Kamer van Chester en Luna

Met haar armen uit haar raam hangend, leunde ze tegen het muurtje van haar kamer aan. Nou ja, haar kamer. Ze was een paar dagen geleden erachter gekomen dat hetn iet alleen haar kamer was. Ze deelde hem met Chester. Even grijnsde ze, en dacht terug aan die keer dat ze met Chester aan het sms'en was. Alsof ze allebei aan de andere kant van Monica zaten, maar ondertussen zaten ze gewoon in dezelfde kamer. Even grinnikte ze in zichzelf. Ze kon het echt goed met hem vinden. Maar goed ook, want ze had geen zin in een kamergenoot waar ze altijd ruzie mee had. Want daar schoot ze helemaal niks mee op.
Voor een moment viel haar blik op een meisje dat beneden haar knal roze scooter pakte en vervolgens weg reed. Ze zuchtte even. Haar scooter had ze niet mee genomen naar MH, hij stond bij haar thuis. Het was ergens wel jammer, aangezien ze nu juist zo zin had om even te rijden.
Een piepje deed haar opkijken uit haar gedachten. In een snelle beweging had ze haar blackberry van het nachtkastje gepakt en zag ze dat ze een smsje had gehad. Hee lieverd, hoe gaat het met je? Ze glimlachte even. Eline, ze miste haar best erg. Altijd als haar ouders weg waren dan was zij er om iets met haar te doen of om met haar te praten. Van jongs af aan al. En op die één of andere manier miste ze haar meer dan haar eigen moeder. Iets dat ze aan de ene kant ook wel vreemd vond. Maar echt heel veel aandacht schonk ze er niet aan. Het was zo, en ze kon er niks aan veranderen.
Goed hoor, hoe gaat het met jou? Kus sms'te ze terug. En vervolgens legde ze haar blackberry weer glimlachend weg, om vervolgens weer naar het raam te lopen en met haar armen eruit te hangen. Heerlijk die zon, ze kon er niet genoeg van krijgen.

[Chester&Regina verder ]

Chester ging met een hand door zijn bruine haren en zuchtte een keer. Wat was het weer saai. Het meisje tegenover hem bleef maar praten en praten en praten.. Over een pukkel die ze had toen ze vijftien was, op het midden van haar neus. Daar had ze het al zo'n vijftien minuten over en hij zou zichzelf het liefst van een gebouw af gooien.
"Luister," begon hij even kort en legde zijn handen op haar schouders met zijn armen uitgestrekt. Het meisje keek hem even met een 'huh?'-face aan. "Het boeit me nu niet en dat zal het ook nooit doen. Ik ga nu weg lopen." En dus, liep hij langs haar heen terug naar zijn kamer. Ergens was hij nieuwsgierig of Luna er al zou zijn of niet. Best een jolige meid, wat magnetron maaltijden en ovenwanten betrof. Hij had haar ontmoet op een feest waar ze zo'n twintig minuten hadden gepraat. Ze hadden nummers uitgewisseld en blijkbaar zat ze ook op Monica High. En dan had ze ook nog eens het lef om zijn beltegoed op te maken, terwijl ze stiekem gewoon in de slaapkamer naast hem zat, op dezelfde kamer notabene! Uiteindelijk kwam hij aan voor zijn deur en pakte de sleutels uit zijn zak. Om zijn ene arm hing een grijze rugzak met enkele boeken erin, al was dat dus niet zichtbaar. Hij deed de sleutels in het slot, draaide het om en beukte tegen de deur. Shit, ging niet open. Hij fronste even. Oh.. Hij draaide de sleutel weer alsof hij hem op slot deed en opende de deur. Stond ie weer eens gewoon open. Even voelde hij zich als die vrouw van de lift. 'Oh nooo!' dacht hij nog.
"Hee!" riep hij keihard, het echoede door de kamer. Hij deed drie stappen naar voren, zag dat Luna zo'n vijf stappen weg was.. "Uhh.. Ik dacht dat je op je kamer zat, vandaar dat ik zo.. eh.. schreeuwde. Of zo." zei hij en grinnikte even zachtjes. "Nou meid, hoe gaat het?"

Het zonlicht dat door het raam naar binnen scheen, verwarmde haar schouders en deed haar haar ogen even sluiten. Ze had altijd al van de zon gehouden. In de zomer had ze ook heel vaak met vriendinnnen op het strand gelegen. Ook met Regina. Ze glimlachte even. Haar nichtje. Toen Regina haar had verteld dat ze naar Monica High ging hadden haar ouders de school tot op de bodem onderzocht. En uiteindelijk mocht ging ze er ook naar toe. De glimlach op haar lippen werd breder. Ze kon het goed vinden met haar, en het was goed dat ze hier al iemand kende. Buiten Jeremy en Chester kende ze dus nog niet veel mensen. En Regina was ze nog niet echt vaak tegengekomen. Even zuchtte, misschien dat ze haar een keer een smsje moest sturen. Dat ze elkaar gewoon ergens een keer ontmoeten ofzo.
Haar aandacht werd getrokken door geruk aan de deur. Nog voordat ze het wist ging de deur open en hoorde ze heel hard Chesters stem. "Hee!" Het volume stond op zijn hoogst dat was wel te horen. Langzaam draaide ze zich om en probeerde hem met een gëirriteerde blik aan te kijken. Maar ze kon het niet laten om een brede grijns op haar lippen te toveren. Nog voordat ze kon reageren, ging hij verder. "Uhh.. Ik dacht dat je op je kamer zat, vandaar dat ik zo.. eh.. schreeuwde. Of zo." Luna grinnikte even. "Haha, maakt niet uit hoor." antwoordde ze en ging even met haar hand door haar haar heen.
"Nou meid, hoe gaat het?" Ze schoot even in de lach. "Nou met deze meid gaat het goed, en met jou?" zei ze en keek hem voor een moment met een vragende blik aan.

"Haha, maakt niet uit hoor.." antwoordde Luna even en ging met een hand door haar bruine haren. Het eerste wat altijd door Chester heen ging als hij haar zag was: Sjezus, die heeft lange haren.. Niet dat dat niet mooi was, in tegendeel. Het zag er heel mooi uit en het was vrij duidelijk dat ze er wel aandacht aan besteedde. Toen ze antwoordde op zijn vraag, deed ze een scene die hij wel herkende.
Ze zei 'deze meid' op een wel heel epic toon en trok haar duimen wat op en neer terwijl ze naar haarzelf wees en zei dat het goed ging. Hij begon keihard te lachen en liet zichzelf op de bank vallen. Zijn armen langs zijn zij en zijn gezicht in het leer van de bank begraven. Hij lachte nog steeds en maakte tussendoor 'omg' en 'haha, deze meid' geluidjes en herhalingen maakte. Uiteindelijk wist hij toch even bij te komen, keek Luna een en begon weer te lachen. Hij begroef zijn gezicht in zijn handen en draaide op zijn rug. Waarom iets opeens zo grappig was, wist hij niet. Uiteindelijk wist hij toch wel bij te komen na de bank half te hebben verkracht. Hij ging op zijn buik liggen weer en legde zijn hoofd op zijn handen. Hij hoorde voetstappen en keek even achterom. Al gauw zag hij een hele lekkere Luna kont, die zich op zijn rug plaatste. Hij maakte een 'ooh' geluidje toen ze op hem sprong in een poging zijn ruggengraat te breken.
"Ik ga hier nooit meer aan ontsnappen, hé?" zei hij, lichtelijk grinnikend. Gelukkig was ze niet zo zwaar, ze was zelfs licht. "Gelukkig ben je dun.." hij hield niet van dikke mensen. Die mochten niet bestaan. Lelijke rotmensen. Ja, hij was intolerant. Terwijl hij zelfs vroeger ook dik was geweest. Hij kon wel tegen wat vet, maar als het maar niet te veel werd. Bâh. Hij hoorde de deur open gaan maar kon niet omkijken, want Luna zat op zijn rug, dûh.

OMG dit was gewoon pure horror. Die gozer stond nou al een minuut of dertig om haar heen te drentelen en hij was lelijk. Niet normaal gewoon. Blêgh. Ze was net zo blij met haar nieuwe inkopen, vooral de schoenen die ze had gescoord waren awesome. De tassen waarin haar nieuwe schatjes zaten bungelde om haar arm en haar zilveren armbanden veroorzaakten een klakkend geluid wanneer ze elkaar raakten. Links en rechts werd er druk gesproken door de mensen die op allerlei terrasjes zaten. Ze ontdekte een groepje die ze ook al eens in de school had gezien, maar verder waren dit allemaal onbekenden.
De jongen had donkerbruin haar dat echt allesbehalve mooi was en ook zijn gezicht was gewoon.. Iél. Hij bleef maar niet uitgepraat en had het maar steeds over zijn nummer. Ach, ze negeerde hem maar. Hij bleef maar aandringen dat ze zijn nummer in haar mobiel moest zetten en de zoveelste zucht verliet haar keel. "Rot gewoon een eind op man, je bent lelijk als de hel en ik wil je nummer niét." zei ze hem en rolde geërgerd met haar ogen.

Haar hakken bereikten de grond van de school en ze liep meteen richting de kamer waar haar nichtje en tegelijkertijd vriendin Luna moest zitten. Zo snel mogelijk werkte ze zich door de deur die gelukkig niet op slot zat zodat ze de kamer meteen kon binnenstormen. Zonder te kloppen of een ander seintje te laten horen - buiten haar hakken die misschien al geluid hadden gemaakt op de gangen - duwde ze de deurknop naar beneden en stormde de kamer binnen. "LUNAAAAAAAAA. OMG ik moet je wat vertellen, zooóo eng." zei ze tegen haar en toen ze bedaard was en stil stond merkte ze pas wat er gaande was. Er was een andere jongen, die onder Luna lag. D'ronder. Ghaha, wat had ze nou weer uitgespookt? Een grijns verscheen op haar gezicht terwijl ze de jongen maar gedag zei met een "Hee!" en wat verder naar binnen liep en plaats nam naast Luna, bovenop de gozers zijn kont dus. Ze grinnikte even en haalde haar hand door haar haar.

Ze grijnsde toen ze vanaf de rug van Chester op hem neer keek. "Ik ga hier nooit meer aan ontsnappen, hé?" hoorde ze hem zeggen. Haar grijns verbreedde zich. "Nee, je gaat nooit meer ontsnappen nee. Dat laat ik niet toe." antwoordde ze grinnikend. God, ze hadden elkaar pas weer een paar minuten gezien of ze hadden alweer lol. Iets dat ze eigenlijk ook wel gedacht had. Dat was bij hun vorige ontmoeting ook zo en ze had zo'n idee dat dat niet meer zou veranderen.
"Gelukkig ben je dun.." hoorde ze hem zeggen. Ze slaakte een overdreven opgeluchte zucht. "Gelukkig maar, ik dacht even dat ik je tere rugje zou breken." antwoordde ze grijnzend. Ze wist dat ze niet de dikste was, maar alsnog kon het best zwaar zijn op zijn rug. Al vond ze het eigenlijk ook wel weer grappig.
"LUNAAAAAAAAA. OMG ik moet je wat vertellen, zooóo eng." Nog voordat ze nog wat tegen Chester kan zeggen ging de deur met een ruk open en stond Regina voor de deur. "REGIINNNAAA." gilde ze, en ze wilde van Chesters rug afgaan totdat ze merkte dat Regina ook op zijn rug ging zitten. Even grinnikte ze. "Even kijken of je dit nog aankan." grijnsde ze. Beseffend dat twee mensen op je rug niet erg prettig kon voelen. Ach, ze zouden het zo wel merken.
"Nou vertel wat is er aan de hand!" reageerde ze op Regina's woorden, nadat ze haar een knuffel had gegeven. "Ik was nog van plan je te sms'en om hier een keer af te spreken. Maar zo te zien hoeft dat niet meer." grijnsde ze. Het was fijn Regina weer te zien. Bij al die familie bijeenkomsten was er ook weinig aan. En nu ze op dezelfde school zaten werd het zeker stukke leuker.

"Nee, je gaat nooit meer ontsnappen nee. Dat laat ik niet toe." sprak Luna en Chester begon te lachen. Ergens vond hij het ook helemaal niet erg. Hij vond het eigenlijk.. nee laat maar. Nee toch wel, hij vond het eigenlijk best een beetje lekker. "Gelukkig maar, ik dacht even dat ik je tere rugje zou breken," en opnieuw begon hij te lachen. Hij kon inmiddels wel toegeven dat hij Luna - ergens, diep in zijn hart, verstopt in het plekje van zijn diepste, donkerste gedachten - wel een - klein beetje, niet zo heel erg, maar eigenlijk toch weer wel - leuk vond. Maar dat kon hij niet toegeven. Niet omdat hij zijn 'player'-reputatie in tact wou houden, maar meer omdat hij niet het gevoel had dat zij hem ook leuk vond. Dat was ook voor de eerste keer dat hij bang was voor afwijzing. Sowieso omdat hij haar pas twee weken kende. Nou ja iets langer, misschien net drie. Niet veel dus. Al was dat alweer een wonder voor hem.

"Lunááá!" werd er kei - maar dan ook kei - hard door hun kamer geschreeuwd. Chester kon echter niet omkijken dus hij bleef maar liggen, hij hoorde vanzelf wel wat er aan de hand was. Hij hoorde alleen dat het een meisje was. "OMG ik moet je wat vertellen, zooóo eng!" al gauw had hij door dat de stem dichterbij kwam. Hij keek om naar de andere kant en zag een blondharig meisje. Lekker. Wat kon hij zeggen? Zijn gierende tienerhormonen werkte nou eenmaal snel. Al vond hij het ook niet zo erg dat de brunette op zijn rug zat, ergens vond hij het wel fijn zo. "Hee," klonk er en hij deed zijn hand tot zijn hoofd, saluteerde haar even kort en zei vervolgens 'éey'. Het meisje plaatste zich op zijn kont en opnieuw kreunde hij. Toch wel wat zwaarder. Niet zwaarder dan Luna, maar het feit dat twee meisjes op hem zaten.. Ondanks dat hij de volgende dag zo'n onhelse pijn aan zijn gewrichten zou krijgen, toch was het een.. tja.. Teenage. Dream. "Ik hoop vooral dat ik jullie niet stoor," grinnikte hij even kort en vermoedde dat ze nauwelijks nog wisten dat hij bestond.
"Ja meiden, zeg, ik wil het ook weten. Ben ergens toch wel een beetje nieuwsgierig geworden," grijnsde hij breeduit.

"REGIINNNAAA." Luna bleek haar al snel te hebben opgemerkt - ook al kon dit eigenlijk niet anders met haar binnenkomstige geschreeuw - en haar ook op een luidruchtig toontje terugbegroette. Ze ontving de knuffel van haar en sloeg voor een kort moment haar armen ook om haar nek waarna ze elkaar weer los lieten. Ondertussen maakte Luna een opmerking richting de bruinharige jongen en ze grinnikte even. "Nou, je kan wel wat hebben toch?" zei ze tegen hem en grinnikte even terwijl ze even opstond, hem zacht op zijn kont sloeg en er volgens weer op ging zitten. "Nou vertel wat is er aan de hand!" merkte Luna op en ondertussen zei de jongen dat hij ondertussen ook wel nieuwsgierig was geworden.
"Ik liep net door het winkelcentrum, heb trouwens awesome schoenen gekocht, en toen ik later richting de school wou lopen was er één of andere creep die me de hele weg door maar volgde en hij wou zijn nummer geven. En toen ik voor de zoveelste keer tegen hem had gezegt dat hij lelijk was - want hij was echt echt echt héél lelijk - en ik zijn nummer niet hoefde gaf hij me een klap in mijn gezicht. Gewoon een klap." zei ze en lachte eventjes. Achja, sommigen waren ook echt zo.. Zo.. Not done. Gelukkig was de klap met dat slapje handje van hem niet hard aangekomen, maar toch. Dat deed je toch gewoon niet?
"Nou, dat was het dus eigenlijk. Niet heel spectaculair, maar nu heb ik hier wel een ontzettend lekkerzittende bank gevonden. Waar heb je hem gekocht?" merkte ze plagerig op terwijl ze kort grinnikte. Ze had die jongen nog nooit gezien, misschien was hij net nieuw ofzo. Wat maakte het ook uit, blijkbaar was hij goedgekeurd omdat Luna met hem omging. "Trouwens, ik ben Regina." stelde ze zich voor aan de jongen die haar naam ook wel eens mocht weten, zo wist hij tenminste welke blondharige zich plotseling op zijn kont had genesteld.

Regina ontving haar knuffel en ze sloeg voor een moment haar armen om haar nek omdat zij ook hetzelfde had gedaan. Even glimlachte ze, waarnaar ze haar even afwachtend aankeek omdat ze zich nog steeds afvroeg wat er nou zonet was gebeurd volgens haar. "Nou, je kan wel wat hebben toch?" Regina stond op en sloeg Chester op zijn kont, om vervolgens weer op hem te gaan zitten. Luna schoot keihard in de lach. Ongeveer net zo hard als Chester zonet naar haar geschreeuwd had. Dit was echt een geweldig moment.
Ze wilde wat zeggen, totdat een kort durend piepje afkomstig van haar blackberry haar aandacht trok. Snel stond ze op. En liep naar haar nachtkastje en pakte haar telefoon weer. Een sms, vast van Eline wist ze zeker. En ja, het was van Eline. Goed hoor! Je krijgt een dikke kus van je vader. Hij kwam thuis even wat ophalen. Ze zuchtte even. Haar vader was nooit thuis en als hij thuis was wat het dus ook maar even. Om zoals daar ook stond even wat op te halen. Haar moeder daarentegen kwam veel minder thuis. Maar als ze thuis was, dan maakte ze er ook echt een feest van. Iets waar haar vader blijkbaar niet echt fan van was. Ach, zo was hij nou eenmaal.
Doe pappa de groeten van me! antwoordde ze uiteindelijk en verzond het smsje om vervolgens haar blackberry weer op het nachtkastje te leggen.
"Ik liep net door het winkelcentrum, heb trouwens awesome schoenen gekocht, en toen ik later richting de school wou lopen was er één of andere creep die me de hele weg door maar volgde en hij wou zijn nummer geven. En toen ik voor de zoveelste keer tegen hem had gezegt dat hij lelijk was - want hij was echt echt echt héél lelijk - en ik zijn nummer niet hoefde gaf hij me een klap in mijn gezicht. Gewoon een klap." Heel verhaal. Ze grijnsde even. Een klap? Gaf hij haar gewoon een klap? "Is hij daar gewoon levend van af gekomen, je had die gast in mootjes moeten hakken." grijnsde ze breder. Waarnaar ze weer naar Chester liep en op hem ging zitten. "Sorry Ches" grijnsde ze.
Toen Regina begon over hoe lekker Chester zat schoot ze weer in de lach. "Ik weet niet, hij verscheen opeens in mijn kamer en ik besloot 'm te houden." antwoordde ze met een even plagerige stem waarmee Regina zonet gesproken had.

"Nou, je kan wel wat hebben toch?" zei Regina en Chester grinnikte even. "Wel, eigenlijk.." voor hij er nog wat tegenin kon brengen werd hij op zijn kont geslagen en begon te lachen. Nou, dat was echt perfecte timing zeg. Al gauw plofte het meisje weer op zijn kont. Zijn gespierde kont. Die trainde hij natuurlijk iedere dag, vandaar. Speciale kontoefeningen, voor 'a nicer, more toned bottom'. Je was pas levenloos als je dat deed zeg. "Ik liep net door het winkelcentrum, heb trouwens awesome schoenen gekocht," God zeg, weer echt zo'n vrouwenopmerking. Hij grijnsde even, maar dat zouden de meisjes niet zien. Ze praatte rustig verder over een gozer die zijn nummer aan Regina wou geven.
"BURN!" riep hij uit toen Regina vertelde dat ze hem in zijn gezicht had geslagen. Hij ging met een hand door zijn haar, wat niet heel goed lukte en luisterde rustig verder naar hun gesprek. Hij voelde zich een beetje onzichtbaar. Ach, hij was ook maar meubilair voor hun. Een dekentje voor op hun bank. Zíjn bank! Tsch. "... nu heb ik hier wel een ontzettend lekkerzittende bank gevonden. Waar heb je hem gekocht?" wist hij nog mee te krijgen van Regina. Hij maakte een 'pfoe' geluidje. Ja hij stond daar ook maar een beetje levenloos op de rommelmarkt en toen kwam Luna. Er zat meteen een klik tussen haar kont en zijn rug, ze waren voortbestemd om samen voor de TV te zitten, terwijl hij nauwelijks wat kon zien omdat hij zich niet kon draaien. Woepie, wat een leven toch weer. Ze stelde zich voor als Regina, maar dat had hij al gehoord. "Ja er wordt alleen net keihard "REGINA!" geroepen door de hele kamer.. Chester is de naam," vertelde hij en keek even op zijn horloge, terwijl hij die beweging maakte zei hij nog: "Ja ja, ik ben net een zwerhond. Alleen dan.. een zwerfbank. Van echt slangenleer. Ik heb super kwaliteit guys.." toen hij de tijd zag, drong het pas echt tot hem door. "Shit!" riep hij, vloog omhoog waardoor de meisjes op zijn rug over elkaar heen vielen op zijn benen. "Sorry meiden, ik moet naar hockey training.." meldde hij hun en trok ook zijn benen van hun vandaan. Mochten ze ook wel eens weten dat hij vrij gespierd was. "Byebye," hij pakte zijn andere tas - die hij altijd klaar had staan - en vloog de deur uit.

[Topic uit, maar ik kom terug ]

Er verscheen een big smile op haar gezicht terwijl Luna niet meer bij kwam aangezien ze de jongen een knal op zijn kont had gegeven. Ook zij grinnikte nog even en Luna scheen er na een paar secondes weer vanaf te zijn. "Is hij daar gewoon levend van af gekomen, je had die gast in mootjes moeten hakken." zei Luna met een verontwaardig gezicht waardoor zei weer kort lachte. "Ach.. Dan word ik opgesloten in de gevangenis voor moorden en dan had ik niet gelijk naar jou - en de bank - kunnen stormen." zei ze met een grijns. Ze was wel even geflipt tegen die gozer maar stelde zichzelf al gauw gerust omdat hij vast één of andere mongolenaandoening had. Luna plentte zich weer met een lichte plof op de jongen. Ach, arme jonge toch. Ze waren apart dan wel niet zwaar, het kon haar voorstellen dat twee meisjes op zijn rug en kont even later wel wat zwaar aan gingen voelen.
"Ik weet niet, hij verscheen opeens in mijn kamer en ik besloot 'm te houden." zei Luna met een grijns en voordat ze kon antwoordden had hij alweer antwoord gegeven. "Ja ja, ik ben net een zwerhond. Alleen dan.. een zwerfbank. Van echt slangenleer. Ik heb super kwaliteit guys.." Ze lachte en keek naar Luna. "Zozo, echt slangeleer nog wel. Dan heb jij het goed te pakken met zo'n zwerfgeval. Meestal zijn dit van die afgedankte dingen, je hebt dus wel geluk. Ik denk dat ik je ga stelen van Luna." zei ze, het laatste plagerig gericht op Chester, die zich ondertussen had voorgesteld als Chester. Chester dus.. Nein, nog nooit van gehoord. Plotseling klonk er een luidde "Shit!" en voordat ze kon vragen wat er was rolde naar de zeikant op volle vaart. Chester was overeind gesprongen en als één of andere Barbapappabal vloog ze nu regelrecht naar de andere kant maar werd door de leuning tegengehouden. Hij meldde dat hij naar hockey training moest en vervolgde zijn woorden met een "Byebye".
"Ciao!" zei ze hem nog snel gedag voordat hij de kamer uit vloog en ze alleen met de net zo omrollende Luna was. "Zo, meid, vertel! Is dit je vriendje, gewoon zomaar een kamergenoot of een vriend?" vroeg ze haar met een nieuwsgierige grijns, benieuwd wat er nou tussen haar vriendin en Chester plaatsvond.

Ze hoorde hoe Chester een pfoe geluidje maakte en nog wat zei. Ze grinnikte even. Ach, ze kon het zich wel voorstellen. Voor bank uitgemaakt worden is niet zo leuk dan als je zelf iemand noemde. "Ja ja, ik ben net een zwerhond. Alleen dan.. een zwerfbank. Van echt slangenleer. Ik heb super kwaliteit guys.." Chester reageerde gelukkig grappig op hun opmerkingen over de Chester bank. "Haha, ja je zit heerlijk!" antwoordde ze half lachend.
Toen ze de woorden van Regina hoorde die luidde dat ze de Chester bank van haar af wilde pakken. Trok ze een oh noo hoofd. "Nee, waag het niet om de Chesterbank van mij af te pakken. Zoek er zelf maar één!" antwoordde ze, terwijl er een brede grijns op haar gezicht kwam te staan.
"Sorry meiden, ik moet naar hockey training.." Chester stond op en ze trok even een teleurgesteld gezicht. "Ahh, niet weg gaa.." nog voordat ze haar zin af kon maken viel ze tegen Regina aan. Even klonk er een kreet die ze zelf maakte. Waarnaar ze voor de zoveelste keer in de lach schoot.
Chester sloot af met een byebye! waarnaar hij verdween. Ze glimlachte even naar Regina, waarnaar ze weer recht ging zitten. "Zo, meid, vertel! Is dit je vriendje, gewoon zomaar een kamergenoot of een vriend?" Ze had kunnen verwacht dat ze dat ging vragen. Typisch Regina. "Nou uhmm." begon ze, ze voelde haar gezicht een beetje rood worden. "Ergens vind ik hem best wel leuk." gaf ze toe. "Maar.. ik weet niet.." voegde ze eraan toe. Het was nogal twijfelachtig, trouwens ze wist niet wat Chester ervan vond.

Chester liep weer gefrustreerd terug van zijn training, met zijn tas over een arm gehangen. Zijn muziek stond hard aan en hij liep verder. De training was uiteindelijk toch niet doorgegaan omdat de coach ziek was. Stomme trainers ook. Hij was al laat en de jongens kleedde zich om in hun standaard kleding, waardoor hij had gevraagd of hij het gemist had. Het bleek dus gewoon dat die rot man een beetje ziek durfde te zijn. Niet dat hij hockeytraining zo leuk vond, hij bleef liever wat bij Luna rondhangen. Maar ja hij kon in ieder geval door. Hij opende de deur wijd en gooide zijn tas neer.'
"... ik weet niet." klonk Luna's stem nogal onzeker en hij liep naar hun toe en ging op het glazen tafeltje zitten voor hun. "De hockeytraining ging blijkbaar niet door, coach is ziek." legde hij vervolgens aan hun uit en keek Luna even aan. Ze had een nogal rood hoofd, maar ze was dan ook net van zijn rug afgegooid en tegen de bank - en Regina - aangeplet. Daar zou hij ook haast van moeten hijgen. Hihi. "Dus, waar hadden de dames het over?" sprak hij met een brede grijns, benieuwd naarwat hij precies had gemist. Hij keek van de blondharige Regina en toen weer naar de bruinharige Luna. Luna's haar was erg lang en stijl en dat van Regina krulde een beetje aan de onderkant en was blond. Het was allebei mooi. Hij zou het zelf niet willen, maar dat kwam voornamelijk door de lengte.. Al kon hij zichzelf niet voorstellen met blonde krullen. Haha, zo'n vies afro kapsel of zo.

Terwijl ze wachtte op antwoord stapte ze van de bank af en liep naar het keukentje waar ook een koelkast in was gemonteerd. Ze pakte twee glazen en schonk voor hun beide wat Crystal Clear in en liep met de twee glazen terug naar de bank waar Luna nog steeds op zat. "Nou uhmm." begon ze en ze merkte hoe ze er wel wat blozend over deed. Ach, in love. Ze was in love, ze merkte het meteen al aan haar. Anders was ze nooit zo verlegen plotseling als ze praatte over een jongen. "Ergens vind ik hem best wel leuk. Maar.. Ik weet niet.." zei ze tegen haar op een twijfelachtig toontje. Zie je wel, in love. Het kon haar op zich ook wel voorstellen, het leek haar op het eerste gezicht wel een aardige jongen. En hij was ook allesbehalve lelijk. "Hij is in ieder geval al goedgekeurd door mij." zei ze tegen haar en gaf haar een speelse knipoog.
Ze zette de twee glazen op tafel en plofte weer neer op de bank. Plotseling hoorde ze gestommel op de gang en voor ze het wist was hun deur open. OMG EEN PEDO. Ohnee, het was Chester. Wat was hij snel weer terug, vast één of andere turbotraining. Het kon zijn dat hij vanaf de gang of nog net voor de deur ietsjes van hun gesprek had opgevangen, maar dit leek haar bijna onmogelijk. Nee, dit kon hij niet gehoord hebben, hoogstens de laatste paar woorden die niet veel informatie bevatte over dit 'gedoe' van Luna. Hij had een rugzak om zijn arm bungelend waar zijn sportkleren vast in zaten, whatever.
"De hockeytraining ging blijkbaar niet door, coach is ziek." zei hij tegen hun gericht en ze knikte. "Dus, waar hadden de dames het over?" vroeg hij hun. Woops. Ze besloot er maar niks over te zeggen aangezien ze zeker wist dat Luna dit allesbehalve wilde. "Ach, niks. We misten onze bank heel erg, maar nu ben je er weer." zei ze hem met een grijns. Liegen deed ze niet. Stiekem miste ze de bank wel, en ze wist zeker dat Luna haar lekkere ondergrond ook wel miste.

"Hij is in ieder geval al goedgekeurd door mij." hoorde ze Regina zeggen. Een brede grijns sierde op dat moment haar gezicht. "Gelukkig maar." antwoordde ze. De speelse knipoog die ze vervolgens gaf deed haar een grote lach op haar lippen toveren. Net op dat moment ging de deur weer open. Verschrikt keek ze op toen ze zag dat het Chester was. Had hij gehoord wat ze zonet had gezegd? Nee, dat kon niet. Misschien het laatste, maar dat eerste dat was nog voordat hij überhaupt voor de deur kon staan. Toch? Ze zuchtte even en keek hem aan. Automatisch verscheen er weer een glimlach op haar gezicht. Ze hoorde hoe Regina wat zei over de Chester bank en dat deed haar even grijnzen. "Ja echt, je zit echt uniek." zei ze grijnzend en haalde even haar vingers door de voorste lok van haar haar.
"De hockeytraining ging blijkbaar niet door, coach is ziek." hoorde ze hem zeggen. Een kort knikje vormde zo ongeveer haar reactie. Eigenlijk wist ze nu niet veel meer te zeggen. Wat als hij het gehoord had?
"Dus, waar hadden de dames het over?" Luna keek Regina met zo'n 'shit' hoofd aan en snel stond ze op. "Ehm, niks belangrijks. Helemaal niks. Gewone meidenpraat. Dus ik ga nu wat te eten halen en dan ben ik zo terug. Doei!" Snel liep ze de deur uit. Oké, dit kwam vast nogal vreemd over. Maar ze wist nu niet meer wat ze moest denken. Snel liep ze naar de Game Hall waar ze op de bank ging zitten en even haar hoofd in één van de kussens liet zakken. Goede actie van haar zonet.

Chester keek even naar de twee die zeiden dat het meidenpraat was en dat ze hem mistte als bank. "Ehm, niks belangrijks. Helemaal niks. Gewone meidenpraat. Dus ik ga nu wat te eten halen en dan ben ik zo terug. Doei!" legde Luna zo precies uit. Hij beet even op zijn onderlip en fronste. Wat was er nou weer met haar? Ze liep de deur uit die met een doffe klap dichtviel en hij keek Regina even vragend aan. "... Uuh?" klonk er zachtjes, onzeker van wat hij verkeerd had gedaan bij Luna. Hij plaatste zich naast Regina neer. Ze zaten daar voor enkele minuten een beetje stilletjes terwijl hij maar bleef denken wat hij had gedaan. Uiteindelijk legde hij zich erbij neer en pakte zijn mobiel erbij.
"Doen durf of de waarheid spelen?" zei hij en klikte de app aan. Hij hield zijn mobiel voor haar waar een Rad van Fortuin stond en een knopje daaronder met 'spin the wheel'. Er zaten drie opties op die je kon raken. Do, dare en truth. En als je het aanklikte verscheen er een opdracht.
Uiteindelijk begonnen ze te spelen en hij leerde Regina toch wat beter kennen. "Oke, wedden dat ik niks afsla?" zei hij plagend en grijnsde breeduit. Hij klikte randomize aan en het rad begon weer te draaien. "Wedden dat ik dat ook niet doe?" zei ze en het voelde een beetje als een wedstrijd. De twee raakte elke keer alles wat de waarheden, durven en doens betroffen.. Nou ja, er was ook niks anders. Uiteindelijk verscheen er eentje die wat.. interessanter was. Zoen een van de medespelers. Minstens 20 seconden, met tong. Even ging er maar een woord door zijn gedachten. Kut.
"Dat doe ik echt niet," zei hij. Regina sprong op van de bank en deed een victory-dansje. "Dan heb ík dus gewonnen. You suck," zei ze met een net iets te blij hoofd. Wat haatte hij het als hij verloor. Hij haatte het. Hij haatte het. Hij haatte het. Hij stond op van de bank, pakte het meisje bij haar schouder en draaide haar hoofd naar zich toe. Hij drukte zijn lippen op de hare en liet zijn tong haar mond in glijden. Hij hoopte dat Luna niet binnen kwam. Hij hoopte het zo. Zachtjes draaide zijn tong rondjes in haar mond terwijl zijn handen rond haar middel gleden. Hij kon niet toegeven dat het onplezierig was, maar ergens voelde hij zich schuldig. Hij had niks met Luna en was niks aan haar verplicht, waarschijnlijk zou het haar niet eens boeien.

[Toestemming om te godmodden, Regina zit naast me o__0]

In een nogal levenloze houding zat of nou ja lag ze op de bank in de Game Hall. Wat moest ze nou doen? Ze had zeker weten en nogal rare indruk gewekt bij Chester en bij Regina vast ook. En dat was nou totaal niet de bedoeling geweest. Weer zuchtte ze. Moest ze nou gewoon weer naar de kamer gaan? Doen of er niks gebeurd was? Oh ja, ze moest wat te eten halen. Anders kwam het nogal raar over als ze opeens toch niks te eten bij zich had.
In een snelle beweging was ze op gestaan en liep ze naar het barretje aan de andere van de Game Hall.
"En?" Er stond een man achter die haar ongeduldig aankeek. "Doe maar een Mars." antwoordde ze uiteindelijk. Ze legde het kleingeld dat gelukkig nog in haar zak zat op tafel en keek toe hoe de man het in ontvangst nam en vervolgens haar 'eten' gaf. Ze glimlachte waterig en pakte het aan om vervolgens de gang van bun kamer weer in te lopen
Luna aarzelde even. En maakte het papiertje van haar mars open, om vervolgens een stukje af te happen en richting hun kamer te lopen.
Het was stil in de kamer, te stil... De aarzeling werd groter en opeens hoorde ze een aantal nogal ... rare geluiden. Snel opende ze de deur en keek toe hoe Chester Regina af aan het lebberen was, of ander soms. Dat kon natuurlijk ook. De moed die ze zonet nog had gehad zakte haar in de voeten. "Euh, ik euhh." stotterde ze. "St.. stoorde ik jullie?" mompelde ze, met een kwade blik in haar ogen keek ze naar Regina. Maar toen ze besefte dat Chester erbij was, toverde ze een waterig glimlachje op haar gezicht. Waarnaar ze zich langzaam omdraaide, en op het punt stond om weg te lopen.

Dacht ze net dat ze gewonnen had.. Achja, wat maakte het ook uit. Aan het begon was ze nogal geschockt door zijn plotselinge reactie maar had zich al snel weer terechtgesteld. Ze sloeg haar armen maar om zijn rug en zoende hem terug. De seconden tikten langzaam voorbij en plotseling, héél plotseling stond er opeens een Luna in de deur. Shit! Ohnee.. Ze wist natuurlijk niet dat het een spelletje was, en ondanks dat.. Het was vast geen goede reden voor haar. Ze had nog zo gezegd dat ze hem leuk vond. Currydekutter. Met een kwade blik in haar ogen keek ze richting Luna, met een geschrokken blik in haar ogen. "Luna! Dit is serieus écht niet wat je denkt. Het was alleen maar voor een spel, we deden het niet zomaar. Echt niet!" zei ze tegen haar. Ze liet haar armen van hem af vallen en keek even met dezelfde geschrokken gezicht als daarvoor richting Chester. Ze zag hoe Luna zich omdraaide en voordat ze nog iets zei stapte ze richting haar. Ze pakte haar bij haar schouder zodat ze hopelijk bleef staan. "Blijf nou, laat het ons uitleggen." zei ze tegen haar en baalde eigenlijk best wel van dit moment. Waarom moest ze nou precies nu terugkomen? En zij dacht nu natuurlijk dat ze hem expres afpakte, eigenlijk wel logisch. Zij kwam terug binnen en opeens zaten ze te zoenen. Oh god...

[Héél kort, maar you know guys ^^]

Uiteindelijk voelde Chester toch een paar armen die om hem heen werden geslagen en hij werd teruggezoend. Toegeven, ze kon goed zoenen. Heel goed. Die had vast wel vaker geoefend, dat zou hem niks verbazen als hij zo naar haar uiterlijk keek. Toch bleef er een schuldgevoel hangen.
"Euh, ik euhh.." klonk er opeens en de twee stopte vrijwel meteen en keken met zo'n mega geschrokken hoofd Luna's kant op. Lekker dan. Al had hij er niet zoveel spijt van, maar dat was omdat hij een asshole was. Hij zag de kwade blik van Luna niet, enkel dat ze hem even aankeek met een waterig glimlachje. Die dacht natuurlijk, was ze voor drie seconden de kamer uit en meteen op elkaar afspringen als wilde beesten, om zo te zeggen. "Luna, het is niet wat je denkt," zijn stem klonk in koor met die van Regina. Alleen klonk hij iets rustiger. Het meisje draaide zich om en Regina keek hem ietwat geschrokken aan, voordat ze achter Luna aan rende en haar bij haar schouder pakte. "Luna!" riep hij toen ook meer en jogde er wat achteraan om vervolgens zich weer bij het groepje te voegen. Hij duwde de twee weer zachtjes de kamer in en deed de deur dicht. "Wacht even," zei hij even droogjes en begreep niet waarom het zo'n big deal was. Waarom was Luna opeens zo van streek?
"We deden doen, durf of de waarheid op mijn mobiel," begon Chester en keek Regina aan, alsof ze een beetje verder moest gaan met het verhaal waar hij mee was begonnen.

"Luna! Dit is serieus écht niet wat je denkt. Het was alleen maar voor een spel, we deden het niet zomaar. Echt niet!" Regina en Chester leken het meteen opgemerkt te hebben dat ze er stond. Tss, hoe kon Regina? Oké, ze had niet met hem. Maar een paar minuten geleden had ze nog tegen haar gezegd dat ze hem best leuk vond. En wat doet ze? Vervolgens lebbert ze hem af!
Regina pakte voor ze het wist haar bij haar schouder en wilde blijkbaar zo voorkomen dat ze zich direct om zou draaien en weg zou lopen. Iets dat haar nu wel het beste zou lijken. "Blijf nou, laat het ons uitleggen." waren haar volgende woorden. Luna keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Hoezo, ik heb volgens mij alles al gezien. Dus er valt volgens mij ook niet veel meer uit te leggen.." reageerde ze zacht, al had haar stem een scherp randje. Net toen ze nog wat tegen haar wilde zeggen, maar dan met een wat hardere stem. Besefte ze dat Chester bij het haar en Regina was komen staan. Ze kon het hem niet kwalijk nemen, hij wist niets af van deze situatie waarin ze zich nu bevond. Helemaal niets.
Voor een moment volgde ze met haar ogen Chester die naar de deur liep, hem sloot, en vervolgens weer naar de twee liep. "Wacht even," Wacht even? Ze zuchtte, de neiging om weer naar de Game Hall te lopen en daar op een bank neer te ploffen was groot. Maar wat loste het op? Voor een moment ging haar blik naar de mars reep die ze nog steeds in haar handen had. In een snelle beweging gooide ze hem tegen het gezicht van Regina aan. "Hier." mompelde ze, hierbij een glimlach niet te kunnen onderdrukken.
"We deden doen, durf of de waarheid op mijn mobiel," vervolgde Chester. Luna had haar blik eerst nog op die van Regina gericht om haar reactie af te wachten, maar ze kon het niet laten om naar hem te kijken. Dus ze deden een spel waarbij ze elkaar moesten aflebberen? Waarom precies zo'n spel? Konden ze niet gewoon mens-erg-je-nieten?

Op precies hetzelfde moment riep Chester ook iets naar Luna. Hij bleek haar dus ook meteen opgemerkt te hebben met haar gestommel. Logisch, opeens stond er een meisje in de deuropening die je - ondanks het zoenen - echt niet kon ontwijken. Luna leek nog steeds niet overtuigd te zijn door hun woorden want ze staarde hun nog steeds met dezelfde uitdrukking aan. Chester wist er natuurlijk helemaal niks van en snapte vast niet wat de omstandigheden nou waren en waarom Luna zo 'geschrokken' was.
"Luna!" riep Chester die ook achter Luna was aangehuppeld en de deur voor haar neus dicht deed zodat ze in elk geval niet meteen naar buiten zou lopen. "Hoezo, ik heb volgens mij alles al gezien. Dus er valt volgens mij ook niet veel meer uit te leggen.." Zie je, ze snapte het niet en geloofde het niet. Maar het was logisch, er viel voor haar dan ook niks te snappen of geloven. Want er was voor haar geen reden om hun te geloven aangezien ze elkaar af stonden te lebberen terwijl zij net eventjes weg was. Nee, eigenlijk was het wel logisch dat ze hun niet meteen geloofden. Maar dan legden ze het allebei uit, zeiden ze allebei dat het echt niet zo was, en toch geloofde ze er nog niks van. Ze moest gewoon luisteren en het hun laten uitleggen. Regina zag de blik van Luna naar haar mars gaan die ze nog steeds in haar hand had en plotseling, echt plotseling, kwam dat ding in een reuzenvaart op haar af en raakte haar voorhoofd. "Hier." zei Luna terwijl er een soort glimlach op haar gezicht verscheen. OMG, wat deed zij nou weer? Ze pakte dat ding die ondertussen op de grond was gekletterd op en ging zelf ook in de gooipositie staan. "Hier." zei ze terug terwijl ze het ding naar haar terug gooide. Er verscheen deze keer ook een grijnsje op haar gezicht die moeilijk te onderdrukken was aangezien het best.. Grappig was. "Maar even serieus, luister alsjeblieft even naar ons verhaal. Als je het dan nog niet geloofd heb je alle redenen om weg te lopen, maar luister gewoon even." zei ze tegen haar terwijl haar gifgroene ogen in die van haar nichtje en tegelijkertijd beste vriendin Luna keken.

"Hier." Chester keek even naar Luna die een mars gooide. Daarna keek hij naar Regina en hij zag de mars op de grond vallen. Sjezus, wat hadden die twee opeens? Regina tilde haar arm op, zei "hier" en wierp hem terug. Chester wist nog voor haar te komen en de mars op te vangen en hield die in zijn handen. De tweede grijnsde soort van evil naar elkaar en hij wou haast gaan schuimbekken.
"J E Z U S. Wat zijn jullie kinderachtig zeg!" riep hij en keek vervolgens naar de mars in zijn handen. Hij liep naar de bank toe, sprong eroverheen en ging zitten. Hij opende mars en hapte erin, terwijl hij Regina het maar liet uitleggen. Hij wist niet hoe hij het niet-lullig kon uitleggen.

"Maar even serieus, luister alsjeblieft even naar ons verhaal. Als je het dan nog niet geloofd heb je alle redenen om weg te lopen, maar luister gewoon even." Hij zat er wat afwezig bij en luisterde gewoon maar naar het gesprek. Hij begreep niet waarom Luna zo boos was en waarom Regina zich zo opwerkte over alles. Maar hij liet het maar gaan. Het zou toch niks worden tussen hem en Luna, want hij had net haar nichtje gezoend. Hij had eerst niet eens geweten dat het familie was, tot na doen-durf-of-de-waarheid. Waarschijnlijk moest ze niks met hem hebben, wat dat betrof. Dat had hij ook wel een beetje verdiend.
"Nou, ga je het nog vertellen?" zei hij tegen Regina en gooide zijn mars papiertje in de prullenbak waarna hij zich omdraaide naar Regina en haar wat vragend aankeek.

[lol bagger :'D Heb totaal geen zin in Chess x)]

"Hier." Toen Regina de mars hartelijk had ontvangen gooiden ze hem terug en schonk haar dezelfde woorden. Ergens deed het Luna wel grinniken en ze toverde een brede glimlach op haar lippen. Ook op Regina verscheen een brede grijns. "J E Z U S. Wat zijn jullie kinderachtig zeg!" reageerde Chester op hun daden, hij had de mars -voordat zij dat had kunnen doen- op en ging vervolgens op de bank liggen om hem op te eten. Ze rolde even met haar ogen en richtte die weer op Regina. De sfeer was al iets opgeknapt. Maar blijkbaar kon Chester dat niet echt waarderen.
"Maar even serieus, luister alsjeblieft even naar ons verhaal. Als je het dan nog niet geloofd heb je alle redenen om weg te lopen, maar luister gewoon even." begon Regina vervolgens. Luna ging wat verstaan waardoor ze wat steviger op haar benen stond. Want die leken nog steeds van een soort van pudding gemaakt te zijn. "Nou ik luister.." reageerde ze en plantte haar ene hand in haar zij. "Nou, ga je het nog vertellen?" hoorde ze achter zich, duidelijk van Chester. Ze draaide zich half om zodat ze beiden half aan zou kunnen kijken. Ergens was zij nu ook wel benieuwd hoe Regina haar verhaal zou vervolgen. Want het bleef duidelijk stil aan de ene helft. Wat was er dan precies gebeurd? Chester had het zonet gehad over doen, durf of de waarheid. Maar ze wist niet precies wat ze ervan moest geloven. Maar aan de andere kant, wat als hij de waarheid zei? Een zucht schoof van haar lippen, terwijl ze zich weer volledig naar Regina omdraaide. "Nou?" Ze keek haar aan en haar glimlach verdween weer. Waarom was het zo moeilijk om uit te leggen wat eraan de hand was? Zij was niet degene die wat uit te leggen had..

[ook flut xD]

"J E Z U S. Wat zijn jullie kinderachtig zeg!" klonk de stem van Chester wat ervoor zorgde dat ze voor kort grinnikte. Come on, het was grappig! Alleen was het feit dat ze zonet een mars in haar gezicht gemept had gekregen door Luna was wat minder. Het deed best wel zeer, dat kleine harde ding naar haar hoofd. Grom >. Maar ze had de humor er wel van in gezien. Eerst hing er een hele gespannen sfeer maar door het opeens droge dinges van haar was het wel weer ietsjes minder geworden. Ze zag hoe Luna als reactie met haar ogen rolde en ook bleek te vinden dat het allesbehalve kinderachtig was.
Who run the world, girls~ Die humor bleek Chester dus niet tussen hun te snappen, maar eigenlijk sloeg het ook gewoon compleet nergens op.
"Nou, ga je het nog vertellen?" klonk opeens de stem van achteren, richting de bank. Chester, dus. Ze keerde zich weer tot Luna en besloot het maar op zich te nemen en heel het gebeuren uit te leggen aan Luna. Hopelijk zou ze het wel snappen, wat viel er eigenlijk niet aan te snappen? Achja, het was gewoon wat je ervan wou geloven maar aangezien het ook echt zo was en ze dat wel moest merken aan haar zou ze het wel moeten begrijpen. "Nou," begon ze. "Toen jij eten aan het halen was besloten we een spelletje - voor de lol uiteraard - te gaan spelen en Chester had doen durven of de waarheid in zijn mobiel staan. Toen gingen we dat maar doen en hadden we eerst gewoon allemaal vragen enzo en toen kreeg hij opeens van 'zoen met één van je medespelers' en eerst wou hij dat niet doen maar toen zei ik dat ik gewonnen had en hij een loser was en toen kon hij niet tegen zijn verlies begreep ik en.. Tsja.. Vandaar." zei ze haar terwijl ze een goudblonde lok achter haar oor streek. Nu nog maar hopen dat ze het verhaal een beetje zou fatten.

Chester pulkte uiteindelijk een beetje aan zijn nagel en zuchtte. Stomme actie van hem en Regina eigenlijk, al wist Regina natuurlijk niet beter. Nou ja, eigenlijk wist Chester niet beter dan dat Regina wel beter wist want hij dacht dat Regina niet beter wist omdat zij niet wist wat Chester wist maar Luna wist ook niet wat Chester wist dus eigenlijk wisten zij niet beter, al wisten zij iets dat Chester niet wist dus vandaar dat Chester niet wist dat die twee wel beter wisten. Al kan het zijn dat diegene die het leest nu nog niet beter weet wat de schrijver hierva bedoelde, maar de schrijver hiervan weet wel beter en wat ze beter wat dan jou is dat dit allemaal gewoon pure postvulling was omdat ze al een tijd geen inspiratie heeft en ook nog eens met je hersenen wou spelen puur om je te irriteren. Maar nu weet je wel beter.
"Toen jij eten aan het halen was besloten we een spelletje - voor de lol uiteraard - te gaan spelen en Chester had doen durven of de waarheid in zijn mobiel staan. Toen gingen we dat maar doen en hadden we eerst gewoon allemaal vragen enzo en toen kreeg hij opeens van 'zoen met één van je medespelers' en eerst wou hij dat niet doen maar toen zei ik dat ik gewonnen had en hij een loser was en toen kon hij niet tegen zijn verlies begreep ik en.. Tsja.. Vandaar." vertelde Regina. Opeens klonk het een stuk minder geloofwaardig en eigenlijk gewoon als een goedkope smoes. Ach, het was de waarheid. En als Luna dat niet wou geloven was het ook best.

[.. trolololol]