'En ik het gelukkigste meisje, want een goed stel hé.' Antwoorde droogjes en glimlachte. Dit was gewoon té perfect. Haar gedachten werden onderbroken door een kus van die zachte lippen. Het vuur in haar schoot omhoog alsof er olie was opgegooid. De kus duurde dit keer langer en ze genoot volop, ze vond het nog steeds jammer als hij haar weer losliet maar ze zou geen stom kindje worden dat al begint te janken als haar lievertje een minuutje weg was. Jakkes, het idee alleen al. Ze opende haar ogen weer en zag het lachje van hem. Ze lachte en hield haar hoofd wat schuin. 'En jij in de mijne.' Haar ogen schitterde, dat dit zo snel kon gebeuren. Het voelde alsof iemand een stomme grap met haar maakte, één dag en deze jongen was perfect en vond haar ook nog is leuk. Was dat mogelijk, dit toeval, misschien wel misschien niet. Als ze naar het gala was geweest kon het best zijn dat Dylan nu met heel iemand anders zat, maar dat was het peinzen niet waard. Zij was nu bij hem en dat was het enige wat telt. Niets meer en niets minder. Hij was het enige wat haar echt dierbaar was. Hij was niet alleen leuk maar ook haar vriend. Ze kon met hem lachen en met hem skaten. Gelukkig was hij niet zo'n overbezorgd typje die meteen een ambulance belt als ze op de straat zou flikkeren. Gelukkig niet zeg.