~ New start ~

Vince kwam bij de decaan vandaan, het begon al goed hij was er net en al meteen problemen. Hij had een les gemist, tja wat zou je willen. Welke gek begint nou ook om half 9 met de les. De meesten mensen slapen dan nog, maar hier dus niet in facking freaking Monica. Gelukkig waren er hier wel plekken dat je gewoon kon doen wat je wou, gewoon even lekker stappen of high worden. Maar hier op school moest alles volgens de regeltjes, als je maar even buiten de lijntjes kleurde had je al problemen. Hij snoof even en liep naar buiten zijn pupillen waren nog steeds groot van zijn coke shotje voor hij naar de decaan ging. Gelukkig was het donkerder in die kamer en viel het niet zo veel op. Het zou dit keer een waarschuwing zijn maar de volgende keer was het straf. Hij haatte monica nu al, waarom moest hij hier nou zo nodig heen van zijn zus. Bij het naar buiten lopen knipperde hij even met zijn ogen zijn pupillen lieten veel te veel licht door. Hij zag een paar tutjes naar hem kijken en fluisterde wat, zou vast over zijn lange haar zijn dat half onder een capuchon verborgen zaten, hij keek hun even vuil aan en toen liep hij veder. Hij zag een blond meisje met roos haar, eindelijk een fatsoenlijk iemand dat geen tutje was ?. Hij liep er naar toe en zei 'Hehe eindelijk een keer geen tutje hier'. hij grijndse even. Toch ontweek hij haar blik zijn pupillen zouden zich zelf misschien verraden. Hij nam haar toch op met zijn grijze ogen. Zelf had hij gewoon standaard kleding aan maar dan een capuchon half over zijn kop.

Jordan's rozegekleurde haar wapperde achter haar mee, omdat haar lange haar de snelheid van de rest van haar lichaam niet bij kon houden. Godverdomme, klote leraar dat hij was. Was ze er weer eens uitgestuurd door haar zogenaamde 'brutale' gedrag. Ze wist niet in welke tijd hij leefde - gelukkig niet nee - maar hij moest wel weten dat dit gewoon normaal voor haar was, en hij kon er dan ook niks aan veranderen. Naja, en nu liep ze hier, met een neutrale blik in haar blauwe ogen en met haar mond als een normale streep getrokken. Ze had nu geen zin in nog meer commentaar, dus als ze nu iemand zou zien die haar belachelijk aan zat te kijken was die letterlijk de lul. Jordan's ogen spotten een paar trutjes, die naast elkaar onwijs overdreven over een of andere nieuwe tas liepen te lullen. Blegh, als ze die meiden zag voelde ze al een sterke drang om iets bij ze uit te halen. Het liefst reigde ze met haar mes zo die nieuwe tas kapot, en dan nam ze gelijk het gezicht van de plastic ook mee. Helaas was dat geen goed idee, maar om ze toch iets kwaad te doen liep ze vlak langs de 'opper-shit' en knalde hard met haar schouder tegen het meisje. Net goed. De barbie keek meteen om en deed alles om haar gezicht in de plooi te houden terwijl ze zeker wist dat ze een harde knal had gegeven en ze alleen de pijn niet wou laten kennen. Met een vals grijnsje rond haar lippen wierp ze nog even een blik op de barbie om vervolgens door te lopen, en bij een jongen en een meisje uit te komen. Ze sloeg haar armen over elkaar en stopte bij de twee. Hun bleken ook geen trek te hebben van de bitchies die daar stonden, want hun keken net zo vernederend naar d'r als zij daarnet ook had gedaan. Eindelijk een paar voorstanders? Sinds ze hier die paar uur was had ze alleen nog maar mensen gezien die hun aanboden, net alsof ze god waren ofzo. Misschien zat ze nu wel goed. "Ik hoop niet dat ik jullie heb vernederd door die barbie een knal te geven?" vroeg ze met een vragende blik in haar ogen. Met een vermakende grijns keek ze nog even om naar de trutten, die weer bezig waren met het verder lullen, maar toch zag ze dat het meisje zich nog steeds zorgen liep te maken over de botsing van daarvoor. Ze draaide haar hoofd weer om waarbij haar haar meezwaaide en haar haar over haar schouders viel.

Vince was van het gesprek meteen naar buiten gegaan en zag een eindelijk niet tutje zijn, hij liep er gewoon op af. Wat zou het zij zo misschien ook wel blij zijn met een eindelijk niet kakker geklede jongen, tenminste zo vond hij het van zich zelf. Het meisje met blond roze haar heette dus Sapphire. Hij vond haar haar stijl eigenlijk wel grappig het was niet zo standaard blond of bruin met een altijd de zelfde scheiding. “Ik ben Vince”zei hij met een glimlach op zijn gezicht, de net nog gestreste houding was nu naar een relaxte houding gegaan, hij voelde een kalmte door zijn lichaam heen gaan. Zijn plannetje had dus goed gewerkt, nu alleen hopen dat andere er niks van merken. Hij zag het meisje knikken naar de tutjes bij haar worden. ‘Is wel makkelijk hoor voor ons als jongens, we hoeven geen keuzen te maken ze zien er allemaal het zelfde uit en zijn allemaal bitchie’. Zei hij. Het was dan ook echt waar al die meiden droegen het zelfde. Het meisje wou hier blijkbaar weg gaan, hij wist wel een rustig plekje, bij de tribunes van het football veld waren bijna nooit mensen en het was ook niet zo ver van hier. ‘Ik weet wel een plek, volg me’ zei hij, net toen hij wou weg lopen kwam er een meisje met roze haar aan lopen. ‘Woow, er is nog een normaal iemand op school. Ik dacht dat we zeldzaam waren’. Zei Vince met een grijns Het meisje zei wat over die barbie’s of hij daar bij hoorde. ‘ Dit neem ik op als een persoonlijke belediging, ik zie er toch niet uit als een Ken’ zei hij plagerig.

‘Woow, er is nog een normaal iemand op school. Ik dacht dat we zeldzaam waren. Dit neem ik op als een persoonlijke belediging, ik zie er toch niet uit als een Ken’ antwoordde de jongen, die haar met een grijns aankeek. "Naja, normaal ben ik nou ook weer niet.. Maar in elk geval, hún," zei ze met een werpje richting de trutjes "Zijn allesbehalve normaal." reageerde ze op zijn eerste opmerking, en ze haalde schaapachtig haar schouders op. Haar blik stond verder nog steeds als normaal gewoon strak, hard met een vrolijke twinkeling erin. Ja, gekke combinatie, maar toch had ze altijd een plezierige blik in haar ogen, vooral als ze iemand had gekweld, en dat was in dit geval bij de hekelhebbende bitchies gebeurd. "Awh, I'm sorry.. Nâh, nu je het zegt, je lijkt sprekend." zei ze weer tegen de jongen, en ze trok haar wenkbrauw op, nog steeds met een serieus hoofd maar toch was er wel te ontdekken dat ze het als grapje bedoelde. Dahah. 'En jij bent?' vroeg het meisje met het lichtroze met witte haar. Ze draaide haar hoofd om richting het meisje waarbij haar roze haar weer over haar ene schouder viel. "Jordan." zei ze vaagjes, met een half grijnsje rond haar lippen. Het meisje had twee piercings wat haar meteen weer aan haar tattoo deed denken. Ze knipperde even met haar zwarte wimpers en draaide haar hoofd om naar de trutjes die eindelijk uit het zicht waren verdwenen. Ze verheugde zich nu al op dit jaar. Het werd geweldig. Ze ging alle trutjes en andere onbelangrijke mensjes hier gewoon de hel laten zien. Ghehe, ze kregen een moeilijke tijd voor de boeg. Ze ging hoe dan ook die bitchies een lesje leren.. Ze haalde haar hand even door haar haar en er verscheen en grijns op haar gezicht. Hmm, misschien was het wel gezellig om met mede haters te praten.

Hij grinnikte even op de woorden van het meisje met roze haar. Hij was totaal geen ken al vond hij het zelf. ‘Ja, special edition zeker’ zei hij met een grijns. Hij zo no way op een van die kakker jongens willen lijken. Sapphire was meer straight to the point en vroeg hoe ze hette. Jordan, ook alweer geen typische naam maar zijne toch ook niet dus wat zou het. Misschien hadden ze nu eindelijk een paar mensen die ook die rijke tutjes haatte. Er was toch ook z’n groep rijke tutjes To Dammed of zo, en ook een groep die tegen hun waren hoe heette die nou ook al weer. Die Hard. Onder het denken stond zijn gezicht even bedachtzaam. Misschien zou hij er zich wel voor aanmelden als hij langer hier op school zat. Hij liet een klein zuchtje tussen zijn lippen ontsnappen en keek even rond. Die tutjes waren waarschijnlijk weg gelopen want ze waren nergens meer te bekennen. Of toch in de verte bij de school ingang stonden ze te praten en als hij het goed zag stonden ze naar hun te wijzen. Ach wat zou het, het zijn toch maar een stelletje tutjes wat zouden die hem nou aan kunnen doen. Maar zo had hij ook over die ene kakker gedacht, en nu heeft hij een snee over zijn wang lopen gelukkig bedekt zijn capuchon het meesten van de snee, hij had geen zin in vragen.