Start the party [OPEN]

Haar hand gleed door haar donkerbruine haren, die lichtjes gestijld waren, wat het een natuurlijk effect gaf. Maar van nature had ze iets krullende haren, niet overdreven of zo, maar ook weer niet zoals het nu was. Niet dat het haar niet stond, nee, in tegendeel, gestijlde haren waren best mooi bij haar. Ze stapte uit de taxi, en betaalde de chauffeur, om vervolgens op het gebouw af te wandelen. Waar het al duidelijk te zien was dat ze hier juist zat om een avondje even lekker gek te doen. Het was de eerste keer dat ze hier kwam, en ze was blij dat ze nu niet meer in Atlanta woonde, bij haar overbezorgde ouders. Oké, ze waren lief, maar soms iets té zorgzaam. Haar jurkje had ze laatst nog gekocht, ze had anders niet echt iets leuks in haar kast hangen, en het stond haar echt wel leuk, genoeg reden dus om het te kopen, dat had ze dus ook gedaan. Haar hakken tikten op het wegdek toen ze richting het gebouw liep, en de bonkende muziek kwam haar al tegen moet. Een rilling ging door haar lichaam heen, van de kou, maar binnen zou het wel een stuk warmer zijn, dus ze had geen jasje aangedaan of zo. Zo heel druk was het nog niet, dus ze kon al snel naar binnen, en het bonken van de muziek werd luider en luider, het gebonk drong zich helemaal op, en je verstond echt niks als iemand iets zou zeggen. Haar ogen gingen even dicht bij het plotse licht dat steeds van kleur veranderde en fel door de ruimte heen flitste. Even keek ze rond, er waren al veel mensen, maar het zou waarschijnlijk nog drukker worden later op de avond. Misschien moest ze eerst maar wat drinken, als het haar lukte om zich een weg te banen naar de bar tenminste.
Ze bewoog lichtjes mee met de muziek terwijl ze haar weg baande naar de bar, over de dansvloer. Eenmaal daar ging ze op een van de krukjes zitten en zag ze hoe de barman al snel op haar af kwam lopen. ‘Een tequila.’ Zei ze, om vervolgens even te kijken naar de mensen die er allemaal aan het dansen waren. Hier en daar waren leuke jongens te zien, maar je had ook van die rare gasten die maar stoer deden en zichzelf heel wat vonden. Ze draaide zich weer om toen haar drankje neergezet werd, en glimlachte een keer, om vervolgens te betalen en aan haar drankje te beginnen. Ze nam een slok en voelde hoe de alcohol naar haar maag werd geleid, na nog enkele slokken zette ze het, onderhand lege, glas weer neer en stond ze op. Ze mengde zich al snel onder de andere mensen in de dansvloer en vermaakte zich prima. Haar blik viel op een jongen, en ze knipoogde eens, om vervolgens te zien hoe de jongen, die best dichtbij was, naar haar toe kwam. Ze glimlachte eens en begon met de jongen te dansen, ze voelde zijn handen op haar heupen, en schuurde lichtjes tegen hem aan. Zoals iedereen hier wel deed, op de maat van de muziek bewoog ze op een sexy manier naar beneden, en weer naar boven. Na een tijdje te dansen had ze eigenlijk best wel zin in nog een drankje. Dus, ze baande zich weer een weg over de dansvloer, naar de bar. Precies zoals ze in het begin had gedaan, lichtjes meebewegend op de maat van de muziek, die zowat niet te overstemmen was. Maar bij de bar kon je elkaar al wat beter verstaan. ‘Een, tequila sunrise alsjeblieft.’ Zei ze, toen de barman bij haar was. Het was al wat drukker geworden nu, en het duurde dus wel wat langer voordat ze haar drankje kreeg. Wachtend op haar drankje zat ze daar dus, haar blik was gericht op de dansvloer, die nog drukker was geworden nu, en ze was blij dat ze daar even weg was gegaan, anders had ze het veel te benauwd gekregen van al die mensen zo dicht op elkaar. Toen het glas voor haar werd neergezet draaide ze zich weer om, om vervolgens de man te betalen en een slokje van haar cocktail te nemen.

Met een beetje een ongelukkige blik keek Alex toe hoe zijn haar niet mee wou werken onder al het gel. Hij deed zijn hoofd onder de kraan en waste zijn haren uit, deed er nog een nieuwe klodder shampoo in en wreef zachtjes door zijn haren, om de shampoo ook in zijn haarpunten te drukken. Zijn ogen sloten zich even en snel richtte hij zich weer omhoog. Hij keek zichzelf aan en zag dat de shampoo zich verspreid had overal. Hij boog zich weer voorover en waste zijn haren opnieuw uit, waarna hij ze afdroogde. Hij had geen idee waar Kaysee was, maar was eigenlijk ook veel te bang om tegen haar te praten. Ook al kende hij haar nu al wat beter, hij kon nog steeds heel erg goed stotteren en dat zou de komende tijd waarschijnlijk ook niet veranderen. Hij was dan ook meer het verlegen type, die niet echt veel kon zeggen en het liefst wou dat mensen zich niet teveel zorgen maakten om hem. Als je dan eten voor zijn neus hield, ontdekte je een totaal andere Alex. Zijn vader had hem al eens verteld dat je hem met eten pas echt goed kon leren kennen. Hij schudde zijn hoofd even en liet zijn blik naar zijn blonde haar glijden. Hij vond zijn blonde haar nooit een pretje als die niet mee wou werken op avonden zoals deze. Hij wou eens proberen om wat meer onder de mensen te komen. Misschien had zijn vader gelijk en moest hij het vrouwelijk gezelschap juist wel een beetje meer opzoeken, maar toch had hij schrik dat het verkeerd zou aflopen voor hem. Hij wist het niet. Hij wist niet of hij nu wel of niet moest gaan. Hij probeerde opnieuw gel in zijn haar te doen en gelukkig piekte zijn haar nu wel omhoog.

Kalm ging Alex door zijn lokken, waarna hij zijn haar maar gewoon liet liggen zoals het nu was: golvend. Hij deed een blauwe blouse aan, trok zijn spijkerbroek aan en deed daaronder zijn witte Nikes aan. Hij schudde even met zijn hoofd, waardoor zijn haar golvend begon te liggen en liep toen naar de deur. ‘Ik ben weg!’ riep hij naar achteren, mocht Kaysee er toch nog zijn. Hij had een hese stem. Zo’n stem die tussen de fase in lag van ‘ik-krijg-een-baard-in-mijn-keel’ en de ‘ik-heb-nog-een-jongensstemmetje’ fase. Hij schudde zijn hoofd even en liet zijn haar maar gewoon met rust. Hij had geen idee waar het feestje gegeven werd. Hij gaf dan ook toe dat hij niet echt opgelet had, maar volgens hem heette de club Bar Cota of zo iets. Of Bar Copa? Hij wist het niet, maar hij wist misschien wel waar het zou liggen als hij de muziek zou horen. Kalm liep hij met zijn handen in zijn zakken over straat richting de club waar hij moest zijn. Hoe hij het in zijn hoofd had gehaald om te gaan feesten? Die vraag kon hij zelf niet eens beantwoorden, maar het kwam er dus op neer dat hij zich erg verveelde en toen dat gewoon maar had besloten. Ook had hij de bui een klein beetje van Kaysee overgenomen. Toen hij bij de club was, bestelde hij een cola en liep richting de dansende mensen. Hij stond daar even te twijfelen. Zou hij gaan dansen of niet? Doordat hij zo aan het twijfelen was, lette hij niet op waar hij liep en voor hij het doorhad, gutste heel zijn inhoud van zijn cola naar voren omdat hij tegen iemand botste. ‘Oh, sorry! H-Het was niet mijn b-bedoeling!’ riep hij met zijn hese stem en hij haalde zijn hand door zijn haar, alleen deze keer vanwege zijn stommiteiten. Een beetje ongelukkig keek hij naar het meisje voor zich.

- Mag ik?

Felix zat verveeld op haar bed. Ze was jarig maar er was geen bal aan. Ze liep naar het raam en ging in de vensterbank zitten, een plek waar ze veel te vinden was. Ze opende het raam een beetje en luisterde naar de gesprekken buiten. Ze volgde een tijdje het gesprek van een stel vriendinnen. Het ging eigenlijk niet over iets interessants maar ze had toch niks anders te doen. Opeens kreeg het gesprek een heel andere wending en ging het over een feest. Feest, dat wilde ze ook wel. Aandagtig luisterde ze mee en sprong uiteindelijk van de vensterbank. Ze gooide haar kleding kast open en bekeek de 4 kledingstukken die voor een feest in de aanmerking zouden komen. Ze trok een spijker short en een rood topje uit de kast en trok er onder haar zwarte ballerina's aan. Als een wervelstorm liep ze door de kamer heen opzoek naar haar mascara, ze was dat ding altijd kwijt. Toen ze klaar was met haar haar en haar make up liep ze de kamer uit. Ze wist waar ze heen moest, ze was vanmiddag nog langs het gebouw gelopen. In een haastig tempo, wat normaal was voor haar, liep ze er naar toe. Het begon af te koelen en rillend liep ze naar de ingang. Ze kwam vrij makkelijk langs de bewaking, gelukkig. Ze zag er nog best jong uit, mede door dat ze niet veel make up gebruikte. Ze stond inmiddels bij de bar en keek naar de dansende menigte. Ze was eigenlijk nog nooit uit geweest. Niet omdat ze het niet wilde, het mocht niet. Je mocht het weeshuis niet verlaten zonder begeleider. Ze bestelde een cola en dronk hem in een keer leeg. Naast haar kwam een jongen staan en bestelde ook een cola, was ze toch niet zo kinderachtig als ze dacht. Hij liep weg en mikte het over een meisje heen. Handig. Ze greep een servetje en liep op haar gemak naar de twee toe. ‘Oh, sorry! H-Het was niet mijn b-bedoeling!’ Riep de jongen over de muziek heen. Dat was knap want hij was aardig hees. ''Hulp nodig?'' grinnikte ze terwijl ze het servetje aan het meisje gaf. De jongen keek nogal ongelukkig uit z'n ogen. ''Joh, maak je niet dik, dun is de mode!'' Ze knip oogde naar hem. Ze pakte zijn bijna lege glas en liep er mee naar de bar. ''Een cola graag!'' riep ze naar de barman. Ze bracht de nieuwe cola naar de jongen. ''Voor de schrik!''

Rustig zat ze daar, de muziek was eigenlijk het enigste wat ze kon horen, en de flitsende lichten in verschillende kleuren waren ook niet echt goed voor haar zicht, en niet iedereen was even goed te zien. Ze nam nog een slokje van haar cocktail en keek even de andere kant op. Waardoor ze het niet doorhad dat er een jongen aan kwam lopen, met een gevaarlijk goedje in zijn handen, ja, gevaarlijk, gevaarlijk voor je kleding. Water, dat droogde zo op, maar cola, dat was geen pretje. Dus toen ze ook voelde dat een jongen tegen haar opbotste, schoot ze snel achteruit. Waardoor een groot deel van de cola gelukkig op de grond terecht kwam, maar haar jurkje bleef niet bestand, en ja hoor, het plakkerige goedje kwam terecht op haar jurkje. Haar nieuwe jurkje, gelukkig zou dat er wel uit gaan, maar als ze het niet snel afdepte dan ging het een plakzooi worden. De stem van de jongen klonk al snel en Auburn glimlachte vriendelijk. ‘Geeft niet, het gaat er wel uit hoor, ik pak even een..’ ze keek even om zich heen, bij de bar, om te kijken of er een servetje te vinden was, maar ze vond het niet, en ze glimlachte dus ook al opgelucht toen er een meisje aankwam, en een servetje had. ‘Dankje.’ Zei ze, en ze pakte het servetje aan, om het vervolgens tegen de plek te drukken zodat de cola in het servetje kon trekken, als ze zou gaan wrijven zou het alleen erger worden. Gelukkig had ze het servetje snel gekregen van het meisje, en dus werd het geen erge plakzooi, ze vouwde het servetje samen en drukte het nog een keer tegen de plek aan. Daarna legde ze het servetje neer naast haar drankje, en zag ze hoe het meisje een cola bestelde voor de jongen. Zelf nam ze nog een slokje van haar tequila sunrise. Ze had wel vaker alcohol gedronken, en kon er best goed tegen. Vooral als ze bij vriendinnen ging logeren, en ze gingen uit, dan kwam ze niet thuis bij haar ouders na het stappen, een maakte het niet zoveel uit. ‘Ik been Auburn.’ Zei ze toen. Normaal was ze nogal verlegen, maar door het drankje werd ze wat losser, en spontaner. Nog niet zoals ze deed bij mensen die ze beter kende, maar ze praatte wat makkelijker met andere mensen, en dat was wel zo fijn. ‘Zitten jullie ook op Monica High?’ vroeg ze, waarschijnlijk wel, maar het kon ook zijn dat ze op Padific Park High zaten.

Met een schuldige blik keek Alex naar buiten, zich flink bewust zijnd dat hij misschien net een goedje over een nieuwe jurk van een meisje had laten vloeien, alleen maar door niet goed uit te kijken. Zijn blik gleed eerst naar haar jurk en dan naar de grond, waar het ook een beetje nat was. Doordat iedereen aan het feesten was, had niemand echt bij zijn ongeluk stilgestaan, behalve de twee meisjes. Hij probeerde een glimlach naar beiden op te brengen, maar het ging hem toch moeilijker af dan verwacht. Ook al was het meisje verre van boos, hij was wel boos op zichzelf. Kon hij dan echt niet gewoon uitkijken waar hij liep? Was hij echt zo ongelooflijk stom? Hij slikte even en keek gauw naar het meisje met de zwarte haren. De knipoog liet zijn bleke wangen helemaal gloeien en hij keek naar het colaatje, waarna hij die aannam en vriendelijk grijnsde. Hij hield niet van teveel drank, dus daarmee zou hij zich in elk geval niet los kunnen laten gaan. ‘Ik ben A-Alex,’ zei hij en hij keek even naar Auburn, een zeer mooi meisje. Ook het meisje naast hem was een mooie verschijning. Het was heel wat anders dan zijn thuisland, Ierland. Daar waren ook wel mooie meisjes, maar de meisjes hier waren heel anders dan daar. Het was ook wel in zijn stem te horen dat hij een Iers accent had, maar misschien vonden meisjes hem juist daarom ook wel fijn om mee te praten. Zijn verlegenheid zou natuurlijk ook wel een rol spelen. Hij sloot zijn ogen even en keek toen het meisje weer aan. ‘Alex Deniall,’ zei hij nu, zonder fouten te maken. Hij keek even opzij naar het meisje met het zwarte haar en hield zijn cola naar haar omhoog, als een soort teken van dank.

De luide muziek die zijn trommelvliezen lieten sidderen van het harde geluid, zorgden ervoor dat hij meer verlegen werd. Het klonk misschien raar, dat hij meer verlegen werd van muziek, maar het was wel zo. Hij was gewoon een apart geval. Hij had hier nog niet zoveel verlegen jongens gezien. Hij was Iers en hij voelde zich hier totaal niet op zijn plaats. Gelukkig hoorde je door zijn taal heen het Ierse accent niet zo heel erg goed, maar het was toch hoorbaar voor de meesten. Ach, misschien had het meisje zoveel gedronken dat zij zich daar in elk geval niet druk om maakte. Alleen al door je afkomst kon je genegeerd worden, zoals in sommige landen wel was. ‘Ja, maar nog maar pas,’ zei hij en hij keek even glimlachend naar Auburn, maar richtte zijn blik gauw de andere kant op. Nu keek hij recht in de ogen van het meisje die hem de cola had gegeven, wat hem weer rood liet worden toen hij aan de knipoog dacht. Meiden zagen hem juist als een object om te pesten met zijn Ierse accent en zijn verlegenheid, niet als lustobject, of hoe het ook genoemd mocht worden. Wat hij bedoelde te zeggen, was dat nog geen enkel meisje naar hem geknipoogd had, misschien op Kaysee na dan, de mooie verschijning waarmee hij een kamer deelde. Hij had er niks op tegen om bij haar op de kamer te liggen, maar was nog steeds doodsbang dat hij haar boos maakte op de een of andere manier. Op zijn eigen schattige manier lachte hij even naar de twee meisjes. ‘Leuke muziek,’ zei hij, om toch maar iets te zeggen. Wat was hij toch ook een sukkel. Hij kon toch wel iets zeggen zonder te blozen? Hij zuchtte even en wachtte toen maar af.

''Felix. Ik ben gister aan gekomen.'' Antwoordde ze best kort af. Ze draaide onrustig aan een pluk haar en tikte met haar voet mee op de maat van de muziek. De cola had een hypere uitwerking op haar normaal al drukke persoontje. Er viel een pijnlijke stilte en voor het eerst sinds ze was aangekomen wist ze niks zinnigs over haar lippen te krijgen. ‘Leuke muziek,’ Zei de jongen die zich had voor gesteld als Alex. ''Ja, uhm, denk ik? Ik ben niet anders gewend dan klassiek. Ik kom van een streng ouderwets weeshuis met nonnen.'' Ze voelde haar hoofd rood worden en wende haar blik af. Het masker van 'het zelfverzekerde meisje wat totaal geen last had van haar verleden' was soms best zwaar om vol te houden. Een stel jongens die net waren binnen gekomen liepen langs haar en ze voelde hoe een van hen even een hand op haar kont legde. In een reflex stootte ze naar achter met haar elleboog. Niet dat dat veel uithaalde met haar kippen-kracht. Ze draaide zich om en tierde ''Vind je het normaal om zomaar aan iemands kont te gaan zitten, mmh? Nou? Ik niet! Misschien andere meiden maar flik me dat niet nog eens een keer ja?!''. Ze wist dat ze nu over kwam als een stom tutje maar het boeide haar niks. Als ze iets niet wilde gebeurde dat gewoon niet! Punt uit. 'Zo zo, zeker net hier hè?' De jongen waar ze net tegen had staan schreeuwen pakte haar arm stevig vast. Liever gezegd; hij knelde 'm af. Ze rukte aan haar arm maar maakte het alleen maar erger. ''Laat me los, eikel. Ik ga gillen!'' Tegelijkertijd dat ze 't zei besefte ze dat 't nergens op sloeg. Ze zou amper boven de muziek uit komen. Hulp zoekend keek ze naar Alex en Auburn. Was ze nu maar niet zo'n driftkikker dan was dit nooit gebeurd. 'Als of ik bang van jouw word, meissie. Ga je roepen om je pappie en mammie, hè?' Lachend keek hij om naar zijn vrienden. Bij de woorden 'pappie en mammie' sloegen bij Felix de stoppen door. Ze gaf de jongen een klap in z'n gezicht. Hoewel het nauwelijks pijn kon doen greep hij toch naar z'n gezicht, van schrik. Felix zag haar kans en trok zich los. Er stonden tranen in haar ogen maar huilen wilde ze niet, huilen is een teken van zwakte. Ze was al eens gepest in het weeshuis, dat wilde ze niet nog eens. Overstuur rende ze naar de WC's. Ze ging met haar kleren aan op een van de WC's zitten en huilde geluidloos. Na enkele minuten daar gezeten te hebben veegde ze haar gezicht droog en luisterde. Ze had geen zin om iemand tegen te komen en toen ze zeker was dat ze alleen was stapte ze het hokje uit en liep naar een van de kranen. Ze leunde op de was bak en keek in de spiegel. Ze keek in haar eigen zwarte ogen, haar rode, natte gezicht. Ze keek weg en zette de kraan aan. Waarom moest haar oma zo nodig juist op dát moment overlijden. Daarmee was deze hele hel begonnen. Als haar oma nu nog leefde hadden haar ouders nog geleefd. Dan waren ze niet naar de begrafenis gegaan en hadden ze dat klote ongeluk ook nooit gekregen. Ze duwde haar polsen onder de kraan en waste haar gezicht. Ze werd weer wat rustiger en kreeg alles weer wat meer in de hand, dacht ze. Ze keek weer in de spiegel en zag haar eigen gezicht maar het was bleek alsof ze ziek was. Ze besloot maar naar huis te gaan en haar bed in te duiken en er de volgende dag niet uit te komen. Een beetje wankel liep ze weer naar het WC hokje om wat WC-papier te pakken. Ze rolde een stuk af en wilde weer naar de wastafel lopen toen ze de deur naar de zaal dicht hoorde klappen, gevolgd door stappen. Ze raakte haar evenwicht kwijt en met een klap raakte haar hoofd de wit betegelde vloer.

[Drama -.-]