Kamer van Romina en Adriana

Adriana liep met haar koffers langs de deuren. Ze keek naar de nummers 'hier moet het zijn' dacht ze. Ze stak haar sleutel in het slot en draaide de sleutel om. Adriana liep de kamer binne. Ze zette haar koffers weg en liep vanvolgens terug om de deur te sleuten. Adriana begon al gouw de kaste in te ruimen. Toen ze klaar was trekte ze een zwarte bh en bijpasende string uit de kast en trok die aan. In de winkel waar ze het gekocht had hoorde er ook een zwart jasje bij die trok ze ook aan. Vervolgens trok ze haar ipod uit de kast en zette die op haar boksen en ze ging op bed liggen. Ze was gewoon zichzelf als ze moe was of probleeme had en gewoon savons lag ze altijd zo. Bovendien ze had gezegt dat ze niet met een jongen in een kamer wou dus waar zou ze zig voor schaamen.

Romina zette de eerste stappen in het Monica High gebouw, haar stappen klonken erg hard in haar oren, het kwam omdat het om haar heen doodsstil was. Dat was natuurlijk niet zo gek, het was al bijna 11 uur en verstandige mensen die vroeg moesten beginnen zaten nu op hun kamer. Het was moeilijk de trap op lopen met twee dozen onder je armen, een voetbal boven op één van die dozen en twee tassen om je schouders, maar op één of andere manier had ze het toch gered. Nu maar hopen dat ze een aardige kamer genoot had en dat het, als het een meisje was, niet zo'n tutje was. Toen ze voor de deur van haar kamer stond kwam ze achter ngo een probleem met de bagage; de deur wou niet open. Voorzichtig probeerde ze de deur open te krijgen met haar schouder, wat maar voor een deel lukte, want de deur kruk zat nu wel omhoog maar ze kon nietgenoeg druk geven. De dozen zaten in de weg, natuurlijk zou ze de nu neer kunnen leggen, maar dat zou het zelfde zijn als je gewonnen geven, dat vond Romina tenminste. Dus zette ze gewoon een paar stappen achteruit en rapte de deur open, met een rotvaart klapte de deur open en knalde met een klap tegen de muur. De knal was nog in de halve gang te horen en Romina keek even onschuldig achter zich toen ze balende geluiden hoorde ,,Mijn fout, sorry!" riep ze nog even de gang op, waarna ze de kamer binnen stapte en de deur met haar rug dichtduwde. Haar ogen gingen richting één van de bedden en ze moest een zucht onderdrukken. ,,Hoi." zei Romina even droogjes, ze liet haar dozen vallen, wat ook niet echt zonder geluid ging en liet toen eindelijk die zware tassen van haar schouders af gleiden. Ze schoof haar spullen gewoon naar het hoekje van haar kant van de kamer, het leek aardig verdeelt te zijn, er stond ee kast aan haar kamer genotes kant en ééntje aan haarkant, daarbij ook ngo een klein lade kastje en een bureau aan beide kanten. Het enige wat ze echt hoefde te delen was het tafeltje dat in he midden stond met de ouderwetse hangstoel er bij en het wastafeltje. Ach, misschien viel haar kamergenote ook wel mee.

bam Adriana schrok van het geluid van het open trappen deur. ''Hoi." zei het meisje. 'hoi 'zei ze vriendelijk terug. 'hou jij van voetbal?' vroeg Adriana aan het meisje 'ik zit in het cheerteam maar ik hou ook van voetbal' ging Adriana veder. 'o sorry ik heet Adriana en jij' vroeg Adriana.

'Hou jij van voetbal?' vroeg haar kamergenote, waarschijnlijk had deze Romina's voetbal gezien, Romi knikte. 'Ik zit in het cheerteam maar ik hou ook van voetbal.' Romina zuchtte geluidsloos, op de kamer met een cheerleader, niet echt wat ze verwacht had al was het feit dat haar kamergenote ook van voetbal hielt wel een beetje een troost voor haar. Romina trapte haar schoenen uit en gooide die ook richting het hoekje waar al haar anders spullen lagen, die dingen ruimde ze later wel op, het enige wat ze op dit moment nodig had was een bed. Met haar normale kleren nog aan plofte ze op haar bed, te lui om zich om te kleden. 'O sorry, ik heet Adriana en jij?' Romina bleef gewoon liggen en staarde naar het plafond ,,Romina." stelde ze zich maar gewoon voor ,,Maar noem me maar Romi."

[Zou je je volgende post asjeblieft een beetje langer kunnen maken? Het is heel moeilijk een lange reactie terug te plaatsen als je mede RPGer maar één regel post. ]

'Romina Maar noem me maar Romi." zei romina. 'mooie naam' antwoorden ze. ze had het idee dat het meisje niet zo blij was met haar. Adriana ging op haar bed liggen. Ze pakte de afstandsbediening van haar muziek en zette de muziek wat zachter. Adriana dacht na: wat zou ze doen haar negeren of vrolijk doen of vragen of ze mee ging voetballen? ze wist het niet. Ze leek haar wel aardig. Ze vond het cheerteam leuk maar voetballen ook was dit een teken dat ze van sport moest wisselen. Adriana pakte haar eigen voetbal uit de kast en hield hem hoog. het ging foutloos.

[zo beter? ik wist niet meer]

'Mooie naam.' complimenteerde Adriana haar, Romina grinnikte zachtjes ,,Niet echt." zei ze rustig, ze had eigenlijk een hekel aan haar naam, het was zo, langig. En het 'na' stukje van romina deed het zo overdreven vrouwelijk klinken, ze voelde zich gewoon oud of heel meisjes achtig als ze zich zo noemde. Daarom had ze ook liever dat ze Romi tegen haar zeiden, klonk veel flotter. Adriana leek aan te voelen dat Romina niet zo blij was met haar als kamer genoot, nou ja, zo kon het aanvoelen maar het was helemaal niet de bedoeling geweest. ,,Ik heb niet echt een goede ervaring met cheerleaden en meisjes achtige meisjes." zei Romina verontschuldigend, een beetje om Adriana's gevoel ook weg te praten en ze glimlachte lichtjes ,,Beloofd me gewoon niet te zeiken over hoe ik er uit zie of dat ik een vriendje moet hebben, oké?" voegde ze aardig serieus toe, waarna ze meteen weer grijnsde ,,Maar dat zal wel goed komen, toch?"

''niet echt." zei Romi. 'ik vind mijn naam ook niet mooi' zei Adriana ,Ik heb niet echt een goede ervaring met cheerleaden en meisjes achtige meisjes." zei Romina 'maar ik ben niet als de anderen cheerleaders' zei Adriana. terwijl ze naar de bal keek die ze nog steeds hoog hield. zouden we nog vrienden kunnen worden dacht ze. Beloofd me gewoon niet te zeiken over hoe ik er uit zie of dat ik een vriendje moet hebben, oké?" voegde romina er serieus toe maar voor ze kon antwoorden praten romina veder: ,Maar dat zal wel goed komen, toch?"zei ze. 'tuurlijk maar waarom zou ik er over zeiken ik vind het juist wel cool en je hoeft geen vriendje te hebben want ik heb er toch ook geen' lachten ze.

'Maar ik ben niet als de anderen cheerleaders.' ging Adriana in op Romina's woorden, deze reageerde er niet op maar glimlachte lichtjes, dat moest ze nog even zien. . 'Tuurlijk, maar waarom zou ik er over zeiken? Ik vind het juist wel cool en je hoeft geen vriendje te hebben want ik heb er toch ook geen?' lachte Adriana niet veel later, Romina glimlachte iets breder, misschien moest ze haar kamergenote gewoon iets beter leren kennen, wie weet zouden zij en Adriana het best goed met elkaar kunnen vinden. ,,Morgen ofzo gaan we wel een keertje voetballen, oké?" stelde Romina dus maar gewoon voor. Ze moesten toch ergen beginnen en missschien was het ook wel handig voor Romina om op die manier het voetbalveld te verkennen. Hadden ze morgen tenminste wel school? Nu pas ging Romina iets rechterop kijken en keek voro de eerste keer haar kamergenote recht aan, waarna ze even onderzoekend keek naar watze droeg. Alleen een string, een bh en een klein vestje, maar ze moest niet weer conclusies trekken. ,,In welke klas zit je eigenlijk?" het zou haar niet verbazen als Adriana ook in klas 11 zat, want ze leken van ongeveer dezelfde leeftijd te zijn, misschein was Adriana ietsje ouder. Er waren natuurlijk ook twee klassen 11, dus er was een kans van 50% dat ze bij elkaar in de klas zaten. Of ze hier blij mee moest zijn of niet wist ze niet zeker, ze kende Adriana nog niet echt.

,,Morgen ofzo gaan we wel een keertje voetballen, oké?" zei romina. 'leuk' antwoorden ze. ,,In welke klas zit je eigenlijk?" vroeg Romina later. '11a jij?' vroeg Adriana. Adriana vroeg zich af war Romina nu van haar zou vinden. 'van wat voor muziek hou je?' vroeg adriana. ze wachten op een antwoord en pakte daarna haar telefoon en sms te: ik ben nu in monica ik zit in mijn kamer ik heb een lieve kamergenoot (tot nu toe ik weet niet hoe het veder gaat worden) ik mis je -xxx-my. Adriana stuurde het smsje naar al haar vriendinen daarna deed ze haar iphone weer in haar zak.