Be careful or you'll be history

Hij ging in op haar voorstel om gewoon naar haar kamer te rijden, waardoor het voor haar duidelijk werd dat Ty wat zou afwachten tot ze daar waren, net als zij. Het begon het meisje te dagen dat ze haar blik bijna continu op Ty had gericht, alsof hij een chocoladefontein was. Het was leuk om gewoon al naar hem te kijken, te praten terwijl ze naar hem keek; hij kon haar makkelijk van haar stuk brengen, dat was zeker. Eén blik, één beweging... Haar gedachten werden onderbroken door Ty's reactie. Het meisje was enorm blij dat hij het voorstelde; hoe meer ze bij Lander kwam, hoe moeilijker hij deed en hoe langer het duurde voor hij haar liet gaan. Maar Ty erbij zou jaloerse reacties uitlokken; dat wilde ze beide jongens niet aandoen. "Ja, bedankt.. Maar dat je mee zou gaan zal het er alleen maar moeilijker op maken.." haar blik gleed even naar Ty en dan weer naar de weg. Ze vond het niet fijn het achter te houden voor Ty; maar als ze het zou vertellen, zou hij haar vast niet meer in Landers buurt laten komen. En gelijk zou hij hebben, maar het meisje kon nu eenmaal niet leven zonder wat spanning. De jongen stelde een vraag die haar even deed glimlachen. Ze richtte haar blik op haar hannden en beet lichtjes op haar lip. Hmm, een makkelijke vraag. "Drie keer per week werk ik wat aan m'n conditie, ik trek best veel met een hoop vrienden op; de cliché dingen.. Shoppen, rondhangen, bioscoop.. Ik ga graag uit maar ben kieskeurig naar waar en met wie.. Kleine pretlichtjes verschenen in haar ogen toen ze de rest van haar antwoord overliep. "Ik hou er stiekem ook wel van om kattenkwaad uit te halen.." Haar gedachten gingen uit naar die keer toen ze Ben & Jerry's met een lepeltje aan het katapulteren was naar random voorbijkomende mensen, waarna ze een breedgebouwde man op haar dak kreeg wiens broek vuil was geworden; of toen ze vanop the flat roof waterballonnen aan het gooien was en er een meisje, wiens haar net gestyled was, haar achternakwam. Een vrij ondeugende glimlach verscheen op haar gezicht toen ze weer naar de weg keek. "En de rest van de tijd spendeer ik dan met het mezelf uit de nesten werken door dat kattenkwaad.. Een speelse glimlach sierde haar gezicht, waarna ze de vraag benieuwd terugkaatste. "En jij, heb jij buiten levens redden, rondhangen in South Central en naar school gaan ook nog een leven?" Kort gleed haar blik nieuwsgierig naar Ty en toen weer naar de weg; waarna ze merkte dat ze er bijna waren. Ze kon het beter nu vragen, aangezien hij dan nog over zijn antwoord kon nadenken - wie weet had hij wel schrik gekregen van haar, na haar openbaring over kattenkwaad- en dan had zij ook meer tijd om zich 'mentaal' voor te bereiden - lees: het meisje wilde gewoon snel weten of ze zijn gezelschap kon verwachten de rest van de dag. "Hé..Wil je mee binnen komen?" Ze keek hem zijdelings aan en liet haar blik even onopvallend over zijn prachtige lichaam glijden, waarna ze weer naar de weg keek om zich niet te opdringerig te laten overkomen.

Het was niet erg verrassend dat Emilie niet op zijn aangeboden hulp inging, maar het aanbieden kon toch geen kwaad. Haar argument zou vast wel gegrond zijn, dus haalde hij zijn schouders op en knikte begrijpend. Nu wist ze in ieder geval dat ze er een soort van niet alleen voor stond. Gelukkig hoefde hij niet lang op een antwoord te wachten en aandachtig luisterde hij naar haar woorden. Hij glimlachte toen ze vertelde over haar kieskeurigheid en zijn stille glimlach veranderde in een vrolijke lach bij het horen van haar liefde voor kattenkwaad. Hij draaide zijn hoofd hoofdschuddend naar haar toe, kattenkwaad had hij niet achter haar gezocht. Hij trok één wenkbrauw op bij het horen van 'rondhangen in South Central', maar zijn glimlach gaf aan dat hij snapte dat het een grapje was. "Kattenkwaad had ik niet achter je gezocht Emilie, geniaal," zei hij voordat hij antwoord gaf op dezelfde vraag. "Nee, eigenlijk somt dat mijn leven wel goed op," antwoordde hij vervolgens glimlachend. "Ik ben een soort van Santa Monica's Batman," eindigde hij vervolgens. Even had hij zijn aandacht bij de weg nodig, maar uiteindelijk richtte hij zijn blik met een speelse schittering in zijn ogen weer op Emilie. Hij parkeerde netjes voor het gebouw waar hij behoorlijk wat mooie herinneringen aan had gehad en keek vragend naar Emilie. Haar stem sprak uiteindelijk de woorden waar hij opgehoopt had en hij knikte tevreden. "Lijkt me een goed plan," zei hij vervolgens instemmend. Hij had meer dan genoeg meisjes hier mee naar toe genomen, maar het was lang geleden geweest dat het meisje ook echt betekenis voor hem had. Het verlangen in hem naar Emilie werd alleen maar met de minuut sterker en de grote hoeveelheid testosteron in hem zorgde ervoor dat hij al meerdere mooie scenario's in zijn hoofd had. Hij richtte zijn blik schuldbewust op het stuur, ze zouden zich inhouden. Dat was wel zo eerlijk. Snel stopte hij de motor en stapte uit de auto. Toen ook Emilie uitgestapt was sloot hij de auto af en voegde zich weer bij Emilie. Hij ging dichtbij haar staan, de afstand tussen hen was misschien één centimeter. Het voelde goed. "Maar ik ben je misschien nog een serieus antwoord verschuldigd," zei hij grijnzend, terugdenkend aan zijn Batman antwoord. "Ik ben druk met mijn studie, maar ik weet genoeg tijd te vinden om te hangen met vrienden, sporten en ik ga best veel uit," hij wierp een korte blik op haar gezicht, om haar reactie te peilen, "Ik hou er niet van om alleen te zijn, dus je vind me voornamelijk met vrienden of in ieder geval onder de mensen. Daarnaast zit ik ook nog in een vereniging, waar je me ook wel mee bezig kan zien. En vakanties zijn helemaal mijn ding, ik ga redelijk vaak weekendjes weg naar leuke steden en in vakanties naar het buitenland. En mijn moeder vliegt me weleens naar New York, waar mijn ouders en zusje wonen. Na zijn echte antwoord keek hij haar weer nieuwsgierig aan, wat zou ze ervan vinden. Ondertussen waren ze al bij de deur van het gebouw, waar hij haar voor liet gaan naar binnen.