Enrico en Steph's kamer

Enrico en Steph waren al weer terug in het gebouw waar hun kamers waren, ze waren net terug van het winkelen voor hun Glee-marathon. Hij had aangeboden om de spullen allemaal te dragen, en dat deed de jongen dan ook met alle plezier. Het was eigenlijk maar een zak die hij moest mee dragen en deze weegde dus helemaal niets. Met een grijnsje keek hij haar aan. 'Je spullen staan zeker bij de receptie?' Waarschijnlijk wel, want de zijne stonden daar nu ook op hem gepakt dus. Rustig keek hij rond en hield zijn blik even op een groepje leerlingen bij elkaar die hen kort hadden aangestaard, mooi dit waren degene die doorhadden dat ze nieuw waren. Maar het kon hem op dit moment helemaal niet schelen. Kalm liep hij verder met haar om vervolgens voor haar de deur open te doen en even een glimlachje naar haar toe te werpen. 'We hebben trouwens al bekijks van enkele mensjes.' Zei hij met een glimlachje tegen haar en haalde zijn schouders even op. Kort liet hij zijn blik even over de inkomsthal van het gebouw te gaan en hij trok zijn wenkbrauw even op en fronste even. Dit was maar saai, gewoon enkele stoelen en enkele sofa's en dan natuurlijk de balie. Er was een duidelijk gebruik van donkere kleuren en dat bond hij maar niets. Hij had liever lichte tinten van kleuren en al zeker op de muren. Te donker was gewoon te drukkend in zijn ogen, ook hield hij best wel van felle kleuren. Maar dan gewoon maar enkele bepaalde stukken op een muur, nooit een hele muur want dat was maar heel stom vond hij, plus dat deed pijn aan je ogen na een tijd. De jongen glimlachtte even en wachtte rustig af. Nu moesten ze hun spullen nog ophalen en dan konden ze voor het eers hun kamer gaan bezichtigen. Waarschijnllijk was het gewoon een basis kamer want voor luxe moest je hier bij betalen had hij al enkele malen horen voorbijkomen toen ze zonet waren binnen gekomen.

Steph liep met een vrolijke blik in haar ogen de school binnen, waar onder andere ook de kamers te vinden waren. Ze had met Enrico afgesproken roommate's te worden, en die gedachtes werden nu waargemaakt. Ze hadden net boodschappen gehaald voor de Glee marathon die ze zo gingen houden, en hij was zo aardig geweest ze te tillen. 'Je spullen staan zeker bij de receptie?' Ze knikte even en keek met een glimlachje zijn richting uit. 'We hebben trouwens al bekijks van enkele mensjes.' klonk zijn stem, en ditmaal grinnikte ze. "Whaha, jaloersheid of course." zei ze plagend, en ze keek om en zag inderdaad wat mensjes. Vast ook leerlingen van Monica. Tenzij ze van een andere school waren en hier gewoon wat dom zaten te doen, maar dat leek haar wel een beetje.. raarheid. De inkomsthal zag er niet heel erg vrolijk en bijzonder uit. Gewoon een paar soorten witachtige dingen, een beetje basisachtig. "Spullen halen dan maar?" vroeg ze hem toen ze eigenlijk al richting de balie liep. Ze zag haar spullen al staan, een koffer en gewoon een losse tas. Alles had er gelukkig ingepast, en nu kon ze zo alles uitpakken. Inclusief haar beloofde sexy panterding natuurlijk, ghehe. Ze keek even om naar Enrico, en wachtte tot ook hij zijn spullen zou pakken. Ze had ahar koffer ondertussen al opgepakt, en de losse tas hing ze om haar andere arm. Het ging vast leuk worden in haar nieuwe kamer die ze met hem deelde, het werd vast een toptijd.

Enrico keek haar grijnzend aan en volgde haar vervolgens naar de balie. Even zette hij de boodschappen neer en wandelde naar een vrij grote sportzak en tilde die vervolgens met gemak op. Ook stond er nog een kleinere sportzak en die tilde hij ook op, daar zaten zijn schaatsen in. Kalm hing hij deze om zijn schouders heen en wandelde vervolgens weer terug naar haar. Met een korte glimlach nam hij de zak op met boodschappen in en keek kort naar de vrouw. Droogjes vroeg hij de sleutel en mevrouw snob gaf hem die dan ook aan met een geïrriteerde blik. Met een grimas tot achter zijn oren stak hij zijn tong uit naar haar en wandelde vervolgens verder naar de trap waar hij mooi bleef wachten op haar. Even liet hij zijn blik naar enkele mensen gaan die hem aankeken waarop hij fronste. Sukkels die duidelijk een leven moesten gaan zoeken. Al een geluk was hij niet zo, maar was hij een van die betere mensen ongeacht wat er met hem gebeurd was en had hij dus al degelijk een leven. Aangezien hij niet wou gaan roepen tegen die mensjes keek hij weer met een idiote blik en een klunzige grijns naar Steph.
[Waaaah flut ]

Steph had ondertussen haar tassen nog steeds beet, maar liet de koffer even op de grond rustten todat ook hij klaar was. Anders moest ze de hele tijd dat zware ding van d'r overbodig gaan beedhouden. Enrico kwam nu ook in beweging en pakte zijn spullen. Ze keek hem met een glimlachje aan, en keek naar de vrouw achter de balie. Enrico vroeg de sleutel, en wat geërgerd gaf ze hem uiteindelijk wel, met moeite dan. Ze pakte haar koffer weer op en tilde hem mee naar de trap, maar ze merkte dat er naast ook nog een lift te vinden was. Handig, want het was best wel vervelend om met al die zware bagage de trap op te struinen. Steph volgde even de blik van haar blondharige, toekomstige kamergenoot die keek naar een paar nieuwe mensjes in de verte. Ook die zaten nogal wat dom rond te wandelen en raar te praten. Pff, geinig. Ze richtte haar blik met een lacherige grijns weer op Enrico, en drukte op het liftknopje. Was wel zo handig. Na een paar seconden kwam de lift naar beneden die aan de binnenkant bekleed was met best wel mooie, rode stofdinges. Ze duwde haar koffer -waarvan ze achter was gekomen dat je hem ook kon duwen, omdat er wieltjes onder zaten- de lift in en ook zij stapte er even later in. Met haar hand maakte ze een 'kom'-gebaar naar Enrico, en wachtte tot ook hij de lift zou betreden. Een tevreden zuchtje verliet haar mond. Ze had zin in straks en was benieuwd naar de kamer. Ze drukte op het eerste knopje, omdat hun kamer op de eerste verdieping bleek te zijn.

[Nog flutter :'D]

Enrico keek haar aan en zag dat ze naar een lift ging. Mooi, dus die was er ook. Moest hij niet met al die tassen zuilen. Met een grijnsje liep hij naar de lift toe en stapte vervolgens in en zette de tas met boodschappen neer. De ijzeren liftdeuren sloten zich en kort keek hij naar Steph. 'Straks word echt wel great. Maar heb je bezwaar als ik me zo meteen nog even douch, ik stink namelijk nog al.' Met een grijnsje keek hij haar aan en wachtte even af. Toen er een ting-geluidje klonk gingen de ijzeren deuren weer open en nam hij de tas met een kleine moeite weer op en wandelde vervolgens de lift uit en keek even naar beide kanten van de gang. Mooi, nu moest hij alleen nog op zijn sleutel kijken voor de kamernummer. Wacht, hij had de sleutel. Droogjes keek hij naar het kaartje dat achter de sleutel hing. Kamer 034. Waarschijnlijk dus vrij dicht, en het bleek aan de rechterkant van de gang te zijn aangezien daar de even nummer hingen. Kalmpjes begon de jongen te wandelen en na een kleine minuut had hij de 30 eindelijk bereikt. Mooi nog twee deuren en dan was hij bij de kamer. Eindelijk na een kleine tien seconden was hun kamer aan de beurt. Hij opende de deur en meteen over viel de geur van schoonmaak middelen hem waardoor hij zijn neus even toe kneep en gooide zijn sportzak met een kleine zwaai naar een stoel toe terwijl hij in alle voorzichtigheid zijn andere sportzak neerzette en vervolgens even rond keek.

En jahoor, nog voordat de deuren dichtrolden van de lift kwam Enrico met zijn spullen naar binnen. Met hun spullen bij elkaar kon je vast een jaar leven aan de grootte van de koffers en tassen te zien. 'Straks word echt wel great. Maar heb je bezwaar als ik me zo meteen nog even douch, ik stink namelijk nog al.' vertelde hij haar, en ze knikte even met een grijns rond haar lippen. "Of course." maakte ze nog even duidelijk, en ze keek even in de spiegel naast haar die als groot bord in de lift hing. Nadat het belletje af was gegaan besloot ze er ook maar uit te stappen, want aan Enrico te zien waren ze op het goede gedeelte. Het nummer was 34 merkte ze, nadat ze op de sleutel had gespiekt die hij in zijn hand had. Het was een kort minuutje lopen, en toen zag ze aan de rechterkant het nummertje '034'. Jups, dat was de goeie. Met een grijns keek ze toe hoe Enrico de deur opende, en meteen kwam er een walm van schoonmaakspullen uit. Het prikkelde in haar neus, maar alsnel was ze er gewend aan. Ze stapte de kamer binnen, en haar hakken tikten hard op de ondergrond die gemaakt was van een soort laminaat. In het midden onder de witte bank lag een groot, lichtbruin vloerkleed en verder was er een keukentje, en zag ze nog twee deuren. Eentje vast voor de slaapkamer en de andere dan zeker voor de badkamer. Ze keek even wat keurend de kamer rond, en bij deze was hij goed gekeurd door de Steph-keurmerkdinges. Ze keek met een grijnsje om naar Enrico, zijn reactie afwachtend. Het zag er totaal niet verkeerd uit ofzo, het was wel gezellig.