Smokey Joe's Acoustic Night

Smokey Joe's was een café waar amateurs konden optreden, vandaag was er een cover avond. Iedereen mocht drie nummers van iedere band coveren en je mocht daar slechts een akoestische gitaar of piano bij gebruiken. Gezien Alain zich de laatste dagen echt dood had verveeld had hij besloten zich in te schrijven voor de Acoustic Night. Het was de tweede keer dat hij in het café kwam, de eerste keer zag hij af van deelnamen omdat hij het gewoon een stom café vond. De gemiddelde leeftijd lag zeker boven de dertig, destijds. Gelukkig zijn er vandaag mensen van hooguit 25 en zelfs wat meiden met een goed uiterlijk.
Speciaal voor vandaag had Alain een akoestische gitaar aangeschaft, een zonde in zijn ogen. Er kwam echt vaag geluid uit, maar wat moest je anders doen met te veel geld in combinatie met te veel verveling.
Wanneer Alain zijn naam hoorde, klom hij het podium op. De eerste keer dat hij zijn gitaar in het wild vertoonde. Om er wat competitie in te houden had de gitarist ook een nummer ingepland waarvan hij werkelijk kon walgen. Een nummer van Paramore. Daarnaast deed hij er één van Green Day en één van zijn eigen band. Was toch min of meer ook een cover?
De jongen trok het shirt van zijn nieuwe outfit recht. Je zag hem niet vaak in alternatieve kleding, maar iets nieuws proberen moest kunnen. Of was dit weer een resultaat van verveling? Er waren ergere dingen om over na te denken, bedacht Alain en begon zijn drie nummers te spelen zonder verdere intro. Alle anderen hadden zich netjes voorgesteld, inclusief een verhaal over de band met hen en de door hun gekozen nummers. Alain speelde het kutnummer niet echt goed, maar wist dat hij op muzikaal gebied erg streng voor zichzelf was. Met het tweede nummer kon de jongen tevreden zijn. Tot slot When I Come Around van Green Day, ging echt top!

Tylor deed de deur open van het café genaamd Smokey Joe's. Wat een domme naam eigenlijk. Het was kennelijk amateur night of zo tenminste hij zag een bord met mededelingen zoiets vermelden. Het zal wel. Tylor was nog opzoek naar een café om rondtehangen. Hij had een fake id meegenomen zodat hij tenminste bier zou krijgen want wat was een café zonder bier? Juist, helemaal niks. Hij liep naar de bar."Één biertje."Zei Tylor nonchalant. Verrassend vroeg de barman niks. Het was een wat oudere man, hij had een houding dat hij nergens om gaf. Waarschijnlijk was dat ook zo. De man had waarschijnlijk alleen dit café of nog erger, dit was zijn werk en hij was nog geen eens eigenaar. Stel je voor. Tylor nam zijn bier en zocht een plek. Hij had een perfecte zicht op het podium. Hij zette het bier op de tafel terwijl hij wat beter ging zitten. Tylor nam daarna een slok van zijn bier. Terwijl hij dit deed werd het iets drukker in het café.

Hij zag een jongen optreden met een akoestische gitaar. Hij zag er wat jong uit. Oftewel rond zijn leeftijd. Waarschijnlijk iets ouder. Hij begon met iets van Paramore? Tenminste dat gokte Tylor, het was tenslotte niet zijn favoriete muziek paramore. Het tweede nummer van de jongen kon Tylor een stuk beter waarderen. Het klonk goed, het klonk zelfs mooi. Het nummer had hij nog nooit eerder gehoord en hij was benieuwd hoe het zou klinken met elektrische instrumenten en dus niet droog akoestisch. Hij fantaseerde erover. Hoewel het nummer misschien ookwel het beste uit de verf kwam als een akoestisch nummer. Het laatste nummer herkende Tylor vaag. De jongen wist het goed te spelen maar Tylor vond het liedje lang niet zo mooi als het tweede nummer. Toen de jongen klaar was, gaf Tylor hem een kort applaus waarna hij een slok van zijn bier ging. Hij twijfelde of hij nog moest blijven. Hij hoopte eigenlijk meer bekende mensen te zien, of mensen die hij kon ontmoeten. Maar hij gaf het nog even de tijd want tenslotte was zijn bier ook nog niet opgegaan.

Alain kreeg een applaus maar negeerde dat vrijwel volledig, dit was niet veel leuker dan op zijn kamer zitten rammen. Het viel vies tegen. De akoestische gitaar was klaar als vuurvoer. Wanneer hij de zaal door keek zag hij geen meisje zitten, hij had gisteren voor het eerst sinds tijden een meisje gedaan. Ze was goed, maar zo heel fijn was het niet eens meer. Alsof het plezier van het jagen weg was.
Het meest aantrekkelijke was een keuze tussen een te dikke vrouw van ver in de 20 of een jochie die waarschijnlijk een stuk of twee jaar jonger was. Het jochie dan maar. Alain tikte de barman aan die hij voor de avond had omgekocht en meldde hem dat het jochie net als hem al 21 was.
Wanneer hij net van het podium afsprong hoorde hij een slecht gestemde gitaar. Ja hoor, de volgende moest spelen. Alain rolde met zijn ogen en sprong weer het podium op. Hij hield zijn gitaar de jongen voor en snauwde wat arogant ''Gebruik deze, anders moet ik naar het geluid wat daar uit komt luisteren.'' Hij nam het aan, maar in plaats van een bedankje smeerde de jongen hem met gitaar en al. Alain haalde zijn schouders op, werd het tenminste toch nog nuttig gebruikt.
Hij draaide zich om en zag dat een groot deel van het café zijn kant op keek. Daarnaast zag hij dat het jochie al aan de bier zat en blijkbaar gebruik had gemaakt van Alain's barman. Hij tikte de barman nogmaals aan en maakte hem duidelijk dat hij nog een biertje op de tafel waar het jochie aan zat wilde hebben, waarna hij naar de tafel toe liep en bij het jochie ging zitten.
''Jij moet je wel heel hard vervelen om in deze tent zonder gitaar te komen? Of liefhebber van prutsers op een nepgitaar?'' vroeg Alain, het leek hem wel een aardige opening. ''Ik ben Alain en ik beschouw mijn optreden als één van mijn grootste misstappen in mijn leven. Ik ga nooit meer een akoestische gitaar aanraken en zeker niet meer solo optreden.''

Tylor ving een slecht gestemde gitaar geluid. Maar deze doofde al snel. Hij zag de jongen van het vorige optreden zijn gitaar ten leen stellen. Tenminste zoiets vermoedde hij. Het maakte hem weinig uit. Hij nam nog maar eens een slokje van zijn bier. Toen opeens kwam de jongen, die net drie liedjes had gespeeld, naar zijn tafel. Hij ging bij hem zitten. Daarna begon hij te praten tegen Tylor."Verveling. Maar eigenlijk zoek ik meer plekken om rondtehangen rond mijn lievelings school. Santa Monica High ofzo. Maar hey, altijd leuk als je nieuwe hangplekken zoek om een paar prutsers op gitaren te zien."Zei Tylor. Hij was wat sarcastisch over het lievelings school, zijn toon en zowiezo het woord lievelingschool leken hem voldoende. De jongen zou wel weten dat het sarcastisch was, tenminste hij schatte hem daarvoor intelligent genoeg in. Kon zijn dat hij er vreselijk naast zat. "Je tweede liedje was goed."Zei Tylor."Je eerste liedje zou ik niet gekozen hebben, en het tweede liedje vind ik zelf niet zo heel veel aan. Maar je speelde hem wel goed."Zei Tylor over het optreden van de jongen. "Akoestische gitaar kun je nog prima gebruiken bij het schrijven van liedjes. Tenminste als je dat wel eens doet. En niet meer solo optreden? Je zit dus in een band. Speel je dan dezelfde muziek maar dan, wat harder en niet akoestisch?"Vroeg Tylor daarna aan Alain. Plotseling kwam de barman aanlopen met een biertje. Misschien voor de jongen? Tenslotte had Tylor niks besteld."Ik ben trouwens Tylor."Zei Tylor daarna om zichzelf voortestellen maar eigenlijk was het belangrijker dat de jongen zich zou gaan voorstellen. Want een naam was fijner te onthouden dan 'de jongen'. Daarna dronk Tylor zijn bier in één keer op, er zat niet meer zoveel in. En Tylor had geen zin om nog een klein restje bier over te houden.

Monica High, een schoolgenoot dus. Waarschijnlijk een wup, want hij dacht dat hij stoer was door met sarcasme over het heiligdom, Monica High, van het heilige deel, Santa Monica, van de heilige stad, LA, van het heilige land, the States te beledigen. Alain gaf hem een vriendschappelijke klap tegen zijn achterhoofd en zei hem ''Er zijn vier dingen die niemand mag beledigen, Santa Monica en alles erin - maar met uitzondering van de blauwe pisvlek -, basketbal, gitaren en het vrouwelijke geslachtsdeel.'' Het was duidelijk dat het blauwe Pacific High geen waardering kreeg. Dat Alain gitaar speelde wist de wup en dat hij basketbalde kon de wup door de lengte van Alain wel aannemen. En ja, dat hij hetero was moest ook nog duidelijk gemaakt worden want de gitarist voelde zich toch een beetje anders na zijn stuk op een akoestisch voorwerp.
''Over de nummers, ze gingen redelijk. De eerste zuigt, de tweede is oké, maar de derde is echt een toekomstige klassieker, maar dan met echte instrumenten erachter. En inderdaad, ik speel normaal hardere muziek. Meer in de richting van GOB, weet niet of je het kent. The Offspring vast wel, meer richting dat genre.'' zei Alain en nam wat van het bier wat de omgekochte ober een minuutje eerder had neergezet. ''Normaal speel ik elektrische gitaar, dit is één keer en nooit meer... Over hangplekken, Zanzibar is wel de plek. Daarnaast Bar Copa is wel een goede discotheek. Een plaats om meiden te vangen kan je het beste in op het strand zijn. Nergens betere California girls dan op het strand van Monica.''

Gekleed in een strak shirtje zonder mouwen en een netniet-hotpants, naar haar mening was het warm genoeg voor zulke kleding, duwde Ayse de deur van Smokey Joe's open. Ze had via via opgevangen dat er die avond amateurs te zien waren die wat akoestische liedjes speelden. Dat werd vast leedvermaak. Eenmaal ze in het café stond, liep ze direct door naar de bar om wat te drinken te bestellen. "Doe maar een baco." beantwoordde ze de vragende blik van een wat oudere barman. Toen ze het drankje naar haar toegeschoven kreeg en de barman geen geld vroeg, haalde ze haar schouders even op. Tja, dan niet hoor. Rustig liet ze haar blik even rond glijden, het was drukker dan ze het zich had voorgesteld. Er liep niet echt iets interessant tussen en ze zuchtte even. Bijna had ze alweer spijt dat ze was gekomen, tot haar blik viel op twee jongens. Ze leek ze ergens van te herkennen, wellicht van school. Aangezien er verder niemand haar aandacht trok, besloot ze maar bij de twee jongens aan te schuiven. Zelfverzekerd liep ze op hen af, ging bij ze zitten en glimlachte even. "Hay, bezwaar als ik erbij kom zitten?" begon ze vervolgens. Ze liet haar blik even over de jongens glijden, hmm ze waren niet verkeerd. Ze sloeg haar ene been over de ander en nam een slokje van haar drankje. "Jullie zijn hier ook om amateurs uit te lachen? Of spelen jullie zelf?" vroeg ze daarna geïnteresseerd, ze hadden in ieder geval geen instrument bij zich. Ze streek een lok uit haar gezicht en glimlachte eens op haar verleidelijke Ayse-manier.

Echt flut, ik zal bij de volgende post iets harder mijn best doen. xD

Alain zette een grijns op zijn gezicht, yeehaah, eindelijk leven op deze grafplaats. Hoe had hij haar over het hoofd kunnen zien? Tylor was niets waard vergeleken bij het meisje wat bij hen kwam zitten.
Ze had een Yorks accent, buiten dat was ze behoorlijk knap. Alleen haar neusring, dat was jammer. ''Ik ben één van de amateurs die mensen uitlachen...'' lachte Alain en streek door zijn haren. Hierbij ergerde hij zich aan zijn vingerhandschoen die hij dan ook maar direct uittrok en in het gezicht van Tylor gooide. ''En dat is mijn kleine broertje die straks gaat beweren dat hij geen familie van me is omdat hij denkt geen kans te maken bij meiden als ik in de buurt ben.'' meldde Alain en bedacht zich dat het wel een aardige uitspraak was.
''Jij? Niet toevallig naar L.A. gekomen om een zangcarrière te maken?'' vroeg Alain, nu iets serieuzer en ging rechtop zitten. Ze leek geen 21, maar had toch al alcohol in haar handen, ze had dus geld en daarmee hadden ze weer wat gemeen. Arrogante meiden met geld deden minder graag guys zonder geld of arrogantie en van Tylor wist hij niet of hij überhaupt één van de twee bezat. Momenteel beschouwde Alain zichzelf als iemand met 2 - 0 voorsprong op Tylor.
''Ik ben Alain...'' stelde hij zichzelf voor, nam een slok van zijn bier en keek de zaal rond. Nu was het wel balen dat hij geen gitaar had, het was altijd een mooi accessoire om een meisje te versieren.

De grijns die op het gezicht van de bruinharige jongen verscheen toen ze aanschoof, deed haar nogmaals glimlachen. Zonder enig gevoel voor schaamte, of wat dan ook, liet ze haar blik over de beide jongens glijden. Haar voorkeur ging uit naar de jongen die al tegen haar gesproken had, hij had iets aantrekkelijks wat de ander niet had. Maarja, voor de fun was het uiterlijk niet het allerbelangrijkst toch? ''Ik ben één van de amateurs die mensen uitlachen...'' sprak de bruinharige jongen. Toen hij zijn handschoen uittrok en in het gezicht van de andere jongen gooide, grinnikte ze even onwillekeurig. ''En dat is mijn kleine broertje die straks gaat beweren dat hij geen familie van me is omdat hij denkt geen kans te maken bij meiden als ik in de buurt ben.'' deze opmerking, alweer van zijn kant, deed Ayse opnieuw lachen. Ze leunde met haar ellebogen op het tafeltje en ondersteunde met één hand haar kin. "Hm, nee niet echt. Ik ben door m'n ouders hierheen gestuurd." antwoordde ze met een grijns. Rustig keek ze de zaal rond terwijl ze van haar baco stond. De arme stumper die nu op het podium stond bakte er niet veel van en Ayse kon een lachje niet onderdrukken. Alain.. in haar hoofd herhaalde ze de naam een paar keer zodat het er goed in zat. Nieuwsgierig bekeek ze de andere jongen even. "Ayse." stelde ze zich op haar beurt voor met een lieve glimlach. Haar glas was inmiddels leeg, wat ze met een klap op het tafeltje zette.

De jongen had vier dingen die niemand mocht beledigen.Dat liet hij merken met een tikje. Monica High, hij moest wel wees zijn. Dan was het idd het paradijs vergeleken met een weeshuis. Basketbal, had hij nooit voetbal gespeeld? Ach het was wel oké. Lakers waren zeker oké qua basketbal. Gitaren was hij kennelijk ook verslaafd. Hoewel Tylor dacht dat het meer ging om de aandacht die een gitaar met zich meebracht. Verder wilde hij graag duidelijk maken hetero te zijn. "Ik heb NHL 03 gespeeld, dus ik ben bekend met GOB. Verder, Akoestisch kan van pas komen bij het maken van de liedjes."Zei Tylor die hoorde dat Alain geen akoestische gitaren meer zou gaan gebruiken. Hij vertelde daarna over de beste hangplekken. Zanzibar had Tylor al van gehoord."Dan zal ik die beach girls binnenkort eens opzoeken."Zei Tylor daarna op zijn laatste zin. Misschien kon hij eens goed gaan vergelijken.

Hij kreeg het handschoen in zijn gezicht."Hou jij maar je emo-vingerhandschoenen bij."Zei Tylor die ze teruggooide en meteen lekker vinger handschoenen wist te generaliseren. "Ow maar broer. Ik ben toch hartstikke trots om je broer te zijn? Jij speelt gitaar en ik heb de looks."Zei Tylor met een grijns. Hij had toch geen zin om te ontkennen dat hij niet Alain zijn broer was. Kennelijk was Alain nogal geinteresseerd in het meisje Ayse. "Tylor, is mijn naam." Zei Tylor tevreden. Hij besloot nog geen erge achternaam als woodcock te gebruiken ofzo om Alain een kans te gunnen. Tenslotte hadden ze anders de dezelfde achternaam gehad.

''Welke looks?'' proeste Alain, oké, goede reactie. Hier moet hij toegeven dat Tylor net de 2 - 1 had gestoord, maar Alain wist zelf wel dat hij knapper was dan zijn zogenaamde broertje, dus liet hij het maar zitten. De emohandschoen legde de gitarist neer op het dienblad van een ober dat voorbij liep en pakte er een bierviltje vanaf. Uit zijn zak haalde hij een pen en schreef hiermee - buiten het zicht van Ayse - op, ''Wedden voor 50 dollar dat ik haar binnen een uur kan zoenen?'' en liet het Tylor zien. ''Dit is het nieuwe adres van Laila en Jake, denk je dat je het kan onthouden?'' vroeg Alain met een grijns. Geld had hij niet nodig, maar weddenschappen waren altijd leuk.
Alain zakte onderuit en nam nog een slok van zijn bier, het ergerde hem dat hij geen gitaar had. Daar was een makkelijke oplossing voor, wist de jongen, maar timing was belangrijk. Wanneer één of andere gozer met een zwarte akoestische gitaar voorbij liep, maakte de jongen een rare beweging waardoor zijn glas bier op de gitaar kapot klapte. Nu begon het acteerwerk. ''Sorry, sorry, sorry! Ik ben spastisch, kan ik niets aan doen, hier, ik koop hem!'' zei Alain en duwde het slachtoffer een flink aantal biljetten in zijn handen, zodat hij snel ook zonder te klagen weg ging.
Alain nam de gitaar over en richtte zich op Ayse, ''Wat is je favoriete nummer op dit moment?''

God wat waren die jongens grappig. De andere jongen sprak nu ook, Tylor had hij zichzelf voorgesteld en ze glimlachte even zijn kant op. Toen er een ober voorbij kwam lopen en Alain een bierviltje pakte, vroeg zij gelijk om een nieuwe baco. Schijnbaar werd hier niet moeilijk gedaan over alcohol schenken aan jongeren, ook deze man haalde gewoon het drankje voor haar. Met een glimlach pakte ze het drankje van hem aan en nam er een slok van. Alain liet Tylor iets zien wat hij op het bierviltje had geschreven over één of ander adres, ach het zal ook wel. Hoe kwam Alain daar opeens bij? Onderzoekend keek ze beide jongens even aan, waarna ze weer van haar drankje nipte. Ze had geen flauw idee wat ze nou van hen moest denken, waren ze nou broers of niet? Wat ze ook van elkaar waren, met hun grappige gesprek lieten ze Ayse alleen maar stomweg zitten grijnzen. Ze leunde wat meer tegen de rugleuning van haar stoel en strekte haar benen. Daarbij raakte ze de voeten van een ander, van wie wist ze niet, en legde ze eroverheen. Onschuldig grijnzend keek ze de beide jongens even aan. "Geen idee wiens voeten dit zijn, maar ik kan de mijne niet kwijt." verontschuldigde ze zich met een knipoog. Een beetje afwezig staarde ze voor zich uit, tot Alain zijn glas bier omgooide, hoe was haar een raadsel, en ''Sorry, sorry, sorry! Ik ben spastisch, kan ik niets aan doen, hier, ik koop hem!'' riep tegen de voorbijganger wiens gitaar hij had geraakt. Alain drukte hem een aantal biljetten in zijn hand en ze trok even verbaasd een wenkbrauw op. Ze grinnikte toen de jongen weer weg was en keek Alain met pretogen aan. "Juist, spastisch?" vroeg ze hem droogjes, met een plagende ondertoon. Toen Alain haar vroeg welk nummer ze leuk vond op het moment, glimlachte ze even. Ze had zo'n vaag vermoeden dat hij wat wilde spelen, waarom zou hij anders een gitaar van een jongen kopen die zeiknat was van het bier? "Hm, ik heb niet echt een voorkeur. Verras me zou ik zeggen?" antwoordde ze uiteindelijk met een speelse glimlach.