Sunset

Met over haar schouder haar favoriete, van lichtriet gevlochten strandtas, liep Serena door de branding van het strand. Het gebeurde niet vaak dat ze alleen was, eigenlijk had ze altijd wel vrienden om zich heen, maar nu had ze de rust van de avond opgezocht. Weinig mensen liepen nog over het strand en de zonsondergang wierp een rood tot oranje gloed op het heldere water.
De wereld van Twitter was levendig, en al snel was Serena erachter gekomen dat er een klein ruzietje ontstaan was in het park tussen leden van haar groep en tussen leden van die van Die Hard. Vreemd had ze het gevonden, vooral omdat ze altijd had gedacht dat Famous-leden wel beter wisten dan het maken van ruzie. Aan de andere kant waren het Ian en Kenny die de ruzie waren begonnen, en áls er leden die ze als vechtersbazen moest bestempelen dan waren zij dat wel. Vooral sinds Ian open en bloot verkondigd had dat ze de andere groep de grond in moesten stampen, en Kenny een wat ruig uiterlijk had. Serena zelf hield totaal niet van vechten, maar als er mensen ruzie hadden met haar vrienden kon de blondine nogal fel uit de hoek komen..
Serena stopte met lopen en ging op het natte zand zitten. De golven raakten af en toe haar tenen en ze vond het wel prima zo; het uitzicht was rustgevend en waarom zou ze op de ligbedden ergens verderop gaan liggen..? Ze sloeg haar armen om haar benen en liet haar hoofd op haar knieën rusten. Plotseling belandde een voetbal ergens dichtbij haar in het zand, waardoor er zand door de lucht vloog en haar kleren besmeurde. Ze vond het niet erg. Lachend gooide ze de bal terug naar de jongen die hem kwam halen, waarna ze haar blik weer voor zich richtte en naar de ondergaande zon keek.

[Iedereen welkom! ]

Met de bal voor hem uit trappend rende hij over het strand, af en toe handig mensen die in de weg stonden ontwijkend. Al de hele dag was hij non stop in beweging geweest, van hardlopen tot boodschappen doen, alles om maar niet te hoeven denken aan de situatie met Ayanna. Nadat hij even snel een paar boterhammen naar binnen had gepropt, was hij alweer naar het strand vertrokken. Toen hij de bal weer onder zijn voet had, stopte hij met rennen. Peinzend keek hij naar rechts, in de richting van de duinen. Het was de plek waar hij de ruzie met Ayanna had gekregen die ervoor gezorgd dat ze uit elkaar waren gegaan. Al was het al meer dan drie weken geleden, het voelde als gisteren. Zijn herinnering was wazig door de drank die hij op had gehad toen, maar het beeld van een betraande Ayanna stond hem nog helder voor zijn ogen. Vermoeid zuchtte hij, hij was al het gezeur dat deze verhuizing vanuit Seatlle met zich mee had gebracht meer dan zat. In één beweging draaide hij zich weer om richting de zee en gaf hij een keiharde trap tegen de bal, een trap waarin veel frustratie zat. De bal schoot ver over het strand en landde tenslotte dichtbij de zee. Toen hij zag dat hij bijna tegen iemand aangeschoten had, rende hij snel achter de bal aan. De persoon die hij bijna geraakt had bleek een blond meisje te zijn. Blijkbaar vond ze het niet erg dat ze bijna een bol tegen zich aan had gehad, want toen ze de bal terug gooide, stond er een glimlach op haar mooie gezicht. Het laatste stukje liep hij met de vieze bal die hij gevangen had bij zijn voeten, om zijn handen schoon te houden. "Sorry, ik was niet aan het opletten" zei hij met een verontschuldigende glimlach op zijn gezicht tegen het blonde meisje, die hij nu hij dichterbij was herkende. "Serena, is het toch?" vroeg hij nieuwsgierig met een glimlachje rond zijn lippen. Ze was populair en bekend, aangezien ze een cheerleader was en bij Famous zat. Aangezien hij zelf bij het football team zat en Ayanna bij de Cheerleaders had gezeten, kende hij wel een aantal van de meiden bij naam. Daarbij kende waarschijnlijk alle jongens van school Serena... Hij was benieuwd hoe ze echt was, aangezien hij nog nooit meer haar gepraat had eigenlijk. Haar uitstraling was vriendelijk, maar iemand die er zo uitzag als zij, had ook een grote kans om verwaand te zijn.


[Ik kom je topic stalken, omdat je ons andere topic hebt gekillt met je inactiviteit, die ik je wel vergeef =D ]

De avond was een perfecte weerspiegeling van de dag, die warm en drukkend was geweest. De lucht bevatte een bepaalde lading die tegen Amélie's hoofd bonkte en onweer voorspelde. Haar blote voeten aaiden het zand, lieten het opstuiven en weer neervallen. De korreltjes kietelden aan haar tenen en kleine takjes van duingras prikten in haar hiel. Met een lichte zucht van inspanning bleef Amélie boven op de duin staan, starend naar de verschillend tinten blauw die zich in een wereld van water voor haar uitstrekte. Amélie had altijd van de zee gehouden, de uitstapjes naar de Atlantische Oceaandie ze vroeger met haar ouders maakte behoorden tot haar mooiste herinneringen. De ondergaande zon weerspiegelde in het water en de glinstering veroorzaakte een vreemd gevoel in haar. De wereld was vroeger altijd zo makkelijk geweest, geen geruzie, geen problemen op school, geen zusje.. Nee, zo mocht ze niet denken! Ze had nu ook geen zusje meer en was het allemaal makkelijker geworden? Nee! Het tegenovergestelde was gebeurd, alles was enkel erger geworden. Het was alsof met de dood van Florina de paar kleine lichtpuntjes in haar leven waren gedoofd. Zonder dat ze het merkte waren de kleine druppels in haar ogen overgelopen. Ze kon het allemaal niet meer aan. De verhuizing, het eeuwige geschreeuw van haar ouders, weer een nieuwe school, weer nieuwe mensen, Florina.. Met een snelle beweging stond ze weer recht. Ze staarde naar de zee en begon te rennen, ze sloeg letterlijk op de vlucht voor haar problemen. De duin was redelijk stijl en zorgde ervoor dat haar benen steeds sneller moesten gaan. Haar haar wapperde achter haar aan en haar witte lange zomerjurk fladderde rond haar enkels. Tijdens het rennen veranderde haar gevoel, ze moest niet zo wanhopig zijn! De verhuizing betekende een nieuwe start en ze zou haar ouders even niet hoeven te zien. Ze voelde zich vrijer dan ooit terwijl de hete lucht langs haar suisde. Toen ze half van de duin af struikelde rende ze door, tot ze vlak voor de branding hijgend stil bleef staan. Pas toen kreeg ze de twee mensen in het oog die vlak bij haar stonden te praten, ze voelde hoe haar gezicht dat al rood was door de inspanning nog een tintje donkerder werd. Even opende ze haar mond om iets te zeggen, maar ze sloot hem bijna direct weer toen ze besefte dat ze geen idee had welke woorden ze zou moeten gebruiken. In plaats daarvan koos ze ervoor haar gezicht snel naar de zee te wenden terwijl ze met haar teen in het water roerde. Haar hand ging naar haar haar waarbij ze zo onopvallend mogelijk probeerde de tranen in haar ogen weg te vegen en een zijlingse blik op de jongen en het meisje wierp.

[Yeej, mijn eerste echte post! =D]

De jongen verontschuldigde zich, en die verontschuldiging wuifde ze weg met haar hand. Hij hoefde zich niet te verontschuldigen, want ondanks sommigen uit haar vriendengroep werd ze niet boos als haar kleren wat smerig werden. Het was maar zand, en als dit zand opdroogde zou je het zo weg kunnen vegen. En áls haar kleren onherstelbaar beschadigd waren had ze altijd nog honderden anderen, en buiten dat had dit tuniekje haar maar enkele honderden dollars gekost. Er lagen genoeg kledingstukken in haar kast die veel meer waard waren dan dit tuniekje.
"Ja, dat klopt." zei ze glimlachend toen Ty vroeg of ze Serena heette. Ze was verbaasd geweest dat hij haar naam wist, maar eigenlijk had ze het wel kunnen verwachten. Serena zat al een tijd lang in de cheerleaders en die waren vrijwel altijd bekend bij iedereen op school, ze was lid van Famous en ze had een hoop vrienden op school. Misschien was deze jongen die de voetbal per ongeluk haar kant op had geschoten, wel een vriend van één van haar vrienden?
"En wie ben jij?" vroeg ze vriendelijk aan hem, maar al snel werd haar aandacht van de nog onbekende jongen afgeleid toen ze iets in haar ooghoeken zag bewegen. Ze draaide zich wat meer naar Ty en het snel naderende meisje toe, en hield met haar hand haar haren tegen die in haar gezicht waaiden. Waarom het meisje met een enorme vaart richting hen rende, wist ze niet, maar ze vond het er wel grappig uitzien.. "Hey!" begroette ze haar vrolijk toen ze niets zei, wat waarschijnlijk uit verlegenheid was.

[Srry, misschien een beetje kort.. maar ik ben een beetje uit mijn karakters (aa')..]

Zijn verschuldiging wuifde ze weg, Ty had het ook vooral gezegd om een gesprek met haar te openen, maar dat hoefde zij niet te weten. Een kans om met één van de knapste meisje van school te praten zou hij niet zo maar voorbij laten gaan. Natuurlijk bevestigde ze dat ze Serena heette en hij glimlachte kort naar haar. Net toen hij antwoord wilde geven op de vraag wie hij was, zag hij dat haar blik afdwaalde en nieuwsgierig volgde hij haar blik om te kijken wat haar aandacht gestolen had. Een meisje rende alsof ze achterna gezeten werd door iets in hun richting, maar blijkbaar door iets wat andere mensen niet konden zien. Geamuseerd keek hij toe hoe ze uiteindelijk naast hen tot stilstand kwam, om zich daarna te wenden tot de zee. Zonder iets tegen hen te zeggen. "Ik ben trouwens Ty.' zei hij toen hij zich weer op Serena gericht had. Snel en hopelijk onopvallend ging zijn blik over haar heen. Zoals altijd als hij haar door school zag lopen zag ze er ongelofelijk goed uit. "Ook hallo!" zei hij grijnzend tegen het meisje dat nog altijd zwijgend naast hun stond. Tevreden overzag hij de situatie. Hij stond nu op het strand met een ondergaande zon met Serena en een ook best wel knap onbekend meisje. Een klein grijnsje speelde even rond zijn lippen. "Wacht je op iemand of ben je het natuurschoon gewoon aan het bewonderen?" vroeg hij op een vrolijke toon aan Serena, die nog altijd op het natte zand zat. Blijkbaar was ze niet zo'n meisje dat bang was dat haar dure kleren vies zouden worden. Zijn eigen outfit was vandaag luk raak bij elkaar geraapt. Zijn licht blauwe ovehemd en simpele drie-kwart broek waren een casual outfit voor hem en zijn moeder had erop gestaan dat hij ze zou kopen. Een ander zou misschien vinden dat hij er netje uit zat, maar voor hem was dit 'neutraal'. Even glimlachte hij vriendelijk naar Serena, die haar lange blonde haren uit haar gezicht probeerde te houden. Als er één manier was om Ayanna te vergeten dan was dit het. Hij woelde even door zijn haar en keek toen twijfelend naar het vieze zand. Ach, het zou wel behoorlijk gay zijn als Serena het niet erg vond om vieze kleren te krijgen en hij wel. "Vind je het erg als ik bij je kom zitten?" vroeg hij smooth aan haar. Zijn blik ging weer even naar het meisje met de bruine haren, die blijkbaar erg verlegen was. Iets wat hij zelf totaal niet was en Serena waarschijnlijk ook niet.

Het meisje reageerde niet zo snel en hield haar blik gericht op de zee, waardoor Serena zich weer naar Ty toe draaide en even haar schouders ophaalde en glimlachtte. Hij had zich voorgesteld als Ty en Serena herhaalde de naam een paar keer in haar hoofd. Niet om de naam goed te onthouden, dat deed ze zowiezo wel, maar meer om te controleren of deze jongen niet bekend voor haar was. Ze kendde een Ty die een vriend was van Mike Dawson, een speler uit het voetbalteam, maar dat was hem niet. Was dit niet die ene jongen die Quarterback was van het rugbyteam? Serena schaamde zichzelf omdat ze zijn naam niet geweten had, en dat terwijl ze waarschijnlijk een hoop wedstrijden aan de zijlijn had gestaan terwijl hij aan het spelen was. Maar tegelijkertijd was ze blij dat ze deze jongen eigenlijk al kende. Hij had een vriendin Ayanna, of had ze laats nou gehoord dat het uit was gegaan? Serena wist het niet, Alyssa sprak niet altijd de waarheid en het zou haar niet verbazen als ook nu een leugen was. Het aan Ty vragen zou ze ook niet doen: als de twee nog bij elkaar waren dan kon hij het nogal verkeerd opvatten, en als ze uit elkaar waren gegaan kon ze hem misschien beledigen..
Serena merkte dat ze een korte tijd stil was geweest en glimlachtte even ter verontschuldiging. "Nee, ik ben hier gewoon alleen." zei ze lachend nadat Ty haar had gevraagd of ze op iemand wachtte of dat ze de natuur aan het bewonderen was. Als ze heel eerlijk moest zijn dan wilde ze gewoon even wat rust hebben, ze had haar mobiel daarom ook expres uitgezet om even te ontsnappen aan alle mensen die wat aan haar wilden vragen. En ze vond het heerlijk zo, hoewel de zeewind die haar lange, blonde lokken zo nu en dan in haar gezicht blies irritant kon zijn. "Nee joh, ga je gang!" zei ze vriendelijk tegen hem, terwijl ze met haar hand op het natte zand klopte als aanduiding dat hij daar naast haar kon gaan zitten. Zoiets wat je ook bij een hond of kat deed als je wilde dat deze naast je op de bank kwam zitten. Serena moest even kort grinniken om haar eigen gedachtes, en dacht daarna zijn shirt en broek te herkennen. Ze waren niet zo overduidelijk herkenbaar zoals kledingstukken van bekende merken zouden zijn, maar een echte fashionista als Serena herkende ze zeker. Abercrombie & Fitch, zonder twijfel. "En, hoe gaat het met Ty?" vroeg ze glimlachend, de zoveelste lok uit haar gezicht vegend.

Het water kriebelde aan haar tenen en Amélie voelde hoe de onderkant van haar jurkje nat werd. Ze zou hem voor de zoveelste keer moeten wassen, het was één van haar favoriete jurkjes en hij had al velen dwaaltochten door de natuur overleefd. In gedachten verzonken staarde ze naar de golven die langzaam verder het strand op kwamen, het zou snel vloed worden. Plotseling besefte ze dat de jongen en het meisje haar beiden hadden begroet. Meteen vloog er een golf van paniek door Amélie heen terwijl de echte golven rond haar voeten speelden. Ze was weer eens onbeleefd geweest! Wat moesten ze nu wel niet van haar denken! Ze ademde diep in en keek met een schuin oog naar de twee die in het zand waren gaan zitten. Ze hadden zich aan elkaar voorgesteld als Serena en Ty en zoals Amélie al had verwacht kende ze ook hun namen niet. Dat was natuurlijk ook logisch aangezien ze hier pas een net was. Met een lichte blik over haar schouder bestudeerde ze de twee. Het was duidelijk dat ze elkaar nog niet persoonlijk kende, maar de namen al wel eens hadden gehoord. De jongen, die zich aan het meisje voor had gesteld als Ty, leek wel in het meisje geïnteresseerd te zijn en had duidelijk door dat het meisje erg knap was. Het meisje, Serena, had prachtig golvend blond haar en straalde een bepaalde vrijheid uit die haar enkel nog knapper maakte. Ze was duidelijk één van die perfecte meisjes waar Amélie vroeger jaloers op was geweest. Met een onzekere glimlach draaide Amélie zich verder om tot ze met haar rug naar de zee. De andere twee waren duidelijk niet verlegen en misschien moest ze zelf maar eens proberen wat meer lef te tonen. Ze streek nog eens door haar ogen die naar alle waarschijnlijkheid nog steeds rood waren door haar uitbarsting in de duinen.
"Hoi, sorry dat ik-euhm, ik ben Amélie en.." De woorden kwamen er veel onhandiger uit dan ze had gewild en haar franse accent was erg duidelijk. Ze had zelf geen idee wat ze wilde zeggen en hield daarom maar midden in de zin op. Ze voelde hoe haar wangen rood kleurde en keek snel naar haar voeten. Ze wenste dat het zand haar op zou slokken, waarom moest ze zichzelf altijd zo voor schut zetten?

Haar glimlach die haar gezicht alleen maar ten goede deed en haar antwoord dat ze hier alleen zat, zorgden ervoor dat zijn mondhoeken weer omhoog krulden. Als ze hier had zitten wachten op een date had hij zich behoorlijk stom gevoeld, maar gelukkig was dat niet zo. Hij vond haar reactie op de vraag of hij naast haar mocht zitten enthousiast genoeg om zich niet ongewenst te voelen. Dus wierp hij nog een korte aarzelende blik op het natte zand en plantte zich daarna naast Serena neer. Even keek hij haar onderzoekend aan na haar vraag, ach, de beknopte versie zou ook wel voldoen. "Gaat wel.." antwoordde hij met een klein glimlachje. Het was een eerlijk antwoord, hoewel hij Ayanna miste voelde hij zich redelijk goed. Daarbij begon hij nu al de voordelen van weer single zijn te zien. Als hij een vriendin had gehad zou die deze situatie niet zo leuk gevonden hebben. No doubt. Ty was dan wel geen meisje, maar hij kon zich zeker wel voorstellen dat er veel meiden jaloers waren op Serena. Meiden zoals zij. Zijn blik vestigde zich even op het meisje in de zee, die nog niet gereageerd had op hen. Ty haalde zijn schouders op en keek weer naar Serena. "En jij? Had je een speciale reden waarom je de rust van het strand opzocht?" vroeg hij vriendelijk terug. Toen hij naar haar antwoord wilde luisteren, kwam er een reactie van het meisje die haar kleren inmiddels nat had laten worden door de zee. Nieuwsgierig keek Ty haar aan, terwijl ze een halve begroeting stamelde. Afwachtend bleef hij in haar richting kijken, maar het meisje dat zich voorstelde als Amèlie, leek niet van plan haar zin af te gaan maken. Haar rode wangen kon hij al vanaf hier zien en ergens vond hij het ook wel schattig. Normaal gesproken had hij daar misbruik van gemaakt, was hij op haar af gekomen en haar bestrooid met complimenten. Hij bleef het leuk vinden hoe makkelijk je sommige meiden kon vleien. Alleen was op dit moment het grootste deel van zijn interesse meer met Serena bezig. Welke jongen zou dat niet hebben? Hij knikte naar het frans klinkende meisje en keek toen vrolijk naar Serena. "Door wie zou het komen, mij, of jou?" mompelde hij zachtjes, doelend op de verlegenheid van het meisje. Zachtjes lachte hij naar Serena. Als hij heel eerlijk was, vroeg hij zich af wat het doel van het meisje was. Echt tegen hen te praten durfde ze blijkbaar niet, maar ze leek ook niet van plan door te gaan lopen. Ty zuchtte kort, hij wist niet goed wat hij van de situatie moest maken. Het liefste wilde hij gewoon in een gesprek met Serena duiken, om haar zijn leuke karakter te laten leren kennen, maar hij kon het meisje moeilijk negeren. Uiteindelijk besloot hij maar af te wachten wat haar volgende actie zou zijn.

"Oh?" reageerde Serena verbaasd toen Ty een matige 'het gaat wel' antwoordde op haar vraag hoe het met hem ging. Het zou kunnen dat Ty een bescheiden persoon was en niet een supervrolijk antwoord wilde geven, maar van de indruk die hij op haar achtergelaten had afgaande schatte ze hem niet als een bescheiden persoon in. Serena wilde doorvragen voor het geval hij de verbaasde en vragende 'oh' niet begrepen had, maar vond het iets te onbeleefd. Zeker in het gezelschap van een ander onbekend meisje.
"Nou, eigenlijk wilde ik alleen zijn.." zei ze met een uitdrukking op haar gezicht die Ty liet weten dat het maar als een plagerig grapje bedoeld was. "Ik heb mijn hele leven in New York gewoont, en hoewel ik vaak genoeg naar andere landen vloog om daar op vakantie te gaan, is het strand best bijzonder voor mij. Ik hou van de zee." antwoordde ze serieuzer, hoewel er altijd nog een glimlach was die haar gezicht sierde. "En jij? Heb jij nog een andere reden buiten het uitsloven voor meisjes tijdens een potje voetballen?" vroeg ze vervolgens speels aan hem, terwijl ze een lok haar om haar vinger wikkelde.
Ze wendde haar blik van Ty af toen het meisje tegen hen begon te praten, terwijl Serena eerder had gedacht dat er geen begroeting meer zou komen. Zou het meisje zich verplicht voelen wat te zeggen tegen haar en Ty, sinds ze zo dicht bij hen stond? "Geeft niet, hoor. We komen allemaal wel eens met een enorme vaart van de duinen af rennen." glimlachtte Serena vrolijk naar haar, hopend dat het zo wat minder ongemakkelijk voor haar werd. Want zoals het meisje stond en zeker de blosjes op haar wangen vertelde Serena dat ze niet iedere dag een random gesprek met mensen aanknoopte die ze nog nooit eerder had gezien. Ze lachtte zachtjes om de opmerking van Ty, en boog haar hoofd ietwat meer naar hem toe. "Ik denk door jou." fluisterde ze.

Haar reactie kon Ty wel plaatsen. Hij wist zelf ook wel dat hij nog over kwam als een happy-go-lucky jongen en zo was hij ook meestal wel, maar de break up met Ayanna eiste toch zijn tol van hem. Dankbaar glimlachte hij toen ze er niet verder op door ging. Dat was niet iets waar hij haar mee op wilde zadelen. Misschien kende hij haar daar ook gewoon nog niet goed genoeg voor, aangezien ze elkaar een paar minuten geleden voor het eerst gesproken hadden. Haar plagerige opmerking zorgde ervoor dat zijn gebruikelijke glimlach zich weer over zijn gezicht verspreidde. Lachend keek hij haar even overdreven verontschuldigend aan. Geïnteresseerd luisterde hij daarna na de serieuzere woorden die ze uitsprak. "Snap ik, daarbij is dit strand ook prachtig." Reageerde hij instemmend, terwijl zijn blik even langs het rustige strand ging. "Gaaf trouwens dat je in New York hebt gewoond. Ik heb er ook een aantal jaar gewoond en mijn ouders wonen er nu ook weer!" Voegde hij er enthousiast aan toe. Toevallig was hij zelfs afgelopen maand twee weken in New York geweest. Om te ontsnappen aan de problemen in Santa Monica met Ayanna. Hij grinnikte om haar opmerking en schudde daarna kort zijn hoofd. "Nope, dat was de enige reden." Zei hij lachend tegen haar. De spontaniteit van Serena was nog iets wat hij erg leuk vond van haar, hij kon het altijd goed vinden met dat soort mensen. Zachtjes proestte hij even om wat hij haar tegen Amèlie hoorde zeggen. Misschien had ze het niet als grapje bedoelt, maar Ty vond het toch een grappige opmerking, alsof het een doodnormale actie was om de duinen af te stormen en daarna rustig in de zee te gaan staan. Hij glimlachte toen Serena opmerkte dat het door hem kwam. "Waarschijnlijk wel." mompelde hij zachtjes terug, waarna hij lachend naar haar knipoogde. Daarna schudde hij even zijn hoofd en keek haar daarna vriendelijk aan. "Maar ik twijfel er niet aan dat er veel meiden zijn die onzeker worden in jouw buurt." zei hij eerlijk tegen haar, waarna hij haar nieuwsgierig aankeek. Hij was benieuwd naar haar reactie, arrogant schatte hij haar zeker niet in, maar ze kon dat niet ontkennen.

Nieuwsgierig keek Serena naar Ty, toen hij opmerkte dat dit een prachtig strand was. Ze kreeg dat soort opmerkingen niet vaak te horen: als de jongens het al over schoonheid hadden, hadden ze het meestal over haar of de outfit die ze op dat moment droeg. Niet over een strand van Santa Monica dat ze prachtig vonden.
"Echt? Wat grappig.." lachtte ze toen hij zei dat hij nog een aantal jaren in New York had gewoond, en dat zijn ouders er nu woonden. Ze wilde vragen hoe zijn ouders heetten maar besloot het toch maar niet te doen, omdat het als een vreemde vraag over zou komen. Als zij zijn ouders al niet kende -ze had namelijk een grote vriendenkring, maar deze hield bij een bepaalde leeftijd op..- dan kende haar moeder ze vast wel. "Dat dacht ik al." zei ze op een droge toon toen Ty zei dat dat de enige reden was. Natuurlijk probeerde Ty met dit uitsloven een meisje aan de haak te slaan en dat wist ze, maar omdat ze zeker wist dat hij zich hier ook bewust van was vond ze het niet nodig dit hem te verkondigen.
Ze glimlachtte toen Ty zei dat hij er niet aan twijfelde dat er een hoop meiden in haar buurt onzeker werden, niet goed wetend hoe ze hier op moest reageren. "Eigenlijk heb ik er nooit zo over nagedacht." zei ze op een vrolijke toon tegen hem, hiermee de perfecte balans vindend tussen arrogant en onzeker. Ze liet met deze woorden niet zien hoe ze over zichzelf dacht, en zo liet ze het liever. Anderen hoorden een mening over haar te vormen, ze deed het niet zelf. Tenminste, dat was wat ze de buitenwereld wijsmaakte. Iedereen wist maar al te goed dat Serena een onafhankelijk persoon was, en daar was toch een zekere gedachtegang voor nodig. "Maar vertel eens.. Als lid van het Sterrenteam van Monica High, als Quarterback.. Is het niet ontzettend makkelijk voor jou om vrouwen te versieren?" zei ze, terwijl haar ogen fonkelden van plezier.

Vrolijk keek hij haar aan, het was iets waar hij prima bij haar over kon grappen, ze zou ook wel weten dat hij ook weer niet zó arrogant was. Hij glimlachte, Serena wist een goede middenweg te vinden qua antwoord. Bevestiging had hij eigenlijk ook gewoon niet nodig, hij schatte zo in dat Serena ook wel wist dat ze veel dingen had en was die andere meiden jaloers konden maken. Ach, heel belangrijk was het ook niet. Met opgetrokken wenkbrauw keek hij haar aan na haar vraag, ze was erg direct. Zo'n vraag was hem nooit eerder gesteld door een meisje, meestal omdat iets was wat ze liever niet wilden weten. "Tja, je zou kunnen stellen dat het wel helpt." reageerde hij grijnzend, maar zijn blik verzachte toen door hem heen schoot dat hij er nog niet veel gebruik van had kunnen maken vanwege zijn relatie met Ayanna. Even keek hij haar aarzelend aan, hij betwijfelde of ze hier op zat te wachten, maar uiteindelijk opende hij toch zijn mond. "Maar ik kom eigenlijk net uit een relatie van meer dan een half jaar, dus ik heb me lange tijd in moeten houden." De toon waarop hij sprak was neutraal, niet meer overdreven somber. Misschien wist ze het wel, tenslotte werd er heus wel gepraat op school over relaties van de meeste goede sporters en cheerleaders. Hij glimlachte weer naar haar. "Ik heb al die tijd niet echt naar andere meiden gekeken hier, dus er gaat een nieuwe wereld voor me open." zei hij met dit keer wel een vrolijk toon. Het was wel zo dat er zo veel leuke meisjes op school rond liepen, veel die hem nooit opgevallen waren doordat hij vooral met Ayanna bezig was geweest. Uitzonderingen daar gelaten, sommige meisjes kon je gewoon niet omheen. Zoals de blonde beauty waar hij nu naast zat. Hij grinnikte kort om zijn eigen gedachtes, maar stopte snel toen hij besefte dat Serena geen idee had waar hij om lachte. "Maar cheerleader zijn zal ook wel helpen voor jou, of niet?" vroeg hij nieuwsgierig aan haar. Hij wist dat veel jongens het vaak over de cheerleaders hadden, zoals meiden het vaak over de sporters hadden. Zijn blik ging even heen en weer tussen de zee en Serena. "Damn, ik heb zin om te zwemmen." mompelde hij half tegen zichzelf, half tegen Serena. De zee was zelfs nu 's avonds nog warm genoeg om te zwemmen, het enige punt was dat hij geen zwembroek aanhad of bij zich had. Een stiekeme grijns verscheen rond zijn lippen, hij zag zichzelf in zijn hoofd al met Serena in hun ondergoed zwemmen. Corrigerend schudde hij licht zijn hoofd, foute gedachtes..

De vraag die ze hem gesteld had leek hem te verbazen, maar waarom? Ze kon het zich haast niet voorstellen dat hij er nooit zo over nagedacht had of dat hij het zelfs niet had opgemerkt. Misschien vond hij het gewoon verrassend dat Serena het aan hem vroeg, of dat het überhaupt een meisje was die de vraag gesteld had.
Ze lachtte zactjes om zijn antwoord en keek weer voor zich uit. Serena had namelijk het idee dat er een 'maar' aan vast zat, en zo gaf ze hem alle tijd die hij nodig had. Ze sloeg haar armen om haar blote benen die ze opgetrokken had, omdat het briesje dat soms langs haar benen streek verrassend koud was.
De 'maar' kwam al snel genoeg. Hij vertelde dat hij uit een redelijk lange relatie kwam, en nog niet echt de tijd gehad heeft om naar andere meiden te kijken. En dus heeft hij ook nooit zijn populairiteit als sporter kunnen gebruiken om dates te regelen. Serena wist hier echter al van af en wist ook wie zijn ex was; Ayanna. Maar om te voorkomen dat Ty dacht dat er allemaal roddels over hen rondgingen hield ze wijzelijk haar mond. Natuurlijk werd er over hen gepraat, maar dit waren waarheidsgetrouwde verhalen en geen gelogen roddels. "In moeten houden, nog wel. Alsof je een hitsige hond bent." merkte Serena lachend op, en al was Ty zijn woordkeus wat ongelukkig begreep ze hem wel.
Ty grinnikte out of the blue, en ze had geen idee waarom. Vervolgens merkte hij op dat het Cheerleader zijnde voor haar vast ook hielp. "Ik date wel veel.. Maar ik maak er geen misbruik van, want ik ben eigenlijk niet zo'n grote slet als sommige cheerleaders wel zijn." zei Serena. Zo sprak ze misschien wel kwaad over haar teamgenoten, als ze iemand een slet vond had ze het vast ook wel tegen diegene gezegd of had diegene het over zichzelf gezegd, dus vond Serena dat ze vrij was dit te zeggen. Ze verzweeg het feit dat drank vele grenzen bij haar verlegde omdat dit Ty nog wel eens op verkeerde ideën zou brengen, en Serena raakte nog eens snel dronken ook.
"Is dat een uitnodiging, Ty?" glimlachtte ze speels toen hij opmerkte dat hij zin had om te zwemmen. Meestal zei je zoiets niet zonder verdere bedoelingen en dat wist ze, dus leek het haar sterk dat Ty er nu ook geen bedoelingen bij had.

Zachtjes grinnikte hij om wat ze eruit gepikt had, hij was haar dankbaar dat ze niet begon over hoe vervelend dat allemaal wel niet was. Dat was iets waar hij nu niet echt aan wilde denken, hij had hier juist zijn afleiding gezocht. "Hitsige hond klinkt wel heel erg slecht, Serena." reageerde hij met een grijnsje rond zijn lippen. In zijn relatie met Ayanna had hij niemand anders dan haar gewild, hij zou haar ook nooit hebben kunnen bedriegen. Natuurlijk had hij weleens op een verkeerde manier naar een ander meisje gekeken, maar hij bleef tenslotte een jongen. Begrijpend knikte hij bij het horen van haar woorden, Serena had het ook niet echt nodig om jongens te krijgen natuurlijk. Die zouden er toch wel zijn, cheerleader of niet. Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij haar aan, toen ze verkondigde dat sommige andere cheerleaders sletten waren. Eigenlijk had ze wel gelijk, als hij dacht aan wat een aantal van die cheerleader meiden tegen hem gezegd hadden, terwijl ze wisten dat hij met hun teamgenoot aan het daten was, was dat best wel sletterig. Zijn blik versoepelde en zijn lichtelijk verontwaardigde blik veranderde in een vriendelijke blik. "Maar zit er niemand tussen je dates die de moeite van het houden waard is?" vroeg hij vervolgens nieuwsgierig, zich weer richtend op het eerste deel van haar zin. Hij schatte Serena in als een kieskeurig iemand qua jongens, maar hij kon zich natuurlijk vergissen. Heel veel wist hij eigenlijk niet van haar, nu hij er zo over nadacht. "Misschien." zei hij lachend terug, haar speelse lach beantwoorden met een overdreven knipoog. "Nee hoor, ik wil niet verantwoordelijk zijn voor een verkoudheid." voegde hij er daarna op iets serieuzere toon aan toe. Zijn gedachtes dwaalden even af naar een vakantie lange tijd geleden, waarbij ze bijna elke nacht de zee in gedoken waren. Na even afwezig naar de zee gekeken te hebben richtte hij zich weer op het nu, op Serena.

"Sorry, Ty." zei ze met pretlichtjes in haar ogen toen hij zei dat hitsige hond wel heel ernstig klonk, wat ook wel zo was. Maar enkele seconden geleden was het woord in haar opgekomen, ze had het wel grappig en enigszins toepasselijk gevonden, dus waarom zou ze het niet zeggen? Ze gaf door deze woorden alleen wel de indruk dat ze een bepaald beeld van hem gekregen had, maar dat had hij eigenlijk zelf wel over zich af geroepen door bepaalde woorden te gebruiken. Zoals 'inhouden'. Een kort lachje klonk opnieuw, toen ze weer aan zijn woorden terug dacht.
Ze keek even bedenkelijk voor zich uit toen hij haar de vraag stelde over er niemand tussen haar dates zat die de moeite waard was. "Geen idee.. Ik date wel met ze, heel vaak ook een vervolgdate als ik het leuk met ze heb.. Maar het is het gewoon niet. Ik denk dat ik gewoon nog geen behoefte heb voor een vriend." legde ze met een glimlach aan. Tenminste, dat laatste vertelde ze zichzelf altijd. Maar iedereen wist ook wel dat Serena kieskeurig was qua jongens. Vrienden was altijd goed, en zoenen was ook geen probleem voor haar als ze het naar haar zin had. Maar ze moest ze wel leuk vinden, en als ze ze niet leuk vond zou de date gewoon eindigen met een knuffel. "Komop Ty, wil je de pret missen voor één kleine verkoudheid?" glimlachtte ze, waarna ze overeind kwam. Ze liet haar sleehakken in het zand vallen en bond haar lange, krullende haren vast in een slordige knot. Daarna deed ze haar jurkje uit alsof het niets was, en liep ze de zee in. Gelukkig had ze vanochtend haar witte bikini aangetrokken die haar gebruinde huid nog beter deed uitkomen.
Toen ze tot aan haar middel in het heldere water stond draaide ze zich glimlachend om naar Ty. "Nou?" glimlachtte ze. Het viel wel mee hoe koud het water was, vond ze..

Lachend schudde hij zijn hoofd nadat ze zich verontschuldigde, al twijfelde hij er zwaar aan of ze dat echt meende. "Het is je vergeven..." zei hij vrolijk. Het maakte hem ook niet veel uit eigenlijk. Begrijpend knikte hij bij het horen van haar woorden. "Er is niks mis met single zijn. Het heeft ook vele voordelen," reageerde hij serieus. De voordelen hoefde hij waarschijnlijk niet aan haar uit te leggen, dat zou ze zelf ook wel weten. Zachtjes grinnikte hij na haar woorden, zoiets zou hem uiteraard niet tegen houden om met Serena te gaan zwemmen, maar soms zei hij dingen enkel om anderen op hun gemak te stellen. Toen ze ook daadwerkelijk omhoog kwam keek hij haar verrast aan. Een brede grijns sierde zijn gezicht, blijkbaar was ze het type dat voor veel dingen in was. Al snel stond ze in een witte bikini en liep ze het water in. Ty beet op zijn lip, ze zag er geweldig uit in haar bikini, hij had ook niet anders verwacht. Ze richtte zich weer op hem en hij kwam snel overeind. Haastig knoopte hij zijn overhemd los en gooide dat op het zand. Vervolgens keek hij bedenkelijk naar zijn broek. Hij kon zijn drie-kwarts broek verpesten en daarmee het water in gaan, of hij kon in zijn Ralph Lauren boxer gaan. Lang twijfelde niet en stapte uit zijn broek, hij grijnsde speels naar Serena en liep haar achterna het water in. Hij zorgde dat hij pas stopte toen hij tot zijn navel in het water stond, zodat hij niet te lang in zijn onderbroek hoefde te staan. Zelf kon het hem niks schelen, maar hij wist niet hoe blij Serena er mee zou zijn.. "Voelt goed..", zei hij goedkeurend. Deze situatie had hij zich nooit kunnen voorstellen een paar minuten geleden. "Is dit iets wat je met veel jongens doet?," vroeg hij met een klein grijnsje rond zijn lippen.

Er was niks mis met het single zijn? Hmm, misschien had hij daar wel een punt. Maar Serena hield er zo nu en dan ook van om gewoon fijn een film te kijken met een jongen op haar kamer. Of om zelfs alleen maar te praten met diegene. Vaak werd dit gezien als typisch boyfriend-girlfriend stuff, en vaak had ze niet eens een geschikte jongen daarvoor om bij rond te hangen. Want ze wílde het wel, maar tegelijkertijd wilde ze niet dat ze de verkeerde signalen af zou geven omdat ze hem simpelweg nog niet goed genoeg kende om zijn vriendin te zijn. Nu zijn de laatste jongens die ze had gedated nu niet bepaald diepzinnig met haar in gesprek gegaan en waren ze meer boycandies, maar alsnog. Ze concentreerde zich op de voordelen om niet in dezelfde gedachte te blijven hangen die al langer door haar hoofd leken te dwalen, en een glimlach verscheen op haar gezicht bij het bedenken hiervan.
Ze richtte haar aandacht weer op Ty en glimlachtte even naar hem. Hij zei op een goedkeurende toon dat het goed voelde. Natuurlijk voelde het goed! Het water was heerlijk warm. Tenminste, dat vond Serena omdat ze niet vaak in water zwom en de laatste keer dat ze dat gedaan had ongeveer een maand of drie geleden was en ze zich dus niet echt goed meer herinnerde hoe warm het water soms kon zijn in de natuur. En hier in Santa Monica, een plaats waar het altijd zonnig en heerlijk warm was, was het geen verrassing dat zelfs het water een aangename temperatuur bevatte. Ze spatte plagerig wat water naar hem toe toen hij met een kleine grijns die rondom zijn lippen speelde vroeg of ze dit vaak met jongens deed. "Nee." zei ze lachend, "Alleen met speciale jongens." voegde ze er met een brede glimlach aan toe, waarna ze door haar benen zakte en tot haar nek in het water zat. Ze sloot haar ogen en liet zich rustig op haar rug drijven. "En jij dan? Doe jij dit met veel meisjes?" vroeg ze rustig, terwijl ze haar ogen nog altijd gesloten hield.

Aan de glimlach die ze hem toewierp te zien verveelde ze zich nog niet met hem. Misschien moest hij het gevoel dat ze hem nog moest goedkeuren laten gaan, want eigenlijk was nergens op gebaseerd. Enkel op het feit dat hij haar hoog geplaatst had, omdat ze zo populair of gewild was op school. Het viel nu hij in het water was helemaal niet op dat hij geen zwembroek maar een onderbroek aan had, dus hoefde hij zich daar ook verder niet druk over te maken. Het warme water voelde goed aan en hij bewoog iets dichter naar Serena toe. Hij haalde een hand door zijn haar dat door het water aan zijn handen in een vreemde wave kwam te staan. Hij grijnsde bij het horen van haar antwoord en keek haar vrolijk aan. “Ik voel me vereerd,” reageerde hij met een vrolijke lach op zijn gezicht. Hoewel hij eerder vaak speelse antwoorden had gegeven over wat hij met en voor meiden deed, maar hij besloot dat nu niet te doen om haar niet een al te fout beeld van hem te geven. “Nee, eigenlijk niet, dus jij mag je ook speciaal voelen,” antwoordde hij terwijl zijn ogen op haar gezicht dat zich nog maar net boven het wateroppervlak bevond gericht waren. De ontspannen manier waarop ze door het water bewoog was aanstekelijk, maar gaf hem ook het gevoel dat ze dit toch vaker deed. Uiteindelijk besloot hij haar maar gewoon op haar woord te geloven, waarom zou ze er om liegen? Zelf stond hij nog met zijn bovenlichaam boven het water uittorenend. “Dat wordt leuk straks, als ik weer terug naar huis moet met een gigantische natte plek in mijn broek,” sprak hij bedenkelijk. Aangezien hij straks zijn broek gewoon aan zou doen, zou die vast op een gênante plek nat worden. Hij kon veel hebben, ook veel zelfspot, maar een grote natte plek op die plek ging hem iets te ver eigenlijk. "Maar ik heb het er voor over hoor," voegde hij er grijnzend aan toe. Ja, hij zou het wel overleven en op deze manier zwemmen had wel iets bijzonders.

Het duurde niet lang voordat ook Ty al aardig diep in het water stond en zich steeds dichter naar haar toe bewoog. Serena wist dat het hart van veel meisjes sneller zou gaan slaan bij het zicht van de knappe jongen die dichter naar hen toe kwam, in het water, maar zijzelf bleef er volkomen rustig onder. Dit betekende echter niet dat ze het niet leuk vond, want alleen een lesbisch meisje zou het niet leuk vinden om met Ty in het water te liggen op zo'n kleine afstand. Ze lachtte even zachtjes om haar eigen gedachtes, maar deze lach stierf al snel weg omdat Ty zei dat hij zich vereerd voelde. Serena hield haar ogen nog altijd gesloten maar liet zich langzamerhand weer verticaal in het water zakken, omdat ze die ontspannen houding van daarnet niet al te gezellig voor Ty vond. "Hmm, ik had toch íets meer van je verwacht, Ty." lachtte ze naar hem, waarna ze plagerig wat water naar hem toe spatte. Ook al gedroeg hij zich bij haar nog zo netjes en normaal, zijn reputatie was hem vooruit gesneld. En aangezien de meest sappige roddels Serena altijd wel bereikten wist ze wat hij had gedaan, en met wie hij dat had gedaan. Ook al had ze genoeg redenen om niet met hem te zwemmen of zich überhaupt schaars in zijn buurt te begeven, had ze dit toch gedaan. En waarom? Ty was geen monster. Misschien een seksmonster, maar Serena was wel eens vaker wat naïef en zag al snel goede dingen in mensen. Ook al waren deze er misschien helemaal niet.
"Oh, ik voel me heel speciaal." glimlachtte ze, "Vooral met dat mooie kapsel van je." voegde ze er lachend aan toe. Een moment geleden had hij het namelijk in een soort vreemde wave gemodelleerd en ook al stond het best grappig en was het verfrissend, kon ze het niet laten er aan te zitten met haar handen. Ze was vrij dichtbij nadat ze naar hem toe gezwommen -en het laatste stuk geloopt- had, waarna ze zijn haren wat beter in model bracht. Hierna wist ze niet goed wat te zeggen of wat te doen, dus viel ze stil terwijl ze hem aan keek en haar hand langzaam van zijn haren over zijn borst naar beneden zakte. Ze was dan ook opgelucht dat hij begon te praten over een natte plek in zijn broek, die haar bovendien deed lachen. "Misschien moet je dan wel hier bij mij blijven, terwijl we opdrogen en misschien een patatje halen bij die strandtent even verderop." zei ze heel nonchalant, waarna ze onschuldig lachtte en wees naar de strandtent die ze bedoelde. Een rilling trok over haar lichaam toen een zacht windje langs haar natte vel waaide, maar ze onderdrukte dit en glimlachtte naar Ty. Het gebeurde niet vaak dat Serena het initiatief nam, vooral omdat het vaak niet eens meer nodig was omdat de jongen haar al mee uit gevraagd had voordat ze ook maar eens kon bedenken dat ze het zou willen. Maar rondom Ty was ze plotseling weer de oude, spontane Serena. En ergens beviel haar dat wel.

Serena kwam weer iets meer omhoog uit het water en Ty liet snel zijn blik over haar heen gaan. Waarschijnlijk zou menig jongen in zijn schoenen willen staan op dit moment en alleen al dat idee maakte hem vrolijk. Het was misschien kinderachtig, maar hij vond het altijd wel grappig als mensen jaloers op hem waren. Gelukkig kon Serena zijn gedachten op dit moment niet lezen, want dan had ze hem waarschijnlijk al meteen weggestuurd. Hij grijnsde na haar woorden en haalde vervolgens zijn schouders op. “Sorry dat ik je teleur moet stellen,” zei hij glimlachend tegen haar terwijl hij een stap naar achteren deed voor het water dat zijn kant op werd gespat. Vervolgens deed hij weer een stappen dichter naar haar toe. Het had geen zin om water terug te spatten want ze was al helemaal nat. Hij grinnikte zachtjes, ja, ze was al helemaal nat. Snel schudde hij die foute gedachtes van zich af en richtte zich weer op wat anders. Met zijn vingers tekende hij onbewust rondjes over het water oppervlak. Er verscheen een scheve glimlach op zijn gezicht toen ze meespeelde met zijn opmerking. Pas toen zij over zijn kapsel begon herinnerde hij zich dat hij dat even geleden in een vreemd model had gemodelleerd. Zijn ogen volgden haar toen ze zich dichter naar hem toe bewoog en bleven op haar gezicht hangen toen zij haar handen naar zijn haar bracht. Zijn mondhoeken krulden omhoog toen haar handen vervolgens over zijn spieren naar beneden bewogen. “Bedankt, vast veel beter nu,” zei hij met pretlichtjes in zijn ogen. Ja, alles aan deze situatie beviel hem zeer. Zijn hoofd draaide in de richting van de strandtent die ze had aangewezen en draaide daarna weer naar haar toe. “Misschien wel hè?” reageerde hij lachend. “Lijkt me een uitstekende oplossing eigenlijk.” Een patatje en gezellig met Serena opdrogen klonk behoorlijk aantrekkelijk. “Daarbij heb ik er helemaal niks op tegen om nog even in jouw gezelschap door te brengen,” voegde hij er flirterig en met een veel betekenende blik aan toe. Het was niet vaak dat meisjes het initiatief namen en hij vond het eigenlijk wel heel erg leuk voor de verandering. Hij hield wel van meisjes die gewoon wisten wat ze wilden en lekker spontaan durfden te zijn. “En laat mij dan trakteren op het patatje!” bedacht hij plotseling hardop. “Romantisch is anders, maar toch..” Het was inderdaad niet het gebruikelijkste eten waar hij een meisje op kon trakteren, maar verandering en afwisseling hield het leven nou eenmaal spannend. Hij moest de neiging onderdrukken om weer met zijn hand door zijn haren te gaan, maar hij wilde het model dat er nu door Serena in gebracht was niet verwarren. Het was alleen een soort automatisch beweging geworden om een hand door zijn haren te halen. Uiteindelijk krabde hij even aan de rand van zijn broek en streek vervolgens met één hand over zijn andere arm. Zijn ogen rustten nog steeds op de blonde beauty voor hem en op zijn gezicht stond een vrolijke uitdrukking.