Gala

De jongen begon allerlei dingen op te noemen wat voor hem ongebruikelijk was, en hij dus bestempelde met vaag gedrag. Hij had het over teruggaan naar het gala om een andere date te zoeken, dat was gebruikelijk voor hem? Ruby begon steeds meer te twijfelen of ze nog bij hem moest blijven. Als hij haar zag als iets om te 'krijgen', of iets om de verveling mee weg te drijven had ze er al snel geen zin meer in.
Hij had het ook over de winkel waar hij waarschijnlijk de ketting had gekocht; bij een winkel met te dikke mannen, te lange baarden en te harde muziek. Ze fronsde. Wie was hij om dat soort mensen te veroordelen? "Dat is inderdaad vaag, ja." antwoordde ze, waarna ze even haar tasje van de ene arm naar de andere overtilde. Een zacht briesje blies haar haren in haar gezicht, en bezorgde haar een koude rilling die over haar ruggengraat naar boven trok. "Ik moet zo maar eens naar huis.." zuchtte Ruby, ze begon het namelijk koud te krijgen en verlangde naar een warm bed om in te kruipen. Ze zuchtte, keek even rakelings langs Alain naar het bankje waar ze net op had gezeten en haar hakken neer had gezet, en richtte haar blik weer op Alain.

En dat was het dan, bedankt voor alles Ruby en dan maak ik er geen plan meer van, verdien ik geen contanten... Alain, behoord tot de geflopte muzikanten. Een stukje tekst die hij lang geleden had bedacht maar waar al vele namen in de plaats van Ruby hadden gestaan. Alain knikte zachtjes maar begrijpend. Ze ging weg en hij ging haar niet meer zien, niet waarschijnlijk.
De jongen pulkte wat aan zijn verband. Normaal bij een afscheid als deze voelde hij de neiging om haar lichaam te ontblootten, nu echter wilde hij niets liever dan zijn armen om haar heen om met kleding te knuffelen. Een erg rare maar vooral irritante gedachte, hij was de controle kwijt...
Na een kleine stilte om daar slechts te staan, niet meer en niet minder, draaide Alain zich om en liep zwijgend van haar weg. De gedachtes in zijn hoofd waren oorlog aan het voeren echter leek dit na een hectische avond op de achtergrond te vallen voor een eenzame stilte die niet snel te verdrijven was. Alain twijfelde of hij de stilte wel weg wilde, hij werd zo onderhand gek van zijn eigen gedachtegang.

De jongen begon met de minuut dat ze met hem doorbracht raarder te worden, net wanneer ze dacht dat ze de meest rare types op de wereldbol wel was tegengekomen. Ruby had veel meegemaakt, maar een jongen die aan schizofrenie leek te lijden was toch nieuw voor haar.
Alsof Alain geen enkel woord meer aan haar vuil wilde maken draaide hij zich om en liep hij weg. Ze had gezegd dat ze zometeen naar huis wilde gaan, hij had besloten dat het te vroeg was dus liep hij maar weg om het met een ander te proberen..? Ruby fronsde, staarde als versteend naar de rug van Alain, die steeds verder van haar af bewoog. Ze fronsde, wist niet wat te doen -voor zo ongeveer het eerst in haar leven- en bleef daarom een beetje onhandig staan. Ze had zo'n vaag vermoeden dat Alain een soort van gekwetst was; hij had immers niet vaak -als het al niet nooit was- te maken met afwijzingen of iets dergelijks. Dat was duidelijk aan zijn verhalen te horen.
"Verdomme!" siste ze, het was haast onhoorbaar. Dit alles voelde fout, zíj voelde zich hier de gedumpte en het feit dat ze überhaupt al iets voelde boezemde haar angst in. Bovendien hoorde Ruby degene te zijn die wegliep, dat was altijd al zo geweest dus wie was Alain om verandering te brengen in haar gewoonte..? Haar benen kwamen plotseling in beweging, het was alsof ze een lange tijd in een ijzeren greep was gehouden en daar nu eindelijk uit was bevrijd doordat Alain uit haar gezichtsveld was verdwenen. Uit het oog, uit het hart? Misschien. Uit haar oog, uit haar gedachtes? Zeker niet. Ze gromde omdat dit alles nieuw voor haar was en bleef staan, sloeg haar armen over elkaar. Ze had geen zin om hem achterna te lopen als een of ander gehoorzaam schoothondje die je 's ochtends de krant bracht en je sloffen bracht, dus bleef ze maar staan. Ze vond het prima zo, en zou nog wel even wachten totdat Alain thuis zou zijn of iets dergelijks.

Het was beter om buiten te zijn. De jongen keek hem niet langer vernietigend aan, de frisse lucht deed wonderen en het feit dat er een beeldschoon meisje naast hem zat maakte het er allemaal beter op. Hij probeerde zich op haar te concentreren, te zien wat er in haar om zou gaan, allemaal om niet te hoeven denken aan alle klappen die hij in zijn leven al had gehad. Het begon al toen hij amper 13 jaar was, zijn onzekerheid bracht hem gewoonweg in problemen. Een lange tijd had hij geprobeerd zich voor te doen als iemand die hij niet was, als een zelfverzekerd iemand, als iemand met een gigantisch ego.. maar dat had hij nooit lang vol kunnen houden.
Jess zei dat ze het niet snapte, maar sprak haarzelf even later tegen toen ze zei dat ze hem misschien wel snapte. Een waterig glimlachje die niet volledig op zijn gezicht doorbrak verscheen op zijn gezicht toen ze raadde dat hij gepest werd. Ja, dat was er wel een goede benaming voor. "Al sinds mijn dertiende. School na school.. Ik hoop dat mijn ouders snel ander werk krijgen zodat ik hier weg ben, aangezien het begin al niet slechter had gekund." zuchtte hij, waarna hij zijn blik afwendde. Hij schaamde zich voor het onderwerp, schaamde zich voor zichzelf. Hij wilde zijn eigen leven niet meer leven, wilde dolgraag ruilen met een ander. Hoewel hij de uren wanneer hij op zichzelf was en hij surfde op de hoge golven van Santa Monica nooit op zou willen geven. Zelfs wanneer hij door de pesterijen een been zou verliezen of iets dergelijks, zou hij blijven surfen. Op één been.

Nick kreeg het idee dat Jazlyn niet gewend was om op langzame muziek te dansen, waarom wist hij niet. Het was niet verkeerd deed, maar eerder haar houding. Het leek alsof ze heel goed nadacht over wat ze deed, haast onmerkbaar schudde hij zijn hoofd. Jazlyn keek hem aan en glimlachte vrolijk, zijn blik werd naar haar groene ogen getrokken. Een moment keek hij haar recht aan, om vervolgens zijn blik weer af te wende. Hij wou niet dat ze het idee kreeg dat hij haar aan staarde, waarom haar ogen steeds zijn aandacht trokken wist hij niet precies. Jazlyn had haar hoofd tegen zijn schouder gelegd, een glimlach gleed over zijn lippen. 'Nogmaals bedankt dat je mijn date wilt zijn. Alleen in mijn stoutste dromen kon ik weten dat ik hier op het gala zou verschijnen met iemand zo leuk als jou.' zei Jazlyn vrolijk, weer joeg er een lichte blos over Nick's wangen. Wat had hij, normaal had hij daar nooit last van. Was hij niet gevoelig voor dit soort woorden. Jazlyn stak plagend haar tong naar hem uit, hij grijnsde. "Volgens mij ben ik degen die jouw moet bedanken, ik had niet verwacht dat ik met zo'n mooi en leuk meisje op het gala zou verschijnen." zei hij, een glimlach speelde op zijn lippen. Jazlyn leek zich te verstappen, hij wou haar net vastgrijpen om te voorkomen dat ze zou vallen. Maar het leek erop dat ze haar evenwicht al weer had hervonden. 'Ik kan niet echt schuifelen .. ' fluisterde Jazlyn, hij keek haar een moment aan. "Je moet er gewoon niet over nadenken, je gewoon laten lijden door de muziek en degene met wie je danst." zei hij, zijn armen lagen nog altijd op Jazlyn's middel. "Als je wilt kunnen we stopen." zei hij, keek haar vragend aan. Zag dat ze naar de andere mensen in de zaal keek, vroeg zich een moment af wat er door haar hoofd ging.

Chester zette zichzelf neer op een stoeltje en nam een slok van zijn punch. Erg lekker was het niet, tenminste, hij vond van niet. Het rook voor hem ook niet bepaald lekker. Hij wreef met zijn vrije hand in zijn oog en kwam erachter dat er een wimper in zijn oog had gezeten. Daarom deed het dus zo'n pijn.. Hij nam een laatste slok van zijn punch en gooide toen het papieren bekertje weg. Deze viel netjes in de prullenbak, zoals hij had gepland.

Waar bleef Naila? Ze zag er gewoon al mooi genoeg uit, en nu moest ze weer eens zo lang bezig zijn. Of kwam ze gewoon helemaal niet? Het zou hem niks verbazen. Waarschijnlijk een wraak actie voor wat hij haar had aangedaan. Tja, ze had zelf maar beter haar best moeten doen. Ik vind d'r leuk, waarom denk ik dan zo over haar? Hij zuchtte even en speelde met zijn vingers in zijn hand. Hij pakte zijn mobiel uit zijn zak. Geen berichten. Tenminste, niet van Naila. Maar van iemand anders wel, om het dan zo te zeggen.
Hij klikte het nieuwe bericht aan. Het was van zijn ex uit Engeland. Ze vroeg waarom hij terug was naar Amerika. Hij klikte het weg, verwijderde het bericht. Zijn telefoon gleed weer in zijn zak en hij speelde weer met zijn eigen vingers. Verveeld keek hij naar de mensen op de dansvloer. Daar had hij nu kunnen staan.

Klik, klak, klik klak..Naïla's hakken tikten op de grond terwijl Naïla in een snelle looppas probeerde naar de deur van de gymzaal te komen. Ze was weer eens veel te laat maar ze wou er gewoon piekfijn uit zien! Haar bruine haren had ze staan stijlen dus lagen die mooi over haar schouder. En natuurlijk had ze een klein beetje rooie oogschaduw aangebracht met wat mascara en oog-potlood voor de finale touche. Ze had een korte sexy rode baljurk aan waar ze toch zelf wel goed mee stond, of dat vond Naïla dan toch.

Toen ze uiteindelijk de deur van de gymzaal had bereikt zag ze Chester al staan. Hij keek verveeld voor zich uit en had zijn punch drankje al weggegooid. Hopelijk zou hij niet boos zijn op haar dat ze zo laat was. "Heey schat", zei ze met een grote glimlach en drukte een lange kus op zijn lippen. "Sorry dat ik zo laat ben..", excuseerde ze zich en trok een pruillipje. "Maar ik moest er gewoon fantastisch uitzien voor jou vanavond", zei ze eerlijk en lachte onschuldig. Naïla pakte ook een punch drankje en keek hem met een scheve lach aan. "Goed spul", zei ze en glimlachte opnieuw. Nadat ze haar drank alweer had weggegooid keek ze in Chester's ogen en voelde dat ze wat bloosde. Maar wat maakte het ook uit, ze was op hem verliefd. Dan mocht dat toch? "Zin om te dansen?", vroeg ze met een knikje naar alle anderen die op dit moment uit hun bol gingen. "Het ziet er mij een leuke bende uit", voegde ze er nog aan toe en zag in de verte Ruby en Kenneth staan. Die had ze al eens ontmoet. Maar veel gaf ze er niet om. Kenneth, daar had ze een kamer mee gedeeld. Maar nu was het tijd voor een andere kamer, met Chester.

Jazlyn zorgde dat ze goed mee bewoog met Nick, voor zover ze dat kon. 'Zo leuk ben ik ook niet hoor.' zei ze zacht. Ze keek een moment verlegen naar de grond en haalde diep adem. Ze had het gevoel dat als ze haar ogen sloot ze in een totaal andere wereld was, alleen met Nick, weg van de mensen die zo goed konden schuifelen. Ze grijnsde en haalde diep adem. 'Ik weet zeker dat jij een date had gehad als ik het niet had gevraagd.' vervolgde ze. Ze wist het 100% zeker, zo iemand als Nick liet geen enkel meisje door de vingers gaan. Ze schudde haar hoofd ongezien en was zich sterk bewust van Nick's armen om haar middel. Het voelde vreemd fijn. De enige jongen met wie ze intiem was geweest was Alain geweest .. daar had ze meteen een goed gevoel bij .. maar dit was anders. Ze luisterde naar wat haar date zei en glimlachte voorzichtig. Ze bleef stil staan, hief haar hoofd en knikte. Voorzichtig liet ze hem los en trok hem zachtjes van de dansvloer af. 'Zin om naar buiten te gaan?' vroeg ze. Ze was al onderweg naar de uitgang en voelde de koude buitenlucht haar gezicht verkoelen. Een zucht verliet haar keel, ze was zich weer sterk bewust van de aanraking die ze had met Nick. Vreemd dat ze dit gedrag opeens vertoonde, dat had ze nog nooit gehad. Ze liep naar de grote brug en hoorde op de achtergrond de muziek uit de zaal. Het was een koele avond, lekker om samen te zijn. De volle maan scheen op de vijver die onder de brug door liep. Een mooie plek hier op Monica High.

(inspiloos srry)

Ademloos luisterde Jess naar wat Matt vertelde. 'En niemand doet er wat aan? Vecht je niet terug of zo?' Ongelukkig keek Jessica weg van hem. Ze schaamde zich. Vooral omdat de pesterige types op andere scholen altijd haar soorten dates waren geweest. Zou ze hem dat durven vertellen? Nee. Zeker niet. Hij werd gepest, waarschijnlijk geslagen door jongens die zo haar ex zouden kunnen zijn.
Maar ergens klopte het met zijn gedrag. Ze kon zich hem nooit vechtend voorstellen. Onmogelijk. Ze schudde haar hoofd en keek even weg. Toen ze een halve minuut later weer opkeek, ging haar blik direct weer naar Matt. 'Nee. Je moet niet weg. Ik bedoel.. Nou ja.. Niemand word daar beter van toch?' Mompelde Jessica. Weglopen voor problemen hielp toch nooit? Ze blies uit door haar mond en keek Matt weer aan. Dit keer honderd procent rustig. 'Geef ze een goed knietje en ze vallen ze niet meer lastig. Toch?' zei ze, kalmer dan bedoeld.

'Zo leuk ben ik ook niet hoor.' reageerde Jazlyn zacht op haar woorden, ze had haar blik op de grond gericht. "Dat ben je wel." zei hij, een glimlach speelde op zijn lippen. 'Ik weet zeker dat jij een date had gehad als ik het niet had gevraagd.' vervolgde Jazlyn, hij schudde langzaam zijn hoofd. Die kans was vrij klein, ten eerste was het gala al bijna af gelopen op het moment dat zij hem had gevraagd. Ten tweede, was hij niet van plan geweest met iemand te gaan die hij niet mocht.En dan had je nog het feit, dat hij waarschijnlijk niet door een ander meisje was gevraagd en hij zelf ook niemand zou vragen. "Dat denk ik niet." zei hij na een korte stilte. Jazlyn was blijven staan, knikte als antwoord op zijn vraag. Waarna ze hem de dansvloer af trok. Rustig liep hij met haar mee, nam haar nogmaals in zich op. 'Zin om naar buiten te gaan?' vroeg ze. "Ja." antwoorden hij, nu pas merkte hij hoe benauwd het hier binnen eigenlijk was. Met al die mensen, die dicht op elkaar stonden te dansen. Buiten verkoelde de avond lucht zijn gezicht, zijn ogen gingen naar Jazlyn. Werd zich plots sterk bewust van hun aanraking, na een korte aarzeling pakte hij haar hand beet. Volgde haar zwijgend in de richting, van een vrij grote brug. Het maanlicht werd weerspiegeld in het water. Eigenlijk zag het er best mooi uit, bedacht Nick zich. Een moment staarde hij zwijgend naar het water, wist niet meer zo goed was hij moest zeggen. Iets wat hem verbaasde, normaal gesproken had hij er nooit zo'n moeite mee.

[Sorry, me too --']

Jazlyn hing tegen de leuning van de brug aan en tuurde het water in. Het spiegelbeeld van de maan was duidelijk te onderscheiden van het zwarte water. Ze keek opzij naar Nick en glimlachte. De muziek uit de zaal was nog steeds te horen en ook de verlichting van het feest kon je duidelijk zien. Ze keek weer naar het water en zag dat er wat bladeren in waren gevallen waardoor het spiegelbeeld van de maan wat was vervormt. ‘Nou .. ik wil je alvast bedanken voor deze avond.’zei ze. Ze keek weer opzij naar Nick en pakte zijn hand weer vast. ‘Ik had het me erger voorgesteld.’ vervolgde ze terwijl ze zacht in zijn hand kneep. Ze keek weer naar het water en tuurde in het niets. In gedachten zag ze weer en horror date voor zich. Iemand uit haar voetbalteam die haar natuurlijk liet zitten op het laatst voor iemand uit het chearteam. Ze beet op haar lip en werkte de gedachte weg, ze was hier nu met Nick. ‘Jij zou trouwens echt wel een date hebben gescoord al was het op het gala zelf. Je hebt alles wat een droom jongen nodig heeft. Een sexy uiterlijk, een mooi innerlijk en je bent gewoon hartstikke lief.’ zei ze. Ze keek met haar groene ogen weer op naar Nick en grijnsde. ‘Hier moet je niet tegenin gaan want het is gewoon waar.’ zei ze. Een glimlach speelde op haar lippen en liet haar gezicht stralen. Ze schoof wat dichter naar Nick toe en bleef hem aankijken. De omgeving om hen vervaagde, alleen Nick en zijzelf waren er op een grote brug met en enorme vijver eronder. Ze boog zich naar hem toe en drukte een kus op zijn mond. Voorzichtig krulde haar armen om zijn nek en voelde ze warmte door haar lichaam gieren. Pas na een paar seconden had ze door waar ze me bezig was en stapte snel achteruit waardoor ze bijna achterover tuimelde. ‘Oh .. sorry.’ zei ze verward. Ze keek lichtelijk in shock naar de grond en durfde niet meer op te kijken. Wauw, ze was ook al goed in momenten verpesten.

Nick's ogen waren op Jazlyn gericht die tegen de brug leuning hing en in de diepte staarde. Hij probeerde zijn gedachten op een rijtje te zetten, maar dit leek op de één of andere manier onmogelijk. Zijn vrienden hadden waarschijnlijk dubbel gelegen, Nick in een smoking, Nick die niet uit zijn woorden kwam. Dat klopte simpelweg niet. Normaal wist hij precies wat hij moest doen of zeggen als het om een meisje ging, maar nu stond hij met zijn mond voor tanden. Hoofdschuddend maakte hij zijn blik los van Jazlyn, richtte zijn ogen op het water onder hen. ‘Nou .. ik wil je alvast bedanken voor deze avond.’ zei Jazlyn, Nick keek haar aan. Merkte dat ze zijn hand weer beet pakte. ‘Ik had het me erger voorgesteld.’ vervolgde ze, om vervolgens zacht in zijn hand te knijpen. Ze keek hem niet aan, staarde naar het water. Een glimlach gleed over zijn gezicht. "En ik wil jouw alvast bedanken. Ik had niet verwacht dat ik op mijn eerste school feest al vergezeld zou worden door zo'n knap meisje als jij." zei hij, een glimlach gleed over zijn gezicht. ‘Jij zou trouwens echt wel een date hebben gescoord al was het op het gala zelf. Je hebt alles wat een droom jongen nodig heeft. Een sexy uiterlijk, een mooi innerlijk en je bent gewoon hartstikke lief.’ zei Jazlyn, hij schudde langzaam zijn hoofd. Ze zou er wel anders over denken, als ze wist wat de reden was dat hij weg had gemoeten uit Sicilië. ‘Hier moet je niet tegenin gaan want het is gewoon waar.’ zei ze, hij hield dan ook zijn mond al was hij het niet eens met zijn woorden. "En dat zeg jij? Jij alle drie dingen, geloof me. En hier mag jij niet tegen in gaan." zei hij. Jazlyn was dichter naar hem toe geschoven, haar ogen had ze op de zijne gericht. Hij keek haar recht aan. Hij had groene ogen nooit echt mooi gevonden, maar de hare waren anders. Ze waren prachtig, leken hem te betoveren. Plots voelde hij haar lippen op de zijne, merkte dat ze haar armen om zij nek sloeg. Hij wou zijn armen om haar middel slaan en haar kus beantwoorden maar ze had hem al los gelaten. Stapte zo snel achterover tuimelde. ‘Oh .. sorry.’ zei ze hij hoorde aan haar stem dat ze verward was. Deed een stap in haar richting, legde zijn vingers onder haar kin en duwde die voorzichtig omhoog zodat hij haar aan kon kijken. "Hoezo sorry?" vroeg hij zacht, sloeg zijn armen om haar middel. Drukte een zachte kus op haar lippen.

Jazlyn staarde naar de grond, voelde dat haar wangen een blos hadden gekregen en haar lichaam op volle toeren draaide. Ze staarde naar de grond en beet op haar onderlip. Ze voelde zich gevleid en ook een idioot. Het leek een eeuwigheid te duren voordat iemand weer wat zei. Ze voelde haar hart als een bezetene tegen haar borstkas duwen, moest ze zo naar de eerste hulp omdat ze een halve hartstilstand had gekregen van een zoen? Ze kon ergens de humor er wel van inzien .. al was het raar. Ze voelde een paar vingers onder haar kin die hem ook omhoog duwde zodat ze genoodzaakt was Nick aan te kijken. Ze keek eerst weg, maar vond de moet hem toch aan te kijken. Ze had een afronseling verwacht maar voelde voor de tweede keer Nick's lippen op die van haar. Ze sloeg haar arm weer om zijn nek heen en beantwoordde zijn kus. Haar vingers speelden met de lokken van zijn haren en kriebelde in zijn nek. Ze wilde niet dat dit moment stopte maar deed na een paar minuten haar hoofd wat naar achteren. 'His lips, his lips I could kiss them all day if he’d let me ..' fluisterde ze lachend. Ze voelde haar hart weer bonken en kon zich niet herinneren dat ze ooit helemaal overweldigd was door iemand. 'Als ik wist dat je het ook wilde had ik het al eerder geprobeerd.' zei ze zacht. Ze schudde lachend haar hoofd en hield Nick vast in een omhelzing. Ze wilde hem niet meer loslaten, ze zou jaloers zijn als hij nu naar een ander meisje liep en haar aan Jazlyn voorstelde als zijn vriendin ... maar dat was nu niet het probleem. Jazlyn drukte de zijkant van haar hoofd tegen Nick's borst en luisterde naar het ritme van zijn hart. 'Ik hoor je hart.' zei ze lachend. Die van hem ging niet zo snel naar haar gevoel.

Een kort moment verwachtte Nick dat Jazlyn hem weg zou duwen, om hem te zeggen dat het een vergissing was. Maar in plaats daar van sloeg ze haar armen om zijn nek en beantwoorde zijn kus. Nick had zijn ogen gesloten, voelde dat Jazlyn met de lokken van zijn haren speelde. Trok haar wat dichter tegen zich aan, naar een paar minuten deed Jazlyn haar hoofd naar achter en hij volgde haar voorbeeld keek haar aan. 'His lips, his lips I could kiss them all day if he’d let me ..' fluisterde ze, een glimlach speelde op zijn lippen. Hij wist niet precies hoe hij op haar woorden moest reageren, iets dat hem nog altijd lichtelijk verbaasde. Maar Jazlyn deed wat met hem, dat geen enkel ander meisje bij hem had gedaan. Onmerkbaar schudde hij zijn hoofd, hij hield Jazlyn vast, was niet van plan haar snel los te laten. Hij snapte niet wat hij plots had, normaal gesproken wist hij precies wat hij in dit soort situatie's moest doen. Op Sicilië had hij met behoorlijk wat meisjes iets gehad, al had geen van die relatie's langer dan een maand geduurd. Maar bij Jazlyn voelde het anders, weer schudde hij onmerkbaar zijn hoofd. 'Als ik wist dat je het ook wilde had ik het al eerder geprobeerd.' hoorde hij haar zacht zeggen, zag dat ze lachend haar hoofd schudde. Wat maakte haar zo anders dan die andere meisjes? Oké die meisjes, kwamen allemaal even als hem uit de achterbuurt. Waren onder de zelfde omstandigheden opgegroeid. En dit was bij Jazlyn duidelijk niet het geval. Maar vooral het gevoel dat ze hem gaf, was anders. Hij had het idee dat zijn hart sneller sloeg dan normaal. "Ik ook." zei hij, een glimlach speelde op zijn lippen. Jazlyn drukte de zijkant van haar hoofd tegen zijn borst, voor een moment haalde hij een van zijn armen van haar middel. Streek met zijn hand voorzichtig door zijn haar, om zijn arm vervolgens weer om haar middel heen te leggen. 'Ik hoor je hart.' zei Jazlyn lachend. "Dat is wel de bedoeling ja." zei hij lachend, vroeg zich af of ze merkte dat zijn hart sneller ging dan normaal. Hoopte van niet.

Matt schudde zijn hoofd. "Nee, niemand doet er wat aan, waarom zouden ze voor mij opkomen?" antwoordde hij lachend, hij zag de ironie van dit alles wel in. "En ik vecht ook niet terug, zou één van zo'n spierbonk wel aan kunnen maar ik wil ze gewoon geen pijn doen." zuchtte hij, een klein glimlachje op zijn gezicht getekend. Hij mocht nu wel als de meest ongelovelijke softy ooit klinken maar dat maakte hem weinig uit; Jessica liet hem zichzelf zijn bij haar in de buurt en dat vond hij meer dan fijn.
Het werd een korte tijd stil, waarna Jessica reageerde op het feit dat hij hier over een paar maanden waarschijnlijk weer weg zou zijn. Zijn ouders hadden nooit lang werk in één plaats en aangezien ze geld-junkies waren en trokken naar waar het geld was verhuisden ze vaak. Hij keek haar weer aan toen ze zei dat hij niet weg moest, dat niemand daar gelukkiger van zou gaan worden. "Ik ga eigenlijk overal waar mijn ouders ook heen gaan, geniet van de grote huizen die ze huren of kopen.. Ik bedoel, ik woon nu in een tuinhuis! Met een jacuzzi, twee persoons boxspring en weet ik veel voor luxes ik allemaal heb. Ik ben geen type die pronkt met zijn geld -ik had anders een stuk meer vrienden gehad, gok ik zomaar- maar het is wel erg fijn om allemaal luxe om je heen te hebben!" vertelde hij, een brede glimlach op zijn gezicht getekend wanneer hij terugdacht aan zijn kleine huisje. Hij wist dat hij ook op zichzelf zou kunnen wonen, maar wat had hij hier te zoeken? Vrienden had hij niet, want niemand stapte eigenlijk op hem af omdat hij als een enorme sukkel op hen over kwam.
"Maar genoeg over mij, vertel eens wat over jou. Waarom je hier bent, bijvoorbeeld, en met wie je bevriend bent enzo." vroeg hij met een brede grijns. Hij was wat opener en vertelde wat meer dan dat hij normaal deed bij andere mensen, en daarom was Jessica slachtoffer van zijn waterval aan vragen. Het gesprek wat ze met zijn tweeën hadden leidde hem ook af van de jongen die binnen stond en hem in elkaar had geramd, wat er ook bij hielp natuurlijk. Wanneer je niet door had dat je ieder moment een blauw oog kon krijgen was alles leuker..

'Matt, als het jij of zij is, dan hoor je voor jezelf te kiezen. En in dit geval is dat ook wat gezonder,' mompelde Jessica. Ze besefte hoe stom ze klonk, waarschijnlijk zou Matt haar niet serieus nemen. Maar nog voor die gedachte compleet was, schoot het door haar hoofd dat hij anders was. De reacties van andere dates waren tegenovergesteld van die van Matt.
'Matt, dat bedoel ik niet.. Ach ja, laat ook maar,' murmelde Jessica, die verbaast was over het feit dat ze zowaar eventjes de weg kwijt was.
En uiteindelijk, zei Matt dat hij genoeg over zichzelf verteld had en nu wat over haar wilde weten. Nou ja, daar kwam het op neer. 'Uhm.. Ik ben hier omdat ik naar school moet. En ik ben bevriend met Kiara, m'n kamergenote. En mijn broer Matthew zit hier ook op school,' mompelde Jessica, en een grijnsje verscheen op haar gezicht. 'Klaar.'
Ze had gemerkt dat Matt eindelijk afgeleid was van de jongen die hem in elkaar geslagen had. Het grijnsje maakte plaats voor een halve glimlach terwijl Jessica tegen Matt aan ging zitten. Ze legde haar hoofd opzij op zijn schouder terwijl ze voor zich uit keek.

[Chester's ava is verandert, maar voor de duidelijkheid; in dit topic is hij nog zeer slank en met zwarte haartjes! <3]

"Heey schat," zei Naïla met een grote glimlach rond haar lippen. Al snel zag Chester die niet meer omdat hun lippen boven op elkaar zaten. "Sorry dat ik zo laat ben..." excuseerde Naïla zich toen op zachte toon met een pruillip. Een kleine glimlach sierde Chester's mond. "Maakt niet uit, lieverd." zei hij zachtjes terwijl hij zijn handen in die van haar vouwde. Hij zuchtte even uit gelukzaligheid en zette toen weer een glimlach op. "Wat ben je mooi vanavond." zijn stem was zachtjes, alsof hij het niet helemaal durfde te zeggen. Maar toch was er een glimlach rond zijn mond gezet.
Al gauw vroeg Naïla of hij wou dansen. Hij knikte maar snel. Hij wou alles met Naïla doen. Het leek haar een leuke boel. Hem eigenlijk ook wel. Hij zuchtte even en trok haar bij haar hand mee. "Nou? Gaan we nog dansen of hoe zit het?" grijnsde hij toen even naar haar.

[Ik zei toch dat ik geen inspiratie had T.T]

Naïla keek naar Chester en voelde dat haar ogen nog meer begonnen te fonkelen toen hij haar schat noemde. Toen pas kwam het in haar op dat hij dat nog nooit had gezegd. "Haay schat", zei ze liefjes terug en knipperde met haar wenkbrauwen om daarna met hem naar de dansvloer te lopen. Het was een traag nummer, eerder gezegd een slow dat misschien wel een beetje saai werd. Maar het kon er volgens Naïla nog wel mee door. Naïla nam Chester's hand beet en kneep er daarna even in. Daarna legde ze haar armen netjes om zijn nek en voelde hoe ze een warm gevoel in haar binnenste kreeg. Vanaf dat moment wist ze voor de zoveelste keer al dat ze hem nooit meer zou willen loslaten. Hij was van haar, voor haar. Chester wou haar hopelijk ook nooit meer kwijt maar dat wist je natuurlijk nooit..Dat was een beetje afwachten en zien hoe het loopt. Toen het slowlied gepasseerd was en er een wild rock nummer kwam ging ze even naar de kant en trok Chester tussen de menigte mee. "Dat was leuk", zei ze en keek naar alle wild dansende mensen.

*inspiloos..

Jazlyn glimlachte. Voelde zich weer gelukkiger dan ooit. Ze kon de glimlach die op haar mond rustte er niet vanaf halen, er was niets dat dit moment nog voor haar kon verpesten. Ze voelde haar lichaam tintelen op de plaatsen waar Nick haar zojuist had aangeraakt. Haar hart bonsde weer overweldigend tegen haar borstkas aan terwijl ze tegen hem aanstond. Ze keek weer op toen Nick antwoordde op wat ze had gezegd en schudde lachend haar hoofd, ‘Dan weet je het nu.’ zei ze. Ze drukte weer een kus op zijn mond en voelde nu pas dat haar lichaam best warm was geworden. Kwam het omdat ze zo verlegen was dat ze er warm van werd of was werd ze ziek van verlangen? Ze trok zich weer terug en wierp een blik op de vijver die er stil bij lag. De muziek op de achtergrond was weer veranderd in een druk liedje waar iedereen wild op aan het dansen was natuurlijk. Gek genoeg voelde ze geen drang om terug te gaan naar het feest. Ze beet op haar onderlip en staarde zwijgend naar het spiegelbeeld van de maan die nog steeds in de vijver te zien was. Deze avond zou ze zich waarschijnlijk altijd herinneren, de maan stond er symbool voor. Ze had zin om de jurk die ze aanhad uit te trekken en rond te gaan lopen in haar voetbal outfit, dat zat veel comfortabeler. ‘Zullen we naar mijn kamer gaan of die van jou? Ik heb niet echt meer zoveel zin om hier rond te lopen in een jurk die niet lekker zit .. en ik heb mijn hoofd in ieder geval op het gala laten zien.’ zei ze lachend. Ze hield haar hoofd een beetje schuin en keek Nick in zijn bruine ogen aan. Ogen waarin ze weg kon dromen.

‘Dan weet je het nu.’ zei Jazlyn nadat ze lachend haar hoofd had geschut, een glimlach gleed over Nick' s lippen. Zijn ogen had hij op de hare gericht, ze waren betoverend. Zo mooi. Weer voelde hij Jazlyn's lippen op de zijne, een warm gevoel trok door zijn lichaam Hij beantwoorde haar kus, om haar vervolgens weer aan te kijken. Zijn blik dwaalde af naar het water, dat onder de brug waar zij op stonden door stroomde. Begon hij wat voor haar te voelen? Een onhoorbare zucht verliet zijn keel, deed hij hier wel goed aan? Normaal zou hij hier nooit over hebben na gedacht, maar het feit dat Jazlyn anders was liet hem toch aarzelen. Ze was niet alleen anders, het gevoel dat ze hem gaf dat was anders. ‘Zullen we naar mijn kamer gaan of die van jou? Ik heb niet echt meer zoveel zin om hier rond te lopen in een jurk die niet lekker zit .. en ik heb mijn hoofd in ieder geval op het gala laten zien.’ met die woorden trok Jazlyn hem uit zijn gedachten, ze hield haar hoofd een beetje schuin en keek hem aan. "Dat maakt mij niet uit, zeg jij het maar." zei hij, een glimlach gleed over zijn lippen. Toch wist hij nog altijd niet of hij hier wel goed aan deed, hij was zo anders dan Jazlyn. Kwam uit een hele andere omgeving. Bovendien was hij niet van plan hier erg lang te blijven, onmerkbaar schudde hij zijn hoofd. Wat maakte het uit, wie zei dat er hier wat ontstond? Een moment luisterde hij naar de muziek afkomstig van het gala, het tempo was weer behoorlijk verhoogd. Evenals Jazlyn had hij geen zin om terug te gaan.

De tijd leek stil te staan. Het enige wat Jazlyn had gewilt was een date voor het gala en nu voelde ze elke keer kriebelen in haar onderbuik als ze Nick aanraakte of gewoon met hem aan het praten was. Ze wist niet wat ze ervan moest denken, of hij het zelf wel wilde. Zometeen kon hij tegen iedereen zeggen dat hij verkacht was door haar. Ze onderdrukte een lachstuip die opborrelde en sloeg haar blik met een glimlach neer. Haar hand gleed over Nick's arm en kwam langs haar lichaam te hangen. Ze haalde diep adem en beetje weer op haar onderlip. Volgens sommige mensen kwam ze er zo onschuldig uit te zien .. maar dat was niet haar bedoeling. Ze sloeg haar armen over elkaar en keek naar de ramen van de kamers. Ze wist percies waar die van haar was, misschien was het wel zo gastvrij om Nick uit te nodigen. 'Kom maar mee .. ' zei ze met een glimlach. Ze pakte Nick voorzichtig bij zijn hand en voelde haar lichaam weer tintelen. Was dit fout? Mocht dit wel? Wilde ze dit beide. Ze probeerde het gevoel te negeren. Het overweldigende gevoel dat op was gekomen probeerde ze te negeren. Het was doen alsof ze niet probeerde te hoesten terwijl ze een kriebelhoest had. Ze begon richting de ingang van de kamers te lopen en vroeg zich af of Maja in de kamer was. Het had niet zoveel zin om hier te blijven staan en te gaan praten. Ze had nog best veel vragen voor Nick, gewoon uit nieuwsgierigheid. Ze vouwde haar hand om die van Nick en nam hem mee naar haar kamer.

[topic uit. Ik post nog wel een keer in de kamer xd.]

"Ik kies nu eenmaal niet voor mijzelf, is nooit zo geweest." antwoordde hij, niet kortaf maar ook niet vriendelijk. Wanneer hij werd gepest slikte hij alle opmerkingen als kant en klare koek, waarschijnlijk omdat hij het niet voor zichzelf durfde op te nemen of geen zin had hun pijn te doen. Met de grootte van zijn armspieren kon hij smallere jongens uit het rugby team één op één wel aan, makkelijk zelfs, maar vechten was nooit de optie geweest waar hij voor zou kiezen. Sommigen hadden hem daarom als softy uitgemaakt, soms wel ergere scheldwoorden, maar ook dat ging vaak langs hem heen. Door de ervaring wist hij de pijn te negeren, de woorden niet te onthouden. Het was draagzaam zo, en hij wilde er niets meer aan doen. Natuurlijk, alles kon beter dan het nu was, maar Matt zag nu eenmaal geen uitweg meer.
"Je bent een stuk sneller klaar met over jezelf vertellen dan ik, of niet soms?" grinnikte hij, proberend het goed op haar over te laten komen. Op haar over te laten komen zodat ze geen achterdocht zou hebben, want hij wist best dat het kwam dat hij veel had te vertellen doordat hij ook veel meemaakte. Dagelijks. Hij sloeg zijn vrije arm automatisch over haar heen toen ze tegen hem aan ging liggen en sloot zijn ogen voor een moment. Wanneer was de laatste keer dat hij zo'n relatie met een meisje had gehad..? Te lang, dat wist hij zeker. Doordat hij vaak in elkaar geslagen werd zagen de meeste meisjes hem als sukkel, als nerd, en alleen de meisjes waarmee hij op zijn vorige school in een surfgroep had gezeten hadden hem anders gezien. Als mogelijk date-materiaal, en hij hoopte dat meerdere mensen hem op deze school zo zouden zien staan. "Je bent lief, wist je dat al?" fluisterde hij, een kleine glimlach op zijn gezicht getekend.