Just a swim

Al een tijdje lag Romeo op het strand. Het was een warme herfstdag en hij meteen de kans gezien om te gaan surfen en om gewoon even te gaan zwemmen. Hij hield van het water en hij hield ervan om de golven te temmen op zijn surfboard. Hij voelde wat druppels water van zijn lijf glijden terwijl hij op zijn handdoek zat. Toen hij net het water in was gegaan hadden veel mensen naar hem gekeken, misschien omdat hij heel goed was in surfen of misschien omdat hij een sixpack had gekweekt. Hij hield nou eenmaal van trainen en dan vooral op het strand. Hij rekte zich uit en voelde weer de drang om het water in te gaan. Een paar vogels vlogen over de zee en maakte vrolijke geluiden. Rustig stond Romeo op en liep richting het water. Er kleefde zand aan zijn benen en ook zijn borst zat inmiddels onder de fijne korreltjes. Toen hij dichtbij genoeg was bij begon hij te sprinten en nam een duik het water in. Hij bleef een paar minuten onder water en zwom zo diep als hij kon, het werd steeds kouder als je dieper het water in ging. Toen hij merkte dat zijn longen om lucht begonnen te schreeuwen zwom hij omhoog en ging richting het vaste land. Zodra hij land onder zijn voeten voelde ging hij staan en liep hij verder het strand op. Hij schudde zijn haren en keek naar zijn ledematen die weer van het water dropen. Hij had lang moeten wachten op een dag als deze, hij moest het er maar van nemen want hoeveel mooie herfstdagen zouden er nog komen? Hij liep weer naar zijn handdoek en klopte op zijn surfboard die hij in het zand had gestoken. Rustig ging hij weer zitten en sloot zijn ogen om van de zon te genieten. Hij was weer terug in Santa Monica en klaar voor alles wat op hem af zou komen.

Maja zat in haar bikini op het strand wat natuurlijk normaal was. Anders was je gewoon dom. Haar blik liet ze langs verscheidene mensen gaan, maar uiteindelijk kreeg te iemand in het oog. Een onbekende voor haar, maar hij was wel knap. Een korte grijns verscheen op haar gezicht al snel doorkrijgend dat ze aan het staren was naar de jongen met het bruine haar. Kort beet ze op haar onderlip en liet ze haar blik weer op het zand rusten. Al gauw hoorde ze wat gefluit en keek ze geirriteert naar de jongen die naar haar had gefloten. Die keek haar droogjes aan en gaf een knipoog naar haar terwijl zij weer voor zich uit keek en haar blik op het water liet vallen. De jongen van net zat toch nog steeds in haar gedachten, en net toen ze aan hem dacht kwam hij weer in haar beeld en sprong hij in een sierlijke boog het water in. Even bracht ze haar hand naar haar haren toe en sloot voor een moment haar ogen. Al duidelijk fantaserend over de jongen met het strakke sixpack. Misschien zou ze zometeen wel even gedag gaan zeggen, als ze al zin had om op te staan en naar zijn handdoek toe te gaan. Uiteindelijk toen ze zowat ontwaakte van haar dagdroom keek ze weer naar de jongen. Alleen had ze nu toch weer een beter zicht op hem. Het water rolde langs zijn sixpack, en dat was eigenlijk wel vrij sexy. Voorzichtig volgde ze hem met haar blik tot hij al gauw weer tot stilstand kwam bij zijn handdoek.

[Inspi, en ben even eten]

Romeo maakte zich lang en ging uteindelijk liggen met zijn armen onder zijn hoofd. Hij sloot zijn ogen weer en genoot opnieuw van de zon die zijn lichaam verwarmde. Nog even en hij had weer een mooi kleurtje te pakken, deed het altijd goed bij de mensen in zijn omgeving. Zijn gedachtes gleden naar zijn familie in Florence. Zijn vader die de directeur was van een goed lopend bedrijf en zijn moeder die ... was overleden. Toen hij aan zijn moeder dacht schoot hij overeind en knipperde hij met zijn ogen. Hij had zich voorgenomen niet meer aan haar te denken, om het voorval maar te vergeten en haar dood te verwerken. Hij slikte en beet op zijn onderlip tot hij de roestige smaak van bloed proefde. Hij kon er niet omheen, zijn moeder bleef in zijn hoofd rondspoken en dat zou ze altijd blijven doen. Het was niet dat ze zijn vader en Romeo iets verkeerds had aangedaan, het was de manier waarop ze was gestorven. Doodgeschoten in een vechtpartij tussen twee jongens. Ze was het onschuldige slachtoffer geweest in hun gevecht .. een omstandertje die opweg was naar huis. Het ergste was ook nog dat ze zwanger was geweest toen ze dood werd geschoten. Het was nog maar een week voordat hij een broertje erbij zou krijgen, gelukkig hadden de mensen in het ziekenhuis de kleine jongen op aarde kunnen helpen. Kleine Liam die nu ongeveer 3 maanden moest zijn. Om alles te verwerken was Romeo gaan studeren, gewoon voor de afleiding. Hij had zich gefocust op zijn surf moves en de leerstof die werd behandeld.
Romeo haalde diep adem en maakte zijn hoofd leeg. Hij keek tegen de zon in en zag de zee voor zich met wat vlekjes. Zijn blik gleed verder over het strand en hij ontdekte een meisje in bikini die naar hem leek te kijken. Hij glimachte naar haar en knikte vriendelijk. Voorzichtig stond hij op en klopte wat zand van zijn sufboard af.

De jongen keek haar aan nadat hij was opgeschrokken uit iets. Damn, busted dacht ze bij zichzelf. Toen de jongen toch knikte besloot ze zelf ook naar hem te knikken en glimlachte. Misschien kon ze nu wel naar hem toegaan, kort beet ze op haar onderlip. Maar al gauw toen ze wat gepraat hoorde van een jongen die duidelijk aan het pochen was over haar tegen zijn vrienden stond ze op en vouwde ze haar handdoek dicht, nam ze haar tas en wandelde richting de jongen. Hoewel het haar toch duidelijk wat moeite koste om zich niet om te draaien en naar die gozer toe te stappen en hem een klap te geven. Maar wat moest die ander jongen dan gaan denken over haar? Dat ze een of andere domme meid was die psychische problemen had? Nee, ze besloot maar mooi naar haar doel te lopen, en dat was de knap gespierde jongen die bij een surfboard stond wat waarschijnlijk de zijne was. Mooi, dus hij surfte. Zelf had ze het wel enkele keren gedaan toen ze op reis was gegaan met de gehele familie en ze was er best goed in. Alleen had ze zelf nooit zin gehad om zich er verder in te storten of om een board te kopen. Dat was haar toch net iets te duur, en ze kon al haar geld toen gebruiken om hier binnen te komen. Aangezien ze het zelf had moeten betalen van haar ouders. Ze had in Brooklyn toen toch werk dus ja, waarom zouden haar ouders het dan nog gaan betalen? Kort dacht ze aan haar zus en liet ze haar blik even op de grond vallen. Hoe in godsnaam moest ze dat gaan verwerken? Hoelang was het immer al dat zij nu enigskind was? Een maand, misschien twee. En nog steeds had ze het er moeilijk mee. Maja keek weer op en remde meteen af, anders knalde ze zometeen nog tegen de jongen aan en daar had ze helemaal geen zin in. 'Heé, ik hoop dat je het niet erg vind dat ik naar ben gekomen. Maar die jongens ginds irriteerde me nogal.' Legde ze vriendelijk aan hem uit.

Het zand bleef aan Romeo's surfboard kleven, hij moest zorgvuldig zijn hand over het board halen. Toen hij eindelijk alle korrels had weggewerkt glimlachte hij breed en zag dat de zon op zijn board kaatste. De witte kleur leek lichtgevend te zijn door de zon. Terwijl hij naar zijn board keek dacht hij aan de golven in Italië. Die waren ongeveer net zo hoog als hier op Santa Monica dus hij had er geen tekort aan. Zijn moves gingen nog altijd goed okal vond hij dat altijd beter kon doen. Hij pushde zichzelf tot het uiterste omdat het dan wel lukte. Hij schrok op uit zijn gedachtes en keek opzij naar het meisje dat hem zojuist nog aan had zitten kijken en waar hij naar had geknikt. Hij liet zijn surfboard los en haalde zijn hand door zijn haren. Nadat ze had gezegd waarom ze naar hem toe was gekomen knikte hij begrijpend en wierp een blik op de jongens. Ze hadden flessen alcholische drank om hen heen en iemand had zelfs een peuk aangestoken. Begrijpend keek hij weer naar het meisje en legde zijn hand in zijn nek. Het gaf hem iets verlegens. 'Ik snap het hoor. Je mag hier blijven zolang je wilt .. ik ben hier nog wel een tijdje.' zei hij met een glimlach. Hij pakte zijn board weer vast en liet zijn hand erover glijden. 'Ik ben Romeo.' antwoordde hij met een glimlach terwijl hij zich weer tot het meisje wendde. Het zag er niet naar uit dat het meisje een echte bitch was of iemand die hem alleen maar probeerde te versieren. Hij had al eens zo een meisje meegemaakt en was er nog ingetuind ook. Natuurlijk had hij haar niets kwalijk genomen omdat hij zichzelf mee had laten slepen. Hij had die avond gedronken en het meisje ook. Nu waren ze gewoon vrienden. Hij hield zijn hoofd een beetje schuin terwijl hij naar het meisje keek en wierp een blik op het water. 'Heb je al gezwommen?' vroeg hij zacht.

Maja glimlachte even en streek even wat haar uit haar gezicht. ‘Bedankt.’ Zei ze vriendelijk tegen hem en keek even naar zijn board. Best wel een stoer ding als je het zo bekeek. Ach, je had er pas echt genot van als je echter op de golven was. Dat wist ze maar al te goed. Dan had je een machtig gevoel, het gevoel datje de golven te baas kon, tot je op je bek ging. Dan was het voor andere eerder lachwekkend. In Ibiza had ze in het prille begin van haar surfcarrière was ze gereld op haar bek gegaan, maar door het feit dat ze bleef proberen kreeg ze al gauw erkenning door de surfers daar. En de jongens die daar echter het water temde waren degene die zich later prosurfer mochten noemen. Terwijl zij een van de newbie’s was had ze grootse talenten mogen aanschouwen, ze had er zelfs enkele lessen van gekregen. Daarom was ze deels ook begonnen met surfen, maar ook om gewoon even vrij te zijn. Want dat was ze wel als ze op een surfboard stond. Toen de jongen zich voorstelde als Romeo keek ze hem meteen weer aan en glimlachte ze. Romeo, dat was een naam die ze dus nog nooit had gehoord buiten dan in sommige films ofzo maar dat was maar raar of zelden. ‘Ik ben Maja. En nee, ik had nog niet veel zin in zwemmen toen ik aan kwam. En tja, toen kwamen die gozers gins en had ik echt geen zin om op te staan dus.’ Met een grijnsje keek ze hem aan en zette ze haar tas naast zijn handdoek en vouwde die van haar die een fel groene kleur had, met in het midden de letters die het merk vormde. O’Neill. ‘Je vind het echt niet erg hé? Anders ga ik wel weer.’ Vroeg ze nogmaals aan de jongen. Ze wou niet echt gaan overkomen als een van die andere meiden die alleen maar bij hem wouden liggen omdat hij toevallig knap was.

Romeo knikte nogmaals en glimlachte vriendelijk naar het meisje. Ze zag er aardig en verlegen uit, niet iemand die snel in de problemen raakte of stiekem toch veel problemen had. Hij keek een beetje onnozel toe hoe ze haar tas naast zijn spullen neerlegde en vroeg zich af of hij zijn spullen een stukje moest verschuiven. Al snel leek het niet nodig, het meisje had het goed neergelegd. Hij leunde tegen zijn board aan en luisterde naar haar. 'Ja dat snap ik.' antwoordde hij lachend. Als hij werd aangestaart door een paar meiden die rookverslaafd waren of aan het zuipen waren had hij ook nergens meer zin in. 'Nee tuurlijk vind ik het niet erg!' zei hij vrolijk tegen het meisje dat zich als Maja had voorgesteld. 'Heb je dan zin om zometeen te zwemmen? Of heb je misschien zin om te surfen?' zei hij. Hij hield zijn hoofd een beetje schuin en glimlachte breder. Hij voelde wat straaltjes water langs zijn benen lopen en merkte dat het steeds meer begon te kietelen. Het zou een beetje geschift zijn om nu als een klein kind te gaan lachen en rond te gaan rennen terwijl hij zou roepen dat het kietelde. Hij schudde zijn hoofd lachend om die gedachtes en hield zijn lachstuip nog optijd tegen. 'Waar kom je trouwens vandaan?' vroeg hij. Hij keek haar oprecht geïntreseerd aan en wierp weer een blik op de jongens die aan het roken waren. Ze wezen nog altijd in de richting van Maja. Wauw, ze had aantrekkings kracht op jongens. Hij had sinds de dood van zijn moeder nooit meer zo op meiden gelet. Het kon hem niet zoveel schelen of ze mooi of lelijk waren, ze waren zichelf en dat was het belangrijkste. In totaal had hij pas één vriendin gehad. Ze was heel aardige geweest en had een geweldig karakter, helaas moest ze verhuzien naar de andere kant van de wereld. Weg uit Italië, weg van hem.

Maja grijnsde eventjes en dacht na. Zou ze voor het veiligste kiezen? Zou ze gaan zwemmen, of wou ze toch weer op een surfplank staan? Het was lang geleden, en eigenlijk had ze er best wel zin in om weer de golven te gaan treiteren. 'Ik ga wel surfen.' Zei ze vrolijk tegen hem. Romeo leek haar wel in een geheel andere stemming te hebben gebracht, dat was misschien wel goed. Dan kon ze even vergeten wat er de afgelopen twee maanden was gebeurt in haar familie. Zoals het nu ging, zou ze vertrekken met een nieuwe vriend. En haar vriendengroep kon wel eens best wat uitbreiding gebruiken, en daar was Romeo het begin van. 'Wel, gewoon van de states zelf. Beter gezegd van Brooklyn.' Zei ze droogjes tegen hem en haalde haar schouders op. Het was dat haar moeder half Italiaans was dat ze toch niet echt volledig Amerikaans was. Want zo stil aan was ze het eigenlijk wel beu geworden om steeds in een land te zitten, ook al ging ze veel op reis. Later zou ze naar Italië gaan, naar haar familie daar. Het was een prachtig land, hing er natuurlijk wel vanaf waar je ergens zocht te gaan wonen. 'En jij dan?' Maja had zo het gevoel dat hij niet van hier kwam. Hij zag er op de een of andere manier toch niet Amerikaans uit. Ookal kon dat perfect aan haar liggen. Kort volgde ze zijn blik en die kwam uit bij de jongens die nog steeds over haar bezig waren. 'No-lives.' Mompelde ze geirriteerd en keek weer naar Romeo. Ergens was ze wel nieuwschierig vanwaar hij kwan, en die nieuwschierigheid was duidelijk te lezen in haar ogen.

Een glimlach verscheen op Romeo's gezicht toen Maja antwoordde dat ze toch maar ging surfen. Hij vond het altijd wel stoer, meisjes die op een surfplank stonden. Hij pakte zijn surfplank uit het zand en hield hem vast onder zijn arm zodat hij richitng de zee kon. Ze mocht wel van zijn board gebruik maken, surfen kon hij altijd nog doen en hij wilde weten of ze nog hulp nodig had. Toen ze zei dat ze uit Brooklyn kwam knikte hij en zag in gedachten de plaats liggen. Hij wist dat Brooklyn in de VS lag, ze was dus in haar moeder land, altijd leuk. 'Ik kom uit Florence, in Italië.' antwoordde hij. Hij verwachtte geen vrolijke of bekende reacties over zijn thuisland. Italië stond bekend om de players die er waren als je er als toerist rond hing. Hij herkende Italië als het land waar zijn familie was, waar zijn moeder was gestorven en waar hij al zijn vrienden had. Hij keek op naar Maja toen ze iets zei over "No-lives" en grijnsde toen hij zag dat ze het over de jongens. 'Zodra ze je zien surfen zullen ze je meteen super stoer vinden en zijn ze even later bang voor je!' zei hij lachend. Hij knikte naar de zee en liep op zijn gemak richting het blauwe water. De zon stond mooi hoog. Als hij zijn kite spullen bij zich had gehad was er nu een grote gele vlieger geweest die de zee overdekte. Hij grijnsde en stopte net voor het zeewater zijn voeten aanraakte. Romeo legde zijn board op het laagje water en wachtte op Maja. Ondertussen genoot hij weer van de zon, van het leven op het strand. Hij had het gemist. Het strand was zijn leven en dat zou niet gaan veranderen.

Maja keek hem aan en grijnsde eventjes. Toen hij zei dat hij echter uit Italië kwam werd de glimlach op haar gezicht nog groter. Florence, daar had ze familie zitten. 'Italië, leuk om te horen. Mijn moeder komt ook van Italië, allesins daar is ze geboren haar ouders zijn terug gegaan naar Amerika. Hoewel mijn opa dat echter niet tof vond aangezien dat een volbloed Italiaan is, die ook uit Florence komt trouwens.' Zei ze met een glimlach op haar gezicht. Toen hij uiteindelijk vertrok richting het water met zijn board kwam ze tot de conclusie dat ze geen board had. Dat werd dus een probleem als je ging surfen. Al gauw liep ze achter hem aan en door het feit dat ze niet op lette knalde ze tegen Romeo aan en viel heel dom neer in het zand. ‘Oke, dat krijg je dus als ik niet oplet.’ Zei ze droogjes. Al gauw stond ze weer recht en keek hem aan. Kort keek ze naar zijn board en dacht na, hoe moest ze dit nu weer gaan oplossen? Gewoon recht voor de raap zijn leek haar het beste wel. ‘Er is alleen een probleem, als ik wil surfen heb ik een board nodig en dat heb ik dus niet.’ Zei ze iets of wat beschaamd tegen hem. Misschien kon ze zijn plank wel gebruiken, al wist ze ergens wel dat ze dit niet aan hem kon vragen omdat hij waarschijnlijk ook het water in zou willen gaan. Voor even keek ze omzich heen maar zag werkelijk nergens een standje van waar ze surfplanken verhuurde. Normaal had je dat wel op een strand, maar hier dus blijkbaar niet. Of ze keek er weer eens over omdat ze met haar gedachten echter bij Romeo zat in plaats van bij het zoeken van zo’n stand.

Romeo was verrast dat Maja familie in Florence had. Hij hoordeniet vaak dat er mensen ook familie hadden in zijn moederland. Hij dacht erover tijdens het lopen en voelde een knal tegen zijn rug toen hij sitl was blijven staan. Achter zich hoorde hij iemand in het zand vallen, een dof geluidje dat als je het niet kende geen betekenis gaf. Hij draaide zich geschrokken om en stak zijn hand uit naar Maja. 'Het spijt me. Ik had niet zo snel stil moeten gaan staan.' zei hij verontschuldigend. Maja had zijn hulp schijnbaar niet nodig want ze was al overeind gekomen voordat hij nog wat had kunnen doen. Een beetje sullig trok hij zin hand terug en luisterde naar de rest van Maja's verhaal. Hij grijnsde kort en tikte met zijn voet op zijn surfboard. 'Je mag die van mij lenen natuurlijk!' antwoordde hij. Hij kreeg een grotere grijns op zijn gezicht en hield zijn board bij zich met zijn voet. 'Ik neem aan dat je al wat kan surfen? Anders bied ik graag aan om je te helpen.' zei hij vrolijk. Hij glimlachte naar haar waardoor een rij witte tanden zichtbaar werd. Rustig veegde Romeo over zijn armen omd e ruwe korels kwijt te raken. Het nadeel van het strand was het zand dat in alle plekjes van je lichaam kwam waar je het zelfs misschien niet doorhad. De zon bleef vandaag schijnen en de golven waren goed genoeg om op te surfen. Hij had de perfecet dag gekozen, er hij was ook nog eens een nieuwe vriend tegen gekomen. Najah, vriendin dan. Maja, hij had haar nog nooit gezien maar hij voelde nual dat het klikte tussen hen als vrienden.

[srry inspiloos D:]

Maja grijnsde eventjes. 'Wil je dan zelf de golven niet op?' Vroeg ze aan Romeo en hield haar hoofd iets schever. Daarvoor was hij toch wel naar hier gekomen toch? Om te surfen. Afwachtend keek ze hem aan, als hij het water in wou gaan dan mocht hij gaan. Het was tenslotte zijn board dus. ‘Wel ik hoop dat ik het niet verleert ben want anders zullen mijn vrienden ginds me zwaar gaan uitlachen.’ Mompelde ze droogjes naar hem toe. Het was immers een jaar geleden dat ze nog op een surfplank had gestaan. Hoewel ze er vrij zeker van was dat je surfen niet verleerde het leek zo’n beetje op fietsen op dat punt. Dat verleerde je ook nooit. Kalmpjes ging ze naast hem staan en keek naar het board dat onder haar lag. Vervolgens hurkte ze even door haar benen en nam het board met gemak op en rende het water in. Daar ongeveer tot haar middel in legde ze het board weer in het water en legde ze zich zelf erop neer en begon te peddelen richting de golf die vlak voor haar was. Het was best een grote golf maar ze zou die wel aan kunnen. Maja duwde het water naar achteren en ging zo verder vooruit tot ze ongeveer op de golf was. Dan zette ze zich recht op de golf en begon met surfen. Perfect ze kon het nog. Haar hand stak ze opzij en voelde zo het water langs haar vingers gaan. Zodra ze op het hoogte punt van de golf was besloot ze maar weer af te dalen en gewoon de hele golf te nemen. Hoewel de krul van het water achter haar, haar toch al wat insloot bleef ze toch nog recht staan op het board. Uiteindelijk maakte ze een scherpe bocht naar links en schoot uit de krul gelijk van de golf af en zette zich neer op de plank. Met een grijnsje keek ze naar Romeo die nog op het strand stond.

‘Ik wil eerst zien hoe jij het kan!’ antwoordde Romeo lachend. Hij kon een glimlach nog steeds niet onderdrukken, het was gewoon super om weer wat vrienden te maken en mensen te leren kennen. Op wat Maja zei schudde hij zijn hoofd, ‘Ik weet zeker dat hun er nog minder van zouden kunnen dan.’ zei hij nog net voordat Maja zijn board pakte en het water op ging. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek toe hoe het meisje in het water peddelde en op een van de golven terecht kwam. Ze kon het nog, ze had zich druk gemaakt om niets. Toen ze uiteindelijk een scherpe bocht maakte klapte Romeo in zijn handen en schudde zijn hoofd. Vervolgens zette hij zijn handen als een soort luidspreker aan zijn mond en begon haar naam te schreeuwen. ‘Yeah! Go Maja! You rock girl!’ riep hij. Hij zag dat hij wat aandacht van de mensen op het strand had getrokken maar dat maakte niet uit, hij was hier gezellig met een van zijn nieuwe vrienden bezig wat golven te temmen. ‘Je doet het super!’ riep hij opnieuw. Hij stopte met schreeuwen en keek rustig toe hoe Maja over de golven gleed, het was een super beeld. Een meisje op een surfboard was altijd awesome, het gaf haar iets stoers. In zijn hoofd kwam het idee op om een surfboard voor Maja te gaan regelen zodat ze misschien vaker met hem mee kon. Het was leuk om gezelschap te hebben terwijl je op het strand was. Hij was ’s avonds ook vaak op het strand te vinden, meestal met zijn kiteboard dan. Het zwart van de nacht die het een stuk spannender maakte dan het al was, de grote vlieger die soms voor de maan stond zodat het helemaal donker was. Hij grijnsde en keek weer naar Maja terwijl er pretlichtjes in zijn ogen verschenen.

‘Yeah! Go Maja! You rock girl!’ Maja hoorde hem roepen en ze kon er niets aan doen maar de glimlach op haar gezicht werd weer groter vervolgens keek ze even rond en zag een aantal mensen vanuit de verte naar zowel haar als Romeo kijken. Die gast was het beste wat haar vandaag toch wel overkomen was. Al gauw legde ze zich weer neer op het board en ging weer op een golf af, daar sprong ze weer recht en bleef nu de gehele tijd zowat in het midden van de golf hangen. Voor even was ze aan het bedenken wat ze vroeger nog geleerd had qua trucs op het board. Echt veel wist ze er niet meer van en als ze er dan een wist dan had ze geen idee meer van hoe ze die moest gaan uitvoeren. Al gauw draaide ze en ging ze richting de krul langs boven welliswaar, juist wanneer de krul begon draaide ze scherp terug. En werd ze even opgeslokte in de golf. Op Maja gezicht rustte er een vrij ontspannen grijns, het water dat langs haar armen ging de wind die vervolgens in haar haren ging. Machtig gevoel. Uiteindelijk kwam ze weer uit de krul en ging ze van de golf af, om vervolgens weer naar het strand toe te peddelen. Zodra ze echterhet zand onder haar voeten voelde schuren sprong ze van het board af en tilde dat op en zo wandelde ze weer naar Romeo toe. 'Wel, ik kan het dus blijkbaar nog.' Zei ze met een glimlach op haar gezicht. Ze streek wat haar uit haar gezicht weg en keek even naar de andere jongens die haar met open bek stonden aan te staren. Binnenkort zou ze wel een surfboard op de kop gaan tikken, dan kon ze elk moment van de dag de golven op.

Nog steeds bleef Romeo naar Maja kijken die de golven afstruinde. Ze deed een paar trucjes die hij ook had geleerd in het begin. Hij had die trucjes vervormd naar wat hij fijn vond om uit te voeren en had zo een soort Romeo-move gemaakt. Hij grijnsde en schudde lachend zijn hoofd. Maja zag er goed uit op de surfplank en dat bleef ook gewoon zo hoe lang je ook bleef kijken. Hij zag dat ze even werd opgeslokt in de krul van de zee en herkende de truc. Hij zag dat wat mensen in paniek raakte maar hij wist wel beter. Even later was Maja weer verschenen en peddelde ze richting het strand. Hij grijnsde breder toen ze zei dat ze het nog kon en knikte bemoedigend. ‘Ja, dat kun je wel zeggen! High five girl!’ antwoordde hij. Hij hief zijn hand en keek Maja vrolijk aan. Zijn hele dag was weer goed en dat kwam deels door haar. Hij vond het altijd geweldig als mensen hem versteld deden staan, al had hij van Maja wel verwacht dat ze het kon, hij had het in haar ogen gezien. Romeo pakte zijn board weer over van Maja en beet weifelend op zijn lip. ‘Heb je misschien zin om een keer ’s avonds te gaan kite surfen? Ik kan nog wel ergens een tweede kite board en vlieger vandaan halen.’ zei hij lachend. Hij legde zijn hand weer achter zijn nek zodat zijn elleboog ongeveer een hoek van 90 graden maakte en glimlachte verlegen. Hij had een surfmaatje gevonden … en als hij Isa nou ook zo ver kreeg dat ze ging surfen konden ze meen gang vormen.

Maja plaatste haar hand op de zijne en keek even naar de grond. Romeo was een chille gozer, en hij zag er ook nog een keer goed uit. Twee vliegen in een klap. Dit was hier nu dus een van haar eerste vrienden, want buiten Jazz, Zac en Alain was er eigenlijk nog niet veel volk dat ze hier kende. Al gauw hoorde ze zijn vraag en weer verscheen die verlegen glimlach op zijn gezicht die haar om de een of andere manier ook weer verlegen maakte. Kitesurfen had ze nog nooit gedaan, het zou wel niet heel verschillend zijn van surfen toch? 'Wel als jij het me leert dan ga ik wel eens een keer met je mee.' Zei ze met een glimlach tegen hem. Kort streek ze door haar haren en wreef daarna kort een druppel water van haar schouder af. 'Wel, mijn bewonderaartjes zijn blijkbaar eindelijk een ander gaan lastig vallen. Dat komt dus wel door jou. Dankje.' Zei ze vriendelijk en drukte een kus op zijn wang, waarvoor ze even op haar tippen moest staan aangezien hij groter was. Daarna liet ze zich weer wat zakken zodat ze terug stevig op de grond stond. Voor even schoten haar groengrijze ogen naar het water en begon ze even aan haar zus te denken en zuchtte ze even. Normaal ging ze vroeger altijd surfen met haar, maar ja dat ging niet meer nu. Het meisje richtte haar blik maar weer op de jongen naast haar en wactte rustig af.

‘Great.’ antwoordde Romeo vrolijk. Hij grijnsde naar Maja en zag dat ze er een goed gevoel over had gehad, anders had ze hem vast allang wijsgemaakt dat het super slecht ging en dat ze hem nooit meer wilde zien. Hij keek toe hoe Maja een druppel van haar schouder af haalde en drukte zijn surfboard in het zand. Onverwachts voelde hij de lippen van Maja op zijn wang. Het was een teder gebaar maar hij voelde dat hij meteen rood werd. Hij werd meteen herinnerd aan de avond met het blonde meisje met de felgroene ogen en het prachtige lichaam. Zij was de eerste bij wie hij zich helemaal had los laten gaan, achteraf was het dom omdat zij het alleen maar deed voor de kick en het niet deed voor de liefde. Het was jammer want zo een meisje als haar wilde hij wel beter leren kennen. Het meisje met de groene ogen … Romeo duwde de gedachtes weg en slikte, ‘Zal ik wat van mijn Romeo-moves zien?’ vroeg hij. Dit was voor het eerst dat hij aan het verhaal van Romeo en Juliet moest denken. Hij vond het altijd irritant dat mensen hem vergeleken met het oude personage uit het verhaal, maar nu deed hij het zelf. Hij knikte naar Maja, ‘Graag gedaan trouwens. Jij aandacht van mensen die goed voor je zijn.’ zei hij. Hij glimlachte en pakte zijn board weeruit de grond. Met een soepele beweging gooide hij hem in het water en ging erop liggen zodat hij naar de golven kon peddelen. Hij vond het irritant dat het meisje in zijn hoofd bleef hangen. Het was ook wel logisch want zij had hem als enige weten te verleiden … wat was haar naam ook alweer geweest? Iets met Lynn, of met Jyn, het was hem een raadsel. Langzaam kwam hij omhoog toen hij de golven had bereikt en hem onder bedwang had begon hij met zijn board te keren en omhoog te hellen. Hij ging door de krul van een golf en zorgde ervoor dat zijn board een soort spoor achter liet. Toen hij eenmaal uit de krul kwam helde hij zijn board naar boven en maakte een soort salto waardoor hij even loskwam van het water. Dit voelde zo goed, water door je haren en de kick van het surfen, typisch iets voor hem.

'Show me what ya got dude.' Zei ze met een glimlach op haar gezicht. Maja wist alweer wat ze vanavond kon vertellen aan Jazlyn. Ze hield Romeo goed in het oog en fronste even toen hij een salto maakte. Damn, hij was goed. Met haar mond open staarde ze naar hem en wreef even door haar haren. Dat was dus een Romeo-move. 'Zwaar stoere move man.' Riep ze zowat over het gehele strand uit. Maja glimlachte even en begon vanuit het niets opeens te denken aan Romeo, dat ging al gauw over in een dagdroom. Zijn uiterlijk, zijn manier van doen, hij was geweldig. Zodra ze echter wat geroezemoes hoorde schudde ze haar hoofd en keek ze weer naar hem. Kort grinnikte ze even en dacht een stomme quote. De prins op het witte paard. Bij haar was het eerder de prins op het witte surfboard. Met genoeg fantasie kon je het wel gaan omvormen tot een paard maar dan zou het er maar raar uit gaan zien. Eigenlijk was ze best wel dom bezig met al dat nadenken daarover, ze besloot dan maar weer voor zich uit te kijken en zag hoe Romeo over de machtige golven gleed alsof het gewoon maar kleine baby golfjes waren. Toen ze had besloten dat haar gedachten veel te veel bij hem waren keek ze even naar de lucht, ze gingen alleen maar vrienden blijven, toch? Ze zou niet fout gaan handelen, want dan zou ze misschien een goeie vriend gaan kwijt raken en daar had ze niet echt veel zin in.

Romeo voelde het water onder zijn surfboard klotsen. Het voelde zo heerlijk, het geluid van stromend water was het beste wat je hem kon laten horen. Natuurlijk vond hij het ook leuk dat er werd gebasketbald op Monica High, nog liever had hij wedstrijd surfen gehad, dan had hij geheid gewonnen. Voorzichtig boog Romeo door zijn knieën en pakte met zijn rechterhand de zijkant van zijn board vast. Vanaf het land hoorde ze Maja wat roepen, iets over stoere moves. Hij kwam glimlachend overeind op zijn board en keek richting Maja en zwaaide. Het was zo gaaf dat ze verstand had van surfen, hij kon samen met haar gaan surfen en de volgende keer natuurlijk ook met Isa. Hij was benieuwd wat zijn kamergenote ervan kon, waarschijnlijk was ze net zo goed als Maja. Hij vond het niet erg om Maja te helpen als ze het niet had gekund, dan had ze iets hulpeloos over zich heen gekregen, dat vond hij wel schattig. Hij maakte nog een schijnbeweging in het water en liet de zijn surfplank uit de golf glijden en sprong van zijn plank toen hij het vaste land bereikte. Het water spatte omhoog tot zijn kuiten en liet wat zand achter terwijl de druppels naar zijn hielen gleden. ‘Ik wil je die dingen ook wel leren een andere keer.’ zei hij lachend. Hij pakte zijn board stevig vast en knikte naar zijn handdoek. ‘Ik ga weer zitten hoor.’ zei hij nog altijd even vrolijk. Hij dacht dat zijn nieuwe vriendin wel mee zou lopen dus ging hij voor. Achter zijn handdoek stak hij zijn surfboard in het zand en klopte er weer wat zand vanaf. Hij moest de wax weer meenemen de volgende keer, dan had hij meer houvast op de golven en ging het allemaal gewoon beter. Rustig liet Romeo zichzelf op zijn handdoek vallen en keek in de richting van Maja. Ze zag er mooi uit in haar bikini. Bij sommige mensen kon je van tevoren zeggen dat ze er niet leuk uitzagen in een bikini maar bij Maja was dat duidelijk niet het geval. Hij sloeg zijn blik neer en begon met zijn vinger in het zand te porren. Maja had hem aan het denken gezet. Weliswaar had ze niets gezegd maar de aanwezigheid van een meisje voelde wel fijn. Hij had zich voorgenomen na het geval met het meisje met de groene ogen geen vriendin meer te nemen, het zorgde voor teveel ophef en hij was de grote “V” al kwijt dus er was geen haast meer bij. In gedachten bedacht hij een plan om het meisje op te sporen en haar te vertellen wat hij ervan vond. Dat ze meer met haar leven moest gaan doen, hij voelde zich gewoon verplicht. En hoe moeilijk was het om een meisje met groene ogen te vinden? Zoveel waren daar toch niet van?

Maja stond weer op toen hij terug aan land was. 'Zou ik leuk vinden.' Zei ze met een grimas. Vervolgens wandelde ze achter hem aan en zette ze zich al gauw neer op haar handdoek en voelde de zon weer toeslaan op haar lichaam. Mooi, wat kleur kon ze wel gaan gebruiken, hoewel ze toch al een iets of wat bruine tint had van zichzelf. Hoewel ze liever toch ook nog wat bij bruine door de zon. Kalm keek ze hem aan en dacht voor kort aan Zac. Nee, na hem had ze geen zin meer in jongens op liefdesvlak, hoewel Romeo toch iets speciaals had wat de meeste jongens van Monica niet hadden. Plus hij was ook knapper dan de meeste, een goeie combi misschien? Knap, lief en grappig plus schattig er nog eens bij. Maar of hij echter vriendjes materiaal was wist ze niet. Ach, dat werd dan maar gewoon over hem gaan praten met Jazlyn, misschien kon zij haar wel wat vertellen ofzo. Kalm legde ze zich neer en keek even naar hem. 'Wat ga je verder nog doen vandaag?' Vroeg ze droogjes aan hem. Eigenlijk was ze wel blij dat ze haar oog op hem had laten vallen, en die jongens mocht ze ook best dankbaar zijn, want zonder hun was ze waarschijnlijk niet eens naar hier gekomen en had ze ook niet gaan surfen vandaag.

[Inspi TwT]

Rustig zag Romeo dat Maja ook naar haar handdoek liep en erop ging zitten. De zon scheen op haar waardoor de waterdruppels op haar lichaam glinsterde. Ze leek net een soort godin, haar hele huid glom van het water. Hij grijnsde en schudde zijn hoofd een keer wild zodat de druppels eruit vlogen. Toen hij merkte dat de druppels ook in de richting van Maja volgen keek hij op en beet verlegen op zijn lip. ‘Sorry, ik wilde je niet nog meer nat spetteren.’ zei hij een beetje klunzig. Hij glimlachte vrolijk en streek zijn haren weer in model. Hij had sinds hij op Santa Monica was een ander model haar. Het zat nog goed ook en je kon het makkelijk uitschudden als je het water weer eens in was geweest. Hij trok zijn benen op en keek even naar de zee die ook glinsterde van de zon. Als de zon achter de horizon verdween vond hij het altijd een mooi gezicht omdat het water de zon dan weerspiegelde en er een gloed van rood, oranje, roze en geel over het water gleed. ‘Ik heb nog geen plannen voor verder vandaag.’ antwoordde Romeo tegen Maja. Hij glimlachte vrolijk naar haar en zakte onderuit zodat hij op zijn rug lag. Hij deed zijn handen onder zijn hoofd en sloot zijn ogen. In gedachten zag hij Maja weer surfen over de golven. Het was een geweldige dag geweest vandaag. Hij voelde dat er nog wat druppels op zijn lichaam zaten en haalde diep adem. Met Maja naast zich voelde hij zich super. Een meisje dat hem begreep en van zijn hobby’s hield. Geweldig meisje ..

[me 2 T.T]

Maja kreeg opeens een lading druppels over zich heen waardoor ze hem nep boos aan keek. Maar dat hield ze echter niet lang vol, weliswaar door hem. Een glimlach ruste erop haar gezicht toen hij zich verontschuldigde. 'Het maakt niet uit hoor. Het is maar water dat verdampt wel weer een keertje.' Zei ze droogjes tegen hem en draaide haar hoofd naar hem toe. Ergens genoot ze nu wel van het uitzicht, of haar dat nog lang gegunt was wist ze niet, maar stiekem hoopte ze het wel. Maar ze hoopte de laatste tijd zo veel. Ook dat haar zus weer terug kwam, maar dat zou nooit gaan gebeuren. Voor even zuchte ze en draaide haar hoofd even naar de andere kant. De pijn en het verdriet die echter weer in haar ogen waren verschenen verbergend. Dat hoefde hij niet te zien, plus dat wilde ze ook niet. Kort sloot ze haar ogen en zuchtte even diep. 'So I won't give up. No I won't break down. Sooner then it seems live turns around. And I will be strong even if it al goes wrong. And i'm standing in the dark I still believe. Someone's watching over me' Zong ze zachtjes, amper hoorbaar in het rumoer op het strand. Waar ze eigenlijk best wel blij om was. Zo hoorde Romeo het ook misschien niet, en was er ook geen spraken van de vraag: wat is er mis? Want die vraag wou ze ergens toch niet beantwoorden nu. Want ditmaal zou ze hoogstwaarschijnlijk haar tranen niet kunnen binnen houden zoals ze dat eerder bij Jazlyn al had geprobeerd, toen was het wel gelukt.

Toe Maja iets zei over de waterdruppels moest Romeo lachen en beet hij op zijn onderlip. Inderdaad, water zou verdampen, maar dat duurde misschien wel eventjes. Hij draaide zijn hoofd wat en voelde de zon nu op zijn oogleden branden. Het was heerlijk, het gaf hem ook nog eens het gevoel dat hij weer in Florence was. Opnieuw schoot de gedachten aan zijn moeder door zijn hoofd. Zijn moeder die nog niet eens zo heel oud was en was neergeschoten. Snel probeerde hij die gedachtes weg te krijgen en zijn vertrokken gezicht weer in normale glimlach stand te krijgen. Het lukte maar een beetje. Opeens hoorde hij een liedje. Iemand zong het, het was zo bekend. Iemand zong het zachtjes maar hij kon het toch duidelijk horen. Dat liedje, dat verdraaide liedje! Zijn moeder had het voor hem gezongen op de dag dat ze overleed. Op het moment dat ze nog thuis was geweest en op het punt stond te vertrekken naar het feest waarvan de terugweg fataal voor haar was. Romeo sperde zijn ogen open en kwam met een ruk overeind. Hij draaide zijn hoofd naar Maja en klemde zijn kaken op elkaar. Zij was degene die het lied zong, het lied dat zoveel voor hem betekende. Sprakeloos bleef hij voor zich uitstaren en spande zijn spieren aan. Hij ging niet huilen, jongens huilde niet, zeker niet in het bijzijn van een meisje. Een koud gevoel bleef achter in zijn hart terwijl hij probeerde het lied te negeren dat zich nu steeds afspeelde in zijn hoofd. Romeo hield zijn adem in en liet het er pas uit toen hij zijn longen voelde schreeuwen. Hij leek wel een idioot, maar huilen deed hij niet. Het was de perfecte dag geweest, alleen moest zijn overleden moeder het weer eens verpesten. Merda! ‘Perché’ zei hij zacht voor zichzelf wat “waarom” betekende in het Italiaans.

Maja had het gevoel alsof ze elk moment in huilen kon uit barsten, bij Romeo. Dat kon ze niet maken. Dat was gewoon niet meer Maja. Een zachte stoot tegen haar arm deed haar zich omdraaien en zodra ze zag dat het Romeo was die met een iets of wat rare blik naar voren keek. Voorzichtig kwam ze overeind en plaatste haar arm zachtjes om hem heen en zuchtte. De zachte woorden die haar niet ontgaan waren voelde op de en of andere manier niet goed aan. Had ze soms iets gedaan? Of had hij het liedje gehoord. Zachtjes streek hij over zijn schouder en staarde wezenloos voor zich uit. De plotse gedachte aan haar zus, het liedje dat had gespeeld op de begrafenis en wat zij en haar zus altijd hadden gezongen bracht zoveel emotie's in haar op dat ze niet eens wist wat ze ermee aan moest. Voor ze het echter wist schoof ze naar hem op zodat ze nu bijna tegen hem aan zat. 'Het spijt me.' Mompelde ze met een gebroken toon in haar stem. Heel voorzichtig verplaatste ze haar arm die al om hem heen geslagen was naar haar lichaam toe en streek nu zachtjes over de plukjes haar in zijn nek. Op de een of andere manier werden haar vrienden vroeger ook zo kalm, misschien werkte het bij hem ook. Of hij zou haar hand weg slaan, al hoopte ze daar natuurlijk niet op.

Uiteindelijk vond Romeo de kracht om ervoor te zorgen dat hij het liedje niet meer hoorde. Hij sloot zich voor een paar minuten af van de buiten wereld en probeerde zijn hoofd leeg te maken. ‘No es nada’ zei hij afwezig terwijl hij zijn ogen sloot. Hij haalde diep adem en keek naar Maja. Hij had het gevoel gehad dat iemand aan de haren bij zijn nek zat en had het juist gehad. Het was ergens een fijn gevoel. Opnieuw haalde Romeo diep adem en toverde een glimlach op zijn gezicht. ‘Niet zitten piekeren, gewoon doorgaan met leven, dat had je moeder ook gewild.’ had zijn vader tegen hem gezegd. Hij wilde zich aan die woorden houden, dat had zijn moeder inderdaad gewild. ‘Lo que cantó esa canción me recuerda mi pasado. Pero ahora completamente detrás de mí. Siento que de repente estaba tan raro.’ zei hij tegen Maja. Pas na een paar minuten had hij door dat hij in het Italiaans aan het praten was. Hij sloeg met zijn vlakken hand tegen zijn voorhoofd en schudde zijn hoofd. ‘Verdraaid, ik had niet door dat ik mijn moedertaal gebruikte.’ zei hij terwijl hij scheef glimlachte. ‘Ik zei: Dat lied wat je zong deed me denken aan mijn verleden. Maar dat heb ik nu volledig achter me gelaten. Het spijt me dat ik opeens zo raar deed.’ vertaalde Romeo. Hij knikte en keek weer naar het water. ‘Maar ik zag dat het jou ook wat deed. Wat is er gebeurd?’ vroeg hij zacht. Hij wist dat je voorzichtig met dit soort dingen moest omgaan. Zelf zou het ook niet altijd prettig vinden als mensen blindelings vroegen naar zijn verleden. Hij zuchtte en wreef over zijn gezicht heen. De zon brandde nu een beetje maar hij kon er goed tegen, in Florence was hij altijd buiten dus de zo kon hij wel aan. Zijn blik ging naar Maja en hij hield zijn hoofd wat schuin terwijl hij verlegen op zijn onderlip beet. Hij hoopte dat ze niet boos op zou staan en zand in zijn gezicht zou schoppen. Hij spande zijn spieren weer aan en ontspande toen volledig. Als hij zijn spieren aanspande kon je het duidelijk zien bij zijn armen en vooral bij zijn buik waar de blokjes erg duidelijk werden. Hij vond het wel grappig om zo eens de aandacht van anderen te trekken maar heel vaak deed hij het niet zomaar. Hij zuchtte en keek afwachtend naar Maja. Wat was hij een stommerd geweest net.