Dinner in style

Niels keek terwijl ze wijd stilstonden naar Sophia en voelde haar hand heel zachtjes door zijn haar gaan wat hem meteen kalmeerde. Hij glimlachte even zachtjes naar haar en streek zachtjes langs haar wang en keek vervolgens weer naar voren toen ze wat aan wees. Mooi, dus ze waren er bijna. Uiteindelijk kon hij verder rijden en reed hij zo de parking op van Le Repas. Met een grijnsje legde hij de motor stil toen hij geparkeerd was. Zachtjes legde hij zijn hand even op haar schouder en drukte vervolgens zijn lippen op de hare. Na enkele seconden loste hij de hare toch en stapte hij uit. Vervolgens liep hij om de wagen heen en opende haar deur. Met een glimlachje zakte hij door zijn knieën en legde hij zijn handen vrolijk op de hare. 'Ik hou van je weet je dat. Je lach, je prachtige ogen, je haar. Alles.' Sprak hij zachtjes. Dit had hij al zo vaak gezegd, maar deze kleine woorden spraken voor zich voor hem. Alles was hij in deze twee dagen al gedaan had, had hij dus aan haar te danken en aan niemand anders. Met een glimlach keek hij haar aan en streek even over haar handen met zijn duim. Ze was gewoon het eerlijkste meisje dat hij ooit had ontmoet en hoewel hij nog niet zo veel wist van haar was hij van haar gaan houden met heel zijn hart. Iets wat niet veel voor kwam in zijn ogen. 'Ik zal er alles aan doen om je te beschermen tegen al het slechte buiten. Desnoods tegen mezelf als het moet. Nooit in mijn leven heeft iemand me zo hard kunnen weten raken als jij, en nooit zal ik je achterlaten of verlaten. Maakt niet uit wat mijn familie zegt, maakt niet uit wat ze doen. Al onterven ze me. Ik wil mijn hele leven met jou delen.' Met een glimlach sprak hij elk woord uit, en deze woorden kwamen rechtstreeks uit zijn hart. Geen verzinsels, geen valse belofte. Waarheden en alleen maar dat.

Sophia keek glimlachend naar de jongen toen ze hem langs zijn wang voelde strelen. Zodra ze begonnen te rijden weer, liet ze haar blik naar voren glijden en keek ze naar het moderne gebouw dat zich onderscheidde van de rest door zijn frisse, jonge limoengroene kleurdetails. Ze wachtte tot de wagen tot stilstand kwam om dan weer opzij, naar Niels te kijken. Zijn hand werd op haar schouder gelegd, zijn lippen drukten zich zachtjes op de hare, iets wat de verloren tijd van de afgelopen rit wel kon goedmaken. Ze vloekte even geïrriteerd binnensmonds toen de jongen haar lippen veel te snel naar haar zin losliet, en uit de wagen stapte. Toen hij rond de auto liep om haar deur te komen openen, haalde ze even haar hand door haar haren, zodat die weer goed genoeg, om niet te zeggen, perfect lagen naar haar zin. Ondertussen volgde haar blik de jongen op de voet en toen hij haar deur opende en door zijn knieën zakte, beet ze even zachtjes glimlachend op haar lip. Haar vingers vlochten zich in de zijne en ze luisterde ontspannen naar zijn woorden. Haar wangen werden rood toen hij haar becomplimenteerde en ze sloeg haar ogen neer. En alsof dat nog niet genoeg was, sprongen de tranen uit ontroering aarzelend in haar ogen en beet ze harder op haar lip. "Niels, ik weet niet wat ik moet zeggen", bracht ze uit, sprakeloos om zijn woorden. Ze wilde dolgraag zeggen dat voor hem hetzelfde gold, maar de worden overvielen haar gewoon en een vlaag van vreugde, gelukzaligheid en deugdzaamheid, haalde haar de juiste woorden gewoon uit de grond. Ze boog voorover en sloeg haar armen om de nek van de jongen.

De tranen in haar ogen deden hem even een pruillipje opzetten. Tot hij echter door had dat het goeie tranen waren. Zachtjes trok hij haar tegen zich aan en streek over haar rug. 'The only thing I need to hear right know is that you love me. Nothing more, nothing less. And don't cry baby girl. There's no need for that. Just smile, like you always do.' Zachtjes drukte hij haar een kus op haar wang en sloot zijnarmen steviger om haar heen als eerst. Nee, ze mocht niet huilen, ookal waren het goeie tranen het was niet nodig vond hij. Met een glimlach op zijn gezicht liet hij haar wat losser en keek haar inmiddels met rode ogen aan. 'Ik ben echt een gelukzak met jou te vinden.' Niels wreef kort door zijn ogen en legde zijn beide handen even op haar wangen en streek de tranen van haar wangen af en glimlachte. 'Komop, ben je klaar of wil je hier nog even staan? Want ik wil niet binnen komen eigenlijk als jij tranen in je ogen hebt. Want dan lijk het alsof ik iets misdaan heb. And love ain't a crime I guess?' Zacht streek hij over haar wang en oelde zijn hart op de een of andere manier warm wordne, of het was zijn lichaam. Afwachtend wat ze zou gaan doen of zeggen keek hij haar diep in de ogen aan en het oelde net alsof hij gewoon elke keer weer viel voor de blik in haar ogen alleen al. 'Je doet rare dingen met me, maar net die dingen maken jou weer speciaal.'
[Sorry, moet gaan ]

"I'm not crying!", mopperde ze, als een kind tegen haar moeder wanneer het met tranen in haar ogen staat, tegen de jongen terwijl ze hem iets steviger omhelsde en hem zachtjes in de nek streelde. "En ik hou van je. Ik hou echt zoveel van je", sprak ze op een zachtere toon en glimlachte toen hij haar vroeg dat te doen. Ze voelde een kusje op haar wang en ook hoe hij haar sterker omhelsde. "Nee, ik ben hier de gelukkige", protesteerde ze glimlachend eens hij haar losser liet en haar tranen droogde. "Neenee, love ain't a crime", mompelde ze en keek hem glimlachend aan. "Anders hadden we allebei levenslang.", mompelde ze zachtjes en schudde haar hoofd. "Ik ben niet speciaal.", mompelde ze koppig. Haar donkere ogen wendde ze uiteindelijk van de zijne af en rustig en voorzichtig, zodat ze haar hoofd niet zou stoten aan de wagen, stond ze op, hem niet loslatend. "Mijn ogen zien er alweer beter uit, zeker? Normaal gaan die traanogen als een bliksem weer weg", vertelde ze even, woorden die waar waren, het was echt handig als haar ogen zo snel herstelden; waardoor ze best wel naar binnen konden gaan. Gelukkig was haar make-up waterproof.. Ze duwde met één hand de deur dicht, trok hem nog een laatste keer dicht tegen zich aan en drukte hem daarna een kort kusje tegen de lippen. "Jij bent de laatste van wie ik ooit zal houden, op deze manier.", glimlachte ze even; terwijl ze hem losliet en zijn hand vastnam. Ze keek hem even onafgebroken aan; haar ogen gleden over zijn volmaakte gezicht en kort beet ze op haar lip. Haar hart zou nog eens stoppen met slaan, zo snel joeg het door haar borst.

'In fact, you are.' Grijnsde hij, hij keek haar met pretoogjes aan. Kort fronste hij toe ze wat zei over levenslang. 'Levenslang maar? Komop dat is zelf nog niet genoeg voor waar wij aan doen.' Zachtjes streek hij langs haar haar en knikte van wel, ze was wel speciaal. Heel speciaal zelfs. Het was best wel lekker weer, vrij warm al zeker niet koud. 'Je ogen zijn inderdaad al veel beter.' Hij keek haar met een liee glimlac aan en wreef een door zijn haren. De deur ging toe, waarschijnlijk omdat ze die had toegegooid ofzo? Haar lippen raakte de zijne voor een kort moment en daarna voelde hij haar lippen zachtjes trillen tegen de zijne. 'Die woorden zijn geweldig om aan te horen weetje. En zeker omdat ze uit jouw mond komen.' Onafgebroken keek Sophia haar aan, daardoor voelde hij zich eigenlijk een moment heel onhandig. Uiteindelijk trok hij haar zachtjes mee zodat ze al gauw binnen konden gaan zitten. Niels drukte zacht op een knopje zodat d auto vergrendeld werd en er niemand meer in kon. Met een glimlachje hield hij halt bij de deur en keek kort naar de vrouw die er stond met een boek in haar handen. 'Euhm, we hebben gereserveerd, een tafel voor twee personen op de naam Marshall.' De vrouw keek nors op en ging voorop naar de tafel. Niels haalde zijn schouders hoofdschuddend op en wandelde kalm achter de vrouw aan, Sophia zou wel volgen. Niels keek kort rond en knikte goedkeurend. Het was hier wel gezellig, niet al te bedrukt, gewoon normaal. Op de tafels stonden kaarsen, sommige branden maar dat waren degene waar mensen aan zaten. Toen de vrouw halt hielt lie hij zonder er erg in te hebben tegen haar aan waardoor ze hem nog kwader aan keek. 'Sorry.' Mompelde Niels tussen zijn tanden door. Kort keek hij naar hun tafel, ze zaten op een verhoogje, er waren geen twee stoelen, maar een zetel die de halve tafel omringde. 'Mevrouw, neemt u plaats.' Sprak hij voor een moment met een brits engels accent wat duidelijk opgezet was.
[Even douchen anders had hij langer geweest ]

Ze zuchtte even toen de jongen blijkbaar zeker wist dat ze huilde, en besloot niet koppig gaan vol te houden dat ze dat niet deed, want dat was hopeloos. Ze knikte daardoor gewoon even en besloot zichzelf bijna meteen gewonnen te geven. "Voor altijd dan, voor altijd", grijnsde ze naar hem en voelde hoe hij haar haren aanraakte. Elke aanraking van hem werd altijd zo uitvergroot dat meestal het enige wat ze kon doen haar vuisten ballen was om ervoor te zorgen dat ze het niet uit zou gaan gillen. "Geloof me, ik weet hoe geweldig zoiets kan aanhoren, ik heb hetzelfde als zo'n woorden uit jouw mond komen", glimlachte ze even tegen zijn lippen en keek hem diep in de ogen, glimlachend, omdat ze wist dat de jongen best wel uren in haar ogen kon blijven staren. En zij in de zijne, hmm.. heerlijk wegdromen. Ze wandelde rustig mee met hem en stond wat tegen hem aan eens hij tegen de norse vrouw begon te spreken, maar toen ze moesten volgen, moest ze hem wel even loslaten, ze liet haar blik over het restaurant glijden; nog steeds even gezellig als vorige keer, met nog béter, mooier, liever, charmanter, schattiger gezelschap. Ze lachte even gesmoord toen ze Niels tegen de vrouw zag aanlopen en haalde even zachtjes adem eens ze uitgelachen was. De tafel die ze hadden was beter dan diegene die ze vorige keer had, een zetel was gezelliger dan stoelen. En zo kon ze straks misschien lekker dicht tegen hem aan gaan zitten. Toen hij een Brits accent opzetten; grijnsde ze even en deed ze hetzelfde, ze bedankte hem en nam gracieus plaats; terwijl ze hem glimlachend bleef aankijken. Het was hier gezellig. De dame die hen begeleid had naar de tafel haalde een aansteker boven en stak de twee lange, rode kaarsen aan die op hun tafel stonden. En ze vroeg of ze hen het apperitief van het huis kon aanbevelen, terwijl Sophia even bevestigend naar Niels knikte; dat kon wel. Zo énorm duur was het hier nu ook weer niet.

'Ow, dus je gaat me uitlachen?' Vroeg hij aan haar en zette zijn handen even in zijn zij en keek haar met een frons aan. Niels keek haar met een grimas aan en zette zich toen zij was gaan zitten naast haar neer en keek even naar hoe de vrouw de kaarsen aanstak. Vuur, het was fascinerend, hij vond het fascinerend op de een of andere manier. Gewoon het gevaar, de warmte, de manier waarop het bewoog. Vroeger speelde hij wel eens met vuur maar dat was inmiddels verleden tijd toen hij zijn teddybeer er ooit eens mee had afgebrand. Hij hoorde het woord aperitief allen en keek met een kleine glimlach naar Sophia en knikte vervolgens ook. De vrouw glimlachte even, wat haar op de een of andere manier enger maakte dan ze al was en vertrok daarna maar. Kalm nam hij de menukaart vast en liet zijn ogen vervolgens zijn ogen even over de gerechten gaan die er allemaal in stonden en fronste. Goh, moest hij nu ook nog kiezen? Dat was dan het probleem voor hem want kiezen kon hij jammer genoeg niet, toch niet als het op eten aankomt. Kort streek hij over zijn voorhoofd en keek Sophia aan met een vragende blik. 'Euhm, wat neem jij?' Glimlachte hij eventjes en beet vervolgens op zijn onderlip en staarde even naar de kaart. Qua was hij meestal een losbol, maar met sommige momenten had hij echter helemaal geen idee wat hij moest nemen. Nu had hij het geluk dat hij echter met haar uit eten ging dus dan kon hij altijd hetzelfde nemen als haar, dat was dan zijn uitvlucht. Niels legde na een tijd zijn arm om haar heen en glimlachte eventjes. 'Oke, om even eerlijk te zijn weet ik niet wat ik nemen moet.' Biechtte hij dan toch maar op en wachtte af wat ze zou gaan zeggen.

"Um, nee hoor", glimlachte ze onschuldig naar de jongen en keek toe naar hoe de jongen naast haar kwam zitten. Zijn blik gleed naar het vuur en daardoor leek het te bewegen in zijn ogen, kleine schitteringen in zijn blik. Het was gewoon adembenemend en ze kreeg het warm vanbinnen. Niet meteen door de kaarsen. Ze grijnsde naar de vrouw eens die zich omdraaide en nam zelf de leuke menukaart vast, om die open te slaan en met haar blik over de gerechtjes te glijden. Ze kreeg overal water van in de mond en ze beet kort op haar lip toen haar hoofd wat begon te draaien van alle letters op de kaart. Ze keek net op hetzelfde moment als Niels naar hem en gniffelde even. "Ik ben er nog niet meteen uit", glimlachte ze even naar hem en keek dan weer naar de kaart. Goed, ienemienemutte.. ze telde even verder en kwam dan uit op een zalmfilet. Uhm goed, die nam ze.. Ze keek kort naar de prijs, die middelmatig was en keek dan even naar de jongen. "Ik neem de Zalmfilet..", mompelde ze even glimlachend en sloeg de kaart daarna dicht. "Je moet gewoon willekeurig iets kiezen.. ik lust bijna alles", grijnsde ze en keek naar de dame die alweer hun kant op liep. "Oh, maar haast je wel met je keuze, Norsie komt eraan", grijnsde ze liefjes en legde de kaart netjes op de tafel. Ergens voelde ze zich niet meteen op haar gemak, vorige keer kwam ze hier uitzonderlijk wegens het einde van het jaar, nu kwam ze hier gewoon omdat ze een restaurant zochten.. ze leek veranderd, en dat kwam alleen maar omdat haar vriendje er geld voor had? Ze wilde niet profiteren..

Niels knikte even. De zalmfilet dus. Hij dacht diep na, zalm was niet echt zijn ding dus dat kon hij al niet nemen. Nou dan ging hij wel een biefstuk nemen met friet. Hij sloot zijn kaart en legde die ook op tafel. Met een glimlach keek hij haar een tijdje aan en drukte zacht een kus op haar wang en ging daarna weer meteen recht zitten omdat die vrouw er weer was. Ze had zo'n notitieboekje mee, en ook had ze de twee aperitieven al bij. Die zette ze mooi voor hun neer en wachte rustig af tot ze zouden gaan bestellen. 'Euhm voor mij een biefstuk, goed doorbakken. Met frietjes alsjeblieft. En voor de jonge dame naast mij een zalmfilet.' De vrouw schreef het op en wandelde daarna al weer weg. 'Denk niet dat zij me nog leuk vind nu ik tegen haar ben gelopen hoor.' Grijnsde hij naar haar en legde vervolgens zijn arm om haar heen en streek over haar schouder. 'Aangezien je bijna zei, dan lust je dus niet alles. Wel vertel maar eens, wat lust je niet?' Afwachtend keek hij haar aan. Het enigste wat hij eigenlijk niet luste waren asperges, spruiten en bijna alle vis buiten kabeljauw dan. Even keek hij naar het glas voor hem, een geelachtige vloeistof met wat groen erin. Geen normale kleur voor een drankje, buiten dan het gele dat vond hij wel normaal. Tja, rustig dronk hij wat van het glas en proefde een heel kleine scheut vodka erin. Niet te veel en niet te weinig net goed, voor de rest proefde hij vruchtensap en verscheidene smaken dan toch wel. 'Best wel lekker.' Sprak hij na dat hij de inhoud echter gewikt en gewogen had. Nu moest het eten nog goed zitten en dan hadden ze hier dus een nieuwe klant.

Ze voelde een zachte kus op haar wang terwijl ze haar blik op de vrouw had gericht, waardoor ze even glimlachend opzij keek en daarna zachtjes zuchtte toen de vrouw er weer was. Haar blik gleed, terwijl de jongen bestelde, naar de aperitieven, ze zagen er cocktailachtig uit en waren dus hoogstwaarschijnlijk haar smaak. Toch wachtte ze nog even met proeven, al was ze dolbenieuwd welke smaken erin verstopt zaten. De vrouw wandelde weg, en ze hoorde zijn woorden, waarna ze een speelse grijns opzette. "Oh, maar Niels.. ze vond je daarvoor ook al niet leuk, vrees ik.. Wel minder concurrentie voor mij, liefje", grijnsde ze liefjes en voelde zijn warme arm om haar heen. "Ik lust geen witloof", mompelde ze even nadenkend; "geen asperges, geen spruitjes en geen vis buiten die zalm. Die vind ik gewoon enorm lekker.", vervolgde ze even en zuchtte toen zachtjes. "En ik eet geen konijn of paard.. een kwestie om m'n ex-huisdieren nog te respecteren", grijnsde ze even en sloeg haar ogen zachtjes neer. Het achterlaten van die dieren was ook best erg geweest; maar ze wist dat er goed voor gezorgd werd. Haar vader verzorgde haar paard en haar konijn, haar moeder nam haar kat en hond voor haar rekening. Haar vader had genoeg plaats bij zijn hoeve/ranch en dat was de hoofdreden dat haar paard daar stond. Ze miste die hengst wel, en zou binnenkort wel eens een bezoekje willen brengen aan haar huis.. Voor een weekje of zo, als het vakantie was.. Misschien kon ze Niels wel meenemen.. hem laten zien wat Spanje voor hem in petto kon hebben. Had hij schrik van paarden? Dat zou dan het enige minpuntje aan hem kunnen zijn. Ze zou het hem wel eens vragen, misschien zometeen wel. Toen hij een slok nam, deed ze hetzelfde en proefde ze een heerlijke mix van verschillende drankjes die haar keel even deden warm worden. "Je haalt me de woorden uit de mond, liefje", grijnsde ze even naar hem en knipoogde.

'Ze vond me wel leuk hoor, alleen zag je dat niet door haar norse gezicht. En nu mag ze me niet meer. Maar ja ze kon toch de boom in. Want het enigste meisje dat ik wil zit nu naast me.' Glimlachte hij vrolijk. Vervolgens begon ze allemaal op te sommen wat ze niet luste en zijn mond viel zowat open. Dit was eigenlijk best eng. 'Weetje, jij bent echt mijn match. Ik lust zelf ook geen asperges en spruitjes. Als het over vis gaat lust ik alleen kabeljauw. En paard of konijn eet ik eigenlijk ook niet.' Grijnsde hij even. Toen ze haar ogen had neergeslagen trok hij haar tegen zich aan en beet hij kort op zijn onderlip. 'Hé, je hebt een nieuw huisdier nu hoor. Namenlijk mij, alleen kan ik ook echt praten tegen je en je knuffelens als je het nodig of niet nodig hebt.' Grijsde hij even. Nee, hij begreep haar wel toen ze sprak over haar huisdieren waarschijnlijk had ze die moeten achterlaten in Spanje. Best wel sneu. Hijzelf had het ook moeten doen. Zijn kleine labrador puppy die hij net had gekocht, en dan zijn twee golden retrievers. Dat waren zijn schatten geweest. 'Tja, dieren achterlaten is nu eenmaal moeilijk. Maakt niet uit bij wie je ze laat het is moeilijk.' Mompelde hij even en keek haar nieuwschierig aan toen ze echter wat dronk. Ze dacht er dus net hetzelfde icer als hem. Mooi. 'Geen alledaags drankje, maar wel heel lekker. Ik ga dat recept maar eens ragen denk ik. Al ben ik bang dat ze me gaat opeten.' Niels liet zich met zijn rug tegen de zetel vallen en trok haar met zich mee, wel vrij zacht zodat ze nog altijd kon recht blijven zitten als ze het wou. 'Dus wat ik opmaak uit je woorden is dat je thuis een paard hebt?' Paarden, mooie dieren. Vooral dan de wilde Mustangs, of de arabieren. Hij bezat er zelf geen maar wou er ooit nog eens een gaan kopen.

"Ja, want wie vindt jou nu niét leuk, he schatje?", grijnsde ze even en luisterde naar zijn laatste woorden. Achja, al wat ze wilde was hém, de rest was bijzaak; en voor hem ook. Nadat ze al de dingen had opgenoemd die ze niet lustte, keek ze de jongen even afwachtend aan. Zijn mond viel open, waardoor ze al gauw zich begon af te vragen of ze iets verkeerds had gezegd. Oh.. zijn match? Hij lustte bijna dezelfde dingen als haar niet! Ze grijnsde even, haar ogen nog steeds neergeslagen, terwijl ze voelde hoe hij haar dichter tegen zich aan trok. Ze nestelde zich even tegen hem aan en lachte even gesmoord toen hij zichzelf met een huisdier vergeleek. "Liefje, je bent met niéts te vergelijken.. Ik hou teveel van je..", fluisterde ze even zachtjes tegen zijn nek aan. Ze dacht even aan de bijna dagelijkse uitjes die ze maakte met Zandrino, over het strand of door de bergen. En als ze bij haar moeder was, dan hield ze zich bezig met Taiko en Helou, haar hond en kat.. ze was echt wel een dierenvriend, en naast haar ouders, kwamen zij op de tweede plaats van meest gemiste personen en dieren in haar leven. "Het is inderdaad moeilijk", mompelde ze even, nog steeds enkele momenten in gedachten verzonken. Ze knikte even toen hij zei dat het drankje inderdaad lekker was en glimlachte toen hij zei dat hij het recept wel wilde vragen. "Als zij je opeet, bied ik me aan als voorgerechtje, dan zit ze al vol door mij en kan jij lekker wegrennen", grijnsde ze terwijl ze zich liet meetrekken. "Ja, mijn vader fokt paarden, ik heb er één. Een Quarter horse, zwarte hengst. Ik mis hem best.", vervolgde ze en glimlachte even. Ze zuchtte zachtjes en keek hem daarna glimlachend aan. "Je zou eens een weekje met me mee moeten komen naar Spanje", grijnsde ze even, met toch wel een vraag in haar woorden.

'Nou, weet het niet. Jongens?' Grijnsde hij even naar haar en zuchte vervolgens even diep. Hij miste Bolt, Jumper, en Blue best wel, maar dat was normaal Blue en Bolt die had hij als zes jaar, en tja Bolt had hij nog maar twee maanden. Het was niet eerlijk dat hij hen niet mocht meenemen, vooral dan omdat hij die drie dieren zo hard miste zou hij al terug gaan naar zijn thuis. Maar dan zou hij haar meenemen. 'Ach weetje, je kan altijd terug gaan naar hun. Ik mis mijn huisdieren ook.' Zachtjes drukte hij een kus op haar hoofd en ademde even heel diep in. 'Nee, dat doe je niet want dan ben ik je kwijt.' De jongen trok een pruillip en legde zijn hoofd tegen de zetel aan en keek haar afwachtend aan. Ow, dus ze had dus echt wel een paard. Een quarter horse, mooi dier. 'Het zijn mooie dieren, later ga ik er ook een kopen waarschijnlijk. Maar dan een mustang of een arabier.' Hij grijnsde even. Op een mustang had hij leren rijden, maar dat paard werd toen ingespoten omdat het al een tijd ziek was. Best wel jammer want zijn vader had net diezelfde dag gevraagd aan hem of hij het dier moest kopen. Toen ze dan echter naar de manege gingen werd het pas verteld aan Niels zelf. Dagen was hij er kapot van. Toen hij haar andere woorden hoorde keek hij haar aan en glimlachte even. 'Sounds good. Count me in for the trip.' Grijnsde hij vrolijk naar haar en streek even over haar zij. De jongen sloot voor een moment zijn ogen en ademde diep in. 'Oke, dit gaat misschien stom klinken. Maar ik ben gewoon vergeten of je ouders nog samenwonen of niet.' Sprak hij aarzelend. De jongen opende zijn ogen en beet twijfelend op zijn onderlip. Waarom vroeg hij dat nu? Hij wou niet dat ze opeens triest ging worden door dat hij over haar ouders was begonnen ofzo. Niels sloeg zijn ogen neer en wachte gespannen af.

"Mja, jongens..", grijnsde ze even lachend en gaf hem een kusje op zijn wang. Een glimlach verscheen op haar gezicht. Ja, ze kon altijd terug gaan naar hen; daar keek ze al naar uit en de gedachte eraan alleen al, maakte haar vrolijk. "Oh, we'll see, misschien doe ik het wél, liefje. Als het van je leven afhangt..', fluisterde ze zachtjes in zijn oor en keek dan naar voren, naar de dansende vuurtjes op de kaarsen. Ze keek even opzij toen de jongen over Zandrino sprak, en leek te weten welk ras een Quarter was en hoe hij eruit zag. Typisch westernpaard, voor trails mee te doen. Het professionele reining en barrel racing, daar had ze de brui aan gegeven aangezien Zandrino op het hoogste level had gestaan en hij volgens haar niets meer moest doen om zich te bewijzen. Hij was de beste dekhengst van de stal. Niels wilde ook een paard kopen? Mustang of arabier? Geweldig, haar vader fokte ook arabieren, en ze hadden één oude mustang. Kort grinnikte ze en keek hem vrolijk aan. "Het is bewezen, jij overtreft de perfectie", opperde ze liefjes tegen de jongen. Dus hij wilde best mee met haar, naar haar thuisfronten? Hm, gezellig, ze zou zich best aan dat plannetje kunnen houden. Opnieuw verscheen er een glimlach op haar gezicht, maar deze keer aarzelend. Dit lag best nog gevoelig bij haar, maar ze zou het moment niet verpesten. "Nee, ze zijn gescheiden, wonen apart. We hadden vroeger een paardenfokkerij, Quarters en Arabieren. Maar toen mijn ouders ruzie kregen, door mijn 'situatie' dus.. is m'n moeder ergens anders gaan wonen. Ze woont nu ergens in de stad, helemaal anders dan op het platteland. M'n vader doet de ranch nu.", mompelde ze even en hield haar blik nog steeds op het vuur gericht.

Nog steeds had hij zijn blik op iets anders gericht, gewoon omdat hij nu niet echt wist of hij wel moest praten. Toen ze echter begon te vertellen werd zijn blik automatisch weer terug getrokken naar haar. Tja, hoe kon het ook anders. 'Hoezo? Ik ben in vele opzichten echt niet perfect hoor. Geloof dat maar.' Kort glimlachte hij en afwachtend keek hij haar eigenlijk aan voor de andere vraag. Toen ze echter begon te vertellen legde hij zijn andere arm ook om haar heen en streek zachtjes over haar wang. 'Ach, als ze gelukkig zijn is het goed voor hem. En sorry ik had het eigenlijk niet moeten zeggen. Maar ik was het zoals ik al gezegd had vergeten.' Zachtjes drukte hij zijn lippen op die van haar en hield die voor enkele momenten vast. Toen hij echter borden hoorde rammelen en een kuchje hoorde liet hij haar lippen los en keek naar de vrouw die er al met het eten was. Zo, die waren hier snel. De vrouw zette de borden neer waardoor hij zijn blik al weer op haar richte en even zacht met zijn duim over haar lippen streek. Daarna legde hij zijn duim weer op haar wang en drukte hij zachtjes een kus op haar lippen. 'Smakelijk lieverd.' Zachtjes liet hij zijn handen op de tafel liggen. Rustig nam hij het bestek vast en begon kalmpjes te eten. Eigenlijk was dit voor hem een typisch amerikaans gerecht. Altijd wel smakelijk. Kort nipte hij nog even van zijn glas en keek even naar haar. Straks zou geweldig worden, eerst gaan dansen en dan weer naar hun kamer. Even streek hij door zijn haren en at kalmpjes verder.
[Sorry ]

"Ik geloof het maar al te graag, maar kon tot nu toe geen niet-perfecte karaktertrekjes van jou bespeuren. Die woedeuitbarstingen zijn best wel..", ze keek hem even speels aan. "Schattig", glimlachte ze en nestelde zich beter tegen hem aan. Tijdens haar vrij pijnlijke woorden, sloeg de jongen ook zijn andere arm om haar heen en streelde hij haar wang zachtjes, wat alles even beter deed aanvoelen. "Ach het geeft niet, liefje, het maakt niet uit dat je zoiets vergeet", glimlachte ze even, al deed het ergens wel pijn om er terug over e beginnen, maar Niels; ie mocht alles over haar weten en ze zou alles duizend keer vertellen als hij daar achter zou vragen. Zachtjes voelde ze zijn lippen op de hare en bleef die enkele seconden vasthouden; troostende lippen. Net als hij hoorde ze plots borden rammelen en begon ze even te blozen toen ze de vrouw zag eens ze zijn lippen had losgelaten. De borden werden neergezet en het meisje glimlachte weer eens de jongen weer naar haar keek. Zijn aanraking deed haar blik even neerslaan en ze voelde zachtjes een kusje op haar lippen. "Jij ook, schatje", mompelde ze even en ging wat rechter zitten om rustig te beginnen eten. Het was wel lekker, ze concentreerde zich op het eten, maar voelde op een gegeven moment even aan dat hij naar haar keek, waardoor ze glimlachte en kort een hand op zijn onderarm legde.

Niels glimlachte even. 'Die komen nog wel.' Mompelde hij even onder het eten door. Kort zuchte hij toen ze zei dat het niet uitmaakte dat hij zoiets vergat. Meteen schudde hij zijn hoofd. 'Het maakt wel uit. Ik wil zo'n belangrijk iets niet vergeten Sophia.' Sprak hij toen hij zijn vork even had neer gelegd. Daarna voelde hij hand zachtjes op zijn onderarm komen en daardoor glimlachte hij eventjes. Even boog hij naar haar toe en drukte een zachte kus in haar nek om daarna zette hij zich weer recht en at hij rustig verder. Het eten was lekker, en dat merkte je aan hoe snel het eten op raakte. Bij elke hap die hij nam genoot hij letterlijk en figuurljk. Na een tijd bleek hij toch genoeg te hebben en legde hij zijn vork en mes neer op zijn bod. Vervolgens wende hij zich even tot haar. 'Liefje, ik ga even naar de wc. Je vind het toch niet erg dat ik je alleen laat?' Vroeg hij voor de zekerheid maar aan haar. Want hij wist dat ze het niet leuk vond als hij haar alleen liet. Hoewel hij bijna zeker wist dat er hier nu niet per se iets kon gaan gebeuren maar toch. En aangezien het toch maar was om zijn handen te wassen maakte dat helemaal niet uit. Kort keek hij op naar enkele mensen die binnen kwamen, mensen die hij kende. Klasgenoten om maar even te gaan zeggen. Hij legde zijn hoofd neer tegen het kussen en keek haar afwachtend aan. Niels legde zijn hand op haar schouder en begon zachtjes te frunikken aan het bandje. Om haar lichtjes te plagen, maar ook omdat hij het leuk vond.

"Nietes", hield ze vol, even mompelend als hij deed, terwijl ze verder at van haar overheerlijke maaltijd. Toen hij zuchtte, keek ze even op en luisterde naar zijn woorden. "Alsof ik je dat ooit kwalijk zou nemen, Nielsje", glimlachte ze even en kneep zachtjes in zijn arm. Een kusje in haar nek deed haar even slikken, zoals ze wel eens gezien had in Lion King 2, maar nu gebeurde dat bij haar ook, merkte. Ze haalde even rustig adem om haar hart weer onder controle te houden. Ze at trager dan de jongen maar genoot er niet minder van als hem. Toch had ze net op hetzelfde moment genoeg als hem, ook omdat ze geen honger meer had. Ze legde haar bestek zachtjes op haar bord en keek hem even aan toen hij wat zei. Of ze het erg zou vinden dat hij haar alleen liet om naar de wc te gaan? "Nee, je moet mijn hand vasthouden als je naar de wc gaat", grijnsde ze even en veegde even zachtjes haar mond af met de servet die ze gekregen had. Terwijl ze bezig was, voelde ze plots zijn hand op haar schouder, die ze even probeerde te negeren, maar dat hield ze niet lang vol aangezien hij nu aan haar bandje begon te frunniken ! Haar schouders spanden zich even op, een korte rilling trok door haar heen. Ze beet kort op haar lip en keek geplaagd om naar de jongen. "Stoohoop, we zijn in een restaurant, straks bespring ik je nog", mompelde ze even en knipoogde naar hem, om daarna achteruit te leunen tegen de stoel. "Ga maar."

'Zou je wel willen hé.' Sprak hij lachend tegen haar en bleef verder doen met het bandje. Eens kijken hoe ver hij kon gaan bij haar. Toen ze om keek en begon te praten kwam hij even dichter bij met zijn lichaam en wiebelde met zijn wenkbrauwen. 'Stiekem was dat mijn bedoeling liefje.' Toch stond hij daarna op en streek even langs haar wang. Daarna draaide hij zich om en wandelde rustig weg terwijl hij even over zijn shirt streek om daar enkele dingen vanaf te doen. Kalmpjes liep hij richting de wc's en duwde vervolgens de deur open en waste daar vervolgens zijn handen en bekeek zich even in de spiegel. Het enigste wat hij zag was een jongen die gelukkig was. Maar nu voelde hij zich niet compleet. Hij moest naar Sophia terug. Rustig wandelde hij weer naar buiten en kreeg daardoor bijna een deur in zijn gezicht. Kort wreef hij over zijn schouder en keek even naar de man. 'Uitkijken bestaat ook nog wel.' Een korte stomp werd in zijn maag gegeen waardoor hij even in elkaar leek te krimpen. Kort beet hij op zijn tanden om niets terug te doen en wandelde hij naar buiten en ademde hij even diep in. Even wreef hij door zijn ogen en wandelde vervolgens dan verder met zijn handen in zijn zakken. Met een glimlach op zijn gezicht wandelde hij naar de tafel toe en keek even naar de mensen die er nog zaten om daarna weer plaats te nemen naast Sophia. Niels boog over haar heen en drukte een kus op haar voorhoofd. 'Trouwens wat maakt het uit dat we in een restaurant zitten niemand ziet ons want we zijn volledig af geschermd. Het enigste persoontje dat ons kan zien is die rare vrouw.' Grijnsde hij even.

"Hm, ja.. Zou ik echt wel willen", glimlachte ze, waarna ze haar schouder even lachend ophaalde om hem te doen stoppen, al hielp dat helemaal niet. Ze hield even haar adem in om het niet uit te gillen toen hij dichter kwam en met zijn lichaam en met zijn wenkbrauwen wiebelde. Ze zuchtte even en rolde met haar ogen toen hij zei dat dat zijn bedoeling was en beet kort op haar lip. Hij streelde haar wang nog voor hij opstond en eens hij weg was, voelde ze zich zeer alleen. Ze leunde tegen de bank aan en richtte kort haar blik op haar bord. Zonder Niels leek ze zich echt even waardeloos te voelen. Ze ging weer wat rechter zitten en begon op de tafel te tokkelen met haar vingers en even te spelen met het hoekje van haar servet. Het leek uren te duren eer de jongen terug was en ze zuchtte even zachtjes tussen haar tanden door. Eindelijk kwam de jongen in haar zicht, waardoor haar hart weer een sprongetje maakte. Hij kwam weer naar haar toe, boog zich over haar heen en ze voelde een zacht kusje op haar voorhoofd. Toen ze zijn woorden hoorde, schudde ze even koppig haar hoofd. "Nee, je krijgt me nooit zo ver om in een restaurant 'klef' te gaan worden, als je begrijpt wat ik bedoel", mompelde ze even koppig en hield haar neus in de lucht. Goed, misschien wel als hij het haar gewoon onmogelijk zou maken om niet op hem te reageren. Maar dat zou hem niet lukken, hoopte ze.

'Zeker van?' Grijnsde hij plagend en drukte enkele zachte kusjes net lang haar lippen om vervolgens een naar haar kaaklijn af te dwalen. Zachtjes streelde hij met zijn vingertoppen haar nek en speelde een met de iets korte haren achter in haar nek. Vervolgens drukte hij zijn lippen voor een moment op de hare en beet dan zachtjes op haar onderlip en kon het niet laten om een grijns tevoorschijn te toveren op zijn gezicht. 'Je bent zeker dat ik je niet zo ver krijg?' Prevelde hij zacht tegen haar lippen aan om vervolgens al kussend door te gaan naar haar nek en drukte daar op bepaalde plekken zijn lippen iets langer en ademde hij even in. Dit liep wel vlot, er was niemand die hen kon zien en tot nu toe was er nog niemand naar hen toegekomen of wat dan ook. Maar dat was dan weer te vroeg gejuichd wand net toen hij echter een zachte beet in haar nek wou drukken leek hij wat te horen. Toen hij echter dus iemand hoorde en er zeker van was dat er iemand was werd hij werkelijk knalrood. 'Hm, dan toch maar niet.' Mokte hij en zette zich gewoon naast haar neer. Met zijn blik op de grond begon hij aan zijn broek te prullen en beet hij op zijn onderlip. Zijn hoofd zag fel rood, en doordat hij wit aan had viel dat nog harder op als normaal. De vrouw keek hen met een grijns aan en keek vriendelijk naar Sophia. 'Kan ik jullie nog iets brengen?' Vroeg ze met een kleine glimlach op haar gezicht. Niels keek naar Sophia, zij mocht beslissen. Of ze vertrokken nu naar een van de dancings hier, of ze bleven nog even hier om wat te drinken of wat dan ook.

"Uhu", deed ze even nog steeds even koppig als eerst tot ze voelde hoe hij haar lippen kuste, ze zijn lippen langs haar kaaklijn voelde dwalen, hoe hij haar nek streelde en met de kortere haren in haar nek speelde. Dit kon ze nog wel verdragen, ze deed enorm veel moeite om gewoon stil te blijven zitten en ging op haar handen zitten, zodat die niet naar hem konden glijden. Ze wilde op haar lip bijten, maar de jongen drukte al lippen op de hare en beet zachtjes op haar onderlip, waardoor ze zachtjes huiverde en kort haar hoofd wat van hem wegtrok, om de tintelingen te kunnen weerstaan. Ze fronste en ademde sneller adem dan ze zou willen. Hij begon weer naar haar nek te gaan en voelde hoe ze over de grens ging en hoe ze de drang om hem aan te raken niet meer kon weerstaan. "Damn", mompelde ze even, maar voelde gelukkig zijn aarzeling. Ja, hij stopte, ze zou haar principes niet overboord kunnen gooien. Ze opende haar ogen, die ze even had gesloten, en voelde hoe ze zelf ook knalrood werd. Ze glimlachte even om zijn mokkende woorden en haamde haar schouders op toen ze zag hoe hij op zijn onderlip beet. "Too bad, next time, sweety", grijnsde ze even en keek dan naar de vrouw, die glimlachte. "Uhm, de rekening, misschien, alsjeblieft?", sprak ze duidelijk tegen de vrouw, glimlachte zelf even en wachtte tot ze zich omgedraaid had om weg te gaan. "Het spijt me schatje, had die vrouw nog even weggebleven, had je zeker je zin gekregen", grijnsde ze.
[Gotta go]

Niels keek naar haar en stak zijn tong kort uit naar haar. Kalm knikte hij naar de vrouw en zah dat ze uiteindelijk toch weer leek weg te stappen waardoor hij met een pruillip naar haar keek. 'Hm, volgende keer huur ik gewoon dit restaurant af hoor.' Mokte hij nog steed. Zachtjes drukte hij een kus op haar wang en keek gelijk weer op toen hij een schaduw over de tafel zag komen en zag de vrouw weer staan. Hij nam de rekening aan en legde die even voor hem op de tafel en zocht dan naar zijn portefeuille en nam daar genoeg geld uit. Misschien enkele dollars meer maar dat was dan maar fooi ofzo. Hij gaf het geld af. 'De rest mag je houden, voor de gastvrijheid.' Glimlachte hij even droog naar de vrouw die knikte en zich weer omdraaide. Zachtjes nam hij haar hand vast en stapte ondertussen van de zetel af en stak zijn vrije hand weer in zijn broekzak en keek haar met een lachje aan. 'Wel, kleintje omdat mevrouw daar me gestoord heeft, zul je moeten wachten tot we op de kamer zijn.' Hij haalde zijn schouders om en tikte even met zijn voet op de grond om daarna even naar zijn sneakers te kijken. Nog steeds vond hij het niet leuk dat die vrouw hen had gestoord. Kort voelde hij een steek in zijn buik, waarschijnlijk nog iets van die klap die hij had gekregen in de wc. Daar zou hij maar over gaan zwijgen, anders zou ze waarschijnlijk gaan flippen ofzo. Vanavond zou er niets meer gaan gebeuren erg dan toch. Alleen nog maar goede dingen. Hij beet kort op de binnenkant van zijn wang en wachte heel kalmpjes af.

Sooph negeerde het feit dat hij zijn tong naar haar uitstak en glimlachte naar de jongen toen hij nog steeds leek te mokken en zelf zei dat hij het restaurant zou afhuren volgende keer. "Ja, ja, liefje, zéker", sprak ze plagerig en draaide even kort met haar ogen. Natùùrlijk zou hij dat gaan doen.. Ze keek toe naar hoe de jongen wat geld nam en betaalde, waardoor ze zich schuldig begon te voelen over het feit dat hij wéér betaalde. "Dan betaal ik wel voor dat afhuren", mopperde ze even eigenwijs en sloeg haar ogen neer toen de dame vertrok; een precieze reden daarvoor kon ze niet bedenken, misschien was het haar manier om te uiten dat zij degene was die hun onderonsje net onderbroken had. Ze voelde zijn hand en kneep er zachtjes in, stond op en liep voorzichtig met hem het verhoogje af en wachtte kort om zijn opmerking aan te horen. "Ik kon me goed inhouden, hoor, jij was degene die met nét niet kon meekrijgen", grijnsde ze even en keek hem aan, lachend. Ze trok hem mee bij de hand tussen allerlei tafels door en wachtte ongeduldig tot ze buiten waren. Eens de slusdeuren door, en hem meegetrokken, draaide ze zich om, duwde hem tegen de muur en drukte haar lippen op de zijne drukte, even niet denkend aan de binnenkomende mensen, maar al haar aandacht bij Niels houdend. "Even maar", prevelde ze zachtjes tegen zijn lippen en drukte haar lippen dan weer opnieuw tegen de zijne aan.

'Dat moet je maar zelf beslissen. Maar dan zorg ik er wel voor dat het hier speciaal ingericht is.' Met een grijnsje met haar mee, van het verhoogje af. Zacht streek hij over haar hand en knikte kort naar de vrouw die hen had bediend en bewoog toen met Sophia tussen de tafels door. Toen ze halt hield keek hij haar even met een scheve grijns aan. 'Goed inhouden? Komop liefje, als ik nog net iets verder was gegaan had ik jou toch zo ver gekregen hoor.' Grijnsde hij even speels. Kalm volgde hij haar naar buiten, toen ze echter net de deuren uit waren werd hij tegen de muur aangedrukt en werden haar lippen op de zijne gedrukte waardoor hij zijn handen op haar heupen legde. Kort mompelde hij een antwoord en streek zachtjes over haar zij en trok haar dichter tegen zich aan en streek zachtjes met zijn tong over haar lippen en sloot een tijd lang zijn ogen om gewoon even te genieten van het moment. Zachtjes draaide hij zich om en duwde haar tegen de muur aan. Niels liet haar lippen los en drukte enkele kussen in haar nek. Niels wou dolgraag verder gaan maar besloot de wijze manier te nemen om op te houden en haar nog een kus te geven op haar voorhoofd en glimlachte eventjes. 'Eventjes maar.' Zachtjes glimlachte hij en trok haar nog even tegen zich aan en legde zijn armen stevig om haar heen ensloot vervolgens zijn ogen. Zachtjes streek hij over haar rug en drukte nog even zijn lippen in haar nek om haar doen los te laten en nam haar hand weer vast en trok haar zachtjes met zich mee naar de wagen.