Take it easy ~

Een zacht briesje nestelde zich in Dave's haren terwijl hij zijn autosleutels uit het contact nam en ze losjes in zijn broekzak stak. Nonchalant wandelde hij richting zijn kamer waar hij de deur dicht smeet en zich naar de badkamer slofte. Hum, misschien zou hij zichzelf best eens een keertje opfrissen, hij zag er niet uit. Wallen tot onder zijn oogleden, rechtopstaand haar, lege blik.. Kortom, nodig tijd om zichzelf eens te verzorgen! De laatste tijd was Dave zoveel bezig met school, wat bijzonder uitzonderlijk voor hem was en had niet veel aandacht aan zijn uiterlijk besteed. Uiteindelijk moest hij toch maar op de schoolbanken zitten om dan thuis te komen en te beginnen leren. Nu had hij het wel even gehad, een paar dagen spijbelen zou niet erg zijn. Hij zou zich wel ziek melden. Zo ging het trouwens wel vaker. Altijd een weekje naar school en dan een aantal dagen ziek, dan geloofden ze hem nog en zagen ze het niet voor spijbelen.
Het koude water gleed langzaam van zijn lichaam tot wanneer hij de kraan wat verdraaide en het water wat warmer werd. Er moest dringend iemand komen kijken naar die douche want het warm water wilde niet altijd meewerken. Soms moest hij dan maar op zijn tanden bijten en een koude douche nemen. Nadat hij zichzelf had ingezeept stapte hij de douche uit en wikkelde een handdoek onhandig rond zijn haren. Met een paar ruwe bewegingen had hij zijn haar gedroogd en legde hij het wat fatsoenlijk op zijn plek zodat het niet te hard zou opvallen dat hij zijn haar niet kamde. Tevreden over het eindresultaat trok hij een gemakkelijk blauw shirt aan met een losse jeansvest om daaronder een aansluitende skinny broek te dragen. Zo was hij op zijn best, in deze kleding. Nu maar eens gaan nadenken waar hij naar toe zou gaan. Een echte fuif daar had hij momenteel geen zin in, een goeie bar met wat alcohol kon ook wel eens. Smokey Joe's, dat was blijkbaar een goeie kroeg waar er nog gezongen werd en er kleine bandjes speelden. Dat zag hij wel zitten. Dus had het niet langer geduurd dan een vijftal minuten vooraleer hij in zijn auto zat en richting de kroeg reed.
De geur van alcohol en sigaretten drong zijn neusgaten binnen. Dave had het nooit gehad op sigaretten en zou er ook nooit aan beginnen, hij was niet van dat ruige type. Terwijl hij verder naar de bar wandelde viel het hem op dat er best veel mensen waren en er nogal veel gelachen werd. Zijn blik gleed naar een aantal jongens die op het podium stonden en serieus vals stonden te zingen. Ja, nu snapte hij wel waarom ze hen uitlachten. Sukkels. Dave bestelde een normaal biertje om kalmpjes te beginnen. Om zichzelf al direct zat te voeren, dat was helemaal zijn bedoeling niet dus daar ging hij ook niet aan beginnen. Een aantal meisjes trokken zijn aandacht, hij gaf hen elk een vriendelijke knipoog. Eén meisje kwam hem op één of andere manier zeer bekend voor. Zou het waar kunnen zijn? "Lauren?"

Lachend liep Lauren naar de bar en bestelde ze drie cola voor haar vriendinnen en nog één Icetea voor zichzelf. Vaak kwam ze naar Smokey Joe's om hier te zingen of te genieten van andere onbekende artiesten, maar nu had ze een gezellig avondje ingepland met haar vriendinnen. En geslaagd was hij nu al, ze hadden er nog amper een uurtje gezeten en de meest sappige roddels en wilde verhalen kwamen al op tafel. Dat Alesha met haar halfdronken kop door haar enkel was gegaan omdat haar naaldhak was afgebroken vond ze nog het meest grappige.
Met een dienblad die ze van de barman had gekregen -ze kwam hier vaker dus vertrouwden ze erop dat Lauren het terugbracht- liep ze met de drie cola en de ijsthee terug naar het tafeltje waar haar vriendinnen zaten. Nadat ze haar vriendinnen de verkoelende drankjes had overhandigd pakte ze haar eigen ijsthee en begon ze wat afwezig aan het rietje te zuigen. Omdat ze wat laat werd geholpen had ze een deel van het verhaal gemist dus besloot ze te wachten op de volgende, en ondertussen te luisteren naar de jongens die op het podium stonden te blèren. Het klonk verschrikkelijk, deed pijn aan haar oren, maar waarschijnlijk was het een groepje vrienden die voor de grap het podium op waren gegaan om zichzelf in een halfdronken bui voor schut te zetten. Een aantal keren kon ze haar lach niet inhouden door de valse noten die zij als zangeres er zo makkelijk uit wist te halen, en toen het liedje over was klapte ze vrolijk mee met de rest. Haar vriendinnen keken eerst wat vreemd haar kant op omdat zij totaal niet gelet hadden op de jongens, maar al snel verloor Lauren hun aandacht. De drie meiden fluisterden geheimzinnig naar elkaar nadat ze iemand achter Lauren hadden opgemerkt, en toen ze zich omdraaide omdat ze toch wel nieuwsgierig werd werden haar ogen groot van verbazing toen ze opmerkte dat het niet zómaar een jongen was waardoor ze zo enthousiast werden. "Dave?" zei ze, waarna ze het rietje van de ijsthee met rust liet en haar vriendinnen vol verbazing aan de tafel achterliet toen ze doorhadden dat Lauren die leuke jongen aan de bar bleek te kennen. "Waar heb jij uitgehangen?" vroeg ze vrolijk, waarna ze haar armen om hem heen sloot en hem stevig knuffelde. Eigenlijk was er sinds ze hem voor het laatst had gezien geen dag voorbij gegaan zonder dat hij even in haar gedachten rondgespookt had, en het verbaasde haar daarom dat ze hem nu in een kroeg als deze op een tijdstip als dit weer terugzag.

Dave haalde een hand door zijn haren en merkte dat haar vriendinnen wel zeer subtiel zijn richting uitkeken. Hij gaf ze maar een vriendelijk knikje maar daar bleef het ook bij. Zijn aandacht was vooral op het meisje voor hem gericht, dat zich zachtjes omdraaide en zijn naam uitriep. "Je bent het echt! Man, wat ben je mooi geworden!" Lacherig drukte hij Lauren tegen zijn borst en liet haar na een goeie minuut weer los. De vrolijke stem was hem niet ontgaan en het werkte aanstekelijk op zijn humeur. "Kan ik dat niet beter aan jou vragen? Nee, ik ben een tijdje naar school geweest, verder nog wat rondgehangen buiten Monica maar niet veel meer. Jij?" Hij keek haar met een grote grijns aan en nam haar bij de hand. "Kom. Je vriendinnen maken me nogal bang met die blikken." Met een quasi angstige blik leidde hij haar mee naar een tafeltje ergens in de hoek waar ze wat meer afgezonderd waren. Ze hadden natuurlijk wel nog een goed zicht op de zangers en de mensen die hier ook aanwezig waren. Met een charmante blik op zijn gezicht schoof hij de stoel voor Lauren wat naar achteren en duwde hem, als ze ging zitten, weer naar voren. Zachtjes lachend nam hij plaats tegenover haar. Lachen deed hij omdat dat gentleman gedoe totaal niet voor hem was en Lauren dat vast ook zou weten. In die dingen was hij nogal onhandig, al maakten zijn looks dat altijd wel weer in evenwicht. Dave wou net zijn mond opendoen maar hield hem weer dicht. Eigenlijk wou hij nu een tiental seconden genieten van het beeld voor zich, het meisje dat hem geen seconde met rust had gelaten in zijn hoofd en het meisje waarvoor hij altijd al rare gevoelens had gehad. Dat ging hij toch beter niet op tafel brengen, er zouden nogal rare conversaties volgen die Dave eigenlijk, nu, niet wilde. "En, Lauren liefie, vertel bompa Dave eens hoe het met jou gaat." Zijn ogen lieten haar geen moment met rust. Hij kon ze ook wel héél moeilijk van haar af houden omdat haar voorgevel toch wel wat in de weg zat. Maar een man als Dave kon daar toch nog wel van afwijken, natuurlijk met de nodige subtiliteit. Kuch. Het geluid van een meisjesstem bereikte zijn oren. Nieuwsgierig draaide hij zijn gezicht en zag dat er een wel heel bekend meisje op het podium stond. Hij had haar al wel vaker gezien, gevoeld.. Tjeez, wat deed dat mens hier als hij met Lauren was? Tot zijn grote verbazing kon dat mens toch wel goed zingen. Het enige wat hem opviel was dat ze wel héél vaak zijn richting uitkeek en dan altijd zo'n vette knipoog gaf. Dave draaide zijn blik maar veilig naar Lauren, glimlachte verontschuldigend. "Herinneringen.." Verklaarde hij droogjes, zich niets aantrekkend van de ogen die in zijn rug prikten. Arg, Dave hoopte dat dat mens zijn richting maar niet zou uitkomen. Dát zou nog eens gênant zijn. Niet alleen voor hemzelf, ook voor Lauren. Niemand kwam graag de meisjes tegen waarmee ie eerst in bed had gedoken en nu met een ander meisje aan tafel zat. "Gewoon niet letten op dat wijf. Ik ken d'r van school." Damn. Gelogen. Shít. Dave plaatste een mismaakte glimlach op zijn gezicht en hoopte dat ze er niet over zou doorvragen want anders was hij wel zwaar gepest.

Ook al wist ze wel dat er vrij weinig tussen haar en Darren gaande was en hij vast en zeker bezet was, deed het haar stiekem goed om te horen dat hij haar er goed uit vond zien. Ze wilde eigenlijk achterom kijken om te zien hoe jaloers haar vriendinnen op dit moment waren, maar Dave begon al te praten en ze vond het onbeleefd om op dat moment om te kijken. "Ongeveer hetzelfde." begon ze lachend als antwoord op zijn vraag, "Alleen heb ik me ook de laatste tijd weer veel beziggehouden met het maken van muziek. Maar binnenkort zal het feesten vast weer belangrijker voor me worden en laat ik mijn gitaar weer een tijdje staan in de hoek van de kamer." vertelde ze hem vrolijk. Hierna gebaarde ze even achterom naar haar vriendinnen dat ze even met de voor hun onbekende jongen weg zou gaan, en zij gebaarden terug dat ze vooral niet te lang moest wachten en zoiets van 'Go get him girl'. Nog nalachend over de gezichten en gebaren van haar vriendinnen ging ze achter Dave aan, ze was echter niet van plan om hem te veroveren of iets in die richting. Ze zou wel zien hoe deze avond zou aflopen.
Ietwat nerveus wordend onder zijn blik die werkelijk waar geen minuut van haar afweek, begon ze haar lange en bruine krullen om haar vinger te winden terwijl ze met haar andere hand het kaarsje ronddraaide op tafel. Op de achtergrond merkte ze dat er een zangeres het podium op was gekomen, en omdat ze wel redelijk goed kon zingen liet ze haar blik even naar haar afdwalen. Alleen maar om erachter te komen dat haar stem totaal niet pastte bij haar uiterlijk, bij dat sletterige jurkje had ze eerder een valse stem verwacht in plaats van deze. Toen Dave vroeg hoe het met haar ging, richtte ze haar blik weer op de jongen voor haar en glimlachtte ze naar hem. "Het gaat goed! Ik hou naast school nog genoeg tijd over om te werken en met dat verdiende geld leuke dingen te doen zoals een avondje naar Smokey Joe's met mijn vriendinnen." vertelde ze hem, maar buiten dat wist ze niet zo goed wat ze hem vertellen moest. Dat ze de laatste tijd een beetje in trek was bij de jongens liet ze maar achterwege, ze zag namelijk niet in wat voor extra waarde dit zou toevoegen aan hun gesprek. "En met jou gaat verder alles ook goed?" stelde ze vervolgens de werdervraag, maar echt lang hield ze haar aandacht niet bij hem. Die sloerie die achter hem aan het zingen was, maakte nogal een paar afleidende bewegingen. Waaronder een paar knipogen. Gatver, knipoogde ze nou naar Lauren? Toen Dave 'Herinneringen' zei, begon er wat te dagen bij Lauren en keek ze hem even voor de grap met vernauwde ogen aan. De volgende woorden die hij zei waren zo vaagjes dat ze het onmogelijk achtte dat het daadwerkelijk alleen bij 'iemand die hij kende van school' gebleven was. Ze wilde hem duidelijk maken dat ze het niet erg vond wat hij met anderen uitspookte maar dat ze wel eerlijkheid van hem verwachtte, maar wist zo snel niet goed hoe ze dit moest doen. "Je mag het me best vertellen, hoor." zei ze uiteindelijk, waarna haar mondhoeken wat omhoog trokken en ze lichtjes naar hem glimlachtte.

Dave moest zachtjes lachen op haar reactie, knikte begrijpend. "Ocharme die gitaar." Met zijn hoofd speels een tikkeltje scheef keek hij Lauren met priemende ogen aan. Pas toen hij merkte dat ze zenuwachtig met haar haren begon te draaien wendde hij zijn blik af. Hij wilde haar ook geen zenuwen aanjagen, uiteindelijk was dat ook zijn bedoeling niet. Dave had nog net de stem van een vriendin van Lauren opgevangen en lachte zachtjes in zichzelf. "Die zien het wel zitten héah? Ik zal er straks eens mee gaan praten. Zouden ze dat graag hebben? Vast wel." Dat laatste zei hij een tikkeltje plagend, al wist hij dat Lauren niet van dat jaloerse type was en ze het nog grappig zou vinden moest hij het ook daadwerkelijk doen. Juist daarom dat hij het meisje net zo graag mocht, ze was anders dan al de anderen. Dave was blij om te horen dat alles goed met haar ging en er niets gebeurd was de laatste tijd. Tenslotte was het echt onwijs lang geleden dat hij haar had gezien. "Vinden je vriendinnen het niet erg dat ik je heb opgeëist?" Lichtjes lachend draaide hij zijn hoofd naar haar vriendinnen die heel stiekem naar hem keken. Tjeez, blijkbaar zaten ze hier dan toch niet goed. Dave draaide vlug zijn hoofd weer naar Lauren en schudde lachend zijn hoofd. "Ik word bang van die meisjes." Met een quasi bange blik hield hij zijn handen melig naast zijn gezicht zodat hij alleen Lauren kon zien. Al hield hij dat niet lang aan en legde zijn handen dan maar op de tafel. Het kaarsje dat tussen hen instond begon hem lichtjes te irriteren dus zette hij dat maar langs de kant. "Kan ik je gezichtje beter zien." Lacherig liet hij zijn blik naar het podium gaan waar dat wijf nog steeds stond te lachen. Oh god. Gelukkig hoorde hij Lauren haar stem weer en werd hij weer afgeleid. "Met mij gaat alles super héah. Alles zo zijn gangetje .. Verder niet meer dan dat eigenlijk, veel uitgaan en feesten!" Glimlachend streek hij wat haar uit zijn gezicht. "Mijn haar is verschrikkelijk. Nooit gedacht dat ik vanmorgen zo lang voor de spiegel kon staan. Ik begin wat gay te worden." Dave lachte, gaf een weirde wenkbrauwwiebel en schudde toen lacherig zijn hoofd. Nee, een homo zou het toch nooit worden. Het gedacht alleen al, staan kwijlen met een dude .. Iewl! Haar nieuwsgierige ondertoon deed Dave zachtjes grijnzen. "Goh. Dat mens, wijf, heb ik ooit eens tegengekomen in een andere bar. Het is wat verder gekomen dan wat kijken en ja. Maar dat mens is echt verschrikkelijk slecht, ze stond meer te kwijlen dan wat anders. Ik heb mijn mond zeker tien keer uitgespoeld en daarna bang weggerend. Nu staat ze me weer aan te kijken..Bah!" Minachtend trok hij zijn neus op en gaf het meisje op het podium gewoon geen aandacht meer. Tot wanneer hij merkte dat er mensen in hun handen klapten en het wijf afging en naar .. Shit. Ze kwam naar hem! "Bescherm me", fluisterde hij Lauren nog, vooraleer hij een getik op zijn schouder kreeg. Met bange ogen draaide hij zijn lichaam een kwartslag en werd dan opeens volop op zijn bek gepakt. Zo vlug hij kon duwde hij haar naar achteren, sprong overeind en nam haar bij haar schouders, stevig, vast. "Jij gék wijf. Ben je zelf niet beschaamd? Dit is mijn vriendin!" Dat laatste loog hij maar, zou Lauren vast ook wel weten. Het mens dat hij vast had keek een keertje naar Lauren en keek geschrokken weer in Dave's boze gezicht. Zo vlug als haar benen haar konden dragen was ze alweer verdwenen. Dave schoot alleen in de lach, ging weer op zijn stoel zitten en richtte zich tot Lauren. "Nooit gedacht dat ik zo serieus kon klinken!"

Lauren kon een lach niet onderdrukken toen Dave medelijden begon te hebben met de gitaar. Het enige wat Lauren soms moest doen waren oude snaren vervangen en de valse noten eruit halen, maar buiten dat was het ding in uitstekende conditie en zaten er bijna nog geen krassen op. Natuurlijk had ze ook meerdere gitaren en was haar vorige akoestische gitaar kapot gegaan, waardoor deze nog redelijk nieuw was. Ze had ook nog een aantal electrische gitaren, maar die gebruikte ze nooit meer dus moest ze maar eens gaan verkopen om weer wat extra geld te verdienen. Zo ruim in haar geld zat ze namelijk niet, maar gelukkig had ze wel geld genoeg om haar school te betalen, wekelijks te shoppen met haar vriendinnen en andere leuke dingen te doen.
Omdat Lauren de plagerige toon in Dave zijn stem opmerkte en ze had bedacht dat hij zoiets vast zei om een bepaalde -jaloerse- reactie bij haar uit te lokken, besloot ze er anders op te reageren dan hij waarschijnlijk wilde. En omdat ze al geen jaloers type was lukte dit haar des te makkelijker. "Ik denk dat ze dat wel leuk zullen vinden, en als je dat wilt kan ik je er aan één koppelen?" glimlachtte ze liefjes naar hem, hem nauwlettend in het oog houdend omdat ze zo nieuwsgierig was naar zijn reactie. Haar vriendinnen waren echter allemaal op een of andere manier nét iets minder als Lauren, maar om die reden waren het niet haar vriendinnen. Niet omdat Cassidy een wat grotere neus had en Lauren hiernaast mooier was, ook niet omdat Fiona wat dikker was en Lauren hiernaast slanker was. Het waren allemaal stuk voor stuk geweldige vriendinnen en als Dave één van hen leuker als haar vond dan zou Lauren dat beter vinden als dat meisje die op dit moment op het podium stond. "Nee dat vinden ze vast niet erg, ik heb nog een hele avond voor me hoor!" lachtte ze naar hem. Nee, haar vriendinnen kennende vonden ze het geweldig dat Lauren met hem praatte. Ze glimlachtte naar hem toen hij vertelde dat hij veel uitging en feestte, dat was waar hij dat meisje op het podium waarschijnlijk ook van kende. En ook al kon Lauren niet ontkennen dat ze Dave een beetje leuk vond, wist ze zeker dat ze niet met hem zou gaan als ze niet zeker wist dat ze de enige was. Ze wou graag zijn enige zijn, zich laten gebruiken was helemaal niets voor haar. En ook al ging Lauren zelf ook uit en feestte ze er zelf heel wat op los, was het toch anders als Dave hetzelfde deed. Oneerlijk? Vast wel. Maar Lauren wist van zichzelf dat ze niet met veel jongens zoende en ze wist niet hoe dat zat met Dave.
Ze liet haar blik afdwalen naar het meisje die net haar laatste nummer had gezongen en het publiek bedankte, terwijl Dave over haar vertelde. Lauren besefte daarom ook iets eerder dan Dave dat het meisje op hun af kwam lopen, oh god. Haar gezicht vertrok van walging toen ze hem vol op zijn bek pakte, uit het niets? Toen hij opstond, stond ook Lauren op omdat ze zo verontwaardigd was. Ze maakte zich klaar om het meisje een flinke uitbrander te geven maar dat was niet nodig omdat Dave dat al deed. Hij vroeg haar of ze zich niet schaamde want.. Lauren was zijn vriendin? Slik. Die woorden klonken beter uit zijn mond dan ze gedacht had. Ze fronste uit verwarring en voordat Dave het door had ging ze weer zitten en herstelde ze zich door een glimlach op haar gezicht door te laten breken. "Dat deed je fantastisch!" zei ze enthousiast, het meisje volgend met haar blik. "Ik denk dat ze zich nog nooit zo erg heeft geschaamd als nu." voegde ze er zachtjes grinnikend aan toe, waarna ze Dave met pretlichtjes in haar ogen aankeek.

Dave fronste zijn wenkbrauwen terwijl hij haar woorden aanhoorde. Oh, dus mevrouw wilde dat hij naar haar vriendinnen zou gaan? Maar aan d'r blik te zien wist hij dat ze zijn reactie probeerde uit te lokken dus deed Dave maar lekker mee. "Oké." Dat gezegd zijnde sprong hij overeind, wandelde met grote passen op haar vriendinnen af en begon melig met zijn kont te zwaaien om het er nog extra in te duwen. Ja, hier genoot hij dus echt wel van! Met zijn elleboog rustend op een barstoel en zijn charmante blik richting de meisjes zette hij een grote glimlach op zijn gezicht. "Lauren zei me net dat jullie super sympathieke lady's zijn? Klopt dat wel?" Dave grijnsde, keek de cirkel rond waar alle meisjes bevestigend begonnen te knikken en zenuwachtig met hun haren begonnen te spelen. Dave vond het wel leuk zo, de machthebber zijn .. Zijn hoofd draaide uitdagend naar Lauren waarna hij een knipoog loste en zich weer op de meisjes richtte. "Ik denk dat ik maar weer ga, het was me een genoegen." Met een knikje verdween hij richting Lauren en zette zich breed grijnzend neer. "Niemand kan toch tippen aan jou hoor", met zijn handen op tafel en zijn blik op haar gericht liet hij zijn witte tanden zien. Hij hoopte dat Lauren het compliment positief zou opvatten. Uiteindelijk was Dave maar een gewone plaaggeest, was hij expres naar de meisjes gegaan om Lauren op te jutten. Maar haar kennende zou ze daar zich niet veel van aantrekken, zou ze het zelf niet erg gevonden hebben dat hij de avond zou doorbrengen met haar vriendinnen. Over dat laatste was hij toch niet honderd procent zeker, misschien schuilde er wel een jaloers type onder Lauren, tenslotte kende hij haar nog niet zó goed. Alleszins goed genoeg om te weten dat ze leuk was en een aangename persoonlijkheid had.
Net toen het wijf weg was richtte hij zijn aandacht weer op Lauren en merkte dat die ook overeind was gekomen. "Ging je d'r een ultieme bitch slap geven? Hm, sexy hoor." Dave kruiste zijn armen geamuseerd over elkaar terwijl zijn blik 'bring it on bitch' leek te zeggen. Maar, weeral, zat hij haar maar te plagen. Een barman kwam aan met een tweetal cola's en Dave gaf die van Lauren aan haar. Zelf nam hij een grote slok maar keek de man vragend aan. "Sinds wanneer krijgen wij gratis cola's?" Zijn blik keek de man wat grijnzend aan en die deed een hoofdbeweging naar de vriendinnen van Lauren. "Zij hebben me gezegd die aan jullie te geven." Dave schoot in de lach, stak zijn duim lacherig op en gaf een knipoog naar de meisjes. Oké, die waren echt vaag. "Volgens mij zijn ze jaloers." Zijn ogen fonkelden plezierig op, wat ook normaal was als hij zoveel aandacht kreeg. Met zijn hand streek hij door zijn haren en kreeg toen een echt leuk ideetje. Zonder wat te zeggen sprong hij overeind en rende losjes naar het podium waar hij erop sprong. "Ik wou graag een liedje opbrengen aan iemand in deze zaal, die zal het vast wel herkennen." Met een schuine grijns op zijn gezicht liep hij naar de mensen van de band en fluisterde het liedje in hun oor. Ze kenden het natuurlijk allemaal dus Dave haastte zich naar de microfoon. De eerste melodieën weerklonken en velen begonnen al te lachen. Dave grinnikte, begon te rappen en zag dat velen hem verwonderd aankeken. Ja, niemand had waarschijnlijk verwacht dat Dave ook daadwerkelijk kon 'zingen'. Na een goeie vijf minuten richtte hij zijn ogen naar het wijf dat beschaamd wat naar achteren schoot en Dave keek haar expres nog wat langer aan. Velen richtten hun blik naar het mens en lachten toen die het hazenpad nam. Nogal logisch, Dave had haar mooi voor schut gezegd. Nadat Dave nog een keertje het refrein had gezongen merkte hij dat velen begonnen mee te zingen en het een gezellige boel werd. "Oké, nu is het wel mooi geweest. Misschien een nóg mooier liedje? Maar dat kan alleen maar mooier zijn door een meisje in de bar, komaan. Lauren." Dave richtte zijn blik onverwachts op Lauren en wenkte haar het podium mee op te komen. Lauren wist vast wel een liedje dat ze konden zingen, tenslotte hadden ze in het verre verleden wel eens samen gezongen. Dat klonk overigens erg leuk!