First day... Let's make friends! [Steven&Jeevan]

De jongen kwam met lompe passen het schoolplein op, hij keek af en toe wel wat onderzoekend om zich heen, maar zijn ogen waren het grootste deel van de tijd op de grond gericht. Zijn naam was Jeevan en te zien aan zijn kleding (een erg versleten broek, afgetrapte gympen en een shirt waarvan de mauwen al begonnen te ravelen) was het niet een erg rijke jongen. Zijn zwarte haren stonden alle kanten op en als iemand er commentaar op zou geven zou hij waarschijnlijk reageren met een wat botte: "Boeien, het is maar haar." want dat was gewoonweg hoe hij in elkaar zat, niets leek hem echt te boeien. Niets behalve hijzelf. Ja, Jeevan was een extreem introvert persoon en daarbij ook nog eens aardig egoïstisch. Dat betekende niet meteen dat hij niet aardig was...

Uiteindelijk zocht de jongen, die nieuw was op de school, de rustigste plek uit die hij kon vinden. Zo eindigde hij dus bij een bankje dat wat verlaten aan de rand van het schoolplein stond en ging daar zitten. Heel even pakte Jeevan zijn nieuwe mobiel (zo'n ouderwetse die nog een klepje had) uit zijn zak en keek of hij al een sms terug had van zijn moeder. Nog geen sms... Ach, wat maakte het uit, hij was er ook nog maar net. Jeevan had zijn spullen op zijn verlaten kamer gezet en direct doorgegaan naar het schoolplein.

[Moet nog een beetje opgang komen, heb echt al heel lang niet meer geRP'd]

Verveeld hief steven zijn hoofd op toen zijn naam werd uitgesproken, waarom moesten die leraren hem altijd in zijn slaap wekken. “Steven, wil jij zo vriendelijk zijn om mij het antwoord te geven” vroeg Meneer spring, die wiskunde gaf. Verveeld rolde steven even met zijn ogen. Waarom dachten de leraren zo grappig te zijn om een onoplettend iemand de vraag te stellen. Ze weten toch al dat hij het antwoord niet kan geven, omdat hij de vraag niet had gehoord. Echter zou Steven de vent niet zijn lolletje geven door te zeggen ik heb de vraag niet gehoord, dat zou straf beteken. En omdat hij toch al straf zou krijgen kon hij beter deze met flair innen. “Nou, helaas ben ik niet zo vriendelijk volgens u en uw collega’s en geef ik je de antwoorden niet” zei de jongen met warrig haar. Hij keek met genoegen toe hoe de leraar rood aan liep van woede. Wat was er nu leuker dan die mensjes te pesten. Demonstratief gaapte hij er bij en keek sadistisch op toen de leraar weer wat uit wist te spreken. “Niet zo brutaal Steven” Een ware intaker voor een nieuwe aanval. Steven had namelijk overal meteen een antwoord op, en dacht er niet bij na wat hij zegt. Soms wel, als hij aandacht wou. Dan kon hij mensen goed manipuleren, en wist hij precies wat hij moest zeggen. “Meneer, u vond mij toch brutaal, dan moet ik me wel aan me imago houden” beet hij de vent toe. De sadistische grijs was niet van zijn gezicht af te vegen. De wijzende vinger van de rood aangelopen leraar waren genoeg aanwijzingen voor Steven, triomfantelijk liep hij de klas uit. Zijn doel was bereikt. Hij zat nog geen 15 minuten in de 120 minuten durende les. En het was ook nog eens zijn laatste les voor vandaag, dus een vervroegd weekend was het. Hij smeet zijn boeken in het kluisje en pakte zijn skateboard. Hij zou eerst maar eens wat gaan roken op zijn bankje, ja hij had een bankje opgeëist met een paar vrienden, en niemand was zo gek om er op te gaan zitten. Dan wisten ze wel hoe laat het was. Terwijl hij richting de deur liep, in plaats van zich te gaan melde, deed hij zijn oortjes in. Meteen schalde er het nummer destroy everything van hatebreed door zijn hoofd. Heerlijk om te luisteren naar die gasten. Buiten de deur sprong hij meteen op zijn board, hoewel het maar enkele meters lopen was ging het er toch sneller op. Hij stak alvast een sigaretje op om die lekker rustig op zijn bankje te kunnen roken. Maar wat hij daar aan trof was hij niet echt van gediend. Een of andere lange slungel zat erop, en niet eens opstaan voor Steven. Nee die idioot keek op zijn telefoon en was waarschijnlijk niet van plan om op te staan. Steven kuchte even en begon te spreken, nouja eerder te snauwen. “Wie denk je wel niet die je bent eikel, hier zit ik. Dus maak gauw een beetje haast om op die smerige pootjes van jou te gaan staan of je krijgt klappen.”Beet hij de gast toe. Iedereen wist toch wel dat dit zijn plek was, die jonge vroeg gewoon om een afranseling. Of hij moest nieuw zijn, nou dan wist hij tenminste meteen waar zijn plek was.

[Ja, Ja, steven heeft een additude en zeker tegen vreemde]

Toen Jeevan gekuch hoorde, wat duidelijk gemaakt werd om zijn aandacht te trekken, keek hij even op van zijn mobieltje en keek recht in de ogen van de snauwende jongen die voor hem stond “Wie denk je wel niet die je bent eikel, hier zit ik. Dus maak gauw een beetje haast om op die smerige pootjes van jou te gaan staan of je krijgt klappen.” Zo, zo... Dus die gast wou vechten, hé? Als dit zijn oude school was, dan was Jeevan zeker opgestaan om de jongen een klap te geven. Maar die fout zou hij niet nog eens maken. Schorsing op zijn eerste dag? Liever niet. Daarom bleef hij gewoon rustig zitten, wist zelfs een 'vriendelijke' glimlach op zijn gezicht te persen. "Je bent welkom om naast me te zitten." dat was het enige wat hij sprak, waarna hij zijn rugzak van de plaats naast hem afhaalde en naast hem op de grond zette "Want zoals je kunt zien, is dit een bankje waar je met meerdere mensen op kan zitten."
Zo, dat vond Jeevan nog best knap van zichzelf, dat hij zo rustig had kunnen blijven. Nu maar hopen dat die vent maar niet iets ging zeggen waardoor hij toch nog ontplofte, want Jeevan kon nogal... Eh... 'Explosief' reageren als iemand hem echt boos maakte.

Vlak na Steven uit was gesproken sprong zijn muziek over van Hatebreed naar Powerman 500 – when worlds colide. Ongeduldig en met een brutale blik wachtte hij tot de jongen zou opstaan, en het liefst nog weg zou rennen. Het was heerlijk om die kinderen zo te kunnen manipuleren, angst deed leuke dingen met ze. Steven was niet bang om een paar klappen uit te delen, hij was wel eens vaker geschorst. Maar school kon hem niet wegsturen want dan moesten ze eerst een andere geschrikte school voor hem vinden. En alle scholen weigerde hem als ze eenmaal zijn dossier hadden door gelezen. Hoewel hij vrij goede cijfers bij wiskunde en talen haalden stond er overal opmerkingen voor gedrag bij geschreven. Een lieverd was hij niet, maar hij wist wel hoe hij sommige leraren konden inpalmen.Steven was er wel al achter gekomen dat de jongen nieuw was, dus zou hij zijn handjes thuis houden. Hoewel als dat joch een grote bek tegen hem zou opzetten zou hij zeker wel klappen krijgen. Steven nam een hijs aan zijn sigaret terwijl hij op een antwoord wachtte. De jongen was te horen aan zijn woorden niet van plan om weg te gaan, iets waar Steven zich aan ergerde. De jongen lachte hem uit met zijn kut grijns. Steven kon wel ontploffen wie dacht dat joch dat ie was, maar in plaats van dat Steven het gezicht van dat joch bewerkte bleef hij rustig. Misschien kwam het joch van pas, hij was nieuw en wist dus nog niks van Stevens karakter af. Daar kon hij mooi gebruik van maken, hij kon “vrienden” maken. Iemand aan zijn zeiden die alles voor hem zou doen, of in iedergeval iemand die hem zo nu en dan aandacht gaf, kon wel handig zijn. Vandaar dat hij zich kalm hield en met al zijn zelf beheersing een glimlachje op zijn gezicht toverde. Hij deed zijn oortjes uit, deze stonden zo hard dat als je goed luisterde de muziek nog steeds kon horen. “Hmmpf , het is dat je nieuw bent. Hoewel dat een goede ontgroening zou zijn”Beet Steven het joch toe. Hij liet zijn tas op de grond vallen naast zijn board en terwijl hij nog een hijsje van zijn sigaret nam ging hij op de leuning van het bankje zitten en met zijn voeten op de bank. Zijn broek was gerafeld, tevens als zijn zwarte Fox shirt. “Dus newbie wat moet je hier” vroeg steven nieuwsgierig met een nochalante flair.

Het was grappig hoe mensen zo makkelijk te doorzien waren, Jeevan kon gewoon zien hoe zijn houding de jongen opfokte, maar deze uiteindelijk toch besloot 'vriendelijk' te doen. Handig, mensenkennis, al was het soms ook iets vervelends om te hebben. Het feit dat hij nieuw was had hem gered... Oké, al had Jeevan het neit erg gevonden om een klap te incasseren, dat was een excuus geweest om terug te slaan: zelfverdediging. dat was wat de jongen enkele keren had gered, voor hij écht te ver was gegaan en toch geschorst werd.

Jeevan bleef gewoon in een ontspannen houding zitten toen de jongen naast hem neerplofte, want eigenlijk maakte de blondine compleet geen indruk op hem. Kon ook komen omdat Jeevan bijna alleen met zichzelf bezig was. “Dus newbie wat moet je hier” wat was dat nou weer voor vraag? "Zitten." reageerde Jeevan bijna direct, de jongen zijn eerste reacties waren meestal bot en droog, hij nam alles letterlijk, tot hij de tijd nam om na te denkt en over wat hij had gezegd "Ik ben nieuw, ik dacht: ik kom de school even bezoeken voor ik echt lessen neem." herstelde hij zichzelf.

Zijn blik gleed naar de sigaret die de jongen in zijn hand had "Zeg, ik wil niet vervelend doen, maar... Zou ik een sigaret van je mogen? Krijg je morgen terug."

Steven keek verveeld naar de jongen terwijl hij een trekje van zijn sigaret nam, zijn voeten waren geplaatst op de plek waar net nog de tas van de newbie stond. Steven gaf mensen altijd bijnamen, veel makkelijker te onthouden dan gewonen namen. Steef gooide zijn peuk weg toen hij op gerookt was, hij schoot zo tussen zijn wijsvinger en duim weg. Zijn ogen volgde het stuiterende afval stukje even en keek op toen de jongen op zijn vraag antwoordde. Wat was het toch een bijdehand rot joch, hij had echt de behoefte om zijn voet, waar allstars aan zaten in het gezicht van het joch te boren. Bijdehand was Steven zelf ook, maar als andere dat tegen hem waren kon hij dat niet goed uitstaan. Steef, zo was zijn bijnaam, snoof even. Gelukkig voor het rot joch begon hij zich al te verbeteren, hij was dus de school aan het verkennen. Steef wist het wel, als hij een dag vrij had zou hij zeker niet uit zich zelf naar school komen om hem te verkennen” Steef grapte “Ren maar weg, nu je nog kan” . Hij was echt niet dol op school, hij haatte het zelfs. Regels waren niks voor hem, rond gecommandeerd worden ook niet. Hij stak uit verveling nog een sigaret op met zijn zippo waar een standaard doodshoofd op stond gegraveerd. De jongen vroeg brutaal of hij er ook een mocht. Brutaal was overdreven maar Steven eerst zo opfokken en dan om een Sigaret vragen was best brutaal achtig. Maar omdat het joch beloofde om hem er eentje terug te geven gaf steven toe en stak zijn pakje uit. Het was het joch geraden om hem morgen terug te “betalen” anders kon hij zijn pak rammel alsnog wel verwachten. Uit zijn broekzak haalde hij zijn net terug gestopte zippo en gaf die ook aan de jongen, anders had hij niks aan het sigaretje.

"Ren maar weg, nu je nog kan." de jongen, waarvan Jeevan de naam nog niet eens wist, probeerde nu tenminste grappig te zijn. Dat betekende dat hij enigsinds wou dat hij hem leuk zou vinden, toch? Misschien zou hij zelfs nog vrienden kunnen worden met de nogal bijdehandte knaap, met de nadruk op misschien. Toen Jeevan om een sigaret had gevraagd, had de jongen het hem gegeven en hij had het dankbaar aangenomen. Oké, nu maar hopen dat er of een wonder zou gebeuren en hij genoeg geld zou krijgen om voor morgen aan sigaretten zou komen of dat de jongen heel vergeetachtig was. Nou, gelukkig was het niet iets waar Jeevan zich nu al zorgen om hoefde te maken, hij pakte de zippo aan en stak de sigaret snel aan, waarna hij de aansteker direct teruggaf. Hij kon niet stelen van medeleerlingen, was dit een andere situatie geweest, dan had Jeevan de zippo onopvallend in zijn zak gestopt om hem later door te verkopen.

Jeevan nam een hijs van zijn sigaret en bedacht zich in zijn hoofd hoe de rook langzaam zijn longen binnendrong en verschillende cellen kapot maakte. Het kon hem niets schelen, allemaal niet, zolang hij maar genoeg geld verdiende om zijn moeder terug te betalen, maakte het niet uit wat er met zijn lichaam gebeurde. Een jongen van de straat, dat was Jeevan, hoe erg hij ook zijn best deed over te komen als een nette jongen en zijn best deed regels te volgen, het bleef een feit dat het niet zijn ding was. "Hm, zit jij hier al lang op school?" vroeg hij, nogsteeds genietend van de sigaret, hoe lang geleden wa shet wle neit geweest dat hij zo'n ding had gerookt? "Veel chille mensen hier op school?"

Terwijl Steven keek hoe de jongen zijn sigaret opstak genoot hij van de rook die door zijn mond naar zijn, toch al verteerde, longen ging. En zo weer terug naar de openlucht via zijn neus. Steven kon altijd wel geboeid naar de rook kijken. Hoe deze zich vormde in de lucht en wegdreef. Even volgde zijn bruine ogen het wolkje rook terwijl hij met zijn andere hand de zippo terug in zijn broekzak deed. Het was eigenlijk niet eens zijn eigendom, maar had deze uit iemands jaszak gehaald. Echter liep hij er nu al een jaar mee en was Steven van mening dat het van hem was. En spullen die van hem waren moesten andere mensen van af blijven, natuurlijk was dat een beetje absurd. Zelf was hij niet het lieverdje dat zich aan die regel hield, echter was hij toch wel een materialist. Een lange hijs werd aan zijn sigaret genomen terwijl hij de jongen beter bekeek. Hij zag er nog al slungelig uit, en zijn haar stond alle kanten op. Steven had zijn haar ook altijd warrig zitten, echt moeite om deze in toom te houden deed hij niet. Veel meiden vonden zijn haar dan ook leuk , ook een reden om het niet te temmen. Stevens gedachten dwaalde even af, maar hij werd al gauw weer wakker geschopt door het jong dat op zijn bankje zat. "Hm, zit jij hier al lang op school?" luide zijn stem. Steven keek hem even aan, wat boeide het nou hoelang hij hier op school zat? Net alsof hij dat joch een rondleiding zou geven. Nee, hij was geen goeden doel iemand. Echter om niet al te onbeleefd te worden, hij had immers nog een sigaret van die knul te goed, zei hij “Enkele maandjes, ik weet niet precies” terwijl hij zijn schouders op haalde. Hij ging de dagen dat hij hier was toch niet afstrepen en tellen als een idioot. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij de, naamloze jongen, aan. Vroeg hij nu echt of er chille mensen hier op school waren. Chill.. wat klonk dat zo fake. Alsof de leraren hier Chill waren. Steven schudde even zijn hoofd, waardoor zijn haren ook mee bewogen. “Sorry man, dan moet ik je teleurstellen. De leraren hier zijn allemaal eikels. Net als het foodball team” zei Steven. Het foodball team waren echt een stelletje eikels. Alsof ze beter waren omdat ze met een bal over weg konden. Maar Steven was goed met een puck ,maar daar werd natuurlijk niet naar gekeken. Tevens was hij goed met een gitaar. Maar of hij daar ooit voor uit zou komen was nog maar de vraag.

"Enkele maandjes, ik weet niet precies." dat was de jongen zijn antwoord geweest toen hij vroeg hoe lang hij al hier op school zat, maar het gesprek viel stil, dus stelde Jeevan maar een volgende vraag "Veel chille mensen hier op school?" zodra de woroden zijn mond verlieten, had hij al spijt dat hij de vraag had gesteld, dit kwam vooral door de jongen die zijn wenkbrauwen optrok "Sorry man, dan moet ik je teleurstellen. De leraren hier zijn allemaal eikels. Net als het foodball team." oké... Dat klonk niet erg positief, maar het kon ook dat de leraren zich gedroegen als eikels tegenover hem omdat de jongen nogal arrogant en tegendraads was. Jeevan had altijd goede banden gehad met leraren, want ondanks het feit dat hij nogal inzichzelf gekeerd was en de neiging had om regels te overtreden, deed hij altijd erg zijn best op school en dat was iets wat leraren wel konden waarderen. Mede leerlingen minder en Jeevan was dan ook best vaak gepest, maar dat was na een paar rake klappen altijd wel verholpen geweest. "Ik begrijp zowiezo niet wat er zo bijzonder is aan football, laat staan dat de meeste gasten in het team meer aanzien ljken te krijgen dan welke andere sporter dan ook." besloot Jeevan toch maar zijn gedachten over de sport uit te spreken, hopend dat de jongen niet zelf in het team zat en het alleen zei om zijn teamleden de stangen "Wat ik ook niet begrijp is dat ze bijna alleen eikels aan lijken te nemen, je ziet het overal, de pestkoppen halen het team." in films, boeken, op veel scholen, echt.