Live doesn't sucks. Onley the persons who are thinking that.

Fivel wandelde alleen over het strand heen. Haar zwarte haren hongen in vrolijke lokken langs haar gezicht af. Haar groene kattenogen keken ene beetje rond. Ze was hier net maar voelde zich al geweldig thuis. Italië of noorwegen was niets voor haar. Hier kon ze haar dromen achterna gaan. Na lang zagen had haar moeder dan ook eindelijk toe gegeven dat ze naar hier mocht komen. Op een voorwaarde dat ze studeerde. Dat deed ze dan ook maar. Ze kend enog totaal niemand en wou best wel mensen leren kennen. Haar rode jurkje werd mee gevoerd met de wind. Sommigen zagen duidelijk haar Italiëaanse afkomst terwijl haar vader een noor was. Ze kende hem eigenlijk niet echt goed en enkel van verhalen en van op foto. Haar broer kende hem wel. Dat was de enige die ze eigenlijk echt mistte van haar familie. De rest mistte ze niet. Nils was haar broer en haar bf in een. Ze hoopte hier wel goede vrienden te maken en een nieuwe start te maken. Ze gaf echt nooit op en was eigenlijk best wel koppig. Haar vrolijke glimlach sierde haar gezicht. Rustig wandelde ze verder en zag ze verschillende jongens en meisjes sporten. Als ze zich wat beter wegwijs was op school zou ze ook gaan sporten. Waarschijnlijk zou ze willen volleyballen of voetballen. Dat waren sporten die haar wel interesseerden. Ze had zoveel interesses die ze hier eindelijk kon doen. Amerika was gewoon een plek voor haar waar zei haar nieuwe start zou maken en die zou beter zijn als eerst. Dat hoopte ze toch.

Gehuld in een grijze shirt en een witte short trapte Niels een bal naar een of andere dude die een harde voorzet gaf richting hem zodat hij de bal in het doel kon spelen. Maar de bal vloog vlak over hem heen en ging richting een meisje iets verder van het veld verwijdert. Kwaad keek hij even naar de jongen en begon dan te rennen naar de bal die op de grond was gevallen bij een meisje dat een rode jurk droeg. Kalm nam hij deze op en keek even naar het meisje en glimlachte kort. 'Sorry, mijn vriend ginds, wou de bal naar mij trappen maar hij kan niet mikken dus trapte hij hem naar jou zo dat ik jou heel stiekem gedag kon komen zeggen.' Grijnsde hij speels naar haar en draaide zich weer om om weer te gaan voetballen. Als het meisje wou mocht ze wel komen meespelen dan gingen de ploegen gelijk op en moest hij geen twintig dingen tegelijk doen in het spel. Kort draaide hij zijn hoofd nog naar haar een stak zijn hand op en glimlachte eventjes. Daarna begon hij weer met verder te spelen en sprong gelijk over een been van een ploeg genoot die hem wou tackelen. Meteen loste hij een trap op het doel en de bal ging recht in de kruising zodat de keeper hem net niet kon pakken want dan zou hij tegen de paal aanvliegen. Eigenlijk zou dat best wel grappig wezen.

Fivel begon een liedje te neurieën. Sommigen zeiden dat ze iets met zingen zou moeten doen maar ze geloofde niet dat ze kon zingen. De mensen hier negeerden haar. In Italië hadden ze al lang opgekeken als je vrolijk liep te neurieën en zeiden ze iets. Hier was iedereen op dat gebied associaal. Zelf was ze redelijk vriendelijk en zou ze tegen iedereen praten en niet uit de hoogte doen. Ze schrok op van haar denken toen een bal in haar richting vloog. Ze moest hem niet ontwijken maar ze schrok er wel even van. Een jongen kwma de bak halen en verontschuldigde zich. Het leek haar eerder een playertype maar dat negeerde ze maar even. "Maakt niet uit. mijn naam is trouwens Fivel." Zei ze toen vriendelijk. Ze toverde een glimlach op haar lippen. Haar groene ogen straalden eigenlijk altijd. Ze streek een zwarte pluk haren achter haar oor. Ze keek de jongen even na toen hij terug ging voetballen. Ze hield haar hoofd schuin en bekeek de jongens terwijl ze bezig waren. Er zaten een deel fouten in hun voetwerk maar ze verwachte niet dat je op het strand even goed kon voetballen als op een hardere ondergrond. Bij hun was dat meestal een weide die leeg stond en emmers die als goal dienden. Omdat ze maar met zijn twee waren moest ze wel haar mannetje staan tegenover haar broer. Rustig wandelde ze richting de voetballende jongens en keek ze toe. "Euhm klein vraagje. Zouden jullie het erg vinden als ik mee speelde?" Vroeg ze toen rustig.

(korte post srry)

Toen het meisje hem wat vroeg keek een van de andere jongens naar haar en grijnsde kort. 'Kun je het w...' Niels snoerde hem de mond door een bal tegen zijn kop te gooien en keek hem even geirriteert aan terwijl hij lichtjes zijn hoofd schudde en weer naar het meisje genaamd Fivel keek. 'Nee jo, doe maar mee. Ik ben trouwens Niels.' Sprak hij vriendelijk tegen haar en ging de bal weer halen maar de andere jongen was er mee aan het dribbelen naar hem toe. Terwijl hij heel simpel de bal weer terug nam met zijn voeten en die even omhoog speelde en zo weer vast nam. 'Ik denk dat je best bij mij kunt staan, dan hebben we tenminste een even aantal, dus wat zeg je, ga je bij mij staan of geef je me liever op mijn donder door bij hen te gaan staan?' Grijnsde hij vrolijk naar haar en streek even kort door zijn haren. De andere jongens keken geamusseerd naar het meisje toe en begonnen al rustig met hun tactiek, terwijl de twee jongens langs zijn kant gewoon wat naar het water aan het staren waren. Dat waren dan weer Daill en zijn broertje Gaill, beiden twee surfers die elk moment van de dag smachten naar het water maar toch ook voetbalspeelde in het team van Monica. 'Yo, surfers water komt later, nu gaan we voor het voetbal.' Grijnsde hij naar hen toe waardoor ze eigenlijk meteen naar hem keken met een domme grijns op hun kop.

[Sooowry]

Fivel wachtte rustig het antwoord van de jongen af. Toen hij zich voorstelde glimlachte ze eens. "Aangenaam niels." Zei ze vriendelijk. Ze knikte toen hij zei dat ze het beste bij hem kon spelen. Snel bekeek ze even haar outfit en zuchtte eens. "Heel even wachten." Zei ze toen. Ze nam uit haar tas een elastiekje en bond haar zwarte lokken in een staartje. Was zei even blij dat ze haar bikini aan had. Snel trok ze haar kleedje uit. Eigenlijk had ze een best wel mooi figuur. Ze ging terug richting de jongens. "Voetbal spelen in een kleedje is een slecht idee. Ik spreek uit ervaring." Zei ze toen. Toen ze begonnen te spelen keek ze heel even hoe de jongens speelden. Ze nam de bal af door een simpel trukje en ging richting de goal. Er liepen twee jongens op haar af maar Niels stond vrij. Ze draaide zich om en paste naar Niels. Ze had het gevoel dat de jongens zich inhielde omdat ze een meisjes was ofwel konden ze niet voetballen. Ze kon heuw wel voetballen en ze zouden haar niet als een zwakkere moeten zien want dan zouden ze nog eens voor verassingen kunnen komen te staan. Haar groene ogen keken naar niels om te kijken of hij ging scoren of niet. Ze hoopte dat haar mobieltje veilig lag in haar tas. Ach, als ze er vandoor zouden willen gaan zouden ze niet ver raken. Fivel was niet echt een makkelijk meisje te noemen en ze kon zich makkelijk verdedigen. Ze was hard geworden omdat ze het altijd voor haar zelf had moeten opkomen en door haar oudere broer die haar altijd uitdaagde omdat ze zogezegd iets niet durfde.

Met een grijnsje keek Niels haar aan en toen begonnen ze te spelen. De bal was in bezit van de tegenpartij en meteen begon hij te lopen en Fivel nam hem af. Met een frons liep hij verder en kreeg al snel een pas van haar, zo speelde hij verder en dribbelde door een andere jongen zijn benen maar stoote zo op de vier verdedigers waardoor hij wel genoodzaakt was te passen naar Daill. Die kreeg de bal en deed een hoge pas naar zijn broer, die vervolgens weer een perfecte volley deed en zo uiteindelijk scoorde. Bewonderend keek hij even naar Gaill. Maar dan kwam het andere team op hem aflopen, Niels rende op hem af en nam de bal met gemak af en speelde die zo door naar Fivel, maar nog voor die haar had bereikt werd de bal onderschept door het andere team. Kort schoot zijn blik naar Fivel en rende al gauw naar de plek van het doel af, alleszins naar de lijn die de baklijn moest voorstellen. Zo ging hij als verdediger staan gevolgd door de twee broertjes. Fivel kon de bal makkelijk tegenhouden, want het team dat tegen hen speelde had niet echt het beste voetenwerk, en ook was hun teamword vrij slecht. Afwachtend keek hij naar de naderende jongen met de bal aan zijn voeten. Een korte windstoot kwam aanzetten waardoor hij even zijn hand voor zijn ogen hield om het zand dat opvloog door de wind te blokken. Toen de wind ging liggen, was het andere team veel dichter als eerst. Eigenlijk raar, maar waarschijnlijk waren ze gewoon door gelopen toen de wind opstak.
[Soowry ]