The little mansion

Hier stond ze dan als complete vreemde. Het meisje was hier nog geen eens een dag of ze werd al op schoolkamp gestuurd om andere te leren kennen. Ach, voor haar geen probleem, ze was vrij sociaal aangelegd dus ze zou waarschijnlijk wel aardig snel vrienden maken. Het meisje had al haar spullen in haar kamer gezet, en daarna een tas apart gemaakt voor het kamp met wat kledij en off course wat spullen voor de douche en al die andere zaken. Katherine glimlachte even scheef. Dit was haar nieuwe school, haar moeder had voorgesteld om naar deze school te komen voor de rest van haar school loopbaan. En ze vond het geen eens zo erg, dat was dan weer eens wat anders dan altijd in Huntington Beach of Italië. Kort streek ze door haar donkere haren en keek even rond. Zo te zien was ze een van de eerste mensen die het huisjespark had bereikt, en zo erg vond ze het ook nog niet. Want dan werd ze niet meteen als het nieuwelingetje bestempelt door de eerste dude of meisje die ze tegenkwam. Al zou dat wel komen wanneer de echte school begon maar voor nu zou ze van dit kampachtige iets maar het beste gaan maken zeker? Vanuit haar ooghoeken had ze al wel een iets oudere persoon in de gaten die hier rondliep, misschien een van de toezicht houders hier of zo. Heel even kwam de man/jongen naar haar toe en overhandigde haar een sleutel waar er nog enkele andere aan hingen. Oh ja, ze zou met andere in dit kleine huisje zitten. Nou, dat werd gezellig. Ach, daar zou ze nog wel over gaan beslissen wanneer ze echt waren aangekomen. Vastberaden wandelde ze op de voordeur af en opende deze door nonchalant de sleutel in het gaatje te steken en daar een simpele draai aan te geven. Meteen stapte ze binnen en voelde ze de koelte van de kamer op zich af komen. Lang leven de airco!
Katherine wandelde kalm binnen en verkende even haar nieuwe verblijf voor de komende paar dagen, ze was groter gewend dan dit. Maar hier kon ze ook nog wel in leven, en tja klein en knus kon ze ook wel verdragen. Het meisje liet aan de zijkant van de kamer, tegen een kast haar tas op de grond zakken en vervolgens ging ze op verkenning uit. Er was een gemeenschappelijke ruimte, dan een badkamer, een twee tal kamers en dan nog een gezellige keuken. Het meisje bedacht zich dat het misschien handig zou wezen als ze wat drinken zou uitschenken voor haar en eventuele kamergenoten die ze hier zou hebben. Dus haalde ze twee glazen uit een of andere kast en vervolgens dook ze de koelkast in. Om daar wat later uit te komen met een fles plat water. Met een glimlach begon ze in te schenken voor twee, niet wetend of ze met meer zouden zijn. Katherine bevond zich weer naar de leefruimte en daar zette ze de twee glazen neer op het houten tafeltje dat er nog vrij leuk uit zag op. Om zich daarna in de zetel neer te zetten die paste bij het donkere maar toch zachte interieur van het huisje. Zouden ze er allemaal zo uitzien of was elk huisje anders? ‘En nu word het wachten.’ Sprak ze zichzelf bemoedigend toe.

[Met toestemming]

''Jodi, jij hebt toch echt geen smaak!'' Lachte ze samen met Rachel, die naast haar in de bus zat. De blondine zat zelf bij het raam, maar had geen oog voor het mooie landschap wat zich buiten toonde, nee ze had het veel te gezellig met Jodi, die voor de twee zat, en Rachel. 'Hoezo niet, hij is toch best een knappe jongen?' Zei Jodi daarop bloedserieus met een klein glimlachje op haar gezicht, toch wel beschamend. Virginia rolde met haar ogen en gaf Rachel een zachte por in haar zij, die vervolgens met haar meedeed voor de lol. 'Kijk dan, zo schattig smoeltje heeft-ie, en die lach die laat me smelten!' Fluisterde de bruinharige meid, die inmiddels half en onhandig over haar eigen bank was geklommen zodat haar stem niet gehoord zou worden door anderen. Al was dat niet zo'n keihandige actie van haar, omdat de bus gelijk daarna piepend en krakend met een schokje tot stilstand kwam en ze dan bijna voorover kukelde, maar zich net nog kon tegenhouden. ''Zo, dat was me die heftige busrit wel.'' Nep-klagend kwam dat uit haar mond gefloept, waardoor Rachel alweer meteen in een deuk lag en niet meer bij kon komen, waarschijnlijk vond ze haar af en toe sarcastische opmerkingen zo grappig, wat ze zelf niet echt kon inzien. Hierdoor ontstond er ook bij haar wel een geslaagd glimlachje, terwijl ze haar twee grote roze koffers aanpakte van de buschauffeur die inmiddels buiten zijn bus had uitgeladen. Tevreden zette ze haar Ray-Ban zonnebril op en wachtte even tot de twee meiden ook gereed waren door hun koffers aan te nemen van de man. Ondertussen keek ze even rond of ze een spoor op kon pikken van Sarah of Nicole, maar helaas zag ze geen enkel spoor van beiden. Ze had beiden al een lange tijd niet gezien, waarbij dat met Sarah nog wel mee viel maar Nicole... in geen maanden meer, zelfs een half jaar. Jemig, de tijd vloog. Ze vond het jammer dat ze niets meer van zichzelf had laten horen, was ze misschien weer teruggegaan voor hem? Virginia had geen idee, maar besloot zich er niet ongerust om te maken, als ze dat ging doen zou ze waarschijnlijk weer in een depressie raken waar ze eerst ook al in was beland. Dat zou Nicole vast niet gewild hebben, bovendien zou ze vast wel weer binnenkort boven water komen, op duiken uit het niets alsof er niets was gebeurd met haar lieve glimlach. De blondine zuchtte even.
'Welk nummer heb jij?' De stem van Rachel deed haar even lichtelijk verschieten, waardoor ze gauw haar hoofd draaide en recht in de ogen van de lichtgekleurde brunette keek, al zou ze die van haar niet eens kunnen zien vanwege haar donkere zonnebril. ''Oh, ehhm, welk nummer?'' Vroeg ze ietwat verward, had geen idee waar ze het over had. 'Het nummer wat aan je koffer hangt, kijk hier! Aan deze. Er staat.. 14 op. Ah jammer, wij hebben huisje 15. Gelukkig geen 13.' Nam Jodi haar stem het over, terwijl ze haar handelingen naar haar koffer volgde en het labeltje zag wat aan één van haar felroze koffers haar handvatten hing. Ah, dat moesten ze dus gauw bij het vertrek hebben gedaan, want eerder had ze die nog niet opgemerkt. ''Hmm? Oh, je bedoelt het nummer van het.. hutje zullen we waarschijnlijk wel krijgen? Laten we er maar heen gaan. We kunnen nog eventjes samen zijn, lopen.'' Gniffelde ze en zette al haar passen richting de weg die ze moesten nemen, anderen volgen was niet zo moeilijk.
Maar door middel van haar gedachten aan Nicole was ze er niet helemaal bij met haar gedachten en had hun weg daarheen niet helemaal opgelet waar ze de meiden het over hadden gehad, maar waarschijnlijk wel over Jodi's nieuwe crush die er nogal nerderig uit zag met een pukkel hoofd en daarbij nog een spuuglelijke bril had. En net alsof Jodi beschoten was door Cupido had ze ook nog een joch uitgekozen dat overduidelijk een beugel had, waarschijnlijk 's nachts wel een buitenboordbeugel, walgelijk. Maarja, zij had er mee te leven. Stiekem vond ze het wel grappig, maar focuste zich er niet veel op.
'Oh, Virginia! Hier moeten we helaas afscheid nemen, dag moppie!' Vrolijk lachend liepen Rachel en Jodi naar huisje 15 en zag ze gauw haar eigen hutje al, waarvan ze het sleuteltje al die tijd nog steeds stevig in haar rechterhand had vast gehouden. Toen ze eenmaal haar hand weer open schoof stonden de afdrukken van de groeven van de sleutel in haar huid.
Na een enkele draai in het slot merkte ze op dat dat helemaal niet nodig was en dat de deur gewoon al open stond, dus opende ze die maar voorzichtig. Voor het eerste zicht leek er niemand te bekennen, maar dat kwam ook omdat ze nauwelijks wat zag door middel van haar donkergekleurde zonnebril en daarmee het donkere hutje. Rustig zette ze die dan ook af, legde die voorzichtig in haar Gucci handtas en liep kalm naar binnen, terwijl haar twee koffers met de wieltjes luid naar binnen reden, waarna ze de deur achter haar kont weer dicht sloot door met haar linkervoet een zetje te geven. Een klik in het slot gaf aan dat ie dus goed zat en liep ze dus door, totdat ze een slaapkamer tegenkwam, en had inmiddels het meisje wat zich in het hutje bevond helemaal niet opgemerkt.

Wat verveeld keek het meisje voor zich uit. Oké, ze moest iets om handen hebben want ander zou ze nog dood zijn voor haar huisgenoot zou arriveren. Ja, ze verveelde zich vaak, moest bijna altijd iets in haar handen hebben, want anders had je meteen een slecht gehumeurd kind in de zetel zitten. En dat vond ze nu niet bepaald de beste eerste indruk. Nog geen tien minuten zat ze stil in de zetel en voelde plots haar mobiel in haar zak trillen. Meteen veerde het meisje met de donkere haren omhoog en haalde het apparaat uit haar zak. Kort keek ze naar de display. Het was een onbekend nummer. Maar dat weerhield haar er niet van om op te nemen. Kalm wandelde ze naar een van de kamers toe en nam dan uiteindelijk toch op. ‘Met Katherine?’ Klonk het kalmpjes. Meteen hoorde ze een hele resem woorden op haar afkomen. En tot haar grootste verbazing was het Sam, een van haar beste vriendinnen van in Los Angeles een grote glimlach verscheen op haar gezicht, ze leunde met haar schouder tegen een muur aan. Haar blik was naar buiten gericht, terwijl ze aanhoorde dat ze gemist werd door haar vriendinnen daar. Een korte zucht weerklonk. ‘Ik mis jullie ook. Geloof me.’ Sprak ze zachtjes tegen haar. Al snel klonk de vraag of ze hier al leuke mensen was tegen gekomen. Een korte giechel schoot door haar stem. ‘Wel, ik kwam hier aan en werd zo’n beetje meteen op zo’n schoolkamp gestuurd. Dus nu zit ik hier heel eenzaam in een huisje te wachten op de ongelukkige die met mij in het huisje zit.’ Sprak ze op een vrolijke toon. Zo erg was het nu niet om met haar in een huisje te zitten, maar ja het meisje had gewoon zin om dat te zeggen. Omdat het kon. Voor even dacht ze dat ze een geluid hoorde, maar dat bleek dus niets te zijn. “Wie weet zit je met zo’n creep in een huisje die je gewoon heel de tijd aanstaart en volgt en zo.” Sprak haar vriendin heel luchtig. Meteen draaide Katherine’s maag om. Haar blik verstrakte kort, beelden kwamen weer terug. Maar die probeerde ze uit alle macht te verdringen. ‘Wil je dat niet meer zeggen! Serieus Sam, je jaagt me de stuipen op het lijf.’ Klonk haar stem een beetje panisch. Meteen begon haar vriendin weer te spreken om te zeggen dat het haar speet. Een glimlach verscheen weer op het gezicht van het meisje. De twee praatte nog honderd uit over verscheidene zaken, zoals enkele nieuwe winkels die er in haar thuisfront geopend waren, over de winkels hier, over de jongens en de meiden die hier rondliepen. Gewoon de zaken waar beste vriendinnen alleen maar uren over konden praten met elkaar over de telefoon. Ongeveer een twintig minuten later zag Katherine enkele grote gele bussen stoppen op de parking waarop ze even grijnsde. Nou hier gaan we dan maar schoot er nog door haar gedachten heen. Toch bleef ze nog hangen aan de telefoon met Sam die haar aan het inpraten was dat het wel allemaal goed zou komen, en ze hier ook wel genoeg vrienden zou maken. Ach, haar sociale gedrag kwam daar wel mee van pas, dus daar was geen probleem mee uiteindelijk. Toch uiteindelijk besloten de twee op te hangen. Misschien was er in de tussen tijd al wel iemand gearriveerd?
Met pretlichtjes in haar ogen begon ze de kamer die overigens vrij groot was uit te wandelen. En zonder eigenlijk op te letten trok ze de deur open en wandelde ze verder. Maar er was een obstakel wat er eerst niet stond wat haar de weg versperde, maar dat had ze dus niet gezien. Katherine botste tegen het meisje aan en kon zich nog maar net overeind houden door zich vast te grijpen aan de deurlijst. Even werd ze wat rood. Maar meteen gleed er een verontschuldigende glimlach over haar gezicht. ‘Sorry, ik had je niet gezien, en ook niet horen binnen komen. Ik hoop dat ik je niet bezeerd heb?’ Sprak ze op een vriendelijke toon tegen haar. Als het meisje nu bozig ging doen tegen haar, dan ging ze meteen haar eerste discussie hier tegemoet. Maar ergens zag hij haar dat wel niet doen, of hoopte ze dat. ‘Ik ben Katherine.’ Stelde ze zich voor waarna ze even naar de grond keek om na te kijken of haar mobiel gevallen was, of eventueel ook iets van haar. Maar ze zag niet meteen iets liggen dus dat speelde wel in hun voordeel.

Voordat ze ook maar de slaapkamer bereikt had, merkte ze net te laat een meisje op en knalde dus zodoende tegen haar aan, waardoor zij gauw haar evenwicht had weten te herpakken maar het donkerharige meisje wat minder zodat die zo vlug mogelijk zich vasthield aan een deurklink. Hierdoor grinnikte ze even zachtjes, maar sloot daarna wel haar hand om het meisje haar linkerschouder. ''Het maakt niet uit, ik heb jou ook niet gezien dus we hebben allebei evenveel schuld.'' Zei ze op een kalme toon, schudde daarna lichtjes haar hoofd ter teken dat ze niets bezeerd had. ''Gaat het?'' Haar blauwe ogen zochten de hare. Vlak voor ze haar mond weer open wou trekken om haarzelf voor te stellen, was het meisje haar toch net echt voor geweest en stelde ze zichzelf voor als Katherine. Hmm, ze had haar nog niet eerder opgemerkt op Monica High, misschien een nieuweling die iets later was ingestroomd? Ze zou het gauw genoeg ontdekken nu ze samen in een huisje zaten. ''Virginia is mijn vriendinnen me noemen.'' Zei ze met een scheve glimlach en liet vervolgens haar schouder los, waarna ze zich droogjes omdraaide, haar koffers weer beetnam en de vervolgpoging in zette om naar de slaapkamer te lopen. Twee stapelbedden kwam ze daar tegen. ''Enig bezwaar dat ik boven slaap?'' Zei ze over haar schouder heen, terwijl ze alvast haar koffers stalde op een geschikte plaats. Ze vond het overbodig om haar spullen uit te pakken en in die stoffige, vieze kasten te plaatsen, dat was alleen maar extra werk met in en uitladen. ''Oh, en ik snurk niet hoor, voor als je daar niet tegen kan.'' Gniffelde ze er achteraan, terwijl ze haar handtas inmiddels op het onderste bed plaatste en daar even in graaide totdat ze haar make-up doosje gevonden had en daar haar spiegeltje tevoorschijn toverde. Gewoon even te checken of haar make-up nog wel goed zat en haar haar nog mooi langs haar gezicht en lichaam streek. Nonchalant haalde ze vlak daarna dan ook een hand door haar blonde haren heen en verscheen er een lieflijke glimlach op haar gezicht, gewoon omdat het kon.

-FF eten, post daarna meer! (:

Katherine voelde al snel een warme hand op haar schouder geplaatst worden. Een glimlach rustte op haar gezicht toen ze het meisje aan keek. Om haar woorden haalde ze even haar schouders op. ‘Nou, ik knalde jouw bijna om ver, maar goed.’ Grijnsde ze eventjes waarna ze even door haar donkere haren streek. ‘Ja hoor, er is niets mis.’ Voor even kruisten hun blikken elkaar. Ergens vaag deed het meisje haar denken aan Taylor, ze hadden dezelfde haar kleur en tja er waren gewoon wat gelijkenissen tussen de twee. Al zou dat waarschijnlijk toeval wezen, want het zou onmogelijk kunnen dat ze het meisje voor haar al eens was tegen gekomen in Los Angeles. Hoewel, misschien wel maar dat ze het gewoon niet herinnerde? Kort schudde ze haar hoofd en hoorde al snel haar naam vallen. Virginia, geen naam die haar bekend voor kwam. ‘Wel, ik hoop dat je het hier gaat over leven met me Virginia.’ Sprak ze op een vrolijke toon waarna ze het meisje door liet en even kort naar enkele foto’s, duidelijk van hier in het park keek die op hingen in het huisje. Toen ze haar vraag hoorde haalde ze haar schouders op. ‘Nee hoor, ik flikker er waarschijnlijk toch uit. Dus kruip jij maar van boven.’ Katherine wandelde even de kamer aan en wandelde naar de gezamenlijke ruimte waar haar tas nog stond. Deze tilde ze gemakkelijk op waarna ze weer naar de kamer toe liep. Virginia leek haar wel een chille persoon, niet zo een doetje die voor alles uit de weg ging. ‘Als je ging snurken, dan kreeg je toch echt een kussen tegen je hoofd hoor.’ Sprak ze speels toen ze weer binnen kwam. Katherine zette haar tas neer naast haar bed en keek speels naar Virginia. ‘Trouwens, wat voor volk zit er hier op school?’ Vroeg ze lichtelijk nieuwsgierig. Ja, dat was misschien een slecht punt van haar, dat ze soms nogal nieuwsgierig over kwam, hoewel de meeste mensen dat niet bepaald erg vonden. Plus, het was altijd beter om nieuwsgierig te zijn, dan dat je zo’n kind was die niet eens wat durfde vragen. Even lachte ze om haar eigen gedachte gang. Zo’n persoon was zij dus al helemaal niet, en sommige mensen konden daar mee leven, andere daar aan tegen niet maar die konden dan voor haar part ook maar ineens gaan oprotten. Met zulke mensen wou ze eigenlijk niets te maken hebben, die hadden maar een doel en dat was mensen naar beneden trekken, en dat liet ze niet bij haar eigen gebeuren.
[Flut]

Ze lachte om de opmerking die Katherine maakte over dat ze dan wel een kussen naar haar hoofd zou smijten, het zag er nogal komisch uit in haar gedachten. Ondertussen dat ze de volgende vraag van Katherine aanhoorde, had ze haar roze koffer opengemaakt en de nodige hoezen en kussens eruit gehaald. No way dat ze onder die gore lakens ging slapen, nee eerst even verschonen door middel van haar eigen stuff. Bovendien wist ze al van tevoren dat die kussens echt niet lekker lagen, één harde bonk shit waren die dingen altijd. Vandaar dat ze drie van haar eigen zachte kussens had meegenomen, die ze dan nu ook al inmiddels verving op haar eigen bed. Terwijl ze de deken van haar eigen bed afhaalde keek ze de meid aan. ''Hmm, gewoon. Wat kan ik er over zeggen? Zoals iedere school neem ik aan? Er zitten verschillende mensen hier, van de nerds tot aan de vechters tot aan de beauty queens. Like moi.'' Zei ze terwijl ze trots de lucht in keek, met haar hoofd ietsje gedraaid en daarbij haar vingertoppen van haar linkerhand op haar hart plaatste. Maar lang kon ze die pose niet aan blijven houden omdat ze al gauw in de lach schoot. Virginia kon het gewoon niet weerstaan om zichzelf altijd eerst voorop in de schijnwerpers te zetten. ''Er zijn een aantal studentenverenigingen op school, die je gemakkelijk kan joinen. Allereerste kwam Famous, waar alleen de populairste en belangrijkste leerlingen in komen, en wie natuurlijk een goede indruk heeft gemaakt bij de eigenaar van de club, Alain. Daarna kwam gauw Die Hard al, een echte vechtersclub, daar moet ik persoonlijk écht helemaal niets van hebben. Het schijnt ook zo te zijn dat ze een paar mensen hebben vermoord om een clubhuis te ownen ofzoiets. Gatsie gewoon.'' Een lichtelijk vies gezicht trok ze daarbij, maar vertelde al gauw verder over de derde en laatste club. ''Als laatste is L8 Nites daar nog bij gekomen, die me opzich wel lollig lijkt, echt voor de party people. Continue feesten organiseren, leuk.'' Een glimlach verscheen op haar gezicht. De deken waar ze net mee bezig was geweest lag inmiddels alweer keurig plat gestreken op haar eigen boven bed en inmiddels ritste ze haar koffer dicht, die ze daarna bij de andere neerzette. ''Je bent een nieuweling zeker? Heb je nog niet eerder gezien!'' Nieuwsgierig stond ze dan tegenover de meid, met beide van haar handen in haar zij en haar hoofd een tikje schuin gedraaid.

Katherine volgde het zelfde voorbeeld als wat Virginia deed, ze begon haar tas even te doorzoeken om daar uiteindelijk gewoon enkele hoezen uit te halen en even de gene die op het bed lagen er af te halen en ergens even in een hoek dropte. Het meisje stopte het deken vlot in de ene hoes, waarna ze ook even een hoes over haar matras trok en vervolgens bekeek ze even het kussen. Ja, tuurlijk, nu wist ze wat ze vergeten was. Een deftig paar kopkussens. Najaa, daar zou ze nog wel wat op gaan vinden. Alleszins dat hoopte ze toch. Nadat ze het deken weer op het bed had gelegd hoorde ze wat Virginia zei. Haar woorden beschreven zowat elke typische high school. Maar bij haar laatste woorden glimlachte ze toch even breed, eveneens toen ze die pose aan nam. Al hield ze die niet lang vol, haar lachen bezorgde haar stiekem ook een lachstuip al probeerde ze die toch wat in te houden. Eerlijk gezegd kon ze niet tegen zo’n grapjes, of toch niet als ze niet echt klopten, maar daar zat nu ook weer een verschil in. Want het meisje dat hier in de kamer stond was in haar ogen toch wel bloedmooi te noemen. Plus, als ze zelf zo’n uitleg moest geven ging ze er ook net altijd een beetje over en deed ze ook zoiets als Virginia, al was dat voor haar enkel maar om te lollen. Ergens vond ze zichzelf niet zo heel mooi, maar feitelijk kon het haar allemaal niet boeien. Ze was wie ze was, en daar was ze maar al te blij mee. Toen ze echter over de verenigingen begon fronste ze even. Dat hadden ze niet gehad op haar oude school, of toch niet in de vorm van verenigingen, er waren groepjes maar dat kon je geen vereniging noemen in haar ogen. Haar ogen werden iets groter toen ze over vermoorde mensen sprak. ‘Dat meen je toch niet hé? Ik bedoel, komop een vereniging vermoord toch serieus geen mensen.’ Sprak ze licht ongelovig tegen haar. Een korte rilling trok over haar rug, zoiets was onmogelijk, toch? De laatste groep waar ze over sprak, kwam bij haar over als gewoon een lollige troep eentje waarbij ze zichzelf ook nog wel zag. Kort streek ze door haar donkere haren die stijl langs haar gezicht liepen. ‘Is het zo duidelijk?’ Klonk er op een zachte toon. Hier kwam het dan, het nieuwelingnetje zou haar nieuwe bijnaam waarschijnlijk gaan worden. ‘Maar jup, ik ben vanmorgend vroeg gearriveerd uit LA.’ Sprak ze met pretlichtjes in haar ogen. Ja, ze was trots op waar ze woonde. Zowel hier in Amerika, als in Italië. En ja, ze mocht wel trots zijn. Haar ouders hadden het goed zitten qua geld, en de plaats die ze thuis had was inmens. Al trok ze zich niet veel aan van haar geld, en leefde een beetje zoals elke normale tiener. Buiten het feit dat niet elk meisje zo avontuurlijk was als zij. Maar dat had ze van haar vader.

''Yes, as clear as it is..'' Grinnikte ze, terwijl ze behendig het trappetje opklom van het stapelbed en zo op haar eigen bed zat. Haar benen sloeg ze nonchalant over de bedrand toen ze met haar kont op haar deken zat en zo richting Katherine keek. ''Ahzo.'' Reageerde ze op de uitleg van de brunette toen ze vertelde dat ze vanochtend hier aangekomen was vanuit Los Angeles. ''Kom.'' Waarbij ze met een glimlach op haar bed naast haar klopte, zodat ze naast haar kwam zitten. Er was toch voor de rest niemand hier, dus het was wel zo leuk om gewoon even samen te zitten, al kende ze haar niet eens zo goed. Maar daar kwam nu verandering in. Het meisje was niet zo verlegen en daar was Virginia maar al te blij mee, ze haatte het als ze wel een gesprek wou hebben maar degene haar juist tegen werkten. Daar konden ze zelf ook weinig aan doen, maar zo waren ze gewoon. ''Hoe jong ben je, als ik vragen mag?'' Zei ze met een lichtelijk ondeugende twinkeling in haar ogen, waarna ze wat aan het uiteinde van haar soortemet jurkje pulkte aan een irritant draadje. Vlugjes haalde ze een hand door haar blonde, krullerige haren en draaide vervolgens schattig aan een plukje wat een beetje een loner was vergeleken met de rest van haar haar. ''Bevalt het je hier al?'' Virginia wist dat dit een beetje een valstrik was, ze was hier nog niet zo lang, maar ze had het meer over met wie ze in een hutje samen zat, haarzelf dus. Een grijns ontstond op haar gezicht en ze schoof ietwat meer naar rechts, zodat ze wat plek maakte voor Katherine. Van achter de brunette vandaan pakte ze een klein kussentje van bij de rest van haar kussens vandaan, plaatste die tegen de muur aan voor haar rug zodat ze daarna vrij nonchalant tegen het kussentje aanleunde en zo daarna haar handen op haar buik plaatste, en zo tegelijkertijd oog voor de meid had.

Katherine grijnsde eventjes naar haar. Tot haar verbazing had ze haar nog niet gedoopt tot de nieuweling van Monica High. Misschien had ze het wel goed getroffen dat Virginia niet werkte met bijnamen. Op zich wel beter voor haar natuurlijk. Kort voelde ze haar mobiel trillen, handig haalde ze deze eruit maar toen ze merkte dat ze gebeld werd drukte ze af. Het bellen voor vandaag moest maar even wachten, aangezien nu wel gezelschap had zou ze daar maar mee gaan praten in plaats van tegen het apparaatje. Virginia bood al snel aan om naast haar te komen zitten, en eigenlijk zag Katherine niet in waarom ze het niet doen. Al wachtte ze toch nog even om naar boven te gaan en wreef kort langs haar nek. Een lichte frons verscheen op haar gezicht. Waar was haar ketting nu weer? Voor even keek ze rond, misschien dat ze gevallen was, maar dat leek dus niet zo te zijn. De ketting was iets wat ze van een vriend uit Italië had gekregen, iets wat ze altijd droeg. En nu was ze het kwijt, lekker was dat. De vraag van Virginia deed haar meteen weer haar richting uit kijken. ‘Wel, ik ben 17. Jij dan?’ Ze was zowiezo niet ouder als haar, daar was ze wel zeker van eigenlijk. Katherine wandelde rustig naar het trapje toe en zette zich vervolgens neer naast Virginia. Van hier boven had ze een beter uitzicht op de kamer, en misschien kon ze zo haar ketting wel vinden. Ze had hem nog omgehad voor ze hier binnen kwam, daar was ze honderd percent zeker van. Maar wanneer ze het verloren was, wist ze niet bepaald aangezien ze het nu pas merkte dat het ook echt weg was. Vanuit keek Katherine haar even aan, hoe ze met een afgedwaald plukje aan het spelen was. Dat was zo’n typische actie die ook voor haar zou gelden als ze zich verveelde of wat dan ook. Het meisje met de donkere halen liet zich met haar rug tegen de koele muur zakken waarna ze voor zich keek. Ergens zou ze het nog wel prettig hier gaan vinden, ze had goed gezelschap, de enigste activiteit waar ze zich voor had opgegeven was de spooktocht, al wou ze zich ook voor Paintball in schrijven, maar uiteindelijk had ze dat maar niet gedaan omdat ze geen wonden wou. ‘Wel, het is hier wel leuk.’ Grijnsde ze vrolijk naar haar. Tuurlijk wist ze waar Virginia op duidde, dom was ze nu ook niet. Ze wou weten wat ze van haar vond nu ze toch voor een paar dagen samen in een hutje moesten zitten. Iets wat ze voor haar part ook gewoon kon vragen eigenlijk. ‘Dus, hoe lang vertoef jij hier al op school?’

''Iets kwijt?'' Vroeg ze verbaasd toen ze opmerkte dat Katherine nog even beneden bleef staan en aandachtig om zich heen keek en daarbij ook even kort in haar nek gewreven had. De brunette wist waarschijnlijk niet dat Virginia het kettinkje gevonden had en die om haar rechterpols had gebonden, waardoor het hangertje vervolgens over de rug van haar pols hing. ''Even oud.'' Zei ze met een glimlach en schoof nog een klein stukje op toen Katherine ook eenmaal op haar bed klom en netjes ging zitten. Een lieve glimlach vormde haar gezicht toen de meid reageerde op haar vraag. Even kwam ze overeind om haar kussen goed te leggen, en zag toen wanneer ze Katherine aankeek dat er een plukje haar bij haar verkeerd zat, waarschijnlijk doordat ze op haar bed geklommen was en door veel verschuiving van het haar dat er ééntje omhoog was gaan staan. Aandachtig luisterde ze eerst naar haar vraag, waarna ze diep nadacht en er ook een bedenkelijke uitdrukking op haar gezicht kwam. ''Ehhm, even denken hoor..'' grinnikte ze terwijl ze omhoog naar het plafond keek, zoals vele mensen deden als ze diep groefden in hun geheugen. ''Al twee jaar in totaal, al iets langer. En ik zit in 11B. Ik weet niet of jij je klas al weet?'' Virginia haar ogen gleden even gauw naar buiten, omdat er twee jongens gauw langs renden, waarschijnlijk had de één wat gedaan wat de ander niet pikte maar wel op een stoeierige manier, niet gewelddadig. Tenminste, zo kwam het niet over bij haar. Gauw genoeg gingen haar ogen weer terug naar die van Katherine. Het viel haar op dat die best mooi waren, maar lette er wel op dat ze er niet in verzonk. ''Ehh, mag ik?'' Rustig bracht ze haar rechterhand naar Katherine haar gezicht toe en streelde het plukje haar goed door middel van haar vingertoppen.

Katherine keek even op toen ze wat vroeg en knikte even. ‘Mijn ketting, ik heb het gekregen van mijn beste vriend in Italië, en tja het is weg.’ Sprak ze op een trieste toon. Dat kettinkje had een speciale waarde voor haar, ze had het al jaren lang en net toen ze hier kwam moest ze het verliezen. Hoe slim was dat wel niet? Nog even keek ze rond in de kamer maar het was nergens te bekennen. Naja, ze zou het wel terugvinden straks of zo. Ze deelde al snel mee dat ze even oud was als haar, dan zou de kans dus des te groter zijn dat ze misschien samen in dezelfde klas zouden gaan zitten. Dat was misschien wel iets goed, kende ze gelijk een iemand. Met haar ogen volgde ze de bewegingen van het meisje, merendeels omdat ze anders toch niets kon doen dan gewoon voor zich uit staren en dat was kinda doelloos naar haar mening. Uiteindelijk kruiste hun blikken elkaar even, iets wat niet bepaald gepland was maar toch keek ze niet meteen weg. Pas toen Virginia echter begon te spreken keek Katherine even naar haar handen. Dus ze was hier al twee jaar, dat was best een tijd. Maar dan kende ze hier dus ook we mensen en dat zou misschien later handig worden moesten de twee nog met elkaar omgaan hier na. Al zou dat waarschijnlijk wel zijn toch? ‘Nou volgens de mensen die ik vandaag sprak, zit ik in 11A. Maar daarvoor moet ik nog naar de directie enzo.’ Het meisje had geen idee eigenlijk, ze zat in 11 dat al zeker maar of het nu de A klas of de B klas was, was voor haar nog niet superduidelijk. Virginia keek na even buiten te hebben gekeken weer naar haar en weer ontmoette hun blikken elkaar. Al hield ze dit maal niet zo lang vol als zo net. Al was dat meer omdat ze dichter bij kwam met haar hand. Het meisje streek een plukje haar weer zo als het oorspronkelijk lag. Een glimlach verscheen op het gezicht van het meisje, waardoor er twee kuiltjes in haar wangen tevoorschijn kwamen.’Bedankt.’ Nog steeds waren haar ogen op die van Virginia gericht, al deed ze toch haar best om het niet echt staarderig te laten overkomen. Het meisje zocht naar een onderwerp om over te praten. Toen schoot het haar ongeveer te binnen. Meteen verschenen er pretlichtjes in haar ogen. ‘Dus, waarvoor heb jij je ingeschreven?’ Haar lippen krulde omhoog terwijl ze Virginia met een afwachtende blik aan keek. Ergens hoopte ze toch wel dat ze een activiteit samen deden, al was de kans daarvoor klein want ze had er zich uiteindelijk maar voor eentje ingeschrven omdat de rest vol zat, of te pijnlijk zou geweest zijn achteraf.

Het feit dat ze opmerkte dat Katherine wat lang in haar ogen staarde terwijl ze het plukje haar goed streek, verscheen er een lichte grijns op haar gezicht. Ze wist niet of de brunette die expres deed of omdat ze gewoon in gedachten verzonken was. De glimlach van het meisje was prachtig om naar te kijken, schattige kuiltjes ontstond er in iedere wang. Even leek het alsof Virginia ook in de ogen van Kath verzonk, maar scheurde gauw genoeg haar ogen van haar los voordat er misschien problemen ontstonden. Met een onhoorbare zucht liet ze zich weer naar achteren ploffen en legde haar handen opnieuw op haar buik, waarbij ze met haar linkerhand aan het hangertje van het kettinkje wat om de pols van haar rechterhand zat te frunniken. ''Hmm.. alleen de spokentocht, de rest klonk niet zo interessant. Kanoën en waterfietsen lijkt me geen zak aan, behalve dat je bij waterfietsen ook heerlijk kan relaxen op ligstoelen maar daar lijkt me het weer niet zo voor en paintballen is te hard. Ik wil geen nagel breken, you see..'' Een korte grinnik kwam er vanaf, maar eigenlijk was ze bloedserieus. Ze had er gewoon geen zin in om blauwe plekken op te lopen of nagels te breken, of schaafwonden op te lopen in het bos, or worse. Het was gewoon zo. ''En jij?'' Veel woorden had ze niet te zeggen, ze was een beetje sprakeloos geworden. Ze wist zelf ook niet waarom, maar hoe erg ze normaal een kletskous was hoe stil ze nu was geworden.

Katherine had nog een zachte glimlach op haar gezicht staan, toen ze de bewegingen van Virginia volgde. Toen ze haar handen op haar buik legde viel haar oog op het gene wat ze om haar hand had. Kort fronste ze. Oftewel zou ze heel raar het zelfde kettinkje als haar hebben, of ze had het dus gevonden toen zij het kwijt was geraakt. Wel besloot ze even te zwijgen tot ze was uitgesproken, dat was gewoon elementaire beleefdheid, ze zou het zelf ook niet kunnen verdragen als iemand midden in haar uitleg haar ging onderbreken. Dan kon ze wel eens vreemd uit de hoek gaan komen, en daarmee bedoelde ze nou niet bepaald lief. ‘Ach, het is maar wat je leuk vind. Paintball leek me wel awesome om te doen, maar die zat jammergenoeg al vol dus daar kon ik me niet meer voor inschrijven. Tja, nieuweling voor iets zeker?’ Sprak ze op een droge toon, al kon ze het toch niet laten om die grijns op haar gezicht te laten verschijnen. ‘En ik heb me opgegeven voor de spooktocht, iets anders wou ik nou niet bepaald doen.’ Dus waarschijnlijk deden ze dat dan samen? Aangezien ze toch net echt had gezegd dat ze buiten dat de rest niet echt iets vond voor haar. Of er was gewoon een spook dat haar dat toefluisterde maar dat leek haar heel sterk. Kort wreef ze over haar nek, wat haar meteen weer terugbracht bij de ketting die ze om haar pols had hangen. ‘Zou jij per toeval mijn ketting gevonden hebben?’ Sprak ze op een vrolijke toon. Het was eigenlijk raar dat het meisje waar ze naast zat opeens stil gevallen was. Al kon het even goed zijn dat ze in staking was gegaan zodat Katherine zelf ook uiteindelijk zou zwijgen. Stiekem zag ze dat ook nog wel gebeuren, aangezien haar mond nog niet bepaald had stil gestaan vanaf het meisje binnen was gekomen en ze tegen elkaar waren gelopen.

''Echt? Dan hebben we iets samen!'' Zei ze opgewekt, met een glinstering in haar blauwe ogen. Waarom wist ze niet precies, maar ergens vond ze het wel fijn om met haar die activiteit te gaan doen, tenminste... als ze samen in een groep werden ingedeeld dan, dat was nog maar de grote vraag. Maar ergens had Virginia wel het gevoel dat dat gewoon helemaal goed ging komen, no matter what. Ergens in dromenland verzonken over die spook-avond had ze bijna de vraag van Katherine niet meer gehoord, maar haar engelenstem wekte haar toch uit haar gedachten vandaan. ''Hmm? Oh, ehhm, deze? Die vond ik net hier op de grond. Is die van jou? Ah, dat was dus hetgeen wat je zo aan het zoeken was.'' Zei ze met een onschuldige en lieve glimlach op haar gezicht, waarbij ze naar voren van de muur af leunde en het kettinkje behendig maar toch voorzichtig van haar pols afwikkelde en hem aan beide kanten beetnam met haar vingertoppen van beide handen. ''Kijk, het sluitinkje is eraf geraakt, stuk gegaan. Dus hij is open. Maar als je wilt... ik heb nog wel wat extra sluitinkjes in mijn koffer zitten? Altijd bij me, is best handig.'' Zei ze met een grinnik, waarna ze soepel naar voren kwam en haar hakken eerst uit trok. Voor als ze naar beneden sprong had ze liever geen gebroken nek of verzwikte enkel. Gauw genoeg had ze haar pumps dan ook uit gekregen en sprong ze van het bed af, zonder ook maar het trappetje te hoeven gebruiken. Zo'n hoge afstand was het dan ook niet vanaf haar bed en de grond, maar haar evenwicht was wel lastig te herpakken, waardoor ze gauw de steun van haar bed vastpakte en daarna naar haar dichtstbijzijnde roze koffer liep en die open ritste. ''Hmm, even kijken hoor.'' Mompelde ze eerder in zichzelf dan dat ze het tegen de brunette had. Ze ging handig op haar knieën zitten, zodat ze haar rug niet zou pijnigen tijdens het bukken en haalde eerst wat kleding uit haar koffer vandaan, zodat ze beter bij haar voorraden doosje kon komen. Omdat de koffer nog een beste diepte had, lag er op een gegeven moment een best wel enorme stapel met schattige shirtjes op de vloer en had ze toen pas het koffertje te pakken. Handig klikte ze die open en zocht naar een bijpassende sluiting. ''Hij is denk ik niet hetzelfde als dat hij was, maar hij past er wel leuk bij.'' Veel verschil was er niet bij de vele sluitingen, maar toch zei ze het voor de zekerheid. Misschien was Katherine van binnen wel een heel gauw aangebrand meisje die niet zo goed tegen veranderingen kon. Virginia stond op nadat ze de spullen weer opgeruimd had en haar koffer weer netjes overeind op de oorspronkelijke plaats stond en draaide zich om naar de brunette. ''Wat vind je ervan?'' Vroeg ze zachtjes toen ze half op het bed van Katherine stond en zo op haar eigen bed kon steunen met haar armen, terwijl ze het kettinkje naar het meisje reikte.

Met een plezierige blik keek ze het meisje aan toen haar woorden klonken. ‘Awesome, kan ik je gelijk gaan terroriseren.’ Sprak ze speels tegen haar. Een spooktocht was altijd leuk om mensen bang te maken, en uiteindelijk had ze haar slachtoffer nu al uitgepikt. Ach, het lot was haar misschien wel gunstig gezind. Kort streek ze enkele haren voor haar ogen weg en glimlachte. Of Virginia makkelijk bang te maken was wist ze niet, maar dat ging ze nog wel uitvinden, dat was zeker. Want uiteindelijk als zij iemand bang ging maken zorgde wel dat ze het goed deed, zowel om haar slachtoffer te laten schrikken als bij de andere. Een evil grijnsje was op haar gezicht gesprongen. Laat het plannen beginnen! Het antwoord van Virginia bracht haar meteen weer bij. Ze had hem dus gevonden, ergens kon ze zich daar wel gelukkig mee prijzen, als ze het echt kwijt was dat zou ze zichzelf nooit gaan vergeten. ‘Dat was ik inderdaad aan het zoeken.’ Sprak ze op een zachte toon. Het meisje wachtte tot haar roomie het had afgedaan, om dan te zien dat de sluiting kapot was gegaan. Vast door de botsing tussen hen twee. Dat was eigenlijk best wel kut. Dit was like de eerste keer ooit dat het kapot was gegaan, en zij zelf had niet bepaald altijd zo’n sluitinkjes op zak. Toen er werd verteld dat Virginia nog enkele sluitinkjes bij zich had lichte haar ogen meteen op. ‘Wel, als je er eentje kunt missen dan graag.’ Als ze dat niet kon, dan zou ze er zelf wat opgaan vinden eigenlijk. Ze wou namelijk niet dat het meisje ongewild haar spullen zou afgeven aan haar. Toen er even een bonk klonk keek ze wat verward op, haar blonde kompaan zat niet meer op het bed maar was er dus blijkbaar afgelopen. Meteen liet Katherine zich op haar buik zakken en vouwde haar handen onder haar kin en keek met een afwachtende blik naar het meisje dat zich inmiddels bij haar koffer had neer gezet om te zoeken. Maar blijkbaar leek het dus wel iets langer te duren. ‘Als je het niet vind of zo, hoeft het niet hoor.’ Glimlachte ze eventjes. Maar nog voor haar woorden echter koud waren haalde ze er een doosje uit en haalde Katherine licht hoofdschuddend haar schouders op. Toen ze zei dat het niet dezelfde was fronste ze even. Dat maakte voor haar niets uit, zolang ze het maar weer om haar nek kon hangen, plus die slotjes merkte toch bijna niemand op. En op zo’n dingen was ze ook niet bepaald kieskeurig eigenlijk. Voor even leek ze weg te dromen in haar gedachten, tot Virginia heel dicht stond. Meteen keek ze haar aan waarna haar blik naar het kettinkje bracht. ‘Het is perfect Virginia.’ Haar stem had een warme toon aangenomen, iets wat best wel vaak gebeurde eigenlijk. Katherine liet haar beide handen verdwijnen van onder haar kin waardoor haar hoofd even door de onverwachtse beweging naar beneden ging en bijna op de rand van het bed terecht kwam, maar nog net kon ze zich redden door zich op te duwen. Alsof er niets was gebeurd nam ze het kettinkje aan, waardoor hun handen elkaar even voor een moment raakte.

Door de warme stem van Katherine die haar complimenteerde op het feit dat het perfect was, maakte haar hart een lichtelijk sprongetje. Waarna gauw twee rode blosjes op haar wangen gevormd werd. Stiekem werd ze er ook wat verlegener van en toen hun handen elkaar eenmaal raakten, keek ze daar eerst een aantal seconden naar en vervolgens in de ogen van Katherine. Het moment leek eeuwen te duren, maar was in werkelijkheid maar hooguit vijf seconden, totdat ze losliet en zich afzonderde. Behendig sprong ze weer van het onderste bed af en vouwde vervolgens haar armen over elkaar heen, terwijl ze naar de houten vloer keek. Hierna draaide ze zich om en liep richting het 'woonkamer' gedeelte, waar ze eerst naar de koelkast wou lopen maar toen merkte dat er water en wat glazen op het tafeltje stond. Zou Katherine dat al gedaan hebben voordat ze binnen was gekomen? ''Ik zie dat we wat te vieren hebben,'' grapte ze met een grinnik en een glimlach op haar gezicht. ''Wil je ook water en wil je dat daar opdrinken of hier?'' Vroeg ze zonder zich om te draaien, terwijl ze de dop van de fles eraf schroefde en vast in haar eigen wijnglas begon in te schenken want dorst had ze wel. Nadat ze zonder op antwoord gewacht te hebben toch het tweede glas ook met water in schonk, draaide ze de dop van de waterfles er weer op en liep toen met haar armen over elkaar gevouwen terug naar de deurpost van de slaapkamer. ''Zal ik je helpen met je ketting om te doen?'' Vroeg ze kalm, terwijl ze ondertussen met haar rechterzijde tegen de deurpost aanleunde en haar hoofd er ook tegen aan legde, met dat ze ondertussen naar de brunette keek. Een vriendelijke glimlach ontstond op haar gezicht, waarna ze weer terug liep naar de tafel waar het water stond en daar eenmaal op een stoel ging zitten, alvast een glas van de tafel afpakte en die vervolgens aan haar lippen zette.

Katherine had de blosjes op het gezicht van Virginia gemerkt waarop er even een kleine glimlach op haar gezicht verscheen. Best schattig. Het moment dat langer duurde dan het in feite bleek, werd uiteindelijk afgebroken door haar toen ze van het bed afsprong. Katherine legde haar haren even goed en ging weer met haar benen over de rand van het bed zitten. Virginia bleef echter niet lang meer in de kamer staan waardoor Katherine even tijd had voor zichzelf. Even ademde het meisje diep in en wreef langs haar nek, de ketting had ze nog altijd vast in haar ene hand, voor haar was het altijd onmogelijk om zoiets aan te krijgen. Daarom had ze de ketting vanaf ze die gekregen had eigenlijk niet meer afgedaan, al was dat nog om meerdere reden maar goed daar ging het nu niet om. Toen ze de plotse woorden van haar hoorden dacht ze even na. Juist, ze had die twee glazen op tafel gezet voor haar kamergenote te begroette. Helemaal vergeten. ‘Euhm, daar is goed hoor.’ Sprak ze luid genoeg zo dat het meisje haar zou horen. Hierna sprong ze heel vlot van het bed af, kon nog net haar evenwicht behouden. Het blonde meisje had zich inmiddels alweer in de deurpost gezet waarop ze even glimlachte, ergens hoopte dat haar actie voor haar ongezien was gebleven hoewel het nu niet bepaald erg was uitgedraaid. Toen haar vraag klonk glimlachte ze even. Hm, blijkbaar kon ze dus op een of andere manier gedachte lezen aangezien ze nog net over het aankrijgen van die ketting zat te denken. Vrolijk wandelde het meisje achter Virginia aan toen ze zich weer verplaatste naar de ‘woonkamer’. Katherine bleef uiteindelijk naast haar staan. ‘Graag.’ Gaf ze als antwoord op haar vraag waarna ze de ketting voor het meisje hield zodat ze deze kon overnemen en aan doen bij haar. Voor even hoorde ze wat gerommel buiten, blijkbaar was er iemand heel droog tegen de vuilbakken aangerend, of tegen iets anders wat zo’n kabaal maakte. Vast die twee jongens van net, daar durfde ze bijna voor te wedden eigenlijk.

Een aantal slokken water bracht ze naar binnen, die ze vanaf haar slokdarm naar haar maag voelde stromen. Het was een fijn gevoel, vooral omdat ze het wat heet had gekregen in het hutje hier. Misschien omdat er een kachel aan stond ofzo? Nee, dat kon niet. Ze hadden hier slechts een openhaard, en die stond overduidelijk niet aangestoken. Van achter haar klonk er een stem, gekend als Katherine en ze draaide zich een beetje duizelig om, maar liet dat niet merken behalve dat het wat warm werd in haar hoofd en bijna zwart zag voor haar ogen. Een lieve glimlach vormde haar gezicht, waarna ze haar glas dan ook neerzette nadat ze nog één simpel slokje had genomen en pakte de ketting aan van Katherine. ''Draai je maar om.'' Zei ze kalm en zachtjes tegen haar, waarbij ze haar vingertoppen van haar rechterhand zachtjes op de schouder van Katherine plaatste en haar in haar ogen aankeek. Heel lang duurde dat moment niet, omdat ze haar ogen alweer afweek vanwege dat ze het best benauwd van binnen kreeg. Was was dat nou voor rot gevoel? Dit had ze nog nooit eerder gehad bij een aanwezigheid van een meisje, en vooral niet een onbekende. Tenminste, ze was nu dan wel bekend maar al vanaf het begin dat ze Katherine zag had ze al iets over zich heen hangen wat ze wel leuk vond en dat werd met de minuut steeds sterker en sterker.
Ze maakte inmiddels de sluiting los van het kettinkje wat ze er nog geen tien minuten geleden zelf op geplaatst had en kwam dichterbij de brunette staan. ''Zou je je haar aan de kant willen schuiven?'' Fluisterde ze vriendelijk, maar ergens ook wel weer ietsje verlegen. Ze was nauwelijks zo dicht in de buurt geweest van een meid, omdat ze dat soort dingen altijd vermeden had, maar nu scheen ze het niet eens erg te vinden. Misschien ook wel omdat ze Adina toch al tijden niet meer gezien had en ze de hoop inmiddels al wel weer wat verloren had of ze überhaupt terug zou komen.

Katherine glimlachte eventjes. Toen het meisje haar vingertoppen op haar schouder plaatste liep er een rilling over haar rug heen. Het korte moment dat ze elkaar in de ogen hadden gekeken, bracht bij het meisje met de donkere haren heel wat gevoelens teweeg. Voor even voelde ze een warm gevoel ontstaan in haar buik, maar tegelijk vormde zich ook een bepaalde krop in haar keel. Vervolgens draaide ze zich toch maar om, aangezien die ketting anders nooit om haar hals zou raken. Achter zich werd er een verplaatsing gemaakt, waardoor ze nu een degelijke warmte op haar terecht voelde komen. De vriendelijke, maar toch ook zachte woorden die klonken, deden een grote glimlach op haar gezicht tevoorschijn komen. Zachtjes nam ze met haar ene hand haar hare vast, en veegde die mooi over haar schouder veegde. Katherine staarde rustig voor zich uit, met haar gedachten misschien wel verder weg dan ze ook echt wou. Een ongehoorde zucht vloog uit haar mond. Ergens wou ze terug naar huis gaan, zodat ze bij haar vriendinnen kon zijn en bij haar beste vriend, maar uiteindelijk vond ze het hier nu ook wel al meer gezellig worden. Voor kort sloot ze haar ogen, en werd letterlijk in gedachte terug gevoerd naar haar laatste zomer in Italië. De vrienden die ze daar had ontmoet, de mensen waarmee ze daar gefeest had, de hier en daar eens een flirt van zowel jongens als meisjes. Alles was haar bijgebleven, en ergens zocht ze hier hetzelfde. Een grote groep vrienden waarmee ze kon feesten, misschien zelfs enkele flirts maar dat hoefde voor haar niet. Afgezien van dat alles was het voor haar ook belangrijk om een bepaald aantal punten te halen hier, want anders zouden haar ouders niet bepaald gelukkiger gaan worden met haar en dan haalde ze haar hier waarschijnlijk weg om naar een of andere peperdure kostschool te sturen waar alleen maar snobs zaten. En dat waren niet bepaald haar soort mensen om mee om te gaan om eerlik te zijn. Dat soort mensen kon ze echt niet uitstaan, tja ieder zijn eigen voorkeur zeker?

Virginia keek toe hoe Katherine haar haren naar aannemen aan de kant schoof en hoe haar nek tevoorschijn kwam. Ze stond zo dichtbij dat zelfs de brunette haar kon horen, zelfs voelen ademen. Om niet van haar pad af te raken, haalde ze haar hand van de meid haar schouder af en pakte beide uiteindes van de ketting vast, waarna ze die sierlijk om haar heen legde en uiteindelijk vast klikte bij de sluiting. Ze rook lekker, nee zelfs heerlijk, dat moest ze toegeven. Ontkennen was ze slecht in, dus hield ze voor de zekerheid haar mond maar om zich niet over te geven aan de meid. Na enkele seconden nam ze weer afstand toen ze voor de zekerheid nog even gecheckt had of hij wel echt goed vast zat en liep naar het tafeltje toe waar haar halve glas met water nog steeds met smart op haar stond te wachten. Ze nam het glas in haar hand en dronk hem leeg tot de laatste druppel.
Ze wou eigenlijk wel wat meer weten van Katherine, het enige wat ze wist was dat ze nieuw was, ze Katherine heette, ze vanochtend aangenomen was vanuit LA en dat ze zeventien jaar jong was. ''Ik hoop dat je het niet erg vind, maar ik zou je wel wat beter leren kennen.'' Zei ze met een glimlach, waarna ze naar de keuken liep om het glas daar op het aanrecht naast de gootsteen te zetten. Vlugjes trok ze haar topje recht, met daarbij haar heupbroek ietsje omlaag. Ze hield er wel van om met dit soort gelegenheden en het warme weer -ondanks dat het winter was- een beetje ietsje blote kleding aan te hebben, bovendien was haar lichaam daar perfect voor. Een onschuldige gniffel kwam uit haar mond vandaan toen ze opkeek naar de brunette en haar in haar ogen aankeek.

-Lol, wist niet meer of ik nou al kleding beschreven had.. maarja

Katherine voelde de warme adem van Virginia tegen haar lichaam aan wat haar voor een kort moment haar ogen deed sluiten. Wanneer ze uiteindelijk het koele juweel weer om haar hals heen voelde opende ze haar ogen en verscheen er een glimlach op haar gezicht. Dat was al weer klaar. De zin om haar nu om te draaien en Virginia vrolijk een knuffel te geven onderdrukte ze ergens, en uiteindelijk pas wanneer ze de duidelijke voetstappen van het meisje van haar vandaan hoorde bewegen draaide zij zich om en legde uiteindelijk haar haren weer goed zodat die vielen over de sluiting van de ketting. Met een kleine glimlach wandelde ze richting de bank en zette zich daar droogjes op neer. De woorden die Virginia uiteindelijk sprak vanuit de keuken deden haar omkijken. Meteen vonden haar ogen die van het blonde meisje en ze liet ze niet meer los. Iets wat ze totaal niet expres deed, het kwam gewoon door dat Virginia haar blik niet wou loslaten. ‘Nou vraag maar raak.’ Grijnsde ze vrolijk naar haar. Waarna ze zich toch omdraaide en haar glas weer oppakte en het vervolgens aan haar lippen plaatste om de laatste inhoud naar binnen te werken. Daarna liet ze zich lekker zakken tegen de leuning van de sofa en wachtte enigszins tot het meisje naast haar zou komen zitten. ‘Trouwens, ik ben niet zo interessant hoor moest je dat denken.’ Klonk er weer verder op een vrolijke toon. Eigenlijk maakte het haar niet uit hoeveel Virginia van haar te weten wou komen, uiteindelijk was het toch de bedoeling dat ze elkaar leerde kennen, dus dan konden ze even goed meteen gaan beginnen daar aan, right? Voor even plaatste haar hoofd op de achterleuning en keek zo onderste boven wellicht naar het meisje, in de hoop dat ze natuurlijk zou komen.

''Dan ben ik blij dat ik niet de enige ben.'' Reageerde ze op de brunette, wist nog net een best wel eigendunkerige zin in haar gedachten te onderdrukken om die niet daarbij uit te spreken. 'Ondanks mijn hoge reputatie, prachtige uiterlijk en plaats op school. Je moest eens weten!' Hierdoor ontstond er een wat geniepige grijns op haar gezicht, maar net op het moment dat Katherine niet meer naar haar keek, waardoor ze niet kon vragen waar ze precies aan dacht. Lichtjes haar hoofd schuddend liep ze naar haar toe en plofte naast haar neer op de bank, waarbij ze haar linkerarm op de verhoging plaatste en daarna met haar hoofd tegen haar hand aan steunde. ''Je bent charmant.'' Gniffelde ze als reactie op de houding die Katherine net had aangenomen door haar hoofd op de achterleuning te plaatsen en zo mysterieus naar haar te kijken. ''Hoewel je pas vanochtend hier bent aangekomen..'' Begon ze voorzichtig, met daarbij dat ze op haar onderlip beet. ''Weet je wel dat ik samen met Sarah de organiseerster ben van dit hele schoolkamp gebeuren? Of ben je nog niet geïnformeerd, want als dat zo is, kan je gerust vertellen wat voor activiteiten, behalve spokentocht dan, er allemaal op de planning staan?'' De laatste zin vertelde ze dan ook met een best brede grijns op haar gezicht. Ja, ze hadden leuke activiteiten georganiseerd, al zei ze het zelf. Van het paintballen was ze niet zo van, maar ze zag jongens niet zo gauw -behalve als ze natuurlijk een homoseksuele voorkeur hadden- waterfietsen met een vriend, dus hadden ze samen wel uiteindelijk besloten dat die erin moest blijven, om de jongens toch wat actie te gunnen. De spokentocht was er ook een onderdeel van, waar ze zelf wel aan meedeed. Daarnaast was er ook de standaard activiteit kanoën, wat ook wel een beetje een onderdeel was van het survivallen, precies waar beide meisjes voor ingestemd hadden.
''Maar vertel eens.. waar kom je precies vandaan, en waarom?'' Hierbij begon ze met haar linkerhand wat te frunniken aan haar blonde haren.

Katherine grijnsde even om haar opmerking. Nou, daar zou zij nog wel gaan over oordelen later. De geniepige grijns op het gezicht van het meisje kon ze niet plaatsen, maar uiteindelijk maakte het haar niets uit. Wanneer het compliment klonk dat ze charmant was fronste ze even, charmant? Zij? ‘Euhm bedankt, maar het klopt niet echt.’ Sprak ze even wat verward waarbij ze haar hand even in haar donkere haren plaatste en glimlachte. Nee, zij was verre weg van charmant. Tenminste dat leek toch zo in haar ogen, je zelf charmant noemen was best eigendunkerig naar haar mening. Hoewel het soms wel grappig was, al was dat alleen wanneer het was dat die andere dus echt niet charmant en aardslelijk was, dan was het gewoon hilarisch. Toen ze weer begon te praten fronste ze even. Dat zij en het Sarah persoon de organiseersters waren van dit alles, wist ze niet bepaald maar goed. Dan wist ze het nu. De activiteiten daar aantegen die wist ze al wel, want die had ze van morgen nog gekregen op papier en meteen had ze zich gaan inschrijven voor de spokentocht. ‘Wel, dat jij en Sarah dit hadden georganiseerd wist ik stiekem niet. De activiteiten ken ik wel heb ze van morgen meteen onder mijn neus gekregen.’ Klonk haar vrolijke stem. Oke, ze was veel te vrolijk, en dat was misschien helemaal niet echt leuk voor Virginia maar Katherine kon het niet helpen. Ze was nu eenmaal een vrolijk persoon, al kon zij ook natuurlijk ook wel eens bitchy zijn maar dat hing allemaal af van wat dat veroorzaakt had. Wanneer haar vragen klonken keek ze haar weer aan en plaatste haar ene elleboog op de achterleuning van de bank en steunde zo met haar hand tegen haar hoofd. ‘Wel, ik kom uit Los Angeles, mijn ouders hebben een huis in Hollywood, maar ook eentje in Beverly Hills, maar dat heeft te maken met hun werk. Met de vakanties ben ik veel in Italië te vinden, en waarom wat als ik zo vrij mag zijn?’ Klonk het vriendelijk. Dat laatste had ze niet zo goed begrepen eigenlijk, maar dat lag misschien aan haar soms opkomende domheid.

''Noh, wat slecht van de receptie! Dat zal ik straks meteen tegen Sarah zeggen!'' Even fronste ze haar wenkbrauwen, maar liet die ietwat boosheid alweer gauw bezinken omdat het toch geen nut had om nu onnodig kwaad te worden wat toch niet meer kon worden gefikst. Aandachtig luisterde ze verder naar wat Katherine te vertellen had, over waar ze nu precies vandaan kwam en en blijkbaar leefde ze dus niet echt vast op één plaats. Nou ja, dat wel, maar dat ze meerdere plaatsen tot haar thuis kon noemen, dat was het. ''Oh oeps, ik bedoelde waarom je hierheen gekomen bent.. je bent zo ver van huis, lijkt mij.'' Zei ze met een nuchtere glimlach en krabde even op haar wang. Geduldig wachtte ze af tot wat de meid te zeggen had. Katherine was vrolijk, wat zij op het moment niet zo overdreven was als zij, maar irriteerde zich er niet aan. Misschien dat het haar ook wel een beetje kon aansteken, naarmate ze verder met haar op trok en misschien wel vriendinnen zou worden. Al hoewel, wat lulde ze nou? Ze voelde sowieso al dat ze vriendinnen met haar zou worden, al een aantal dingen hadden ze gemeen. Zelfde leeftijd, zelfde school en het allerbelangrijkste was rijkdom. Haar ouders hadden het dus ook niet zo verkeerd zoals die van haar het hadden. Virginia kon altijd geld uit geven, wanneer ze maar wou. Maar de laatste tijd trok het geld haar niet meer zoveel, het was eerder dat ze vaak nadacht over Bryan, Adina en Nicole. Misschien ook wel een heel klein beetje over Erin, vanwege het feit dat ze een vriend had verloren in het ziekenhuis. Maar dat was een ander verhaal, haar had ze ook niet meer gezien sinds die discotheek en dat was -hoewel het beter was voor haar- best zonde. Bijna voelde ze zichzelf weer in gedachten verzinken, maar richtte haar aandacht toch gauw weer op Katherine. Een plukje viel voor de meid haar ogen, waardoor ze rustig haar linkerhand er naar toe bracht en met enkele vingers het plukje wegstreek uit de brunette haar gezicht met een liefdevolle glimlach.

‘Ach joh, trek het je niet aan. Nu weet ik het tenminste en dat is belangrijker.’ Glimlachte ze eventjes. Voor even richtte ze haar blik op een bepaald punt in de kamer, en juist op dat punt merkte ze wel op dat er een radio stond. Kort grijnsde ze. Mooi, dus ze had hier ook al muziek, dat was in haar ogen een groot plus punt. Tenminste voor haar, aangezien het meisje niet zonder muziek kon leven. En hoewel Virginia ook best wel leuk was om met haar te praten kon sfeer muziek altijd wel welkom zijn. Uiteindelijk legde ze aar vraag iets beter uit waardoor ze kort nadacht. Waarom ze hier heen was gekomen, dat was een goeie vraag eindelijk. ‘Wel, ik wou hier altijd al eens naar toe komen, en tja mijn ouders zagen dit als de perfecte kans. Dus ja, eigenlijk niet bepaald een goeie reden.’ Kort haalde ze haar schouders op. Eigenlijk had ze nog wel een reden, maar daarover repte ze haar mond niet. Dat was gewoon even niet van belang, en ergens wou ze het gewoon ook nog niet vertellen, plus het was uiteindelijk best wel stom, dus de kans dat ze misschien zou lachen was best groot. Even droomde het meisje weg in haar gedachten waardoor ze toen ze een verplaatsing van haar haren voelde meteen weer op aarde terecht kwam. ‘Bedankt.’ Bracht ze met een kleine glimlach uit. Hierna veerde ze recht en wandelde ze naar de plek waar de radio stond, en vervolgens zette ze die ook aan, en meteen klonk er een bekend lied door de boksen. Kort begon ze mee te dansen, met de compleet foute moves, meer gezegd disco moves maar uiteindelijk was het nog wel best grappig. Met een grijns liep ze op Virginia af en nam haar handen voorzichtig vast en trok haar vervolgens omhoog. ‘Kom op laten we dansen.’ Katherine liet haar handen uiteindelijk los en bewoog volledig in de maat mee op de muziek. Het was nu dat ze hier alleen met Virginia was, anders had ze die eerste bewegingen niet gemaakt dan stond ze compleet voor joker. Ergens hoopte ze wel dat het meisje gewoon zou mee doen, want anders zou ze het stiekem wel saai vinden. Maar goed het was nu aan Virginia.