De kamer van Dave en Jill.

Een meisje met steile blonde haren liep rustig een paar trappen op met een grote zware tas. Ze had al van alle kanten hulp aangeboden gekregen maar deze geweigerd, ze was zelf toch prima instaat om een tas te tillen? Al moest ze eerlijk toegeven dat het meer op een hutkoffer leek en dat hij erg zwaar was. Ze had een mini-route beschrijving om naar haar kamer te komen op haar hand geschreven. Ze wierp weer een snelle blik op haar hand en toen liep ze door. Tot haar verbazing was ze er al bijna. De maakte met haar vrije hand de deur open en drukte zich er toen tegenaan om hem zo open te krijgen. Iets te veel van het goede blijkbaar. Jill viel op de grond, haar haren hingen voor haar gezicht. Ze blies ze omhoog en stond op. Haar tas zag er wat platgedrukt uit nu ze op de grond was gevallen. De kamer was nog leeg, er was niemand. En er stonden twee bedden. Twéé? Wie zou er nog meer bij moeten? Ze zuchtte en liet zich neerploffen op een van de twee bedden. Ze zuchtte en staarde verveeld naar haar tas. Wie zou er bij moeten? Jongen of meisje? Voor haar maakte het eigenlijk niet uit, ze kon met beide meestal wel goed opschieten. Misschien was dat de reden dat ze nog nooit een vriendje had gehad. Jill liet zich achterover vallen, haar voeten stonden nog steeds op de grond terwijl ze nu naar het saaie plafond staarde. In een keer schoot ze overeind, ze hoorde een geluid, op de gang. Zou dat haar kamergenoot zijn? Een rilling trok over haar rug, hoewel ze goed kon opschieten met de meeste mensen was ze toch een beetje zenuwachtig over wie er komen zou..

Dave, die halsoverkop naar de balie was gelopen liet een blik op zijn uurwerk glijden en zag dat het al redelijk laat was. Aangezien de mevrouw van de receptie had gezegd dat hij voor het avondeten al terug moest zijn had hij zich extra gehaast van het strand naar hier om toch maar op tijd te zijn. "Ben ik op tijd?", Vroeg Dave aan de balie en keek recht in de ogen van de oude vrouw die moeizaam op haar horloge keek en rustig knikte. "Yes", zei Dave met een opgeluchte zucht. Met zijn ene hand had hij zijn gitaar vast en hij zat momenteel in zijn zwemshort met bloot bovenlijf. Hij had het zelfs best warm, dus echt rillen deed hij niet; "Oohw jaah, David. Je hebt een blondharig meisje als kamergenoot." Zei de oude vrouw en meteen fronste Dave zijn wenkbrauwen. Wat? Een meisje...? Met zijn blik enkele seconden naar de grond gericht bleef hij nadenken. De mevrouw aan de balie keek hem niet-begrijpend aan. Zo erg is het nou toch ook niet? Ze kan best meevallen, dat zal wel waar zijn..Dacht hij en knikte daarna bevestigend. "Het is al goed", zei Dave toen hij weer naar de mevrouw keek en liep op een klein looppasje de trappen op en stond nu recht voor de deur waar hij zijn kamergenote zou tegenkomen. Hij hoopte op een mooie blondine met een fijn karakter en die van muziek hield. Met een beetje spanning en zijn haar goedleggend deed hij de deur open en keek recht in de ogen van een meisje dat op het bed zat. Zwijgend stapte hij eerst binnen en zette een kleine glimlach op zijn gezicht. Wat is ze knap man.. Was zijn reactie. Maar net na die gedachte dacht hij eraan dat hij momenteel nogal redelijk bloot tegenover haar stond. Lange zwemshort met een kleine handdoek die over zijn schouder hing. Ach, wat maakte dat ook alweer uit. Hij was en bleef een jongen, en dat meisje zou maar moeten wennen aan die verschijning want hij liep nogal vaak zo rond. "Heey, ik ben Dave." Zei hij vriendelijk en liet een grote en brede glimlach zien en zette zich op zijn bed. Tevreden van de ruimte van de kamer keek hij weer naar het meisje, benieuwd wat ze zou gaan zeggen.

Jill verwachtte niet dat haar kamergenoot snel zou komen dus begon ze vast met het uitpakken van verschillende dingen, eerst legde ze al haar kleding op bed voordat ze stapels begon te maken en deze in de daarvoor bestemde kasten legde. Ze bukte zich net om de laatste kleding in de kast te leggen toen ze een stem hoorde. "Heey, ik ben Dave." Klonk het. Met een schok kwam Jill overeind en draaide zich om. De kleren waren uit haar handen gevallen en lagen overal over de vloer heen. 'Fijn.' Bromde ze. Ze keek in de ogen van de jongen die zich voorstelde als Dave. 'Hay, Dave,' Zei Jill terwijl ze een stapje naar voren deed, ze liet de kleren maar eventjes rustten. 'Ik ben.. Jill.' Zei ze toen maar. Ze zuchtte, draaide zich om en begon de broeken, t-shirts en andere dingen snel op te ruimen. Ze kon het Dave ook niet kwalijk nemen, Jill wist dat ze makkelijk schrok van dingen. Ze had nog niet eens gezien hoe hij erbij liep, maar toen ze zich omdraaide zag ze het wel. 'Heb je het niet koud?' Was ook meteen het eerste wat ze vroeg toen ze hem zag staan in een zwemshort met aleen een handdoekje om zijn schouders. Ze zuchtte, zou hij er altijd zo bijlopen? Jill rolde met haar ogen en glimlachtte. Hij zag er aardig uit dus zou ze er wel uitkomen, met hem.

Dave bekeek het meisje nog eens en zag dat ze plotseling schrok bij zijn verschijning. ,,Heb ik je zo laten schrikken? Het was niet echt mijn bedoeling." Zei hij en liet zijn blik naar de kleren die op de grond lagen gaan. ,,Laat me je helpen", zei hij en nam een paar van haar kleren van de grond. Netjes vouwde hij ze weer in hun vorm en gaf ze daarna aan het meisje dat zich voorstelde als Jill. ,,Nee ik heb om eerlijk te zijn hélemaal geen koud. Winter of zomer, altijd loop ik er op het strand zo bij. Ik ben nogal warmbloedig", zei hij en lachte onschuldig. Hij streek met zijn hand zijn haar uit zijn gezicht en besloot toch maar nu wat aan te trekken. Het zou voor Jill ook wat leuker zijn moest hij zich wat meer bekleden. Met een kleine grijns op zijn gezicht liep hij de badkamer binnen en nam een witte T-shirt die hij makkelijk over zijn hoofd gooide. Vervolgens deed hij zijn zwemshort uit en nam zijn grijze trainings broek om die dan aan te doen. Zo, nu zou hij er toch al een beetje beter uit zien. Met nog een laatste snuifje parfum begaf hij zich weer in de slaapkamer en keek het meisje weer aan. ,,Was je hier al lang? Ik had me nochtans gehaast om hier toch een beetje op tijd te zijn, aangezien die ambetante madam aan de balie hier een verdieping beneden. Ze wilt de deuren na zes uur niet meer openen", zei hij en rolde voor kort geïrriteerd met zijn ogen.

Jill grijnsde, hij maakte zich druk omdat ze schrok, best grappig, eigenlijk. Ze zuchtte. 'Nee hoor. Ik schrik makkelijk, dat is het gewoon.' Zei ze rustig terwijl ze zich overeind hielp. 'Nee ik heb om eerlijk te zijn hélemaal geen koud. Winter of zomer, altijd loop ik er op het strand zo bij. Ik ben nogal warmbloedig.' Was zijn antwoord. Ze bekeek hem nog een keer, als zij er zo bij had gelopen was ze al drie keer ingevroren. 'Bleh, warmbloedig of niet. Ik zou het íjs-ijskoud hebben.' Zei ze tegen hem en liet een klein glimlachje zien. Dave liep de badkamer in en kwam naar buiten in een grijze trainingsbroek en een wit t-shirt. Erg gemakkelijk, zoals Jill van jongens was verwacht. 'Was je hier al lang? Ik had me nochtans gehaast om hier toch een beetje op tijd te zijn, aangezien die ambetante madam aan de balie hier een verdieping beneden. Ze wilt de deuren na zes uur niet meer openen.' Jill keek Dave raar aan. Na zes uur de deuren niet openen? Wat belachelijk! 'Dat is belachelijk!' Zei ze toen en keek van Dave naar de grond. 'En trouwens, ik ben hier pas net. Jij kwam iets later dan ik binnen, het scheelde niets.' Grijnsde ze vriendelijk en liet zich neervallen op een bed. Ze zuchtte. Het kon hier nog wel eens gezellig worden. Met die gedachte voor zich sloot ze haar ogen.

Dave merkte dat Jill het net zo belachelijk vond als hij. ,,Echt hé?" Dave lachte en liet zich rustig neerzakken op zijn bed om daarna het meisje eens goed te bekijken. Ze had mooie blonde haren en dat paste zeer mooi bij haar slanke lichaam. Ja, het meisje was niet mis. Maar dat had hij eigenlijk al een tijdje gemerkt. Rustig nam hij zijn gsm uit zijn zak en toetste er een nummer in. ,,Hee, dude. Het is juist om te vragen of je morgen vrij bent? Een potje volleybal." Dave knikte en knipoogde kort naar Jill terwijl hij nog een paar woorden zei en dan het gesprek afsloot. "Sorry, ik moest effe wat afspreken." Zei hij terwijl hij onschuldig lachte en zicht languit op zijn bed liet rollen en niet merkte dat het bed zo smal was en weer op de grond lag. "Gotver.." Lachte hij waarna hij weer recht sprong en zijn bed eens bekeek. "Zo klein..", zei hij en zuchtte waarna hij luchtig zijn schouders ophaalde en Jill weer eens aankeek, voor de zoveelste keer dan. Hij sloot zijn en ogen en plaatste zijn armen onder zijn hoofd. 'Bleh, warmbloedig of niet. Ik zou het íjs-ijskoud hebben.'Dave lachte bij die opmerking maar besloot er maar niets op terug te zeggen. Hij had wel al genoeg gezegd, meestal kon hij zelf gewoon zijn mond niet houden. Maar zo was hij nou eenmaal. Een tikkeltje nieuwsgierig vroeg hij zich af wat het meisje haar interesses waren en bijna leek hij het wel te vragen. Maar er kwam maar geen klank uit, zwijgen was misschien toch wel het beste..