Nora & Virginia's home

De kou van een strandbriesje streek tegen haar lichaam aan, terwijl ze tegen een brunette haar lichaam aanleunde op een bankje. Er was nog iemand bij, die ze diezelfde avond ontmoet had in de bar niet ver verwijderd van waar ze nu zaten. Er was narigheid geweest, maar dat konden ze nu vergeten. Ze leunde tegen Adina aan, die ze eerder aan de bar had zien schrijven en sigaretten had zien roken van een formaat die ze zelf niet eerder gebruikt had. Nieuwsgierigheid was toen door haar hoofd gegaan maar inmiddels was de alcohol al zover door haar bloedbaan heen, dat ze er geen intentie toe had om vragen te stellen over dat onderwerp. Genietend van het drankje en de plotselinge warmte die ze van Adina kreeg, liet ze haar ogen kort over de brunette heen gaan. Ze voelde zich ergens zenuwachtig. Zo dichtbij was ze niet eerder bij een meisje geweest, zeker niet iemand die tekens gaf dat ze hetzelfde wou als Virginia zelf. Een warme hand verdween onder haar topje, ging strelend over haar rug heen. Vooral de duim over haar graat ontglipte haar niet onopgemerkt. Een zachte kus op haar kruin volgde en plotseling voelde ze de zenuwen wegzakken. De rode blos bleef echter wel staan en ze voelde zich meer op haar gemak. Ze draaide zich meer richting Adina toe en ze merkte hoe de hand zich verplaatste naar haar buik. Haar ademhaling werd ietsje onregelmatiger, vooral nu ze erop ging letten. 'Volgens mij mogen wij elkaar wel, niet waar?' De fluistering klonk zo teder, verleidelijk. Heel even sloot ze haar ogen en genoot van de kus die achter haar oor volgde. Ze spreidde haar lippen van elkaar af. Het moment werd gelijk gestoord doordat de meid opstond en enthousiast zei dat ze zin had om te dansen, zwemmen of wat dan ook. Gelijk rende ze door naar de dansvloer van de strandclub, waarvan de muziek nog altijd van geklonken had. Zonder twijfel stond Virginia op, liet het glas op het bankje staan nadat ze de laatste slokken naar binnen gewerkt had en rende achter Adina aan. Iris met zich meetrekkende. ''Samen dansen?'' Was de eerste vraag die in haar hoofd schoot en door haar lippen liet ontsnappen. De muziek herkende ze niet, maar ze vond het niet erg. Zolang ze met haar was, vond ze alles best. Ze voelde zich veilig. Adina had een sfeer over zich heen hangen die ze niet eerder ervaren had. Het laatste nummer van de avond werd aangekondigd. Een langzame. Genadeloos zette ze haar handen op Adina's heupen en trok haar dichter naar haar toe. De andere vriendin die ze gemaakt had even vergetende. ''Je bent best leuk,'' grinnikte ze zachtjes. ''Ik heb eigenlijk nooit geloofd in 'liefde op het eerste gezicht', maar ik weet nu eindelijk dat het mogelijk is.'' Haar hart bonkte vrij normaal. Maar ze wist wel dat haar rode kleur op haar wangen weer was teruggekomen. Adina reageerde er niet geschrokken of verbaasd op. Sterker nog, ze kwam nog dichter bij haar staan. Een hand werd op haar rug gelegd en de ander op haar heup. Kusjes werden in haar nek gedrukt terwijl de brunette haar hoofd op haar schouder rustte. Ze sloot kort haar ogen, nam de geur van de brunette op. De geur van haar haar, zweet en rook. Normaal had ze het niet zo op rook van sigaren, maar nu leek het haar in de hemel te prijzen. 'Jij bent ook best wel leuk anders.' Ze ging met haar tong langs haar oorlel, en giechelde, heel meisjesachtig. Een tevreden grijns ontstond op Virginia's gezicht, wenste dat het nummer nooit over zou gaan. Toch kwam het einde al sneller dan verwacht. Voelde hoe Adina haar hoofd van haar schouder afhaalde, maar elkaars handen niet één klein beetje verplaatsten. Ze keek de meid in haar zwarte ogen aan. Ze had zich niet eerder zo gelukkig gevoeld. Die lichte reflectie van de bar stond in haar ogen, evenals een liefdevolle emotie.

'Falling to pieces-' Heel even bleef de blondine hangen in de trance die ze had van droom naar werkelijkheid. Het ging langzamer voorbij dan het normaal deed. Zodra haar helderblauwe ogen tevoorschijn kwamen van onder haar sierlijke wimpers en naar het plafond staarde, merkte ze dat het een droom was geweest. Natuurlijk. Adina had ze nu al in ander halfjaar niet meer gezien. Ze was de tel kwijt. Evenals de hoop om haar ooit nog te zien. Bovendien had ze in de tussentijd nieuwe liefde gevonden en dat was Katherine. Waar ze overigens ook weinig mee had gehad. Nu was ze al enige tijd weer een blije, vrije vogel. En eigenlijk vond ze het zo erg nog niet. Voor het eerst sinds tijden, nadat ze zo'n intieme droom over vroegere tijden had gehad, ontstond er een glimlach op haar gezicht in plaats van rollende tranen. Speels stopte ze het topje van haar wijsvinger in haar mond, bleef even nagenieten in bed. Nadenkende over de droom. Het was een lange tijd geleden dat dat plaats gevonden had en toch was het onmogelijk om die evenement uit haar hoofd te zetten. Het was tenslotte haar eerste liefde geweest, een meisje. Ze had het nooit durven dromen dat ze voor meisjes zou vallen en toch was het zo gebeurd. Sindsdien wist ze niet beter. Meisjes waren zoveel beter dan jongens, vooral na sommige dingen die er in haar leven gebeurd waren. De herinnering dat een groep mannen littekens in haar rug gekrast hadden, deed de glimlach verdwijnen van haar gezicht af. Om die gedachte uit haar hoofd te bannen draaide ze zich onmiddellijk om, drukte de wekker uit en sloeg haar benen over het bed. Ze merkte hoe er weinig licht in haar slaapkamer was. Hoewel sommige lamellen open stonden. Dat betekende dat het geen goed weer buiten was. Ze had het gisteravond al gezien dat er voor vandaag regen voorspeld was. Eventuele onweer. Het getoeter van iets groter dan een auto vulde haar oren, waardoor ze zich op bed naar het raam bewoog en met een paar vingers de lamellen opzij tikte. Een vrij grote wagen stond voor haar huis geparkeerd.
Het drong tot haar door wat voor belangrijke dag vandaag was. Ze zou met iemand het huis delen. Tenminste. Technisch gezien alleen de woonkamer en keuken. Ze herinnerde zich plotseling ook dat ze niet hoefde te werken, om de nieuweling te verwelkomen. Dit zou nieuw voor haar zijn. Een huurder in haar huis. Ze moest wel, enkel het werk wat ze deed was niet genoeg en om dit huis te blijven betalen had ze wel een huurder nodig. Zonder na te denken dat ze nog in een kort, zijde nachtjurkje stond sprintte ze door de kamer, van de draaitrap af en opende na wat gefrummel met sloten de voordeur. ''Hee!'' Zei ze enthousiast, pas realiserende dat ze in nachtkleding stond zodra de wind tegen haar blote benen streek. Wat niet langer dan tien seconden duurde. ''Ohshit,'' vloekte ze zachtjes in zichzelf. Ook al bleef ze in dezelfde houding staan die ze aangenomen had. Een hand tegen de deurpost en de ander in haar zijde. ''Ik was het niet vergeten dat je kwam, echt niet.'' Probeerde ze zichzelf een beetje te redden, krabde vervolgens op haar achterhoofd en week heel even haar blik af. ''Ehm, ik ben zo terug. Ik laat de deur open staan, heel leuk dat je er bent! Kom binnen, kom binnen!'' De laatste woorden schreeuwde ze meer gezien ze haar weg gauw maakte naar de trap en terug naar boven klom om zich vervolgens in de badkamer op te sluiten voor een douche.

Haastig gleden hazelbruine ogen over de vele regels en zinnen die op het papier stonden uitgetypt. De eigenares was geen belangrijke informatie aan het lezen, maar juist iets dat haar moest ontspannen. Helaas werkte dat niet geheel, aangezien ze elke vijf minuten haar concentratie weer verloor en één zin een aantal keer opnieuw las. In het begin van de autorit ging het prima en had ze nergens last van, maar naarmate ze dichterbij haar bestemming kwamen, hoe zenuwachtiger ze zich begon te voelen. Vandaag zou ze namelijk de eerste stap naar het leiden van een eigen leven zetten en hoewel ze best sociaal was, zelfs voor een boekenwurm, voelde ze het toch even in haar onderbuik kriebelen. Haar toekomstige huisgenote, Virginia, had ze wel al ontmoet gelukkig. Nora vond het ook een gezellige meid om mee rond te hangen. Het enige wat ze echter hoopte, was dat de blondine haar de vrije tijd gaf die ze nodig had wanneer ze even alleen wilde zijn. Zoals dat ze gewoon wat boeken kon blijven lezen als ze daar behoefte aan had. Een activiteit wat ze nu ook probeerde uit te voeren, maar wederom realiseerde de redhead zich dat ze deze woorden al drie keer had gelezen. Een gefrustreerde grom verliet haar keel, waardoor de man achter het stuur zijn aandacht op haar vestigde. “Wat is er lieverd?” vroeg hij. Haar bruine ogen verlieten het boek en keken nu recht naar haar vader. Haar gezichtsuitdrukking stond ietwat geïrriteerd, maar ze besloot het niet op iemand af te reageren. Zeker niet op de man die zo lief was om haar te helpen met intrekken, door een wagen te huren waar al haar spullen inpasten en haar vervolgens zelf bracht. “Gewoon. Zenuwen, denk ik,” reageerde ze, proberend op haar gebruikelijke toon te praten. Hij leek in ieder geval niet op z’n tenen te zijn getrapt, gezien de kleine glimlach rond zijn lippen. Natuurlijk was hij dat niet. Hij kende haar nu al achttien jaar en wist precies hoe en wat hij moest doen om zijn dochter te kalmeren. Zijn vrije hand gleed naar haar bovenbeen, waar hij haar voorzichtig een paar klopjes op gaf en vervolgens even schakelde. “Maak je maar geen zorgen,” sprak hij. “Het is altijd beter dan je denkt.”

Het waren precies die woorden waardoor Nora nu iets zelfverzekerder voor de deur stond. Voor een normaal persoon zou het maar een zielige poging tot opfleuren zijn, maar niet voor haar. Ze wist dat haar vader achter haar stond, wat er ook gebeurde. Evenals haar moeder en Ruby. Er was dus niks wat ze hoefde te vrezen of waar ze zenuwachtig voor zou moeten zijn. Als er iets was, kon ze altijd op hen rekenen. En Virginia zou ook deel uit gaan maken van die cirkel, niet waar? Met het boek in haar ene hand, dicht tegen haar aangedrukt omdat het al lichtjes miezerde, wilde ze voor de zekerheid nog een keer op de deurbel drukken met haar andere hand. Virginia was haar echter al voor, waarschijnlijk had ze het getoeter van hun wagen al gehoord. Het zicht dat Nora echter tegemoet kwam, had ze niet verwacht. De blondine stond daar mooi te poseren in de deuropening, terwijl ze niets meer dan een zijden nachtjurkje aanhad. Waarom precies wist ze niet – ze gaf de onverwachte verwelkoming de schuld – maar ze voelde al snel het bloed naar haar hoofd stijgen, proberend te vechten tegen het verkleuren van haar wangen. Virginia begroette haar gewoon vrolijk alsof er niets aan de hand was, totdat ze uiteindelijk leek te realiseren dat ze veel te weinig aanhad voor het openen van een deur. Nora hoorde haar vloeken en moest met moeite haar lach inhouden. Hierdoor ontsnapte al snel gegrinnik bij haar vandaan. “Ik vergeef het je. Voor deze keer,” grijnsde ze lichtjes en zag vervolgens hoe de blondine weer het huis inging. Op dat moment kwam haar vader aanzetten met twee op elkaar gestapelde dozen en strekte zijn armen naar zijn dochter uit. “Hier. Jouw spul,” mompelde hij en verdween weer terug naar de wagen toen ze het had aangenomen. Haastig liep ze naar binnen en dumpte de dozen in de hal, waar ze haar boek bovenop lag. Haar spullen op hun plek zetten kwam later wel, eerst moest ze de wagen zien leeg te laden zodat haar vader ook weer verder kon.

“Bedankt voor de hulp, pap. Ik red het verder wel,” mompelde Nora ongeveer tien minuten later. Haar spullen stonden nu allemaal opgestapeld in de hal, waar ze zelf op Virginia stond te wachten. Haar vader keek haar verbaasd aan, maar wist al snel genoeg dat ze zijn hulp niet meer wilde. Hij had al genoeg gedaan. “Goed dan. Ik bel je nog wel als ik thuis ben. Denk aan wat je moeder gezegd heeft; als er iets gebeurd, wees dan niet bang om ons te bellen, oké?” Hij drukte voorzichtig zijn lippen tegen haar voorhoofd, zei haar gedag en liep toen terug naar zijn wagen. Nora bleef nog even staan om hem uit te zwaaien en deed toen de deur dicht. Enkele tellen bleef ze naar het textuur ervan staren, realiserend dat ze dan nu echt die hoognodige stap had gezet.

Virginia spreidde haar roze lippen van elkaar, liet het warme water over haar rug heen lopen. Langzaam in haar haren gieten en uiteindelijk hief ze haar hoofd omhoog om het volledige warme water over zich heen te voelen. Vlug had ze op een aantal knoppen, voor ze de douche onder was gegaan, gedrukt van de radio die nu volop muziek af stond te spelen. Volume flink hoog en liet de muziek door de witte ruimte gaan. Een ontsnapping aan de werkelijkheid, zo beschouwde ze het douchen. Ze hoefde dan niet langer na te denken over de dagelijkse chaos die in haar hoofd rondspookte, het werk wat ze deed. Al was ze voor vandaag uit geroosterd. School had ze gelukkig allang niet meer. ''Ashes of the summertime. Making love all night. I feel alive. Dancing on the moonlight.'' Klonk haar stem mee met de muziek, genoot van het warme water terwijl ze haar slapen masseerde met haar ogen gesloten. ''Dancing on the moonlight.'' Ze vertrouwde Nora erop dat ze geen misbruik van dit moment zou maken, al zag ze haar er niet voor aan om gelijk voor een dief te spelen. Hoewel ze moest toegeven dat tegenwoordig niet iedereen leek zoals ze waren, zo had ze meerdere mensen meegemaakt op school. Esther was een voorbeeld. Die verandering was zo vreemd. Ze wist dat ze hier als een vrolijk meisje aangekomen was. Binnen een jaar was ze niets minder dan een drugshandelende, koelbloedige volwassene geworden. Niet in haar eentje. Ze had gehoord van Die Hard, de uit de hand gelopen studentenvereniging. Er waren er nog twee geweest, het tegenovergestelde van het South Central clubhuis. L8 Nites en Famous. Famous was de allereerste geweest, waarvan ze op de hoogte gesteld was dat het meer om het hebben van tatoeages en alcohol drinken ging dan om een echt nuttige reden. L8 Nites week er niet veel vanaf, maar had een veel gezelligere sfeer dan ze zich voorgesteld zou hebben. Niet dat ze er ooit aan gedacht had om een club te joinen. Ze hoefde geen groepje. Solitair kon ze het makkelijk redden, met de weinige vriendinnen die ze had. Contact maken met anderen was voor haar geen probleem geweest en in haar ogen was dat de reden voor studentenverenigingen. Gedwongen contact maken met mensen die één iemand bij elkaar gesorteerd had. Virginia wilde er weinig van weten. Een diepe zucht verliet haar lichaam en ze glimlachte. Ze voelde zich de laatste tijd zo goed. Waarom wist ze. Haar werk ging goed, ze had geen enkel beter werk verwacht nadat ze niet verder doorgestudeerd was. Het mocht misschien laag overkomen als bartender achter de bar in een nachtclub, zij vond het ontzettend leuk. Ze werkte er namelijk lang genoeg om te weten te komen dat het niet lang meer zou duren voor ze promotie zou krijgen. De baas zou het niet langer meer volhouden en dan zou er een nieuwe moeten komen, plus assistente. Ergens zag ze het wel zitten, al vond ze achter de bar staan lang niet zo erg. Het contact en het ontmoeten van de dj's die er draaiden was heerlijk. Normaal zou ze nu in bed moeten liggen, de dag doorhalen, maar gezien ze vannacht vrij had en stiekem op date gevraagd was, stond ze nu onder de douche. Voor haar betekende het weinig, aan een tafel zitten in een duur restaurant tegenover een jongen die dacht dat hij heel wat was, maar ze vond het schattig. Hoe jongens zich uitsloofden op de eerste date, niet wetende wat te zeggen en uiteindelijk iedere avond verwaarloosd met een fles bier in hun hand op de bank belandden. Ze wist dat ze nooit met een jongen zou eindigen. Daar vond ze ze te min voor. Zelfs de beste van het beste zou ze niet accepteren. De meeste waarmee ze op stap was gegaan hadden alleen maar naar haar intiemere lichaamsdelen gekeken, wat ze absoluut niet tolereerde.

Haar ogen vielen op de wekker wanneer ze haar slaapkamer betrad. Half vijf in de middag. Heel even met een schuin gedraaid hoofd staarde ze ernaar. Ze had niet langer dan twintig minuten onder de douche gestaan. Ze haalde de handdoek van haar lichaam af zodra ze kleding uitgezocht had. Haar haar kwam zo meteen, het zou niet op tijd droog zijn dus zou ze het moeten föhnen. Ze vond het mooi hoe haar blonde haar viel, een beetje oude jaren tachtig stijl, maar ze besloot om het in een knot vast te zetten achterop haar hoofd. Een laag uitgesneden jurkje dat net tot boven haar knieën reikte trok ze uit de kast, het bevatte zachte glitters. Niet erg opvallend als een discobal. Toch aandacht trekkerig genoeg door het vele blote wat hierdoor zou verschijnen. Het zwarte jurkje viel over haar heen als gegoten, had daar onder een gematchte string aangetrokken.
Sierlijk trok ze de tweede witte handdoek van haar hoofd af, streek er met haar vingers doorheen en zette vervolgens de gepakte föhn aan op een koude, maar harde stand. Binnen tien minuten was haar haar droog genoeg om er een knot in te maken met een paar stokjes en gehannes met elastiekjes die eenmaal in haar haar niet meer op zouden vallen. Ze bekeek zichzelf in de spiegel, voegde nog een klein lijntje oogpotlood en eyeliner met mascara aan en keurde het als goed. De lipstick kwam later, na het eten. Ze griste vlug haar mobiel van onder de kussen vandaan waar ze iedere dag op sliep, checkte of ze nog enige berichten had. Niet veel belangrijks, facebook berichtjes, e-mail en een smsje van wanneer hij haar op zou halen. Een glimlach vormde haar lippen, al verdween die even snel als die gekomen was. Ze bedacht zich dat Nora vast al die tijd wanhopig op haar aan het wachten was of in de tussentijd al haar hele huis leeggeroofd had. Netjes kwam ze de trap af gelopen, op blote voeten, en zag halverwege dat de roodharige voor de voordeur stond. De rug naar haar toegekeerd. Voorzichtig liep ze de andere donkerrode treden af van de slingertrap, kwam dichter naar Nora toe. Legde een hand op haar schouder. ''Ik snap hoe je je voelt. Mijn eerste verhuizing viel ook zwaarder dan verwacht.'' Bracht ze toe, haar lichaam meer naar haar toe gebogen. Pakte teder één van haar handen vast en draaide de meid haar richting op. Een geruste blik stond op haar gezicht. Ze wist als geen ander wat een grote stap dit was. Vooral bij iemand die je nog maar net kende. Eén ding was zeker. Virginia was geen verrader van huur betalingen of misbruiker van degene die bij haar introkken. Ze had het zelf niet eerder meegemaakt maar ze wist dat er smeerlappen rondhingen. Ook hier in Santa Monica. ''Ik geloof dat je wel honger zal hebben.'' Ze hief een wenkbrauw op, zocht naar de blik van Nora. Waarna ze haar hand los liet en zich om draaide naar de woonkamer. ''Ik bedoel, ik heb wel honger. Vertel me wat je wilt, Chinees, Mexicaans, misschien.. doe eens gek, Italiaans?'' Ze greep de sportvest die half over de bank hing en duwde haar armen er doorheen. Het was misschien niet zo koud rond deze tijd in Santa Monica, maar ze was wel iemand die gauw kou vatte.

Ze wist niet hoe lang ze daar ongeveer zo gestaan had, noch wat er allemaal door haar hoofd hand rondgespookt tijdens dat moment. Voor haar was het makkelijk om zomaar in haar gedachte weg te glippen wanneer het stil was, aan tienduizend dingen te denken en vervolgens weer te vergeten waar ze aan dacht wanneer ze met iets anders bezig ging. Dit keer ging het dan ook niet anders. Het enige wat ze zich kon herinneren was dat ze aan deze verhuizing dacht en hoopte dat alles op z’n pootjes terecht zou komen. School zou hoogstwaarschijnlijk geen probleem worden, aangezien ze een makkelijk persoon was als het op vrienden maken aankwam en huiswerk nooit een bedreiging voor haar vormde. In tegenstelling tot de meeste andere van haar leeftijd, had zij geen last van de leraren en de bergen werk die ze meegaven. Niet omdat ze slim was, maar omdat ze goed kon plannen en zich er ook aan kon houden. Nu moest ze eerlijk toegeven dat ze het voornamelijk deed om weer eens een bezoek aan de bieb te brengen en een boek te lezen of om ’s avonds een leuke serie met haar kleine zusje te kijken, maar dat ter zijde. Even ging haar gedachte naar Virginia, met de vraag of de blondine Ruby zou kunnen vervangen als het op bankhangen en series kijken aankwam, maar die gedachte schudde ze algauw van zich af. Niet alleen was het kleine meisje onvervangbaar, maar ze kon niet plots van iemand verwachten dat ze hun plannen in de war gingen gooien om te doen wat zij wilde. Zo werkte het nou eenmaal niet en dat wist ze als geen ander.

Het was de hand van Virginia die haar op deed schrikken en haar liet afvragen hoe lang ze zo gestaan had. Dat de blondine alweer onder de douche uit was en zich volledig had omgekleed, betekende dat het best wel lang was, zelfs als je de tijd van het verhuizen van haar spullen eraf trok. De redhead luisterde aandachtig naar de woorden van haar nieuwe huisgenote en wilde erop reageren, maar het feit dat de meid wel erg dichtbij stond, ontging haar niet. Normaal gesproken vond ze lichamelijk contact niet erg en had ze niet echt onzichtbare muren om zich heen gebouwd waar mensen niet overheen mochten komen, maar op de één of andere manier kon ze alleen sprakeloos toekijken hoe Virginia haar hand voorzichtig vastpakte en haar naar zich toedraaide. De geruststellende uitdrukking op Virginia’s gezicht was echter genoeg om er weer voor te zorgen dat ze haar spraak terugkreeg. “Het valt eigenlijk wel mee,” reageerde ze, terwijl haar mondhoeken wat opkrulden. “Ik had het erger verwacht.” Haar huisgenote vroeg haar vervolgens of ze honger had. Of ze nam aan dat Nora honger had. Iets wat ook eigenlijk zo was, maar tot nu toe had ze haar lege maag weten te negeren. Haar hand werd losgelaten en tot haar verbazing voelde ze teleurstelling in haar opborrelen. Of had ze het mis? Hmm, daar moest ze later maar even over nadenken. Eerst wat eten. Nora liep nu zelf richting de woonkamer en trok een nadenkend gezicht. “Mexicaans heb ik al lang niet meer gehad… Maar Italiaans klinkt zéér verleidelijk,” sprak ze, dit keer een klein grijnsje rond haar lippen. “Waar heb je zelf trek in?”

Doorlopende naar de keuken, die aan de woonkamer grensde, trok ze de koelkast open. Ze had geen idee of Nora dorst had, maar pakte evengoed twee glazen uit een kast die boven het aanrecht hing nadat ze een fles Spa blauw uit de koelkast getrokken had en de deur, natuurlijk vanzelfsprekend, terug gesloten had. Beide vulde ze met het sprankelende, verfrissende water en draaide soepeltjes de dop terug op de fles. Voor nu zette ze de fles maar even op het aanrecht, ze zou hem later wel terug in de koelkast zetten indien hij niet verder gebruikt werd. ''Ziezo.'' Ze zette de twee glazen op de tafel neer die tegenover de bank stond, waar ze inmiddels half op ging zitten en vervolgens haar eigen glas terug pakte. Ze bracht een paar slokken naar binnen. Daar was ze wel even aan toe. Ze klopte op de bank naast zich, als teken dat Nora er gewoon bij kon zitten als ze dat wou. ''Italiaans, it is.'' Sprak ze op een sexy toon, met een lichte ondeugende emotie te speuren op haar gezicht. Daarna richtte ze zich op haar mobieltje en drukte het nummer in wat ze vaker gebruikte om Italiaans te bestellen. Sterker nog, ze wisten inmiddels wel wie ze voor zich hadden zodra haar stem door de telefoon klonk. Gauw werd er opgenomen. Als er iets was dat ze goed vond dat ze haar niet lang lieten hangen of een keuze menu hadden, wat ze al helemaal vreselijk vond. Extra geld verspilling, wat dat betrof.
''Het gebruikelijke menu,'' beet ze uiteindelijk toe wanneer ze nagedacht had over wat ze nu per se moest bestellen. ''Alleen,'' kort pauzeerde ze waarbij ze haar heldere ogen op Nora richtte, ''nu voor twee personen.'' Er werd verteld dat de koerier binnen nu en een kwartier zou komen. Mooi. Ze drukte op het rode telefoontje op haar smartphone en legde hem vervolgens vergrendeld op tafel.
''Goede reis gehad?'' Vroeg ze na een korte stilte, waarna ze even aan haar blonde opgemaakte haren voelde of ze nog goed zaten. Een plukje was inmiddels onschuldig langs de zijkant van haar hoofd gevallen, sierde haar gezicht.
Haar roze lippen verspreidden zich met als gevolg dat haar mondhoeken omhoog krulden. Voorzichtig, niet volledig zodat haar tanden ontbloot werden natuurlijk. Ze pakte het glas terug van de tafel af die tot haar toe behoorde en verplaatste haar rug tegen de zijkant leuning van de bank aan. Haar lange benen trok ze op zodat ze zichzelf kleiner maakte en niet alle ruimte afnam die inmiddels ook voor Nora was. Ze mocht dan wel een lang persoon lijken maar ze kon zich verbazingwekkend klein maken. Het was nu alleen dat ze Nora's lichaam niet langer meer kon zien, behalve vanaf haar boezem. De glimlach die op haar gezicht stond veranderde langzaam in een grijns zodra ze merkte dat ze geen lang jurkje aan had en haar blote benen nu veel meer zichtbaar waren. Haar smooth, glad geschoren benen. Evenals haar donkerrode gelakte teennagels waren nu veel beter te bekijken doordat ze haar voeten ook op de bank geplaatst had. Nog net voor de splitsing in de bank zelf. ''Als je iets anders wilt drinken moet je het maar gewoon pakken,'' vertelde ze met een knipoog waarna ze het laatste beetje water uit het glas dronk.

De bel was sneller gegaan dan ze had verwacht, of het was gewoon gezellig met Nora. Dat tweede was het waarschijnlijk. Ze had de koerier betaald met een charmante glimlach en inmiddels het eten op tafel gezet. Een bord had ze niet nodig, het zat overigens in een typisch eet uitvouwbaar bakje met stokjes. Er was ook normaal bestek bij gekomen, maar ze had nu eenmaal een voorkeur voor stokjes. Terug op de bank geklommen nadat ze de tv had aangezet en haar eigen bak gepakt had, vouwde ze het bakje open. ''Eet smakelijk, little one.'' Sprak ze wat plagerig, waarna ze op haar onderlip beet en keek naar wat er precies op de televisie afspeelde. Ze had ergens meer oog voor haar nieuwe huisgenootje dan de drama series. Het volume stond niet hard dus ze konden nog makkelijk praten als Nora daar behoefte aan had. Kort checkte ze haar, wanneer de roodharige niet keek. Het was makkelijk voor haar. Om mensen te bekijken en er goed mee af te komen als ze er problemen mee hadden. Haar uiterlijk was zelf niet slecht en haar expressies waren vaak verleidend. Nog wel eens verkeerd gezien als sexy.

Haar hazelbruine ogen volgden de blondine toen deze de woonkamer uitliep en de keuken betrad. Nora wist niet waarom, maar ze was enorm nieuwsgierig naar de bedoelingen van haar huisgenote. Een emotie die haar niet geheel onbekend was, maar toch vrij weinig bij haar voorkwam. Hoewel ze hunkerde naar nieuwe informatie, kon ze het meestal nog bedwingen. Dit was een uitzondering. Het werd haar al snel duidelijk dat Virginia water inschonk voor zichzelf en waarschijnlijk ook voor haar, aangezien ze twee glazen vasthad en terug naar de woonkamer kwam gelopen. De glazen werden op de tafel vlak voor de bank neergezet en de blondine plaatste zichzelf op de bank, waarna ze uitnodigend naast zich op het voorwerp klopte. Nora kwam meteen in beweging bij het zien hiervan, alsof ze een kleine puppy was die op toestemming had gewacht. Als ze een staart had gehad, zou ze waarschijnlijk nu kwispelen. Bij die gedachte fronste ze licht, schudde het snel van zich af en toverde een glimlach tevoorschijn, terwijl ze naast de jonge vrouw op de bank ging zitten. “Italiaans, it is,” hoorde ze Virginia toen op een bepaalde toon zeggen. De roodharige wist niet precies hoe ze die toon moest beschrijven, maar het was in ieder geval eentje die ze weinig tot niet had gehoord. Ook de emotie die op de blondine haar gezicht was komen staan, was vreemd voor haar. Was dit… Een poging tot flirten? Nah, ze dacht er vast teveel over na. Niemand had dat immers tot nu toe bij haar gedaan en ze zag geen rede voor haar huisgenote om dat wel te doen.

Deze was ondertussen bezig met het bestellen van hun voedsel. Nora maakte gebruik van dit moment door naar voren te leunen en haar glas te pakken. Ze had best een droge keel, dus het glas water kwam als geroepen voor haar. Ze zette het voorzichtig tegen haar lippen en nam kleine slokjes, voor ze het weer terug op tafel zette en achterover tegen de rugleuning zakte. “Alleen,” hoorde ze vervolgens, wat haar aandacht trok. Ze keek naar Virginia, die haar blik ook op haar had gericht. Om onverklaarbare redenen voelde ze zich even warm worden van binnen. “Nu voor twee personen.” Haar bescheiden glimlach werd ietsje breder bij het horen hiervan, ook al kon ze niet verklaren waarom dat gebeurde. Haar bruine ogen verlieten de blondine niet – zelfs niet toen die haar telefoon terug op tafel legde en vooral niet toen ze iets aan Nora vroeg. “Ja, gelukkig wel,” reageerde de redhead, terwijl ze terugdacht aan de lange autorit. “Het was wel saai natuurlijk, maar ja, je moet er wat voor over hebben,” grijnsde ze. “Hoewel ik het jammer vind dat mijn kleine zusje niet mee kon komen vanwege de afstand en alles. Je had haar vast gemogen… Hoop ik,” voegde ze eraan toe. Ruby had Virginia vast wel gemogen in ieder geval. Ze was in veel opzichten net als Nora was – een boekenwurm en toch een mensenpersoon. De blondine deelde haar mee dat als ze iets anders wilde drinken, ze dat gerust kon pakken. Op zich een logisch voorstel aangezien ze sinds vandaag hier introk en de koelkast nu ook gedeeltelijk van haar was, maar het was waarschijnlijk toch beter dat Virginia haar dit zelf vertelde. Ze knikte. “Ik zal doen alsof ik thuis ben,” reageerde ze licht grijnzend.

Het duurde niet lang of er werd aangebeld. Nora hoefde er niet lang over na te denken om te weten dat hun voedsel was gearriveerd. Ondanks dat het sneller was gekomen dan ze had verwacht, vond ze het wel tijd. Haar maag had weinig tot geen inhoud, dus ze had best wel trek gekregen. Zeker omdat het Italiaans eten was en dat er altijd wel inging. Virginia was het gaan halen en had betaald, waar Nora zich best schuldig over voelde, en was toen teruggekomen met het eten in haar handen. Net als de glazen werd het op de tafel geplaatst, voordat de blondine op de bank kwam zitten. “Volgende keer betaal ik,” sprak Nora, waarna ze haar eigen eten van de tafel pakte en in kleermakerszit op de bank ging zitten, proberend niet in Virginia’s weg te zitten. “Eet smakelijk, little one,” hoorde ze deze toen zeggen, waar de redhead even om moest grinniken. In de blondine haar ogen was ze inderdaad een beetje klein. “Jij ook, mam,” reageerde ze met rollende ogen en een glimlach. Vervolgens richtte ze haar blik op de tv, die inmiddels aanstond, terwijl ze langzaam aan haar eten begon. Dit was één van de weinige dingen die tussen de Gibbs zusjes verschilden. Ruby was een vrij snelle eter – in tegenstelling tot Nora, die van ieder hapje eten wilde genieten. Bij hun thuis werd ook niet voor de tv gegeten, maar aan tafel. Iets wat vanaf vandaag dus zou veranderen voor de roodharige. “Hmm. Eten voor de televisie. Dat is nieuw voor me,” begon ze tussen het eten door. Heel even gleden haar hazelbruine ogen naar de blondine naast haar. “Niet dat je me zal horen klagen.”

Power and control. Het lied speelde zich in haar hoofd af, nadat het als intro van een serie had gediend. Ze kende het niet, maar keek toch evengoed. Zolang er maar iets te zien was, verder interesseerde het haar weinig wat precies, drama en romance was altijd iets goeds. En zo zag het er ook uit, een soort van As The World Turns. Een serie dat ze zo nu en dan keek. Ze herinnerde zich een vrouw met blond haar dat tot haar schouders viel dat in bed lag, net gewaakt uit een coma. Vaag probeerde ze zich de tekst te herinneren die ze gezegd had. Haar aandacht had meer op de vrouw zelf gelegen, met de slagen in haar blonde tot bijna witte haren. Ze mocht dan wel een stuk ouder zijn dan Virginia zelf was, maar leeftijd speelde voor haar geen rol. Natuurlijk waren er grenzen, maar iedereen die rond haar leeftijd lag en ouder was altijd welkom. Zolang ze in haar smaak lagen dan. Virginia rolde met haar ogen om haar eigen gedachten, merkte dat ze iets te lang naar de televisie had gestaard zonder echt gekeken te hebben. Haar maag gaf een wake-up-call door zachtjes te knorren en zenuwen samen te knijpen. Niet bepaald kramp, maar het kon als hetzelfde beschouwd worden.

Braaf luisterend naar haar bloedeigen lichaam duwde ze de randen van het bakje verder open, stak haar stokjes er in nadat ze de geur in zich opgenomen had. Damn, delicious. Ze gaf Nora een grinnik op de woorden die ze gezegd had. Dat soort antwoorden gaf haar zusje Mira ook vaak. Tenminste, inmiddels drie jaar terug, dat deed ze. Ze had geen idee hoe het nu met haar ging, ze sprak haar niet zoveel meer. Maar als het aan haar eigen opvoeding lag, zou haar blonde volgeling het ook best gaan maken met de stylist dromen die ze toen had gehad. Misschien lag het nog aan de leeftijd op dat moment, maar ze had er wel vastbesloten over geklonken.

Voor de televisie eten was nieuw? Voor haar eigenlijk niet, maar dat kwam omdat ze al enige tijd over die appartement beschikte. Daarvoor had ze dan de kamer in het Monica High gebouw gehad, maar thuis had ze wel keurig netjes aan tafel gegeten met haar familie. Hoewel ze er toen wel eens over geklaagd had, apprecieerde ze nu die tijden. Ze had vele verhalen gehoord van leerlingen, wanneer ze nog op school gezeten had, die niet met beide ouders aan tafel mochten zitten. Knikkend met een smirk op haar gezicht keek ze naar Nora. ''Good, good,'' beantwoordde ze haar opmerking en richtte zich toen terug op het bakje dat ze in haar hand vasthield. Bekeek de massa van verse, dikke pasta slierten die er in lagen gemengd met een saus waar ze van hield. Als een verslaving drukte ze haar stokjes om een paar slierten heen, rolde die om de stokjes heen en bracht ze tussen haar lippen door naar binnen.

Hmm, hier was ze wel even aan toe geweest. ''Ken je dit programma? Ik snap er geen zak van.'' Een man kwam een kamer binnengestormd, sloeg een papieren stapel op tafel waardoor de vrouw achter het bureau opschrok. Ze luisterde niet naar wat hij zei, maar het zag er al uit alsof dit een enorm flut programma was. Beide niet zulke goede acteurs of een fucked up script en regisseur. Ze zette het bakje neer op de tafel bij de rest van het voedsel en resten, krulde zichzelf daarna weer terug op tegen de inmiddels warme leuning van de bank aan. ''Tenzij jij deze crap verder wilt kijken, zet ik liever een muziekzender op.'' Vroeg ze verwachtingsvol. Als ze dit verder wou kijken, zou ze wel iets van een laptop pakken en dan zou ze nog wel zien wat ze zou gaan doen. Ze was er niet zo moeilijk mee, kon zich met vele dingen vermaken.
Ze grijnsde bij die gedachte, daar had ze zelf een grappige kijk op. Met vele dingen vermaken. Natuurlijk kon ze dat, ook op de seksuele manier. ''Oh. My. God. Ik heb nog iets,'' Bedacht ze zichzelf plotseling, waarna ze soepel opstond en naar de keuken liep die niet ver van de woonkamer verwijderd was. Bovendien zaten er ook geen deuren tussen, gewoon een simpele overloop van twee verschillende kamers. Ze bukte om bij een laag kastje te kunnen, waardoor haar zwarte jurkje iets omhoog kroop en haar bovenbenen meer zichtbaar waren. Misschien zelfs haar onderbroek vanaf de hoogte waar Nora zat. ''Het past er niet echt bij, maar I love it.'' Terugkomende met een kleine zak kroepoek ontvouwde ze die en nam er een paar uit, waarna ze die tussen hen in plofte op de bank.