And who are yóu?

Bryce grinnikte bij haar opmerking, die vond het natuurlijk allemaal wel geinig al zijn doeningen. Afkeurend gaf hij een tikje op haar neus. "Stout meisje, stout stout!" Bryce grinnikte, bleef haar aankijken in haar ogen tot wanneer zij zich op haar beurt liet vallen. Wat moest hij nou weer doen? En dan opeens merkte hij die blik van haar op. "Oh werkelijk?" Grapte hij zachtjes, legde zich weer half op haar. "Ik heb je gewaarschuwd." Zei hij, waarna Bryce zich weer recht stelde. "Be right back." Gooide hij nog over zijn schouder. Een grijns krulde langs zijn mondhoeken, al kon Regina die natuurlijk niet zien doordat hij zo goed als in het donker liep. Toen hij bij de ingang van het grote gebouw van de kamers in Monica was deed hij de deur open, liep in een volle vaart richting zijn kamer en gaf een blik op zijn bovenlaken op zijn bed. Lachend gooide hij het laken over zijn hoofd, knipte er twee kijkgaten in en verdween weer uit zijn kamer. Natuurlijk kreeg hij rare blikken toegeworpen aan het onthaal van Monica, maar dat deerde hem niet. Toen Bryce, zonder vallen of struikelen, weer aangekomen was op het veld hield hij zijn buik laag bij de grond. Met een grijns op zijn gezicht sluipte hij naar Regina toe. Natuurlijk kon zij hem niet zien doordat hij achter haar zat. "BOEEH!" Met een luide kreet liet hij zich op haar vallen, schaterde het uit en trok het laken van zijn lichaam. "Gefopt liefje." Met die typische jongensblik op zijn gezicht, die boekdelen sprak liet hij zich op Regina vallen. "Nu had ik je hé." Fluisterde hij zachtjes, trok Regina tegen hem aan en drukte een kus op haar lippen. Dit was het geniaalste wat hij in jaren niet meer had gedaan. Hopelijk kon Regina zijn actie waarderen, daar twijfelde hij nog aan..

"Stout meisje, stout stout!" zei hij en ze ontving een tikje op haar neus wat bij haar voor een glimlach op haar gezicht zorgde. Hij kwam half op haar en zei: "Oh werkelijk? Ik heb je gewaarschuwd." zei hij en voordat ze het wist stond hij op en riep snel nog even "Be right back." over zijn schouder. Ze trok haar wenkbrauw vragend op, totaal niet begrijpend wat hij van plan was. Na enkele minuten plofte er in eens iets op haar, iets wits. Het was een laken met twee gaten erin waar iemand onder zat, Bryce dus. Als eerste reactie slaakte ze een gilletje en duwde hem lachend van haar af. "Gefopt liefje." zei hij terwijl hij haar aan keek met een één of andere happy jongens blik van "Het is me gelukt" Ze keek hem zogenaamd boos aan en gaf hem een duwtje. "Je bent gek, écht gek." zei ze lachend. "Nu had ik je hé." zei hij zachtjes, op een fluistertoon en ze werd tegen hem aangedrukt en kreeg een kus geplent op haar lippen. "Inderdaad, je had me wel te pakken gek." mompelde ze, terwijl er toch een grijns op haar lippen verscheen. Echt, deze Bryce was tot alles in staat. Was 'ie snel naar school gelopen om een laken te pakken. Ze zag al helemaal voor zich hoe hij zo in het donker naar boven ging om gaten in het laken te knippen om vervolgens langs iedereen naar beneden te struinen met dat witte ding over zijn hoofd. Er vormde een grijns op haar gezicht en keek hem aan. Ze woelde nog even plagerig door zijn haar terwijl hij op haar lag en had een ondeugende blik in haar ogen.

Bryce keek Regina grijnzend aan, nam haar in zijn armen. Ze was toch niet kwaad, dat was al een pak van zijn schouders. "Ik ben al blij dat je me geen mep in mijn gezicht hebt gegeven." Lachte Bryce, terwijl hij met zijn hand op zijn wang wreef. Ja, Regina kon vast goeie meppen uitverkopen, daar twijfelde hij helemaal niet aan. Toen Regina hem plagend in zijn haar woelde maakte hij een bruuske beweging naar links, trok Regina met zich mee en woelde op zijn beur in háár haar. "Ghehe, je kunt niet winnen van mij sgát." Zei hij met de nadruk op die 'sgat'. Bryce mocht wel toegeven dat hij dit meisje écht wel mocht, misschien ook om haar fantastische uiterlijk met goudkleurige haren. Bryce had haar ook graag om haar doeningen, ze was niet zoals elk meisje. Ze had wat apart. Bryce streek met zijn hand door zijn haren die langs alle kanten stonden. Misschien was het wel beter voor zijn haar om het weer wat rustiger aan te doen. Bevestigend knikte hij, zette zich neer op zijn gat en keek Regina met een blik van -nu-is-het-wel-goed-geweest. Ook al had hij met haar nog wat willen stoeien, het was al meer op de avond en dan was het niet het moment om zo te gaan doen als dolle kinderen. Bryce stelde zich recht, had opeens een klein ideetje en nam Regina bij haar handen om ook haar recht te trekken. "Kom, gaan we wat wandelen." Zei hij liefdevol. Een heel andere toon dan hij normaal aansloeg bij meisjes. Regina was gewoon een héle goeie vriendin van hem geworden, wilde hij houden ook. Ze stapten langs een bospad dat leidde op lantaarnpalen die de weg sfeervol versierden. Zwijgend legde hij zijn arm om haar schouders, trok haar tegen hem aan en knuffelde haar voor een tijdje, niet echt wetend waarom eigenlijk. "Ik heb nood aan een hugg." Fluisterde hij zachtjes, sloot zijn ogen en drukte een kus in haar nek.

"Ik ben al blij dat je me geen mep in mijn gezicht hebt gegeven." "Haha, nou ik zal het onthouden voor de volgende keer." zei ze hem lacherig. Nadat ze hem plagerig in zijn haar had gewoeld werd ze opeens omgedraait en was hij degene die door haar haar heen wreef waardoor het binnen no time alle kanten op stond. Ze keek hem even quasi boos aan en streek haar haar weer in zijn normale stand. "Ghehe, je kunt niet winnen van mij sgát." klonk zijn stem. Ach, ze kon lekker wel winnen. Ze zou wel wat bedenken waarmee ze niet in te maken was, dat kwam nog wel. Eigenlijk gek dat ze hem pas net een aantal uren kende. Ach, het gebeurde wel eens vaker dat ze na het uitgaan veel meer met iemand omging ofzo, maar toch was het best wel geinig. Ze was het dan op zich wel gewend dat ze eigenlijk veel aandacht kreeg maar toch bleef het elke keer wel weer leuk. Lag er gewoon aan welk persoon had was. Op dit moment had ze het met Bryce leuk, dus er was geen ene reden om nu gewoon saai naar huis te gaan. Nee, zeker niet. "Kom, gaan we wat wandelen." zei hij waarna hij haar handen pakte en haar overeind trok. "Oké, is goed." zei ze terwijl ze langs een bospad liepen waar allerlei lantaarnpalen stonden. Hij sloeg zijn armen om haar heen en trok haar tegen zich aan om haar zo'n knuffel voor een tijdje te geven. Ze grinnikte en zij verder niks totdat ze hem wat in haar oor hoorde fluisteren. "Ik heb nood aan een hugg." fluisterde hij waardoor ze even lachte. Hij drukte een kus in haar nek en ze leunde haar hoofd even op zijn schouder.

Bryce glimlachte naar haar, zag dat zij het wel goed vond zo. Toen ze uit-gehugd waren liet hij haar zachtjes los, nam Regina bij de hand en leidde haar verder het bospad over. Je kon soms de maanstralen door de bomen zien piepen die dat deeltje van het pad extra verlichtte. Zijn fel blauwe ogen bleven hangen op de haren van Regina die ze daarnet weer in de plooi had gelegd. Meisjes, meisjes.. Dacht hij grinnikend. Zijn haar lag eigenlijk meestal altijd goed, dus meer hulp van zijn handen vergden ze niet. "Ken je deze plek?" Vroeg hij zachtjes, om een gesprek te beginnen. Hij kon dan wel de geinige kant van Regina kennen, de échte zij kende hij nog niet. En natuurlijk wilde hij die wel leren kennen. Even vlogen zijn gedachten naar vroeger, toen hij nog een kind was en veilig bij zijn moeder in de zetel lag. Ongewild hield hij halt, voelde met zijn hand aan zijn voorhoofd om de pijn te verzachten. Zijn moeder was gestorven, toen hij 8 was. Ze had kanker, had gevecht voor drie jaar en had de strijd verloren. Bryce slikte, keek Regina voorzichtig aan. "Ik moest juist denken aan me.. moeder. Ze is een paar jaar geleden gestorven aan kanker." Fluisterde Bryce zachtjes. Hij wilde niet zwak lijken op dit moment maar de herinneringen kwamen opeens allemaal weer naar boven. Iets waar hij eerlijk gezegd een zwaar hekel aan had. Het maakte hem zwak. Bryce maakte een handgebaar van 'nevermind'. Maar het kon hem natuurlijk wel wat schelen. Maar dat gebaar deed hij om Regina duidelijk te maken dat hij hierdoor de avond niet wilde verpesten. Dat zou hij zichzelf nog spijten als hij hiermee de avond verpeste. Regina was een leuk meisje, laat staan dat hij haar nu kwijt wilde. "Kom, we lopen wel verder." Probeerde hij weer normaal te doen, stappend recht vooruit, niet achterom kijkend.

Bryce glimlachte naar haar waardoor er eigenlijk automatisch ook een glimlach op haar gezicht verscheen. Ze haalde haar armen weer van hem af en samen liepen ze verder door het mooie verlichtte bos. "Ken je deze plek?" vroeg hij haar en ze schudde haar hoofd van nee. Ze was hier nog nooit geweest, alleen af en toe snel door het park gereden met haar scooter om ergens heen te gaan maar daarmee was ze ook nooit door dit bos gekomen. Eigenlijk wel raar dat ze dit gewoon niet kende terwijl ze verder alle ins en outs over Monica wist. "Ik moest juist denken aan me.. moeder. Ze is een paar jaar geleden gestorven aan kanker." klonk zijn stem zachtjes en geschokt keek ze hem aan. "Echt, wat erg voor je!" zei ze en sloeg haar armen even snel om zijn nek om een snel een huggerd te geven. Hij zag dat hij er verder niet over wilde praten en besloot het dus ook te doen en liep samen met hem verder. Het was logisch dat hij geen zin had om er de hele tijd over te praten, daar werd hij natuurlijk alleen maar verdrietig van. "Kom, we lopen wel verder." "Oké." zei ze met een glimlach terwijl ze hem even een kusje op zijn wang gaf om vervolgens weer met hem meeliep. "Hoe oud ben je eigenlijk?" vroeg ze en lachte. Natuurlijk wel rond haar leeftijd anders had hij niet op Monica gezeten. Ze slaakte even een tevreden zuchtje en keek hem aan met haar groene ogen.

[Kort O_o]

Bryce slaakte een diepe zucht, hoorde de woorden van Regina en waardeerde haar medeleven. "Bedankt." Zei hij zachtjes, met een waterige glimlach rond zijn mond. Hij kon moeilijk kortaf antwoorden en Regina met zijn emoties staan opzadelen. Dat wilde hij trouwens ook niet. De kleine hugg die hij van Regina kreeg deed hem breder glimlachen. "Jij kunt toch ook iedereen meteen doen glimlachen, met jouw stralende glimlach." Zei hij, lachte eventjes. Ergens was hij blij dat Regina er voor hem was om hem wat op te peppen, dat hielp dan ook meteen. Toen ze vroeg hoe oud hij was fronste hij zijn wenkbrauwen. Was dat zo van belang? "18, jij?" Vroeg hij om toch het gesprek op gang te houden. Dit jaar was normaal gezien één van de laatste dat hij op Monica zat. Daarna zou hij vast moeten gaan werken, iets waar hij eigenlijk wel tegenop zag. Bryce zag dat het bospad tot zijn einde kwam en een hele grote vlakte voor zich had liggen. Even klaarde zijn gezicht op, déze blik herkende hij! "Kom mee!" Zei hij, vooraleer hij over het veld vloog en al niet meer te zien was. Met grote ogen zag hij dat de boomhut van jaren geleden er nog steeds stond, in zijn beste staat zelf! Bryce lachte, sprong op de ladder en kroop omhoog om zijn boomhut te bewonderen. Nooit had hij durven dromen dat ie nog zo goed recht zou staan. "REGINAAA!" Gilde Bryce vrolijk terwijl hij zijn hand aan zijn voorhoofd zette om wat verder te kunnen kijken, helaas was het één donkere waas voor zijn ogen door de bomen die ervoor stonden. Bryce besloot dus maar te wachten. Maar aangezien de boomhut nogal verstopt lag tussen de struikgewassen sprong hij van de ladder, nam een wit doek vanuit de boomhut en schreef daar in letter: 'HIERHEEN' op. Regina zou het vast wel moeten zien, anders was ze wel héél blind.

Hij bedankte haar. "Voor wat? Het is toch logisch gek." zei ze hem en gaf hem een aaitje over zijn wang waarna ze glimlachte. "Jij kunt toch ook iedereen meteen doen glimlachen, met jouw stralende glimlach." zei hij toen wat ervoor zorgde dat haar glimlach een grijns werd. "Dankje!" zei ze toen terwijl ze samen verder liepen. Het maanlicht priemde door de bladeren van de bomen die tot hoog reikte maar samen met de lantaarnpalen zo nu en dan verlichtten ze goed genoeg voor haar doen. Hij fronste even met zijn wenkbrauwen toen ze vroeg naar zijn leeftijd, van "Wat maakt dat nou weer uit." Hij vertelde dat hij 18 was, één jaartje ouder dan haar dus. "Nou, dadelijk was je stiekem een enge pedo van 40 die net doet alsof 'ie jong is en gewoon telkens naar de plastische chirurg gaat om jonger te lijken." zei ze en lachte even. "Ik ben 17. Bíjná 18." liet ze hem weten.
"Kom mee!" Plotseling was hij verdwenen en ze schudde lacherig haar hoofd. Ze hoorde hem vanuit de verte "Regina" schreeuwen en aangezien hij rechtdoor was gelopen zou hij daar ergens moeten zijn. Ze zag plotseling een wit doek tevoorschijn komen waar "Hierheen" op stond en zo te zien van Bryce af moest komen. Ze stapte erheen en zag al snel dat hij zich op een boomhut had gemunt. Hij zat er al in en je moest met een touwladder naar boven klimmen. Gelukkig was hij niet te hoog, anders zou ze er niet op durven klimmen. "Haha, ik kom al!" zei ze en terwijl ze haar hakken op het touw klemden ging ze naar boven en kwam gelukkig veilig aan. "Hello!" zei ze tegen hem en keek even rond. Wow, best groot.

Bryce hoopte dat zijn doek goed genoeg zou opvallen tegen de duisternis. Maar wit viel meestal altijd wel op, zag je meestal wel van ver. En Bryce had ervoor gezorgd dat zijn doek goed zichtbaar was met de zwarte letters erop, hij had het met dikke vette letters geschreven, of toch geprobeerd. Met zijn grijze ogen bleef hij naar de duisternis staren, tot wanneer hij een glimlachende Regina zag aankomen die met haar hakken de touwladder op kwam stappen. "Welcome my dear." Grijnsde hij, Regina even aankijkend. Haar blik zei al genoeg, het was hier inderdaad verschrikkelijk groot voor een normale boomhut. Er zaten twee poefzakken in, een tafeltje met twee stoelen aan en zelfs een radio met een cd erop. Bryce liep op de radio af, drukte op het knopje 'play' en liet het muziekje 'down' van 'Jason Walker' afspelen. Hij had het altijd al een prachtige zanger gevonden, laat staan dat hij er geen cd van zou hebben! Met een knipoog keek hij naar zijn gitaar, die hij vastnam en een paar noten speelde. Het was zo'n kort liedje dat hij vroeger bij de notenleer had geleerd, stelde niets voor. Met een simpele beweging drukte Bryce op 'stop' en keek Regina glimlachend aan. "Dit is een liedje voor jou." Zei hij zachtjes, knikkend naar de poefzak zodat ze zich kon gaan neerzetten. Bryce richtte héél zijn aandacht op zijn gitaar, speelde de eerste paar noten en begon daarna met de zang. "I don’t know where I’m at. I’m standing at the back. And I’m tired of waiting. Waiting here in line, hoping that I’ll find what I’ve been chasing. I shot for the sky. I’m stuck on the ground. So why do I try, I know I’m gonna to fall down. I thought I could fly, so why did I drown? Never know why it’s coming down, down, down." Zijn heldere stem had een breekbare ondertoon, zo'n toontje dat je niet vaak bij jongens hoorde. Bryce had in tegenstelling van anderen een prachtige stem, zong de noten stuk voor stuk perfect al klonk er van zijn gitaar soms eens een verkeerde toon. Maar dat was dan ook het enige. Terwijl de laatste tonen werden gespeeld glimlachte hij zachtjes naar Regina. "Vond je 't mooi?" Vroeg hij zachtjes, haar hand nemend en daar een klein kusje op gevend.

- Liedje -> https://www.youtube.com/watch?v=oqJG9aODv4Q

"Welcome my dear." Had hij deze boomhut dan zelf gemaakt? Vast wel, want hij ging helemaal door het dolle toen hij de boomhut in het vicier had. Ze zag hoe hij op het knopje van een CD-speler drukte waardoor er een liedje aanging. De boomhut was dus wel van hem want nadat hij zijn CD had aangezet pakte hij een gitaar die dus wel van hem moest zijn. Hij had het vast een keer gebouwd toen hij jonger was, want het leek haar dat hij er al een tijd niet meer was geweest, anders was hij niet zo enthousiast geweest bedacht ze. Hij speelde enkele noten een liedje op zijn gitaar en zijn volgende woorden veroorzaakten een glimlach op haar gezicht. "Dit is een liedje voor jou." zei hij. Hij begon te spelen en aandachtig luisterde ze. "I don’t know where I’m at. I’m standing at the back. And I’m tired of waiting. Waiting here in line, hoping that I’ll find what I’ve been chasing. I shot for the sky. I’m stuck on the ground. So why do I try, I know I’m gonna to fall down. I thought I could fly, so why did I drown? Never know why it’s coming down, down, down." Wow, het klonk serieus echt waanzinnig mooi. Ze had echt niet geweten dat hij zo goed kon zingen. "Wow, awesome man!" zei ze hem met een grijns en knikte goedkeurend. "Moet je wat mee doen, met zingen." zei ze hem terwijl ze een pluk van haar blonde lokken naar achteren schoof. Ze was ondertussen al neergeploft zodat ze naast hem zat. "Ik ga je lekker stiekem opgeven voor X factor nu." zei ze plagerig terwijl ze een kusje op zijn lippen drukte.

Bryce glimlachte toen Regina een opmerking maakte over zijn zang'kunsten'. "Thankyah." Zei hij met een grote grijns rondom zijn gezicht. "Nu mag je lekker meezingen. Toon ook maar eens hoe goed je kan zingen." Probeerde hij haar uit te nodigen. Bryce wist, het romantische dat je kon hebben tussen jongen en meisje, wel zeker zingen was met als instrument een gitaar. Bryce was er zelfs bijna zeker van. En meteen begon Bryce zijn liedje weer opnieuw, keek naar Regina terwijl hij zelf alweer de volgende strofe zong, in de hoop dat Regina mee zou doen. "Not ready to let go. Cause then I'd never know. What I could be missing. But I’m missing way too much. So when do I give up what I’ve been wishing for." Meteen was Bryce weer beginnen zingen, de strofes die Regina misschien minder goed kende. Maar dan begon het refrein, keek Bryce belangstellend naar Regina. Zo vloog ook het refrein erdoor, zingend. Toen de laatste toon wegstierf gaf Regina hem opeens een zoen op zijn lippen. Gretig beantwoordde hij die en trok Regina op zijn schoot. "I like you princess." Grijnsde hij zachtjes, wel met de pure waarheid erin verscholen.
Het maakte voor hem niet meer uit wat er vandaag zou gaan gebeuren, hij was al blij dat hij de dag met Regina had kunnen doorbrengen. En stiekem wist Bryce dat die avond nu nog niet eindigde. "Zin in wat champagne?" Bryce keek Regina met een scheef gezicht aan, liep naar het kleine koelkastje in de hoek van de boomhut dat tot zijn grote verbazing nog werkte. Na al die tijd had het nog steeds goed stand gehouden, en de fles champagne die erin zat was ook niet slecht. "Hier." Zei hij zachtjes, goot haar een glas in en stak die uitnodigend naar haar uit. "Koekje?" Bryce lachte, nam de koekjestrommel waar er nog een tweetal cupcakes inzaten. "Gewoon pakken, je moet het niet vragen." Informeerde hij haar droogjes terwijl Bryce een goeie teug nam van de champagne.

Hij bedankte haar over haar compliment about zijn zang en gitaarspel. "Nu mag je lekker meezingen. Toon ook maar eens hoe goed je kan zingen." zei hij waardoor ze grijnsde. "Oké!" zei ze en na enkele secondes ging het verder met het spelen op zijn gitaar en zong hij verder. De twee coupletten kon hij niet maar het refrein wel, dus toen deze begon zong ze ook maar mee. Ze kon op zich best wel goed zingen, alleen om X Factor te winnen moest ze toch echt iets beter zijn. Maar ondanks dat klonk het verder wel goed. Toen de noten wegstierven en het liedje weeer beïndigt was werd ze op zijn schoot getrokken. "I like you princess." zei hij waardoor ze glimlachte en nogmaals een kus op zijn mond drukte. "I like you too." zei ze terug tegen hem. "Zin in wat champagne?" Voordat ze kon instemmen was hij al naar een koelkastje gelopen die ergens in de hoek stond en haalde er een fles uit. Ze grinnikte terwijl hij weer terug kwam, ook met koekjes. Hij reikte haar de champagne aan en na hem een dankbare blik te schenken nam ze een slok. "Ik vind het hier gezellig zo, met jou." zei ze waarna ze nog een slokje nam en hem met een glimlach aankeek. Ze meende het wel, ze had het een gezellige middag gevonden en aangezien het nu avond was, was ook de avond meegerekend. Een leuk dagje dus. Ze besloot zich maar weer op zijn schoot te werpen en nadat ze hem een grijns had toegeworpen zette ze zich weer neer op zijn schoot. Enkele manenschijnzels priemden door de open deur van de boomhut waardoor het goed genoeg verlicht werd om alles goed te kunnen zien. Dat het er allemaal nog in stond joh. Een koelkast, die was vroeger wel flink aan de bak geweest met zijn boomhut. Haha, geinig.

Bryce glimlachte toen Regina mee zong, ze kon best goed zingen! Toen het liedje voorbij was nam hij nog een slokje van zijn glas champagne. De vloeistof was lekker verfrissend. En ondanks het al zo laat in de avond was was het best warm. Had je wel vaker voor hier in Monica. Toen Regina haar lippen op dezijne drukte kuste hij haar vrijwel meteen terug. Wat verwachtte je ook anders? Bryce glimlachte, streelde met zijn hand naar wang eventjes. De stralen van de maan die zachtjes binnen piepten maakten een mooi verlichting waardoor Bryce het licht al uitzette van de boomhut. En ja, er was inderdaad elektriciteit hier. "Mijn vader en ik hebben dit gebouwd, ik was denk ik 7 jaar." Zei hij, toch met enige trots in zijn stem. Bryce mocht eigenlijk ook wel fier zijn hierop. Regina, die eerst het glas had aangepakt leek zich weer op zijn schoot te nestelen. Hij glimlachte bij haar woorden. Mooi, werd hij toch niet vlakaf afgewezen. Bryce gaf haar een zoen in d'r nek, legde zijn hand in haar nek en blies plagend wat lucht in haar gezicht. Bryce grinnikte bij de volgende woorden van Regina. "Je bent ge-wel-dig schat." Zei hij, een klein beetje lachend. Maar hij meende het wel degelijk! "Ik vind het hier ook gezellig, ik heb eerlijk gezegd nog nooit zo'n meisje als jij leren kennen." Bryce glimlachte liefjes, drukte nog een kus op haar lippen en legde daarna zijn arm om haar middel heen, gewoon zodat ze niet van zijn schoot zou gaan vallen. Bryce keek eens op zijn klok, schoot in de lach. "Moet je van pappie nog niet thuis zijn? Het is half 2 's ochtends." Bryce grinnikte, keek Regina voor een moment aan en stelde zich daarna recht, Regina in de zetel zettend. "Van mij mag je best hier komen logeren." Bryce glimlachte, nam uit zijn opbergruimte een matras tevoorschijn. "Hier." Bryce legde de matras naast de zetel waar Regina in zat. "Ik slaap wel in de zetel."

Na de laatste slok was het glas leeg en zette die neer op een tafeltje [?] die in het midden van de boomhut stond. Ondanks dat de zon weg was was het nog aardig warm, het leek wel of de warmte nog in de lucht hing of dat de maan warme stralen uitzond. Wat dan ook, het was in ieder geval niet koud. "Mijn vader en ik hebben dit gebouwd, ik was denk ik 7 jaar." Ze liet haar blik nog even rondgaan en knikte goedkeurend. "Dat hebben jullie goed gemaakt dan. Het lijkt wel een soort klein huis." zei ze met een glimlach. Het was echt voorzien van veel dingen die je ook in een normaal huis had staan waardoor het op een soort mini huis leek. Ze wist wel zeker dat hij hier vast ook slaapfeestjes had gehouden vroeger. Dat leek haar wel logisch, het kon namelijk makkelijk en op die leeftijd was dat iets wat je graag wilde. Trouwens, nog steeds vond ze het leuk om met een zooi vriendinnen te logeren en dan gewoon de hele avond kletsen over vanalles en films kijken. Dat vond iedereen toch leuk? "Je bent ge-wel-dig schat." zei hij nadat hij een zoen in haar nek had gegeven en in haar gezicht blies. Ze blaasde terug met een glimlach op haar gezicht. "Ik vind het hier ook gezellig, ik heb eerlijk gezegd nog nooit zo'n meisje als jij leren kennen." zei hij wat ervoor zorgde dat ze weer naar hem keek. "Haha, nee?" vroeg ze hem. Ze haalde haar hand even door haar blonde haren en zuchtte tevreden. Zijn nieuwe woorden deden haar even lachen. "Moet je van pappie nog niet thuis zijn? Het is half 2 's ochtends." "Nou, hij wacht maar. Maar ik wil hier best wel logeren hoor." Bryce stond even op en kwam terug met een matras legde. Ze keek hem dankbaar aan. "Maar dan lig je helemaal niet lekker. Kom je toch gewoon bij mij liggen?" vroeg ze hem met een glimlach.

Bryce keek naar Regina die haar glas al had neergezet, was dat nu al op? Bryce fronste zijn wenkbrauwen, kon zijn grijns niet van zijn gezicht doen verdwijnen en lachte. "Nog wat hebben?" Bryce was natuurlijk niet van zin haar hier dronken te gaan voeren, dat zou nog wat worden. Hij had nu al dé zotte Regina ontmoet, wat moest dat zijn als ze dronken was? Bryce grinnikte in zichzelf, stiekem wilde hij dat niet weten. Bryce gaf Regina een korte zoen op d'r mond, glimlachte verleidelijk en schudde zijn haren weer eens naar de juiste kant. Bij de opmerking van Regina kleurde hij wat. "Ja, we hebben er hard aan gewerkt. Zo herdenk ik mijn vader ook. We zaten hier altijd als we ons verveelden, hier kwam er nooit een vrouw binnen." Bryce glimlachte, denkend aan de tijden dat hij hier met z'n vader had staan dollen. Kussengevecht, vele gezelschapsspelen.. Bryce keek Regina recht aan, nam haar hand zachtjes vast. Hij was blij dat Regina hier bij hem was, het gaf hem een blij gevoel. Eindelijk eens iemand die om hem gaf, iemand waarmee hij wat dingen kon delen en zo zichzelf wat kon ontlasten. Bryce schoot in de lach. "Nee, nog nooit heb ik zo iemand ontmoet. Iemand die toch niet alleen voor de seks op me af komt." Grijnsde hij. "Of doe je dat wel?" Voegde hij er nog losjes aan toe. Het was natuurlijk om haar wat op te jutten, Bryce meende het niet echt. Toen Regina instemde om te blijven logeren knikte Bryce tevreden. "Net wat ik wilde horen." Hij glimlachte, liep met de matras naar de zetel toe en liet die ernaast vallen. Bij de volgende woorden van Regina grinnikte hij. "Wat jij wilt schat.." Bryce nestelde zich al op de matras. "..Kom wel later niet klagen dat je bijna geen plaats had." Hij spreidde zijn armen en benen zodat hij zo goed als héél de matras innam. "Kom je plekje maar bemachtigen liefje." Bryce lachte, keek haar geniepig aan.

Hij vroeg haar of ze nog een beetje champagne wilde hebben en ze haalde haar schouders op. "Is goed." zei ze vervolgens met een glimlach. Maar voordat hij weer op moest staan stond ze zelf op en pakte de fles, om het daarna erin te schenken. Ook bij hem deed ze hem weer vol, zodat ze er allebei weer voor even op vooruit konden. Ze plentte zich weer neer, zittend, en nam een slokje van haar net nieuwgevulde glas. "Ja, we hebben er hard aan gewerkt. Zo herdenk ik mijn vader ook. We zaten hier altijd als we ons verveelden, hier kwam er nooit een vrouw binnen." "Is je vader.. Ehm.. Ook overleden? Wel leuk dat je er dan zo'n herinnering aan over hebt." zei ze hem met een voorzichtige glimlach. Wat verdomd zielig dat ook zijn vader dood was, blegh, moest ze zelf niet over nadenken. "Nee, nog nooit heb ik zo iemand ontmoet. Iemand die toch niet alleen voor de seks op me af komt. Of doe je dat wel?" Ze grinnikte en keek hem even met een mysterieuze blik in haar ogen aan. "Nouhouh.. Misschien wel." zei ze. "Neehoor, I'm just kidding." vervolgde ze daarna waarna er een grijns verscheen. "Nee, ik zal dan niet zeuren." zei ze waarna hij de opmerking gemaakt had dat ze dan niet moest zorgen om een plekje. "Kom je plekje maar bemachtigen liefje." Ze lachte even met hem mee, zette haar glas op tafel en liep op het matras af. Ze keek even waar ze het beste kon neerploffen, maar toen ze zag dat ze er echt niet bij kon besloot ze om dan maar gewoon op hem te gaan zitten. "Zo." zei ze nadat ze - zachtjes - was neergeploft op zijn schoot en naar achteren viel zodat ze met haar rug op hem lag. Ze grinnikte even terwijl ze naar het plafond staarde en wachtte op een reactie van hem.

Bryce vond het nog lachen toen Regina er dan nog op toestemde. Ze wou zichzelf zeker dronken voeren? Hij zei ook geen 'nee' tegen een glaasje champagne. Al had hij bij nader inzien toch niet zo'n zin in een helse kater morgen. Toen Regina wat zei over zijn vader knikte hij kalmpjes. Wat kon Bryce anders doen? Er bij beginnen wenen had ook geen zin, het zou Regina ook van streek maken. En zo kleinzerig was hij ook niet. "Ik ben het gewend om alleen in het leven te staan." Bryce glimlachte flauwtjes, probeerde dat onderwerp zo wat weg te wuiven. Bryce richtte zijn blauwe ogen op Regina, die leek er geen gras over te doen groeien en kwam al op hem af. Eerst had Bryce een soort bitch klap verwacht maar toen bleek dat ze zich op zijn buik zette en zich op zijn buik languit neerlegde. "Nou, gezellig." Bryce sloeg zijn armen rondom haar middel, drukte een kus in haar nek en lachte. "Zo lig je wel lekker hé." Bryce streelde met zijn hand haar wang. Dit voelde voor hém toch redelijk goed. Bryce glimlachte zachtjes, kietelde haar speels in d'r zij. "Heb je kietels?" Nieuwsgierig draaide hij zijn hoofd wat scheef zodat hij Regina wat beter kon aankijken. Bryce rolde vanonder haar vandaag, nam een donsdeken van in de kast en gooide dat op Regina. "Here comes the spooky!" Bryce sprong, zachtjes, op Regina en hield het deken op haar. "Gevangen!" Jubelde hij lachend. Bryce zorgde er wel nog voor dat ze kon ademen door het deken ietwat naar omhoog te houden. "Is de prinses alweer dood?" Bryce stak nieuwsgierig naar haar reactie zijn hoofd onder de lakens, botste per ongeluk tegen haar gezicht en raakte haar lippen met dezijne. "Nou, dat is toevallig."

Hij knikte wat bevestigde dat zijn vader overleden was en ze begon er verder niet over omdat er te zien was dat hij er verder niet over wilde praten. Logisch. "Ik ben het gewend om alleen in het leven te staan." zei hij waarna ze meelevend naar hem glimlachte. "Nou, gezellig." zei Bryce waarna hij zijn armen rondom haar middel sloeg en een kus in haar nek drukte. "Zo lig je wel lekker hé." "Echt wel." zei ze instemmend met een glimlach die haar waarschijnlijk niet zag omdat ze gewoon in feite op hem lag en het nogal moeilijk was om boven haar uit te kijken terwijl hij onder haar geplend was. Hij kietelde even in haar zij waardoor ze meteen in de 'waah kappen'-houding sloeg en het uitgierde van het lachen. Gelukkig stopte hij al snel waardoor ze even pijn in haar buik voelde door het lachen. Dat was dus echt iets waar ze niet tegenkon; kietelen. Opeens kwam hij vanonder haar overeind waardoor ze op het matras plofte en hij kwam terug met een groot laken die hij al snel over haar hoofd sloeg en op haar plofte. Ze gilde even lachend terwijl hij "gevangen" uitriep en voordat ze het wist kwam hij tevoorschijn en raakte zijn lippen die van haar waarna hij zei "Nou, dat is toevallig." Er verscheen een grijns op haar gezicht terwijl ze nog steeds onder de deken lag. Aangezien hij op haar benen steunde met zijn lichaam deed ze die even wijd open zodat hij er doorheen zou vallen, klemde haar benen om die van hem en draaide om zodat hij degene was die onder de dekens lag. "Attacked." zei ze waarna ze grinnikte en zij degene was die hem gevangen hield onder de dekens.