Waiting

Het was niet zo heel druk meer in de gangen van Monica High School. Iedereen zat in de les, - ten minste iedereen zou daar moeten zitten -, Jazlyn had net haar laatste les gehad en was een tijdje bij een groep vrienden blijven hangen om wat te praten. Na een tijdje moesten ze allemaal weer naar de les en was ze alleen over gebleven. Om vier uur moest ze weer naar haar Football training maar ze had totaal geen zin in haar kamer genoten. Ze was had ze nog niet eens ontmoet maar ze zat waarschijnlijk bij alleen maar meiden die bij de cheerleaders hoorde. Jazlyn zuchtte en liep regelrecht op haar kluisje af. Ze liet haar tas van haar schouder glijden en opende haar kluisje geluidloos. Zodra ze het deurtje open had viel een grote voetbal er met een snelheid uit en dwarrelde verschillende plaatjes van footballers op de grond. 'Verdomme!' schold ze boos. Ze gaf een trap tegen haar kluisje en begon achter de voetbal aan te hollen die door de gang stuiterde. Verschillende mensen keken haar lachend na en volgde alle bewegingen die ze maakte. De bal kwam tot stilstand tegen de grote muur aan het eind van de hal en stuiterde terug richting Jazlyn die hem met gemak opving en terug naar haar kluisje liep. Al haar spullen lagen er gelukkig nog. Ze bukte om alles op te rapen en gooide het achter in haar kluisje. Opeens schalde haar ringtone door de gang, het liedje "Walking Disaster" van Sum41 was duidelijk te horen. Verschillende mensen keken haar kant geïrriteerd op. Met een frons negeerde ze het deuntje en pakte haar nodige spullen. Ze moest nog heel lang wachten voor de training begon. Ze pakte haar iPod uit haar tas en sloot haar kluisje met een klap. Ze zocht het liedje van Sum41 op en zette de muziek zo hard dat ze niets anders meer kon horen in de gang. Ze begon te lopen en staarde naar de grond terwijl ze helemaal opging in de muziek.

Gefrustreerd aan een papiertje te friemelen liep Sammy op dat ogenblik ook in de gang.
Ze was diep in gedachten en hoorde ineens keiharde Sum41 muziek ergens vandaan komen. Sum41 luisterde ze zelf ook, en probeerde het liedje te herkennen, wat niet lukte door de overige lawaai op de gangen.
Ze gooide haar papiertje op de grond en bekeek het meisje waarvan de muziek vandaan kwam. Een redelijk lang maar toch niet té lang meisje leek helemaal gefocust op haar muziek, terwijl ze de hallen doorliep. Ze leek aardig. Léék. Alleen Sammy durfde de stap niet te wagen. 1e indrukken waren voor haar niet besteed, die vielen toch alleen maar verkeerd. Zuchtend ging Sammy op een bankje zitten en friemelde ditmaal aan haar jas, waar ze de ene plooi na de ander eruit krabte. Hoe zou alles gaan? Zou ze vrienden krijgen? Op haar vorige school had ze redelijk veel vrienden. Maar door de ruzie thuis kreeg iedereen een slechte indruk van haar, als een soort van crimineel. En dat terwijl ze toch een normaal meisje was die meisjes dingen deed.
Hoe zou alles lopen? Dezelfde vragen, onbeantwoord.

Manuel, een blonde jongen die altijd een muts op zijn hoofd droeg, ookal was het in het midden van de zomer stond bij zijn kluisje. Binnen in zijn kluisje zat niet veel, hoogstens een paar schoolboeken, het logo van de Wings en en hele hoop foto's van hem en zijn familie. Maar ook hongen er aan zijn kluisje verschijdene foto's van Rockbands, zoals Sum 41, Blink 182 enzoverder. Kort keek hij op en schudde zijn hoofd. Eigenlijk had hij best veel vrienden, maar hij was dan ook een laatstejaars plus hij zat in het basketbalteam, een groot deel van de ploeg was bevriend met elkaar. Buiten dan die enkele asociale kinderen. Nja, die moesten er blijkbaar ook zei. De jongen griste zijn koptelefoon uit zijn kluisje en hong die om zijn hals heen. Manuel nam zijn pikzwarte iPod uit zijn zak en stak het draadje erin en meteen klonk er loeiharde muziek door zijn koptelefoon. In too deep - Sum 41, las hij af op het scherm. Een grijns kwam op zijn gezicht en meteen sloeg hij zijn kluisje toe en begon door de gang te wandelen, mensen keken op, maar ze waren het hier al gewoon. Iedereen hier had een verschillende stijl van muziek, en dat was dat. Zo had je de Ravers, de mensen die van R & B hielden en zo verder. Iedereen hier was anders in vele opzichten.

'At the dead-end I begin, To burn a bridge of innocence, Satisfaction guaranteed, A pillow-weight catastrophe' Sum 41 schalde steeds harder door de gang. Nadat het laatste woordje was gezegd viel Jazlyn's telefoon stil. Via haar iPod vervolgde ze het stukje dat was gestopt als haar ringtone. 'Our own mission nowhere bound, Inhibitions underground, A shallow grave I, Have dug all by myself' Ze bewoog haar hoofd mee op het ritme van de muziek en stopte haar iPod in haar zak. Ze keek recht voor zich uit en zag een meisje op een bankje zitten met haar jas aan waar ze de plooien uitkrabte. Ze glimlachte naar het meisje en bleef even staan om wat uit haar tas te pakken. Ze raakte verstrikt in het draadje van haar oortjes en hoorde alles weer op de grond vallen. Jazlyn staarde wezenloos naar de grond en bukte zich om haar telefoon snel op te rapen. Haar Ipod was uit haar oortjes gevallen en stond automatisch op speakers. Nog harder schalde de muziek van Sum41 door de gang. 'A walking disaster, The son of all bastards, You regret you made me, It's too late to save me.' Ze hield haar adem in en hoorde in gedachte iedereen haar al uitschelden. Ze rolde met haar ogen en kwam weer wat tot rust. Voorzichtig gluurde ze voor zich uit en zag een jongen door de gang lopen. Hij zag er gespierd uit en ze had hem wel eens vaker bij zijn kluisje zien staan, hij was ook fan van Sum 41 dacht ze. Ze pakte haar iPod van de grond en veegde het stof eraf, wat kon haar het schelen wat andere dachten? Zolang ze naar school kon gaan en kon voetballen .. Al kreeg ze wel vaker de opmerking: 'Jazzy laat je grote ballen een zien!' te horen. Een grijns verscheen op haar gezicht. Ze was best wel bekend .. omdat ze het enige meisje was dat op footbal zat op deze high school.

De blonde jongen staarde naar het meisje dat alles had laten vallen door een of andere beweging te maken. Luide muziek knalde door de gangen. Tot zijn verbazing luisterde ze Sum 41. Die had dus smaak, tegenover die andere meiden hier opschool die luisterde alleen maar van die zaag muziek. Rustig glimlachte hij, niet zo zeer omdat hij het grappig vond, maar omdat hij terug moest denken aan de eerste dagen hier op school. De eerste keer dat hij in de gymzaal was voor de basketbal try outs. Die andere knullen hadden zijn gehele kluisje vol gespoten met water en alles was dus werkelijk doorweekt. Rustig liep hij naar haar toe zodat niemand anders haar zou gaan uitlachen, want meestal als er iemand van het laatste jaar bij kwam kregen ze bang. Rustig raapte hij de andere dingen op en hield die voor haar vast. 'Jij moet Jazlyn zijn?' Veronderstelde hij. Dit was ze wel dacht hij. Iedereen herkende haar direct als dat meisje die voetbalde, dus eigenlijk was hij wel zeker. Hijzelf had hier ook een status, al was dat omdat hij een laatstejaar was en in het basketbalteam zat. Dat team had al aardig wat gewonnen dus iedereen van daar had wel een status. 'Goeie smaak van muziek trouwens.' 'So am I still waiting,
For this world to stop hating? Can't find a good reason. Can't find hope to believe in.' galmde er door zijn koptelefoon. Dit was een van de beste liedjes van hun, en voor hem had het betekenis.


[Sorry inspiloos]