus scheef kwam te staan. Zijn coördinatievermogen was al niet al te best, en dan had hij ook nog het landschap dat haar best leek te doen om hem zo goed mogelijk tegen te werken.. Ach.. Voor de zoveelste keer struikelde Lyron half en kwam er wat wijn uit de fles omhoog, over zijn hand heen. Had er geen dop op gezeten? Half afwezig staarde hij naar de fles. Hij kon toch zweren dat hij er een dop op had gedaan..
Nonchalant haalde hij zijn schouders op. Ze hadden het strandhuisje waar het feest was gevierd redelijk ver achter hun gelaten en de plek waar ze nu waren was redelijk beschut. Ze waren namelijk niet zo open en bloot midden op het strand, ook al was het moeilijk te zien aangezien het al redelijk donker was, maar zaten wat meer dichterbij de branding. "Zullen we hier gaan zitten?" vroeg Lyron, nadat hij met een glimlach omgekeken had naar Stephanie, Ayse en Ty. Alice en Charlene zouden later wel komen, hij had ze geïnformeerd over de bedoeling ervan dus ze wisten ervan af.

[Alleen Ayse, Stephanie, Ty, Alice en Charlene! ^^]

Ayse haar coördinatievermogen was duidelijk een stuk dramatischer dan dat van hem, dus had hij behulpzaam een arm om haar middel heengeslagen, terwijl ze samen door het zand achter Lyron aan liepen. In zijn vrije hand had hij een fles drank, die hij op het laatste moment nog mee gegraaid had van het feest. Toen hij goed keek zag hij de welbekende palm trees op de fles staan, nice, hij had Malibu meegenomen. Het feest was leuk geweest en hij ging er vanuit dat dit niet veel slechter, als niet beter, zou worden. Lyron was een goede vriend van hem en hij wist heel goed dat hij zeker wist hoe je een feestje moest houden. Met een grijns dacht hij terug aan Venetië. Goede oude tijd. Het mulle zand was niet de makkelijkste ondergrond om op te lopen, maar zo veel had hij nog niet gedronken, dus kon hij goed voorkomen dat ze samen ten onder zouden gaan. Met een vrolijke glimlach keek hij naar Ayse, hij was benieuwd wat ze van dit alles had gevonden tot nu toe. Zijn aandacht verplaatste zich weer naar Lyron die gestopt was met lopen. Pas toen Lyron vroeg of ze hier zouden gaan zitten keek Ty om zich heen. Hij was achteloos achter Lyron achtergelopen en had verder vooral aandacht gehad voor waar hij zijn voeten neerzette en voor Ayse, dus hij had geen idee waar ze zich bevonden. "Prima, dude." zei hij met een grijns, alvorens hij Ayse losliet en in het zand neerplofte. De fles drank zette hij voor hem neer, maar hij liet hem nog even onaangeroerd. "Veel dames vermaakt vanavond, of heb je jezelf ingehouden?" vroeg hij half lachend aan Lyron. Veel had hij hem vanavond niet gezien, maar hij zijn naam wel in de mond van vele dames gehoord. Hij haalde een hand door zijn haren en draaide vervolgens de dop van de fles die voor zijn neus stond eraf. Heel lang had hij de verleiding niet kunnen weerstaan.

Maar over het algemeen had ze niet heel erg gelet op haar omgeving, ze had zich vooral gericht op haar gezelschap; Ty. Na het feest zelf was er nog een afterparty op het strand zelf voor de vier leden en zij en Stephanie als enige 'groentjes'. Voordat ze het zand op liepen had ze haar hakken al uitgedaan, op hakken door het zand lopen was sowieso al geen succes, maar de hoeveelheid alcohol die ze inmiddels op had zorgde ervoor dat lopen op iedere ondergrond vrij lastig werd. De arm van Ty om haar middel was dan ook een erg fijne steun en al leunend tegen Ty liep ze achter Lyron aan. Net als ieder ander had ze ook nog wat drank meegenomen, een fles Bacardi. Door nu nog meer te drinken riskeerde ze een enorme kater morgen, maar dat had ze er dan maar voor over. Voor haar gevoel liep ze continu met een stomme grijns op haar gezicht, maar de behoefte om haar gezicht in de plooi te houden was wat weggezakt. De omgeving flitste een beetje aan haar voorbij en het was maar goed dat Ty haar vast had, anders was ze zo doorgelopen. Nog grinnikend om Ty's vraag aan Lyron, liet ze haar hakken in het zand vallen. Een paar hakken én een fles Bacardi in één hand vasthouden was nog best lastig. "Helemaal goed, my feet hurt." antwoordde ze nadat ze naast Ty in het zand plofte. Toen die de dop van een fles, ze dacht te zien dat het Malibu was, eraf draaide griste ze met een grijns de fles uit zijn handen, nam er een slok van en gaf het vervolgens terug.  

Zachtjes lachte ze na om haar eigen grap terwijl ze verwoed trachtte haar korte zwarte jurkje naar beneden te trekken, waarvan de stof gaf niet echt mee. Het was behoorlijk fris op het strand en Alain zijn shirt was ze alweer ergens verloren op het feest, dus het enige wat haar nu nog verwarmde waren de alcohol en adrenaline die door haar lichaam gierden. Gewapend met twee flessen Goldstrike liep ze achter Lyron aan. Haar blik ging even naar Ty en Ayse die er haast als een koppel bij liepen, ze fronste even, naar haar idee had Ayse toch echt iets met Wyatt, al wist ze van haar vriendin dat het niet echt goed liep. "Fuck.", siste ze toen een pijnlijke steek door haar voet heen schoot nadat ze op één of andere scherpe schelp was gaan staan met haar blote voeten. Geschrokken keek ze naar beneden, ja, dat waren echt haar blote voeten. Verward ging haar blik van haar voeten zonder schoenen naar haar handen, waar ze toch echt alleen drankflessen mee vast hield. "Waar heb ik die nou weer gelaten?", vroeg ze zich hardop af, maar de alcohol vertroebelde haar geheugen. Hopelijk zou ze die pumps morgen gewoon ergens in het afgehuurde huis aantreffen, want het waren haar lievelings pumps. Het was logisch dat ze daarmee niet op het strand kon lopen, maar ze kon zich gewoon niet herinneren dat ze die uit had gedaan. Toen ze opkeek zag ze dat Lyron een paar meter verderop was stil gaan staan. Half hinkend voegde ze zich weer bij de groep. "Schelp attack en schoenen drama.", zei ze half lachend tegen niemand in het bijzonder. Waarschijnlijk zou ze zich morgen kapot schamen voor wat ze vandaag allemaal uitgespookt had, als ze het nog zou weten. Ze gooide haar flessen in het zand en haalde een hand door haar lange blonde haren.

Ty leek het erg leuk te hebben met Ayse, iets wat een troubleminded frons op Lyron zijn voorhoofd deed verschijnen. Op dit moment stelde hij het welzijn van de vereniging even voorop, want wat als de twee knallende ruzie kregen omdat het achteraf toch niet zo leuk bleek te zijn als deze avond? Wat als dat ongemakkelijke situaties opleverde, of nog erger, ervoor zorgde dat één van de leden de groep uit stapte? Lyron moest er niet aan denken. Hij vond het geweldig zoals het nu was en voelde zich op zijn gemak bij de kleine maar hechte vriendengroep die er in een korte tijd ontstaan was. Maar schatte hij Ty nu niet te laag in..? Natuurlijk vertrouwde Lyron erop dat zijn vriend het leuk zou houden, maar toch was er altijd nog de mogelijkheid en het risico wilde hij liever niet nemen.. Tegelijkertijd leken hij en Ayse een leuke tijd te hebben, en wie was hij om dat hen te verbieden? Hij was altijd nog hun vriend, en hoewel hij er zeker wat van zou zeggen zou hij hen niet rond gaan commanderen alsof hij hun baas was.
Ty was de eerste die op zijn woorden reageerde, en een brede grijns verscheen op Lyron zijn gezicht bij het horen van de gestelde vraag. “Ik heb het rustig gehouden.” antwoordde hij grinnikend, wat ook zo was. Hij had wellicht met een aantal vrouwen gedanst, meer dan dansen was het niet geworden. Deze avond zou een van de weinige zijn waarbij hij alleen naar zijn bed zou gaan, maar dat kwam mede doordat hij nog een afterparty had ingepland. Een meisje meenemen naar de afterparty wilde hij niet, omdat hij het voor L8 Nites wilde houden, en om haar nou te laten wachten totdat het praktisch gezien al licht werd..? Dat vond hij ook geen klasse.
Plotseling stond Lyron weer op. Als een dronken man begon hij rond te lopen, de grond af te zoeken. Niet lang later kwam hij terug met bij elkaar gesprokkelde takjes en andere brandbare dingen, genoeg om een vuurtje een tijd te laten branden. Het was namelijk nog erg donker, en Lyron vond het jammer dat ze elkaar niet konden zien. Bovendien bood het vuur –als het eenmaal aan was gestoken- hem, Ty, Ayse en Stephanie wat warmte, en die warmte voelde prettig. Lyron ging weer zitten in het zand en legde de takken neer in een ondiepe kuil die hij vlug had gegraven.
Ayse plofte naast Ty in het zand neer, en zonder verdere bedoelingen glimlachtte Lyron even naar haar. Vervolgens keek hij op om te zien waar Stephanie bleef, die ergens verward was blijven staan. Toen ze ook hun kant op liep merkte hij dat ze wat hinkte, was ze misschien in glas gaan staan? Niet veel later bleek dat het een schelp was, wat gelukkig een stuk meer onschuldig was als een stuk glas. Lyron moest lachen om haar. En als hij niet zo veel gedronken had was het vast een lach geweest die iets minder op viel. Nu leek het haast een bulder, en lachtte hij bovendien veel te lang om haar grap. “Laat de onderkant van je voet eens zien? Ik hoop dat het niet bloed, dat is vervelend met al dat zand hier..” sprak hij met een glimlach tegen haar, terwijl hij haar gebaarde dat ze naast hem moest gaan zitten. En zelfs al bloedde het en zat er zand in de wond, Lyron vond het vast niet erg om even met haar naar de zee te lopen om de wond schoon te spoelen. Lyron haalde een Zippo uit zijn broekzak die hij ooit nog had gekregen toen hij een hele lading Jack Daniels had gekocht. Met de Zippo stak hij een papiertje aan die snel genoeg begon te branden, en legde hij hier wat takken overheen. Het beginnend vuurtje knetterde vrolijk en rook bovendien heerlijk.. het deed hem denken aan vroeger in Venetië.

[Monsterpost o_o! Ik heb hem getypt in word en had niet door dat hij zo lang was xd..]

Het verbaasde hem niet dat Ayse haar voeten pijn deden, het moest geen pretje zijn om de hele avond op hoge hakken te moeten rondlopen en dansen. Gelukkig kwamen mannen daar in het algemeen een stuk makkelijker vanaf. Hij glimlachte naar haar toen ze naast hem neerplofte in het zand. Toen hij de fles naar zijn mond wilde brengen was Ayse hem te snel af, waardoor zij eerst een slok kon nemen voor ze hem weer aan hem terug af. Hij grinnikte, het maakte hem niet uit. Deze avond had hij zich meer dan goed vermaakt met Ayse, maar ze wisten beiden dat het just for fun was. Sinds Ayanna had Ty geen behoefte meer aan een vaste relatie, in ieder geval nu nog niet. Hij nam een paar slokken van de drank en zette deze daarna weer voor zich in het zand. Hij trok een wenkbrauw op toen Lyron zei dat hij het rustig had gehouden. Dat was niet wat hij verwacht had, stiekem had hij verwacht dat Lyron zich wel helemaal uitgeleefd zou hebben. Aangezien dat de meeste meiden die gekomen waren zeker niet mis waren geweest. Ach, hij zou er wel zijn redenen voor gehad hebben. Nieuwsgierig volgde hij de bewegingen van Lyron die opeens op was gestaan en begon rond te lopen. Het zag er uit alsof hij aan het schat zoeken was, maar dat zou het uiteraard niet zijn. Toen hij uiteindelijk terug kwam met brandbare dingen viel het kwartje. Een vuur.. Zelf bleef hij enigszins lui naast Ayse zitten, waar hij ondertussen iets dichter naar toe was geschoven. Het viel hem pas op dat Stephanie zich nog niet bij hen gevoegd had toen hij haar hoorde vertellen over een schelp. Zachtjes lachte hij, de alcohol klonk duidelijk door in haar stem. De bulderende lach van Lyron deed hem even opkijken, maar hij richtte zich al snel weer op Ayse. Hij pakte haar hand en bracht deze naar zijn mond, om er vervolgens een kus op te drukken. "Great party.", zei hij gemeend. Het vuurtje dat Lyron aan had gestoken maakte de sfeer alleen maar beter. "Beter kan het leven niet.", zei hij met een tevreden uitdrukking op zijn gezicht. Natuurlijk kon het leven beter, maar dit moment was gewoon heerlijk.

[Hmm misschien klopt alles niet chronologisch, maar maakt niet veel uit [A] ]

Nadat de twee meiden, waaronder Alice en Charlene dus, nog in het feestgebouw achter waren gebleven om een aap te vangen en bovendien de boel af te sluiten, waren ze nu ook bijna op weg naar het strand om zich bij de rest van de studentenvereniging te voegen. Al wist ze niet meer helemaal zeker waar ze nou zouden zitten, ach ze zouden het vanzelf wel zien, toch? En anders niet, ze had altijd haar mobiel nog waarmee ze Ty, Lyron, Stephanie of Ayse mee kon SMS'en om te vragen waar ze zich uitspookten. Charlene stond bij de garderobe te wachten, waar ze alvast haar spijkerjack aantrok die ze voor de zekerheid op de heenweg, toen ze door haar privé chauffeur in haar taxi naar het feest werd gebracht, had meegenomen voor eventuele koudheid na 't feest of stortbuien waar ze niet op gerekend had. Al zou het sowieso niet echt koud zijn buiten, toch had ze voor de zekerheid maar even haar jack aangetrokken en bovendien kon ze hem zo niet vergeten door hem stomweg te laten hangen, dat kon ze niet maken. Dit was trouwens een afgehuurd strandhuis, dus ze kwamen hier niet meer terug en was ze haar jack kwijt geweest. ''Hee, kom je nog?!'' Riep ze richting de ingang van de deuropening, waar zich de dansvloer bevond en de pokertafels die nu helemaal leeg waren. Het was nu zo stil, vergeleken met ongeveer een halfuur terug. Nadat iedereen weg was geweest hadden de twee meiden nog alle ramen en deuren opengezet, zodat die benauwde stinkhitte weg zou gaan en het een beetje zou doortochten, zodat ze het niet misbruikt achter zouden laten voor de eigenaren. ''Of ben je vast blijven zitten met je ass op die wc pot?'' Grinnikte ze er achteraan, wetende dat Alice dat heus niet was, maar gewoon omdat ze nog een tikkeltje aangeschoten was. Charlene zette afwachtend de twee colaflessen op een tafeltje neer die bij de deur stond van de in- en uitgang. Ze frunnikte wat aan haar gouden armband en trok haar roze, korte shirtje wat naar beneden. Haar hakken zou ze zometeen wel uitdoen, wanneer ze haar entree op het zachte, maar koude strand zou maken. Kietelen zou het toch sowieso wel, door het zand wat tussen haar tenen ging zitten, maar het liep wat prettiger zonder die vervelende hakken aan. ''Kom op, kom op, kom op!'' Schreeuwde ze nogmaals wat ongeduldig, waarna ze verveeld met haar benen ging wiebelen, en toch maar voor de zekerheid haar hakken uittrok. ''Neem je nog wat stoelen mee ofzo, ik heb geen zin om m'n donkere broek vies te maken op dat zand daar!'' Hopelijk had de roodharige meid haar gehoord. Al waren het er maar twee, gewoon één voor haar en één voor zichzelf, of een krukje ofzo. Ze was namelijk nog van plan om de broek die ze aanhad morgen ook nog aan te doen. Het was zonde om kleding gelijk in de was te doen die je nog maar net één dag had gedragen, uitgezonderd van viesgemaakte kleding en de rest die je natuurlijk dagelijks moest verschonen.
Charlene grinnikte kort en opende alvast de deur die hun tot het strand zou leiden en bleef daar even staan. Een zwak, klein lichtje was in de verte te zien, het leek een beetje op vuur. Zouden dat de rest van de vereniging zijn? Ze wist het niet, maar daar zouden ze gauw genoeg achter komen zodra ze op pad waren.

Gelukkig was ze niet de enige waarbij de alcohol goed zijn werk had gedaan, Lyron en Stephanie leken al even nuchter als zij dat was. Voor zover ze daar tenminste over kon oordelen. Ze bleef stug volhouden dat ze niet dronken was, maar als ze eerlijk moest zijn moest ze toch bekennen dat je het geen 'aangeschoten' meer kon noemen. Met een triomfantelijke grijns gaf ze de fles Malibu terug aan Ty, waarna ze de fles Bacardi die ze zelf had meegenomen ook openmaakte en er een slok van nam. Haar gezonde gestand was ze nu toch allang verloren, dan maakte een slok meer of minder geen verschil meer. Het verbaasde haar enigszins dat Lyron het rustig aan had gedaan, voor zover zij Lyron kende wist ze dat de jongen wel van een feest hield. Ach, aan het feest zelf zou het waarschijnlijk niet hebben kunnen liggen, ze had de indruk gehad dat iedereen het ontzettend naar zijn zin had. Ze had het niet eens door gehad dat Stephanie een stukje achter hun had gelopen, pas toen die begon over een schelp attack en schoenen drama keek ze om. "Ja, je moet echt goed uitkijken, je weet het maar nooit met al die gewelddadige schelpen hier." antwoordde ze tegen haar vriendin. Ze deed een poging om het zo serieus mogelijk te zeggen, maar het kwam er helaas een beetje giechelend uit. Met opgetrokken wenkbrauwen volgde ze even Lyron zijn bewegingen toen die plots opstond en rondliep, met zijn blik op de grond. "Kun je het vinden, Lyron?" vroeg ze grinnikend, waarna ze de fles drank weer aan haar lippen zette en een slok nam. Ook toen Lyron zich weer bij hen voegde begreep ze nog niet waar hij nou naar had gezocht, het was te donker om te kunnen zien wat hij in zijn handen had. Pas toen er een vlam verscheen begreep ze het. Het was haar inmiddels al opgevallen dat Ty iets dichter naar haar toe was geschoven, en hoewel ze niet zeker wist of hij het zag, schonk ze hem even een lieve glimlach. Ze was er al de hele avond in geslaagd om niet aan Wyatt te denken, zelfs toen ze nog nuchter was. Daar had ze niet eens de tijd voor gehad, het was veel te gezellig geweest met Ty om aan zulke depressieve dingen te denken als een vriendje wat niks van zich liet horen. De glimlach rond haar lippen werd nog breder toen Ty een kus op de rug van haar hand drukte. Het knetterende vuurtje verbeterde de sfeer mogelijk nog meer en het zorgde ervoor dat ze haar vrienden nu beter aan kon kijken. "Are you sure?" vroeg ze grijnzend toen Ty zei dat het leven niet beter kon. Ze boog iets naar hem toe en drukte haar lippen even zacht op zijn wang, alhoewel de kus 'per ongeluk' meer naar zijn mond neigde dan echt op zijn wang. Vervolgens ging ze weer goed zitten en keek ze voor zich uit alsof er niks gebeurd was, terwijl ze vanuit haar ooghoeken naar Ty bleef kijken.

Zij was de enige die nog stond van haar vrienden, de rest zat allemaal al rond een stapel. Vreemd keek ze even naar de stapel dat het middelpunt vormde, voor zo ver zij kon zien in het donker was het een stapel afval, maar ze zou niet weten waarom iedereen rond een stapel afval wilde zitten. Vrolijk keek ze naar Lyron die een bulderende lach uitstootte, een lach die zo aanstekelijk was dat ze zelf ook mee lachte, al wist ze even niet meer waarom. De opmerking die Ayse vervolgens maakte was haast nog grappiger, waardoor ze nog even door lachte. Uiteindelijk viel ze stil, het was niet meer grappig en de irritante pijn aan haar voet kwam terug. Eigenlijk wist ze niet eens of het een schelp was geweest, maar dat was wat ze aangenomen had. Ze haalde kort haar schouders op, wat maakte het ook uit, pijn was pijn. Het was tenslotte haar eigen schuld geweest door haar schoenen uit te trekken. Geschrokken keek ze voor zicht uit, waar waren haar schoenen gebleven? Haar paniek gevoel verdween net zo snel als het gekomen was, want ze realiseerde zich weer dat ze al bedacht had dat die waarschijnlijk in het huis lagen. Dat was ze alleen alweer vergeten. Ze zuchtte tevreden en keek naar Lyron die tegen haar begon te praten. "Ah wat lief van je!", reageerde ze zoetjes na zijn bezorgde woorden. Lyron stak de stapel troep aan, waardoor het Stephanie eindelijk duidelijk werd dat de troep eigenlijk brandbare dingen waren. Ze had zijn gebaar in het donker zelfs kunnen zien en plofte vervolgens naast Lyron neer. Tenminste, dat was haar doel geweest. In haar dronken onhandigheid kwam ze op zijn been terecht, waar ze zo van schrok dat ze in een wilde beweging uiteindelijk in het zand naast Lyron landde. Even voelde ze zich als een achterlijke zo liggend in het zand tegen Lyron aan, met haar korte zwarte jurkje gênant ver omhoog gekropen. "Oeps," mompelde ze giechelend terwijl ze half omhoog kwam. Het zand in haar mooie haren kon haar niet veel schelen, eigenlijk kon niet veel haar nu schelen. Twijfelend keek ze naar haar voeten, één ervan was met pijn. Met een tevreden blik constateerde ze dat het de rechter was en volgens draaide ze zich een kwartslag om naar Lyron en legde haar benen over zijn benen. Het werkte niet helemaal zoals ze gehoopt had, want op deze manier was het voor Lyron niet heel makkelijk om naar de wond op haar voet te kijken. Haar voeten staken daar iets te ver voor uit waarschijnlijk, ze zat namelijk helemaal tegen hem aan. Opgewekt keek ze hem aan, ze wist niet waarom ze zo blij was, maar op de één of andere manier voelde ze zich als een klein kind in een snoep winkel. "En is ie groot?", vroeg ze nieuwsgierig aan Lyron, doelend op haar schelp- of glaswond. Kort beet ze op haar lip, de wond prikte behoorlijk. Typisch iets voor haar, om op een moment als dit weer last te hebben van een wond. Toen ze haar gezicht naar Lyron wendde verscheen daar weer een stralende glimlach. Ze had zin om heel hard te gaan zingen, maar dat zou ze haar vrienden nog maar even niet aandoen.

Alice trok één van de ramen die ze zonet hadden geopend dicht, het was niet de bedoeling dat die aap straks weer naar binnen zou klauteren. Dan moesten ze hem weer zien te vangen, en één keer was erg genoeg. Ze wierp een korte blik in de spiegel, die boven de wastafel hing. Haar rode haren zaten door de war, kort streek ze er door heen in de hoop het nog iets te fatsoeneren. Maar al snel gaf ze het op, wetend dat het door wind toch wel weer zou verwaaien. Vanuit de gang hoorde ze Charlene roepen, ze grinnikte even. Opende de deur en liep de kamer weer in. "Iets te veel gedronken Char?" zei ze plagend tegen blondine, al wist ze donders goed dat ze zelf ook niet meer zo helder was als aan het begin van de avond. Ach, dat was ook nergens voor nodig toch? Als ze nuchter wou blijven, had ze direct aan de cola moeten gaan want ze kon gewoonweg niet veel hebben. Van de nu schone tafel pakte ze twee flessen, één gevuld met Coebergh red de andere met Bacardi. Er was geen reden om nu nog te gaan letten op hoe veel ze dronk, iedereen was toch al dronken of in elk geval aangeschoten. Ze liep naar de gang waar Charlene ongeduldig op haar stond te wachten, een aanblik dat haar deed lachen. Dat was het leuke aan alcohol, alles werd leuk en grappig. "Schat, je ziet zand niet op een donkere broek." zei ze luchtig, aangezien ze haar handen vol had zou ze niet ook nog een stoel mee kunnen slepen. "Sorry ik kan echt niet meer mee slepen, dan raak ik die flessen geheid kwijt." zei ze, terwijl ze haar hakken uit deed en die in haar hand nam. Nee, veel meer zou ze niet vast kunnen houden. "En nog iemand versiert?" vroeg ze met een grijnsje aan de blondine, terwijl ze naar buiten stapte. Ze sloot de deur achter hen, draaide hem op slot. Ze zou de sluitel straks wel terug geven aan Stephanie of aan Ayse, of beter gaf ze hem nu aan Charlene die had broekzakken. "Zou je deze bij je kunnen houden?" vroeg ze terwijl ze de sleutel aan haar gaf, om vervolgens het strand op te lopen. Het zand voelde koel aan tegen haar blote voeten. Rustig wachtte ze op Charlene, haar blik liet ze over het strand dwalen opzoek naar de rest. In de verte zag ze het vage schijnsel van een vuurtje, daar zouden ze wel zijn. Tijdens het lopen kwam ze tot de conclusie dat ze niet heel stevig meer op haar benen stond, zo nu en dan belande ze door een kuil bijna in het zand.
"Hé." riep ze vrolijk toen ze binnen gehoor afstand van het viertal kwamen, Stephanie zat half op Lyron en het leek er op dat Ayse elk moment op Ty's schoot kon kruipen. Alice grinnikte zachtjes, plofte in het zand en legde haar hakken ergens achter zich neer en de flessen voor zich zodat iedereen -en ook zij- er makkelijk bij zou kunnen. De fles Coebergh pakte ze al vrij snel weer op, ze schroefde de dop er af en zette hem aan haar lippen. Nam enkele slokken van het zoete rode spul, bessen werd het ook wel genoemd. Haar blik viel op de bebloede voet van Stephanie. "Doktertje aan het spelen Lyron?" merkte ze droogjes op, terwijl ze de dop weer op de fles draaide om hem vervolgens weer in het zand te laten vallen. "Gaat het?" vroeg ze aan Stephanie, terwijl ze het blonde meisje kort aan keek.

Blijkbaar was het verrassend dat Lyron geen enkel meisje had geregeld vanavond, want het bleef verdacht stil bij sommigen nadat hij dit gezegd had. Ach, hij kon er wel om lachen. Hij had vanavond gewoon zijn avond niet maar wist zeker dat hij dat binnenkort wel weer zou hebben. Het zat hem vannacht allemaal gewoon niet zo mee, maar met behulp van de drank waarvan ondertussen al een flinke laag in zijn maag (hihi dat rijmt =D) zat en het leuke gezelschap werd zijn avond er alleen maar beter op. En het werd daar ook wel eens tijd voor.
Hij porde ondertussen nog met een dikke tak in het beginnende vuurtje die hierdoor langzamerhand groter en aangenamer werd. Waarom er takken op het strand lagen wist Lyron ook niet, want zover hij wist stonden er geen bomen in de buurt. Nonchalant haalde hij zijn schouders op bij dit idee. Misschien waren er gewoon mensen die van tijd tot tijd takken over het strand verstrooiden zodat mensen zoals Lyron vuur konden maken. Of het was de zee die bij een gigantische vloedgolf allemaal hout uit de zee over het strand had gebracht. Hij moest grinniken bij dit laatste idee, omdat hij merkte dat het helemaal nergesn op sloeg. Eenmaal het vuur gezellig knetterde en bovendien een heerlijke geur verspreidde, keek hij op naar Stephanie. Ze had namelijk een ´Ahh wat lief van je!´ uitgeroepen die hem lachend naar haar op deed kijken. Toen ze naast hem wilde gaan zitten, ging ze niet náást hem zitten, maar belandde ze half op zijn been. Hij schoot even kort omhoog omdat hij het niet verwachtte maar ontspande daarna direct weer, toen ze met een beweging naast hem in het zand plofte en door deze beweging ook onderuit ging. Hij stak zijn arm uit ter ondersteuning, ze was namelijk tegen hem aan gaan liggen en leek niet veel steviger in haar schoenen te staan dan hij stond. Bovendien wilde hij liever niet dat ze weer in het zand met haar hoofd terecht kwam, want wie weet hield ze daar niet van en begon ze dat uit haar haren te schudden en belandde het allemaal zo bovenop Lyron. Ja, hij was erg goed in het inbeelden van mogelijke scenario´s vandaag. Het verbaasde Lyron zelf ook een klein beetje.
Toen ze een ietwat onhandige ´oeps´ had gezegd keek hij verbaasd op van haar blonde haren naar wat daar mogelijk de reden van zou kunnen zijn. Oh, juist.. Een brede grijns verscheen op het gezicht bij het prettige aanzicht, maar jammer genoeg trok ze haar jurkje al snel weer naar beneden. Hij kon een lach niet onderdrukken toen Stephanie haar benen over de zijne had geslagen en vervolgens vroeg of de snee groot was. "Ik kan zo toch helemaal niks zien?" vroeg hij lachend, waarna hij haar enkel pakte en deze naar hem toe trok zodat hij het kon zien. Alleen had Lyron er met zijn halfdronken kop niet bij nagedacht dat dit Stephanie misschien uit haar evenwicht zou kunnen brengen. "Het valt wel mee." zei hij tegen haar, eenmaal hij de wond goed had bekeken. De wond was zo'n anderhalve centimeter groot, en Lyron was veel erger gewend dus vond hij dit redelijk klein. Zijn vrienden kwamen vaak met bebloede hoofden bij hem aanzetten waarvan ze niet eens meer wisten waardoor het was gaan bloeden. Dan zeiden ze altijd dat Giovanni het had gedaan, dat was ondertussen een soort synoniem geworden voor 'ik weet het eigenlijk niet meer'.
De stralende glimlach die Stephanie hem had toegeworpen deed hem spontaan terug glimlachen, waarna hij zijn blik afwendde. Ty en Ayse hadden zichzelf helemaal gevonden, bleek. Ze lagen tegen elkaar aan alsof ze niets anders konden, en dit zicht deed Lyron zachtjes lachen. Een vrolijke 'hé' deed hem opkijken. "Alice!" begroette hij haar terug met een glimlach op zijn gezicht. Zo te zien had ook Alice flessen drank meegenomen, hoe meer hoe beter! "Tuurlijk. Doktertje spelen is een van mijn favoriete rollenspellen." antwoordde hij met een speelse grijns op zijn gezicht, die aanduidde dat hij de niet zo onschuldige variant van rolspelen bedoelde.

(Post is gemaakt op laptop.. en dit is echt een killer voor mijn post xd)

De vlammen van het vuur zorgden ervoor dat iedereen weer duidelijk zichtbaar was, zo ook de mooie glimlach op Ayse haar gezicht. Terwijl hij zijn lachen in probeerde te houden keek hij weer naar Stephanie die behoorlijk onhandig bezig was. Inmiddels lag ze naast Lyron in het zand met haar jurkje veel te hoog. Het was altijd vermakelijk om mensen dingen te zien doen terwijl ze dronken waren, als alles mis ging was er niemand die er iets van zei. Uiteindelijk eindigde Stephanie tegen Lyron aan met haar benen over zijn benen en Ty richtte zich weer op het meisje naast hem. Ze konden het duidelijk goed vinden en voor een avondje was dit best wel leuk vermaak. Hij glimlachte blij terug en keek vervolgens naar het vuur dat lekker knetterde. Bij het horen van Ayse haar stem draaide hij zich weer naar haar toe, om verrast te worden door een kus, nét naast zijn mond. Zijn mondhoeken krulden verder omhoog en hij grinnikte, de nacht werd alleen maar beter. Hij pakte weer de fles drank voor zijn neus en zette deze aan zijn lippen. In de verte zag hij iemand naderen en toen deze dichtbij genoeg was om te horen, hoorde hij haar begroeting. "Hey!", groette hij Alice enthousiast terug. Zachtjes lachte hij om de vraag van Alice en Lyron zijn antwoord daarop. Het was niet heel moeilijk om te bedenken over wat voor soort rollenspel Lyron het had. Zelf voelde hij geen bezorgdheid om Stephanie haar voet pijn, haar kennende zou het gewoon een klein sneetje zijn. De tevreden blik in zijn ogen verdween niet en hij keek even om naar Ayse om haar ogen te vinden. Na even naar haar gelachen te hebben draaide hij zich weer naar het vuur. Met zijn hand vond hij een dennenappel die naast hem lag en die gooide hij in het vuur. Het was een grote vraag waarom er een dennenappel op het strand lag, maar heel lang interesseerde dat hem niet. "Mooi vuurtje hoor Lyron," complimenteerde hij met een grijns. Hij betwijfelde of de strandpolitie, of kustwacht hoe je dat ook noemde, het erg waardeerde dat er nachtelijke kampvuren werden gemaakt hier, maar dan zouden ze maar geen takken op het strand moeten laten rondslingeren. Hij nam nog een paar slokken van de fles Malibu en duwde deze vervolgens bij Ayse in haar handen. "Hier, wil je nog?", vroeg hij vervolgens aan haar. Misschien was ze dronken genoeg, maar wat zouden een paar slokken nou nog voor effect hebben? Hij woelde met zijn vrije hand even door haar, waar daardoor een lading zand in kwam te zitten. Ach, dat zou hij er morgen wel uit wassen..

''Oh, nou, dan niet he.'' Reageerde ze kortaf en wat geïrriteerd op Alice d'r antwoord over die stoelen. Wat een onzin, ze kon toch makkelijk nog twee stoelen meenemen? Pfft. Samen liepen ze het strand op, nadat zij het laatste licht van de hal had uitgedaan en de deur op slot had gedraaid en de sleutel veilig in haar broekzak opgeborgen had, met ieder twee flessen gewone frisdrank en alcohol natuurlijk. Twee flessen in haar linkerhand, waarvan er eentje onder haar arm dan en in haar andere hand dan haar hakken. Het zand wat tussen haar tenen kietelde, merkte ze haast niets van, omdat ze zich eerder focuste op het feit dat ze niet ieder moment om kon flikkeren doordat er zich vele kuiltjes in het zand bevonden, niet zo'n klein beetje diep ook. Als je niet goed uitkeek met deze duisternis kon je zo je been breken, iets wat zij deze nacht in ieder geval niet van plan was en ook niet gepland had. In de verte was een vuurtje te zien, blijkbaar de leden waar ze naar zochten, en daar had ze gelijk in ook, tenminste Alice bevestigde dat met een begroeting waarna ze enkele begroetingen terughoorde van de leden, dus keek ze op en zocht een plekje naast Lyron, die zich trouwens bezig hield met Stephanie. Charlene legde de flessen naar haar neer, zodat Ayse en Ty die konden pakken als ze daar behoefte aan hadden -waar ze erg sterk haar twijfels in had- en steunde nog net de rug van Stephanie, zodat Lyron naar haar voet kon kijken. Waarom wist ze niet, en volgens haar was ze nog de enige bijna nuchtere meid die zich hier bevond. Stephanie vond het trouwens erg lollig om met Lyron er een potje van te maken en blijkbaar vond de jongen dat niet erg of iets. Kwam waarschijnlijk door de drank. Er zou zeker iets aan de hand zijn met Stephanie's voet, omdat Alice daar een opmerking over maakte en Lyron daar vol charme erop antwoordde. Charlene fronste even, vooral omdat zij juist aan de kant zat waardoor ze het niet kon zien. ''Hee, ga maar liggen hoor.'' Zei ze tegen haar vriendin, die er namelijk erg komisch bij lag, en toch kwam er een lachje van Charlene af, toen ze de rug van haar losliet en haar rustig liet zakken op haar benen. Een tikkeltje verveeld plukte ze wat aan het blonde haar van Stephanie, om er wat zand uit te halen en bovendien voelde die trouwens erg zacht aan.
''Fijne avond gehad, allemaal?'' Vroeg ze en keek even rond het groepje. Alice was inmiddels ook gaan zitten, een beetje afwezig als het aan haar lag, of het leek gewoon maar zo. Ty en Ayse deden ontzettend klef, gatsie. Niet te geloven dat zij een aantal weken geleden het nog met die jongen had gedaan en bovendien leek het wel de normaalste zaak van de wereld. Normaal vond ze het ook totaal niet erg, maar op een of andere manier deed dit wel wat met haar. Walgen deed ze ervan. Elk ander meisje zou een hartaanval krijgen als ze te horen kreeg als een jongen waar ze het mee gedaan had het met een ander meisje deed, maar daar had zij geen problemen mee. Nee, om er nu juist bij te zitten hoe ze met elkaar nogal close deden, dat kon ze niet aanzien. Maar ze kon even niets anders dan toekijken en erbij zitten voor de Afterparty, dus draaide ze zich om naar Lyron. Al schoot haar net iets te binnen. Als Ayse ook bij de studentenvereniging zou komen, zou dit dan blijven? Of zou ze op haar donder krijgen van Wyatt? Over Wyatt gesproken, wat zou die ervan vinden als die er achter kwam? Zou Ty zich er wat van aantrekken, of zou hij de volle laag krijgen en zich terugtrekken op Ayse. Of was dit slechts bluffen? Charlene besloot zich er maar niet veel druk om te maken, dit zou waarschijnlijk toch wel weer wegtrekken, of dat hoopte ze stiekem gewoon ergens diep van binnen, maar liet het niet merken.
''Gaat het Steph? Of moet ik een EHBO doos halen? Of nog beter, de strandwachter erbij halen? Die lekkere hunk?'' Vroeg ze als eerste bezorgzaam en daarna plagerig voor Lyron, waarbij ze haar tong uitstak naar de jongen en daarna giechelde. ''Ohja, dat doet me eraan denken.'' Zei ze mompelend, voor zichzelf, al was het hard genoeg voor de blonde meid om het te horen. ''Hier heb je de sleutel nog van het strandhuis!'' Ze haalde de sleutel uit haar broekzak vandaan, een beetje met moeite, en leunde voorover om te kijken waar zij hem kon stoppen bij haar. Ze had namelijk een jurkje aan, erg onhandig om hem te bewaren. En haar andere vriendin, die zat te kleffen met Ty, had ook niet bepaald de makkelijkste kleding aan om iets belangrijks in te bewaren, zoals de sleutel van het strandhuis. Charlene zuchtte, ze kon hem bij Stephanie in d'r beha stoppen of gewoon zelf bewaren en wachten tot morgenochtend, zodat ze weer nuchter waren en ze ze normaal kon geven zonder dat ze het gemakkelijk zouden verliezen door hun goede kop er weer bij te hebben. ''Ach, weetje. Ik bewaar hem wel. Omdat je zo lief bent.'' Zei ze plagerig, stopte hem daarna weer terug op dezelfde plek waar hij zojuist gezeten had en pakte een fles cola, waar ze drie slokken van nam en daarna weer terug neerlegde met de dop er weer stevig op gedraaid. Haar ogen waren inmiddels al wat meer aan het donker gewend en ondanks haar jack en het knetterende vuur had ze het best een beetje koud kregen, waardoor ze even rilde en over haar armen wreef. In haar oren klonk het zachte gesuis van de zee, die er erg mooi uitzag door de sterrenhemel en de maan die zich blootgaf boven aan de horizon.

Ze haalde haar schouders op en keek nog steeds vrolijk naar Lyron toen hij constateerde dat hij op die manier niets kon zien, hij zou wel een oplossing vinden. Jammer genoeg had hij niet aan alles gedacht bij het vinden van een manier, want voor ze het wist lag ze al weer met haar hoofd in het zand naar de sterren te kijken. "Hmm, misschien kan ik uit voorzorg maar beter gewoon blijven liggen, bespaart me de val," zei ze giechelend. Ze wist niet waarom ze telkens weer in het zand terug viel, waarschijnlijk was het de combinatie van vermoeidheid, drank en Lyron. De hysterische lach die ze op voelde komen probeerde ze uit alle macht te onderdrukken, waarschijnlijk zou iedereen ervan schrikken als ze het opeens half uit zou krijsen van plezier. Hoewel Lyron haar gezicht waarschijnlijk niet meer goed kon zien, verscheen er een tevreden glimlach rond haar lippen toen hij zei dat het niet heel erg was. "Aliceeee!" riep ze enthousiast naar het L8 Nites lid dat zich bij hen gevoegd had. Eigenlijk had ze geen idee waar zij opeens vandaan kwam, iemand had het haar wel verteld maar dat was half langs haar heen gegaan. Haar aandacht werd even afgeleid door een licht dat zich snel door de lucht bewoog heel ver weg, waarschijnlijk een vliegtuig en ze ving vaag iets op over dokters. De laatste woorden van Alice ving ze op tijd op om door te hebben dat ze aan haar gericht waren. "Volgens Lyron valt het wel mee allemaal," antwoordde ze vanaf de koude zand grond. Inmiddels had ook Charlene zich bij hen gevoegd, wat de groep nu zo ongeveer compleet maakte. Stephanie besefte vaag dat ze er achterlijk bij lag. Nog steeds met haar benen over Lyron heen en met haar bovenlichaam in het zand. Tevergeefs probeerde ze haar jurkje weer naar beneden te trekken, maar haar houding maakte het allemaal een stuk moeilijker. "Nee Char, doe geen moeite. Ik heb mijn hunk al," reageerde ze speels op de woorden van haar vriendin, doelend op Lyron. Het drong plotseling tot haar door dat het Lýron was waar ze zich zo vreemd op genesteld had, niet zo maar iemand, maar Lýron, de hunk van de school. Doordrongen van dat besef probeerde ze omhoog te komen, maar halverwege viel ze alweer naar beneden. Ze giechelde en besloot alle zorgen maar te laten gaan, ze zou zich er morgen wel voor schamen. Ze wierp Charlene een dankbare glimlach toe vanaf de grond toen ze zei dat ze de sleutel wel voor haar zou bewaren. Een wijze keuze, want Stephanie wist dat ze die na een minuut al kwijt zou zijn geweest. Vanuit haar ooghoeken zag ze Ty en Ayse zitten en daarnaast Alice, een gezellige groep was het in ieder geval. "Lyron, Lyron, Lyron toch," begon ze plotseling tegen de jongen. "Dit is een vreemde, maar best prettige houding." Nadat ze de woorden uitgesproken had klonken ze vreemd en ze betwijfelde of het ergens op had geslagen. Maar hij zou er vast wel iets van weten te maken. "Charlene heb je geen leuke jongens gevonden?", vroeg ze plotseling toen haar ogen op Charlene vielen. Wat zag iedereen er leuk uit van onderaf gezien! Het voelde alsof ze hen allemaal opeens voor het eerst zag. Misschien kwam het door het feit dat ze hen voor het eerst zag terwijl ze zelf op deze manier dronken was.. Ze wist dat ze zo uit deze houding moest komen, voor Lyron het opeens zat zou zijn en haar vervelend zou gaan vinden. Alleen ze lag zo lekker, rustig naar sterren kijkend, half op hem.. Omdat ze de zin en energie om een zoveelste poging te doen om omhoog te komen niet kon vinden, bleef ze nog maar liggen. Met haar hand bewoog ze over het zand, tot ze bereikte wat ze zocht. Haar hand omklemde de fles drank die er daar verloren bij lag en ze bracht deze naar haar gezicht. Ze dacht een paar seconde na en besloot toen dat dit geen succes zou worden, liggend drinken. Dus tilde ze de fles over haar op en bood hem aan Lyron aan. Misschien zou de drank hem even afleiden van het feit dat er een half gekleed meisje op hem lag. Ze giechelde nog wat in zichzelf en probeerde Lyron's gezicht te zien.

[Op dit tijdstip is het lastig om op zoveel andere posts tegelijk te reageren O.o ]

Met een geamuseerde grijns keek ze even het groepje rond. Sommigen werden heel vervelend als ze veel gedronken hadden, maar dat kon ze van deze personen niet zeggen. Vooral Stephanie was behoorlijk lachwekkend, ze leek alles grappig te vinden. De behoefte om gewoon heel stom te gaan zitten grijnzen werd steeds groter, en ze wist ook eigenlijk niet wat haar nu tegenhield. Het zou toch niemand opvallen. Ze schoot even in de lach toen Stephanie een uiterst charmante poging deed om te gaan zitten. "Dat is echt wel een dikke tien voor elegantie waard, Steph." grinnikte ze dan ook. Vervolgens nam ze de zoveelste slok van de fles Bacardi, zonder zich te bedenken dat er misschien meer mensen aan de Bacardi wilden. Ach, als zij ook wilden dan moesten ze het zelf maar pakken. Doordat ze zo gefocust naar het vuurtje had zitten kijken - de vlammetjes die allemaal een andere kant op schoten en allemaal steeds net een beetje van kleur verschilden bleken nog best interessant om naar te kijken - had ze niet eens door dat Alice en Charlene hun kant op kwamen lopen. Pas toen ze wat zeiden keek ze nieuwsgierig op. "Hey!" begroette ze hen vrolijk terug, waarna ze de fles Bacardi weer in het zand liet vallen nadat ze de dop er op had gedraaid. Vlug schoof ze iets Ty zijn kant op zodat Charlene en Alice er ook gezellig tussen konden zitten. Kort fronste ze haar wenkbrauwen toen ze het idee had dat Charlene enigszins afkeurend naar haar zat te kijken. "Jahoor, jij ook?" beantwoordde ze Charlene haar vraag, terwijl ze even grijnzend naar Ty keek. Ook Charlene en Alice hadden flessen drank bij zich, die in het zand werden laten vallen. Vertwijfeld keek ze even naar de flessen, ze had een beetje het idee dat zij, en Ty eigenlijk ook, zo'n beetje de enige waren die aan de drank zaten. Dat kon misschien komen doordat Stephanie en Lyron zich nog steeds bezig hielden met de snee onder Stephanie haar voet, maar toch. Ze grijnsde even om het korte gesprek tussen Lyron en Alice. "Nou, Steph, er ligt hier in ieder geval genoeg alcohol waar je het mee kan ontsmetten." grinnikte ze tegen haar vriendin, al betwijfelde ze of het verstandig was om een wond met déze vorm van alcohol te ontsmetten. Alleen al van het kíjken naar Stephanie die daar zo elegant in het zand lag kreeg ze haast de slappe lach, maar de komische opmerkingen die hier en daar gemaakt werden door haar vriendin maakte het nog moeilijk om niet in lachen uit te barsten. Dat ingehouden gelach resulteerde dus in achterlijk gegiechel, wat misschien nog wel nog stommer klonk. Toen ze een fles drank in haar handen gedrukt kreeg van Ty keek ze weifelend even naar de fles. "Ach, waarom ook niet. Ik heb nou toch al teveel gedronken om een kater te voorkomen." mompelde ze grijnzend, waarna ze de rest van wat nog in de fles zat opdronk.

Alice ging niet in op het wat geïrriteerde antwoord van Charlene, ze zat niet te wachten op een ruzie. Dat was iets waar ze niet goed in was, ook niet als ze alcohol op had. Juist niet, dan lag ze binnen de kortste keren dubbel. Iets wat erg ongepast was tijdens een ruzie. Maar mensen trokken soms zulke leuke gezichten als ze boos waren. Onmerkbaar schudde ze haar hoofd, terwijl ze kort naar de flessen cola in de handen van de blondine keek. Waarschijnlijk was ze de enige die frisdrank mee nam naar de afterparty, wat het totaal op twee flessen zou brengen. Ach, daar zouden ze het wel mee reden. De andere kennende hielden ze het bij de alcohol, Stephanie en Ayse waren al zo dronken dat iets meer ook niet meer veel uit zou halen. En zelf zou Alice ook voor de alcohol gaan, waarom niet? Niemand die het zich morgen nog echt zou herinneren als ze iets stom's uithaalde, en waarschijnlijk was ze nu nog een van de nuchterste.
Het leek erop dat iedereen vrolijk gestemd was, kennelijk was er niemand onder hen die door alcohol in een emotioneel wrak veranderde. Met een glimlachje streek Alice een pluk van haar rode haar uit haar gezicht, aan de speelse grijns op Lyron's gezicht kon ze zien dat hij het niet over onschuldige rollenspellen had. Zachtjes lachend schudde ze haar hoofd, waarna ze zich tot Stephanie richtte. "Je hoort het, als ik jouw was zou ik maar uit kijken met hem." zei ze met een vrolijke grijns, al betwijfelde of Stephanie er enige problemen mee zou hebben. Charlene had zich onderhand ook bij hen gevoegd, ze had haar plekje naast Lyron al veroverd. Kennelijk kreeg die nu toch nog de aandacht die hij de rest van de avond had moeten missen. Alice pakte de Bacardi fles die voor haar lag, schroefde de dop er af en nam er een paar slokken van. Voor een moment liet ze haar blik langs de mensen rond het kampvuur dwalen, Ayse zat achterlijk te giechelen en Alice had het idee dat Stephanie die veroorzaker hier van was. Zelf had ze ook moeite haar lachen in te houden toen ze naar het blonde meisje keek, zoals die op Lyron's schoot lag en naar een fles zat te staren waarschijnlijk overwegend er uit te drinken. Alice giechelde, liet haar blik naar Ty dwalen. Het zou haar niet verbazen als die twee vanavond samen zouden vertrekken, zoals ze nu bij elkaar zaten. Dan had je nog Charlene, die aan de cola was. Zou ze vanavond überhaupt wat hebben gedronken. Stephanie, was de lachwekkendste van het stel. En Lyron leek er geen problemen mee te hebben dat ze half over hem heen lag. Alice nam nog een laatste slok van de Bacardi, waarna ze de dop weer op de fles draaide en hem weer voor zich in het zand iet vallen.

Charlene keek weer omlaag, naar de groep. Het zag er allemaal zo gezellig uit, en zij leek het daarentegen wat minder te hebben. Ze wist niet waarom, maar ergens diep van binnen had ze wel een vermoeden. Die golf van jaloezie die ze op het feest had gehad bij Ty en Ayse, had toch nog naschokken en daar was ze niet bepaald blij mee. Ze richtte haar ogen op de colafles, waar ze inmiddels al een paar slokken van gehad. Daar had ze nu ook geen zin meer in, het was tijd om er wat alcohol in te gooien. Ze pakte de fles Bacardi die voor Alice lag, draaide de dop eraf en nam er in totaal vier grote slokken van. Het brandde verdomd als hel in haar keel, maar het kon haar niet schelen. De laatste slok slikte ze door en likte daarna haar lippen af, waarna ze de fles even vasthield in haar handen, zodat niemand anders het kon pakken. De dop was er nog vanaf, en misschien had ze nog wel zin in wat alcohol zometeen. Op een of andere manier voelde ze zich toch al wat meer op haar gemak, ondanks het gegiechel van Stephanie in haar oren, en bedacht zich iets. Wat deden ze meestal bij een Afterparty? Beetje rondhangen, beetje chillen, gekke dingen doen. Toen op dat moment schoot haar iets te binnen. Het spelletje Truth or Dare leek haar wel wat nu op dit tijdstip, niemand die hun zo kon zien en bovendien kende ze iedereen van de groep dus schamen deed ze zich toch niet. Ze nam een beetje opgelucht nog drie slokken uit de fles, schroefde de dop er weer op en gooide hem vervolgens neer in het zand, voor haar voeten. ''Iemand zin in een spelletje, Truth or Dare? Ik daag jullie uit.'' Zei ze giechelend, maar wel verstaanbaar voor de rest, voor zover het misschien doordrong bij de dronken onder ons. ''Oké, ik begin wel. Lyron, Truth or Dare?'' Zei ze met een grijns op zijn gezicht, waarna ze hem een zachte por in zijn zij gaf zodat hij op zou letten en niet teveel aandacht zou vestigen op de arme Stephanie met een wond op haar voet. Ze wist het wel, doktertje spelen wanneer je dronken was leuk, alles was leuk wanneer je dronken was, maar als ze dit spelletje wouden gaan spelen moesten ze minstens wel een klein beetje opletten. De colaflessen die naast haar lagen, schopte ze verder weg, die had ze niet meer nodig en zo te zien had niemand daar nog echt behoefte aan. Alcohol lag er genoeg in het zand, flessen, en daar zouden ze dan ook gebruik van maken. Als Lyron Dare zou kiezen, wist ze al een leuke opgave voor hem.

[Monsterpost ! Was ook wel nodig na alles wat ik nog in moest halen xd.. Enjoy ^^!]

Stephanie die zich –waarschijnlijk dankzij de drank- niet langer overeind wist te houden en in het zand was gevallen, zei dat ze wel zou blijven liggen omdat ze anders weer om zou vallen. “Klinkt verstandig.” Grinnikte hij. De drang om naast haar in het zand te gaan liggen was groot. Hij wist niet waarom, maar hij had gewoon een ontzettend grote zin om heerlijk even te gaan liggen! Maar omdat hij dan zijn geliefde vrienden niet meer –of tenminste een stuk minder makkelijk- aan kon kijken bleef hij braafjes zitten en pakte hij een fles drank uit het zand. Hij lette er nauwkeurig op dat hij steeds van dezelfde drank pakte. Vanavond waren er namelijk al minstens drie verschillende soorten in gegaan en als hij nu nog andere soorten drank zou gaan drinken, kon het misschien wel eens verkeerd aflopen.
“Dankjewel.” Antwoordde Lyron met een brede grijns toen Ty hem complimenteerde op zijn mooie vuurtje. “Ik zie er misschien niet zo uit, maar thuis in Italië was ik de beste kampvuurtjes-maker die er bekend was in de regio.” Voegde hij er lacherig aan toe. Lyron was op het moment niet echt al te serieus, maar een deel van zijn –natuurlijk overdreven- verhaal was waar. Als hij en zijn vrienden namelijk rond gingen hangen op het strand was hij altijd wel degene die het wat gezelliger wilde maken door een kampvuurtje aan te maken. Het was misschien wel makkelijker voor de politie om je dan te zien, maar in Europa was drank onder de 21 gewoon toegestaan dus er was niets waar ze een boete of waarschuwing voor zouden krijgen. Misschien geluidsoverlast, maar zijn vrienden en hijzelf ook waren niet echt mensen die stilletjes zouden doen. Gewoon, omdat het met lawaai zo veel leuker was.
Op een wonderbaarlijke manier leek Charlene nu een stuk vrolijker dan daarnet. Hij wist niet waarom ze het was, maar hij had opgemerkt aan haar gezichtsuitdrukking dat ze daarnet wat chagerijnig was geweest. Ach, het maakte hem niet uit. Zolang ze maar leuk was in hun bijzijn. Charlene was naast hem en Stephanie komen zitten en maakte een plagerige opmerking over een leuke strandwacht? Zou ze soms twijfelen aan Lyron’s supergoede EHBO-skills? Ze wist vast niet dat hij thuis in Italië regelmatig als strandwacht diende, maar hij had ook geen zin om hierover op te scheppen. Net toen hij wilde antwoorden dat hij waarschijnlijk beter voor Stephanie zou kunnen zorgen dan een of andere strandwacht die nu waarschijnlijk al dik vijf uurtjes lag te pitten, antwoordde Stephanie dat ze haar hunk al had. Een speelse grijns sierde zijn lippen nadat ze dit gezegd had, en hij sloeg zijn armen wat meer om haar heen. Niet om te voorkomen dat ze viel of iets, maar gewoon omdat het wat fijner zat.
Hij kon een lach niet onderdrukken om haar volgende woorden, dus legde hij zijn fles drank aan de kant (nadat hij natuurlijk de dop er op had geschroefd) en trok hij haar wat meer tegen zich aan. Zo zat haar hoofd niet langer in een vreemde knik en zag het er ook daadwerkelijk uit alsof het nog lekker kon liggen ook. “Ligt dit beter?” vroeg hij zachtjes aan haar, nadat hij zijn hoofd vlakbij de hare had gebracht en met zijn wang tegen haar haren leunde. Vervolgens, totaal onverwachts, vloog er een fles drank tegen zijn gezicht aan. Wat versuft staarde hij voor zich uit toen de fles in de lucht bleef hangen? Hij pakte hem maar aan, merkte niet veel later dat er een hand aan vast had gezeten en concludeerde maar dat deze van Stephanie was. “Dankje schat.” Zei hij, waarna hij controleerde of er een dop op zat of niet en er vervolgens een slok van nam.
Alice leek opgemerkt te hebben over wat voor rollenspel Lyron het had gehad in zijn antwoord, maar dat verbaasde hem ook niet veel. Zelfs het achtereind van een koe zou loeien als teken dat deze wist waar Lyron het over had, en naar zijn weten was Alice een stuk slimmer dan een derrière van zo’n beest. Hij grinnikte. Lang leve de dronken logica van Lyron om een veel te laat tijdstip. “Ik denk dat Stephanie een groter gevaar is voor zichzelf dan dat ik voor haar ben, zeker met al dat rondzwervend glas. Of schelpen.” Antwoordde Lyron grijnzend, misschien was het wel een idee om haar –samen met iemand anders- thuis te brengen? Of om met twee liefhebbers bij hem thuis te slapen? Hij had een tweepersoons bed, daar pasten makkelijk nog twee meisjes bij. Zo wist hij ook zeker dat ze veilig thuis kwamen en hoefde hij zich niet meer zorgen om hen te maken.
Charlene stelde voor om een spelletje Truth or Dare te doen, en zich voorbereidend op het ergste wreef Lyron een keer over zijn wang. Hmm, dilemma. Hij had geen zin om op te staan maar wie weet kwam er ook een vraag die hij liever niet wilde beantwoorden? “Dare.” Antwoordde Lyron, ook al wist hij dat hij hier al snel weer spijt van zou gaan krijgen, waarna hij even plagerig in Stephanie haar zij kneep.

Er verscheen een stomme grijns op haar gezicht die waarschijnlijk niemand zou kunnen zien na Ayse haar opmerking. 'Sorry schat, ik doe mijn best, maar het gaat me op de één of andere manier niet zo makkelijk af allemaal,' reageerde ze vrolijk tegen haar vriendin die zich aan de andere kant van het warme vuur bevond. Naar haar idee had Ayse zelf ook al behoorlijk wat alcohol op, maar ze hield zich beduidend rustiger dan zijzelf. Al vond Stephanie nu ze zich eenmaal lekker geïnstalleerd had óp Lyron dat ze zich misschien iets in moest proberen te houden, wie weet wat voor achterlijke dingen ze anders zou gaan uitvoeren. Gebiologeerd staarde ze even naar de vlammen, maar haar aandacht was nodig bij een ander gesprek, dus richtte ze haar blik op Alice. De glimlach die niet van haar gezicht verdwenen was verbrede na haar soort van waarschuwing. 'Ik denk eerder dat hij op moet passen voor mij, ik ben alle self control volgens mij al kwijt.' Haar woorden werden vergezeld door een hoop gegiechel. Ze vertrouwde er wel op dat als ze het idee onverwachts in haar hoofd zou krijgen om Lyron te bespringen één van haar vriendinnen hem wel zou redden van haar. Dat zou eigenlijk best wel leuk zijn, Lyron bespringen... Ze schudde onmerkbaar haar hoofd, ze was nog net helder genoeg om te kunnen bedenken dat dat niet zo'n goed plan was. Zijn sterke gespierde arm die hij om haar heen sloeg voelde zo mannelijk aan dat ze het nog warmer kreeg. 'Oef, je bent echt een sexy strandwacht hè!' zei ze tegen hem en de speelse grijns rond zijn lippen kon ze zelfs vanaf de grond zien. De knappe Italiaan die graag met vuur speelde.. Ze wist niet waarom hij dat verteld had, waarschijnlijk had één van de andere daar iets over gezegd terwijl zij met zichzelf bezig geweest was. Ach, ze was nou eenmaal graag met zichzelf bezig. Gewillig liet ze Lyron haar houding verbeteren en toen hij zijn hoofd dichtbij dat van haar bracht lachte ze zenuwachtig en volgens beet ze op haar onderlip. ' Oh perfecto,' brabbelde ze tenslotte als antwoord. Ze glimlachte, ook van dichtbij had Lyron een erg mooi hoofd. Pas nu ze écht goed lag bedacht ze dat ze niet meer wilde opstaan. Ze zou hier wel blijven liggen tot morgenochtend. Het idee daaraan alleen al zorgde ervoor dat ze haar ogen sloot. Die deed ze alleen met een ruk weer open, het had gevoeld alsof ze op zee lag, zo deinsde de wereld. Haar gelukzalige moment was even verpest en ze keek beteuterd omhoog. Het feit dat Lyron haar fles aangenomen had met een 'bedankje schat' deed haar vergeten wat ze net ervaren had en bracht haar terug naar haar happy state of mind. Van Charlene kreeg ze geen antwoord meer op de vraag die ze gesteld had aan haar, maar omdat ze zich niet eens meer kon herinneren wat ze gevraagd had, begon ze er niet meer over. Haar gedachten dwaalden weer af van het strand, terug naar het feest. Ze had zin om verder te feesten, waarschijnlijk was er nu op het strand ergens anders nog wel een feest gaande. Als ze op had kunnen staan, zou dat iets leuks zijn geweest, al vermaakte ze zich hier nu ook prima. Charlene haar stem klonk in haar oren dus probeerde ze zich weer op L8 Nites te richten. Truth or Dare? Als iemand Stephanie nu een vraag zou stellen zou ze waarschijnlijk sowieso eerlijk antwoorden, ze was niet in staat om te kunnen beslissen wat haar geheim was en wat niet. Daar had ze geen spelletje voor nodig. Haar ogen knepen even samen en haar glimlach verstrakte even, want Charlene koos Lyron en Lyron koos dare. Dare zou misschien wel betekenen dat haar persoonlijke ligbed op zou staan en daar was ze niet zo blij mee. Ze voelde zich als een verwend klein kind, maar ze kon het niet helpen. Ze was drunken minded. Na Lyron zijn plagerige aanraking lachte ze direct weer. Ze hief haar hoofd heel even op om iets tegen Charlene te kunnen zeggen, maar haar hoofd voelde zwaar, dus liet ze het snel weer zakken. 'Char, ik hou van je, maar neem me alsjeblieft mijn Lyron niet af nu,' sprak ze met een vragende ondertoon. 'Pretty pretty please?' mompelde ze er nog iets zachter achteraan. Waarschijnlijk zou hij toch op moeten staan, maar dan zou Stephanie wel eisen dat ie weer terug kwam, anders moest ze in het zand gaan liggen of zo?


[Lyron, I enjoyed your post ^^ Enne ik weet dat Ty aan de beurt is, maar die heeft nog even niet zo veel om op te reageren, dus hem mogen jullie even skippen, dus dan is Alice of Ayse ]